แชร์
บทที่ 267
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 268
“ท่านอาจารย์...” ศิษย์น้องลืมตาขึ้นมา เหงื่อท่วมตัวเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่แฝงด้วยความเสียใจ“อย่าเพิ่งพูดอะไร ออมแรงเอาไว้” หัวหน้าหุบเขาดูกังวล ดวงตาที่เย็นชาของนางอ่อนลงทันที นางหยิบยาออกมาจากแขนเสื้อแล้วป้อนเข้าไปในปากของศิษย์น้องอย่างอ่อนโยนผ่านไปสักพัก ศิษย์น้องก็กระพริบตาช้า ๆ นางรู้สึกเปลือกตาหนักอึ้ง ก่อนจะค่อย ๆ หลับไปเมื่อเห็นว่านางหลับแล้ว หัวหน้าหุบเขาก็แก้ผ้าพันแผลทีละชั้นแล้วถอดออกทันใดนั้น นิ้วชี้ที่เชื่อมต่อกับผิวหนังที่เต็มไปด้วยเลือดก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า“เฮ้อ!” หัวหน้าหุบเขาตรวจสอบ และถอนหายใจแรงอาการบาดเจ็บสาหัส แม้ว่าเลือดจะหยุดไหลแต่นิ้วชี้ก็พิการไปแล้ว“หัวหน้าหุบเขา นิ้วชี้ของศิษย์น้องสามารถต่อกลับได้หรือไม่?”เซวียหนานคงถามด้วยเสียงทุ้มพร้อมกับอารมณ์ที่ซับซ้อนแวบขึ้นมาในดวงตาของเขา“เกรงว่าจะทำไม่ได้”หัวหน้าหุบเขาส่ายหน้าอย่างจนปัญญาทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ทั้งห้องก็ตกอยู่ในอารมณ์ที่หนักอึ้งแม้ว่าหัวหน้าหุบเขาจะมีชื่อเสียงในด้านยาพิษ แต่ในฐานะหัวหน้าหุบเขาทักษะทางการแพทย์ของนางก็ไม่ได้ด้อยเลย ถ้าแม้แต่นางยังบอกว่าไม่ได้ เช่นนั้นก็แสดงว่าไม
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 269
หลังจากตรวจสอบว่าทุกอย่างถูกต้อง ฉู่เนี่ยนซีก็หันไปหาหัวหน้าหุบเขาแล้วกล่าวอย่างใจเย็นว่า "หัวหน้าหุบเขาและท่านอื่น ๆ โปรดออกไปก่อนเถิด"นางรู้ดีว่าหมอต้องการความสงบเวลารักษาผู้คน หัวหน้าหุบเขาจึงกลืนสิ่งที่ต้องการจะพูดและพาคนอื่น ๆ ออกไปหลังจากเสียงฝีเท้าหายไป ในห้องก็มีเพียงความเงียบเพื่อป้องกันไม่ให้ศิษย์น้องตื่นขึ้นมาก่อนเวลา ฉู่เนี่ยนซีจึงหยิบเข็มยาชาออกมาจากช่องห้วงมิติแล้วฉีดเข้าไปในร่างกายของนางในขณะที่ตรวจสอบบาดแผลอย่างละเอียด นางก็ฆ่าเชื้อมีดผ่าตัด เข็มและด้ายจากนั้นจึงล้างแผล และวางนิ้วลงในยาพิเศษเพื่อหลีกเลี่ยงการเกิดเนื้อร้ายและการหดตัวของนิ้วหลังจากเตรียมพร้อมแล้ว ฉู่เนี่ยนซีก็วางนิ้วของนางกลับไปยังตำแหน่งเดิมอย่างระมัดระวัง นางทำความสะอาดบาดแผลอีกครั้ง จากนั้นก็กำจัดเนื้อเยื่อที่ตายออก ก่อนจะเชื่อมกระดูกและข้อต่อเข้าด้วยกัน ดูเหมือนไม่ยากแต่ต้องระวังทุกครั้งขั้นตอน และห้ามผิดพลาดแม้แต่น้อยหลังจากนั้นฉู่เนี่ยนซีก็หยิบเข็มและด้ายออกมาแล้วเย็บเอ็นเข้าด้วยกันทันทีขั้นตอนสุดท้ายต้องใช้ความพยายามอย่างมาก และเวลาก็ผ่านไปทีละน้อย ในเวลานี้ หน้าผากของ ฉู่เนี่ยนซี
