LOGINShare
บทที่ 544
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 545
ชายแดนเว่ย ค่ายใหญ่เป่ยหวนสายลับที่ปานปู้และอู้เลี่ยส่งไปกลับมาเรียบร้อยแล้วเป้าหมายที่พวกเขาส่งคนพวกนี้ออกไป เดิมก็เพื่อปั่นประสาทหยุนเจิงหากสามารถสืบสถานการณ์ของซั่วฟางได้จะดีมาก แต่หากสืบไม่ได้ ก็ไม่เป็นไรทว่า ต่อให้พวกเขาไม่ได้ข่าวที่เป็นประโยชน์กลับมา ปานปู้ก็ยังได้เบาะแสอยู่ดีปานปู้ถามเสียงเข้ม “สายลับของพวกเราเพิ่งจะข้ามไปก็ถูกสังเกตเห็นแล้ว เท่ากับว่าหยุนเจิงป้องกันพวกเราลอบข้ามแม่น้ำไป๋สุ่ยอีกครั้ง!”“ถูกต้อง!”อู้เลี่ยพยักหน้าหนักแน่น “กำลังหลักของเขา ต้องวางไว้อยู่ใกล้แนวแม่น้ำไป๋สุ่ย! ถ้ำทหารที่หยุนเจิงสร้างขึ้นอย่างลับๆ ก็เพื่อซ่อนกำลังทหาร เขาต้องคิดจะล่อพวกเราให้ลอบโจมตีจากปากเขาเขี้ยวหมาป่า จากนั้นค่อยซุ่มโจมตีพวกเราอีกครั้ง!”พวกเขาเสียเปรียบหยุนเจิงมามากเกินพอแล้วตอนนี้ พวกเขาก็ได้บทเรียนจนฉลาดแล้วปานปู้พยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นก็ขมวดคิ้วถาม “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราต้องระวังเอาไว้!”อู้เลี่ยปรายตามองปานปู้ “ทำไม ราชครูกลัวแผนลวงของหยุนเจิงอีกแล้ว?”นี่คงไม่อาจเป็นแผนลองของหยุนเจิงได้กระมัง?ไม่ว่าจะเป็นชาวต้าเฉียนหรือว่าชาวเป่ยหวน ทุกคนกลัวหุบเขาม
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 546
ปานปู้ “พวกเรายังต้องส่งสายสืบข้ามแม่น้ำไป๋สุ่ยเพื่อสำรวจต่อไป ทำให้หยุนเจิงคิดว่าพวกเราจะจู่โจมซั่วฟางจากทางด้านหน้า ดึงกำลังหลักของพวกเขามาที่แนวหน้าของแม่น้ำไป๋สุ่ย!”“เวลาจำเป็น พลีชีพคนเหล่านั้นก็ยังได้!”“อีกอย่าง พวกเราเองก็ต้องเพิ่มการป้องกัน ป้องกันการลอบโจมตีของหยุนเจิงหลังจากเสียเปรียบมาหลายรอบ ปานปู้ระวังรอบครอบ ทำงานก็ยิ่งระวังรอบครอบเช่นกันหาได้ยากที่อู้เลี่ยจะไม่รำคาญความจุกจิกของปานปู้ กล่าวอย่างเคร่งขรึม “ราชครูวางใจ ข้ารู้ควรทำเช่นไร!”“เช่นนั้นข้าไปก่อนแล้ว!”ปานปู้ไม่กล่าวมากความ บอกลาแล้วจากไปอย่างรวดเร็วครั้งนี้ ต้องระมัดระวังให้มากขึ้น!เขาเชื่อ หยุนเจิงไม่มีทางนึกได้ว่าพวกเขาจะกล้าลอบโจมตีจากทางหุบเขามรณะ!หากกองทัพของพวกเขาผ่านเข้าไปในหุบเขามรณะได้อย่างราบรื่น ก็เท่ากับบุกเข้าข้างหลังของหยุนเจิงได้แล้วทันทีที่หยุนเจิงวางกำลังหลักไว้ที่แนวแม่น้ำไป๋สุ่ย ข้างหลังก็จะว่างเปล่า เหลือคนเฝ้าซั่วฟางเพียงไม่เท่าไหร่อีกทั้ง ด้านหลังของสู้ฉวีก็ย่อมไม่มีคนเฝ้ารักษาการณ์มากมายเช่นกันหากแผนการนี้สำเร็จ พวกเขาอาจจะยึดซั่วฟางและสู้ฉวีได้ในคราวเดียว!ผ่านทางห
