เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 3 พบกันอีกครั้ง
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-27 14:14:45ตอนที่ 3 พบกันอีกครั้ง
เช้าวันรุ่งขึ้น
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นแต่เช้าในขณะที่สิงหราชกำลังแต่งตัวเตรียมที่จะออกไปทำงานเหมือนทุกวัน
"ครับเฮีย...หวานเป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นหรือยัง" หวานก็คือพี่สะใภ้ของผมเอง เธอชื่อน้ำหวาน อายุน้อยกว่าผมหลายปี ผมก็เลยเรียกเธอว่าหวานเฉยๆ เป็นหม่ามี๊ของหนูนิดครับ
"เหมือนจะดีขึ้นมาหน่อย อาจจะเป็นเพราะได้พักผ่อน วันนี้เฮียจะพาเธอไปหาหมอแหละ"
"อือ ผมว่าก็ดีนะไปเถอะ ส่วนยัยหลานสาวของผมไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ เห็นแก่กินแบบนั้นผมหลอกล่อแกได้สบายมาก"
"ฝากไว้ก่อนสักพักนะ ถ้าเอาไม่อยู่ก็บอกเดี๋ยวไปรับเอง"
"ครับ เฮียไม่ต้องเป็นห่วง คุณแม่ก็อยู่"
"เออ...พูดเผื่อๆไว้ ขอคุยกับหนูนิดหน่อยสิแกตื่นหรือยัง"
"แป๊บนึงนะครับ แกนอนห้องคุณแม่เดี๋ยวผมเดินไปดูให้" เมื่อผมเดินไปถึงก็เห็นยัยหนูนิดกำลังนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง ส่วนคุณแม่น่าจะอยู่ในห้องน้ำ
"หนูนิดคะ ดูสิใครโทรมาหาหนูแต่เช้าเอ่ย" ผมยื่นมือถือที่ตอนนี้มีใบหน้าของป๊ะป๋าให้แกดู
"ปะป๊า..." น้ำเสียงดีใจของหนูนิดร้องเรียกเมื่อเห็นว่าป๊ะป๋าของแกวิดีโอคอลมาหา
"ใจเย็นๆค่ะ ลูกสาวป๊าเพิ่งตื่นเหรอคะ"
"ค่ะ นิดเพิ่งตื่น คิดถึงมี๊กับป๊าจังเลยค่ะ"
"มี๊กับป๊าก็คิดถึงหนูนะคะลูก เมื่อคืนลูกสาวป๊านอนหลับมั้ยเอ่ย"
"หลับค่ะ" ส่วนคนที่นอนไม่หลับน่าจะเป็นมี๊กับป๊ามากกว่า
"ลูกสาวป๊าเก่งจังเลย อยู่กับคุณย่าอย่าซนมากนักนะลูก สงสารคุณย่า"
"นิดไม่ดื้อเลยค่ะ ถามคุณอาก็ได้ จริงมั้ยคะคุณอาขา..." ผมแกล้งทำหน้าเลิ่กลั่กแต่ก็ยอมตอบคำถามของยัยตัวเล็กด้วยความเต็มใจ
"จริงค่ะ"
"ป๊าขา...มี๊หายไม่สบายหรือยังคะ นิดคิดถึง" คงอยากจะกลับบ้านแหละ!
"ยังเลยค่ะ วันนี้ป๊ากำลังจะพามี๊ไปหาคุณหมอค่ะ"
"แล้วตอนนี้มี๊ไปไหนคะ"
"มี๊เข้าห้องน้ำค่ะ"
"ฝากบอกมี๊ด้วยนะคะว่านิดคิดถึง"
"ค่ะ เดี๋ยวป๊าจะบอกมี๊ให้นะคะ ถ้างั้นป๊าขอวางสายก่อนนะ เดี๋ยวป๊าโทรหาใหม่"
"ค่ะ" สายวิดีโอคอลถูกตัดไป หนูนิดส่งมือถือคืนให้ผม
"ทำไมมองหน้าอาแบบนี้คะ"
"คุณอาเคยบอกนิดไว้ว่าจะพานิดไปเที่ยว" ยัยเด็กแสบทวงสัญญาแล้ว!
"ก็ตื่นสักทีสิคะ ให้อาอาบน้ำให้เอามั้ยคะ" เป็นจังหวะที่คุณแม่เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี
"แบกไปหน่อยค่ะ ลุกไม่ไหว"
"หัดขี้เกียจตั้งแต่เด็กนะเราน่ะ" หนูนิดทำท่ากางแขนให้ผมอุ้ม ผมจึงคว้าตัวแกมาอุ้มไว้แล้วพาเข้าห้องน้ำ
"วันนี้เค้กสตอเบอรี่กับนมหมีปั่นเหมือนเดิมนะคะ"
"ได้เลยค่ะ"
"แต่คุณอาอย่าไปบอกมี๊นะคะ"
"ทำไมคะ"
"มี๊ไม่ให้กินของหวานทุกวันค่ะ เดี๋ยวมี๊ดุเอา"
"ไม่บอกก็ได้ค่ะ แต่หนูนิดต้องเชื่อฟังอา ไม่ดื้อแล้วก็ต้องเป็นเด็กดีนะคะ"
"ค่ะ" เสียงเล็กๆรับคำ จากนั้นผมจึงเริ่มอาบน้ำแปรงฟันและแต่งตัวให้แก เสร็จก็อุ้มลงไปชั้นล่างทานอาหารเช้าด้วยกัน
"เค้กสตอเบอรี่กับนมหมีปั่นก็ได้กินแล้ว อาขอไปทำงานก่อนนะคะ เดี๋ยวเย็นๆอาจะพาขับรถมอเตอร์ไซค์เข้าไปเก็บผลไม้ในสวน โอเคมั้ยคะ"
"โอเคค่ะ" เมื่อคุยกันรู้เรื่องแล้วผมจึงปล่อยแกไว้กับคุณแม่ ส่วนผมก็ออกไปทำงานตามปกติ
ช่วงเย็นผมกลับมาถึงบ้าน
"คุณอากลับมาแล้ว..." น้ำเสียงดีใจพร้อมกับฝีเท้าเล็กๆวิ่งเข้ามาหา
"โอ้โหตั้งหน้าตั้งตารออาขนาดนี้เลยเหรอคะ"
