เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 675
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-07-24 17:00:00
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 676
กล่าวจบ เจียเหยารีบส่งจดหมายให้ปานปู้เมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย ปานปู้ดีใจ ใบหน้าซีดขาวพลันมีสีเลือดขึ้นมาแล้วทว่า ไม่นานปานปู้ก็สงบลงพวกเขาเสียเคยเปรียบต้าเฉียนมากมายเกินไป!พวกเขาลอบโจมตีหลายครั้ง ล้วนเจ็บหนักทุกครั้งหากนี่เป็นแผนทรยศของต้าเฉียน พวกเขาต้องเผชิญกับความสูญเสียใหญ่อีกครั้งอย่างไม่ต้องสงสัยปานปู้ไม่สนใจความเจ็บป่วยของร่างกาย ขบคิดอย่างขยันขันแข็งหากนี่เป็นความจริง ไม่ต้องสงสัยเลย เป็นไปได้มากว่าพวกเขาจะได้รับกำไรมากสุดตั้งแต่เริ่มเปิดสงครามมาที่สำคัญคือ หยุนเจิงที่พวกเขาเกลียดที่สุดอยู่ที่ชายแดนกู้!“อาจารย์ ท่านคิดว่านี่เป็นเรื่องจริงหรือว่ากับดัก?”เจียเหยาไม่สนใจความเจ็บปวดของปานปู้เช่นกัน เรื่องนี้ นางจำเป็นต้องถามความเห็นของปานปู้ปานปู้ติดต่อกับชาวต้าเฉียนมานานหลายปี รู้จักชาวต้าเฉียนดีกว่านางปานปู้หลับตา คิดเงียบๆ สุดท้ายก็พลันลืมตาขึ้น “อย่างน้อยก็มีความเป็นไปได้หกส่วนว่าจะเป็นความจริง! ภายในกองทหารมณฑลทางเหนือ มีความคิดจะเอาชีวิตหยุนเจิง!”“เรื่องนี้ข้ารู้”เจียเหยาพยักหน้า ทว่ากลับขมวดคิ้วแน่น “แต่พวกเขากล้าเกินไปแล้วกระมัง? พวกเขาโหดร้ายกับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-24องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 677
ชายแดนเมืองกู้วัสดุที่จำเป็นในการซ่อมแซมกำแพงเมืองได้รับการคำนวณมาคร่าวๆ แล้ว ตู๋กูเช่อส่งคนไปป้อมเมืองสุยหนิงและป้อมเมืองจิ้งอันส่งวัสดุที่จำเป็นมาแต่ว่า การขนส่งก็จำเป็นต้องใช้เวลาฉวยโอกาสเวลานี้ หยุนเจิงใช้ประโยชน์จากวัสดุที่จำกัด ซ่อมแซมบ้านใกล้เมืองกู้ที่สามารถซ่อมแซมได้ทั้งเมืองกู้สามารถเรียกได้ว่าเป็นค่ายทหารขนาดใหญ่มหึมาได้แม้ตอนที่พวกเขามาถึงได้นำกระโจมมาด้วยจำนวนหนึ่ง แต่กระโจมไม่อาจเทียบกับค่ายได้ถึงเช่นไรคนเยอะมากมายเช่นนี้ก็กำลังว่าง ไม่สู้ทำงานเสียหน่อยดีกว่าหากพูดถึงสามเมืองชายแดน ก็นับว่าโชคร้ายนักปีนั้นต้าเฉียนต้องยกเมืองใช้แดนให้ ก็ทำให้เมืองเสียหายหนักไปหนึ่งรอบแล้วเพิ่งซ่อมแซมเสร็จไม่กี่ปี ก็ต้องถูกทำลายอีกแล้วหวังว่า สามเมืองชายแดนหลังจากนี้ไปต้องเผชิญหน้ากับการถูกทำลายอีก!หยุนเจิงเตรียมพาเสิ่นลั่วเยี่ยนและเมี่ยวอินเข้าไปดูหอคอย ตู๋กูเช่อและฉินชีหู่ก็เข้ามาหาแล้ว“น้องชาย นี่หนึ่งวันแล้ว พวกเราควรส่งคนไปชายแดนเมืองเว่ยและชายแดนเมืองชิงหรือไม่?”ฉินชีหู่ถามหยุนเจิงด้วยความตื่นเต้น“ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องรีบ”หยุนเจิงส่ายหน้ากล่าว “หากเป่ยหวนต้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-24องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 678