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 547
เวลานี้ เสิ่นลั่วเยี่ยนอยากจะเลียนแบบชายหยาบช้าด่ามารดาพวกนั้นในกองทัพมารดาเขาสิ!ไอสารเลวหยุนเจิง!นางนึกว่าเขาเดาแผนการก้าวต่อไปของเป่ยหวนออกแล้ว!สุดท้าย นึกไม่ถึงว่าเขาจะพูดเรื่องน้ำพุร้อนกับนาง!ตอนนี้สายลับของเป่ยหวนมาสอดแนมสถานการณ์ของพวกเขา ทุกคนล้วนเครียดกันอย่างมาก แต่ไอสารเลวนี่กลับมีแก่ใจอยากแช่น้ำร้อน?เห็นเสิ่นลั่วเยี่ยนโมโหสุดขีด เยี่ยจื่อและเมี่ยวอินอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าหัวเราะปฏิกิริยาของเสิ่นลั่วเยี่ยน ล้วนถูกพวกนางคาดการณ์ไว้แล้วอย่าว่าเสิ่นลั่วเยี่ยนที่อารมณ์ร้อนเลย ก่อนหน้านั้นที่หยุนเจิงบอกเรื่องน้ำพุร้อนกับพวกนาง พวกนางก็เกือบจะชกหยุนเจิงสักหมัดให้ร่วงไปกับพื้นเลย หากไม่ใช่หยุนเจิงนำพาชัยชนะความใหญ่สองครั้งมาให้พวกนาง พวกนางคงคิดว่าหยุนเจิงเป็นแค่ท่านอ๋องเสเพลผู้หนึ่งเท่านั้น“ดูเจ้าสิ นี่มันสีหน้าอะไรกัน?”หยุนเจิงโอบเอวเสิ่นลั่วเยี่ยน กล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “ซั่วฟางอากาศเหน็บหนาว ลมพัดรุนแรง เจ้าดูสิ ใบหน้าของเจ้าหยาบกร้านหมดแล้ว แช่น้ำพุร้อนมากหน่อย ดีต่อผิวพรรณ!”กล่าวจบ หยุนเจิงยกมือลูบใบหน้าของเสิ่นลั่วเยี่ยนเสิ่นลั่วเยี่ยนจับมือของหยุนเจ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 548
เมื่อถึงเวลา เช่นนั้นก็ต้องดีใจเก้อแล้ว!“ข้ายอมดีใจเก้อ จะได้ไม่ต้องวิตกกังวลตลอดเวลาเช่นนี้!”เสิ่นลั่วเยี่ยนจ้อหยุนเจิงด้วยความโมโห “หากเจ้ายังไม่ยอมบอกข้า ต่อไปข้าจะไม่สนใจเจ้าแล้ว! แล้วก็ไม่ให้พี่สะใภ้สนใจเจ้าด้วย!”เสิ่นลั่วเยี่ยนสงสัยอย่างมาก เลยกล้าข่มขู่บังคับแล้วเยี่ยจื่อหน้าแดงเล็กน้อย มองเสิ่นลั่วเยี่ยนอย่างหงุดหงิด “เจ้าก็พูดถึงเจ้าสิ ลากข้าไปด้วยเพราะเหตุใด?”เสิ่นลั่วเยี่ยนยืดคอกล่าว “พวกเราไม่ต้องสนใจเขาด้วยกัน ถึงจะมีพลัง!”เยี่ยจื่อกัดริมฝีปากบาง มองเสิ่นลั่วเยี่ยนอย่างเขินอาย“อื้ม นับรวมข้าอีกคน”เมี่ยวอินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาหยุนเจิงเมื่อได้ฟังก็ใบหน้าบึ้งตึงพวกนางต้องการรวมตัวกันเพื่อต่อต้านหรือ?“ข้าว่าพวกเจ้าก็เหมือนกัน เหตุใดต้องการรู้ล่วงหน้าให้ได้? รอให้ประหลาดใจไม่ดีหรือ?”หยุนเจิงมองสามสาวอย่างจนปัญญา “พวกเราสนทนาเรื่องลมดอกไม้หิมะพระจันทร์ด้วยกัน ไม่สบายใจกว่าเรื่องที่ยังไม่แน่ใจหรือ?”“ถุย! นั่นเป็นเจ้าสบาย!” เมี่ยวอินสบถ“พูดอย่างกับว่าเจ้าไม่สบายเช่นนั้นแหละ”หยุนเจิงยิ้มร้าย“ไปตายซะ!”เมี่ยวอินหน้าแดงจ้องเขาไอสารเลวหน้าไม่อาย
