บทที่ 345

เผชิญหน้ากับโจรหลายร้อยคน ทำให้กัวทงพวกเขาแทบจะไม่สามารถสู้กลับได้

ถึงแม้ว่าหนึ่งในพวกเขาจะรู้ทักษะการต่อสู้ แต่ก็นับได้ว่าเป็นฝีมือชั้นต้นเท่านั้น

ไม่นานนัก คนที่สู้อยู่ก็ถูกโจรหลายร้อยคนกลืนกิน

เสียงร้องทรมานของกัวทงและคนอื่นๆ ดังเข้าหูไม่สิ้นสุด

เพียงแต่ว่า ไม่ว่าจะเป็นหยุนเจิงหรือโจรพวกนี้ก็ตามล้วนแต่ไม่อ่อนข้อให้กับพวกเขาสักนิด

ไม่นาน เสียงร้องทรมานของกัวทงและคนอื่นๆ ก็หายไป

“ฆ่าพวกมันซะ!”

“กัวทง เจ้าเองก็มีวันนี้สินะ!”

“ตี ตีมันให้ตาย…”

แม้ว่ากัวทงและคนอื่นจะไม่มีแรงแม้แต่ส่งเสียงร้องแล้ว โจรเหล่านี้ก็ยังคงไม่ปล่อยพวกเขาไป

จนกระทั่งขุนนางทุจริตพวกนี้ถูกทุบตีจนเสียสภาพ โจรเหล่านี้ถึงได้ค่อยๆ ใจเย็นลง

“วิ่ง!”

“วิ่งเร็ว!”

ไม่รู้ว่าใครตะโกน กลุ่มโจรก็วิ่งหนีกระเจิดกระเจิงราวกับฝูงแมลงวัน

บางทีการวิ่งหนีอาจเป็นโอกาสที่จะมีชีวิตรอดก็เป็นได้

ทว่าหากอยู่ต่อไป ก็จะตายสถานเดียว

มองดูโจรที่วิ่งหนีไปทั่วสารทิศแล้ว ทำให้หยุนเจิงส่ายศีรษะอย่างอดไม่ได้

หนี?

หนีพ้นหรือ?

หยุนเจิงโบกมือให้กับตู้กุยหยวนและคนอื่น ฝูงชนรับคำแล้วเริ่มโจมตีตามไปทันที

ผ่านไปไม่ถึงหนึ่งถ้วยชา โจรทุกคน