บทที่ 505

ออกจากค่ายใหญ่ ปานปู้รีบรุดหน้าไปยังหุบผาชันช่องลม

ม้าที่ปานปู้ขี่เป็นสีขาวหิมะตลอดตัว เป็นอาชาสีขาวที่ไม่มีขนยุ่งเหยิงแม้แต่เส้นเดียว

ม้านี้มีชื่อเรียกหว่าเหยียบเหมันต์ เป็นม้าที่พบเห็นได้ยาก

ม้าชนิดนี้แม้จะไม่สามารถเดินทางไกลได้วันละพันลี้ แต่ก็ยังสามารถเดินทางได้เจ็ดแปดร้อยลี้โดยไม่มีปัญหา

ปานปู้พากลุ่มทหารคนสนิท เวลาช่วงบ่ายก็รุดหน้ามาถึงยังบริเวณหุบผาชันช่องลม

วันนี้ไม่มีหิมะ แล้วก็ไม่หมอกน้ำแข็ง

ระยะห่างไกลมาก ปานปูก็เห็นศพเหล่านั้นที่กองอยู่ไม่ไกลจากบริเวณปากหุบผาชันช่องลม

ทั้งสองข้าของหุบผาชันช่องลม มีกระโจมมากมายตั้งอยู่

เห็นได้ชัดว่า ต้าเฉียนเข้าประจำการกองทัพอีกครั้ง

“ไป ลงไปดู!”

ปานปู้เรียกกลุ่มทหารองครักษ์

“ราชครู อันตราย!”

ทหารองครักษ์กล่าวเตือนทันที

“ไม่เป็นไร!”

ปานปู้กล่าวอย่างไม่เห็นด้วย “วิสัยทัศน์ที่นี่กว้างมาก พวกเขาไม่อาจซุ่มโจทตีพวกเราได้! ข้าอยากจะดูว่าหยุนเจิงอยู่ที่นี่หรือไม่!”

กล่าวจบ ปานปู้ไม่สนใจคำทัดทานขององครักษ์ เข้าสู่หุบเขาแม่น้ำจากทางที่ค่อนข้างราบเรียบ

“องค์ชายหกอยู่ในค่ายหรือไม่? ข้าปานปู้ ตั้งใจมาเยี่ยมเยียน!”

เมื่อถึงระยะห่างประมาณ