กล่าวจบ ฉินชีหู่ต้องการจากไปจากนั้น เพิ่งก้าวเดินออกไป ฉินชีหู่พลันลุกขึ้นยืน หันกลับมามองเสิ่นลั่วเยี่ยน หัวเราะเจ้าเล่ห์ “น้องสะใภ้ ได้ยินว่าวรยุทธเจ้าไม่เลวเลย! ไม่เช่นนั้น เจ้าสู้กับข้าสักสองกระบวนท่า?”หืมเมื่อได้ฟังคำฉินชีหู่ หยุนเจิงรู้สึกสนใจขึ้นมาเขาอยากรู้ วรยุทธเสิ่นลั่วเยี่ยนและฉินชีหู่ใครจะเก่งกาญกว่ากัน!“ได้สิ!”ถึงเช่นไรเสิ่นลั่วเยี่ยนก็ไม่มีงานทำ จึงตอบรับด้วยความสบายใจเมื่อเห็นนางตกลง ฉินชีหู่ดีใจขึ้นมาทันใดทั้งสองก็ตั้งท่าอย่างรวดเร็ว พวกเขาหยุนเจิงก็ล้อมวงดูอย่างตื่นเต้น“น้องสะใภ้ เห็นแก่ที่เจ้าเป็นสตรี ข้าจะต่อให้เจ้าก่อนสิบกระบวนท่า!”ฉินชีหู่บิดยืดคอไปมา กล่าวด้วยเสียงหัวเราะ“ไม่ต้องหรอก!”เสิ่นลั่วเยี่ยนปฏิเสธโดยไม่ลังเล “เดิมทีพวกเขาก็แค่ประลองกัน ท่านต่อให้ข้าเพื่อสิ่งใด?”ฉินชีหู่หัวเราะ ยกนิ้วโป่งกล่าว “น้องสะใภ้ไม่เสียแรงที่เป็นวีรสตรี เช่นนั้นข้าก็ไม่ต่อให้เจ้าแล้ว!”“มาเถอะ!”เสิ่นลั่วเยี่ยนเตรียมหอกลายเมฆของตัวเองเอาไว้เมื่อเห็นเสิ่นลั่วเยี่ยนหยิบอาวุธออกมาแล้ว หยุนเจิงเตือน “พวกท่านอย่าจริงจังเกินไป พอประมาณก็พอแล้ว”“วางใจ พวกเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-25องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 679
สองวันให้หลัง วัสดุซ่อมแซมกำลังส่งมาถึงป้อมเมืองสุยหนิงและป้อมเมืองจิ้งอันทยอยมาถึงบางส่วนแล้วขณะเดียวกัน พวกเขาได้รับข่าวที่เว่ยเหวินจงส่งมาเป่ยหวนมีความผิดปกติที่เทียนหู!เพียงแต่ ตอนนี้เว่ยเหวินจงไม่อาจตัดสินใจได้ว่าเป่ยหวนคิดจะทำสิ่งใดเว่ยเหวินจงระดมกำลังบางส่วนไปยังแนวหน้าเมืองเทียนหู ขณะเดียวกัน เว่ยเหวินจงแนะนำให้พวกเขาทางนี้ไม่ต้องเคลื่อนไหวชั่วคราว ดูว่าแท้จริงเป่ยหวนต้องการทำสิ่งใดกันแน่อีกอย่าง เว่ยเหวินจงได้จัดส่งเสบียงอาหารแห้งสำหรับกองทัพสี่หมื่นคนเพียงพอสำหรับหนึ่งเดือนประมาณการเบื้องต้น เสบียงอาหารแห้งจะส่งมาถึงภายในอีกสองวันเมื่อได้รับข่าวจากเว่ยเหวินจง หลายคนที่เอาแต่หมกมุ่นกับความดีใจที่เมืองกลับมาล้วนสงบลงแล้วเป่ยหวนมีความผิดปกติที่เทียนหู?หรือว่า กองทัพเป่ยหวนจะไม่ถอยตัวออกจากชายแดนเมืองเว่ยและเมืองชิง หรือว่ามีแผนอื่น?รองผู้บัญชาการตู๋กูเช่อเรียกประชุมด่วน หารือแผนการต่อไปสถานการณ์ตรงหน้าไม่เหมือนกับที่พวกเขาคิดก่อนหน้านี้!ใช้วิธีกอบกู้ชายแดนเมืองเว่ยและเมืองชิงกลับมาด้วยความสันติ แทบเป็นไปไม่ได้เลย!พวกเขาจำเป็นต้องรับมือแผนสำรองตู๋กูเช่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-25องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 680
