로그인공유
บทที่ 510
관련 챕터
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 511
ในช่วงเวลานี้ น้ำแข็งบนแม่น้ำไป๋สุ่ยมีความหนาเกือบหนึ่งเมตรแล้ว!แม้ว่าจะเป็นกองทหารหลายพันคน น้ำแข็งก็สามารถรับน้ำหนักได้!เมื่อเห็นความดุเดือดในการนำกองทัพลงสู่หุบผาแม่น้ำ ในที่สุดปานปู้ก็แสดงรอยยิ้มโล่งใจบนใบหน้าของเขาชนะแล้ว!พวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ที่ปากเขาเขี้ยวหมาป่าอีกต่อไปไม่ว่ากองกำลังหลักของหยุนเจิงจะอยู่ที่นี่หรือที่ปากเขาเขี้ยวหมาป่าล้วนไม่สำคัญอีกต่อไป!ไม่ว่ากองกำลังหลักของหยุนเจิงจะอยู่ที่ไหน พวกเขาก็หนีไม่พ้นชะตากรรมที่จะถูกกวาดล้างไปได้!ทหารราบหมื่นนาย และทหารม้าสามหมื่นนาย!ขอเพียงแค่ผ่านหุบผาชันช่องลมไปได้ ทหารสนามที่แก่ชราอ่อนแอ ป่วย และพิการเหล่านั้นไม่มีทางหยุดพวกเขาได้เลย!ตอนนี้ พวกเขาสามารถประกาศได้แล้วว่าเมืองซั่วฟางเป็นของพวกเขา!ขอเพียงพวกเขายึดครองซั่วฟางได้สำเร็จ ต่อจากนี้ก็เป็นกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือที่ต้องตื่นตระหนกแล้ว!“เหล่าสหาย! ตามข้าไปโจมตี!”ปานปู้คำรามอย่างตื่นเต้นและพุ่งเข้าไปในหุบผาแม่น้ำตามไปด้วยทั้งสองฝั่งของหุบผาอูถูเป็นผู้นำทหารข้างกายหลายคนตรงไปที่ค่ายด้วยจิตสังหารพวยพุ่งเมื่อเห็นทหารเป่ยหวนที่พุ่งเข้า
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 512
เวลานี้ ทหารของเป่ยหวนโกลาหลวุ่นวายกันพลันทุกคนต่างแย่งกันวิ่งหนีจากทะเลเพลิงบางคนวิ่งไปถึงชายขอบของหุบผา ก็กระโดดลงไปในหุบผาด้วยความตื่นตระหนก โดยไม่สนว่าหน้าผาจะสูงชันหรือไม่ เพียงเพื่อจะหนีจากทะเลเพลิงที่อยู่ข้างหลังแต่หลังจากที่กระโดดลงไป พวกเขาก็รู้สึกเสียใจทันทีเพราะในหุบเขา มีทหารต้าเฉียนจำนวนมากรออยู่ก่อนแล้วทันทีที่พวกเขากระโดดลงไป ก็ถูกทหารต้าเฉียนปิดล้อมบางคนก็วิ่งออกไปนอกค่ายด้วยความตื่นตระหนกทว่าทันทีที่พวกเขารอดพ้นจากทะเลเพลิง ก็มีธนูอันแหลมคมมาต้อนรับพวกเขาทหารม้าที่นำโดยอวี๋ซื่อจงไม่รู้โผล่มาตอนไหน"รักษาระยะห่าง!"“อย่าสู้ระยะประชิด!”“ยิงได้!”อวี๋ซื่อจงงอคันธนูและตั้งศรธนูพร้อมตะโกนใส่ทหารม้าที่ต้องการต่อสู้ระยะประชิดกับศัตรูจนตาแดงตาดำหลังจากที่อวี๋ซื่อจงตะโกนใส่ คนเหล่านั้นก็รู้สึกตัวและรีบถอยห่างจากศัตรู แล้วเริ่มยิ่งธนูใหม่อีกครั้งเสียงคำรามปลุกชายหนุ่มที่กำลังตกตะลึงอยู่ อวี๋ซื่อจงรีบงอคันธนูและตั้งศรธนูอย่างรวดเร็วอวี๋ซื่อจงเคยเป็นหนึ่งในสมาชิกของกองทหารโลหิตมาก่อน ดังนั้นจึงไม่ต้องพูดถึงทักษะการยิงธนูของเขาเขายิงธนูออกไปถูกคอของทหาร
