แชร์
บทที่ 468
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 469
จนกระทั่งเย่เซวียนเล่อสั่งให้นางกำนัลหยิบพู่กันและกระดาษมาให้ ฉู่เนี่ยนซีจึงหันมาสนใจอีกเรื่องแทนเย่เซวียนเล่อจดบันทึกสูตรอาหารบำรุงกระเพาะอาหารทีละรายการตามที่ฉู่เนี่ยนซีพูด ทว่าหลังจากที่เขียนสูตรอาหารไปแล้วห้าอย่างแต่ฉู่เนี่ยนซีก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดฉู่เนี่ยนซีที่กำลังพูดถึงอาหารอย่างที่หกก็หยุดกะทันหันและพูดกับเย่เซวียนเล่อ “สิ่งที่หม่อมฉันพูดเมื่อครู่นี้ผิดไปองค์หญิงทรงจดใหม่อีกครั้งนะเพคะ”เย่เซวียนเล่อจ้องฉู่เนี่ยนซี แต่ฉู่เนี่ยนซีเพียงมองไปที่ชาสีเข้มในถ้วยและทำทีไม่สนใจนาง“หม่อมฉันพูดผิดอีกแล้ว องค์หญิงห้าทรงจดใหม่นะเพคะ”“องค์หญิงห้าทรงจดใหม่อีกครั้ง…”……“ฉู่เนี่ยนซี นี่เจ้าล้อข้าเล่นรึ!”ในที่สุดเย่เซวียนเล่อก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป นางโยนพู่กันในมือทิ้ง ดวงตาของนางเบิกกว้างราวกับเถาองุ่นขึ้น“จะเป็นไปได้อย่างไรล่ะเพคะ แต่จริง ๆ สิ่งที่เขียนไปก็เพียงพอแล้วสำหรับหลายวันต่อจากนี้ องค์หญิงห้าสามารถเขียนเพิ่มไว้อีกสองฉบับ เก็บไว้กับตัวท่านหนึ่งฉบับ มอบให้ไทเฮาหนึ่งฉบับ และอีกหนึ่งฉบับส่งไปที่ตำหนักโซ่วคัง องค์จักรพรรดิจะได้ทรงทราบถึงความกตัญญูขององค์หญิงห้า นั่นคงจะเป็นเรื
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 470
ฉู่กุ้ยเฟยตอบอย่างอ่อนโยน “ตลอดทางมาที่นี่อากาศหนาวเย็น เพราะการมาของเหล่าสนม เช่นนั้นข้าจึงเตรียมอ่างถ่านเพิ่มไว้ในตำหนักโซ่วคังเป็นพิเศษ ซีเอ๋อร์นางได้รับบาดเจ็บที่แขนจึงไม่เหมาะที่จะอยู่ในสถานที่ที่ร้อนเกินไป เพราะอาจติดเชื้อได้ง่าย เช่นนั้นข้าจึงไม่ได้ให้นางมา”“เป็นเช่นนี้นี่เอง เดิมทีหม่อมฉันมีเรื่องที่อยากจะถามชายาหลีเพราะนางเป็นหมอมีฝีมือ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าคงไม่สะดวกจะรบกวนนาง” นางสนมพยักหน้าและกล่าวอย่างเสียดาย“มีเรื่องอะไรหรือ?” ฉู่กุ้ยเฟยถาม“หม่อมฉันเข้าวังมาปีกว่าแล้ว แต่ท้องของหม่อมฉันกลับไม่มีการเคลื่อนไหวเลย ไม่กี่เดือนก่อนพระชายาฉิงให้กำเนิดองค์ชาย หม่อมฉันจึงรู้สึกอิจฉามากน่ะเพคะ”“นอกจากนี้ แม้ว่าพระชายาฉิงจะได้รับการเลื่อนตำแหน่ง แต่สุขภาพของนางก็ไม่ดีขึ้นเลย ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา หม่อมฉันเห็นนางไม่ถึงสองครั้งด้วยซ้ำ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการรวมตัวพบปะตอนเช้าและตอนเย็นเลยเพคะ”นางสนมสูงอายุในชุดสีฟ้าน้ำทะเลคนหนึ่งกล่าวขึ้น“ก่อนหน้านี้หม่อมฉันไปเยี่ยมพระชายาฉิง ร่างกายของนางดูอ่อนแอลงมากจริง ๆ แต่ก็มีการกำชับกับหมอหลวงให้ดูแลนางเป็นพิเศษแล้ว ช่วงนี้อากาศเริ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 471
