เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 502
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 503
ไม่นาน อู้เลี่ยก็บอกแผนการของตนเองละทิ้งทหารม้า!ภูมิประเทศริมแม่น้ำไป๋สุ่ยสูงชันทุกแห่ง การบุกด้วยทหารม้า แน่นอนต้องบุกในพื้นที่ค่อนข้างเรียบจึงจะได้ผลแต่ทหารราบไม่เหมือนกัน!ทหารราบสามารถปีกหน้าผาสูงชันเหล่านั้นได้ไม่จำเป็นต้องใช้ทหารราบมากมาย เพียงแค่หทารหนึ่งหมื่นคนแบ่งเป็นสองกองแบ่งกองละห้าร้อยคน ปีนขึ้นไปตามหน้าผาทั้งสองด้านของหุบเขา ยึดตำแหน่งทางยุทธศาสตร์ทั้งสองด้านของหุบผาชันช่องลมอย่างรวดเร็ว เช่นนี้ ทหารม้าด้านหลังของพวกเขาก็สามารถข้ามผ่านหุบผาชันช่องลมได้อย่างปลอดภัย บุกเข้าสู่ดินแดนต้าเฉียน ยึดซั่วฟาง!”อู้เลี่ยกล่าวด้วยความภูมิใจกับแผนการของตัวเองมุมมองของเขา แผนการนี้ช่างยอดเยี่ยมล้ำเลิศทันทีที่สำเร็จ พวกเขาจะสามารถเอาชนะกองทหารมณฑลทางเหนือได้ในคราวเดียว!แม้กระทั่งครอบครองทั้งซั่วเป่ย ทำให้กองทหารมณฑลทางเหนือเป็นเต่าหดหัวอยู่ด่านเป่ยลู่ถึงฤดูใบไม้ผลิปีหน้า เพียงเท่านี้พวกเขาก็ยึดเมืองเพื่อป้องกันไว้ได้แล้ว!ถึงเวลา ต้าเฉียนไม่กล้าโจมตีแน่นอน!หากพวกเขาใช้กลยุทธแย่งชิงด่านเป่ยลู่ได้สำเร็จอีกครั้ง ทั้งต้าเฉียนล้วนตกเป็นของพวกเขาแล้ว!ต่อให้ไม่อาจครอบค
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 504
สูญเสียทหารประจำการหนึ่งหมื่นคน จำเป็นต้องรับสมัครนักรบสองหมื่นคน จึงสามารถเทียบกับกำลังรบของทหารประจำการได้รับสมัครนักรบ ก็ไม่อาจไม่ให้อาหารพวกเขาได้กระมัง?ปานปู้คิดไม่ตกเนิ่นนาน ปานปู้เงยหน้ามองอู้เลี่ย “องค์ชายใหญ่ ข้าขอแนะนำ สามารถเตรียมทหารหนึ่งหมื่นคนไว้ให้พร้อม พวกเรารอดูสถาณการณ์ก่อน หรือไม่ก็คิดพิจารณาอีกสักหน่อย ค่อยดูว่าจะดำเนินการหรือไม่!”บอกตามตรง ต่อให้ต้องสูญเสียคนและม้าอีกหนึ่งหมื่นคน ก็ไม่ใช้ฟ้าจะถล่มลงมาแต่หากพวกเขาพ่ายแพ้อีก สำหรับขวัญกำลังใจของเป่ยหวนนั้นค่อนข้างร้ายแรงดังนั้น เรื่องนี้ต้องพิจารณาให้รอบคอบมากขึ้นคิดให้ครอบคลุมที่สุด เพื่อหลีกเลี่ยการตกหลุมพรางของศัตรูอีกอู้เลี่ยกล่าว “ให้รอก็ใช่ว่าจะไม่ได้ แต่เวลาของพวกเรามีไม่มากแล้ว อย่างมากสุดก็รอได้แค่หนึ่งวัน ทหารราบหนึ่งหมื่นคนนี้ต้องเคลื่อนทัพแล้ว!”ต่อให้ทหารม้าหนึ่งหมื่นคนไปถึงฝั่งแม่น้ำไป๋สุ่ย ก็ต้องเวลารอครึ่งค่อนวันจากฝั่งแม่น้ำไป๋สุ่ยลอบขึ้นไปบนหุบผาชันช่องลม ก็ต้องใช้เวลาเช่นกันแล้วเวลาที่พวกเขากับหยุนเจิงนัดกันแลกเปลี่ยนศพ เหลือเพียงอีกแค่สามวันรอหนึ่งวัน ก็เป็นขีดจำกันของพวกเขา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 505
