ตอนนี้ เขาต้องทราบเสียก่อนว่าคนพวกนั้นยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ค่อยตัดสินใจดำเนินแผนการต่อไปหากเจียเหยาฝ่าฝืนกฎระหว่างพวกเขา เช่นนั้นก็อย่าหาว่าเขาเหี้ยมโหดแล้วกัน!การกวาดล้างครัวเรือนต่างๆ ใช่ว่าเขาจะไม่กล้าทำ!“ขอรับ!”ตู๋กูเช่อรับคำ แล้วรีบปฏิบัติตามคำสั่งของหยุนเจิงทันที“จริงสิ พวกเจ้าได้ข่าวสถานการณ์ภายในเป่ยหวนบ้างหรือไม่?”ขณะนั้นเอง หยุนเจิงก็ถามขึ้นอีกครั้งเรื่องนี้สำคัญมากหากเป่ยหวนเกิดโกลากลกันภายใน เช่นนั้นก็จะเป็นผลดีต่อพวกเขามาก!“ถึงแม้จะไม่มาก แต่ก็มีบ้างจริงๆ ขอรับ”ตู๋กูเช่อตอบ “ก่อนหน้านี้เราจับตัวทหารสอดแนมของเป่ยหวนมาได้หนึ่งนาย แล้วได้ทราบเรื่องจากเขาโดยบังเอิญว่า อาหลู่ไถจั่วเสียนอ๋องแห่งเป่ยหวนได้รับบาดเจ็บสาหัสเมื่อครั้นฝ่าวงล้อมที่ชายแดนกู้ครั้งก่อน ทนได้เดือนกว่าก็ตายอย่างสิ้นหวังแล้ว! แล้วก็ดูเหมือนว่าปานปู้จะตายแล้วด้วย…”“ปานปู้ตายแล้ว?”หยุนเจิงและเสิ่นลั่วเยี่ยนตะลึงงันพร้อมกันอาหลู่ไถตายเพราะบาดเจ็บสาหัสก็พอเข้าใจได้แต่ปานปู้ตายได้อย่างไรกัน?พวกเขาไม่ได้สู้ซึ่งหน้ากับปานปู้และเจียเหยาด้วยซ้ำ!“ไม่แน่ใจเหมือนกันขอรับ”ตู๋กูเช่อส่ายศ
สองวันถัดมา หยุนเจิงและฉินชีหู่ได้นำทัพทหารม้าสามพันนายเคลื่อนส่งเชลยศึกเป่ยหวนสามสิบคนไปยังทะเลสาบไป๋หลางทะเลสายไป๋หลางไม่ใหญ่มากนัก พื้นผิวน้ำในช่วงฤดูฝนก็มีเพียงยี่สิบไร่เท่านั้นช่วงนี้ พื้นผิวน้ำของทะเลสาบไป๋หลางอย่างมากก็มีไม่ถึงสิบไร่ถึงจะเป็นทะเลสาบ แต่ความจริงแล้วก็เป็นเพียงสระที่ขนาดใหญ่หน่อยเท่านั้นทะเลสายไป๋หลางห่างจากชายแดนกู้ราวหกสิบลี้ เป็นสถานที่นัดหมายระหว่างหยุนเจิงกับเจียเหยาในการแลกเปลี่ยนคนกล่าวตามตรง เพียงแค่แลกเปลี่ยนคนเท่านี้ถึงกับต้องใช้ทหารม้าสามพันนาย ถือว่าสิ้นเปลืองอยู่บ้างแต่ทว่า เจียเหยาเองก็เป็นคนมากกลยุทธ์เช่นกัน หยุนเจิงจึงต้องป้องกันเอาไว้ระหว่างทาง หยุนเจิงและฉินชีหู่ก็ส่งคนไปสอดส่องทั่วทุกที่อย่างไม่ขาดสาย เพื่อป้องกันไม่ให้ทหารม้าเป่ยหวนล้อมรอบพวกเขาเพราะหิมะที่ค่อยๆ ละลาย ทำให้ต้นหญ้าค่อยๆ เจริญขึ้นเส้นทางที่เดินผ่าน สามารถเห็นต้นอ่อนเขียวขจีงอกขึ้นมาบ้างแล้วเมื่อถึงกลางฤดูร้อน ผืนหญ้าแห่งนี้ต้องสวยงามมากแน่ๆ!ขณะที่ใกล้ถึงทะเลสาบไป๋หลางแล้ว ทหารสอดแนมก็มารายงานว่า พวกเขาพบปะกับทหารสอดแนมของเป่ยหวนแล้วแต่ทว่าทั้งสองฝ่ายเพียงแ