"อยากนั่งมอเตอร์ไซค์ค่ะ"
"ขออาขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะคะ เหนียวตัวมากเลย แป๊บเดี๋ยวค่ะเดี๋ยวอาลงมา" ผมใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็เดินเร็วๆลงมาหาเจ้าตัวแสบพาแกเข้าสวนไปขี่รถมอเตอร์ไซค์เล่น
“ป่ะ ขึ้นรถ” สัญญากันแล้วยังไงก็ต้องพาไป ผมอุ้มหนูนิดนั่งหน้าแล้วค่อยๆขับรถเข้าไปในสวน
“คุณอาขา...นิดอยากกินฝรั่งค่ะ”
“ได้สิคะ เดี๋ยวอาพาไปเก็บนะ” พาไปเก็บฝรั่งเสร็จ! ขับรถผ่านต้นเงาะ
“คุณอาขา...นิดอยากกินเงาะด้วยค่ะ”
“ได้ค่ะ รีบเก็บดีกว่าเหมือนฝนทำท่าจะตกเลย” เก็บได้ไม่มาก ก็ต้องรีบพาหลานสาวกลับ แต่ยังไม่ทันถึงบ้านเม็ดฝนก็เกิดปรอยลงมาซะก่อน
“ฝนลงเม็ดแล้ว เราพักกันที่บ้านหลังนี้ก่อนดีกว่าเนอะ” บ้านหลังสุดท้ายอยู่ติดกับสวนเป็นบ้านพักส่วนตัวของผมเอง เอาไว้เวลาพาเพื่อนๆมานั่งดื่มเหล้ากับพาสาวมาเล่นจ้ำจี้มะเขือเปราะแปะกัน ผมรีบอุ้มหนูนิดเข้ามาหลบฝน แต่!!
“เอ๊ะ!...” ปกติจะมีแม่กุญแจล๊อคอยู่ที่ด้านนอก แต่ตอนนี้มันหายไป ซึ่งบ้านหลังนี้ผมไม่เคยให้ใครเช่ามาก่อน
“เข้าไปข้างในกันค่ะ” เม็ดฝนเริ่มสาดลงมาตรงที่ผมกับหนูนิดยืนอยู่ยังไงก็ต้องเข้าไปหลบด้านใน
แต่พอผมเปิดประตูเข้าไป ผมรู้สึกว่าเหมือนมีคนอยู่ เพราะไฟในบ้านถูกเปิดและยังได้ยินเสียงก๊อกแก๊กดังอยู่ในห้อง
“ใครอยู่ด้านในครับ!” ผมถามขึ้นเสียงดัง พร้อมกับอุ้มหนูนิดกอดแกเอาไว้แน่นกลัวว่าแกจะเป็นอันตราย
“กรี๊ด!!...” เฮ้ย!! เสียงผู้หญิงนี่หว่า...ตอนนี้สภาพของเธอคือนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ในมือมีผ้าขนหนูผืนเล็กอีกหนึ่งผืนเดินเช็ดผมท่าทางสบายใจ แต่พอเธอเห็นผมเท่านั้นแหละกรี๊ดซะเสียงดัง
“คุณ! จะร้องทำไม” ผมยังเห็นหน้าเธอไม่ชัดเพราะผมยาวๆที่เธอกำลังเช็ดอยู่มันบัง แต่สิ่งที่ผมมั่นใจก็คือเธอคนนี้หุ่นดีแถมผิวยังขาวมากอีกด้วย...เอ๊ะหรือว่าผมยังไม่ได้ตั้งใจมองหน้าเธอ
“คุณเข้ามาในนี้ได้ยังไง ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ” ออกไปบ้าอะไร ข้างนอกฝนมันตกไม่เห็นหรือไงแล้วที่นี่มันก็บ้านผม
"คุณนั่นเอง"
"คุณรู้จักผม?"
"อ้าว...คุณแฟนนี่เอง" ผมยิ้มกริ่มให้เธอทันที ไม่คิดว่าจะได้เจอเธออีกครั้งเร็วขนาดนี้ พลางกอดอกมองเธออยู่อย่างนั้น มองชนิดที่ว่าสำรวจทั้งตัวเลยเชียวล่ะ
"อย่ามองฉันแบบนี้นะคะ" ยังไม่ไปใส่เสื้อผ้าอีก คิดจะยั่วผมหรือไง!
"คุณเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ได้ยังไง" เธอยังคงยืนคุยกับผมอยู่ในสภาพ...
“ฉันก็เช่าน่ะสิ” คำตอบของเธอทำให้ผมขยับคิ้วเข้าหากัน จะเป็นไปได้ยังไง
“เช่าเหรอ...” ผมไม่เคยให้ใครเช่าบ้านหลังนี้มาก่อน แต่พอนึกๆไปเหมือนเมื่อวานจะมีเบอร์ไอ้เนตรขึ้นโชว์ที่หน้าจอแต่ผมไม่ได้โทรกลับ
“ใช่ค่ะ”
"เช่ากี่วัน"
"ฉันเช่าเป็นเดือนค่ะ" ห๊ะ! เป็นเดือนเลยเหรอ คุณทับทิมจะได้ลูกสะใภ้ก็งานนี้แหละ
"คุณไปใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนเถอะ ผมยังออกไปตอนนี้ไม่ได้...เอาเป็นว่าผมขอพักหลบฝนอยู่ที่นี่สักครู่แล้วกัน เดี๋ยวหนูนิดจะไม่สบาย" ผมบอกกับเธอดีๆ ถ้าเธอเช่าบ้านหลังนี้แล้วก็ถือว่าเธอเป็นลูกค้า
เธอหันหลังเดินเข้าด้านในไป น่าจะไปใส่เสื้อผ้า ส่วนผมก็หยิบมือถือขึ้นมาโทรออกหาไอ้เนตรทันที ปรากฏว่าเป็นอย่างที่ผมคิดเอาไว้จริงๆด้วย ผู้หญิงคนนี้เช่าบ้านหลังนี้เป็นรายเดือน ดีนะที่วันนั้นไอ้เนตรโทรหาผมไม่ติด เพราะถ้าโทรติดผมคงไม่อนุญาต ไม่นานเธอก็เดินกลับออกมา
“ลูกคุณเหรอคะ”
“หลานครับ ผมยังโสด คุณสนใจมั้ยครับ..."
