LOGINShare
ชบาดอกนี้
Last Updated:
2025-03-01 09:12:33
Related chapters
หากดาวดวงนั้นคือเธอ ชบาร้อน
กำลังตกตะลึง เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงยีนดังลั่นทำลายความหวั่นไหวในใจไปจนสิ้น มิราเอี้ยวตัวหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าหลังทั้งๆ ที่มังกรโน้มตัวมาใกล้ขนาดนั้น มือกำโทรศัพท์ขึ้นมามองเห็นเป็นชื่อของพรสุดา มังกรรีบคว้าโทรศัพท์ มาถือไว้นั่งตัวตรง มองหน้าจอเขม็ง“นึกว่า เจ้าหน้าตี๋โทรมา” มังกรกดวางสายมิราลืมตัวยื้อแย่งโทรศัพท์จนตัวเบียดชิดกับมังกรที่มีนัยน์ตาวาวโรจน์“เอา ของฉันคืนมา” มังกรจับถือโอกาสกอดเอวบางกดให้ชิดกึ่งกลางลำตัวของเขามิรา ใจสั่นไหวแต่ยังปากดี แววตาเจ้าเล่ห์“ปล่อยนะไม่อย่างนั้นฉันจะร้อง”“ไม่มีทาง ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”“ไม่มีอะไรแลกเปลี่ยนทั้งนั้นของของฉันเอาคืนมา” มิราเริ่มหงุดหงิด“คุณเคยได้ยินสุภาษิตไทยไหม อะไรนะ ช้างกินอ้อย ไม่ไม่ ไม่ ต้องลูกเจี๊ยบ อยู่ในมือ” มิราอดขำไม่ได้“ใครสอนคุณ”“คุณแม่ผม เธอเก่งนะเป็นครูสอนภาษาไทย ไว้ผมจะพาคุณไปเจอ” มิราหยักไหล่ คิดว่าคงจำมาผิดๆ“เขาเรียกว่าอ้อยเข้าปากช้าง กับลูกไก่ในกำมือ”“เหมือนกันไม่เห็นว่าผมพูดผิดตรงไหน” มิราส่ายหน้าไม่อยากต่อความ“เอาเป็นว่าเอาโทรศัพท์คืนมาก่อน” มิราออกคำสั่งมังกรยกโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ที่โทรเข้าเมื
Last Updated : 2025-03-03หากดาวดวงนั้นคือเธอ ชบาแดงแด๊ง
“คุณคิดไปเสียไกล คิดว่าผมต้องพาคู่นอนไปอย่างเดียวเลยเหรอ ทำไมไม่คิดว่าผม ต้องการพาคนรักหรือพาใครสักคนที่ผมชอบไปชื่นชมบรรยากาศที่แสนจะโรแมนติก เพื่อใช้เวลาอยู่ด้วยกันภายใต้ทะเลและหาดทรายแสงจันทร์บ้าง” มิราถอนหายใจ แม้จะรู้สึกว่ายุ่งยากใจแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า หวั่นไหวไม่น้อย กับการใกล้ชิดกับหนุ่มหล่อมาดร้ายและจอมจู่โจมขนาดนี้“แค่คืนเดียว” มิราต่อรอง“ครับ แค่คืนเดียวแล้วคุณจะรักผม”“ไม่...มี...ทาง” มิราย้ำคำพูดหนักแน่น มังกรใจไหววูบนึกไม่ถึงว่ามิราจะใจแข็งกับท่าทีเปิดเผยของเขารถยังแล่นต่อไปเรื่อยๆ พุ่งทะยานยังจุดหมายที่ต้องการหัสนัยยืนรีรอหน้าบ้านมิราอยู่นานสองนานก็ไม่เห็นมิรา เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่าตัวเองเสียรู้นายมังกือ เสียแล้ว แต่ยังคงนึกไม่ออกว่านายมังกือนั่นจะพามิราไปไหนรถจอดลงบนลานกว้าง หน้าเรือนรับรองหลังใหญ่ ที่ดูแลอย่างดีหญ้าในสนามเหมือนกับเพิ่งถูกตัด มิรามองไม่เห็นว่าจะเป็นบ้านพักตากอากาศ มันเหมือนบ้านที่มีคนอาศัยอยู่มากกว่า เพราะตัวบ้านใหญ่โตจนไม่น่าจะแค่มาพักชั่วคราวหรือมาตากอากาศ คนขับรถเปิดประตูให้มังกรก่อนจะวิ่งอ้อมมาเปิดประตูให้มิราบ้าง“ชอบไหม” มังกรเอ่ยปากถามมิราส
