บทที่ 720

“จะไปแล้วหรือ?”

ฉินชีหู่ขมวดคิ้วกล่าว “พวกเราเพิ่งตีเมืองเว่ย แม้แต่พายลมยังไม่ได้นั่งจนร้อนเลย!”

“ตอนนี้ยึดชายแดนเว่ยไปก็ไม่มีประโยชน์”

หยุนเจิงส่ายหน้ากล่าว “พวกเราไม่อาจปล่ยอให้กองทัพศัตรูเติมเสบียงได้! พวกเราบึกไปยังชนเผ่าเป่ยหวนที่อยู่ใกล้เมืองเว่ยที่สุดโดยตรง คืนนี้ก็นอนที่ชนเผ่าแห่งนั้น!”

ฉินชีหู่ครุนคิดเล็กน้อย “เช่นนั้นข้านำคนไปจู่โจมชนเผ่าแห่งนั้น!”

“ท่านเพิ่งพาคนไปสู้รบมา พักผ่อนสักหน่อย!”

หยุนเจิงปฏิเสธ “พอแล้ว เรื่องนี้ก็ตกลงตามนี้! พวกท่านต้องส่งไปสืบสถานการณ์ทหารที่ไล่ตามมาด้านหลัง ต้องไปก่อนที่ทหารที่ไล่ตามจะตามมาทัน พยายามมารวมตัวกับพวกเราที่ชนเผ่าแห่งนั้นให้เร็วที่สุด!”

“ก็ได้!”

ฉินชีหู่ตอบอย่างจนปัญญา จากนั้นก็ถาม “เชลยศึกเหล่านี้ฆ่าให้หมด?”

“ไม่ต้อง!”

หยุนเจิงส่ายหน้า “ถึงเช่นไรเชลยศึกเหล่านี้ก็บาดเจ็บไม่เบา เหลือไว้ให้พวกเขาเถอะ! พวกเขาไม่สามารถทิ้งคนเหล่านี้ไว้ไม่สนใจได้หรอกกระมัง?

ฉินชีหู่ขมวดคิ้ว “แต่ท่านถามเรื่องชนเผ่าแห่งนั้นก็พวกเขาแล้ว ทหารไล่ตามถามพวกเขา ก็รู้แล้วว่าพวกเราไปทางใดไม่ใช่หรือ?”

“รู้แล้วเป็นเช่นไร?” หยุนเจิงไม่เห็นด้วย “หากพวกเขามีค