Share
บทที่ 682
Related chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 683
คำพูดของหยุนเจิงดังก้องเมื่อได้ฟังคำของหยุนเจิง สีหน้าคนไม่น้อยเปลี่ยนไปดูยากขึ้นมา“น้องชายพูดไม่ผิด ต้องเป็นเว่ยเหวินจงคนสารเลวสมคบคิดศัตรู!”ฉินชีหู่ด่านำออกมาก่อน สองดวงตาเปลี่ยนเป็นแดงกล่ำ“ท่านแม่ทัพใหญ่คงไม่บ้าคลั่งเพียงนี้กระมัง?”“ไม่ใช่ก็แปลกแล้ว เพื่อสังหารท่านอ๋อง เว่ยเหวินจงแอบเล่นตุกติดน้อยหรือ?”“ใช่แล้ว! ไม่น่าเล่าเพียงยึดครองชายแดนกู้ได้ก็หนีแล้ว ที่แท้ก็มีความคิดเช่นนี้!”“เว่ยเหวินจง! ข้าจะต้องสับร่างเจ้าเป็นหมื่นชิ้น...”เวลานี้ อารมณ์ทุกคนพลุกพล่านนอกจากคนจำนวนน้อยมาก แม่ทัพแทบทุกคนล้วนด่าเว่ยเหวินจงยกใหญ่ตู๋กูเช่ออ้าปากเล็กน้อย คิดจะบอกให้ทุนคนเลือกสงสัยไร้เหตุผล แต่ก็ลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็ไม่อาจกล่าวออกมาได้เว่ยเหวินจงส่งทหารชาวนาชราและอ่อนแอมาคุ้มกันเสบียง กล่าวได้ว่าทำให้กำลังทหารไม่เพียงพอเขาสั่งให้คนเหล่านี้คุ้มกันขนส่งเสบียงในคืนที่ดาวเต็มท้องฟ้า สามารถกล่าวได้ว่ากังวว่าพวกเขาจะคุ้มครองเสบียงไม่พอเป่ยหวนคาดเดาเวลาที่พวกเขาคุ้มกันขนส่งเสบียงได้อย่างแม่นยำเช่นนี้ บังเอิญเกินไปแล้วต่อให้กล่าวว่าเป่ยหวนสายสืบมาสืบล่วงหน้า สายสืบกลับไปรายงาน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 684
อีกทั้ง เป็นไปได้มากว่าว่าไม่มีแม้แต่โอกาสจะบุกฝ่าวงล้อมออกไป!คิดไปคิดมา หยุนเจิงพลันใจกระตุก จากนั้นก็ส่งเสียงออกไป “ห้ามบุกฝ่าวงล้อมออกไปตอนนี้!”ฉินชีหู่หันหน้ามองหยุนเจิง โบกมืออย่างหยาบคาย “น้องชาย เรื่องเคลื่อนทัพสู้รบเจ้าไม่ต้องยุ่ง พวกเรามีขอบเขต! ถึงเช่นไรก็ยังเป็นคำนั้น หากข้าไม่ตาย ต้องปกป้องเจ้าให้ปลอดภัย!”เมื่อได้ฟังคำของฉินชีหู่ ในใจหยุนเจิงทั้งซาบซ้ำทั้งจนปัญญาเขาไม่อยากยุ่ง แต่เขาจำเป็นต้องยุ่ง!“ฟังข้าพูด!”หยุนเจิงส่ายหน้ามองฉินชีหู่ “ตอนนี้ด้านนอกมืดสนิท ในเมื่อเป่ยหวนคิดจู่โจมหน่วยคุ้มกันเสบียงของพวกเรา กองทัพเมืองเว่ยและชิงต้องกดดันเงียบๆ ออกมาแล้ว! หากพวกเขาบุกฝ่าวงล้อมตอนนี้ เป็นไปได้มากว่าจะต้องเผชิญหน้ากับทัพศัตรูสามทาง”นี่เป็นแผนรุกฆาตที่เว่ยเหวินจงและพวกเป่ยหวนร่วมมือกันเป่ยหวนไม่มีทางปล่อยให้กองทัพชายแดนเว่ยและชิงไม่เคลื่อนไหวตอนนี้หากพวกเขาเลือกที่จะบุกฝ่าวงล้อมออกไป บางทีกองทัพทั้งหมดอาจถูกทำลายหมดสิ้นไม่เหลือ!เมื่อได้ฟังคำหยุนเจิง ทุกคนชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็พากันพยักหน้า“จริงด้วย! เดิมเรื่องนี้ก็ออกแบบมาอย่างดี เป่ยหวนไม่มีทางไม่มีการเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 685