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 549
ชายแดนเว่ย ค่ายใหญ่เป่ยหวนปานปู้พาทหารสนิทกลุ่มหนึ่ง รีบเข้าไปในค่ายไม่นาน เมื่อปานปู้เห็นอู้เลี่ยเมื่อเห็นปานปู้ ในใจอู้เลี่ยทั้งตื่นเต้นทั้งกังวล รีบพาปานปู้เข้ามาภายในกระโจม“เป็นเช่นไร?”อู้เลี่ยทนรอถามผลลัพธ์ไม่ไหว“ไม่มีอันตราย!”ปานปู้ตื่นเต้นมาก กล่าวตัวสั่น “ข้านำคนเข้าไปในหุบเขามรณะสามครั้ง ครั้งที่ไกลที่สุด เข้าไปในหุบเขามรณะลึกเกือบห้าสิบลี้ ล้วนไม่พบการลงทัณฑ์จากเทพเจ้า!”“ดีเหลือเกิน!”เมื่อได้คำตอบที่แน่ชัดจากปานปู้ อู้เลี่ยดีใจจนแทบจะตะโกนขึ้นฟ้าหุบเขามรณะไม่มีอันตราย!ด้านหลังของเป่ยหวนเปิดกว้างให้พวกเขาแล้ว!ขอแค่พวกเขานำกองทัพบุกเข้าข้างหลังของกองทหารมณฑณทางเหนือ กองทหารมณฑณทางเหนือต้องวุ่นวายครั้งใหญ่!ถึงเวลานั้น พรมแดนทั้งสองของซั่วเป่ยอยู่ใกล้แค่ปลายนิ้วเท่านั้น!การรบครั้งนี้ สามารถกำหนดอนาคตได้!หลังจากพยายามสะกดอารมณ์ตื่นเต้น อู้เลี่ยเรียบบอกแผนการของตัวเองกับปานปู้เขาคิดแผนไว้เรียบร้อยแล้วขอแค่ยืนยันว่าหุบเขามรณะไม่มีอันตราย สามารถนำไปปฏิบัติได้ทันที!เขาวางแผนที่จะนำกองทัพส่วนตัวสี่พันคนโจมตีด้านหลังของกองทหารมณฑณทางเหนือแต่ก็ต้องจั
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 550
เขาจำเป็นต้องได้รับชัยชนะอย่างสวยงาม!อีกทั้ง ยังต้องนำทัพเพื่อเอาชนะในสนามนี้ด้วยตัวเอง!หากแผนการนี้สำเร็จ บารมีของเขาก็จะยิ่งเพิ่มสูงขึ้น!“นี่...”ปานปู้ลังเลไม่สงบ ขมวดคิ้วกล่าว “องค์ชายใหญ่คือว่า...”“ไม่ต้องคิดแล้ว!”อู้เลี้ยตัดบทปานปู้ “ข้าตัดสินใจแล้ว!”ปานปู้ครุ่นคิดเงียบๆ จากนั้นก็กล่าวกับอู้เลี่ย “หากองค์ชายใหญ่ตัดสินใจนำทับลอบจู่โจมด้วยตนเอง เช่นนั้นองค์ชายใหญ่ต้องระวังให้มาก หยุนเจิงมากเล่ห์เจ้าแผนการ ยากที่จะรับประกันว่าจะไม่ส่งทหารมาป้องกันที่ปากหุบเขามรณะ! ก่อนที่องค์ชายจะนำกองทัพบุกออกจากหุบเขามรณะ จำเป็นต้องส่งคนไปสำรวจหลายๆ รอบ!”ตอนนี้พวกเขารู้แค่ว่าหุบเขามรณะไม่มีอันตรายผ่านหุบเขามรณะไปจะเจอสถานการณ์เช่นไร พวกเขาเองก็ไม่รู้ภูมิประเทศของหุบเขามรณถือว่าเป็นสถานที่ซุ่มโจมตีอย่างดีหากหยุนเจิงจัดกำลังทหารสามพันห้าร้อยคนไว้ที่ปากหุบเขามรณะ ทัพใหญ่สี่หมื่นคนของพวกเขาก็ไม่มีทางบุกออกไปได้แน่นอนตอนนี้ปานปู้ถูกหยุนเจิงหลอกจนกลัวแล้ว แค่ต้องคิดถึงหยุนเจิง เขายิ่งระวังเป็นพิเศษอู้เลี่ยพยักหน้า จากนั้นก็หัวเราะเสียงดัง “ราชครูวางใจ ข้าจะเพิ่มความระวังให้มาก!