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 270
เซวียหนานคงวิ่งหอบไปหาฉู่เนี่ยนซี ก่อนจะหยิบสมุนไพรที่เตรียมมาบนหลังแล้วมอบให้นาง“ขอโทษด้วย แต่ข้ารับไว้ไม่ได้!”เพียงมองแวบเดียว ฉู่เนี่ยนซีก็ตระหนักว่ามีสมุนไพรล้ำค่าอยู่ในนั้น นางจึงปฏิเสธไปทันทีเมื่อเห็นนางปฏิเสธ เซวียหนานคงจึงรีบพูดอย่างรวดเร็ว "นี่เป็นสมุนไพรที่หุบเขาสมุนไพรไม่ต้องการแล้ว ท่านรับไปเถิด"ดวงตาของเซวียหนานเต็มไปด้วยความหวังให้ฉู่เนี่ยนซีรับมันไปใบหน้าที่สงบนิ่งของฉู่เนี่ยนซีอดไม่ได้ที่จะขยายออก"ไม่ได้ หนานคง ข้าไม่ได้ลำบากอะไรเลย เจ้า..." พูดไปได้ครึ่งทาง ฉู่เนี่ยนซีก็ปิดปากและมองเซวียหนานคงผู้มีสายตาดื้อรั้นอย่างจนปัญญา"ก็ได้" ภายใต้การประท้วงเงียบ ๆ ฉู่เนี่ยนซีก็ยอมแพ้ เซวียหนานคงมีความสุข และฉู่เนี่ยนซีก็พูดต่อว่า "แต่ข้าขอซื้อยาเหล่านี้ ไม่อย่างนั้นข้าก็จะไม่รับมันไว้"“ก็ได้! แต่ข้าขอแค่สามตำลึงเท่านั้น! มากกว่านั้นข้าก็ไม่เอา”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฉู่เนี่ยนซีก็เกือบสูญเสียการควบคุมสีหน้า‘เจ้าหมอนี่ ในนั้นมียาล้ำค่าอยู่ตั้งเท่าไหร่ ซึ่งมันมีค่าเทียบเท่าเงินมากมายขนาดไหน’‘เจ้าเด็กฟุ่มเฟือย ไม่รู้ว่าหัวหน้าหุบเขาจะคิดอย่างไร’“หนานคง ถ้าจะบอกว่า
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 271
ส่วนการรักษาเฉินเกอนั้น หากอยู่ถึงดึกแล้วไม่ยอมกลับจวนก็คงไม่รู้ว่าจะหาเหตุผลอะไรมาอ้างเช่นนั้นวันรุ่งขึ้นค่อยไปรักษาช่วงเย็น ๆ ก็แล้วกันฉู่เนี่ยนซีกลับมาที่ห้องด้วยความงัวเงียและผล็อยหลับไปไม่นานหลังจากที่นางหลับไป ร่างของเย่เฟยหลีก็ปรากฏขึ้นหลังต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกลในท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมิด ดวงจันทร์อันสุกสว่างหายไป แม้แต่ดวงดาวก็ไม่ปรากฏให้เห็น ราวกับฟากฟ้าที่ไร้ขอบเขตได้ถูกหมึกเข้มหกใส่จนเปื้อนไปหมดเย่เฟยหลีเพ่งมองไปยังห้องที่เทียนดับไปแล้ว ทั้งห้องนั้นตกอยู่ในความมืด และมีอารมณ์ที่ซับซ้อนเกลือกกลิ้งอยู่ในดวงตาของเขาเป็นเวลาเนิ่นนานที่ลมพัดโชย ใบไม้ขยับไปมาแผ่วเบา ราวกับว่าไม่เคยมีใครไป ณ ที่แห่งนั้นมาก่อนวันต่อมา ฉู่เนี่ยนซีที่นอนหลับเต็มอิ่มเป็นครั้งแรก ค่อย ๆ ตื่นขึ้นหลังตะวันโด่งไปแล้วทันทีที่ตื่นขึ้นมา ท้องไส้ก็เริ่มร้องประท้วงเมื่อเสี่ยวเถาที่รออยู่นอกประตู ได้ยินเสียงกุกกักดังมาจากข้างใน นางก็รีบวิ่งไปตักน้ำมาให้ฉู่เนี่ยนซีล้างหน้าล้างตาหลังจากนั้นไม่นาน เมื่อฉู่เนี่ยนซีตื่นขึ้นมา เสี่ยวเถาก็เปิดประตูแล้วเดินเข้าไปหลังจากล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ ฉู่เนี่ยนซี