"ไม่ค่ะ คุณเป็นคนที่นี่เหรอคะ"
"ครับ"
"ฉันเห็นแกเด็กหรอกนะ เชิญคุณนั่งพักตามสบาย ฉันขอตัว..."
"เดี๋ยวสิครับ คุณแก้ม..." ผมจำชื่อเธอได้ แต่เธอไม่ได้สนใจผมเลยสักนิด เดินหายเงียบเข้าไปด้านใน
"คุณอาขา ใครเหรอคะ" ผมพาหนูนิดนั่งลงที่พื้นกลางบ้านหันหน้าคุยกัน
"แฟนอาเองค่ะ" ตอบอย่างมั่นใจไม่คิดจะอายเด็กเลยสักนิด ขอให้เสียงของผมได้ยินไปถึงคนด้านในด้วยเถิด
"แฟนคืออะไรเหรอคะ"
"แฟน...คือ คนที่มีความรู้สึกที่ดีๆให้กันค่ะ...ชอบ"
"คุณอาชอบ...คุณอาคนนั้นเหรอคะ"
"ค่ะ" ตอบหลานสาวด้วยรอยยิ้ม
"เหมือนที่นิดชอบกินขนมเค้กกับนมปั่นมั้ยคะ"
"คล้ายๆกันคะ แต่คนละแบบกัน"
"คุณอามีชื่อมั้ยคะ"
"เธอชื่อแก้มค่ะ"
"คุณอาแก้มจะใจดีกับนิดมั้ยคะ"
"อือ...ถ้าหนูนิดเป็นเด็กดีคุณอาแก้มก็ใจดีค่ะ แต่ถ้าหนูนิดดื้อคุณอาแก้มก็...ใจดีมั้งคะ"
"คุณอาแก้ม ทำไมไม่ออกมาคุยกับพวกเราคะ"
"คงเขินมั้งคะ"
"ทำไมต้องเขินคะ"
"เด็กน้อย...เลิกสงสัยได้แล้วค่ะ ฝนหายตกแล้ว เรากลับบ้านกันดีกว่าเดี๋ยวคุณย่าเป็นห่วง"
"ไปค่ะ"
"คุณอาแก้ม...ฝนหายตกแล้ว ขอบคุณมากนะครับ" ผมร้องบอกเธอแล้วพาหนูนิดกลับบ้าน ยังไม่ได้บอกเธอเลยว่าผมเป็นใคร ว่าจะโฆษณาตัวเองสักหน่อย
ทางด้านนิชนันท์ หลังจากที่สองอาหลานพากันออกไปแล้ว เธอก็นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียวเพราะกำลังปลื้มกับความน่ารัก ทั้งคุณอาทั้งหลานสาวที่นั่งคุยกันคะๆขาๆทุกประโยค
"คนบ้า..." แถมยังบอกกับเด็กอีกว่าเธอเป็นแฟน ทั้งหมดที่ทั้งสองอาหลานนั่งคุยกันเธอได้ยินหมดทุกคำ
บทที่เกี่ยวข้อง
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 4 หนูนิดไม่สบาย
ตอนที่ 4 หนูนิดไม่สบายช่วงกลางวันคุณแม่โทรตามให้ผมกลับเข้าบ้าน ท่านบอกว่าหนูนิดไม่สบายผมจึงรีบขับรถบึ่งกลับบ้านมาอย่างไว“ตาสิงห์...หนูนิดไม่สบาย แม่ว่าพาแกไปหาหมอดีกว่า” ผมเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นยัยตัวเล็กนั่งปากแดงมองมาที่ผม สีหน้าไม่สดชื่นเหมือนทุกวัน“ตัวร้อนมั้ยครับ” ผมรีบนั่งลงข้างหลานสาวเอามือคลำๆดูที่หน้าผาก“เริ่มรุมๆ ไม่มียากินยังไงก็ต้องไป”“สงสัยเป็นเพราะโดนละอองฝนเมื่อวาน หนูนิดคะ ให้อาพาไปหาคุณหมอนะคะ หนูนิดไม่สบาย”“นิดคิดถึงมี๊ค่ะ นิดอยากให้มี๊พานิดไปหาคุณหมอ” เด็กน้อยเริ่มงอแงแล้ว พาลูกเขาไปตากฝนจนไม่สบาย ถ้าเฮียรู้ผมโดนด่าแน่“มี๊ก็ไม่สบายเหมือนกันค่ะ วันนี้ให้คุณย่ากับคุณอาพาหนูนิดไปหาคุณหมอก่อนนะคะ”“ตอนนี้มี๊หายไม่สบายหรือยังคะ”“ยังเลยค่ะ มาค่ะให้คุณอาอุ้มพาไปหาคุณหมอนะคะ” ผมอุ้มหนูนิดมาที่รถโดยมีคุณแม่เดินตามมาด้วย ไปแค่โรงพยาบาลใกล้ๆนี่แหละ คนน้อย คิวน้อย ได้กลับบ้านไว“ตาสิงห์คุณหมอเรียกแล้ว”“คุณแม่นั่งรออยู่ตรงนี้ก็ได้ครับ เดี๋ยวยัยหนูผมจัดการเอง” ผมอุ้มหนูนิดเอาไว้บนแขนพาเดินเข้าห้องตรวจ เข้าไปยังหมายเลขห้องที่ได้ประกาศบอก พอเข้ามาถึงด้านใน“อ้าวคุณแฟน! เจอ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 5 ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก
