บทที่ 161

ใบหน้าของฉู่หว่านเอ๋อร์แดงก่ำและตื่นตระหนก แต่นางก็ไม่มีทางปฏิเสธได้

เหตุการณ์ที่พลิกผันนี้ไม่เพียงแต่ทำให้ฉู่หว่านเอ๋อร์หน้าแดง แต่ยังทำให้คนที่เพิ่งกังขาในตัวกับฉู่เนี่ยนซีต้องก้มหน้าด้วยความอับอาย

แต่เมื่อพวกเขาคิดได้ว่าหากไม่ใช่เป็นเพราะฉู่หว่านเอ๋อร์ ตัวเองคงไม่ดูถูกฉู่เนี่ยนซีเช่นก่อนหน้านี้ พวกเขาจึงมองนางด้วยสายตาที่โกรธแค้น

ตอนนี้ความจริงก็ถูกเปิดเผยแล้วว่าฉู่หว่านเอ๋อร์เป็นคนโกหก

“สตรีเช่นนี้ไม่มีจิตสำนึกเอาเสียเลย คาดไม่ถึงว่านางจะกล้าใส่ร้ายพี่สาวของตัวเอง!”

“หากพระชายาหลีไม่ฉลาดขนาดนี้ แม้จะกระโดดลงแม่น้ำฮวงโหก็คงไม่อาจล้างมลทินได้!”

“พระชายาหลีช่างจิตใจดีจริง ๆ มิน่าล่ะ ถึงถามซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเคยเห็นบทกวีเหล่านี้จริง ๆ หรือไม่ นั่นคงเป็นการมอบโอกาสให้นางได้กลับใจ!”

“นั่นสิ ตอนนั้นที่ฉู่หว่านเอ๋อร์พูดดูมีเหตุผลมาก แต่ตอนนี้กลับเป็นเพียงเรื่องไร้สาระ! คนเช่นนี้ควรได้รับการลงโทษที่เด็ดขาด!”

“ใช่! นำตัวไปโบยเสียเดี๋ยวนี้เลยจะดีกว่า...”

ทุกคนตะโกนราวกับว่าพวกเขาเป็นคนที่ถูกใส่ร้ายเสียเอง ทำราวกับไม่ว่าจะพูดอย่างไรก็คงไม่อาจบรรเทาความโกรธของพวกเขาได้

ฉู่หว่า