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 513
ทหารม้าเป่ยหวนที่นำโดยอู้เลี่ยและปานปู้จ้องมองที่ด้านบนของหุบเขาอย่างว่างเปล่าใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและความโกรธแต่กลับทำอะไรไม่ได้เลยถึงพวกเขาจะพุ่งเข้าไปในตอนนี้ ก็ไม่มีความหมายอะไรนอกจากรนหาที่ตายยิ่งไปกว่านั้น กำแพงไฟที่ปากหุบเขายังขวางทางพวกเขาอยู่ ทำให้พวกเขาไม่สามารถเร่งผ่านเข้าไปได้!“ทิ้งม้า! แล้วปีนขึ้นไปซะ!”“เรายังไม่แพ้!”“ปีนขึ้นไปและฆ่าคนต้าเฉียนไอ้เวรพวกนี้ให้หมด!”อู้เลี่ยตะโกนอย่างบ้าคลั่ง“องค์ชายใหญ่ ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ!คนที่อยู่ข้างๆ กดมือของอู้เลี่ย และพูดอย่างกังวลว่า "ในเมื่อศัตรูรู้แล้วว่าเราจะโจมตีค่าย ดังนั้นพวกเขาย่อมต้องเตรียมการซุ่มโจมตีอย่างแน่นอน หากเราปีนขึ้นไปตอนนี้ก็มีแต่ตายเท่านั้น!"หากพวกเขาทิ้งม้าแล้วปีนขึ้นไปบนหุบเขา เกรงว่ายังขึ้นไปไม่ถึงครึ่งทาง ฝนธนูคงจะตกลงมาก่อนแล้ว!ถึงครานั้น คนของพวกเขาไม่ก็ตกผาตาย ไม่ก็ถูกยิงตาย!ในเวลานี้ ห้ามทำให้สูญกองกำลังทหารไปเปล่าๆ อีกต่อไป“แล้วจะดูพวกเขาตายอยู่อย่างนี้หรือ?”ดวงตาสีแดงเลือดของอู้เลี่ยดุร้ายราวกับสัตว์ร้ายกินคน"ถอยทัพเถอะ!"คนข้างๆ หันหน้าไปด้านข้างอย่างเจ็บปวดใจแล
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 514
ปานปู้ได้ยินดังนั้น ปราณโลหิตในใจพลันพวยพุ่งอย่างห้ามไม่อยู่แต่ทว่าเขาเองก็รู้ว่าหยุนเจิงจงใจแทงใจดำเขา จึงทำได้เพียงระงับปราณโลหิตในใจแล้วกัดฟันกล่าวว่า “หยุนเจิง อย่าดีใจเร็วไปหน่อยเลย คนที่เจ้าสั่งให้ไปซุ่มโจมตีที่ปากเขาเขี้ยวหมาป่าเหล่านั้น เกรงว่าบัดนี้ก็คงถูกกวาดล้างแล้วเช่นกัน!”“ราชครู เจ้าเองก็อายุปูนนี้แล้ว เหตุใดถึงยังใสซื่อเช่นนี้เล่า?”หยุนเจิงไม่แยแส กล่าวหัวเราะว่า “บอกความจริงกับเจ้าก็ได้ ข้าไม่เคยคิดจะซุ่มโจมตีพวกเจ้าเลยด้วยซ้ำ! ข้าเพียงแค่ทดสอบดูว่ามีคนของเราร่วมมือคิดจะสังหารข้าหรือไม่เท่านั้น! คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีจริงๆ!”อะไรนะ?ได้ยินคำพูดของหยุนเจิงแล้ว สีหน้าของปานปู้พลันเปลี่ยนไปในทันทีหยุนเจิงเพียงแค่ทดสอบดูเท่านั้น?เขารู้อยู่แล้วว่ามีคนในกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือคิดจะสังหารเขานั้นหรือ?ให้ตายเถอะ!ถูกหลอกจนได้!ตนถูกไอ้สารเลวคนนี้หลอกอีกครั้งแล้ว!“วันนี้ ข้าพ่ายแล้ว! แต่ข้าไม่มีทางพ่ายตลอดแน่!”ปานปู้ระงับความรู้สึกอยากกระอักเลือดเอาไว้ แล้วเอ่ยดุดันว่า “วันหลัง ข้าจะตัดศีรษะของเจ้าเองกับมือให้ได้!”“ได้ๆ! เจ้าจะทำอย่างไรก็ได้!”หยุนเจิงกล่าวอย่างไ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 515
