Share

บทที่ 672

เจียเหยาได้ฟัง ก็ยิ้มแห้งอย่างจนปัญญา

นางคิดจะส่งคนไปขุด

ทว่า เป็นไปไม่ค่อยได้

เรื่องฟ้าลงทัณฑ์ แพร่กระจายอย่างกว้างขวางในเป่ยหวน พวกเขาส่งคนไปขุด ก็ไม่มีผู้ใดกล้าไป

อีกทั้ง นางเองก็กลัวที่จะส่งคนเข้าไปขุดศพแล้วพบกับการจู่โจมของหยุนเจิง

หากเป็นเช่นนั้น ก็ไม่ยอมเสียดีกว่า

นิ่งเงียบไปชั่วครู่ เจียเหยายิ้มแห้งกล่าว “เรื่องนี้ ไม่มีที่ให้เจรจาต่อรองแล้ว?”

“ไม่มี!”

คำตอบของหยุนเจิงหนักแน่นเด็ดขาด

“ก็ได้!”

เจียเหยาถอนหายใจอย่างจนปัญญา ไม่กล่าวสิ่งใดอีก

“เจ้าพักผ่อนเถอะ!”

หยุนเจิงเหลือบมองเจียเหยา จากนั้นก็มองเสิ่นลั่วเยี่ยนและเมี่ยวอิน “พวกเจ้าก็ควรกลับห้องได้แล้ว”

ทั้งสองสาวพยักหน้า ลุกขึ้นยืนเงียบๆ

ไม่นาน พวกเขาก็ออกจากห้องเจียเหยากลับห้องของตัวเอง

หยุนเจิงไม่รู้ควรปลอบเสิ่นลั่วเยี่ยนเช่นไร ทำได้เพียงกล่าวด้วยเสียงอ่อนโยน “ล้วนเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว อย่าเศร้าเลย ช้าเร็วข้าจะช่วยเจ้าจับประมุขเป่ยหวน มอบให้เจ้าลงโทษ...”

“อื้ม! ข้าเชื่อเจ้า!”

เสิ่นลั่วเยี่ยนพยักหน้าหนักๆ จากนั้นก็ช้อนดวงตาแดงกล่ำ “เจ้านำศพของอู้เลี่ยแลกเปลี่ยนกับเจียเหยาเถอะ ข้าไม่มีความเห็น แม้ข้าอยากแก้แค้
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP
Comments (1)
goodnovel comment avatar
กีรไกร ไชยเจริญ
ควรกระชับขึ้นอีก เยิ่นเย้อเไปหน่อย
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status