กลับถึงห้อง เสิ่นลั่วเยี่ยนบอกเล่าสถานการณ์กับเมี่ยวอิน เมี่ยวอินอดไม่ได้ที่จะด่ากราดเว่ยเหวินจงคนจิตใจอำมหิตบิดเบี้ยวผู้นี้“พอแล้ว ไม้กลายเป็นเรือแล้ว ต่อให้ด่าไปก็ไร้ประโยชน์ นึกโกรธตัวเองมากกว่า”หยุนเจิงโบกมือ “จะโทษก็ต้องโทษที่พวกเราประมาทเกินไป!”ความจริง ตอนที่เว่ยเหวินจงสั่งให้เว่ยซั่วกลับไปยังป้อมเมืองสุยหนิง เขาควรมีวิธีรับมือแล้วแต่น่าเสียดาย เวลานั้นเขาคิดว่าเว่ยเหวินจงเพียงแค่ไม่อยากให้เว่ยซั่วขัดแย้งกับเขา ถึงสั่งให้เว่ยซั่วกลับไปป้อมเมืองจิ้งอันตอนนี้คิดๆ ดู จึงพบว่าเว่ยเหวินจงอดกลั้นไม่ไหวตั้งแต่เวลานั้นแล้วต่อมา เจียเหยาปล่อยข่าวปลอมว่านางและปานปู้ถูกพิษตาย ทำให้เขาเป็นอัมพาตได้สำเร็จต้องบอกว่า ครั้งนี้เจียเหยาทำได้อย่างสวยงามใช้ประโยชน์ที่เขาแลกเปลี่ยนจางหลิวกับนาง กลับมาทำให้เขาเป็นอัมพาตแล้วโทษที่เขามัวแต่ดีใจอยู่ตรงนั้นผลสุดท้าย คนอื่นกลับสานตาข่ายใหญ่ไว้คลุมพวกเขาแล้ว“เช่นนั้นตอนนี้พวกเราควรทำเช่นไร?”เมี่ยวอินขมวดคิ้วถาม “รอถูกขังเช่นนี้ต่อไป ก็ไม่ใช่วิธีที่ดี!”“ไม่ต้องรีบร้อน!”หยุนเจิงโบกมือกล่าว “กองกำลังของเป่ยหวนย่อมต้องมีมากกว่าพวกเร
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 686
“อืม มีเหตุผล!” หยุนเจิงพยักหน้าเบาๆ แล้วถาม “เช่นนั้นฝั่งโขดเป่ยหยวนเป็นอย่างไร?”ตู๋กูเช่อตอบ “ฝั่งโขดเป่ยหยวนส่วนใหญ่เป็นทหารราบ จำนวนทหารน่าจะไม่ต่ำกว่าสามหมื่น ห่างจากชายแดนกู้เพียงเจ็ดแปดลี้เท่านั้น คนเหล่านั้นขุดดินเพื่อสร้างเป็นแนวป้องกันตั้งแต่แรกแล้ว…”ขุดดินสร้างแนวป้องกัน?กับดัก!นี่มันต้องการจะป้องกันการโจมตีจากทหารม้าของพวกเข้า แล้วล้อมพวกเขาไว้ไม่ใช่หรือ?ดูท่าแล้วเป็นไปอย่างที่ตนคิดไว้จริงๆเป่ยหวนเองก็ไม่อยากเดิมพันครั้งใหญ่มาโจมตีเมือง และคิดอยากใช้วิธีที่ง่ายที่สุดมาล้อมพวกเขารอให้พวกเขาขาดแคลนอาหาร พวกเขาก็จะหิวตาย หรือไม่ก็บุกจากการถูกล้อมด้วยตนเองแต่ทว่า เห็นได้ชัดว่าเป่ยหวนคิดมากไปเป่ยหวนรู้จักฆ่าม้าเป็นอาหาร แล้วพวกเขาจะไม่รู้จักหรือ?ถึงแม้จะไม่อยากสูญเสียม้าศึกเหล่านั้น แต่ชีวิตของคนอย่างไรก็สำคัญกว่าม้าศึกอยู่แล้วเป่ยหวนไม่บุก เช่นนั้นก็ยื้อเวลาต่อไปแล้วกัน!ต่อจากนี้ พวกเขามีเวลาคิดแผนรับมืออีกเหลือเฟือหยุนเจิงแอบหัวเราะในใจ แล้วถาม “แม่ทัพตู๋กู เจ้าคิดว่าเว่ยเหวินจงจะส่งคนไปบุกศัตรูที่อยู่บริเวณโขดใกล้ชายแดนกู้หรือไม่?”“เรื่องนี้…”ตู๋
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 687