Last Updated : 2025-03-03หากดาวดวงนั้นคือเธอ ฤาจะดอกกล้วยไม้
มังกรโผล่หัวออกไปจากมุมห้องมองไปยังตำแหน่งที่ต้องการดวงตาสีเขียวเข้ม วาวโรจน์แม้จะเห็นไม่ชัดแต่ก็ทำเอาเลือดในกายพลุ่งพล่าน หดหัวกลับมาที่เดิม ตั้งใจจะโผล่ไปดูอีกที แต่ตกใจสุดขีดเมื่อมิราโผล่พรวดมาตรงหน้าในสภาพผ้าขนหนูพันกายยืนเท้าสะเอวมองเขาที่ทำลับๆ ล่อๆ“คุณมังกร คุณมาทำอะไรที่นี่”“แค่...สงสัยว่าคุณทำไมอาบน้ำนานจังผมหิวแล้ว” แก้ตัวน้ำขุ่นๆ แต่จ้องเหมือนจะให้มองเห็นเนื้อหนังที่ถูกผ้าขนหนูห่ออยู่ ผิวเนียนที่พ้นขอบผ้าขนหนูออกมาทำเอาละมุนใจมิราคว้าผ้าขนหนูอีกผืนบนโซฟามาคลุมไหล่กับสายตาไม่น่าไว้ใจนั้นมังกรยิ้มแบบรู้ทัน“ผมไปดีกว่าเดี๋ยวไก่ตื่น ผมรอกินข้าวอยู่นะ” โบกมือบ้ายบายมิราส่ายศีรษะไปมา ต้องเจอกับอะไรบ้างชีวิตต่อจากนี้ความที่มิราเป็นคนที่ปฏิเสธใครไม่เป็นละเป็นคนที่ไม่ค่อยทำร้ายจิตใจใครทำให้หลายอย่างที่ตัดสินใจมักจะผิดพลาดและเจ็บตัวเสมอบนโต๊ะอาหารที่ถูกประดับด้วยแสงเทียนสีอำพัน ส่องสว่างโดน ผัดไทยกุ้งสดกลิ่นหอมยั่วใจมังกรนั่งไขว่ห้างในแบบที่เขาชอบลุกขึ้นยืนผายมือเชื้อเชิญมิราก่อนจะเดินอ้อมมาเลื่อนเก้าอี้ให้ มิรานั่งลงบนเก้าอี้ มังกรทรุดกายลงนั่งฝั่งตรงข้าม เสื้อผ้าที่มิราสวมใ
Last Updated : 2025-03-03หากดาวดวงนั้นคือเธอ ฤาจะเป็นดอกกล้วยไม้
มังกรยืนอยู่หน้าประตู“ผมลืม”“อะไรคะ”“คุณ...จะไม่จูบลาผมหน่อยหรือ” มิราเลิกคิ้วสูง“ไม่สมควรอย่างยิ่งค่ะ”“ผมบอกแล้วลูกเจี๊ยบในมือ” ว่าแล้วก็ใช้มือซ้อนศีรษะของมิราก่อนจะประทับรอยจูบที่หน้าผากเนียน อย่างอ่อนโยนทะนุถนอมมิรายืนนิ่งคาง เปลืองตัวอีกแล้วแต่ใจดวงน้อยไหววูบรู้สึกใจเต้นตึกตัก แทบทะลุออกมานอกอก จูบไล่ลงมาเปลือกตาทั้งสองข้าง แล้วก็มาหยุดที่ริมฝีปากอวบอิ่ม มิราร้องให้ปล่อยเสียงอู้อี้ มังกรกอดร่างเล็กแน่นขึ้น ถอนริมฝีปากออกกดศีรษะมิราแนบออกใหญ่“ขอโทษ แต่ผมห้ามใจไม่ได้จริงๆ” ผลักมิราเข้าไปในห้องดึงประตูปิด ใช้หลังพิงประตูห้องไว้ยกมือขึ้นกุมศีรษะก่อนจะเสยผมคล้ายกำลังตัดสินใจบางอย่างมิรายืนนิ่งใช้มือลูบริมฝีปากของตัวเองเบาๆภายในห้องนอนกว้างของมังกรรูปปั้นพระพรหมตั้งเด่นอยู่ตรงนั้นมังกรทิ้งตัวลงนั่งคุกเข่า เบื้องหน้าร่างสีทองที่มีพระพักตร์ทั้งสี่“เราบอกเจ้าแล้ว เจ้าเป็นร่างอวตารของเรา เพียงเพื่อเจ้าทำให้นางสมหวังแต่เจ้ากลับ หลงใหลในรูปโฉมของนางเสียเอง”มังกรก้มหน้านิ่ง สำนึกผิด“ต่อไปลูกละซึ่งแล้วความหลงใหลได้ปลื้มทั้งปวง” มังกรยืนยันหนักแน่น ดอกบัวในมือพระพรหมสว่างวาบ ละอองเ
Last Updated : 2025-03-03หากดาวดวงนั้นคือเธอ ตำแยแมว