ในเมื่อพวกเขามีความคาดเดา พวกเขาต้องรู้บางอย่างแน่นอนหยุนเจิงหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้มองทุกคน จากนั้นก็เอ่ยปาก “ก่อนหน้านี้จางซูให้ความคิดที่ไม่ดีกับพวกเรา...”กล่าวจบ หยุนเจิงบอกเรื่องที่พวกเขาปลอมผลจางหลิวเป็นโสมคนแลกเปลี่ยนกับเจียเหยาออกมาเมื่อได้ฟังคำของหยุนเจิง ทุกคนอดไม่ได้ที่จะอึ้ง“จางหลิวคือสิ่งใด?”ฉินชีหู่ถามด้วยสีหน้าแปลกประหลาด“คือว่า...”หยุนเจิงยิ้มด้วยสีหน้าขมขื่น “สิ่งนี้หน้าตาเหมือนโสมมาก ทว่ามันมีพิษมาก กินแล้วอาจถึงชีวิต...”มีพิษ?ถึงชีวิต?เมื่อได้ฟังคำของหยุนเจิง ฉินชีหู่พลันลุกขึ้นยืนแม้ว่าเขาไม่รู้ว่าจางหลิวคือสิ่งใด รู้เพียงว่าจางหลิวมีพิษก็พอแล้ว!“ท่านอ๋อง พวกท่าน...คงไม่ได้วางยาพิษเจียเหยาตายหรอกกระมัง?”ตู๋กูเช่อใบหน้ากระตุกเวลานี้ เขาไม่รู้ว่าควรร้องไห้หรือควรหัวเราะใช้จางหลิวปลอมเป็นโสมให้เจียเหยา?พวกเขาก็คิดออกมาได้!ที่สำคัญคือ พวกเขาทำสำเร็จด้วย!เรื่องนี้ ขาดคุณธรรมก็ขาดคุณธรรมอยู่หรอก แต่ก็น่าพอใจมาก!คำถามคือ หากเป็นเพราะเจียเหยาตาย สิ่งนี้นำไปสู่ความล้มเหลวในการกอบกู้ชายแดนเว่ยและชิง ก็แทบไม่ได้ขาดทุนทว่า เปลี่ยนอีกคว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-25องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 681
วันที่สอง ทหารเป่ยหวนแบกกระสอบมาถึงชายแดนเมืองเว่ยด้วยคำพูดรุนแรงบอกว่าประมุขฮูเจียมาถึงชายแดนเมืองเว่ยแล้ว ต้องการให้เว่ยเหวินจงส่งมอบหยุนเจิงและเสิ่นลั่วเยี่ยนออกมา มิฉะนั้น แม่ทัพและพลทหารทุกคน จะบุกซั่วเป่ยโดยไม่สนใจสิ่งใดทั้งนั้น!ถึงเวลานั้น ทุกที่ที่กองทัพเป่ยหวนผ่านทาง แม้แต่ไก่หรือสุนัขสักตัวก็ไม่เหลือ!หลังจากข่มขู่เสร็จ ทหารม้าเป่ยหวนยิงธนูที่เขียนด้วยรายมือประมุขฮูเจี๋ยอีกครั้งแล้วก็ต้องการให้เว่ยเหวินจงเปิดด้วยตัวเองทว่า จดหมายฉบับนี้ไม่มีทางถึงมือเว่ยเหวินจงต่อให้ถึงมือเว่ยเหวินจง ก็ไม่มีความหมายใดหากต้องการมอบหยุนเจิงและเสิ่นลั่วเยี่ยนออกไป มีเพียงจักรพรรดิเหวินผู้เดียวที่มีอำนาจเว่ยเหวินจงไร้อำนาจนี้เว่ยเหวินจงต่อให้คิดจะบังคับหยุนเจิงและเสิ่นลั่วเยี่ยนส่งออกไป ก็ต้องถามทหารของกองทหารเป่ยหวนว่าตกลงหรือไม่ไม่มีผู้ใดสนใจคำขู่ของทหารม้าเป่ยหวน ทุกคนเพียงเพิ่มความเร็วในการซ่อมแซมกำแพงเมืองตอนนี้มีการซ่อมแซมเพิ่มเติม ตอนที่เป่ยหวนจะโจมตี ความเสียหายของพวกเขาคงเล็กน้อยมากโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว ท้องฟ้ามืดลงแล้วทว่างานซ่อมแซมกำแพงเมืองยังคงไม่หยุดลงความค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-25องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 682
