Share

บทที่ 339

หยุนเจิงและจางซูอาเจียนอยู่นานมาก

ทุกครั้งที่คนหนึ่งกำลังจะหายดีแล้ว แต่เมื่อได้ยินเสียงอาเจียนของอีกฝ่ายหนึ่ง ตนก็จะอดไม่ได้อาเจียนตาม

เยี่ยจื่อเองก็ไม่รู้ว่าทั้งสองจะอาเจียนถึงเมื่อไหร่ ทำได้เพียงให้คนไปตักน้ำมา รอเช็ดหน้าเช็ดตาให้กับหยุนเจิง

จนกระทั่งทั้งสองอาเจียนจนไม่เหลืออะไรแล้ว แต่ทว่าทั้งสองก็ยังคงมีอาการกระอักกระอ่วนอยู่

ผ่านไปราวๆ สองเค่อ ในที่สุดทั้งสองก็หยุดอาเจียนได้เสียที

หยุนเจิงเดินออกมาจากผืนป่าด้วยสีหน้าซีดเผือด กลับพบว่าผู้คนกำลังจ้องมองตนอยู่

“มองอะไรกัน?”

หยุนเจิงเบิกตามองฝูงชน “ข้าเป็นคนจิตใจดี ไม่เคยสังหารใครมาก่อน! คิดว่าข้าเป็นพวกกระหายเลือดเหมือนพวกเจ้าหรือไง!”

“ฮ่าๆ…”

เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนเจิงแล้ว ฝูงชนพลันอดไม่ได้หัวเราะร่าขึ้นมา

ตามด้วยเสียงหัวเราะของฝูงชน กลิ่นอายสังหารก็ค่อยๆ จางหายไปด้วย

ขณะนี้ ซินเซิงได้สติรีบวิ่งเข้าไปพยุงตัว

“ไม่ต้องพยุงข้า ไปเตรียมน้ำเกลือมาให้ข้าก็พอ แล้วก็เตรียมให้จางซูด้วย”

หยุนเจิงโบกมือให้กับซินเซิง ยืนหยัดจะเดินออกไปด้วยตนเอง

อาเจียนขนาดนี้ก็หน้าขายหน้ามากแล้ว

หากยังเดินไม่ได้อีกจะยิ่งขายหน้าเข้าไปใหญ่

จางซูท
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status