ปานปู้ไม่กล้าเสี่ยง แน่นอนว่าอู้เลี่ยก็ไม่กล้าเช่นกันทั้งสองเจรจากันอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็ตอบตกลงคำขอของหยุนเจิงวินาทีนี้ อู้เลี่ยรู้สึกเสียใจและโกรธมากรู้เช่นนี้ พวกเขาแลกเปลี่ยนศพดีๆ ไม่ดีหรอกหรือ?ทำเช่นนั้นยังสามารถแลกม้าศึกชราอ่อนแอสองพันตัวกับร่างศพเหล่านั้นได้ด้วยแต่ทว่าครั้งนี้พวกเขาตั้งใจมาซุ่มโจมตีซั่วฟาง ดังนั้นจึงไม่ได้นำม้าศึกชราอ่อนแอเหล่านั้นมาด้วยแถมพวกเขาก็ไม่สามารถเสียเวลากับหยุนเจิงต่อไปได้จึงทำได้เพียงทำตามข้อตกลงของหยุนเจิงก่อนบัญชีนี้ค่อยคิดกันภายหลัง!ทหารม้าสองพันนายถูกบังคับให้ลงจากม้าปานปู้เก็บซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้ แล้วเดินไปข้างหน้าอีกครั้ง “ม้าศึกให้พวกเจ้าได้! แต่ขณะที่พวกข้าเคลื่อนย้ายศพ พวกเขาต้องถอยหลัง!”กล่าวจบ ปานปู้พลันชี้ไปยังมือธนูสองพันนายบริเวณปากทางเข้านั่น“ไม่ต้องรอให้ถึงตอนที่พวกเจ้าเคลื่อนย้ายศพหรอก”หยุนเจิงกล่าวยิ้มๆ “ขอแค่พวกเจ้าส่งม้าศึกมา ข้าจะสั่งให้พวกเขาถอยหลังทันที!”“เป็นเช่นนั้นดีที่สุด!”ปานปู้กัดฟันเอ่ยเสียงต่ำ จากนั้นโบกมือ ทหารม้ากลุ่มหนึ่งก็นำม้าศึกสองพันตัวส่งไปบริเวณปากทางเข้านั่นเมื่อเห็นม้าศึกที่พึ่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 516
ปานปู้หัวเราะแห้ง “รอให้พวกเขาส่งเครื่องยิงธนูมาถึง พวกข้าคงขนศพพวกนี้กลับไปตั้งนานแล้ว!”“ได้ ข้าให้โอกาสเจ้า!”หยุนเจิงหัวเราะฮ่าๆ แล้วสั่งการให้ทหารเปลี่ยนองศาไปยังตำแหน่งที่ยิงไม่ถึงทหารม้าเป่ยหวน แล้วพูดกับปานปู้ว่า “ข้าจะคอยดูว่าเจ้าจะสามารถย้ายศพพวกนี้ไปได้หรือไม่!”เห็นการกระทำของหยุนเจิงแล้ว ปานปู้พลันแอบสงสัยอยู่ในใจหยุนเจิงทำเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ปานปู้ก็ได้สั่งให้ทหารข้างกายสองคนเข้าไปใกล้ศพไม่มีเครื่องยิงธนูแล้ว ทหารข้างกายจึงเดินไปข้างหน้าอย่างใจกล้าแต่แล้ว ขณะที่พวกเขาไปเคลื่อนย้ายศพอยู่นั้น ถึงจะพบว่าไม่สามารถขยับร่างศพเหล่านั้นได้เลยไม่ว่าจะออกแรงมากเพียงใด ก็ไม่สามารถเคลื่อนย้ายศพได้ไม่นาน ทหารข้างกายทั้งสองคนก็เดินไปหาปานปู้มือเปล่าเมื่อเห็นท่าทีของทั้งสองแล้ว ทหารต้าเฉียนจึงหัวเราะเยาะขึ้นมา“เกิดอะไรขึ้น?”ปานปู้ถามด้วยสีหน้านิ่งขรึม“ศพถูกคนใช้น้ำรดทุกร่างจึงแข็งตัวรวมกัน ไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้เลยขอรับ!”ทหารข้างกายกัดฟันกล่าว แล้วมองไปที่หยุนเจิงด้วยสีหน้าโหดร้ายได้ยินคำพูดของทหารข้างกายแล้ว สีหน้าของปานปู้ก็ย