เมื่อได้ฟังคำของหลี่ต้าซาน สีหน้าของหยุนเจิงสีหน้าเปลี่ยนเป็นดูยากขึ้นมาหน่วยคุ้มกันขนส่งเสบียง พบกับการจู่โจมของกองทัพเป่ยหวน!“เสบียงเล่า?”เสิ่นลั่วเยี่ยนสีหน้าเปลี่ยนไป จากนั้นก็ตะโกนถามหลี่ต้าซานคร่ำครวญอย่างไร้เรี่ยวแรง “เสบียงอาหารทั้งหมดถูกเป่ยหวนแย่งไปแล้ว กองทัพสองหมื่นกว่าคนของเราแทบไม่เหลือ ข้าน้อยหนีออกมาสุดชีวิต...”เสิ่นลั่วเยี่ยนเมื่อได้ฟัง อดไม่ได้ที่จะชะงักเสบียงของกองทัพสี่หมื่นพวกเขาถูกเป่ยหวนแย่งไป!โดยไม่ต้องสงสัย กองทัพของเป่ยหวนประจำการอยู่ที่แนวสันดอนเป่ยหยวนใกล้กับบริเวณเมืองกู้!ทางข้างหลังของพวกเขา ถูกตัดขาดแล้ว!อีกทั้งกองทัพใหญ่เป่ยหวนของชายแดนชิงและชายแดนเว่ย ไม่นานก็ต้องออกมากดดัน!ชายแดนเมืองกู้ ถูกล้อมรอบทั้งสามด้าน กลายเป็นเมืองโดดเดี่ยวโดยสิ้นเชิง!อีกทั้งกองทัพเป่ยหวนก็ได้เสบียงอาหารอย่างเพียงพอแล้ว มีกำลังถ่วงเวลากับพวกเขาต่อไป!มองย้อนกลับมาที่พวกเขา เดิมพวกเขาก็ไม่ได้พกเสบียงมามากมายเสบียงที่เหลือ อย่างมากก็เพียงพอกับจำนวนสี่หมื่นคนแค่ประมาณห้าวันเท่านั้น!หยุนเจิงกำหมัดแน่น กัดฟันมองหลี่ต้าซาน “พวกเจ้าคุ้มกันเสบียงอาหารสองหมื่น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-26องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 683
คำพูดของหยุนเจิงดังก้องเมื่อได้ฟังคำของหยุนเจิง สีหน้าคนไม่น้อยเปลี่ยนไปดูยากขึ้นมา“น้องชายพูดไม่ผิด ต้องเป็นเว่ยเหวินจงคนสารเลวสมคบคิดศัตรู!”ฉินชีหู่ด่านำออกมาก่อน สองดวงตาเปลี่ยนเป็นแดงกล่ำ“ท่านแม่ทัพใหญ่คงไม่บ้าคลั่งเพียงนี้กระมัง?”“ไม่ใช่ก็แปลกแล้ว เพื่อสังหารท่านอ๋อง เว่ยเหวินจงแอบเล่นตุกติดน้อยหรือ?”“ใช่แล้ว! ไม่น่าเล่าเพียงยึดครองชายแดนกู้ได้ก็หนีแล้ว ที่แท้ก็มีความคิดเช่นนี้!”“เว่ยเหวินจง! ข้าจะต้องสับร่างเจ้าเป็นหมื่นชิ้น...”เวลานี้ อารมณ์ทุกคนพลุกพล่านนอกจากคนจำนวนน้อยมาก แม่ทัพแทบทุกคนล้วนด่าเว่ยเหวินจงยกใหญ่ตู๋กูเช่ออ้าปากเล็กน้อย คิดจะบอกให้ทุนคนเลือกสงสัยไร้เหตุผล แต่ก็ลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็ไม่อาจกล่าวออกมาได้เว่ยเหวินจงส่งทหารชาวนาชราและอ่อนแอมาคุ้มกันเสบียง กล่าวได้ว่าทำให้กำลังทหารไม่เพียงพอเขาสั่งให้คนเหล่านี้คุ้มกันขนส่งเสบียงในคืนที่ดาวเต็มท้องฟ้า สามารถกล่าวได้ว่ากังวว่าพวกเขาจะคุ้มครองเสบียงไม่พอเป่ยหวนคาดเดาเวลาที่พวกเขาคุ้มกันขนส่งเสบียงได้อย่างแม่นยำเช่นนี้ บังเอิญเกินไปแล้วต่อให้กล่าวว่าเป่ยหวนสายสืบมาสืบล่วงหน้า สายสืบกลับไปรายงาน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-26
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1406
