แชร์
บทที่ 422
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 423
“เจ้าเป็นโอรสของข้า ดังนั้นแน่นอนว่าเจ้าย่อมไม่มีอันใดบกพร่อง เมื่อพูดถึงการสร้างตัว หากข้าให้เจ้าแต่งงานก่อน เจ้าก็จะให้ความสำคัญกับการสร้างตัวมากขึ้น”องค์จักรพรรดิมองเย่ฉงเฉิงด้วยความกังวล และคิดว่าควรมีใครสักคนมาดูแลเขาจริง ๆ“เสด็จพ่อ ลูกปวดท้อง คงไม่ได้แล้ว ลูกต้องขอออกไปก่อนพ่ะย่ะค่ะ”เย่ฉงเฉิงจับท้องของเขาพลางทำหน้าแหย และรีบหนีไปก่อนที่องค์จักรพรรดิจะพูดอะไรต่อ“เจ้าเฉิงเอ๋อร์นี่เอาแต่ทำตัวเป็นเด็กจริง ๆ”องค์จักรพรรดิทอดพระเนตรไปยังที่นั่งที่บัดนี้ว่างเปล่าของเย่ฉงเฉิงอย่างจนใจพลางส่ายหน้าฉู่เนี่ยนซีรู้สึกสับสนเล็กน้อย เย่ฉงเฉิงรักสิ่งสวย ๆ งาม ๆ มาตลอดไม่ใช่หรือ เหตุใดหญิงงามเช่นนี้มาอยู่ตรงหน้าเขา เขากลับดูเหมือนตกใจกลัวแต่การเห็นเขาเป็นแบบนี้ก็ตลกนิดหน่อยจริง ๆ“หม่อมฉันไม่ได้พูดถึงเฉิงเอ๋อร์”ไทเฮาทรงขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางมององค์จักรพรรดิด้วยความไม่พอใจ“ดูเหมือนว่าเสด็จแม่ทรงมีคนในใจแล้ว”“หม่อมฉันว่าเป็นหลีเอ๋อร์ก็ไม่เลว เขามีความสามารถและฉลาด ซีเอ๋อร์ของหม่อมฉันเป็นคนว่านอนสอนง่าย นางได้รับการเลี้ยงดูในพระตำหนักอันชิ่งมาหลายปีแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องมารยาทหรื
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 424
เย่เฟยหลีมองฉู่เนี่ยนซีด้วยสายตาอันมั่นคง จากนั้นก็ยืนขึ้นทำมือคำนับไทเฮาด้วยสีหน้าและดวงตาที่แน่วแน่แน่นอนว่าฉู่เนี่ยนซีอยากลุกขึ้นยืนตามเย่เฟยหลี แต่นางไม่กล้ามองเขา“เสด็จย่า หลานไม่คู่ควรกับแม่นางจื่อซี เกรงว่าจะทำให้เสด็จย่าต้องผิดหวังแล้ว หลานไม่อาจตบแต่งกับซุนจื่อซีแต่งงานในฐานะชายาเอกอีกคนได้ อีกทั้งยังไม่อาจหย่ากับชายาหลีได้ เพราะหลานจะมีชายาเพียงคนเดียวนั่นคือชายาหลีผู้นี้ ขอเสด็จย่าโปรดทรงถอนรับสั่งด้วยพ่ะย่ะค่ะ”แม้ว่าน้ำเสียงของเย่เฟยหลีจะสงบ แต่ทั้งตัวของเขาก็เต็มไปด้วยบรรยากาศที่เยือกเย็น ความเยือกเย็นและความชัดเจนในน้ำเสียงของเขาราวกับมีดคม ๆ แทงเข้าไปในหัวใจของซุนจื่อซีราวกับสามารถได้ยินเสียงเลือดหยดลงมาได้อาจเป็นเพราะถูกองค์ชายสองคนปฏิเสธติด ๆ กัน ซุนจื่อซีที่เริ่มขายหน้าจึงพูดกับไทเฮาอย่างแทบจะสงบจิตใจแทบไม่ไหว “เสด็จย่า ซีเอ๋อร์เพียงอยากอยู่ปรนนิบัติข้างกายพระองค์เท่านั้น ถึงแม้จะเป็นเพียงคนทำความสะอาดก็ถือเป็นพรสำหรับซีเอ๋อร์แล้วเพคะ”เมื่อฟังเสียงที่สั่นเทาของซุนจื่อซี ไทเฮาก็ยิ่งกริ้วมากขึ้น นางก็ตบโต๊ะและตะโกนใส่เย่เฟยหลี“โอหัง! ข้าประทานงานอภิเษกให้เจ้
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 425
