เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 721
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 722
“เอาล่ะ เลิกซึ้งได้แล้ว”หยุนเจิงยิ้มมองฉินชีหู่ จากนั้นก็ถาม “ตอนที่พวกท่านมา มีทหารไล่ตามหรือไม่?”“ไม่มี!”ฉินชีหู่หัวเราะ “ข้าส่งคนตรวจดูด้านหลัง ทหารไล่ตามเหล่านั้นเข้าเมืองเว่ยแล้ว คิดว่าคงนอนพักค้างคืนที่เมืองเว่ย แต่ว่า ม้าศึกของพวกเขาคืนนี้คงต้องหิวท้องร้องแล้ว ฮ่าๆๆ...”เวลานี้ อาหารสำหรับคนยังจัดการง่ายหากไม่ได้จริงๆ ก็ฆ่าม้าศึกบรรเทาความหิว นี่กว่าเปล่าให้คนหิวตายฆ่าม้าศึกห้าร้อยตัว พอจะให้คนสองหมื่นคนกินอิ่มไปด้วยหนึ่งมื้อแล้วแต่อาหารสำหรับม้าศึก กลับจัดการไม่ง่ายอย่าว่าแต่อาหารสัตว์ในเมืองเว่ยเลย แม้แต่หญ้าเหี่ยวเฉาที่อยู่ริมสองฝั่งของแม่น้ำสายรองของแม่น้ำไป๋สุ่ย หยุนเจิงก็ส่งให้คนเผาทิ้งหมดแล้ว!ทหารไล่ตามด้านหลังพวกเขาคิดจะเติมเต็มความหิวให้ม้าศึก ยิ่งยากขึ้นไปอีก“เช่นนั้นก็ดี!”หยุนเจิงพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็กล่าวเตือน “แม้เป็นเช่นนี้ แต่พวกเราก็จำเป็นต้องเพิ่มความระวัง ระวังทหารไล่ตามเปลี่ยนจากทหารม้าเป็นทหารราบ เคลื่อนทัพมาจู่โจมตอนกลางคืน!”พวกเขาเดินทางไกลมาหนึ่งวัน ระหว่างนั้น ม้าศึกยังได้กินหญ้าและธัญพืชบ้าง ม้าศึกหลายตัวเหนื่อยแล้วทหารไล่ตา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 723
ชายแดนเมืองเว่ยเกออาซูยืนด้วยใบหน้าเขียวคล้ำอยู่นอกป่าที่ถูกไฟเผาเมื่อรวมกับสิ่งที่ทหารบาดเจ็บพูดถึงรอยกีบม้าบนหิมะ โดยพื้นฐานแล้วสามารถคาดการณ์ได้แล้ว กลุ่มทหารม้าชั้นยอดต้าเฉียนบุกไปยังชนเผาที่อยู่ใกล้เมืองเว่ยที่สุดแล้วเวลานี้ ชนเผ่าแห่งนั้นคงถูกทำลายหมดสิ้นแล้วอีกทั้ง เผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ เกออาซูไม่สามารถทำสิ่งใดได้เลยเวลาตลอดทั้งวัน ม้าศึกของพวกเขากินธัญพืชที่พักมาเป็นครั้งคราวเท่านั้นตอนนี้ คนและม้าของพวกเขาล้วนขาดเสบียงแล้ว!เจ้าพวกชาวต้าเฉียนที่สมควรตาย เผ้าแม้กระทั่งหญ้าแห้งริมแม่น้ำ!ไม่เปิดโอกาสให้เขาได้เติมอาหารให้ม้าศึกของพวกเขาเลยแม้แต่น้อย!ระยะห่างจากพวกเขากับทัพศัตรูแค่สามสิบลี้เท่านั้น!แต่สามสิบลี้นี้ ราวกับเปลี่ยนเป็นคูเมืองตามธรรมชาติแล้ว!ม้าศึกของพวกเขาวิ่งไม่ไหวแล้ว!เดิมก็ไม่มีทางตามทหารม้าของต้าเฉียนทัน!ไม่ต้องคิดก็รู้ รอให้ทหารม้าต้าเฉียนออกจากชนเผ่าแห่งนั้น คงเผาเสบียงอาหารของชนเผ่าแห่งนี้จนไม่เหลือซาก!รอให้พวกเขาค่อยๆ ตามไป ม้าและคงก็ไม่มีเสบียงให้เติมแล้วเมื่อเป็นเช่นนี้ โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาไม่มีทางตามทหารม้าต้าเฉียนที่สมควรตายเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 724
