MasukShare
บทที่ 516
Bab terkait
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 517
ปานปู้ไม่เคยคิดว่าตนจะเสียเปรียบถึงเพียงนี้แถมยังเสียเปรียบให้กับหยุนเจิงคนปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนี่ด้วยสารเลวคนนี้ วางแผนพวกเขาตั้งแต่แรกเริ่มแต่พวกเขากลับถูกไอ้สารเลวนี่ทำให้สับสน ไม่คิดเลยว่าไอ้สารเลวนี่จะลอบกัดถึงเพียงนี้ตอนนี้ พวกเขาสามารถจากไปโดยไม่รับผิดชอบใดๆ เลยก็ได้แต่พวกเขามอบม้าศึกจำนวนสองพันตัวไปแล้ว!หากกลับไปมือเปล่าเช่นนี้ เขาไม่รู้เลยว่าจะรายงานต่อแม่ทัพคนอื่นๆ อย่างไรหรือเขาจะเสียเวลาต่อกับหยุนเจิงก็ได้แต่ทว่าหยุนเจิงมีปัญญานั้น เขาไม่มีถึงแม้องค์ชายใหญ่จะนำกองทหารม้าครึ่งหนึ่งกลับไปชายแดนเว่ยก่อนแล้ว แต่ทหารม้าที่เหลือของพวกเขาไม่มีเสบียงเหลือมากนัก!เดิมทีพวกเขาเพียงแค่คิดว่าจะบุกอย่างรวดเร็ว แล้วโจมตีซั่วฟางค่อยชิงเสบียงมา!เสบียงที่เหลืออยู่ในตอนนี้ คนยังพอว่า เพราะสามารถกินอาหารแห้งได้แต่ทว่าม้าไม่สามารถทนได้มากกว่าสองวันแน่นอน!อย่างมากก็เสียเวลาอยู่ที่นี่หนึ่งวัน พวกเขาก็จะเดินทางกลับกันแล้ว!เพราะอย่างไร เดินทางกลับชายแดนเว่ยก็ต้องใช้เวลาเช่นกัน!ถึงพวกเขาจะไป ศพพวกนี้ก็ยังคงตกอยู่ในมือหยุนเจิง!แต่ทว่าหากพวกเขามอบม้าศึกอีกหนึ่งพันตัวให้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 518
ไอ้สุนัขนี่!แม้แต่ม้าของตนก็จะเอา?เหตุใดไม่ไปตายเสียเล่า?“ราชครูคงไม่ได้ตัดใจไม่ลงหรอกกระมัง?”หยุนเจิงหัวเราะ “ม้าศึกสามพันตัว ราชครูจะยอมให้ได้เลย บัดนี้ข้าขอเพียงม้าศึกตัวเดียวเท่านั้น แต่ราชครูกลับตัดใจให้ไม่ได้? ราชครูไม่กลัวว่าแม่ทัพเป่ยหวนจะบอกว่าเจ้า…”“พอแล้ว!”ปานปู้คัดคำพูดของหยุนเจิง “ข้าให้เจ้า!”กล่าวจบ ปานปู้พลันลงจากม้าอย่างลำบากใจ“ราชครู ให้ไม่ได้นะขอรับ!”ทหารข้างกายห้ามปราม “ไอ้สารเลวคนนี้เป็นคนถ่อยไม่รักษาคำพูด เขา…”“หุบปาก!”ปานปู้ขัดคำพูดของทหารข้างกายอย่างเย็นชา แล้วเอ่ยเสียงต่ำว่า “หากข้าไม่ให้ เจ้าจะให้แม่ทัพทหารเหล่านี้มองข้าอย่างไร?”หยุนเจิงจับทางเรื่องนี้ได้ถึงได้กล้าขอม้าของเขาเขาเองก็ไม่อยากให้เช่นกัน แต่เขาไม่ให้ไม่ได้!เหมือนอย่างที่หยุนเจิงบอกว่าม้าศึกสามพันตัวเขายังมอบให้ได้!แต่พอมาของตนเอง ตนกลับไม่ยอมมอบม้าออกไป เช่นนั้นต่อไปจะควบคุมฝูงชนได้อย่างไร?ปานปู้จะไม่อยากมอบให้แค่ไหน ก็ทำได้เพียงส่งมอบออกไปเท่านั้นไม่นาน ม้าก็ถูกส่งไปยังหุบเขา“ม้านั่นติดตามข้ามามากกว่าสามปีแล้ว องค์ชายหก ขอให้โชคดี!”ปานปู้ไม่กล้ามองดูม้าสุดที่ร
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 519
