บทที่ 79

เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่เฟยหลีก็ขมวดคิ้วและมองฮองเฮาอย่างเย็นชา ฉู่เนี่ยนซีดึงเขาจากด้านข้างอย่างเงียบ ๆ แล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร”

ฉู่เนี่ยนซีพูดจบ มหาเสนาบดีฉู่ที่ยืนอยู่ด้านข้างมาเป็นเวลานาน จู่ ๆ ก็คุกเข่าลงและพูดว่า “องค์จักรพรรดิ ฮองเฮา ลองตรองดูอีกครั้งเถิดพ่ะย่ะค่ะ เป็นเพราะกระหม่อมตามใจนางมากเกินไปจนกลายเป็นคนไร้มารยาทไม่รู้กาลเทศะเช่นนี้ กระหม่อมเลี้ยงลูกแต่ตัวทว่ากลับไม่อบรมบ่มนิสัยให้ดี ฉะนั้นโทษเฆี่ยนห้าสิบทีกระหม่อมจะรับไว้เอง ส่วนอ๋องหลีก็เป็นเขยที่กระหม่อมเลือกเอง เช่นนั้นโทษเฆี่ยนก็เพิ่มโทษเฆี่ยนตีไปอีกห้าสิบที เป็นหนึ่งร้อยที กระหม่อมจะรับโทษแทนเองพ่ะย่ะค่ะ”

ฉู่เนี่ยนซีที่ได้ยินดังนั้น ก็เผลอส่งเสียง “พรื่ด” ออกมาจนต้องรีบปิดปาก

ฉู่กุ้ยเฟยที่อยู่ข้าง ๆ เป็นกังวลอย่างมาก เมื่อเห็นว่าฉู่เนี่ยนซียังคงหัวเราะได้ จึงตบนางด้วยความโกรธทันที “เจ้าเด็กนี่ยังมีหน้ามาหัวเราะอีกรึ!”

ฉู่เนี่ยนซีไม่ได้พูดอธิบายอะไร สีหน้าของนางกลับมาจริงจังอย่างรวดเร็ว

“มหาเสนาบดีฉู่กำลังวางแผนที่จะใช้ความชราเป็นข้อได้เปรียบ! องค์จักรพรรดิและพระราชวังแห่งนี้จะยอมให้ท่านข่มขู่พวกเขาได้เช่นไร!” ทัน