แม่บ้านยิ้ม ทำท่าจะเดินออกไปยกอาหารเช้าเข้ามา มิราไม่เห็นคนที่ส่งเข้านอนเมื่อคืน อดที่จะถามไม่ได้“เอ่อคุณแม่บ้านแล้วคุณมังกรละคะ” แม่บ้านหันมายิ้มให้“คุณมังกรเธอสั่งไว้ว่าถ้าคุณตื่นมาให้ หาอะไรให้คุณทานดูแลคุณอย่างดีแล้วให้คนขับพาคุณไปส่งบ้านค่ะ”“แล้วคุณมังกรไปไหน”“คุณมังกรเธอ มักจะไปเที่ยวตามประสาหนุ่มโสดค่ะไม่ค่อยค้างที่นี่ มาชั่วประเดี๋ยวก็ไป ไม่ให้ผู้หญิงคนไหนมาค้างที่นี่หรอกค่ะ พามาแต่ไม่เคยให้ค้าง...ยกเว้นคุณ” มิราประหลาดใจกับคำบอกเล่าของแม่บ้านแต่ก็ อดที่จะหงุดหงิดเรื่องเขาออกจากบ้านทิ้งเธอไว้ ทั้งๆที่บอกว่าจะหาวิธีทำให้เธอชอบเขานี่แสดงว่ามังกรพูดไม่จริงพูดเพื่อล้อเล่นมิราตามประสาผู้ชายทั่วไป มิราก้มตักข้าวต้มใส่ปากไม่สนใจจะถามแม่บ้านเรื่องที่อยากรู้อีกหลายเรื่องรถแล่นจนมาถึงหน้าบ้านมิรา คนขับออกมาเปิดประตูรถให้ด้วยความนอบน้อม อีกฟากของถนน มังกรยืนแอบมองมิราด้วยหัวใจที่เจ็บซ้ำ รีบหลบเข้ามุมจากไปอย่างเงียบๆ เมื่อหัสนัย เครื่องแต่งกายเรียบง่ายโทนสีอ่อนในแบบที่หมอทั่วไปนิยมใส่เดินออกมาจากบ้านข้างๆ สีหน้าดีใจระคนห่วงใย“มิราคุณ เป็นอย่างไรบ้าง ผม...ผมไม่รู้จะตามคุณได้ที่ไหน”ม
Last Updated : 2025-03-03หากดาวดวงนั้นคือเธอ ดอกหญ้ามีกลิ่นหอม
“อย่ามาดีกับข้าเลย ข้าไม่ใช่เจ้ามังกรที่จะตกหลุมรักมานุดง่ายๆ”“ไม่หิวเหรอ ไม่เป็นไรไม่หิวก็ไม่เป็นไร ไว้หิวค่อยมากิน” อุ้มโยดามานั่งบนตักปัณภัทร เดินถือกล่องใสขนมใบใหญ่เข้ามาโดยไม่เคาะประตู มิราลุกขึ้นจาก โซฟา ปล่อยให้โยดาร่วงลงจากตัก“พี่ปัณ มีธุระอะไรไหม” ใจไหววูบ“พี่...แค่เดินผ่านร้านขนมที่มิราชอบเลยซื้อแล้วแวะเอามาให้ เพราะวันนี้นัดลูกค้าไว้แถวนี้” ปัณภัทรรู้ดีว่าตัวเองโกหก“ทำไมต้องลำบาก มิราเพิ่งทานข้าวเช้าไป”“ไม่ลำบากพี่แค่อยากเจอมิรา บ้างก็เท่านั้น” เขาอดที่จะพูดความจริงบ้างไม่ได้มิราก้มหน้านิ่ง คิดทบทวนคำพูดของปัณภัทร“แม้ว” โยดากระโดดเข้าใส่ปัณภัทร ที่เอื้อมมือมากุมมือมิรา“โอ้ย” ปัณภัทรโดนข่วนเลือดซิบ มิราตกใจรีบคว้าข้อมือปัณภัทรมาดู“แมว มาจากไหน มิราไม่เลี้ยงแมวนี่” ปัณภัทรถามด้วยความโมโห“แมว...ของคุณหัสนัยค่ะ”“อ๋อเดี๋ยวนี้สนิทกันถึงขั้นฝากหมาฝากแมว” มิราไม่ต่อคำ“มิราหาปลาสเตอร์ยาให้ค่ะ”ปัญภ้ทธ มองโยดาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ โยดานั่งเลียขนอย่างสบายอารมณ์ไม่ได้สนใจสายตาอาฆาตของปัณภัทรตอนที่16ดอกหญ้ากลิ่นหอมเสียงกระดิ่งลมดังกรุ้งกริ้ง หัสนัยปีนข้ามระเบียงมายื
Last Updated : 2025-03-03หากดาวดวงนั้นคือเธอ ดอกไม้พลาสติก