ติ้งเป่ย!“ชัยชนะอันยิ่งใหญ่! ชัยชนะอันยิ่งใหญ่ของซั่วฟาง!”ทหารส่งสารที่มีธงสีแดงสามธงบนหลังรีบวิ่งไปที่ประตูทิศตะวันตกของติ้งเป่ยเมื่อได้ยินเสียงตะโกนของทหารส่งสารแล้ว ทหารเฝ้าป้อมปราการเมืองต่างก็เริ่มวิจารณ์กันขึ้นมา“ซั่วฟางประกาศชัยชนะอีกแล้ว?“ไม่ใช่หรอกกระมัง?”“ไม่แน่อาจจะประกาศชัยชนะครั้งก่อนก็ได้?”“จะเป็นไปได้อย่างไร? ครั้งนั้นผ่านมาสิบกว่าวันแล้ว! ไม่มีทางประกาศซ้ำห่างกันนานเพียงนี้หรอก!”“แล้วนี่เป็นชัยชนะจากไหนกัน? ทหารธรรมดาของซั่วฟางกลุ่มหนึ่งทำสงครามชนะทุกครั้ง แต่เรากลับอยู่แต่ในเมืองไม่ออกไปไหน นี่มันขายหน้าชะมัด!”“เฮ้อ ใครว่าไม่จริงล่ะ?”ทหารกลุ่มหนึ่งวิจารณ์กันพลัน ชาวบ้านในเมืองก็เช่นกันในขณะที่ทหารส่งสารวิ่งเข้าไปในจวนแม่ทัพใหญ่มณฑลฝ่ายเหนือ ข่าวเกี่ยวกับชัยชนะอันยิ่งใหญ่อีกครั้งของซั่วฟางก็แพร่กระจายไปราวกับไฟป่าเมื่อเห็นรายงานการต่อสู้ที่ทหารส่งสารส่งมา เว่ยเหวินจงก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างคนของหยุนเจิง อวี๋ซื่อจง และเฝิงอวี้ทั้งสองคน อ่านแผนการที่จะโจมตีค่ายของเป่ยหวนได้ทะลุปรุโปร่ง และใช้ไฟกวาดล้างทหารที่มาโจมตีค่ายจำนวนหนึ่งหมื่นนายของเป่ย
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 520
“ประเดี๋ยวตอนพบท่านอ๋องค่อยพูดกับเขาอีกทีแล้วกัน!”เว่ยเหวินจงกล่าว “รอดูความเห็นของท่านอ๋องก่อน ข้าเชื่อว่าท่านอ๋องเป็นคนมีเหตุผลอยู่แล้ว”“อื้ม!”ตู๋กูเช่อพยักหน้าเบาๆ ไม่พูดอะไรใดๆเร่งม้ามาตลอดทั้งทาง ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงหุบผาชันช่องลมก่อนที่ฟ้าจะมืดวินาทีนี้ คนของหยุนเจิงกำลังทำความสะอาดสนามรบอยู่ใช้คำพูดของหยุนเจิงนั่นคือ ศพพวกนี้ให้คนอื่นดูประเดี๋ยวเดียวก็ต้องกำจัดทันทีมิเช่นนั้นจะเกิดโรคระบาดได้มองดูร่างษพที่เต็มเกลื่อนเป็นภูเขาตรงหน้านี้ ทั้งสองจำต้องเชื่อเนื้อหาในรายงานผลสงคราม“ท่านอ๋องอยู่หรือไม่?”เว่ยเหวินจงหยุดทหารคนหนึ่งไว้แล้วถาม“ท่านอ๋องอยู่ในป้อมทหารลาดตระเวนขอรับ”ทหารชี้ไปยังป้อมทหารลาดตระเวนที่ผุพังป้อมทหารลาดตระเวนนี่ถือเป็นสถานที่หลบภัยที่สมบูรณ์ที่สุดในบริเวณรอบๆ แล้วเพราะกระโจมค่ายเหล่านั้นไหม้เป็นผุยผงไปหมดแล้ว“บริเวณผิวแม่น้ำนั่นเกิดอะไรขึ้น?”ทันใดนั้น เว่ยเหวินจงสังเกตเห็นหลุมขนาดใหญ่บริเวณบนแม่น้ำอุณหภูมิที่สูงทำให้ชั้นน้ำแข็งบนผิวแม่น้ำละลายร่างศพที่ไม่ถูกเผาล้วนจมลงไปในแม่น้ำทั้งหมด“ข้าพอจะเดาออกแล้วล่ะ”ตู๋กูเช่อกล่าว “แ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 521