ออกจากค่ายใหญ่ ปานปู้รีบรุดหน้าไปยังหุบผาชันช่องลมม้าที่ปานปู้ขี่เป็นสีขาวหิมะตลอดตัว เป็นอาชาสีขาวที่ไม่มีขนยุ่งเหยิงแม้แต่เส้นเดียวม้านี้มีชื่อเรียกหว่าเหยียบเหมันต์ เป็นม้าที่พบเห็นได้ยากม้าชนิดนี้แม้จะไม่สามารถเดินทางไกลได้วันละพันลี้ แต่ก็ยังสามารถเดินทางได้เจ็ดแปดร้อยลี้โดยไม่มีปัญหาปานปู้พากลุ่มทหารคนสนิท เวลาช่วงบ่ายก็รุดหน้ามาถึงยังบริเวณหุบผาชันช่องลมวันนี้ไม่มีหิมะ แล้วก็ไม่หมอกน้ำแข็งระยะห่างไกลมาก ปานปูก็เห็นศพเหล่านั้นที่กองอยู่ไม่ไกลจากบริเวณปากหุบผาชันช่องลมทั้งสองข้าของหุบผาชันช่องลม มีกระโจมมากมายตั้งอยู่เห็นได้ชัดว่า ต้าเฉียนเข้าประจำการกองทัพอีกครั้ง“ไป ลงไปดู!”ปานปู้เรียกกลุ่มทหารองครักษ์“ราชครู อันตราย!”ทหารองครักษ์กล่าวเตือนทันที“ไม่เป็นไร!”ปานปู้กล่าวอย่างไม่เห็นด้วย “วิสัยทัศน์ที่นี่กว้างมาก พวกเขาไม่อาจซุ่มโจทตีพวกเราได้! ข้าอยากจะดูว่าหยุนเจิงอยู่ที่นี่หรือไม่!”กล่าวจบ ปานปู้ไม่สนใจคำทัดทานขององครักษ์ เข้าสู่หุบเขาแม่น้ำจากทางที่ค่อนข้างราบเรียบ“องค์ชายหกอยู่ในค่ายหรือไม่? ข้าปานปู้ ตั้งใจมาเยี่ยมเยียน!”เมื่อถึงระยะห่างประมาณ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 506
“อืม ใช่ๆ!”หยุนเจิงกล่าวไม่จริงจัง “บอกความจริงกับเจ้าก็ได้ ข้าคือแม่ทัพอันดับหนึ่งในใต้หล้ากลับชาติมาเกิดน่ะ!”“…”ได้ยินคำพูดของหยุนเจิงแล้ว ใบหน้าของปานปู้พลันกระตุกเล็กน้อยแม่ทัพอันดับหนึ่งในใต้หล้ากลับชาติมาเกิดนั้นร?บอกว่าเขาเป็นดาวบู๊เข็กกลับชาติมาเกิดยังน่าเชื่อถือกว่า!ปานปู้ครุ่นคิดในใจอย่างขบขัน พลางเอ่ยเยาะเย้ยว่า “บางที อนาคตองค์ชายหกอาจกลายเป็นแม่ทัพอันดับหนึ่งในใต้หล้าก็เป็นได้! แต่ข้าจะบีบคอสังหารเจ้าให้ตายอยู่ในเปล!”ปานปู้ไม่เก็บซ่อนความรู้สึกอยากสังหารหยุนเจิงเลยแม้แต่น้อยทว่าเรื่องนี้ก็ไม่มีอะไรน่าเก็บซ่อนนักเพียงแค่หยุนเจิงไม่โง่เขลา ก็ย่อมสามารถคาดเดาได้ว่าตนอยากสังหารเขา“เช่นนั้นก็ต้องดูว่าเจ้ามีความสามารถนั้นหรือไม่!”หยุนเจิงเย้ยหยัน “ราชครู ไหนๆ ก็มาแล้ว ข้าอยากถามว่าร่างศพพวกนี้ พวกเจ้าจะแลกหรือไม่? หากไม่แลก ข้าจะได้ลำบากสั่งให้คนนำศพพวกนี้ไปส่งที่ป้อมเมืองสุยหนิง”“แลก! จะไม่แลกได้อย่างไร?”ปานปู้กวาดมองร่างศพเหล่านั้น แล้วกัดฟันเอ่ยว่า “คนพวกนี้ล้วนแต่เป็นวีรบุรุษแห่งเป่ยหวน! ใช้ม้ารบเพียงสองพันตัวแลกร่างศพของพวกเขากลับมา เป่ยหวนของข้าไม
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 507