ฉลาดหรือ?เจียเหยายิ้มขมขื่นความฉลาดหลังเกิดเรื่อง จะนับว่าฉลาดได้อย่างไร?เขาคงหัวเราะเยาะนางอยู่น่ะสิไม่ว่า?“เป็นแผนการที่เยี่ยมจริงๆ เจียเหยานับถือ!”เจียเหยามองหยุนเจิงด้วยแววตาเป็นประกาย แล้วโดดลงจากหลังม้าภายใต้สายตาของฝูงชน เจียเหยายกมือขวาวางบริเวณหัวใจ แล้วโค้งคำนับต่อหยุนเจิง“เจ้า…ทำอะไรน่ะ?”หยุนเจิงมองเจียเหยาอย่างไม่เข้าใจ “เจ้าจะยอมแพ้นั้นหรือ?”“เจ้าคิดมากไปแล้ว!”เจียเหยาตอบเสียงเย็นชา แล้วกระโดดขึ้นหลังม้า “ถึงแม้เราจะเป็นศัตรูกัน แต่ต้องขอบใจเจ้าที่รักษากฎที่คุยกันไว้! นี่ถือเป็นการให้เกียรติจากข้า!”“ที่แท้ก็เรื่องนี้นี่เอง!”หยุนเจิงหัวเราะลั่น “ข้ารักษากฎ และหวังว่าพวกเจ้าจะรักษากฎด้วยเช่นกัน!”“แน่นอน!”เจียเหยายกมือขึ้น “ข้าขอสาบานต่อหน้าเทพหมาป่า หากวันใดข้าโจมตีซั่วเป่ย ข้าก็จะรักษากฎที่วางไว้ว่าจะไม่เข่นฆ่าคนชราและเด็กน้อยของต้าเฉียน!”“แค่คำพูดนี้ของเจ้า ข้าจะรักษากฏที่วางไว้ต่อไปแน่นอน!”หยุนเจิงพยักหน้า แล้วเปลี่ยนหัวข้อทันที “ได้ยินว่าปานปู้และอาหลู่ไถตายแล้วนั้นหรือ?”เมื่อได้ยินหยุนเจิงเอ่ยถึงปานปู้ ในตาของเจียเหยาก็แฝงด้วยความเย็นชา
ค่อยเปิดศึกกันหลังจากสิ้นสุดฤดูใบไม้ร่วงปีหน้า?เจียเหยาหรี่ตาลงเล็กน้อย แล้วมองหยุนเจิงด้วยแววตาแปลกประหลาดใจยุติสงครามนั้นหรือ?นางเองก็อยากยุติสงครามเช่นกัน!ตอนนี้ ทั้งเป่ยหวนต่างก็อยากยุติสงครามทั้งนั้น!ขอแค่หยุนเจิงเห็นด้วยกับการยุติสงคราม และทำตามสัญญา แม้จะให้พวกเขามอบม้าศึกหนึ่งหมื่นตัวให้ พวกเขาก็ยอม!แต่หยุนเจิงจะยอมยุติสงครามได้อย่างไร?สิ่งที่กลัวคือ กลัวว่าพวกเขาจะมอบทุกอย่างออกไปแล้ว แต่หยุนเจิงเพิ่งรับผลดีนั้นไป ก็คิดแทงข้างหลังขึ้นมาหยุนเจิงที่เจียเหยารู้จักสามารถทำเรื่องพรรค์นั้นออกมาได้แน่นอน!ถึงขนาดพูดได้ว่าหยุนเจิงจะทำเช่นนั้นแน่ๆ!ตนมอบความดีความชอบให้กับเขาถึงที่ แต่เขากลับใช้จางหลิวมาหลอกตน นับประสาอะไรกับอย่างอื่น?เป่ยหวนในตอนนี้คิดจะยุติสงคราม จะง่ายปานนั้นได้อย่างไร?หากนางเป็นหยุนเจิง นางก็ไม่มีทางยุติสงครามตอนนี้เป็นแน่!เพราะตอนนี้เป็นช่วงที่เป่ยหวนอ่อนแอที่สุดหยุนเจิงจะยุติสงครามตอนนี้ก็บ้าแล้ว!ไอ้สารเลวนี่ต้องคิดจะหลอกตนแน่ๆ!แสร้งทำเหมือนยุติสงครามก่อน แล้วค่อยลอบโจมตีนั้นหรือ?เจียเหยาแค่นเสียงเย็นชา แล้วกล่าวเสียงเย็นชาว่า “ได้