ตอนที่ 5 ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก"กาแฟได้แล้วค่ะ" เป็นจังหวะที่เธอหันไปจ่ายค่ากาแฟพอดี พอเธอได้กาแฟแล้วก็ทำท่าจะเดินหนี"เดี๋ยวสิครับคุณหมอ" ผมรีบเดินไปดักหน้าเธอไว้ ก่อนที่เธอจะเดินหนีขึ้นรถไป"มีอะไรอีกคะ""หนูนิดยังไม่ค่อยยังชั่วเลย คุณช่วยไปดูแกให้หน่อยสิครับ" อาขอเอาหนูมาเป็นข้ออ้างหน่อยนะลูก...หลังจากที่ผมพาแกกลับมาจากโรงพยาบาลแล้ว ผมปล่อยแกไว้กับคุณแม่ส่วนผมก็ออกไปทำงานต่อ เพิ่งจะกลับเข้ามานี่แหละครับ พอดีเจอคุณหมอที่ร้านกาแฟเลยเดินเข้ามาทัก"บ้านหลังนั้นบ้านคุณเหรอคะ" บ้านผมอยู่ตรงทางเข้ารีสอร์ตพอดี เป็นบ้านไม้สักสองชั้นหลังใหญ่"ครับ ไปนะ...ช่วยไปดูหนูนิดให้ผมหน่อยนะ" เธอทำท่าคิดอยู่นาน..."นำไปสิคะ" เดินเท้ามาหน่อยเดียวก็ถึง พอผมโผล่หน้าเข้าไปในบ้านเท่านั้นแหละ"คุณอาขา..." เสียงเล็กๆร้องเรียกพร้อมกับเสียงฝีเท้าวิ่งเร็วๆเข้ามาหาผม หมดกัน! หายเร็วจังวะหลานอา..."คุณอาแก้มสวัสดีค่ะ" ไม่ต้องรอให้บอกยัยหนูนิดรีบยกมือไหว้ผู้ใหญ่อีกคนที่เดินตามหลังผมมา เออๆทำงานหน่อยลูกอาอยากได้เมีย!"สวัสดีค่ะหนูนิดหายดีหรือยังคะ" วิ่งป๋อขนาดนี้ สำออยหน่อยทำเป็นมั้ยลูก..."หายแล้วค่ะ เหลือแต่น้ำม
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 6 กามเทพเห็นแก่กิน
ตอนที่ 6 กามเทพเห็นแก่กินเสียงสัญญาณโทรออกดังอยู่พักใหญ่ ในที่สุดปลายสายก็รับสายสักที'สวัสดีค่ะ'"คุณอาแก้มขาสวัสดีค่ะ หนูนิดหลานอาสิงห์เองนะคะ"'อ้าวหนูนิดเองเหรอคะ น้ำมูกยังไม่หายอย่าลืมทานยานะคะ'"นิดทานแล้วค่ะ"'คุณอาของนิดมีธุระอะไรกับอาแก้มมั้ยคะ'"อุ้ย! รู้ด้วย" เสียงหลานสาวกับคุณอาซุบซิบกันดังเข้าไปในสาย"คุณหมอ...ผมกลัวคุณเหงาก็เลยให้หนูนิดโทรหาครับ"'ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ ฉันอยู่ได้กำลังจะเข้านอนแล้วค่ะ'"เอ่อ...เดี๋ยวสิครับ ไม่ทราบว่าคุณหมอมีวันหยุดวันไหนบ้างครับ"'ทำไมเหรอคะ'"ผมว่าจะพาหนูนิดไปเที่ยวดูน้ำบนเขื่อนช่วงนี้หน้าฝนน้ำกำลังเยอะเลย อยากชวนคุณไปด้วยกัน คิดซะว่าเปิดหูเปิดตานะครับ"'วันเสาร์ค่ะ'"โอเคครับ งั้นเสาร์นี้เราสามคนไปเที่ยวเขื่อนกัน""เย่ๆนิดกำลังจะได้ไปเที่ยวแล้ว บนเขื่อนมีขนมอร่อยๆเยอะแยะเลย นิดอยากกิน" เสียงหลานสาวคุณอาสิงห์ดีใจส่งเสียงดังลั่น"นี่เจ้าตัวแสบตกลงอยากไปเที่ยวหรือว่าอยากไปหาของอร่อยกินคะ""ทั้งสองอย่างเลยค่ะ คุณอาแก้มขาว่าแต่วันเสาร์นี่นิดต้องรออีกนานแค่ไหนคะ"'อีกสองวันค่ะ'"โอ้โห...นานจัง""คุณหมอผมไม่รบกวนแล้ว เดี๋ยวผมจะโทรไปนัดเวลากับ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 7 จูบนี้ใจสั่น
ตอนที่ 7 จูบนี้ใจสั่นRrrrrrrเสียงมือถือของเธอดังขึ้นบนโต๊ะตรงหน้าทุกคน ชื่อที่แสดงที่หน้าจอเป็นชื่อแฟนเก่า สิงหราชก็เห็น"เขายังไม่เลิกกวนใจคุณอีกใช่มั้ย" นิชนันท์พยักหน้า โทรมาวันละหลายรอบแต่เธอก็ไม่เคยรับ"ทำไมคุณไม่บล็อกเบอร์ทิ้งไปล่ะ หรือคุณยังมีใจให้มันอยู่" สิงหราชเริ่มไม่พอใจที่ดูเหมือนว่าเธอจะยังลืมคนรักเก่าไม่ได้"ช่วยฉันหน่อยเถอะค่ะ" มือถือเครื่องดังกล่าวถูกเลื่อนมาให้สิงหราช เขามองหน้าเธออย่างไม่เข้าใจ"ให้ผมรับสายเหรอ""ค่ะ ฉันไม่เคยรับสายของเขาตั้งแต่ตัดสินใจเลิกเด็ดขาด" เธอต้องการให้สิงหราชแสดงตัวเป็นแฟนของเธออีกครั้ง"คุณขอให้ผมช่วยเองนะ ถ้าผมพูดอะไรไปคุณห้ามโกรธ""ค่ะ" สิงหราชหยิบมือถือของเธอแล้วเดินออกไปคุยด้านนอก เนื่องจากที่ตรงนี้มีหนูนิดอยู่ด้วย เขาไม่อยากให้เด็กได้ยินสิ่งที่เขากำลังจะพูด"โทรมาทำไม..." น้ำเสียงห้วนๆกรอกลงไปในสาย แสดงความไม่พอใจ'มึงเป็นใคร...'"เมียก็มีแล้ว ลูกก็มีแล้ว ยังจะโทรมาหาเมียคนอื่นเขาอีก ต้องเลวขนาดไหนวะถึงจะทำได้"'ไม่จริง! แก้มไม่ได้เป็นเมียมึง' ตอนนี้ยังไม่ใช่แต่อีกหน่อยเดี๋ยวก็ใช่!"ทำไม...เสียดายเหรอ ตอนมีไม่หัดรู้จักรักษาเอาไว้ให
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 8 พี่น้องคุยกัน