“หยุนเจิงคนไร้ยางอาย…”คนเป่ยหวนยังคงตะโกนไม่หยุดหย่อนได้ยินเสียงตะโกนนี้แล้ว ทุกคนต่างก็มองไปที่หยุนเจิงอย่างพร้อมเพรียงกันหยุนเจิงใช้จางหลิ่วแลกให้กับเจียเหยาแทนโสม โทสะในใจเจียเหยาจะมากก็ไม่แปลก“มองทำพระแสงอะไร!”หยุนเจิงยิ้มจ้องทุกคน “รวบรวมคนแล้วตะโกนกลับไปว่า ‘ข้าได้ยินแล้ว หยุดส่งเสียงหลอนได้แล้ว!’”ให้ตายเถอะ!หยุนเจิงก็หยุนเจิงสิ!ยังจะเพิ่มคำว่าไร้ยางอายอีก!มารดามันเถอะ!รู้เช่นนี้ก่อนหน้านี้น่าจะนอนเจียเหยาซะ!ให้นางได้รู้ซะว่าไร้ยางอายที่แท้จริงเป็นอย่างไร!ถึงแม้จะไม่นอน ก็น่าจะลูบจับสักหน่อย!ไม่อย่างนั้น ตนก็ต้องแบกรับคำขนานว่าไร้ยางอายนี้เปล่าๆ น่ะสิ?เฮ้อ!น่าเสียดายจริงๆ!“ข้าได้ยินแล้ว หยุดส่งเสียงหลอนได้แล้ว!”ไม่นาน ต้าเฉียนก็รวมตัวตะโกนกลับไปหนึ่งในนั้น เสียงของฉินชีหู่ดังที่สุดเสียงของพวกเขาดังขึ้น เจียเหยาก็โบกมือสั่งห้ทหารม้าข้างกายถอยทัพทันที แล้วยืนม้าหนึ่งตัวต่อคนหนึ่งคนอยู่บนพื้นหิมะ เผยท่าทีบุกเดี่ยวข้ามฟากออกมาหยุนเจิงเห็นดังนั้นรีบเดินลงไปจากหอเมือง“ท่านจะไปจริงหรือ?”เสิ่นลั่วเยี่ยนขมวดคิ้วมองหยุนเจิง “ระวังนางเล่นตุกติก!”
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 688
เจียเหยายังคงไม่โกรธ เพียงแค่ยิ้มอ่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทีผู้ชนะ “ตอนนี้พวกเจ้านอกจากปากที่ได้เปรียบแล้ว ก็ทำได้แค่โกรธแล้ว!”เมื่อฟังคำพูดของเจียเหยาแล้ว ฉินชีหู่ก็ชะงักเล็กน้อยเขายังคิดจะแกล้งให้สตรีผู้นี้โกรธด้วย!ไม่คิดว่าสตรีผู้นี้จะไม่ติดกับ“อย่าดีใจไปหน่อยเลย กวางจะตกเป็นของใครยังไม่อาจรู้ได้!”หยุนเจิงยิ้มอย่างไม่แยแส แล้วถามว่า “ว่ามา มาหาข้าทำไม?”เจียเหยาจ้องที่หยุนเจิงเขม็ง แล้วกล่าวอมยิ้ม “ข้ามาเตือนให้ยอมแพ้!”“ฝันไปเถอะ!”เมื่อได้ยินคำพูดของเจียเหยา ฉินชีหู่ก็รีบตะคอกเสียงดุโดยไม่ต้องคิดทันที “พวกข้ายอมตาย แต่ไม่ยอมแพ้หรอก!”ตู๋กูเช่อพยักหน้า เห็นด้วยกับฉินชีหู่“จาจา ใครมอบความกล้าให้เจ้ามาเตือนให้ยอมแพ้กัน?”หยุนเจิงมองเจียเหยาอย่างน่าขัน “หากไม่ใช่เพราะคนของต้าเฉียนร่วมมือกับพวกเจ้า เจ้าไม่มีโอกาสได้ล้อมพวกข้าหรอก เจ้าคิดได้อย่างไรว่าพวกข้าจะยอมแพ้?”“เจ้าไม่ต้องหลอกถามข้าหรอก”เจียเหยามองหยุนเจิงทะลุปรุโปร่ง แล้วเอ่ยนิ่งๆ “ข้าไม่กลัวที่จะบอกความจริงกับเจ้า พวกเจ้าถูกคนของตัวเองขายจริงๆ! อีกอย่าง ข้ายังสามารถบอกเจ้าได้ด้วยว่า ข้ากับราชครูต่างก็สงสัยว่าคนค
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 689