“หุบปาก!”เจียเหยามองค้อนใส่ฟางหยุนซื่อแวบหนึ่ง “ข้ารู้!”กล่าวจบ เจียเหยาก็สั่งให้คนปล่อยคนทันทีสำหรับเรื่องนี้ นางเชื่อว่าหยุนเจิงจะรักษาคำพูดระหว่างพวกเขาเพราะสำหรับหยุนเจิงแล้ว การฝ่าฝืนกฎแลกคนนั้นไม่มีผลประโยชน์อะไรกับเขาเลยดังนั้นเรื่องยุติสงครามนั้น หยุนเจิงไม่มีทางรักษาคำพูดแน่นอน!แต่เรื่องในตอนนี้ หยุนเจิงไม่มีทางผิดคำพูดแน่นอนผ่านไปนานเพียงนี้แล้ว อาการบาดเจ็บของคนทั้งเก้าคนก็ฟื้นฟูโดยสมบูรณ์แล้วไม่นาน ทั้งเก้าคนก็กลับสู่ฝั่งหยุนเจิงหยุนเจิงถามสถานการณ์จากทั้งเก้าคน หลังจากยืนยันแล้วว่าทั้งห้าคนนั้นตายเพราะบาดเจ็บหนัก แต่ไม่รักษาจริง หยุนเจิงถึงได้ปล่อยตัวเชลยศึกเป่ยหวนทั้งสิบแปดคน“คนที่เหลือถือว่าเป็นค่ารักษาแล้วกัน!”หยุนเจิงตะโกนใส่เจียเหยาที่อยู่ห่างออกไป“ขอบใจ!”เจียเหยาขอบคุณหยุนเจิงจากที่ไกล แล้วตะโกนเสียงดังว่า “หยุนเจิง ถึงแม้เจ้าจะเป็นคนไร้ยางอาย แต่เจ้าเป็นศัตรูที่น่านับถือจริงๆ! ในภายภาคหน้า หากเป่ยหวนของข้ามีคนเจ็บหนักตกอยู่ในมือเจ้าอีก ข้าจะนำเชลยศึกสองเท่ามาแลกกับเจ้า!”“ตกลง!”หยุนเจิงตอบตกลงเสียงดัง แล้วพาคนถอยกลับไปเจียเหยาเหลือบมอง
เมื่อกลับไปถึงชายแดนกู้ หยุนเจิงก็เรียกตู้กุยหยวนและภูตเก้ามาทันที“ภูตเก้า เจ้ารีบคิดหาวิธีไปสืบดูว่าอาหลู่ไถตายจริงหรือไม่!”หยุนเจิงกล่าวเสียงขรึม “ข้าต้องการข่าวที่แน่ชัด!”“ขอรับ!”ภูตเก้ารีบตอบรับแล้วออกไปทันที“กองทหารโลหิตฝึกซ้อมเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?”หยุนเจิงถามตู้กุยหยวน“สามารถออกรบได้ทุกเมื่อแล้วขอรับ!”ตู้กุยหยวนกล่าวอย่างมั่นใจ“เจ้าคิดว่า คนเหล่านี้เป็นอย่างไรบ้างเมื่อเทียบกับกองทหารโลหิตชุดก่อน?”หยุนเจิงถามอีก“หากเป็นทักษะของแต่ละคน พวกเขาสู้กองทหารโลหิตชุดก่อนไม่ได้แน่นอนขอรับ”ตู้กุยหยวนตอบอย่างจริงจัง “แต่หากเป็นเรื่องของพลังในการสู้รบ ไม่เป็นรองกองทหารโลหิตชุดก่อนแน่นอน!”ทหารห้าร้อยห้านายของกองทหารโลหิตชุดก่อนนั้นคัดเลือกมาจากคนสองแสนคนเชียวนะ!แต่กองทหารโลหิตในตอนนี้ยังต้องเพิ่มทักษะของแต่ละคนจริงๆทว่าตู้กุยหยวนได้ฝึกซ้อมนักรบภูตสิบแปดพร้อมกับหยุนเจิงไปไม่น้อยหยุนเจิงเองก็ได้แบ่งปันกลยุทธ์แปลกๆ ให้กับเขาไม่น้อยเช่นกันเขาได้ถ่ายทอดวิชาความรู้ที่ได้จากการฝึกซ้อมนักรบภูตสิบแปดให้กับกองทหารโลหิตด้วยเช่นกันกองทหารโลหิตในอดีตรบไม่เคยพ่าย ส่วนมากก็