ตอนที่ 8 พี่น้องคุยกันสิงหราชเดินผิวปากเข้ามาในบ้านอย่างคนอารมณ์ดี หลังจากกลับมาจากไปส่งคุณหมอแก้มที่บ้านพัก"เฮียสิงห์...สวัสดีครับ" มังกรน้องชายคนเล็กเดินออกมาหน้าบ้านเมื่อได้ยินเสียงรถพี่ชายขับเข้ามาจอด"เฮ้ย! มาตอนไหนเนี่ย""เมื่อกี้นี้เอง...ทำไมมาไม่ได้หรือไงคิดถึงคุณแม่""ไม่ได้ว่าอะไร ถามดูเฉยๆ กินข้าวมาหรือยัง เฮียเพิ่งกินอิ่มไปเมื่อกี้นี้เอง""เรียบร้อยมาแล้วครับ ไม่ต้องเป็นห่วงว่าแต่เฮียเถอะ เดินยิ้มอะไรมา" ไม่ได้ยิ้มอย่างเดียวอารมณ์ดีสุดๆเลยเชียวล่ะ"ไม่บอก...""ไม่บอกจริงเหรอ""บอกก็ได้!" ว่าแล้วก็ยกแขนกอดคอน้องชายพากันเดินเข้าบ้าน แล้วเริ่มเล่า...ส่วนหนูนิดคุณแม่ใช้ให้มังกรอุ้มหลานไปนอนที่ด้านบนเรียบร้อยแล้ว ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่นก็เลยให้นอนไป ตรงพื้นที่ห้องนั่งเล่นของบ้านชั้นล่างจึงถูกสองหนุ่มพี่กับน้องยึดนั่งคุยกัน"เธอจะชอบเฮียเหรอครับ" ถามแบบนี้อีกคนแล้ว..."วะไอ้นี่! อีกคนและ ทำไมเฮียของมึงมีอะไรไม่ดีตรงไหน""ไม่ใช่แบบนั้นครับ เพียงแต่คุณหมอผู้ที่ร่ำเรียนมาหนักเงินเดือนก็คงไม่ธรรมดา เธอจะชอบชาวสวนอย่างพวกเราเหรอครับ" อาชีพชาวสวนมันไม่ดีตรงไหน สบายใจ มีความสุข เป็
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 9 เชื่อคนง่าย
ตอนที่ 9 เชื่อคนง่ายช่วงเย็นนิชนันท์กลับมาถึงบ้านพัก เธอก็เห็นเงาะกับส้มโอถูกแขวนไว้ให้ที่ประตูหน้าบ้านเหมือนเดิม เงาะยังพอกินได้แต่ส้มโอจะกินยังไง...เธอหยิบเอาถุงผลไม้ที่น่าจะเป็นคุณสิงหราชเอามาแขวนไว้ให้ เอาเข้าไปวางไว้บนโต๊ะในบ้าน เธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนั่งศึกษางานของเธออยู่พักใหญ่"ก๊อกๆๆ" ท้องฟ้ามืดแล้ว ได้ยินเสียงรถขับเข้ามาจอด จากนั้นก็ได้ยินเสียงเคาะประตู สงสัยจะเป็นคุณอากับคุณหลานเจ้าเดิม...นิชนันท์คิดในใจแล้วจึงเดินมาเปิดประตู"คุณสิงห์..." เธอมองหาหนูนิดแต่ก็ไม่เห็นมี"ป๊ะป๋ากับหม่ามี๊ของแกมารับกลับกรุงเทพไปแล้วครับ" ผมเห็นเธอมองหา ผมก็รู้ได้ทันทีว่าเธอคงมองหาหนูนิดแน่นอน"เหรอคะ" เธอยังคงยืนคาประตูอยู่อย่างนั้น สงสัยวันนี้คงต้องอาศัยหน้าด้านๆของผมขอเธอเข้าไป แต่ก็ไม่รู้จะสำเร็จหรือเปล่า"ผมขอเข้าไปนั่งด้านในได้มั้ยครับ""ไม่ได้ค่ะ" นึกไว้แล้วเชียวเธอต้องปฏิเสธ เธอทำท่าจะปิดประตูใส่ผม...แต่มีหรือคนอย่างสิงหราชจะยอมง่ายๆ"เดี๋ยวสิครับ" ผมรีบใช้มือดันประตูเอาไว้ไม่ยอมให้เธอปิดได้ง่ายๆ"ปล่อยนะคะ คุณกำลังทำให้ฉันกลัว""แก้ม...ผมจะไม่ทำอะไรคุณ ผมสัญญา...สาบานเลยก็ได้อ่ะ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 10 ผู้ชายหน้ามึน
ตอนที่ 10 ผู้ชายหน้ามึนนิชนันท์กลับมาถึงบ้านพัก วันนี้เธอไม่เห็นถุงผลไม้ที่เขามักจะเอามาแขวนไว้ให้ พลางคิดในใจว่าสงสัยวันนี้คงจะยุ่ง เธอจึงไขกุญแจเข้าบ้านไปตามปกติ แต่พอเปิดเข้าไปเท่านั้นแหละ"ว๊าย!! คุณ...ตกใจหมด เข้ามาได้ยังไงคะเนี่ย" เปิดประตูเข้าบ้านมานึกว่าเจ้าที่เจ้าทาง ที่ไหนได้ผีบ้านผีเรือนหลังนี้นี่เอง...คุณสิงห์เจ้าเก่า"ผมกลัวคุณลำบากใจถ้าจะต้องเปิดประตูให้ผมเข้ามา ผมก็เลยชิงเข้ามาก่อน คุณจะได้ไม่ต้องลำบากใจไง" หน้าด้านหน้าทน! พูดไปยิ้มไปจะโกรธก็โกรธไม่ลง"ฉันถามว่าคุณเข้ามาได้ยังไง""นี่มันบ้านผม คุณคิดว่าผมเข้ามาได้ยังไงล่ะ""ตอนนี้ฉันเป็นผู้เช่ามีสิทธิ์โดยชอบธรรม เชิญคุณออกไปเลยค่ะ" แล้วนี่อะไรอาบน้ำอาบท่าใส่ชุดนอนมาเรียบร้อย โอ้โห...ทำอย่างกับว่าจะมานอนที่นี่อย่างนั้นแหละฉันมองไปที่เขาตาเขม็ง ชุดนอนลายทางแขนยาวขายาวสีขาวน้ำเงิน...เขาคิดจะทำอะไรกันแน่!"อย่าใจร้ายสิคุณ ผมอุตส่าห์เข้ามาปลอกส้มโอให้คุณ รอคุณกลับมาจากที่ทำงานเนี่ย""คุณไม่คิดว่าจะล้ำเส้นกันเกินไปหน่อยเหรอคะ""อย่าโกรธน่า ทำหน้าดุเดี๋ยวไม่น่ารักนะ""ปกติฉันเป็นคนน่ารักกับทุกคนเสนอยกเว้นบางคนค่ะ" กูแน่ๆเลย!