มิราไม่อยู่ตรงนั้น“เหมือนกัน ฉันก็มีเรื่องคุยกับนายเหมือนกันนายมังกือ ออกมาคุยกันข้างนอก” ไม่น้อยหน้ากันเลยโยดามองเห็นสายตาพิฆาตจากทั้งคู่“ว่ามา” พูดขึ้นพร้อมกันเดินออกมาจากร้านดอกไม้“นายก่อน” มังกรพูด“ฉันไม่อ้อมค้อม นายมีทุกอย่างทั้งเงินทองทั้งชื่อเสียง ทั้งสาวๆไม่เข้าใจว่าคนอย่างนายจะ มีความจริงใจกับมิราหากนายต้องการแค่เล่นๆ กับมิราฉันอยากให้นายเลิกล้มความคิดเสีย เพราะฉันจะไม่ยอมให้นายทำแบบนั้นแน่นอน” มังกรยิ้มรู้สึกเจ็บแปลบในใจ“ฉันจะเลิกมาที่นี่ หากนายดูแลมิราได้ดี ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในอันตราย” หัสนัยขมวดคิ้ว“นายหมายความว่าอย่างไร”“ปัณภัทร กลับมานิรมนไม่ชอบใจนัก เธอมาคาดโทษมิราไว้” หัสนัยเดินวนไปมาหาทางแก้ปัญหา“นายเพียงแค่ปกป้องมิรา ฉันขอแค่นั้น” มังกรเดินไปตบไหล่หัสนัย แล้วก็เดินจากไปขึ้นรถ รถเลื่อนออกไปอย่างรวดเร็วมังกร แทบจะทรงตัวไม่อยู่สึกเจ็บจนไม่อาจบรรยายหัสนัยยืนงง สิ่งที่เขาพูดกับคิดก่อนหน้านั้น ถูกเปลี่ยนความคิดไปจนหมด มังกือมาไม้ไหนอย่างไรกันแน่ทำไมถึงเปลี่ยนท่าทีได้ขนาดนี้มาไม้ไหนมองไม่รู้ดูไม่ออกไม่มาหลอกแต่จริงใจไฉนหนอแล้วที่ทำเหมือนกับคนบ้าบอโอ้ละหนอท
Last Updated : 2025-03-06หากดาวดวงนั้นคือเธอ ดอกไม้พลาสติก2
มิราเดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้าที่เคยมาประจำ เลือกซื้อของสดไว้สำหรับทำอาหาร และของแห้งเล็กน้อย มิราชอบทำอาหารเป็นที่สุดหัสนัยเดินตามช้าๆเข็นรถเข็นตามเหมือนไม่รู้จักเบื่อหน่าย หลายคนชี้ชวนกันดูมิราที่สวยหวานโดดเด่นบ้างก็ซุบซิบบ้างยิ้ม หลายคนแอบกระซิบว่าเหมือนดารา มิราเริ่มชินแล้ว เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นนิรมนนั่นเองโทรมาถามว่ามิราอยู่ที่ไหน แล้วก็วางหูไป“ท่านผู้ประทานพร เหตุใดเล่าลูกต้องทนทุกข์กับบาปรักไม่มีสิ้นสุด”“มังกร เจ้าน่าจะรู้มนุษย์มีเพียงแค่รักโลภโกรธหลงเจ้าเพียงแค่ละทิ้งสิ่งเหล่านี้”“ลูกทนทุกข์ไม่รู้จักจบสิ้น เป็นเวลากว่าพันปีมาแล้ว”“รอก่อนอีกไม่นานแล้ว เจ้าจะพ้นทุกข์” มังกรถอนหายใจกระแสจิตที่ส่งเข้ามาในหัวจากรูปปูนปั้นพระพรหม ที่สวนหย่อม หน้าห้างสรรพสินค้า แม้ไม่ขยับปากพูดแต่ดังชัดเจน....อีกไม่นาน....จะดีใจหรือเสียใจดีในเมื่อเขาชินกับการมีชีวิตอมตะ ชอบได้แต่ห้ามรัก เกลียดได้แต่ห้ามอาฆาต เป็นเวลากว่าพันปีมาแล้ว มีชีวิตสุขสบายแต่ไม่มีคู่นิรมนสวมแว่นตาดำปิดบังใบหน้าและขอบตาเขียวคล้ำ ถือกระเป๋าพะรุงพะรังยืนรอมิราอยู่หน้าห้างสรรพสินค้า มือเย็นเฉียบใจเต้นตึกตัก มังกรเห็นตั้งแต่
Last Updated : 2025-03-06
Latest chapter
หากดาวดวงนั้นคือเธอ จบบริบูรณ์