ฮูหยินในชุดสีน้ำเงินเข้มถูกฮูหยินในชุดสีแดงลูกท้อตบไหล่ นางพูดใกล้ ๆ หู “ฮูหยินเหยียน เหตุใดข้าถึงเห็นว่าท่านอ๋องเหลียนถึงเอาแต่มองมาทางนี้ล่ะ?”ฮูหยินเหยียนเงยหน้าขึ้นสบตากับเย่เหลียนพลางยิ้มอย่างสง่างามด้วยสายตาที่ซับซ้อนและคาดเดาไม่ได้ไม่รู้เลยว่าเย่เฟยหลีและฉู่เนี่ยนซีออกจากพระตำหนักเจาฮุยมาตั้งแต่เมื่อใดทั้งสองเดินบนแผ่นหินสีครามแกะสลักที่วางเป็นทางยาวและเยือกเย็น ล้อมรอบด้วยกำแพงสีแดงสูงตระหง่านและกระเบื้องสีทองสุกใสผู้คนภายนอกคิดเพียงว่าสังคมชนชั้นสูงนั้นมั่งคั่งและอุดมสมบูรณ์ ส่วนผู้คนในวังก็คิดว่าผู้คนข้างนอกนั้นมีอิสระและกล้าหาญเย่เฟยหลีบังลมให้ฉู่เนี่ยนซีด้วยเสื้อคลุม เขาก็ยิ้มอย่างลึกซึ้งขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับนึกถึงอะไรบางอย่าง ฉู่เนี่ยนซีมองเขาอย่างนึกสงสัย ขณะนั้นใบหน้าเย็นชาก็ถูกสายลมพัดเข้าหา“เมื่อครู่ได้ยินไทเฮาทรงตรัสว่าเคยเสนอเรื่องการแต่งงานเช่นนี้มาก่อนแล้วแต่ถูกเจ้าปฏิเสธ เจ้าบอกข้าหน่อยสิว่าเหตุใดถึงปฏิเสธ?”ฉู่เนี่ยนซีนึกคำพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง วันนั้นนางรู้สึกอึดอัดใจเพียงเท่านั้น รวมไปถึงมีความโกรธที่อธิบายไม่ได้แผดเผาหัวใจและตับของนางจนไหม้เท่านั้
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 426
ฉู่เนี่ยนซีห้ามเย่เฟยหลีแล้วเดินไปหาเย่เซวียนเล่ออย่างสงบด้วยสายตาแน่วแน่และไม่แยแส “องค์หญิงห้า องค์หญิงเป็นธิดาผู้สูงศักดิ์ของราชวงศ์ องค์หญิงควรรู้ดีที่สุดว่าหากจะกำจัดศัตรูต้องทำเช่นไร องค์จักรพรรดิไม่ทรงถอดยศฮองเฮา ทั้งยังไม่ลากตระกูลไป๋เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ไม่ใช่เพราะฮองเฮาโชคดี แต่เพราะสวรรค์ยังเมตตา ท่านอ๋องหลีเองก็มีส่วนช่วยด้วยครึ่งหนึ่ง”“องค์หญิงห้าจะไม่สำนึกบุญคุณ หม่อมฉันก็ไม่ว่าอะไร แต่หากองค์จักรพรรดิทรงทราบว่าองค์หญิงห้ากำลังก่อเรื่องและพูดจาไม่คิดหน้าคิดหลัง ไม่รู้ว่าจะกระทบไปถึงฮองเฮาหรือไม่? หากฮองเฮาทรงถูกถอดยศจริง ๆ องค์หญิงห้าทรงเคยคำนึงถึงชะตากรรมของตัวเองบ้างหรือไม่ แม้จะมีการลดโทษเพราะเป็นเชื้อพระวงศ์ แต่ก็เกรงว่าจะอยู่รอดในวังแห่งนี้ได้ยากนะเพคะ”“องค์หญิงห้าโปรดใช้สมองไตร่ตรองให้ดี นกที่ดีย่อมเลือกต้นไม้ที่จะเกาะ คิดคำนวนถึงประโยชน์ต่อตัวท่านให้ดีเถิด”หากเป็นการต่อสู้ของจริง ฉู่เนี่ยนซีจะไม่แลเย่เซวียนเล่อเลย แต่การที่เย่เซวียนเล่อสร้างปัญหาครั้งแล้วครั้งเล่านั้นเป็นการกระทำที่ชวนให้หงุดหงิดเป็นอย่างยิ่ง หวังว่าเย่เซวียนเล่อจะเข้าใจและอยู่ให้ห่างจากนางต่
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 427
