บทที่ 501

จวนจิ้งเป่ยอ๋องซั่วฟาง

หยุนเจิงเรียกคนสนิมมาที่บ้านเขาเพื่อก่อเตาเล็ก

แม้จะบอกว่าก่อเตาเล็ก ความจริงก็คือกินหม้อไป

ถึงเช่นไรตอนนี้เนื้อม้าของพวกเขาก็เพียงพอ นำมาทำหม้อไฟเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้

แต่ว่า ต้าเฉียนและเป่ยหวนต่างก็ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าพริก กินเข้าไปก็ยังรู้สึกขาดบางอย่างไป

กลุ่มคนนั่งอยู่กันท้ายสวน ท้องฟาพันเกล็ดหิมะลอยมา พวกเขากำลังกินหม้อไฟที่เดือดปุดๆ ดื่มสุราจางกงเมาทาย สุราเข้มข้นเช่นนี้ บอกได้แค่สบายมาก

“องค์ชายคิดว่าคนของเราจะบอกแผนการนี้กับเป่ยหวน?”

ขณะที่กำลังกิน หลูซิ่งถามออกมากะทันหัน

หลูซิ่งรู้สึกว่าตัวเองค่อนข้างโชคดี

หากเขามารับใช้หยุนเจิงช้ากว่านี้หน่อย เขาเกรงว่าเขาจะไม่มีสิทธิ์นั่งอยู่ตรงนี้แล้ว

คนที่นั่งอยู่ที่นี่ นอกจากคนรอบกายหยุนเจิงแล้ว ก็คือทหารคนสนิทของหยุนเจิง

หยุนเจิงเรียกเขามา ย่อมเห็นเขาเป็นทหารสนิท

“ข้ากำลังทดสอบอยู่นี่ไม่ใช่หรือ?”

หยุนเจิงยักไหล่ “หากเป่ยหวนเพิ่มกำลังทหารที่ปากเขาเขี้ยวหมาป่า เช่นนั้นก็เป็นยืนยันการคาดการณ์ของข้า!”

“ข้าคิดว่าเป็นไปได้มาก!”

เสิ่นลั่วเยี่ยนฮึมฮัม “หากตู๋กูเช่อนำแผนการบอกกับเว่ยเหวินตง เป็นไปได้มากว่าเว่