การกระทำของหยุนเจิงกะทันหันเกินไปแม้ว่าเว่ยเหวินจงจะฝีมือดี แต่ก็ไม่ได้ทำการป้องกันตัวจึงไม่ได้หลบหลีกเลยแม้แต่น้อยทั้งตู๋กูเช่อและทหารข้างกายล้วนอ้ำอึ้งแม้แต่ทหารอารักขาของหยุนเจิงเองก็อึ้งด้วยเช่นกันไม่มีใครคาดคิดว่าหยุนเจิงจะกล้าเตะเว่ยเหวินจงลงพื้นแม้ว่าหยุนเจิงจะเป็นท่านอ๋อง แต่อย่างไรเว่ยเหวินจงก็เป็นถึงผู้บังคับบัญชาของกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือเชียวนะ!ปกติเขามักใช้สถานะที่เป็นท่านอ๋องมาโต้เถียงกับเว่ยเหวินจง ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรแต่เขาเตะเว่ยเหวินจงให้ล้มลงกับพื้นต่อหน้าสาธารณชนเช่นนี้มันข้ามหัวกันชัดๆ!หากอยู่ในกองทหารล่ะก็ อย่างต่ำก็ต้องโบยยี่สิบทีแล้ว!เว่ยเหวินจงเองก็ถูกเตะจนมึนงง ผ่านไปนานกว่าจะได้สติไม่ใช่เพราะเจ็บ แต่เพราะมึนงงจริงๆ!“หยุนเจิง!”เว่ยเหวินจงพ่นเสียงตะคอกออกมาแล้วลุกขึ้นด้วยสีหน้าเย็นยะเยือก “เจ้ากล้ารังแกข้า? คิดว่าเจ้าเป็นท่านอ๋องแล้วข้าจะไม่กล้าทำอะไรเจ้าหรือ?”“เด็กๆ!”ด้วยเสียงตะคอกของหยุนเจิง ทหารที่อยู่ข้างนอกพลันวิ่งพรวดเข้ามาทันที“หยุด!”เว่ยเหวินจงและทหารข้างกายของตู๋กูเช่อเรียกสติกลับมาได้ แล้วรีบชักดาบคุ้มกันทั้งสองในบัดดล
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 522
อย่าว่าแต่หยุนเจิงเลย ตอนนี้แม้แต่ตัวเขาเองก็สงสัยเว่ยเหวินจง!เพราะอย่างไรก็ตาม เรื่องนี้เขาเคยบอกกับเว่ยเหวินจงเพียงผู้เดียวเท่านั้นตัวเขาเองไม่ได้เอาแผนการไปบอกกับคนของเป่ยหวน แล้วเขาจะไม่รู้ได้อย่างไร?ในเมื่อไม่ใช่เขา เช่นนั้นก็ต้องเป็นเว่ยเหวินจงแล้ว!“ใส่ร้าย! เจ้ากำลังใส่ร้ายข้า!”เว่ยเหวินจงโกรธจัด “คิดจะป้ายความผิดฐานร่วมมือกับศัตรูให้กับข้า ถามหรือยังว่าพลทหารสองแสนนายของกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือตกลงหรือไม่?”“ใส่ร้าย?”หยุนเจิงหัวเราะแห้ง “ก่อนหน้านี้มีคนบอกว่าเจ้าคิดจะฆ่าข้า ข้ายังไม่เชื่อ! บัดนี้ เจ้ากระโดดออกมาเองแล้ว ข้าไม่เชื่อไม่ได้จริงๆ!”สีหน้าของเว่ยเหวินจงมึดมน “ใครบอกว่าข้าคิดจะฆ่าท่านอ๋อง? ให้มันออกมาซะ!”“เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องยุ่ง!”หยุนเจิงแค่นเสียงเย็นชา แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าเย็นเยือกว่า “เว่ยเหวินจง แม้แต่ข้าที่นำทหารไม่เป็นคนหนึ่งยังรู้เลยว่าทันทีที่เป่ยหวนครอบครองซั่วฟาง ทั้งซั่งเป่ยก็จะถูกกดขี่ทันที!”“เจ้าที่เป็นถึงแม่ทัพใหญ่ของมณฑลจะมองไม่ออกเลยหรือไง?”“ดาบในมือข้าเล่มนี้ เสด็จพ่อพระราชทานให้กับข้าต่อหน้าขุนนางและเมืองหลวง! เจ้ากล้านำความปลอดภัยของ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 523