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 11 จูบเด็กน้อย
ตอนที่ 11 จูบเด็กน้อยหลายวันมานี้ สิงหราชมักจะเอาผลไม้มาแขวนไว้ให้ที่ประตูหน้าบ้านพักของนิชนันท์ทุกวัน แต่วันนี้เธอกลับมาถึงบ้าน ประตูหน้าบ้านว่างเปล่า แอบสำรวจมองหารถยนต์ของเขากลัวว่าเขาอาจจะแอบเข้ามาในบ้านของเธอเหมือนวันนั้นอีก แต่มองไปรอบๆก็ไม่มี เธอจึงเปิดประตูเดินเข้าบ้านปรากฏว่าไม่มีใครอยู่ด้านใน เมื่อเวลาผ่านไปท้องฟ้ามืดสนิทแล้ว เตรียมหงายท้องนอนลงไปบนเตียงนุ่มๆ เธอก็ได้ยินเสียงรถเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าบ้านพัก สักครู่เสียงเคาะประตูก็ดังตามมาติดๆ"ก๊อกๆๆ""เจ้ากรรมนายเวรของฉันมาและ" บ่นเสร็จก็เดินไปเปิดประตู"วันนี้ผมเพิ่งเสร็จธุระ ค่ำเลยไปทานข้าวที่บ้านผมกัน""ฉันไม่หิวค่ะ""ไปเถอะน่า คิดซะว่ากินเป็นเพื่อนผมก็ได้กว่าผมจะอาบน้ำกินข้าวเสร็จ วันนี้คงไม่ได้มานั่งคุยกับคุณแน่เลย""เว้นสักวันก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้งคะ""ผมจะนอนไม่หลับน่ะสิ ไปนะเดี๋ยวผมมาส่ง""ฉันเป็นผู้หญิง ไม่ควรไปบ้านผู้ชายค่ะ""คุณไปบ้านผมกับผมมาบ้านคุณ มันจะแตกต่างกันตรงไหน ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกน่า ถ้าทำผมทำไปนานแล้ว""แน่นะ...""ครับ ไปเถอะผมหิวข้าวแล้ว" พูดจบก็รีบคว้ามือเธอเดินแล้วพาขึ้นรถ ขับไปอีกหน่อยก็ถึงบ้านแล้
บทล่าสุด
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 30 สมาชิกใหม่ (จบ)
ตอนที่ 30 สมาชิกใหม่ (จบ)@โรงพยาบาลห้องพักพิเศษที่ดีที่สุดของทางโรงพยาบาล ถูกคุณปิติภัทรจัดเตรียมไว้ให้ลูกสาวนอนพักหลังคลอด ห้องขนาดใหญ่ตอนนี้อัดแน่นไปด้วยญาติพี่น้องของทางฝั่งสิงหราชที่มาดูหน้าหลานชายคนแรกของตระกูล"โอ้โห...หน้าเหมือนตาอย่างกับแกะแน่ะ" มาถึงชะโงกดูหน้าหลานชาย พูดเข้าข้างตัวเองซะงั้น นี่ขนาดอยากได้หลานสาวนะ"เหมือนตาตรงไหน เหมือนผมต่างหากครับ""ปากเหมือนข้า!" รอดูตอนโตเดี๋ยวก็รู้! สิงหราชคิดในใจแล้วอมยิ้มกริ่มแต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ"ลีโอ...ตามีของขวัญมารับขวัญหลานด้วยนะ" สร้อยข้อมือทองคำถูกแกะออกจากถุงกำมะหยี่สีแดง เทใส่มือแล้วจัดการสวมใส่ให้ที่ข้อมือเล็กๆของลีโอ พร้อมกับคำอวยพรสารพัดที่แกจะพูด"ของยายก็มีนะครับ..." ของคุณยายเป็นกำไลข้อเท้าถูกวางไว้ให้ข้างๆ ตอนนี้ยังใส่ไม่ได้รอให้โตอีกหน่อย วัสดุทำจากทองคำเช่นกัน"สวยจังเลยค่ะ" หนูนิดชะโงกมองดูของขวัญของน้อง เอ่ยขึ้นตามประสาเด็กที่เห็นอะไรก็มักจะพูดออกไปแบบนั้น"หนูนิดชอบเหรอคะ" คุณนรีรัตน์หันมาคุยกับหนูนิดสองคน"คุณยายใส่ต่างหูด้วยเหรอคะ" หนูนิดไม่ได้ตอบคำถาม แกหันมาเห็นต่างหูของคุณยายพอดีจึงถามขึ้น สีเหมือนของขวัญของ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 29 ครอบครัวสุขสันต์