ศาลพระพรหม หน้าโรงพยาบาลพวงมาลัยดอกมะลิส่งกลิ่นหอมกรุ่น เฮงเดินผ่านเตรียมเรียกแท็กซี่ แต่อะไรบางอย่างที่ศาลพระพรหมสะดุดตาเหลือเกิน“เฮ้อเมื่อไหร่จะเจอ คนที่ถูกใจเสียที ไปลองอธิฐานขอพรดูดีกว่าเผื่ออะไรๆจะดีขึ้นมาบ้าง"บ่นเบาๆแม้จะรู้สึกเสียใจที่พลาดจากมิราแต่ก็ยังคงคิดว่าไม่ถึงเวลาของตัวเองมิราพบคนที่ดีดีอย่างหัสนัยเขา็้ดีใจด้วยที่สุดนั่งลงประนมมือตรงหน้าอธิฐานเบาๆก่อนจะยิ้ม"ขอแค่ใครสักคนที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างกันจนแก่เฒ่า"ยิ้มกับคำอธิฐานของตัวเองว่าทำไมขอน้อยจังไม่ขอคนสวยๆดีๆเหมือนคนอื่นเขา แสงสว่างวาบจากดอกบัวในมือพระพรหมที่สว่างขึ้นมาเมื่อคำขอจบลง คงมีบางอย่างที่รับรู้ในคำขอของเฮงแล้วล่ะ แต่เฮงไม่ทันเห็นโยดา กลายเป็นแมวสีส้ม ยืนคลอเคลียเฮงอยู่ ได้เวลาย้ายบ้านแล้วโยดา“เมี๊ยว” เฮงอุ้มโยดาขึ้นมามอง ดวงตากลมโตของเจ้าเมี้ยวจ้องตอบ“น่ารักจัง ไปอยู่ด้วยกันไหม ฉันกำลังเหงาๆพอดีเลย”“เมี๊ยวๆ ๆ” เจ้าแมวส้มท่าทีกวนประสาทแต่ดวงตาบ๋องแบ็วส่งเสียงร้องตอบรับคำเชิญของเฮง"นายชวนฉันเองนะ ความหฤหรรษ์กำลังจะเริ่มขึ้นฉันสัญญาเลยสำหรับนายคนคุ้นเคยกันมาก่อนฉันจะกัดเบาๆเอ๊ยไม่ใช่ฉันจะหาคนที่น่ารักที
หากดาวดวงนั้นคือเธอ บทสรุป2
“จรรยาบรรณแพทย์ไปไหนหมดค่ะ”“แพทย์ก็คนนะคุณ ผมก็มีอารมณ์เหมือนกันไม่ใช่พระอิฐพระปูน 555ไม่อย่างนั้นจะมีเมียได้เหรอ” มิราทุบอกเบาๆ หัสนัยจับมือบางสบตาส่งสายตากรุ้มกริ่ม“อีกไม่กี่วันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว จะเอาสินสอดเท่าไหร่ ผมรอไม่ไหวแล้ว” มิราก้มหน้ามองแผงอกกว้าง“ถือว่าเป็นคำขอแต่งงานหรือเปล่า” หัสนัย คุกเข่าลงกับพื้นยื่นส่งแหวนเพชรน้ำงาม ให้กับมิรา“แต่งงานกับผมนะครับมิรา ....ผมรักคุณ....” เสียงสะท้อนว่า...รักคุณ...ดังก้องเข้าไปในหัวใจของมิรา หรือว่าเธอคิดไปเองมิรายิ้มทั้งน้ำตา“ค่ะพี่หาด” หัสนัยยืนขึ้นจุมพิตที่หน้าผากเบาๆ เมื่อมิรารับแหวนมากำไว้“พรสุดาเปิดประตูเข้ามาพร้อมเฮง ที่ใบหน้าเศร้าสร้อย“เซอร์ไฟร์ส ดีใจด้วยนะมิรา” พรสุดา ถลาเข้าขอดูแหวน เฮงจับมือหัสนัยเขย่าเบาๆ เป็นการแสดงความดีใจ โยดาเข้ามาทีหลัง สวมกอดหัสนัยแทนคำดีใจ“นายมังกรคงดีใจที่นายทำสำเร็จหลังจากที่เขาพยายามอย่างหนัก” โยดาเผลอพูดขึ้นทำเอามิราและหัสนัยมองหน้ากัน โยดารู้ว่าตัวเองพูดผิด จึงแกล้งพูดกลบเกลื่อน“อ๋อ...อย่ามองหน้าผมอย่างนั้นสิ ผมหมายความว่า เขาพยายามจะจีบคุณมิราแต่ไม่สำเร็จ แต่คุณหัสนัย ก็ทำให้
หากดาวดวงนั้นคือเธอ บทสรุป
ห้องผ่าตัดถูกเตรียมอย่างเร่งด่วน มิราชีพจรเต้นช้าลง ในฝันมิราเห็นมังกรยืนอยู่ด้วยชุดสีขาวสะอาดตา โบกมือลาเธอพร้อมรอยยิ้มยียวน เหมือนที่เคยเห็นเป็นประจำ มิราเผลออมยิ้มรู้สึกเป็นสุขเมื่อเห็นรอยยิ้มแบบนั้นของมังกรการผ่าตัดผ่านไปนานแสนนาน อาหารกลางวันที่หัสนัยไม่มีทางได้ออกจากห้องผ่าตัดมากินถูกนำมาส่งโดยเฮง และพรสุดาที่มาคอยอยู่เป็นเพื่อนคุยกับโยดาที่บัดนี้กลับเศร้าสร้อย พรสุดาพร่ำพูดขอบคุณมังกรและโยดาซ้ำๆ เกี่ยวกับการบริจาคอวัยวะ ทีมแพทย์สามารถนำอวัยวะของมังกรช่วยเหลือผู้ป่วยได้อีกสองสามรายในเวลาเดียวกัน (กุศลอันยิ่งใหญ่คือการบริจาคอวัยวะอย่างน้อยก็ต่อชีวิตให้ผู้อื่นแม้จะไม่รู้จักกันมาก่อนแต่เชื่อเถอะเขาจะไม่มีวันลืมคุณ)หัสนัยออกมาจากห้องผ่าตัด ใบหน้าอิดโรยโยดานั่งนิ่ง พรสุดากับเฮงวิ่งเข้าถามถึงอาการของมิราหัสนัยยิ้มแห้งๆ“ต้องรอดูก่อนว่าการตอบสนองจะเป็นอย่างไร และมีการติดเชื้ออย่างอื่นร่วมด้วยไหม ตอนนี้เธออยู่ในห้องปลอดเชื้อ พวกคุณยังเข้าไปเยี่ยมไม่ได้จนกว่าจะออกมาอยู่ห้อง ซีซียู” หัสนัยเดินเข้าไปหาโยดายื่นส่งมือเขาให้โยดาจับ โยดายื่นมือมาจับมือของหัสนัย“ขอบคุณจริงๆ ครับขอบคุณทั้ง
หากดาวดวงนั้นคือเธอ เธอคือดวงใจ
สังเกตสีหน้าของโยดาด้วยความเห็นใจ“แล้ว เมื่อไหร่เขาจะฟื้น”ถามไปทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีทางแล้ว“ผมบอกไม่ได้อาจจะหนึ่งชั่วโมง หนึ่งวัน หนึ่งเดือนหรือหลายปีหรืออาจไม่ฟื้นขึ้นมาเลย จำเป็นต้องรอปาฏิหาริย์” โยดาขมวดคิ้ว“แล้วเราจะทำอย่างไรต่อไป”น้ำเสียงเลื่อนลอย“ทางการแพทย์เราถือว่าผู้ที่สมองตายคือ ก้านสมองถูกทำลาย คือผู้ที่เสียชีวิตไปแล้ว อวัยวะส่วนอื่นๆ จะลดการทำงานลงและจะเสื่อมสภาพตอนนี้เราใช้เครื่องช่วยหายใจอยู่ทำให้หัวใจยังเต้นได้ประมาณ1-2วันหากนานกว่านี้หัวใจก็จะหยุดเต้น และต้องรอให้ญาติตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไป”“คุณรู้สึกอะไรไหมคุณหัสนัย” โยดาถามยิ้มหยัน จะอยากฟังคำตอบอะไรจากพวกมนุษย์“ผม...รู้สึกใจหาย ไม่น่าเชื่อว่าทุกอย่างจะเลวร้ายกว่าที่คิดไว้ ผมเข้าใจความรู้สึกคุณดี ผมเสียใจที่คุณมังกรต้องมารับเคราะห์แทนมิรา มิราเองตอนนี้หัวใจของเธอก็มีปัญหา อายุเธออาจจะไม่ยืนยาวไปกว่านี้หากไม่ได้รับการรักษาทันท่วงที”“หมายความว่าอย่างไร”“มิราหัวใจเธอมีปัญหาตั้งแต่กำเนิด ต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ ดีที่ผมตรวจพบก่อนแต่น่าแปลกที่ไม่เคยเห็นเธอมีอาการอะไรมาก่อนเลย จนกระทั่งเกิดอุบัติเหตุครั้
หากดาวดวงนั้นคือเธอ ดอกบานไม่รู้โรย
หัสนัยประคองมิรานั่งกึ่งนอนอยู่ที่เบาะหลัง ส่วนมังกรเบาะหน้าถูกปรับเอนเลือดท่วมตัว โยดาขับรถเร็วปานจะเหาะแต่หัสนัยกับคิดว่ามันช้าเหลือเกินรถแล่นมายังดรงพยาบาลประจำจังหวัด จอดหน้าห้องฉุกเฉินบุรุษพยาบาลเข็นรถเข็นมาแต่ช้ากว่าหัสนัยที่อุ้มมิราเข้าไปข้างในห้องพร้อมกับ บอกพยาบาลเสียงดังลั่น“ผมเป็นหมอ” พยาบาลรีบเตรียมอุปกรณ์ให้กับหัสนัย มังกรถูกเข็นเข้ามาบ้างคราวนี้เองที่โยดาสีหน้าเป็นกังวล เผลอยกมือขึ้นไหว้“ท่านพ่อ อย่าทำให้เจ้ามังกรต้องจากไปอย่างนี้เลย ลูกยังไม่ได้บอกลาและเขาเองก็ยังไม่ได้บอกลาสาวน้อยในดวงใจ” โยดาลงทุนขอร้องต่อพระพรหมหันหน้าไปทางศาลพระพรหมในโรงพยาบาล ใบหน้าเป็นกังวลไม่สามารถปิดบังได้ก็มังกรไม่เคยเป้นแบบนี้สักทีกี่ปีที่เคยพบกันไม่เคยเจ็บไม่เคยตาย