ณ หุบผาชันช่องลมเวลานี้ท้องฟ้าได้มืดลงแล้วท่ามกลางท้องฟ้าที่มืดมิด ทหารต้าเฉียนแต่ละฝ่ายต่างกำลังทุบเปิดชั้นน้ำแข็งของแม่น้ำออก แล้วตักน้ำจากแม่น้ำไปรดบนร่างศพเหล่านั้นหยุนเจิงและคนอื่นๆ รวมตัวกันอยู่ในกระโจมใหญ่ของหยุนเจิง พลางย่างเนื้อม้าพลางพูดคุยเรื่องหลังจากนี้เทียบกับการซุ่มโจมตีก่อนหน้านั้นแล้ว ตอนนี้พวกเขามีชีวิตสุขสบายกว่ามากครั้งนี้พวกเขาไม่ได้ซุ่มโจมตี แต่เป็นการใช้ร่างศพแลกม้ารบพวกเขาไม่จำเป็นต้องหลบซ่อน ดังนั้นจึงสามารถตั้งค่ายและจุดไฟเพิ่มความอุ่นได้ตามใจถึงแม้ข้างนอกจะหนาวเหน็บเพียงใด แต่ภายในค่ายถือว่าอบอุ่นพอสมควร“ท่านคิดว่าเป่ยหวนจะแลกม้ารบกับท่านจริงหรือ?”เสิ่นลั่วเยี่ยนกังวลใจเล็กน้อยพวกเขาขนย้ายร่างศพพวกนี้ไปมา ก็ลำบากมากเช่นกันไม่ใช่ว่าเสียแรงไปมากเพียงนี้ แต่ถึงครานั้นคนเป่ยหวนกลับไม่โผล่หัวมา เช่นนั้นก็เสียแรงไปเปล่าๆ แล้ว“เรื่องนี้ข้าไม่กังวลนัก!”หยุนเจิงกล่าวยิ้มแย้ม “สิ่งที่ข้ากังวลในตอนนี้คือ เป่ยหวนจะเล่นตุกติกอะไรระหว่างที่แลกร่างศพหรือไม่”เล่นตุกติก?ได้ยินคำพูดของหยุนเจิงแล้ว แต่ละคนพลันเผยสีหน้าเรียบนิ่งแม้แต่ท่านเองยังรู้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 508
หากพวกเขาซุ่มโจมตีเป่ยหวนจากปากเขาเขี้ยวหมาป่าจริง แล้วถูกเป่ยหวนกวาดล้างแทน ถึงครานั้นใครจะคุ้มกันซั่วฟาง?เมื่อใดที่กองทัพใหญ่เป่ยหวนฆ่าเข้ามา เว่ยเหวินจงจะเอาอะไรมาป้องกัน?ไอ้สุนัข!เพื่อที่จะฆ่าตน ถึงขนาดไม่สนใจความปลอดภัยของซั่วเป่ยเลย!ขณะที่หยุนเจิงกำลังโมโหฉุนเฉียวอยู่นั้น ภูตสามและภูตห้าก็เข้ามารายงานว่ากองทัพใหญ่เป่ยหวนเคลื่อนไหวแล้ว!เป่ยหวนคิดจะเล่นตุกติกจริงหรือ?หยุนเจิงขมวดคิ้ว แล้วถาม “กองทัพใหญ่เป่ยหวนไปรวมตัวกันที่ใด?”“เหมือนจะไปทางปากเขาเขี้ยวหมาป่าขอรับ!”ภูตสามตอบ“ปากเขาเขี้ยวหมาป่า?”หยุนเจิงขมวดคิ้วมุ่น สัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลเป่ยหวนส่งคนไปที่ปากเขาเขี้ยวหมาป่ามากมายเพียงนั้นแล้วยังจะไปเสริมทัพที่ปากเขาเขี้ยวหมาป่าอีก?เป่ยหวนต้องคิดซุ่มโจมตีพวกเขาที่ปากเขาเขี้ยวหมาป่าครั้งหนึ่งแน่เพียงแค่ซุ่มโจมตีต้องใช้กำลังคนมากเพียงนี้เชียวหรือ?“สอดแนมต่อไป!”หยุนเจิงสั่งการทั้งสอง แล้วรีบลุกขึ้นดูภาพแผนที่ทันทีเป่ยหวนส่งคนมาซุ่มโจมตีทหารทั่วไปของพวกเขามากมายเพียงนี้เลยหรือ?ประเมินพวกเขาสูงเกินไปแล้วกระมัง?“เป็นไปได้หรือไม่ที่ปานปู้จะมองแผนการข
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 509