“เจ้ายังจำพระชายาฉิงผู้ที่เจ้าผ่าคลอดเพื่อช่วยลูกชายของนางเมื่อสองสามเดือนก่อนได้หรือไม่?”น้ำเสียงของฉู่กุ้ยเฟยนั้นอ่อนโยนเสมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิที่พัดผ่านในเดือนเมษายน“จำได้เพคะ”“ช่วงนี้สุขภาพของนางย่ำแย่ลงมาก ถึงจะดื่มยาสมุนไพรแล้วก็ไม่เป็นผล ข้าเห็นนางแล้วก็รู้สึกสงสาร เช่นนั้นจึงอยากรบกวนซีเอ๋อร์ผู้มีความเชี่ยวชาญด้านการแพทย์ช่วยไปดูนางให้ข้าที”แม้ว่าศีรษะจะคลุมด้วยผ้าม่านสีแดงเข้มที่ปักลวดลายละเอียดอ่อนเช่นเมล็ดบัวและเถาวัลย์ แต่ก็ยังสะท้อนให้เห็นถึงความอ่อนแรงบนใบหน้าของฉู่กุ้ยเฟยฉู่เนี่ยนซีพยักหน้าและกุมนิ้วเรียวยาวของฉู่กุ้ยเฟยพลางกำชับขึ้นว่า “ท่านป้าอย่าทรงหักโหมมากเกินไป ท่านทรงตั้งครรภ์อยู่นะเพคะ”หลังจากพูดคุยกับฉู่กุ้ยเฟยอีกครู่ ฉู่เนี่ยนซีก็ให้ฉู่กุ้ยเฟยได้พักผ่อนหลังจากที่นางหลับไป ฉู่เนี่ยนซีก็ออกจากห้องบรรทม ก่อนจะเรียกเสี่ยวเถาและหยางเหอพร้อมกับบอกหยางเหอให้เฝ้าดูฉู่กุ้ยเฟยอย่างใกล้ชิด หากนางรู้สึกไม่สบายจะได้ตามหาคนได้ทันเวลาหยางเหอรับคำสั่ง และได้ยินว่าฉู่เนี่ยนซีต้องการไปเยี่ยมพระชายาฉิง เช่นนั้นจึงสั่งให้หวนเอ๋อร์นำทางไปที่นั่นจะได้ไม่หลงทางในสภาพอา
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 472
พวกเขาทั้งสองเดินไปที่ประตูพระราชวัง เย่เหลียนก็เหลือบมองเย่เฟยหลีอย่างมีความหมาย“ข้าจะไม่แตะต้องนาง”หลังจากพูดจบเย่เหลียนก็ขึ้นเกี้ยวไป ยามที่อยู่ด้านข้างลดม่านลง ก่อนจะพยักหน้าทำความเคารพเย่เฟยหลีแล้วจากไปเย่เฟยหลีขี่ม้าตัวสูงหันหลังให้กลุ่มคน เหลียงหยวนขี่ม้าตามมาที่ด้านข้างก่อนจะกระซิบเสียงต่ำ “ท่านอ๋อง กระหม่อมตรวจสอบแล้ว ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ฝีมือของท่านอ๋องเหลียนพ่ะย่ะค่ะ เพียงแต่...”“อะไร?”ใบหน้าที่เย็นชาของเย่เฟยหลีไม่ได้ผ่อนคลาย คิ้วของเขาขมวดและดูเย่อหยิ่ง แต่รัศมีอันเยือกเย็นที่เล็ดลอดออกมาจากร่างกายของเขานั้นก็ทำให้เขาดูภูมิฐานมาก“ช่วงนี้ท่านอ๋องเหลียนไปมาหอการแพทย์บ่อยครั้ง เขาส่งของบางสิ่งไปเป็นครั้งคราว รวมถึงเงิน เครื่องประดับ และวัสดุยาล้ำค่า ส่วนหอการแพทย์ก็รับไว้ตามคำสั่งโดยไม่ปฏิเสธด้วยขอรับ” เหลียงหยวนพูดกับเย่เฟยหลีอย่างเป็นกังวล“ตรวจสอบอย่างละเอียด”“ขอรับ”ฉู่เนี่ยนซี เสี่ยวเถา และหวนเอ๋อร์มาถึงตำหนักเต๋อซิ่งของพระชายาฉิง เมื่อแม่นมที่รออยู่ด้านข้างเห็นฉู่เนี่ยนซีจึงรีบโค้งคำนับแล้วกล่าวกับนางว่า “น่าเสียดายที่พระชายาหลีเสด็จมาที่นี่เวลานี้ ตอนนี้
