“หากข้าไม่มา ก็คงไม่รู้ว่าเจ้าหลับสบายแค่ไหน!”หยวนจงโกรธจัด เขาเตะไปทีหนึ่ง ทำให้หยวนกุยล้มลงกับพื้น แล้วด่าสุดฤทธิ์ว่า “สถานการณ์ป้อมเมืองฝ่ายเหนือเป็นอย่างไรไม่แน่ชัด ติ้งเป่ยก็ไม่มีข่าวสารมาเสียที ข้ากังวลแทบตาย แต่เจ้ากลับมาดื่มสุราอยู่ที่นี่? ให้ข้าโยนเจ้าเข้าไปในบ่อสุรา ดื่มให้หน่ำใจหน่อยหรือไม่?”หยวนกุยล้มอยู่กับพื้น แล้วมองหยวนจงแวบหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยเสียงเบาว่า “ข้าเพียงแค่กำลังคิดว่าหยุนเจิงไอ้สุนัขนั่นต้องตายแน่ๆ ข้าจึงดีใจ แล้ว…”ตุบ!หยวนกุยยังไม่ทันพูดจบ หยวนจงก็เตะไปอีกทีหนึ่ง“ไอ้ระยำ อยากตายหรือไง?”หยวนจงโกรธจนตัวสั่น แล้วเตะไอ้ระยำนั่นอีกสองสามทีไอ้ระยำรู้จักแต่กินไม่รู้จักสู้!เขาลืมแล้วหรือไงว่าปากเน่าๆ นี้ไปก่อเรื่องมามากแค่ไหน?คำพูดเช่นนี้ เขายังกล้าพูดอีก?หากแพร่ออกไปแล้ว คนที่ไม่รู้คงคิดว่าพวกเขาจะฆ่าหยุนเจิงแน่!อยากฉลองก็แอบฉลองสิ!หยวนจงยิ่งคิดยิ่งโกรธ เตะทีหนึ่งตามด้วยอีกทีหนึ่ง“ท่านพ่อ ข้าผิดไปแล้ว!”“ข้าไม่กล้าทำอีกต่อไปแล้ว!”“ไว้ชีวิตข้าเถอะ!”หยวนกุยถูกเตะจนร้องทรมาน ร้องขอชีวิตไม่หยุดหยวนจงโกรธจัด ไม่สนใจหยวนกุย เพียงแค่เตะเต็มแรง
หยุนเจิงและตู๋กูเช่อคอยอยู่ราวสองเค่อ หยวนจงสองพ่อลูกถึงจะมาถึงจวนแม่ทัพเมื่อเห็นหยวนกุย หยุนเจิงก็ดีอกดีใจคนโง่นี่ตามมายังซั่วเป่ยจริงด้วย!ด้วยสายตาของหยุนเจิง ทำให้หยวนกุยอดกัดฟันไม่ได้หยุนเจิง!ไอ้สุนัขนี่จริงๆ ด้วย!ไอ้สุนัขนี่ฝ่าวงล้อมออกมาได้สำเร็จจริงๆ!ให้ตายเถอะ!เป็นไปได้อย่างไรกัน!กองทหารแสนกว่านายของเป่ยหวนนั่นทำอะไรอยู่?กองทหารแสนกว่านายล้อมชายแดนกู้ไว้ แต่ยังทำให้พวกเขาฝ่าออกมาได้อีก?วินาทีนี้ หยวนกุยเพียงแค่อยากทักทายบรรพบุรุษของแม่ทัพหลักของเป่ยหวนคนของเป่ยหวนเชี่ยวชาญด้านการรบและความกล้าหาญไม่ใช่หรือ?ภายใต้การล้อมด้วยคนแสนกว่านายยังสามารถทำให้หยุนเจิงฝ่าวงล้อมออกมาได้อย่างปลอดภัยด้วย?เชี่ยวชาญด้านการรบและความกล้าหาญบ้าอะไร!ไร้ประโยชน์!ไร้ประโยชน์ทั้งนั้น!“ข้าหยวนจง ขอคารวะท่านอ๋อง รองผู้บัญชาการ…”แม้หยวนจงจะสงสัย แต่ก็ต้องทักทายระหว่างที่ทักทายนั้น หยวนจงยังจ้องไปที่หยวนกุยทีหนึ่งหยวนกุยได้สติ รีบทักทายตาม “ข้าหยวนกุย ขอคารวะท่านอ๋อง รองผู้บัญชาการ!”“ไม่ต้องมากพิธี!”หยุนเจิงหัวเราะเหอะๆ แล้วมองไปที่หยวนกุย “นายกองทหารม้าหยวน ไม่ค