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 551
ไม่นาน หยุนเจิงพาคนมาถึงที่ค่ายใหญ่ทางเหนือเวลานี้ หัวหน้าภายในค่ายใหญ่ทางเหนือต่างตื่นตระหนกอย่างมากทหารม้าเป่ยหวนสี่หมื่นคนเชียวนะ!มารดาเขาสิ!คิดไปแล้วก็น่ากลัว“ให้ตายสิ เป่ยหวนหาทหารมากมายเช่นนี้มาจากที่ใด?”“เป่ยหวนบ้าไปแล้วใช่หรือไม่? เขาไม่ต้องการสามเมืองชายแดนแล้ว?”“พวกเขาไม่มีทางละทิ้งสามเมืองชายแดน พวกเขาต้องเรียกรับสมัครนักรบจากชนเผ่าโดยรอบชั่วคราวมาเฝ้าเมืองแน่นอน มิฉะนั้นพวกเขาไม่กล้าทำเช่นนี้!”“อื้ม น่าจะใช่ หากเป่ยหวนเปิดการระดมทหารเต็มรูปแบบ สร้างกองทัพใหญ่สามแสนห้าหมื่นคน ล้วนไม่มีปัญญาแม้แต่น้อย...”หัวหน้าแม่ทัพภายในค่ายปรึกษาหารือกันจนกระทั่งหยุนเจิงเดินเข้ามา ทุกคนจึงหยุดสนทนา พากันยืนขึ้นทำความเคารพ“เอาล่ะ เลิกสนใจมารยาทจอมปลอมเหล่านี้เถอะ!”หยุนเจิงโบกมือ เดินตรงไปนั่งตรงตำแหน่งประมุข “สถานการณ์ข้ารู้แล้ว พวกเจ้าหารือถึงยุทธวิธีรับมือกันต่อ ข้าฟังอยู่!”ห๊า?ให้พวกเขาหารือยุทธวิธีรับมือ?เขาไม่ตัดสินใจหรือ?“บอกความคิดเห็นของตัวเองมาเถอะ!”เสิ่นลั่วเยี่ยนยิ้มมุมปาก “คิดสิ่งใดได้ก็พูดสิ่งนั้น องค์ชายกำลังทดสอบพวกเจ้าอยู่!”นางรู้แผนการของ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 552
“เอาล่ะ เจ้าหุบปากได้แล้ว!”หยุนเจิงยิ้มมองอวี๋ซื่อจง จากนั้นก็สั่งพวกเฝิงอวี้ “พวกเจ้าหารือกันต่อได้!”อวี๋ซื่อจงเดาจุดประสงค์ของกองทัพใหญ่เป่ยหวนได้แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องเข้าใจยากถึงเช่นไร อวี๋ซื่อจงก็เคยติดตามเขาไปหุบเขามรณะเขารู้แล้วว่าหุบเขามรณะไม่ใช่สถานที่อันตรายถึงเพียงนั้นเขาสามารถอนุมานได้ว่ากองทัพใหญ่เป่ยหวนจะบุกโจมตีจากทางหุบเขามรณะ นับว่าไม่ใช่เรื่องแปลกหลังจากอวี๋ซื่อจงปิดปาก พวกเฝิงอวี้ก็หารือกันต่อหยุนเจิงไม่ได้กล่าวสิ่งใด ให้พวกเขาหารือกันตามสบายเขาอยากเลือกรองผู้บัญชาการที่เหมาะสมสักคนพวกเขาตอนนี้ต้องเฝ้าประจำการณ์ที่ซั่วฟางและสู้ฉวีสองเมือง เขาสามารถดูแลได้ทั้งสองเมืองแต่พื้นที่ด้านหลังมากเกินไป เขาคนเดียวไม่สามารถดูแลได้ทั้งหมดจากสถานการณ์ตอนนี้ ตู้กุยหยวนและอวี๋ซื่อจงต่างก็ไม่เลวทว่า ตู้กุยหยวนมีใจอยากสร้างกองทหารโลหิตขึ้นมาใหม่ เขาไม่สนใจตำแหน่งรองผู้บัญชาการเมื่อเป็นเช่นนี้ อวี๋ซื่อจงก็กลายเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดแล้วอืม ค่อยดูกันต่อไปเถอะ!ความจริง หากเสิ่นลั่วเยี่ยนสุขุมอีกสักหน่อย นิสัยไม่ใจร้อนเช่นนี้ ก็สามารถบ่มเพาะได้ทว่า ห
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