ตอนที่ 29 ครอบครัวสุขสันต์ตกกลางดึกในขณะที่สิงหราชกำลังนอนหลับสบายอยู่นั้น แต่นิชนันท์กลับนอนพลิกไปพลิกมา นอนยังไงก็ไม่ยอมหลับเนื่องจากเธอหิว"คุณสิงห์คะ" ชั่งใจอยู่นานว่าจะเรียกดีหรือไม่เรียกดี แต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจเรียก"อื้อ..." ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่รู้ตัว เธอจึงลองเรียกใหม่อีกครั้ง"คุณสิงห์..." ครั้งนี้เธอเรียกเสียงดังขึ้นมาอีกหน่อย"ครับ" คนตัวโตรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้นมา เมื่อได้ยินเสียงคนข้างๆเรียก"แก้มนอนไม่หลับค่ะ""เป็นอะไร อยากเหรอ..." นิสัย! ดูถามเข้าสิ ขนาดเธอท้องแล้วก็ยังไม่เคยเว้น"ไม่ใช่!" ส่งเสียงดุๆกลับไป หิวจนนอนไม่หลับจะมีอารมณ์แบบนั้นได้ยังไง"อ้าว...แล้วคุณเป็นอะไร" ลุกขึ้นมานั่งด้วยท่าทางงัวเงีย เสื้อไม่ยอมใส่ ชอบบ่นว่าร้อนทั้งๆที่นอนเปิดแอร์เย็นฉ่ำ"แก้มหิวค่ะ" จะลงไปเองคนเดียวก็ไม่รู้จะไปทำอะไรกินเพราะตัวเองทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง"หิวเหรอ ไม่มีอะไรกินแล้ว ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย" นี่ขนาดท้องอ่อนๆยังหิวขนาดนี้ ถ้าท้องแก่จะหิวขนาดไหน"มาม่าก็ได้ค่ะ พาไปกินหน่อย" ช่วงเวลานี้ขอให้ท้องอิ่มเป็นใช้ได้"มาม่าไม่ดีต่อสุขภาพ""ไข่เจียวก็ได้ คุณทำเป็นมั้ยคะ""ไข่เจียวท
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 28 งานแต่ง
ตอนที่ 28 งานแต่งบรรยากาศภายในงานแต่งของคุณหมอนิชนันท์กับสิงหราชเจ้าของรีสอร์ต ถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โตที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่งกลางใจเมืองกรุงเทพฯ แขกเหรื่อต่างทยอยกันเข้ามาภายในงาน ทุกคนแต่งตัวสวย ทันใดนั้นเสียงคุ้นหูที่ไม่ได้ยินมานานก็ดังขึ้นอยู่ใกล้ๆ"แก้ม..." ชมพู่ถือการ์ดเชิญเดินเคียงคู่มากับหมอเพชรเข้ามาในงานแต่ง"อ้าว...ชมพู่ พี่เพชร" น้ำเสียงดีใจเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่เห็นเพื่อนสนิทเดินเข้ามาในงานกับผู้ชายที่บัดนี้ นิชนันท์นับถือเขาเป็นเพียงแค่พี่ชายเท่านั้น"พี่มาแสดงความยินดีกับแก้ม แล้วก็ตั้งใจมาขอโทษแก้มด้วยนะ เรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดพี่ขอโทษนะครับ" นิชนันท์ยิ้มรับคำขอโทษ เธอไม่ได้โกรธแล้ว ขอบคุณมิตรภาพที่ยังคงหลงเหลืออยู่ อย่างน้อยวันวานทั้งสองคนตรงหน้าก็เคยเป็นคนสำคัญในชีวิตเธอ"ไม่เป็นไรค่ะ แก้มหายโกรธนานแล้ว เชิญด้านในตามสบายเลยนะคะ ตามสบายนะชมพู่""แก้ม...ฉันดีใจกับแกด้วยนะ""อือ แต่งเมื่อไหร่บอกเลยนะ ฉันจะพาเจ้าบ่าวของฉันไปเป็นแขกในงานของแกบ้าง""เรื่องนี้ยังไม่รู้เลย แล้วแต่ผู้ใหญ่ ตอนนี้ยัยหนูกำลังอ้อนเลย" ลูกก็ต้องเลี้ยง งานแต่งเพื่อนก็ต้องมา งานคนอื่นไม่ไปไม่เป็นไร แ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 27 กลับตัวกลับใจ
ตอนที่ 27 กลับตัวกลับใจ@หมอเพชร วันนี้เป็นวันที่ผมพ้นโทษออกจากเรือนจำ ระยะเวลาหกเดือนที่ผมอยู่ในนั้น มันทำให้ผมเรียนรู้และคิดอะไรได้หลายอย่างผมก้าวขาออกมาจากเรือนจำ พบคุณพ่อกับคุณแม่มารอรับผมอยู่ที่หน้าเรือนจำ"สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้ท่านทั้งสองแล้วเดินเข้าไปหาพวกท่าน"กลับบ้านเรากันนะลูก" ผมขึ้นมานั่งบนรถ คุณพ่อทำหน้าที่ขับรถออกไป"ชมพู่คลอดหรือยังครับ" ตลอดเวลาที่ผมอยู่ในคุก ผมคิดถึงแต่ผู้หญิงคนที่อุ้มท้องลูกของผมอยู่ตลอดเวลา ผมทำผิดต่อเธอ ความคิดถึงที่ผมมีให้เธอทำให้ผมรู้ใจตัวเองมากขึ้น ผมคิดว่าผมรักเธอ ผมตั้งใจเอาไว้ว่าหลังจากที่ผมออกจากเรือนจำแล้ว ผมจะพยายามง้อขอเธอคืนดีส่วนแก้มวันนั้นผมยังไม่ทันได้ขอโทษเธอ ถ้าหากวันหนึ่งผมได้เจอเธออีกครั้ง ผมจะขอโทษเธอด้วยตัวของผมเอง ป่านนี้เธอคงมีครอบครัวที่อบอุ่นไปแล้ว"ยังลูก...เห็นว่าไม่น่าจะเกินอาทิตย์นี้""เธอจะคลอดแบบไหนครับ คุณแม่รู้หรือเปล่า""เห็นว่าจะคลอดเองนะลูก คงไม่อยากเจ็บแผลนานมั้ง""เพชร...แกจะเอายังไงต่อ" คุณพ่อถามขึ้นมาบ้าง"ผมจะกลับไปทำงานเหมือนเดิมครับ" โชคดีที่ไม่โดนยึดใบประกอบวิชาชีพ ช่วงที่ผมอยู่ในเรือนจำ ผมได้ทำหน้าท