แม้จะรู้ว่าเขาไม่ระวัง แต่ก็ไม่น่าจะหลบฝ่าบาทที่ฝีมิอการตบไป!ให้ตายเถอะ!สารเลวนี่ไม่ได้มีแรง!ตอนอยู่เมืองจักรพรรดิ ก็ให้หยุดให้แสง!ก่อกบฏ!องค์รัชทาบาทพูดถูก ไอ้คนอันตรายนี่จะมาก่อกบฏที่ซั่วเป่ย!“หยุนเจิง เจ้าจะก่อกบฏจริงหรือ?แววตาของหยวนจงเคลื่อนไหว แล้วมองหยุนเจิงอย่างเย็นชาหยุนเจิงกล่าว แล้วฟาดมือลงไปอีกครั้งครั้งนี้ หยวนจงเตรียมตัวมา ในที่สุดก็หลบได้“อุ๊ย กล้าหลบด้วย?”หยุนเจิงมองหยวนจงยิ้มๆ “เจ้ากำลังขัดราชโองการนะ!”“เหลวไหล!”หยวนจงกล่าว “โจรทำให้ขุนนางแตกแยก ยังมีหน้ามาพูดเรื่องราชโองการกับข้าอีก?”“ท่านพ่อ ไม่ต้องเสียเวลากับเขาแล้ว!”หยวนกุยได้สติ “จับตัวโจรที่ทำให้ภายในแตกแยกคนนี้ก่อน แล้วส่งตัวไปที่เมืองจักรพรรดิทันที!”คิดจะก่อกบฏ!เขากำลังหดหู่เรื่องหยุนเจิงฝ่าวงล้อมได้สำเร็จอยู่เลย!แต่สุดท้าย หยุนเจิงกลับวิ่งมามอบความตายเอง!ครั้งนี้ ในที่สุดตนก็มีโอกาสแก้แค้นแล้ว!อีกอย่างยังเป็นผลงานจับทหารทรยศด้วย!ผลงานที่มาถึงตรงหน้าแล้ว ใครจะปฏิเสธได้?วินาทีนี้ หยวนกุยถึงไม่ได้เกลียดหยุนเจิงปานนั้นจู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าหยุนเจิงน่ารักมาก!พาทหารม้ามาพ
ค่ายทิศใต้ ด่านเป่ยลู่ทหารม้าเร็วนายหนึ่งควบม้าพุ่งมายังปากค่ายทหารอย่างรวดเร็ว“หยุด!”ทหารยามพอเห็นดังนั้นก็รีบหยุดเขาไว้“สองพ่อลูกหยวนฉงหมิ่นเบื้องสูง ใครจะลอบสังหารท่านอ๋องและรองแม่ทัพ รีบพาข้าเข้าพบท่านแม่ทัพ! หากว่าท่านอ๋องและรองแม่ทัพเกิดเสียหายอะไร ระวังหัวเจ้าจะหลุดจากบ่า!”ทหารม้าเร็วพูดและมองไปทางทหารยามด้วยสีหน้าร้อนรนพอนายทหารกลุ่มหนึ่งได้ยินคำพูดของทหารม้าเร็วแล้วสีหน้าก็เปลี่ยนพลันเห็นว่าทหารม้าเร็วมาแค่คนเดียวก็ไม่ได้กังวลว่าเขาจะมาโจมตีค่าย จึงได้รีบนำเขาเข้าสู่ค่าย มีทหารอีกนายรีบวิ่งไปแจ้งหัวหน้าผู้ดูแลค่ายใหญ่ทิศใต้ฉากเดียวกันนี้เกิดขึ้นที่ด่านเป่ยลู่และค่ายทหารอื่นๆ อีกด้วยเช่นกันไม่นาย นายทหารแต่ละกองก็รีบรุดออกจากค่ายใหญ่ แล้วไปที่จวนท่านแม่ทัพของหยวนฉงที่เขาอยู่อาศัยสองพ่อลูกหยวนฉงจะลอบสังหารท่านอ๋องและรองแม่ทัพ!นี่เป็นเรื่องใหญ่มาก!ในขณะที่หยวนกุยจับกุมตัวหยุนเจิงและตู๋กูเช่อไปที่บริเวณค่ายของตัวเองนั้น จู่ๆ ถนนสองข้างทางก็ปรากฏพลทหารจำนวนมากผู้คนทั้งหลายวิ่งไม่หยุด ส่งผลให้พื้นผิวสั่นสะเทือนไปทั่วพอเห็นว่าพวกพลทหารเหล่านี้วิ่งไปทางที่อ