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 473
นางกำนัลอาวุโสคนนั้นเป็นหญิงชราที่ฉลาด นางอธิบายเรื่องนี้อย่างชัดเจน และเห็นได้ชัดว่านางเป็นห่วงพระชายาฉิงจริง ๆฉู่เนี่ยนซีโน้มตัวไปข้างหน้าและจับแขนของนางไว้ เมื่อเสี่ยวเถาและหวนเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้างเห็นเช่นนั้นรีบพยุงนางกำนัลอาวุโสให้ลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นนางกำนัลอาวุโสร้องไห้น้ำตาไหลอาบแก้ม ฉู่เนี่ยนซีก็ทนไม่ไหว“วันนี้ที่ข้ามาที่นี่ก็เพราะคำขอจากฉู่กุ้ยเฟย ท่านป้าของข้า ท่านไม่ต้องกังวล ในเมื่อข้ามาที่นี่แล้ว ข้าก็จะพยายามรักษาพระชายาฉิงอย่างเต็มที่แน่นอน”“ขอบพระทัยพระชายามากเพคะ”นางกำนัลอาวุโสดีใจมาก ขณะที่กำลังปาดน้ำตาก็เห็นสาวใช้ตัวน้อยวิ่งเข้ามา“ทูลพระชายา ชายาฉิงทรงตื่นจากบรรทมแล้วเพคะ พอทราบว่าพระชายาเสด็จมาที่นี่ จึงสั่งให้บ่าวรีบเชิญพระชายาไปที่ตำหนักเพคะ”ทันทีที่ฉู่เนี่ยนซีเข้ามาในพระตำหนักนางก็รู้สึกถึงความร้อนไปทั่วร่างกาย ช่องมังกรดินในตำหนักร้อนแรงเป็นพิเศษ แต่พระชายาฉิงก็ยังวางอ่างถ่านเพิ่มอีกสองอ่างราวกับนางกลัวความหนาวนางเดินไปที่ข้างเตียงและมองพระชายาฉิงที่ครั้งหนึ่งเคยมีเนื้อหนัง แต่ตอนนี้กลับผอมแห้ง จนแม้แต่ชุดนอนก็ดูหลวมโพรกนางทักทายพระชายาฉิงก่อ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 474
หลังจากสั่งให้ทุกคนออกไปหมดแล้ว ฉู่เนี่ยนซีก็เปลื้องอาภรณ์ของพระชายาฉิงออก แล้วจึงหยิบเข็มเงินออกมาก่อนจะแทงไปที่จุดฝังเข็มต่าง ๆ บนร่างกายของนาง ฉู่เนี่ยนซีพุ่งความสนใจไปที่มันแต่ก็ไม่ได้ใช้ความพยายามมากนัก หลังจากรอประมาณสิบห้านาทีจึงดึงเข็มออกฉู่เนี่ยนซีจัดอาภรณ์ให้พระชายาฉิงและห่มผ้าห่มให้นางหลังจากยุ่งมาระยะหนึ่ง ประกอบกับความร้อนในห้อง ฉู่เนี่ยนซีก็รู้สึกว่ามีเหงื่อผุดขึ้นบนหลังของนางจนชุดชั้นในเปียกโชกนางใช้หลังมือเช็ดเหงื่อจากปลายจมูก และทันใดนั้นก็คิดขึ้นได้ว่าตอนที่นางถอดอาภรณ์ให้พระชายาฉิงนางไม่เห็นคราบเหงื่อบนร่างกายของชายาฉิงเลยนางอยู่ในเรือนที่ร้อนเช่นนี้โดยปิดประตูและหน้าต่างไว้อย่างแน่นหนาจนไม่มีลมเข้ามา แถมยังห่มผ้าห่มฤดูหนาวด้วย เหตุใดพระชายาฉิงถึงไม่รู้สึกร้อนกันล่ะ?ฉู่เนี่ยนซีระงับความสงสัยในใจและเรียกคนที่อยู่นอกประตูเข้ามาฉู่เนี่ยนซีพูดกับนางกำนัลอาวุโสว่า “พระชายาต้องพักผ่อน และสูดอากาศบริสุทธิ์แม้ในฤดูหนาว ทุกวันในยามที่แสงแดดร้อนที่สุดเจ้าจงเปิดหน้าต่างเพื่อรับลม ไม่ต้องนานนัก อีกเดี๋ยวข้าจะเขียนใบสั่งยาเพื่อให้พระชายามีกำลังวังชาขึ้น หลังอาหารกลางว
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 475