ตอนนั้นหม่อมฉันตกใจมากจึงคิดว่าจะไปหาท่านพ่อท่านแม่เพื่อสอบถามรายละเอียด แต่ท่านอ๋องก็ทรงรั้งหม่อมฉันไว้แล้ว พะ...พูดว่าด้วยรูปร่างหน้าตาของหม่อมฉัน หากสามารถแต่งเข้าจวนท่านอ๋องเหลียนได้จะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตนี้ แต่ว่าหม่อมฉัน...หม่อมฉัน”ฉู่เนี่ยนซีพยักหน้าอย่างเข้าใจ ในขณะที่ทั้งสองกำลังคิดว่าจะทำอย่างไรดี นางกำนัลนางหนึ่งก็เข้ามาพูดด้วยความนอบน้อม “พระชายาหลีเพคะ องค์หญิงฉางเล่อเชิญท่านไปดื่มชากับพระองค์ที่ตำหนักฉางหลิงเพคะ”“เข้าใจแล้ว” ฉู่เนี่ยนซีจับมือเหยียนจือซินกำลังจะเดินไป แต่เหยียนจือซินก็ดึงมือออกพลางถอยหลังไปสองก้าว นางก้มหน้าปฏิเสธอย่างรวดเร็ว “ไม่...ไม่ได้ เรื่องนี้...มัน…”เหยียนจือซินเริ่มตื่นตระหนกอีกครั้งด้วยเหตุผลบางอย่าง ดวงตาของนางเลิ่กลั่ก พลางพูดไม่เป็นประโยคอยู่สักพัก จากนั้นนางก็กำลังจะหันหลังวิ่งหนีไป“เหยียนจือซิน”ด้วยเสียงเรียกของฉู่เนี่ยนซี เหยียนจือซินจึงหยุด แต่ไม่ยอมหันหลังกลับมาฉู่เนี่ยนซีไม่ได้มีนิสัยชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น แต่เมื่อเห็นสตรีตัวเล็ก ๆ ที่ขี้อายอีกทั้งยังมีความมั่นใจในตัวเองน้อยเช่นนี้ นางก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสะเทือนใจฉู่เ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 428
เย่หลิงเอ๋อร์มองไปที่เหยียนจือซินอย่างเงียบ ๆ และฉู่เนี่ยนซีก็ถอนหายใจให้นาง และจากเนื้อหาในบทสนทนาของพวกนาง ไม่สามารถคาดเดาอะไรได้เลยมุมปากของนางยิ้มแย้มแจ่มใส และดวงตาของนางสุกสกาว“ว่ากันว่าสตรีมักจะแต่งตัวพิถีพิถันเพื่อคนที่ตนชอบ นี่เป็นเรื่องจริง แต่ที่จริงยิ่งกว่านั้นคือสตรีที่ดูแลตัวเองเพื่อตัวเอง รูปร่างหน้าตาเป็นของตัวเอง ไม่ใช่ของผู้อื่น ใช้ชีวิตด้วยตัวเองไม่ใช่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขจากถ้อยคำของผู้อื่น แม้ว่าข้าจะร่างกายอ่อนแอ และอาศัยอยู่ในวังหลังมาเป็นเวลานาน แต่หากข้าเอาแต่โทษทุกสิ่งทุกอย่าง ชีวิตก็คงไม่มีความสุข ”คำพูดของเย่หลิงเอ๋อร์ทำให้เหยียนจือซินเงยหน้าขึ้น นางมองไปยังองค์หญิงฉางเล่อแล้วมองไปที่ฉู่เนี่ยนซี ทุกคนไม่ได้สมบูรณ์แบบแต่องค์หญิงฉางเล่อมีชีวิตอิสระและอีกทั้งยังอยู่อย่างสุขกายสบายใจ ส่วนฉู่เนี่ยนซีเองก็ได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระตามอำเภอใจ“หม่อมฉัน…”“ข้ารู้ว่าเจ้าอาจจะยังทำใจยอมรับไม่ได้ เหตุใดเราไม่ลองแก้ปัญหาอื่นกันก่อนล่ะ?”ฉู่เนี่ยนซีมองเหยียนจือซินด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มน้อย ๆ แล้วพูดกับเย่หลิงเอ๋อร์ว่า "ขอบพระทัยองค์หญิงสำหรับการต้อนรับเพคะ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 429