หยุนเจิงกลับมาจากโรงงานผลิตอาวุธ เพียงแค่เดินมาถึงหน้าจวนอ๋อง ก็ได้ยินเสียงโหวกเหวกวุ่นวายดังมาจากในจวน พอเข้าไปในจวนตามคาด เขาเห็นเหล่าเด็กซนกำลังเล่นกันอย่างสนุกสนานอยู่ในลานหน้า ลูกชายสองคนกับลูกสาวหนึ่งคนของฉินชีหู่ รวมถึงลูกชายของอดีตรัชทายาท มาที่จวน และกำลังเล่นปาหิมะกับเสิ่นเนี่ยนฉือและฉีเหยียน เด็กๆ เหล่านั้นต่างสวมเสื้อผ้าหนาเตอะเหมือนหมี แม้จะล้มลงบนพื้นหิมะก็ไม่รู้สึกเจ็บ “คารวะฝ่าบาท!” เมื่อเห็นหยุนเจิงกลับมา อาจารย์ที่คอยดูแลเด็กๆ รีบเข้ามาคารวะ “พอเถอะ ข้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าอยู่ในจวนไม่ต้องเคร่งขนาดนั้น” หยุนเจิงโบกมือพลางถามว่า “พี่สะใภ้ตระกูลฉินมาที่นี่แล้วหรือ?” “เจ้าค่ะ” ซินเซิงยิ้มบางๆ ขณะช่วยปัดหิมะออกจากเสื้อหยุนเจิง พลางตอบว่า “ช่วงบ่ายฮูหยินฉินก็มากับเด็กๆ ตอนนี้คงเล่นไพ่นกกระจอกกับเหล่าพระชายาอยู่” หยุนเจิงว่า “เช่นนั้นข้าไปดูสักหน่อย เจ้าเฝ้าเด็กๆ ไว้ อย่าให้พวกเขาเล่นจนเหงื่อออกมากนัก” “บ่าวทราบแล้วเจ้าค่ะ” ซินเซิงพยักหน้าเบาๆ หยุนเจิงมองดูเด็กซนที่กำลังเล่นอย่างบ้าคลั่ง และครุ่นคิดในใจว่าจะให้พวกเขาทำ “การบ้านช่วงปิดเทอม
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1405
ตลอดสองวันที่ผ่านมา เจียเหยาเจรจากับกุ่ยฟางอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าข้อเสนอจากกุ่ยฟางจะเกินกว่าเงื่อนไขขั้นต่ำที่เจียเหยากำหนดไว้ในใจแล้ว แต่นางยังไม่พอใจ นางต้องการต่อรองเพื่อให้ได้ทรัพยากรมากขึ้น แม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดีกว่า จุดที่ยังคงเจรจากันไม่ลงตัวอยู่ที่ค่าชดเชยจากสงครามและจำนวนบรรณาการ กุ่ยฟางแสดงเจตนาอย่างชัดเจน หากต้องการค่าชดเชยเพิ่ม จำนวนบรรณาการจะต้องลดลง แต่ในเรื่องจำนวนบรรณาการ เจียเหยาไม่ยอมอ่อนข้อเลย ในที่สุด กุ่ยฟางจำต้องยอมรับข้อกำหนดของเจียเหยาในการถวายบรรณาการตามจำนวนที่นางระบุ ส่วนค่าชดเชยที่กุ่ยฟางสามารถมอบให้ได้ เมื่อคำนวณแล้วอยู่ที่ประมาณร้อยละสี่สิบห้าของข้อเรียกร้องเริ่มต้นของเจียเหยา ผลลัพธ์นี้แม้ไม่ใช่สิ่งที่นางคาดหวังไว้ แต่ก็ดีกว่าที่เจียเหยาประเมินไว้ไม่น้อย เมื่อการเจรจาสิ้นสุด เจียเหยาถอนหายใจยาวด้วยความโล่งใจ ด้วยทรัพยากรเหล่านี้ ประชาชนแห่งเป่ยหวนจะผ่านฤดูหนาวนี้ไปได้อย่างไม่ลำบากนัก “องค์หญิง เหตุใดท่านจึงไม่ยอมอ่อนข้อในเรื่องบรรณาการ?” เกออาซูถามด้วยความไม่เข้าใจ “หากเรายอมลดเงื่อนไขเรื่องบรรณาการ เราก็จะได้สิ่งอื่นเพ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1404