หยวนกุยมองเหล่าทหารที่เดินหน้าตรงมา ในใจเขาเริ่มรู้สึกกระวนกระวาย ในความชุลมุน หยวนกุยชักดาบขึ้นพาดที่คอของหยุนเจิง ตะโกนขึ้นอย่างโมโห “ถอยทัพไปให้หมด ไม่เช่นนั้น ข้าจะฆ่าเขาเสีย!”“แค่กๆ…”พอหยุนเจิงสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเย็นวาบที่คอ เขาไม่เพียงแต่จะไม่กลัว แต่กลับแทบจะหลุดหัวเราะเจ้าคนโง่นี่ โง่ได้น่ารักจริงๆ เลยนะ!ครานี้ เขาไม่มีทางล้มล้างความผิดของตัวเองได้แล้ว!ตู๋กูเช่อชำเลืองตามองหยวนกุยคราหนึ่ง จากนั้นก็ส่ายหัวเบาๆ หยวนกุยนี่ เป็นเหมือนที่ท่านอ๋องพูดจริงๆ ด้วย เป็นเจ้าทึ่มที่สมองโตและร่างกายเติบโตแค่นั้นจริงๆชักดาบขึ้นมาพาดคอหยุนเจิงผู้เป็นท่านอ๋องต่อหน้าผู้คนมากมายเนี่ยนะ?เขาจับตัวหยุนเจิงมาข่มขู่เหล่าแม่ทัพพวกนี้ ไม่เท่ากับว่ากำลังยอมรับข้อหาที่เขาคิดจะลอบสังหารหยุนเจิงกับตนหรือ?หลังจากที่หยวนกุยกระทำการเช่นนี้ เหล่าแม่ทัพก็ยกมือขึ้นห้ามเหล่าทหารพล ความเย็นในตามากขึ้นฉับพลันเวลานี้ พวกเขามั่นใจแล้วว่าหยวนกุยคิดจะลอบสังหารหยุนเจิงและตู๋กูเช่อจริงๆ แล้ว!ฟางซีเฟิงกวาดสายตาเย็นเยือกไปทางพวกหยวนกุย แล้วตะโกนขึ้นเสียงดังด้วยความโกรธ “อู๋ฮู่ รีบนำกองกำลังพลและม้าไ
ตอนนี้เรื่องสองพ่อลูกหยวนฉงกับหยวนกุยคิดอยากจะลอบสังหารพวกเขานั้นเป็นจริงแล้ว เรื่องต่อมาก็ง่ายแล้วเมื่อจวนแม่ทัพของหยวนฉงถูกล้อม หยวนฉงเองก็หมดหนทางสู้แล้วตอนนี้ ต่อให้หยวนฉงจะพูดว่าหยุนเจิงและตู๋กูเช่อจะก่อกบฏยังไง ก็ไม่มีใครเชื่อเขาแล้วหยวนฉงเพิ่งมาถึงด่านเป่ยลู่ได้นานแค่ไหนกัน?นับนิ้วดูแล้วยังไม่ถึงสิบวันเลย!ความน่าเชื่อถือในตัวของหยวนฉงนั้นเทียบไม่ได้กับตู๋กูเช่อและหยวนเจิงเลยบวกกับการช่วยเหลือจากลูกชายโง่ๆ ตอนนี้ ทุกคนล้วนคิดว่า หยวนฉงได้รับบัญชาจากองค์รัชทายาทหยวนลี่ มาลอบสังหารหยุนเจิงและตู๋กูเช่อทหารส่วนใหญ่ของจวนหยวนฉงพอเผชิญหน้ากับเหล่ากองทัพทหารที่ห้อมล้อมก็เลือกวางอาวุธแล้วมอบตัวมีเพียงหยวนฉงและทหารสนิทของเขาที่ไม่ยอมแพ้แต่พอได้เผชิญหน้ากับกองทัพทหารยิ่งใหญ่ขนาดนี้ พวกเขาขัดขืนแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์สุดท้าย ทหารสนิทของหยวนฉงก็ถูกฆ่า หยวนฉงถูกจับกุมตัว“หยุนเจิง ตู๋กูเช่อ! พวกสันดานโจร พวกเจ้าไม่ได้ตายดีแน่!”ดวงตาของหยวนฉงแดงก่ำเป็นเลือด เปิดปากด่า“จะตายอยู่แล้วยังกล้าใส่ร้ายป้ายสีพวกข้าอีก?”ตู๋กูเช่อมองไปที่หยวนฉงอย่างเย็นยะเยือก แล้วถามว่า “ท่านอ๋อง