สิ้นเสียงเจียเหยา สีหน้าของทั้งสามก็เปลี่ยนไปในบัดดลหยุนเจิงรู้ตัวทันทีว่าเขาลืมตระหนักถึงเรื่องนี้ไปจริงๆมารดามันเถอะ!ชายแดนกู้นั่นเป็นป้อมยุทธนาการเชียวนะ!ทุกอย่างของชายแดนกู้ล้วนทำเพื่อยุทธนาการทั้งนั้น!ข้างในนั้นแม้แต่ต้นไม้ก็มีอยู่ไม่กี่ต้น!ถึงแม้จะทุบบ้านเรือนมาให้หมดมาเป็นฟืน เกรงว่าก็คงเผาได้ไม่กี่วันเท่านั้น!ฆ่าม้าศึกไป ก็ต้องทำให้สุกก่อนกินอยู่แล้ว!คงจะกินดิบจริงๆ ไม่ได้หรอกกระมัง?ชาติก่อนเขาเคยฝึกซ้อมมาสามารถกินเนื้อดิบได้บ้างแต่ทว่าแม่ทัพและทหารในกองคงมีไม่กี่คนเท่านั้นที่กินได้กินเข้าไปก็อาเจียนออกมาแน่นอน!นี่ไม่ใช่เรื่องของการหิวตาย แต่เป็นเรื่องของปฏิกิริยาของร่างกาย!ทว่าปัญหาคือ ม้าศึกของพวกเขาเหลืออาหารอีกไม่กี่วันแล้ว!หากถูกล้อมอยู่อย่างนี้ระยะยาว ม้าศึกเหล่านี้จะตายเพราะความหิวแน่นอน!เมื่อถึงครานั้น ไม่อยากฆ่าม้าศึกก็คงเป็นไปไม่ได้แล้ว!คราวนี้ ดูเหมือนจะยากแล้ว!“เป็นอย่างไร ตอนนี้รู้สถานการณ์ของพวกเจ้าแล้วสินะ?”รอยยิ้มบนใบหน้าของเจียเหยายิ่งสดใส “หากเจ้าไม่สามารถให้คำตอบข้าในตอนนี้ ข้าสามารถให้เวลาเจ้าอีกสามวัน! หลังจากสามวัน หากพว
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 690
ขณะที่หยุนเจิงคิดว่าเจียเหยาคิดจะลอบโจมตีนั้น เจียเหยาก็เสียบจดหมายนั่นไว้บนศรธนู แล้วยิงออกไปแต่ทว่า เพราะห่างกันไกลเกินไป ศรธนูนั่นจึงไม่ได้ตกอยู่ข้างกายหยุนเจิงพวกเขา“นี่ถือว่าเป็นแผนการรบของเจ้าหรือไม่?”หยุนเจิงมองเจียเหยาด้วยสีหน้าเย็นชา ไร้รอยยิ้ม“ใช่!”เจียเหยาแค่นเสียงเย็นชา “จดหมายฉบับนี้ ถึงแม้ข้าจะมอบให้เจ้า แต่เจ้าก็ไม่มีโอกาสได้ใช้มันหรอก! เจ้าหนีไม่พ้นหรอก!”กล่าวจบ เจียเหยาก็ควบม้าจากไปอย่างสบายๆฉินชีหู่สติหลุดไปเล็กน้อย จากนั้นควบม้าไปยังศรธนูที่ปักอยู่บนพื้นหิมะ แล้วห้อยตัวลงจากม้าดึงศรธนูนั่นขึ้นมา“ไปกันเถอะ! เราต้องกลับไปเจรจาแผนการรับมือจริงๆ จังๆ แล้ว!”หยุนเจิงมองทั้งสองด้วยสีหน้าจริงจัง แล้วรีบขี่ม้าไปยังชายแดนกู้ทันทีสถานการณ์ตอนนี้คือจะบุกออกไปก็ไม่ง่าย จะอยู่ต่อก็ไม่ใช่เว่ยเหวินจงไอ้สุนัข ทำให้พวกเขาลำบากจริงๆ!เมื่อกลับถึงชายแดนกู้ ตู๋กูเช่อไม่แม้แต่กินข้าว ก็รีบสั่งให้แม่ทัพทุกคนเข้าประชุมทันทีตู๋กูเช่ออ่านเนื้อหาในจดหมายผ่านๆ แล้วส่งให้กับฝูงชนเนื้อหาในจดหมายเป็นวิธีการรับมือกับพวกเขาทั้งตำแหน่งการจัดวางคนและเวลาขนย้ายเสบียงล้วนเขี
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 904
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 903
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 902
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 901
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 900
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 899
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 898
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 897
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 896