ขณะที่เกออาซูตบหน้าฟางหยุนซื่อด้วยความโมโหไม่หยุด ทหารราบคนหนึ่งรีบร้อนวิ่งมา “ท่านแม่ทัพ องค์หญิงเจียเหยามาถึงแล้ว...”เจียเหยา?เกออาซูใจกระตุก ผลักฟางหยุนซื่อออก รีบร้อนพลิกตัวขึ้นหลังม้า วิ่งไปในเมืองแม้ม้าของเขาเทียบไม่ได้กับย่ำเหมันต์ของปานปู้ แต่ก็นับว่าเป็นม้าชัดเลิศที่วิ่งได้พันลี้ต่อให้เป็นเช่นนี้ ความเร็วของม้าตัวนนี้ไม่ได้กินอาหารตลอดวันลดไปอย่างมากม้าของเขายังเป็นเช่นนี้ นับประสาสิ่งใดกับม้าศึกของทหารทั่วไป?หากทำตามวิธีของฟางหยุนซื่อจริง ไม่เพียงทำให้ม้าศึกทั้งหมดของพวกเขาสิ้นเปลือง กองทัพสองหมื่นของพวกเขา เกรงว่าคงพิการหมดแล้วกลับมาค่อยจัดการไอสุนัขนี่!เกออาซูเต็มไปด้วยความโกรธอยู่เต็มอก กลับเข้าไปในเมืองเจียเหยาพาองครักษ์คนสนิทสิบกว่าคนควบม้ามาตลอดทาง คนและม้าของพวกเขาล้วนเหนื่อยล้า“เกาอาซูคาราวะองค์หญิง”เมื่อเห็นเจียเหยา เกออาซูรีบทำความเคารพ“ท่านแม่ทัพไม่ต้องมากพิธี”เจียเหยาโบกมืออย่างเหนื่อยล้า จากนั้นก็ไถ่ถาม “ตอนนี้ทหารม้าต้าเฉียนไปทางใดแล้ว?”เกออาซูฮึดฮัดกล่าว “พวกเขาคงจู่โจมชนเผ่าที่อยู่ใกล้ที่สุด...”กล่าวจบ เกออาซูก็อธิบายสถานการณ์กับเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 725
เห็นสภาพของฟางหยุนซื่อ เจียเหยาขมวดคิ้วถาม “เกิดสิ่งใดขึ้น?”“ข้าตีเอง!”เกออาซูชี้ฟางหยุนซื่อด้วยความโมโห “องค์หญิง ไอสุนัขนี่คิดจะทำร้ายคนของพวกเรา...”กล่าวจบ เกออาซูบอกสิ่งที่ฟางหยุนซื่อกล่าวออกมาด้วยความโมโหหากไม่ใช่เจียเหยาอยู่ด้วย เขายังอยากจะซัดไอสุนัขนี่อีกรอบ“เจ้าเข้าใจเขาผิดแล้ว”เจียเหยาช้อนตามองเกออาซู “วิธีนี้ของเขา แม้จะทำให้พวกเราเสียหายหนัก แต่ทัพศัตรูก็เสียหายหนักเช่นกัน! ขอแค่ทัพศัตรูเสียหาย ก็ไม่กล้ากำเริบเสิบสานสังหารหมู่ชนเผ่าของพวกเราด้านหลังแล้ว...”หากปล่อยให้ทหารม้าชั้นยอดต้าเฉียนสังหารหมู่ต่อไปเช่นนี้ ความเสียหายในภายหลังของพวกเขาก็จะยิ่งมากขึ้นใช้ชีวิตกองทัพสองหมื่นคนไปแลกกับการสร้างความเสียหายให้ทหารม้าต้าเฉียน ความจริงก็เป็นวิธีที่ไม่เลวเมื่อได้ฟังคำของเจียเหยา เกออาซูสีหน้าหมองลงในทันทีแผนการของไอสุนัขนี่ นึกไม่ถึงว่าจะได้รับการยอมรับจากองค์หญิง?“องค์หญิง ท่านคงไม่คิดจะทำเช่นนี้หรอกกระมัง?”เกออาซูขมวดคิ้วมองเจียเหยา จากนั้นก็จ้องมองฟางหยุนซื่อด้วยความโหดเหี้ยมหากองค์หญิงตัดสินใจทำเช่นนี้จริง เขาจะฆ่าไอสุนัขนี่เป็นคนแรก!“ความจริงแล้ว
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 726