ผ่านไปนาน ตู้กุยหยวนก็ตระหนักได้“พูดต่อไป!”หยุนเจิงมองตู้กุยหยวนยิ้มๆนึกออกแล้วหรือ?ตู้กุยหยวนราวกับถูกจี้ลมปราณ ถามลองเชิงว่า “องค์ชายคิดจะโจมตีฝ่ายฮูเจี๋ยฉานอวี่และต้าหมิงอ๋องเพื่อลดกำลังของพวกเขา และทำให้เกิดโกลาหลขึ้นภายในเป่ยหวนใช่หรือไม่?”“ถูก!”หยุนเจิงพยักหน้ายิ้มแย้ม“ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นจั่วเสียนอ๋องหรือว่าโย่วเสียนอ๋องต่างก็เป็นแผนหลอกลวงทั้งนั้น?”เสิ่นลั่วเยี่ยนเองก็ตระหนักขึ้นได้เช่นกัน“ถูก!”หยุนเจิงพยักหน้า “ให้กองทหารโลหิตไปก่อกวนฝ่ายรอบๆ ผืนหญ้าเลี้ยงม้า ก็เพื่อทำลายจุดสนใจของเจียเหยา! ให้นางคิดว่าเราจะใช้โอกาสที่อาหลู่ไถตาย แล้วไปโจมตีฝ่ายอาหลู่ไถ”อวี๋ซื่อจงเข้าใจในบัดดล “องค์ชายส่งคนให้ไปสืบเรื่องการตายของอาหลู่ไถ ก็เพื่อจะเบี่ยงเบนความสนใจของเจียเหยาสินะ?”“ประมาณนั้น!”หยุนเจิงยิ้มพยักหน้า “แต่การสืบให้รู้ชัดว่าอาหลู่ไถตายจริงหรือไม่นั้น ก็จะทำให้เราดำเนินแผนขั้นต่อไปได้สะดวกยิ่งขึ้น”“ไม่…”ฉินชีหู่ลูบศีรษะ “น้องชาย เจ้าจะโจมตีผืนหญ้าเลี้ยงม้าไม่ใช่หรือ?”“ใช่!”หยุนเจิงพยักหน้า “เป่ยหวนโกลาหลกันภายใน เราค่อยๆ โจมตีผืนหญ้าเลี้ยงม้าไม่ดีหรื
เจียเหยาสั่งให้คนถอยทัพออกไปห้าสิบลี้จริงๆนี่เป็นตำแหน่งที่ตั้งฐานค่ายใหญ่ของพวกเจากองทหารใหญ่แปดหมื่นนายที่ล้อมชายแดนกู้ก่อนหน้านี้ ไม่มีอยู่ตั้งนานแล้วผนวกกับคนหลายพันคนที่นางเพิ่งพากลับมา ที่นี่รวมกันแล้วก็มีเพียงสามหมื่นนายเท่านั้นแต่ทว่าคนเหล่านี้ล้วนแต่เป็นทหารชั้นยอดของเป่ยหวนคนที่คัดเลือกมาชั่วคราวเหล่านั้น บัดนี้ได้ส่งกลับไปยังแต่ละฝ่ายแล้วแม้แต่ทหารประจำการดั้งเดิมก็ถูกส่งกลับไปด้วยตอนนี้พวกเขาเลี้ยงปากท้องคนมากมายเพียงนี้ไม่ไหวจริงๆ!หากเก็บกำลังคนไว้มากเพียงนั้นตลอด เป่ยหวนมีแต่ตายสถานเดียวบัดนี้ นางดูแลกองทหารใหญ่หนึ่งหมื่นนาย เกออาซูดูแลกองทหารใหญ่หนึ่งหมื่นนาย อีกหนึ่งหมื่นนายดูแลโดยฮูหลัวปีกทั้งสองข้างของพวกเขามีจั่วเสียนอ๋องและโย่วเสียนอ๋องฝ่ายจั่วเสียนอ๋องเองก็บาดเจ็บหนักเมื่อคราวก่อน บัดนี้ทหารประจำการได้ลดลงเหลือเพียงหนึ่งหมื่นกว่านายเท่านั้นส่วนฝ่ายโย่วเสียนอ๋องนั้น ถึงแม้จะไม่ได้เสียหายไปมากมายนัก แต่โย่วเสียนอ๋องกลับขอลดทหารประจำการเหลือหนึ่งหมื่นนายด้วยตนเองนางรู้ดีว่าโย่วเสียนอ๋องทำเพื่อเก็บความสามารถเอาไว้หากนางเป็นโย่วเสียนอ๋อง นางก