เมื่อค่อย ๆ ได้ฟังสิ่งที่ฉู่เนี่ยนซีพูด ฮูหยินเหยียนก็หันหน้าไปมองบุตรสาวและอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ“ลูกสาวของหม่อมฉันเก่งทุกอย่าง เว้นเสียแต่เป็นคนใจอ่อนเกินไป”“ในพระตำหนักอันชิ่ง ท่านกล่าวว่าตระกูลซ่างกวานถูกรื้อค้น หากไม่ได้พิจารณาอย่างรอบคอบและให้นางออกเรือนกับตระกูลร่ำรวยอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า ทั้งที่อีกฝ่ายเป็นคนไม่ดี เกรงว่าอนาคตของนางคงจะมืดมน และไม่ได้ดีไปกว่าตระกูลซ่างกวาน ฮูหยินเหยียน แม่ทุกคนย่อมรู้ดีว่าสำหรับสตรีไม่ใช่เรื่องง่าย ไม่ควรเตรียมพร้อมให้บุตรสาวมากกว่านี้หรือ?”คำพูดของฉู่เนี่ยนซีทั้งจริงใจและสมเหตุสมผลจนฮูหยินเหยียนเริ่มไตร่ตรองในความพูดของนาง “หม่อมฉันยังไม่ได้ตัดสินใจที่จะ...”“ข้าไม่รู้ว่าจะมีใครมาสู่ขอหรือไม่ ไม่ต้องพูดถึงว่าใครจะมาสู่ขอเลย ข้าแค่ถือว่าจือซินเป็นสหาย ดังนั้นจึงได้พูดสิ่งมากมายกับท่านเช่นนี้ ฮูหยินเหยียน ท่านเองก็เคยเป็นบุตรสาวของบ้านเดิมตนเองมาก่อน แน่นอนว่าย่อมหวังให้จือซินได้ตบแต่งกับคนที่นางรักและดูแลนางได้”ฉู่เนี่ยนซีพูดแทรกฮูหยินเหยียน นางไม่ได้กลัวเย่เหลียน และไม่กลัวฮองเฮา เพียงแต่ไม่ต้องการสร้างปัญหาให้กับเย่เฟยหลีอีก เพราะนางสร้า
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 430
“ฮ่าฮ่า เจ้าเด็กฉลาด”องค์จักรพรรดิถูกเย่เซวียนเล่อทำให้รู้สึกขบขัน จนเกิดเส้นขีดที่หางตาของเขา“เสด็จพ่อเพคะ” เมื่อเห็นว่าองค์จักรพรรดิอารมณ์ดี เย่เซวียนเล่อจึงถือโอกาสกล่าวขึ้นว่า “เสด็จพ่อและลูกมีจิตเชื่อมโยงกัน แต่เสด็จแม่และลูกก็มีจิตเชื่อมโยงกันเช่นกัน ลูกรู้สึกว่าเสด็จแม่อยู่ในตำหนักเฟิงอี้อย่างยากลำบาก ลูกขอไปพบเสด็จแม่หน่อยได้หรือไม่เพคะ เพียงครู่เดียวก็ได้”รอยยิ้มบนใบหน้าขององค์จักรพรรดิจางหายไป เขาถอนหายใจแล้วพูดว่า “แม่ของเจ้าทำผิด ก็ต้องถูกลงโทษ ข้ามีราชโองการไปแล้วว่าไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้าออก เจ้ากลับไปเสียเถอะ”“เพคะ ลูกเองก็รู้ว่าเสด็จแม่ทรงทำผิด ดังนั้นจึงอยากจะไปเกลี้ยกล่อมพระองค์” เย่เซวียนเล่อส่ายแขนขององค์จักรพรรดิและพูดอย่างออดอ้อน “เสด็จพ่อ ได้โปรดให้ลูกได้ไปเกลี้ยกล่อมเสด็จแม่เถิด หากลูกไปแล้ว เสด็จแม่จะต้องฟังเล่อเอ๋อร์อย่างแน่นอนเพคะ”“เจ้าพูดฟังค่อนข้างมีเหตุผล รีบไปรีบกลับ อย่าได้อยู่นานจนเกินไป”องค์จักรพรรดิคิดว่ามันคงจะดีหากเย่เซวียนเล่อโน้มน้าวฮองเฮาได้จริง ๆเย่เซวียนเล่อรีบเข้าไปในตำหนักเฟิงอี้ทันที และร้องเรียก "เสด็จแม่" น้ำเสียงของนางกังวลมาก
บทล่าสุด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