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 272
หลังผ่านไปครู่หนึ่งนางก็เห็นว่าอีกฝ่ายไม่ไหวติงและไม่ส่งเสียงแม้แต่น้อย ซ่างกวานเยียนจึงขมวดคิ้ว“ท่านพี่หลี เหตุใดท่านถึงทำตัวห่างเหินกับเยียนเอ๋อร์เช่นนี้เล่าเพคะ?”พูดจบ ซ่างกวานเยียนก็ทำท่างอนอีกฝ่ายอย่างมีชั้นเชิง และจากนั้นนางก็รู้สึกได้ชัดเจนว่าอีกฝ่ายกำลังรู้สึกอะไรบางอย่างขณะที่กำลังจะพูด อีกฝ่ายก็อุ้มนางขึ้นมา ภายใต้แสงจันทร์ และเนื่องด้วยรูปร่างที่สูงของอีกฝ่าย ซ่างกวานเยียนจึงเห็นเพียงโครงร่างของอีกฝ่ายที่สูงโปร่งราวกับกระบี่ยาวเขาวางนางลงบนเตียงอย่างหยาบ ๆ เล็กน้อย แต่อีกฝ่ายกลับไม่เคลื่อนไหว ราวกับว่าเขากำลังคิดอะไรบางอย่าง“ท่านพี่หลี ท่านรำคาญเยียนเอ๋อร์หรือเพคะ?”เมื่อไม่มีทางเลือก ซ่างกวานเยียนทำได้เพียงพูดเช่นนั้นออกไป ในขณะที่ขอบตาของนางค่อย ๆ แดงรื้นขึ้นมา พลางสะอื้นเบา ๆแต่ในใจของนางกลับคิดว่าเหตุใดยาในก้านหอมถึงยังไม่ออกฤทธิ์ขณะที่กำลังรู้สึกประหม่า จู่ ๆ ชายที่อยู่เหนือร่างก็โน้มตัวลงมาจูบน้ำตาบนใบหน้าของนางทีละนิดด้วยริมฝีปากอันอ่อนนุ่มเมื่อรู้สึกถึงลมหายใจอันร้อนแรงของชายคนนั้น ดวงตาแดงก่ำของซ่างกวานเยียนก็เปล่งประกายอย่างรวดเร็วบ่งบอกถึงความสำเร
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 273
“ถือนี่ไว้ อีกสักครู่ข้าจะปิดผนึกจุดฝังเข็มหลายจุดของเขา ให้ท่านกางฝ่ามือของเขาออกแล้วไปเอาแนบกับอำพันทะเล”เมื่อเป่ยถูรับอำพันทะเลมาก็มองดูมันอย่างเงียบ ๆ ด้วยสายตาที่ค่อนข้างคลุมเครือคาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะมอบอำพันทะเลให้นางจริง ๆไม่รู้ว่าฝ่ายนั้นรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเจ้าของโรงพนันผู้นี้หรือไม่!ฉู่เนี่ยนซีทำท่าทางเฉยเมย หยิบขวดลายครามออกมาจากแขนเสื้อ พลางเปิดขวดแล้วค่อย ๆ เทสารน้ำผสมเข้าไปในปากของเฉินเกอ เฉินเกอที่กำลังชักค่อย ๆ สงบลงอีกทั้งอุณหภูมิภายในก็ลดลงไปด้วยแม้เป่ยถูจะประหลาดใจ แต่เขาก็ไม่ถามอะไรฉู่เนี่ยนซีขยับนิ้วของนางเล็กน้อยอย่างไม่ลังเล เข็มเงินก็ปิดผนึกอวัยวะตันทั้งห้าอวัยวะกลวงทั้งหกของเฉินเกอ และจุดฝังเข็มที่สำคัญบนร่างกายของเขาอย่างรวดเร็วจากนั้นนางก็หยิบผงที่เตรียมไว้ออกมาป้อนใส่ปากของเฉินเกออีกครั้ง“เตรียมพร้อมแล้ว!”ดวงตาของฉู่เนี่ยนซีฉายแววจริงจัง นางไม่ได้มองไปที่เป่ยถูแต่จ้องมองไปยังเฉินเกออย่างไม่วางตาพลางนับเวลา เสียงเย็นชาที่ดังออกมาจากปากของนาง มีแรงกระตุ้นที่ไม่อาจอธิบายได้ที่จะทำให้เชื่อใจและเชื่อฟังนางเป่ยถูหยิบมีดพกของเขาออกมาและส่งเส
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 274