แม้เว่ยเหวินจงจะคาดการณ์ผลลัพธ์นี้ได้แล้ว แต่อัตราความเร็วในการหลบหนีของทหารเหล่านี้เกินกว่าที่เขาคาดคิดไว้มากทว่า สำหรับเว่ยเหวินจงแล้ว กลับไม่นับว่าเป็นเรื่องเลวร้ายทำให้คนเหล่านั้นที่สงสัยเขา ไม่เชื่อเขาหนีไปให้หมดก็ดี ป้องกันไม่ให้คนเหล่านี้รบกวนขวัญกำลังใจทหารจากนั้น เขาจะได้พาคนที่ยืนหยัดเชื่อมั่นเขาเว่ยเหวินจงไม่เปลี่ยนแปลงออกจากเทียนหูทางตะวันออกเฉียงใต้ อ้อมสนามม้าโม่หยางไปทางใต้ สุดท้ายก็ข้ามเทือกเขาหยุนหลิงแสนกว้างใหญ่ นำทุกคนกลับไปในด่าน ป้องกันการถูกกลุ่มกบฏลักพาตัวแน่นอน นี่เป็นวาทศาสตร์ที่เว่ยเหวินจงบอกกับหวังชี่และฮั่วกู้เขายังต้องการพวกหวังชี่!หากขณะที่หลบหนีเผชิญเข้ากับการจู่โจมของพวกเสิ่นลั่วเยี่ยน เขาก็จะได้ส่งหวังชี่และฮั่วกู้นำกองทัพไปต่อต้านได้สะดวกเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็จะสามารถเร่งเวลาพาทหารคนสนิทของเขาข้ามแม่น้ำไป๋สุ่ย ไปยังดินแดนเป่ยหวน ลี้ภัยที่เป่ยหวน!ตอนนี้ ขอแค่ลี้ภัยที่เป่ยหวน เขาถึงจะมีความหวังว่าจะรอดชีวิต ถึงจะมีความหวังในการล้างแค้นหยุนเจิงมิฉะนั้น เขามีแต่ต้องตายสถานเดียว!กลางดึก เว่ยเหวินจงเรียกหวังชี่และฮั่วกู้มายังห้องของเขา“
วันถัดไป หยุนเจิงและตู๋กูเช่อวางแผนเชิญแม้ทัพระดับกลางขึ้นไปของด่านเป่ยลู่มางานเลี้ยงงานเลี้ยงจบลงไปแล้วครึ่งหนึ่ง ตู๋กูเช่อบอกเรื่องที่เว่ยเหวินจงสมคบคิดศัตรูกับทุกคน แจ้งให้ทราบอย่างตรงไปตรงมา หลังจากนี้หยุนเจิงเป็นผู้ดูแลกองทหารมณฑลทางเหนือคำพูดของตู๋กูเช่อ เป็นดั่งศิลาหนึ่งก้อนก่อเกิดระลอกคลื่นนับพันจนถึงเวลานี้ แม่ทัพทุกคนถึงเข้าใจ พวกหยุนเจิงต้องการยึดอำนาจจริงๆหลังจากหยุนเจิงและตู๋กูเช่อวิเคราะห์สถานการณ์ตรงหน้าต่อหน้าเหล่าแม่ทัพอย่างอดทน แม่ทัพกว่าครึ่งเลือกฟังคำสั่งหยุนเจิง อีกครึ่งยอมตายดีกว่ายอมจำนนเหล่าแม่ทัพที่ยอมตายดีกว่ายอมจำนวน โดยพื้นฐานแล้วล้วนเป็นลูกหลานหรือลูกศิษย์ของคนในราชสำนักคิดจะทำให้คนเหล่านี้ยอมรับ เป็นเรื่องยากมากหยุนเจิงจนปัญญา ทำได้เพียงจับพวกเขาขังไว้ชั่วคราว แล้วก็รับประกัน นอกจากขังพวกเขาเอาไว้ ไม่มีทางทำให้พวกเขาลำบาก เนื้อและสุรามีให้พวกเขาไม่ขาดหลังจากนำคนเหล่านั้นเข้าคุกแล้ว หยุนเจิงบอกกับเหล่าแม่ทัพที่เข้าร่วมกับเขา “แม่ทัพนายกองทุกท่าน ตั่งแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้าจะสับเปลี่ยนทหารคนสนิทข้างกายของพวกท่าน!”“ข้าไม่กลัวที่จะบอกความจริงพ