โยดาเพิ่งจะรู้ในตอนนี้เองว่าใจหายแค่ไหนหากมังกรจะจากไปจริงๆหมอวิ่งวุ่นเมื่อมังกรถูกเข็นเข้าไปในห้องโยดาเริ่มวิตก เพราะปกติเคยเห็นแต่ว่าหากมังกรมีแผล แผลของเขาจะหายเองในเวลาไม่กี่อึดใจ หรือว่าครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งเขาโดนหนักไปหน่อยสักพัก หมอออกมาบอกกับโยดาว่ามังกรสมองกระทบกระเทือนอย่างแรง ทำให้สมองตาย ต้องใส่เครื่องช่วยหายใ
หากดาวดวงนั้นคือเธอ ดอกปีบร่วงหล่น
บัดนี้เด็กหญิงตัวน้อยอยู่ใกล้เกินกว่าใกล้ แต่มิราจะมีใจให้เขาเหมือนที่เขาเฝ้าฝันถึงเธอตลอดเวลา15ปีที่ผ่านมาไหมหัสนัยขับรถห่างตัวเมืองมาเรื่อยๆ จนกระทั่งเข้าสู่เขตจังหวัดหนึ่ง ที่สองข้างทางเริ่มร่มรื่น มิรามองนู้นมองนี่“ชลบุรี คุณหัสนัยมาทำไมที่นี่ค่ะ”“บ้านเกิดผมเลย” รถเลี้ยวเข้าสู่ตัวบ้านหลังใหญ่ร่มรื่น ตัวบ้านแม้จะเก่าแต่ทว่าถูกดูแลอย่างดี มิรามองบ้านสองหลังที่ติดกันบ้านของมิราอยู่ทางซ้ายมือแต่หัสนัยเลี้ยวรถเข้าบ้านหลังทางขวามือ รั้วชาฮกเกี้ยนที่ทำเป็นรั้วรายรอบกั้นบ้านสองหลังถูกตัดแต่งจนเป็นระเบียบ มิราจำได้ดีด้วยอาศัยอยู่ที่นี่ตั้งแต่เล็ก ตั้งแต่พ่อแม่ตายไปมิราก็ย้ายออกจากที่นี่ไปอาศัยอยู่หอของมหาลัยอาศัยเงินจากการขายบ้านเก็บเป็นทุนรอนเปิดร้านขายดอกไม้และเรียนมหาลัย เมื่อเรียนจบและก็ไม่เคยกลับมาที่นี่อีกเลย บ้านถูกขายให้เพื่อนสนิทของคุณพ่อของมิรา ที่เอ่ยปากกับมิราในวัย18ว่าหากต้องการบ้านคืนก็แค่ให้นำเงินมาคืนเท่านั้น อย่าถือว่าเป็นการชื้อขายแต่บ้านยังคงเป็นของมิราอยู่เพราะไม่มีการโอนกรรมสิทธิ์ใดใดทั้งสิ้น“ถึงแล้ว ....บ้านของมิราอยู่ทางซ้าย” หัสนัยบอกมิรามิราหันมองหัสนัยอย่
หากดาวดวงนั้นคือเธอ ดอกแคร์
“แน่ใจหรือว่าเป็นแบบนั้น” หัสนัยอดท้วงไม่ได้“อย่างนั้นสิ ไม่อย่างนั้นเนื้อหนังฉันคนหลุดล่อนไปแล้ว” หัสนัยมองเสื้อลำลองสีขาวที่ขาดวิ่น อย่างไม่เชื่อสิ่งที่เห็นอยากจะถามต่อแต่ก็เลือกที่จะเงียบมิราเข้าไปชะโงกดูแผลอีกคนรู้สึกประหลาดใจเหมือนกัน“ขอบคุณ คุณมังกรว่าแต่คุณไม่เป็นอะไรแน่นะ” มิราถามเพื่อความแน่ใจรู้สึกสำนึกบุญคุณมังกรเหลือเกิน“ผมไม่เป็นไร...สบายมาก.... ฉันไปล่ะ ฉันบอกแล้วให้นายดูแลคุณมิราให้ดี” มังกรหันไปพูดกับหัสนัยพูดทิ้งท้าย รีบเดินหนีออกจากตรงนั้น“แจ้งความไหม” หัสนัยหันมาถามมิรา“ไม่ดีกว่าค่ะ มิรากับนิรมนเราเป็นเพื่อนกันมานาน”“แต่เพื่อนไม่ทำกันแบบนี้”“นิราคงกำลังโกรธ อีกหน่อยก็จะได้คิด แล้วก็จะเสียใจในสิ่งที่ทำ” หัสนัยไม่พูดต่อแต่เรื่องของมังกรนี่น่าสงสัยชะมัด“เสื้อขาดขนาดนั้นไม่น่าเชื่อว่า ผิวหนังจะไม่โดนน้ำกรดไปด้วย”“อาจเป็นเหมือนคุณมังกรพูดก็ได้น้ำกรดเจือจาง”“ไม่นะ เสื้อส่วนมากทำจากใยสังเคราะห์ละลายโดยสารเคมีเข้มข้นหรือถูกเผาไหม้ด้วยความร้อน ซึ่งสารเคมีเข้มข้น ผิวหนังของคนก็ไม่สามารถทนได้”“อย่างนั้นต้องอะไรที่เรายังไม่รู้แน่ๆ เลยค่ะ คุณมังกรเขาจงใจปกปิดเร
