Share

บทที่ 47

ซ่างกวานเยียนที่กำลังหลับตารอการประทับจูบจากชายตรงหน้าอย่างว่าง่าย…

แต่กระนั้น ริมฝีปากของคนทั้งคู่ที่อยู่ห่างกันไม่กี่นิ้วกลับหยุดชะงักลง

เย่เฟยหลีเองก็ไม่รู้ว่าเหตุใด เมื่อได้มองใบหน้างดงามไร้ที่ติของซ่างกวานเยียน พลันบังเอิญนึกถึงเหตุการณ์ในคืนหนึ่งไม่นานมานี้ที่เขาถูกวางยา

คืนนั้น ฉากหลังที่มีแสงเทียนและตั่งลักษณะนี้ หญิงสาวผู้นั้นบีบคางเขาอย่างรุนแรง รอยแดงเป็นปื้น ๆ ที่ผุดขึ้นตามผิวหนังเริ่มลุกลามและกระจายไปทั่วร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว

คืนนี้ก็เช่นกัน เป็นครั้งแรกที่เขาตระหนักได้ว่า ตลอดสามเดือนที่แต่งงานกันมา นั่นคือครั้งแรกที่เขาได้มีโอกาสมองตานางใกล้ ๆ เช่นนี้

แม้จะมีรอยแผลเป็นขนาดใหญ่บนใบหน้า แต่ดวงตาของนางช่างงดงามเหลือเกิน

เวลาผ่านไป ไม่มีแม้แต่ความเคลื่อนไหวใดใด ซ่างกวานเยียนจึงลืมตาขึ้นมอง พบว่าแม้นางกับเย่เฟยหลีจะชิดใกล้จนลมหายใจรดกันเช่นนี้ แต่ดวงตาของอีกฝ่ายกลับเหม่อเสมือนว่าใจได้ล่องลอยไปที่อื่นเสียแล้ว

“ท่านพี่ลี่...?”

เย่เฟยหลีที่ได้สติจึงหันกลับมาสนใจซ่างกวานเยียนที่อยู่ตรงหน้า สักพักก็ทรุดลงข้างตั่งอย่างอ่อนแรง พลางขมวดคิ้วขึ้นและกุมบาดแผลที่หัวไหล่ของตนไ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status