ทว่า สำหรับเจียเหยาในตอนนี้ นี่อาจไม่ใช่เรื่องดีนัก เมื่อผู้ที่เข้าร่วมเจรจาจากกุ่ยฟางมีหลายคน ความเห็นของพวกเขาอาจไม่ตรงกัน การดึงกลยุทธ์นี้อาจทำให้เสียเวลาเพิ่มขึ้น เจียเหยารู้สึกกังวลในใจ แต่ใบหน้ายังคงเรียบเฉย “ท่านทูตเชิญนั่งก่อน ข้ามีเรื่องสำคัญต้องจัดการเสียก่อน!” กล่าวจบ เจียเหยาก็ก้มหน้าก้มตาเขียนจดหมายต่อ แต่ความคิดของเจียเหยาในตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่จดหมายอีกแล้ว นางดูเหมือนกำลังเขียนจดหมาย แต่แท้จริงแล้วกำลังกดดันอาเคอถูและคณะ นางรู้ว่าชื่อเหยียนต้องมอบอำนาจในการเจรจาบางส่วนให้แก่อาเคอถูและคณะ สิ่งที่นางต้องทำคือการกดดันคณะทูตกุ่ยฟางเพื่อให้ได้ผลประโยชน์มากยิ่งขึ้น การกระทำของเจียเหยาส่งผลอย่างชัดเจน เมื่อเห็นว่าเจียเหยาดูเหมือนไม่ได้รีบร้อนเจรจาเลย สมาชิกในคณะทูตกุ่ยฟางก็เริ่มมองตากันไปมา สุดท้าย สายตาของทุกคนต่างหันไปที่มู่ลี่จวี เห็นได้ชัดว่ามู่ลี่จวีเป็นผู้คุมการเจรจาครั้งนี้ มู่ลี่จวีรู้สึกโกรธกับความเย็นชาของเจียเหยา แต่เขารู้ดีว่าพวกเขาไม่มีสิทธิ์แสดงความไม่พอใจต่อหน้านาง ชื่อเหยียนมอบอำนาจให้เขาตัดสินใจในบางเรื่องได้จริง แต่ใ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1403
เจียเหยาตัดสินใจหยุดการเคลื่อนทัพต่อ กองทหารของพวกนางถูกส่งออกไปกวาดต้อนทรัพยากร ดินแดนที่พวกนางเข้ายึดครองในตอนนี้เกินกว่าห้าร้อยลี้ไปนานแล้ว แต่เจียเหยาตั้งใจเพียงให้ทัวฮวนและกองทหารยึดครองดินแดนของกุ่ยฟางเพียงสามร้อยลี้ตามเงื่อนไขขั้นต่ำของหยุนเจิงเท่านั้น การยึดครองดินแดนมากกว่านี้ ไม่เพียงเพื่อกวาดต้อนทรัพยากรและกดดันชื่อเหยียน แต่ยังเพื่อเพิ่มอำนาจต่อรองในเจรจา ท้ายที่สุด หากนางยอมคืนดินแดนบางส่วนให้ชื่อเหยียน ชื่อเหยียนก็จะไม่สามารถเรียกร้องเงื่อนไขอื่นได้อย่างเข้มงวดนัก ดังที่เจียเหยากล่าวไว้ นางกับหยุนเจิงเป็นคนประเภทเดียวกัน และในตอนนี้ ชื่อเหยียนก็ดูคล้ายกับสถานการณ์ของนางเมื่อก่อนที่ถูกหยุนเจิงกดดันจนถึงทางตัน เพราะเหตุนี้ เจียเหยาจึงเข้าใจจิตใจของชื่อเหยียนได้อย่างทะลุปรุโปร่ง เจียเหยาเคยคิดอยากเป็นผู้พิฆาตมังกร แต่สุดท้ายนางกลับกลายเป็นมังกรร้ายเสียเอง สองวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เจียเหยาจะได้รับคำตอบจากชื่อเหยียน นางกลับได้รับข่าวจากหยุนเจิงผ่านเหยี่ยวขาว “รีบกลับมา ก่อนสิ้นปีมาพบข้าที่ติ้งเป่ย” ข้อความจากหยุนเจิงสั้นมาก เมื่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1402
“ตกลง เช่นนั้นข้าจะให้โอกาสพวกเจ้าอีกครั้ง!” เจียเหยากล่าวพลางค่อยๆ ลุกขึ้นยืน กุ่ยฟางต้องยอมสวามิภักดิ์และถวายบรรณาการอย่างแน่นอน แต่จำนวนบรรณาการต้องเพิ่มขึ้นอีกร้อยละห้าสิบพร้อมกันนี้ กุ่ยฟางต้องเปิดการค้าเสรีกับต้าเฉียนและเป่ยหวน นอกจากนี้ กุ่ยฟางต้องชดเชยความเสียหายที่เป่ยหวนและต้าเฉียนได้รับจากศึกครั้งนี้ โดยจ่ายชดเชยเป็นทองคำ 100,000 ตำลึง แกะ 100,000 ตัว วัว 30,000 ตัว ม้า 10,000 ตัว และเสบียงอาหาร 4 ล้านตัน และเพื่อเป็นการตอบแทน เจียเหยาจะไม่เรียกร้องให้กุ่ยฟางยกดินแดน 500 ลี้ แต่ลดลงเหลือเพียง 