ได้ยินหยุนเจิงเอ่ยมุ่งมั่นเช่นนี้แล้ว ตู๋กูเช่อก็อดไม่ได้ขมวดคิ้วมุ่นหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ตู๋กูเช่อพลันเอ่ยจริงจังว่า “ท่านอ๋อง ท่านวางดาบลงก่อน เราค่อยๆ คุยกัน ในนี้จะต้องมีเรื่องเข้าใจผิดอะไรแน่ๆ!”“ได้! ข้าจะคอยดูว่าพวกเจ้าจะคุยอย่างไร!”หยุนเจิงเก็บดาบในมือ แล้วชี้ไปที่ทหารข้างกายของทั้งสอง “มัดตัวพวกเขาไว้ก่อน! แล้วข้าจะค่อยๆ คุยกับพวกเจ้า!”เว่ยเหวินจงกำลังจะห้าม แต่ตู๋กูเช่อกลับส่ายหน้าเบาๆ “ให้ท่านอ๋องมัดไปเถอะ! ขอแค่เราไม่ได้กระทำผิด ข้าเชื่อว่าท่านอ๋องไม่ทำอะไรเราแน่นอน!”เว่ยเหวินจงเงียบอยู่พักหนึ่ง แล้วส่ายศีรษะให้กับทหารข้างกายเหล่านั้นหลังจากได้รับคำสั่งของเว่ยเหวินจงแล้ว คนเหล่านั้นจึงระงับความต้องการต่อต้านเอาไว้ แล้วยอมปล่อยให้ทหารของหยุนเจิงมัดตัว“พวกเจ้าเองก็ถอยไปก่อน!”หยุนเจิงโบกมือให้กับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่น“ถ้าพวกเขาคิดจะทำร้ายท่านจะทำอย่างไร?”เสิ่นลั่วเยี่ยนเอ่ยหงุดหงิด“พวกเขาไม่กล้าหรอก!”หยุนเจิงส่ายศีรษะ “ถึงแม้พวกเข้าคิดจะฆ่าข้า ก็กล้าใช้แค่วิธีลอบสังหารเท่านั้น! ข้ามอบความกล้าให้กับพวกเขา พวกเขาก็ไม่กล้าฆ่าข้าโดยตรงหรอก!”“หวัง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 524
“ข้ารู้!”รังสีเย็นชาบนใบหน้าของหยุนเจิงหายไปในฉับพลัน “หากข้าไม่ทำเช่นนี้ เว่ยเหวินจงจะคิดหาทุกวิถีทางทำให้เราไปประจำการอยู่ที่สองป้อมเมือง! ตอนนี้เกิดเรื่องนี้ขึ้นแล้ว หากเขายังกล้าทำเช่นนี้อีก ก็เท่ากับว่าเขายอมรับว่าเขาคิดจะฆ่าข้า”“แค่นี้?”เมี่ยวอินขมวดคิ้ว “หากท่านไม่อยากไปสองป้อมเมือง ก็ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้หรอกกระมัง?”เพราะอย่างไร จักรพรรดิเหวินก็เป็นคนสั่งให้เขามาฝึกซ้อมทหารเองหากเขาเอ่ยถึงจักรพรรดิเหวิน เว่ยเหวินจงก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี!“แน่นอนว่าไม่เพียงเท่านั้น!”หยุนเจิงส่ายหน้ายิ้ม “หากไม่ใช่เว่ยเหวินจงพวกเขาเป็นคนแพร่ข่าว เช่นนั้นก็ต้องเป็นคนรอบกายของพวกเขา! เราถูกลอบกัดแล้วครั้งหนึ่ง ก็ห้ามปล่อยให้คนกระทำอยู่อย่างเป็นสุขอีกต่อไปสิใช่หรือไม่?”“แค่นี้?”เมี่ยวอินยังคงไม่เชื่อ “ถึงจะเป็นเช่นนั้น ท่านเองก็ไม่ต้องถึงขนาดผิดใจกับเว่ยเหวินจงหรอกกระมัง?”หยุนเจิงส่ายหน้ายิ้ม “ไม่ถึงกับผิดใจหรอก เพียงแค่ใจร้อนควบคุมไม่อยู่เท่านั้น”ควบคุมไม่อยู่?ได้ยินดังนั้น สตรีทั้งสองเกือบจะถอดรองเท้าฟาดหน้าเขาแล้วเขาควบคุมไม่อยู่เนี่ยนะ?เขาน่ะมีแผนมากกว่ารังผึ้งเสียด้
Bab terbaru
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