ไม่นาน จั่วเริ่นและคนอื่นๆ ก็มาถึงกระโจมของหยุนเจิง“โจมตีค่าย?”เมื่อได้ยินถึงการวิเคราะห์ของหยุนเจิง ฝูงชนพลันอ้ำอึ้งในบัดดล“พวกเขาจะโจมตีค่ายจากที่ใดกัน?”เสิ่นลั่วเยี่ยนตามไม่ทันจึงถามต่อว่า “พวกเขาเป็นทหารม้าเชียวนะ! นอกจากปากเขาเขี้ยวหมาป่าและหุบผาชันช่องลมแล้ว ยังมีที่ใดที่พวกเขาจะ…”“พวกเขาสามารถละทิ้งม้ารบได้!”หลูซิ่งได้สติก่อน “ทหารม้าเปลี่ยนมาเป็นทหารราบง่ายมาก! ทว่าทหารราบจะเปลี่ยนไปเป็นทหารม้านั้นยากมาก!”หลูซิ่งเอ่ยคำนี้ออกไป ฝูงชนพลันทุบศีรษะของตนทันใดนั่นน่ะสิ!ทหารม้าลงจากม้าก็กลายเป็นทหารราบแล้วนี่!ปัญหาง่ายๆ เช่นนี้ พวกเขากลับนึกไม่ออกสถานที่ที่ทหารม้าไม่สามารถปีนขึ้นไปได้ แต่ทหารราบทำได้!ทันใดนั้นพวกเขาก็ตระหนักได้ว่าความคิดพวกเขาเริ่มเปลี่ยนไปพวกเขาคอยคิดมาตลอดว่าทหารม้าของเป่ยหวนเก่งกาจแค่ไหน แต่กลับละเลยปัญหาที่ง่ายที่สุดไปได้“ดังนั้น จุดประสงค์ของพวกเขาคือซุ่มโจมตีหุบผาชันช่องลม และครอบครองหุบผาทั้งสองฝั่ง จากนั้นค่อบนำทหารม้าใหญ่เดินทางผ่านหุบผาชันช่องลมตรงมาที่ซั่วฟาง! พวกเขาคิดจะใช้ซั่วฟางเป็นฐานที่มั่นในการเอาชนะกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือ!”
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 510
นั่นน่ะสิ!พวกเขากำลังคนเพียงเท่านี้ในเมื่อเป่ยหวนคิดจะโจมตีค่ายแล้ว อย่างไรก็ต้องส่งคนนับหมื่นมาแน่นอนพูดถึงความสามารถในการสู้รบแล้ว ทหารทั่วไปของพวกเขาสู้ของเป่ยหวนไม่ได้แน่นอนถึงแม้พวกเขาจะสู้ไม่ถอยจนกำจัดคนของเป่ยหวนที่ถูกส่งมาซุ่มโจมตีได้ทั้งหมด คนสองหมื่นกว่าคนของพวกเขาก็คงเหลือรอดอยู่ไม่มากแล้ว!นี่คือทุกอย่างของหยุนเจิง!ห้ามทำให้สูญเสียไปทั้งหมดภายในสงครามเดียว!สิ่งสำคัญคือ แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะไม่ทำให้คนของเป่ยหวนหลุดไปได้!หากกองกำลังของพวกเขาสู้จนหมดแล้ว ทหารม้าใหญ่ของเป่ยหวนฆ่าผ่านหุบผาชันช่องลมมา เช่นนั้นก็จะคุ้มกันซั่วฟางไม่ได้อีกต่อไป!เช่นนี้ดูเสี่ยงมากจริงๆ!หยุนเจิงกล่าวยิ้มๆ “ข้าพอมีวิธีที่จะกำจัดพวกมันทั้งหมด แต่ทำได้เพียงกำจัดพวกมันทั้งหมด ไม่สามารถทำเงียบๆ ได้ และไม่สามารถซุ่มโจมตีพวกมันเป็นครั้งที่สองได้ด้วย…”“วิธีอะไร?”เสิ่นลั่วเยี่ยนถามทันที“ข้าเองก็มีวิธีเช่นกัน!”อวี๋ซื่อจงกล่าว “เพียงแต่ว่า เราอาจจะต้องสูญเสียของบางอย่างไป”“ใช่!”หยุนเจิงพยักหน้าเบาๆ “แต่ทว่า สูญเสียสิ่งของย่อมดีกว่าสูญเสียคน!”ทั้งสองพลางกล่าวพลางสบตากันย
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