300 ลี้เท่านั้น! ส่วนข้อที่ให้กุ่ยฟางถวายหญิงงาม 100 คนแก่ต้าเฉียนนั้น เจียเหยาได้ยกเว้นให้โดยตรง สำหรับเงื่อนไขปลีกย่อยอื่นๆ เจียเหยาก็ยอมรับตามที่กุ่ยฟางเสนอมา เมื่อได้ยินเงื่อนไขของเจียเหยา อาเคอถูรู้สึกราวกับสมองของตนกำลังอื้ออึง การเพิ่มบรรณาการขึ้นร้อยละห้าสิบยังพอว่า แต่เจียเหยากลับเรียกร้องให้กุ่ยฟางจ่ายค่าชดเชยจำนวนมหาศาลในคราวเดียว? อย่าว่าแต่ปศุสัตว์และเสบียงเลย เพียงแค่ทองคำ 100,000 ตำลึง กุ่ยฟางก็แทบจะสิ้นเนื้อประดาตัว ทองคำ 100,000 ตำลึง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1401
กุ่ยฟางแม้ว่าขณะนี้ดินแดนกุ่ยฟางจะเต็มไปด้วยหิมะที่ปกคลุมไปทั่ว แต่เจียเหยาก็ยังไม่หยุดการเคลื่อนทัพ ด้วยผลจากสิ่งที่พวกเขายึดได้ระหว่างทาง กองทัพของพวกเขาจึงไม่มีใครต้องทนหนาว ทว่าความหนาวเย็นของอากาศยังคงสร้างความลำบากไม่น้อยให้กับพวกเขา ทัวฮวนและจู่หลู่ได้เสนอให้เจียเหยารับคำขอเจรจาของชื่อเหยียนหลายครั้ง แต่เจียเหยาก็ไม่ได้สนใจในตอนนี้ กองทัพของพวกเขาอยู่ห่างจากเมืองหลวงของกุ่ยฟางไม่ถึงหนึ่งร้อยลี้แล้ว! เมื่อเผชิญกับกองทัพที่ประชิดเข้ามา ชื่อเหยียนจึงส่งคนมาเจรจาขอสงบศึกอีกครั้ง ครั้งนี้ เจียเหยาไม่ได้ขับไล่คนที่ชื่อเหยียนส่งมาอีก เจียเหยาได้พบกับอาเคอถูในกระโจมใหญ่ เมื่ออาเคอถูถูกนำตัวเข้ามา เจียเหยากำลังใช้มีดเล็กๆ ตัดเนื้อแกะชิ้นร้อนๆ จากขาแกะส่งเข้าปาก ข้างกายของนาง เกออาซูยืนอยู่พร้อมถือดาบในมือ อาเคอถูไม่ทราบว่าเนื้อแกะนั้นอร่อยเพียงใด แต่เจียเหยากลับดูเหมือนกำลังเพลิดเพลินอย่างมาก “ข้าน้อยคารวะองค์หญิงเจียเหยา!” อาเคอถูคุกเข่าลงข้างหนึ่งเพื่อถวายคำนับเจียเหยา เจียเหยาช้อนตามองเล็กน้อย มองอาเคอถูอย่างเรียบเฉย “เจ้าควรเรียกข้าว่า ‘องค์หญิ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1400
ฤดูหนาวอันยาวนาน พวกเขามีสิ่งที่ต้องเตรียมการมากมาย หยุนเจิงเดินหาอยู่ในค่ายอยู่นาน จึงเจอฉินชีหู่ในโรงตีเหล็กของค่าย เมื่อเห็นหยุนเจิง ฉินชีหู่ก็รีบถือกระบองหนามที่เขาสั่งการตีด้วยตัวเองเข้ามาหา พลางกล่าวด้วยความภูมิใจ “น้องชาย เจ้าช่างมาถูกเวลา! มาดูอาวุธใหม่ของข้าหน่อยสิ!” “ข้าดูซิ” หยุนเจิงรับกระบองหนามมาจากมือของฉินชีหู่ เพียงแค่จับก็รู้สึกได้ถึงน้ำหนักมหาศาล แม้หยุนเจิงจะฝึกฝนร่างกายร่วมกับเมี่ยวอินมานาน แต่เมื่อถือกระบองหนามนี้ไว้ในมือก็ยังรู้สึกว่าหนักเกินกำลังเล็กน้อย “นี่คงหนักเจ็ดสิบจินได้กระมัง?” หยุนเจิงมองฉินชีหู่ด้วยความตกตะลึง “เจ็ดสิบแปดจิน!” ฉินชีหู่หัวเราะพลางกล่าวอย่างภาคภูมิใจ “นี่คืออาวุธที่หนักที่สุดในกองทัพแน่นอน!” ตอนนี้ฉินชีหู่หลงใหลในกระบองหนามชนิดนี้อย่างถอนตัวไม่ขึ้น ไม่ว่าจะเป็นดาบใหญ่หรือหอกยาว เมื่อเจอกระบองหนามของเขา ก็ต้องยอมแพ้ทั้งนั้น เพียงแค่ฟาดลงไปครั้งเดียว เกราะใดก็ป้องกันไม่ได้! เรียกได้ว่าเทพมาขวางก็กำจัดเทพ พระมาขวางก็กำจัดพระ!” “เจ้ามันแน่!” หยุนเจิงกล่าวเหน็บแนมพลางคืนกระบองหนามให้ฉินชีหู่ “ช่ว