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 517
ปานปู้ไม่เคยคิดว่าตนจะเสียเปรียบถึงเพียงนี้แถมยังเสียเปรียบให้กับหยุนเจิงคนปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนี่ด้วยสารเลวคนนี้ วางแผนพวกเขาตั้งแต่แรกเริ่มแต่พวกเขากลับถูกไอ้สารเลวนี่ทำให้สับสน ไม่คิดเลยว่าไอ้สารเลวนี่จะลอบกัดถึงเพียงนี้ตอนนี้ พวกเขาสามารถจากไปโดยไม่รับผิดชอบใดๆ เลยก็ได้แต่พวกเขามอบม้าศึกจำนวนสองพันตัวไปแล้ว!หากกลับไปมือเปล่าเช่นนี้ เขาไม่รู้เลยว่าจะรายงานต่อแม่ทัพคนอื่นๆ อย่างไรหรือเขาจะเสียเวลาต่อกับหยุนเจิงก็ได้แต่ทว่าหยุนเจิงมีปัญญานั้น เขาไม่มีถึงแม้องค์ชายใหญ่จะนำกองทหารม้าครึ่งหนึ่งกลับไปชายแดนเว่ยก่อนแล้ว แต่ทหารม้าที่เหลือของพวกเขาไม่มีเสบียงเหลือมากนัก!เดิมทีพวกเขาเพียงแค่คิดว่าจะบุกอย่างรวดเร็ว แล้วโจมตีซั่วฟางค่อยชิงเสบียงมา!เสบียงที่เหลืออยู่ในตอนนี้ คนยังพอว่า เพราะสามารถกินอาหารแห้งได้แต่ทว่าม้าไม่สามารถทนได้มากกว่าสองวันแน่นอน!อย่างมากก็เสียเวลาอยู่ที่นี่หนึ่งวัน พวกเขาก็จะเดินทางกลับกันแล้ว!เพราะอย่างไร เดินทางกลับชายแดนเว่ยก็ต้องใช้เวลาเช่นกัน!ถึงพวกเขาจะไป ศพพวกนี้ก็ยังคงตกอยู่ในมือหยุนเจิง!แต่ทว่าหากพวกเขามอบม้าศึกอีกหนึ่งพันตัวให้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 518
ไอ้สุนัขนี่!แม้แต่ม้าของตนก็จะเอา?เหตุใดไม่ไปตายเสียเล่า?“ราชครูคงไม่ได้ตัดใจไม่ลงหรอกกระมัง?”หยุนเจิงหัวเราะ “ม้าศึกสามพันตัว ราชครูจะยอมให้ได้เลย บัดนี้ข้าขอเพียงม้าศึกตัวเดียวเท่านั้น แต่ราชครูกลับตัดใจให้ไม่ได้? ราชครูไม่กลัวว่าแม่ทัพเป่ยหวนจะบอกว่าเจ้า…”“พอแล้ว!”ปานปู้คัดคำพูดของหยุนเจิง “ข้าให้เจ้า!”กล่าวจบ ปานปู้พลันลงจากม้าอย่างลำบากใจ“ราชครู ให้ไม่ได้นะขอรับ!”ทหารข้างกายห้ามปราม “ไอ้สารเลวคนนี้เป็นคนถ่อยไม่รักษาคำพูด เขา…”“หุบปาก!”ปานปู้ขัดคำพูดของทหารข้างกายอย่างเย็นชา แล้วเอ่ยเสียงต่ำว่า “หากข้าไม่ให้ เจ้าจะให้แม่ทัพทหารเหล่านี้มองข้าอย่างไร?”หยุนเจิงจับทางเรื่องนี้ได้ถึงได้กล้าขอม้าของเขาเขาเองก็ไม่อยากให้เช่นกัน แต่เขาไม่ให้ไม่ได้!เหมือนอย่างที่หยุนเจิงบอกว่าม้าศึกสามพันตัวเขายังมอบให้ได้!แต่พอมาของตนเอง ตนกลับไม่ยอมมอบม้าออกไป เช่นนั้นต่อไปจะควบคุมฝูงชนได้อย่างไร?ปานปู้จะไม่อยากมอบให้แค่ไหน ก็ทำได้เพียงส่งมอบออกไปเท่านั้นไม่นาน ม้าก็ถูกส่งไปยังหุบเขา“ม้านั่นติดตามข้ามามากกว่าสามปีแล้ว องค์ชายหก ขอให้โชคดี!”ปานปู้ไม่กล้ามองดูม้าสุดที่ร
최신 챕터
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
