Share

บทที่ 548

เมื่อถึงเวลา เช่นนั้นก็ต้องดีใจเก้อแล้ว!

“ข้ายอมดีใจเก้อ จะได้ไม่ต้องวิตกกังวลตลอดเวลาเช่นนี้!”

เสิ่นลั่วเยี่ยนจ้อหยุนเจิงด้วยความโมโห “หากเจ้ายังไม่ยอมบอกข้า ต่อไปข้าจะไม่สนใจเจ้าแล้ว! แล้วก็ไม่ให้พี่สะใภ้สนใจเจ้าด้วย!”

เสิ่นลั่วเยี่ยนสงสัยอย่างมาก เลยกล้าข่มขู่บังคับแล้ว

เยี่ยจื่อหน้าแดงเล็กน้อย มองเสิ่นลั่วเยี่ยนอย่างหงุดหงิด “เจ้าก็พูดถึงเจ้าสิ ลากข้าไปด้วยเพราะเหตุใด?”

เสิ่นลั่วเยี่ยนยืดคอกล่าว “พวกเราไม่ต้องสนใจเขาด้วยกัน ถึงจะมีพลัง!”

เยี่ยจื่อกัดริมฝีปากบาง มองเสิ่นลั่วเยี่ยนอย่างเขินอาย

“อื้ม นับรวมข้าอีกคน”

เมี่ยวอินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

หยุนเจิงเมื่อได้ฟังก็ใบหน้าบึ้งตึง

พวกนางต้องการรวมตัวกันเพื่อต่อต้านหรือ?

“ข้าว่าพวกเจ้าก็เหมือนกัน เหตุใดต้องการรู้ล่วงหน้าให้ได้? รอให้ประหลาดใจไม่ดีหรือ?”

หยุนเจิงมองสามสาวอย่างจนปัญญา “พวกเราสนทนาเรื่องลมดอกไม้หิมะพระจันทร์ด้วยกัน ไม่สบายใจกว่าเรื่องที่ยังไม่แน่ใจหรือ?”

“ถุย! นั่นเป็นเจ้าสบาย!” เมี่ยวอินสบถ

“พูดอย่างกับว่าเจ้าไม่สบายเช่นนั้นแหละ”

หยุนเจิงยิ้มร้าย

“ไปตายซะ!”

เมี่ยวอินหน้าแดงจ้องเขา

ไอสารเลวหน้าไม่อาย
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status