ฉู่เนี่ยนซีมองท่าทางของเฉินเกอและเห็นว่าในดวงตาของเขาไม่มีความรังเกียจเลยแม้แต่นิด ฉู่เนี่ยนซีรู้สึกประทับใจในตัวเขาขึ้นมาเล็กน้อย“ขอบคุณคุณหนูที่ช่วยชีวิตข้าไว้ แค่กแค่ก…” ยังไม่ทันจะพูดจบ เฉินเกอก็เริ่มไออย่างรุนแรงเมื่อเห็นดังนั้น ฉู่เนี่ยนซีก็รีบก้าวไปตรวจดูชีพจรของเขา“เขาเป็นอะไร?” เป่ยถูกังวลเล็กน้อย พลางมองไปยังฉู่เนี่ยนซีด้วยท่าทางที่เย็นชาและน่ากลัวชูเนี่ยนซีดึงมือกลับ หันกลับมาเทน้ำใส่แก้วแล้วป้อนเฉินเกอ ส่งสายตาให้เขาดื่มเข้าไป“เขาเป็นอะไร แค่เพิ่งตื่นขึ้นและมีอาการไอเพราะคอแห้งเท่านั้น” ฉู่เนี่ยนซียืดตัวขึ้น อารมณ์เย็นลงเล็กน้อย นางจ้องไปที่เป่ยถูแล้วพูดอีกครั้ง “แต่…ถ้าหากท่านมองข้าด้วยสายตาเช่นนั้นอีกล่ะก็ ข้าคงรับประกันไม่ได้!”พูดจบ ฉู่เนี่ยนซีจึงหยิบยาที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ออกมาจากหีบห่อแล้วส่งให้เป่ยถู ราวกับว่าเมื่อครู่นี้นางไม่เคยพูดจาข่มขู่อะไร พร้อมกลับมาสงบสติอารมณ์อีกครั้ง“ยานี้ควรรับประทานวันละสามครั้ง” หลังจากฉู่เนี่ยนซีพูดเช่นนั้น นางก็เก็บข้าวของ บิดคอที่แข็งทื่อไปมา และชายตามองเป่ยถู “ข้าจะออกไปก่อน พรุ่งนี้อย่าลืมเอาของมาส่งของที่นี่”เป่ยถู
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 275
ผิวหนังที่เปลือยเปล่า ประกอบกับอากาศเย็นทำให้รู้สึกหนาวกายความเจ็บปวดตามร่างกายของนางและรอยแดงบนที่นอน ล้วนทำให้นางนึกถึงความเร่าร้อนเมื่อคืนนี้อีกครั้งซ่างกวานเยียนหน้าแดงเบา ๆ พลางเผยรอยยิ้ม บางทีวันนี้ท่านอ๋องอาจมีสิ่งที่ต้องทำ จึงออกไปแต่เช้า เพื่อไม่ให้เป็นการปลุกนาง เขาจึงเคลื่อนไหวอย่างอ่อนโยนและระมัดระวังในตอนที่ออกไปเมื่อคิดดังนั้น สีหน้าของซ่างกวานเยียนก็ยิ่งมีความเขินอายมากขึ้น“พวกเจ้าเข้ามาได้!”สาวใช้ที่รออยู่ข้างนอกนานแล้วก็เปิดม่านเข้าไป ซ่างกวานเยียนปิดปากแล้วยิ้มเบา ๆ “ท่านอ๋องเสด็จออกไปเมื่อไหร่?”สาวใช้เหลือบมองรอยแดงบนร่างของซ่างกวานเยียน ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างมีความสุข“ตอนบ่าวตื่นมาก็ไม่เห็นท่านอ๋องแล้วเจ้าค่ะ แต่ว่ายินดีด้วยนะเจ้าคะคุณหนู!”ซ่างกวานเยียนพยักหน้าเบา ๆ ให้กับสาวใช้ กำลังจะพูด แต่ด้วยการเคลื่อนไหวดังกล่าว ซ่างกวานเยียนก็ตัวแข็งทื่อทันที ใบหน้าของนางก็เปลี่ยนเป็นสีแดง“คุณหนู เกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ? ท่านรู้สึกไม่สบายใจตรงไหนเจ้าคะ?” เมื่อสาวใช้เห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ ก็รีบถามด้วยความเป็นห่วงซ่างกวานเยียนสะดุดไปเล็กน้อยแล้วพูดว่า “เตรียม
บทล่าสุด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