สวรรค์รู้ว่าไอสารเลวนี่สามารถคิดแผนที่คนมากมายคิดไม่ถึงหรือ?พวกเขาแพ้สงครามติดต่อกัน ทหารสูญเสียเสบียงจำนวนมากตอนนี้ คิดจะฝืนจัดการทหารม้าชั้นยอดของหยุนเจิง ความเป็นไปได้มีน้อยมากใกล้ต้นฤดูใบไม้ผลิแล้ว!นางจำเป็นต้องจัดเตรียมเรื่องหลังต้นฤดูใบไม้ผลิแล้วพัวพันกับต้าเฉียนต่อไป หลังจากต้นฤดูใบไม้ผลิ ชีวิตประจำวันของพวกเขาก็จะยิ่งยากขึ้นเมื่อได้ฟังคำของเจียเหยา เกออาซูอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความไม่ยอมรับให้ตายสินี่มันสู้สงสรามเช่นไรกัน!รู้เห็นว่าศัตรูอยู่ที่ใด รู้เห็นเป้าหมายของศัตรู พวกเขามีกองทัพ ทว่ากลับไร้กำลังขัดขวางตอนนี้ ตอนนี้ยังต้องเป็นฝ่ายปล่อยแนวป้องกันเพื่อลดความเสียหายขี้ขลาด!อึดอัด!ทำสงครามมาถึงตรงนี้ กล่าวได้แค่ขายหน้า!เกออาซูรู้สึกอึดอัด เหยุใดเจียเหยาจะไม่อึดอัดเล่า?นอกจากอึดอัดแล้ว ยังรู้สึกละอายสถานการณ์ถึงเส้นตาย ล้วนเป็นหยุนเจิงที่ทำลายแล้ว!เสียแรงที่นางมั่นอกมั่นใจ คิดว่าครั้งนี้หยุนเจิงต้องไม่อาจหลบหนีไปได้สุดท้าย หยุนเจิงกลับตกหน้างรุนแรงหนึ่กฉากให้ตื่นจากฝันสวยงามของนางหากรู้ก่อนว่าจะเป็นเช่นนี้ ไม่สู้ล่าถอยออกจากสามเมืองชายแดนด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 727
ตลอดทั้งคืน พวกหยุนเจิงไม่ได้รอเป่ยหวนมาจู่โจมผลลัพธ์นี้ เรื่องนี้กลับอยู่เหนือความคาดหมายของหยุนเจิงนึกไม่ถึงว่าเป่ยหวนไม่สนใจพวกเขา?ในตายสิหรือว่าจะปล่อยโอกาสให้พวกเขาสังหารหมู่ชนเผ่าบริเวณทุ่งหญ้ามู่หม่าหรือ?มารดาเขาสิมันผิดปกติ!หยุนเจิงเต็มไปด้วยความคำถาม สั่งกองทัพเตรียมออกเดินทางพวกเขานำเสบียงจากชนเผ่าแห่งนี้ที่จะสะดวกพกพาไปด้วยทั้งหมด ส่วนที่ไม่สะดวกพกพา ล้วนเผาทั้งหมดสิ้นวัวแพะของชนเผ่า ถูกพวกเขาเชือดหมดแล้ว แม้พวกเขาเอาไปไม่ได้ แต่ก็ไม่อาจเหลือทิ้งไว้ให้ศัตรูสำหรับม้าสองพันตัวในชนเผ่า ถูกพวกเขาพาไปทั้งหมด บังเอิญช่วยพวกเขาบรรทุกของบางอย่างได้พอดีก่อนออกเดินทาง หยุนเจิงมาหาหัวหน้าชนเผ่า กล่าวอย่างเย็นชา “ช่วยข้าบอกกับแม่ทัพกองทหารไล่ตามที่ตามมาด้านหลัง ข้าเคารพกฎเกณ์ทุ่งหญ้าของพวกเจ้า แต่พวกเจ้าก็ต้องเคารพกฎของข้าด้วย!”“ผู้บาดเจ็บสาหัสเหล่านี้ ข้าจะปล่อยไว้ที่ชนเผ่าของพวกเจ้า! เมื่อสงครามสิ้นสุดลง ข้าจะนำของมาแลกกับพวกเขา!”“หากพวกเจ้ากล้าสังหารคนเหล่านี้ ครั้งหน้าตอนที่ข้าบุกมาที่ทุ่งหญ้า ม้าเหยียบต่ำไปที่ใด แม้แต่ไก่หรือสุนัขก็ไม่เหลือ!”กล่าวจบ หยุนเจิง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 728