หากดาวดวงนั้นคือเธอ ดอกไม้พลาสติก2
มิราเดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้าที่เคยมาประจำ เลือกซื้อของสดไว้สำหรับทำอาหาร และของแห้งเล็กน้อย มิราชอบทำอาหารเป็นที่สุดหัสนัยเดินตามช้าๆเข็นรถเข็นตามเหมือนไม่รู้จักเบื่อหน่าย หลายคนชี้ชวนกันดูมิราที่สวยหวานโดดเด่นบ้างก็ซุบซิบบ้างยิ้ม หลายคนแอบกระซิบว่าเหมือนดารา มิราเริ่มชินแล้ว เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นนิรมนนั่นเองโทรมาถามว่ามิราอยู่ที่ไหน แล้วก็วางหูไป“ท่านผู้ประทานพร เหตุใดเล่าลูกต้องทนทุกข์กับบาปรักไม่มีสิ้นสุด”“มังกร เจ้าน่าจะรู้มนุษย์มีเพียงแค่รักโลภโกรธหลงเจ้าเพียงแค่ละทิ้งสิ่งเหล่านี้”“ลูกทนทุกข์ไม่รู้จักจบสิ้น เป็นเวลากว่าพันปีมาแล้ว”“รอก่อนอีกไม่นานแล้ว เจ้าจะพ้นทุกข์” มังกรถอนหายใจกระแสจิตที่ส่งเข้ามาในหัวจากรูปปูนปั้นพระพรหม ที่สวนหย่อม หน้าห้างสรรพสินค้า แม้ไม่ขยับปากพูดแต่ดังชัดเจน....อีกไม่นาน....จะดีใจหรือเสียใจดีในเมื่อเขาชินกับการมีชีวิตอมตะ ชอบได้แต่ห้ามรัก เกลียดได้แต่ห้ามอาฆาต เป็นเวลากว่าพันปีมาแล้ว มีชีวิตสุขสบายแต่ไม่มีคู่นิรมนสวมแว่นตาดำปิดบังใบหน้าและขอบตาเขียวคล้ำ ถือกระเป๋าพะรุงพะรังยืนรอมิราอยู่หน้าห้างสรรพสินค้า มือเย็นเฉียบใจเต้นตึกตัก มังกรเห็นตั้งแต่
หากดาวดวงนั้นคือเธอ ดอกไม้พลาสติก
มิราไม่อยู่ตรงนั้น“เหมือนกัน ฉันก็มีเรื่องคุยกับนายเหมือนกันนายมังกือ ออกมาคุยกันข้างนอก” ไม่น้อยหน้ากันเลยโยดามองเห็นสายตาพิฆาตจากทั้งคู่“ว่ามา” พูดขึ้นพร้อมกันเดินออกมาจากร้านดอกไม้“นายก่อน” มังกรพูด“ฉันไม่อ้อมค้อม นายมีทุกอย่างทั้งเงินทองทั้งชื่อเสียง ทั้งสาวๆไม่เข้าใจว่าคนอย่างนายจะ มีความจริงใจกับมิราหากนายต้องการแค่เล่นๆ กับมิราฉันอยากให้นายเลิกล้มความคิดเสีย เพราะฉันจะไม่ยอมให้นายทำแบบนั้นแน่นอน” มังกรยิ้มรู้สึกเจ็บแปลบในใจ“ฉันจะเลิกมาที่นี่ หากนายดูแลมิราได้ดี ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในอันตราย” หัสนัยขมวดคิ้ว“นายหมายความว่าอย่างไร”“ปัณภัทร กลับมานิรมนไม่ชอบใจนัก เธอมาคาดโทษมิราไว้” หัสนัยเดินวนไปมาหาทางแก้ปัญหา“นายเพียงแค่ปกป้องมิรา ฉันขอแค่นั้น” มังกรเดินไปตบไหล่หัสนัย แล้วก็เดินจากไปขึ้นรถ รถเลื่อนออกไปอย่างรวดเร็วมังกร แทบจะทรงตัวไม่อยู่สึกเจ็บจนไม่อาจบรรยายหัสนัยยืนงง สิ่งที่เขาพูดกับคิดก่อนหน้านั้น ถูกเปลี่ยนความคิดไปจนหมด มังกือมาไม้ไหนอย่างไรกันแน่ทำไมถึงเปลี่ยนท่าทีได้ขนาดนี้มาไม้ไหนมองไม่รู้ดูไม่ออกไม่มาหลอกแต่จริงใจไฉนหนอแล้วที่ทำเหมือนกับคนบ้าบอโอ้ละหนอท