“ตกลงเพคะ”ฉู่เนี่ยนซีรับปากและกำลังจะจากไป เมื่อดวงตาเหลือบไปเห็นอ่างถ่านที่กำลังลุกไหม้ทั้งสองอ่าง และกระแสไฟก็แวบเข้าไปในใจของนาง แต่กระแสไฟนั้นเร็วเกินไปและนางก็ไม่เข้าใจว่ามันคืออะไรฉู่เนี่ยนซีขอให้หวนเอ๋อร์นำทางไปยังตำหนักขององค์ชาย ตลอดทางนางไม่พูดอะไรเลย และเอาแต่ขบคิดว่าเหตุใดพระชายาฉิงถึงได้ป่วยหนักเช่นนั้น แสงแดดจ้าตกกระทบคิ้วอันงดงามและละเอียดอ่อนทำให้ดวงตาของนางชัดเจนยิ่งขึ้นเสี่ยวเถาเรียกนางเบา ๆ จากด้านข้าง “พระชายาเพคะ”ฉู่เนี่ยนซีเงยหน้าขึ้นเพื่อตอบรับ จากนั้นก็เห็นเย่เฟยลี่ที่ถูกปกคลุมไปด้วยความดื้อรั้นและความเยือกเย็นกำลังเอนกายอยู่ใต้ต้นไม้ ดวงตาที่ลุกเป็นไฟของเขาจ้องมาที่นางเท่านั้น เสี่ยวเถาและหวนเอ๋อร์ทำความเคารพเย่เฟยหลีแล้วก้าวออกไปอย่างรวดเร็ว เย่เฟยหลีเกี่ยวมือนางไว้ แต่ฉู่เนี่ยนซียืนอยู่กับที่และมองดูเขาด้วยรอยยิ้มที่นุ่มนวลและอบอุ่น เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยืนขึ้นข้างหน้าฉู่เนี่ยนซี“ท่านมาที่นี่ทำไม?” ฉู่เนี่ยนซีถามขณะมองไปที่ดวงตาที่เหมือนสระน้ำของเย่เฟยหลีเย่เฟยหลีจับนิ้วสีขาวบาง ๆ ของฉู่เหนียนซี สัมผัสถึงความกังวลและความทุกข์ระหว่างคิ้วของเ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 476
ฉู่เนี่ยนซีเงยหน้าขึ้นมองแล้วเดินไปที่โต๊ะ ชามน้ำมีช้อนเล็ก ๆ วางอยู่ในนั้น คาดว่าน่าจะเอาไว้ป้อนเด็กฉู่เนี่ยนซีเหยียดนิ้วก่อนจะจุ่มลงไป อุณหภูมิของน้ำเย็นทะลุเลือดผ่านปลายนิ้วกระทบหัวใจของนางทันที นางเหยียดนิ้วออกและเลียหยดน้ำ ก่อนที่ดวงตาที่สวยงามของนางจะเปล่งประกายไฟนางอุ้มเด็กขึ้นมาและไม่รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวใด ๆ ของเขา“เสี่ยวเถา ถือชามน้ำนั้นไว้”“เพคะ”ฉู่เนี่ยนซีอุ้มเด็กไว้ก่อนจะห่อเขาในผ้าห่มผืนเล็กอย่างแน่นหนา และเดินเข้าไปหานางกำนัลอาวุโสสองคนนั้นด้วยความโกรธ ดวงตาของนางเย็นชาและดุร้าย“พวกเจ้าป้อนยาขับเหงื่อให้เด็กเล็กแค่นี้อย่างนั้นรึ ช่างกล้ายิ่งนัก!”เย่เฟยหลีมองทารกในอ้อมแขนของนางด้วยความประหลาดใจ โดยกังวลอาการบาดเจ็บของแขนนาง จึงรับเด็กทารกมาไว้ในอ้อมแขนของเขาแทน ทารกไม่ร้องไห้หรือเอะอะโวยวาย และดูเหมือนไร้ความรู้สึก นางกำนัลอาวุโสทั้งสองมองหน้ากัน คนหนึ่งถลึงตาใส่อีกฝ่ายอย่างตำหนิ แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “พระชายาอาจไม่ทราบ องค์ชายแปดเอาแต่ร้องไห้ บ่าวจึงรู้สึกสงสารมาก กลัวว่าพระองค์จะร้องไห้จนเสียสุขภาพ จึงได้ป้อนยาให้กับองค์ชายเพียงเล็กน้อยพอให้องค์ชายแปดได้
บทล่าสุด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