“ใช่ เป็นเช่นนี้แน่นอน!”ฉินชีหู่พยักหน้า “มิฉะนั้น ใครจะโง่ปล่อยทุ่งหญ้าดีเพียงนี้ไปไม่ต้องการแล้ว?”หยุนเจิงหรี่ตาเล็กน้อย จากนั้นก็ออกคำสั่ง “ฟังคำสั่ง กองทัพทั้งหมดจู่โจมชนเผ่าที่กำลังอพยพ! ไม่สนว่าเหตุใดพวกเขาอพยพ ปล้นก่อนค่อยว่ากัน!ปล้นได้เท่าใดก็เท่านั้น!ชนเผ่าเมื่อคืนมีแพะและม้ามากมาย คิดว่าวัว แพะและม้าของชนเผ่าแห่งนี้ต้องมีมากกว่ากระมัง?ถึงเช่นไร พวกเขาอยู่ที่ทุ่งหญ้ามู่หม่าด้วยทุ่งหญ้าคุณภาพสูงเช่นนี้ ย่อมสามารถผสมพันธ์ปศุสัตว์ได้มากขึ้น“ฮ่าๆ น้องชายพูดถูกต้อง!”ฉินชีหู่หัวเราะ “ในเมื่อพบแล้ว ก็ไม่อาจปล่อยไปได้แล้ว!”สิ้นเสียงคำสั่งหยุนเจิง กองทัพเริ่มจู่โจมทันทีม้าศึกของพวกเขาเต็มไปด้วยพลัง ระยะทางสิบลี้ กล่าวได้ว่าใกล้มากไม่นาน พวกเขาก็เห็นชนเผ่าเป่ยหวนที่กำลังอพยพ“บุก!”หลังเสียงร้องตะโกนของฉินชีหู่และหยุนเจิง การสังหารหมู่ก็เปิดฉากขึ้นอีกครั้งตอนที่พวกหยุนเจิงเริ่มเปิดฉากสังหาร เจียเหยาพาคนมาถึงยังชนเผ่าที่หยุนเจิงบุกจู่โจมเมื่อคืน“มีคนรอดหรือไม่?”เมื่อได้ข่าวที่หน่วยสอดแนมนำกลับมา เจียเหยารู้สึกประหลาดใจด้วยความยินดีเดิมนางนึกว่าชนเผ่าแห่งนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 729
การจู่โจมกะทันหัน ทำให้พวกเขาหยุนเจิงได้รับบาดเจ็บแม้หยุนเจิงไม่อยากให้เกิดการบาดเจ็บ แต่ในเมื่อเป็นการต่อสู้ การบาดเจ็บล้มตายเป็นสิ่งที่ยากหลีกเลี่ยงแม้คนส่วนมากที่อพยพเป็นคนชรา สตรีและเด็ก แต่ก็มีชายฉกรรจ์อยู่บ้างอีกทั้ง เผชิญหน้ากับการจู่โจมของพวกเขา คนชรามากมายก็ยังหยิบจับอาวุธขึ้นมาแม้จะเป็นการต่อสู้ฝ่ายเดียว แต่การบาดเจ็บล้มตายก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้การต่อสู้จบลง พวกเขาสูญเสียสองคนไปจากการต่อสู้ บวกกับผู้บาดเจ็บประมาณสิบคนทว่า กำไรที่พวกเขาได้มานั้นมหาศาลแค่ม้าเล็กใหญ่รวมกันมีถึงแปดพันตัวบวกกับม้าสี่พันตัวที่พวกเขาได้มาก่อนหน้านี้ ตอนนี้พวกเขาสามารถหนึ่งคนขี่ม้าสองตัวแล้ว!ให้ตายสิ!นี่ถึงจะเรียกว่าทหารม้าที่แท้จริง!“น้องชาย วัวและแพะเหล่านี้คงไม่ต้องฆ่าแล้วกระมัง?”ฉินชีหู่เลือดท่วมกายมาถึงข้างกายหยุนเจิง ถามด้วยสีหน้าตื่นเต้นดีใจมารดาเขาสิ!หากทุกการต่อสู้ทำได้ถึงเพียงนี้ เช่นนั้นก็สบายมากแล้วเสียหายเล็กน้อย กำไรมหาศาล!มารดาเขาสิ นี่ถึงเรียกว่าชัยชนะ!“ท่านคงไม่คิดจะพาวัวและแพะเหล่านี้ไปด้วยกระมัง?”หยุนเจิงคาดเดาเจตนาของฉินชีหู่“แน่นอนสิ!”ฉินชีห
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1150
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1149
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1148
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1147
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1146
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1145
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1144
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1143
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1142
