Share

บทที่ 673

“น้องชาย องค์หญิงเป่ยหวนคงไม่ได้ถูกใจเจ้ากระมัง?”

มองเจียเหยาจากไปไกล ฉินชีหู่อดไม่ได้ที่จะยื่นหน้ามาหาหยุนเจิง จากนั้นก็ด้วยสีหน้าใคร่รู้

“นางถูกใจข้าจริง”

หยุนเจิงยักไหล่ จากนั้นก็หัวเราะ “นางอยากจับข้าไปเป่ยหวน ทรมารข้าทุกวัน ให้ข้าร้องขอความตายมากกว่ามีชีวิต...”

“ใครใช้ให้ท่านทำให้พวกเขาต้องทิ้งสามเมืองชายแดนเล่า?”

ฉินชีหู่หัวเราะอย่างไร้ปราณี จากนั้นก็หัวหน้ามองเหล่าเชลยศึกที่เพิ่งส่งกลับมา และโตะโกนเสียงดัง “พวกเจ้าทุกคนโง่เขลาแล้วกระมั้ง? ยังไม่ขอบคุณท่านอ๋องที่แลกเปลี่ยนพวกเจ้ากลับมาอีก?”

“ขอบพระทัยท่านอ๋อง!”

ทุกคนเมื่อได้สติกลับมา ก็พากันโค้งคำนับของคุณหยุนเจิง

ในใจพวกเขารู้ดี หากหยุนเจิงไม่แลกเปลี่ยนพวกเขากลับมา พวกเขาทำได้เพียงเป็นวัวเป็นม้าเพื่อเป่ยหวนแล้ว

“พอแล้ว พอแล้ว...”

หยุนเจิงโบกมือกล่าว “กลับไปกินอะไรสักหน่อย ดูพวกเจ้าแต่ละคนสิ ผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูกแล้ว”

กล่าวจบ หยุนเจิงทักทายทุกคนก่อนจะถอยออกจากเมืองกู้

“ท่านอ๋อง พวกเราจะเดินทัพเข้าชายแดนชิงและเว่ยได้เมื่อใด?”

เวลานี้เอง ตู๋กูเช่อถามหยุนเจิงด้วยสีหน้าตื่นเต้น

“รออีกสักสองวันเถอะ!”

หยุนเจิงตอบ “ให
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status