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1399
เรื่องการอภิเษกสมรสกับเจียเหยา หยุนเจิงไม่ได้ให้ความสำคัญนัก พลังงานทั้งหมดของเขาทุ่มเทไปกับการเตรียมการกองทัพใหม่ สำหรับกองทัพกุยอี้ หยุนเจิงยังคงยึดหลักการเดิม คือ ในหนึ่งกองทัพต้องประกอบด้วยคนจากหลายแคว้น เพื่อให้พวกเขาตรวจสอบกันเองและป้องกันความวุ่นวายที่อาจเกิดขึ้น กองทัพกุยอี้สี่หมื่นนาย ถูกขยายมาจากกองกำลังหนึ่งหมื่นกว่าคนของฟู่เทียนเหยียนและพรรคพวก ผู้ที่สร้างผลงานจากศึกก่อนหน้านี้จะถูกแต่งตั้งให้เป็นนายทหารระดับกลางและล่าง ฟู่เทียนเหยียน ฮั่วกู้ จั่วเหริน และเกาเหอ ต่างก็นำกองกำลังหนึ่งหมื่นนาย ด้วยผลงานที่ยอดเยี่ยมของพวกเขาในศึกก่อนหน้า หยุนเจิงจึงจัดสรรม้าให้กองทัพกุยอี้หนึ่งหมื่นตัว และจัดตั้งกองทหารม้าห้าพันนาย ซึ่งสังกัดในกองกำลังของฟู่เทียนเหยียน หลังจากจัดการเรื่องกองทัพใหม่เรียบร้อย หยุนเจิงจึงพาคนไปเคารพหลุมศพของตู้กุยหยวน ระหว่างทางกลับ หยุนเจิงครุ่นคิดถึงเรื่องราวในอนาคต เมื่อการเตรียมการเบื้องต้นเสร็จสิ้น กองทัพกุยอี้ทั้งสี่หมื่นนายจะต้องแยกกันไปฝึก ส่วนกองทัพประจำการใหม่สองหมื่นนาย เรื่องนี้ค่อนข้างง่าย กองกำลังสองหมื่นนี้เดิมทีเป็
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1398
หากมิใช่เพราะจักรพรรดิเหวินทรงเตือน เขาคงมิได้คำนึงถึงปัญหานี้เลย “พอแล้ว!” จักรพรรดิเหวินโบกพระหัตถ์ “ข้าจะออกเดินทางในไม่ช้า เจ้าอย่ามาติดตามข้าเลย ไปจัดการธุระของเจ้าเถิด!” “เสด็จพ่อจะเสด็จตอนนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ?” หยุนเจิงรู้สึกแปลกใจ“ข้าควรไปแล้ว! การปล่อยให้พี่สามของเจ้าติดอยู่ที่ฟู่โจวตลอดก็ไม่ดี” จักรพรรดิเหวินตรัสด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “เจ้าอย่ามาส่งข้าเลย ไปๆ มาๆ จะเสียเวลาไม่น้อย” “เอ่อ…” หยุนเจิงรู้สึกกระดากใจเล็กน้อย “ลูกขอส่งเสด็จพ่อออกจากด่านเถิดพ่ะย่ะค่ะ!” เขายังต้องไปที่ค่ายใหญ่บนเขาห่านป่าหวนกลับอีกครั้ง หากออกเดินทางจากชายแดนชิงจะช่วยประหยัดเวลาไปไม่น้อย ทว่าหากจักรพรรดิเหวินจะเสด็จจากไป แล้วเขาไม่ส่งเสด็จ ดูเหมือนจะมิใช่เรื่องสมควร “ไม่ต้องแล้ว!” จักรพรรดิเหวินทรงปฏิเสธทันที “อย่างไรเสียเจ้าก็ยังต้องพาเจียเหยาไปที่ฟู่โจวอยู่ดี! เรื่องในมือเจ้าก็ยังมีอีกมากมาย อย่าเสียเวลาเลย เรื่องบ้านเมืองสำคัญกว่า!” เป็นเช่นนี้หรือ? หยุนเจิงลังเลอยู่ชั่วขณะ ก่อนกล่าวว่า “ถ้าเช่นนั้น ลูกขอส่งเสด็จพ่อไปถึงชายแดนกู้เถิดพ่ะย่ะค่ะ!” “ก็ได้!” จักรพ