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 26 ทาบทามสู่ขอ
ตอนที่ 26 ทาบทามสู่ขอ"คุณพ่อตา คุณแม่เชิญครับ" เดินตามกันมาถึงบ้าน ผมเอ่ยเชิญทั้งสองท่านเข้าบ้านด้วยท่าทางให้เกียรติ"แก้ม...คุณนั่งคุยกับคุณพ่อคุณแม่ไปก่อนนะ เดี๋ยวผมไปตามคุณแม่แป๊บนึง ท่านน่าจะอยู่ข้างบน""ค่ะ""ว่าน...หาน้ำไปรับแขกให้เฮียด้วย""ค่ะ" หันไปบอกแม่บ้านเสร็จก็เดินผ่านขึ้นชั้นบนไป"คุณแม่ครับ คุณแม่..." เดินขึ้นมาถึงชั้นบนได้ก็ร้องเรียกหาคุณแม่เสียงดังมาแต่ไกล"อะไรตาสิงห์...แม่อยู่นี่""คุณพ่อกับคุณแม่แก้มมาครับ คุณแม่ช่วยไปต้อนรับหน่อยสิครับ ถ้ามีจังหวะก็สู่ขอแก้มให้ผมเลยนะ" พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เมื่อก่อนไม่เคยนึกอยากมีเมียแต่ตอนนี้อยากมีเร็วๆ"จะดีเหรอ เราต้องให้เกียรติฝ่ายหญิงไปคุยกันที่บ้านเขาหรือเปล่า""ปีหน้าอีกปีก็คงไม่ได้คุยหรอกครับ พวกท่านไม่เคยมีวันว่าง วันนี้แหละ นะแม่นะ!" พวกท่านสองคนมักจะมีวันว่างไม่ตรงกัน อีกคนว่างอีกคนไม่ว่าง"เออๆ ดูก่อนนะ""คุณแม่...นะครับ" ผมอ้อนคุณแม่เต็มที่ยังไงก็ต้องพูดวันนี้แหละ แม่ยายผมใจดีท่านคงไม่ว่าอะไรหรอก"แม่เป็นผู้ใหญ่ ถ้าเกิดถูกถอนหงอกใครจะรับผิดชอบ""ผมรับผิดชอบเองครับ...นะแม่นะ""อือ...""รักคุณแม่ที่สุดเลยครับ""ที่อย
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 25 พ่อตาแอบมาเซอร์ไพรส์
ตอนที่ 25 พ่อตาแอบมาเซอร์ไพรส์หนึ่งอาทิตย์ต่อมา... วันนี้เป็นวันที่คุณปิติภัทรกับคุณนรีรัตน์เดินทางมาเยี่ยมบ้านลูกเขยที่ต่างจังหวัด รถเบนซ์สีดำเลี้ยวเข้ามาจอดเมื่อพบป้ายขนาดใหญ่มีข้อความว่า...สิงหราชรีสอร์ต“ที่นี่เหรอคะคุณ…” คุณนรีรัตน์เปิดประตูรถลงมาแล้วมองไปรอบๆ“คงใช่มั้ง รีสอร์ตของลูกเขยคุณก็ใหญ่อยู่นะเนี่ย” คุณปิติแอบชมเมื่อกวาดสายตามองออกไป ดูเป็นธรรมชาติร่มรื่นดี“ลูกเขยฉันคนเดียวที่ไหนกัน”“ผมไม่ชอบขี้หน้ามัน ได้ลูกสาวเราไปทำเมียยิ้มหน้าบานไม่ยอมหุบ” พูดพลางถอยหายใจออกมาเฮือกใหญ่ นี่ถ้ายังไม่ได้กันคงไม่ยอมให้ลูกสาวมามีสามีอยู่ต่างจังหวัดแบบนี้แน่“สวัสดีค่ะ มาพักผ่อนกันใช่มั้ยคะ มาเช้าเย็นกลับหรือต้องการห้องพักค้างคืนด้วยคะ” เนตรรีบมาทำหน้าที่ของเธอ โดยที่ไม่รู้เลยว่าสองท่านนี้เป็นใคร ท่าทางเป็นผู้ดีมีเงินขับรถแพงจึงรีบเดินเข้ามาทักทายและให้บริการ ซึ่งก่อนมาท่านทั้งสองก็ไม่ได้บอกลูกสาวล่วงหน้าด้วย กะว่าจะมาเซอร์ไพรส์“แค่อยากมาทานอาหารแล้วก็นั่งชมวิวที่นี่ค่ะ” พวกท่านทั้งสองออกจากกรุงเทพฯกันมาแต่เช้า กะว่ามาเช้ากลับเย็น“อ๋อได้เลยค่ะ ทางเรายินดีบริการค่ะ เชิญทางด้านนี้เลยนะ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 24 คิดจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
ตอนที่ 24 คิดจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด เมื่อเฮียธรณ์ลุกออกจากวงไปแล้ว ความสนุกก็จบลง ทุกคนแยกย้ายกลับห้องใครห้องมัน สิงหราชกับนิชนันท์ก็เช่นกัน"คุณสิงห์ แก้มอยากรู้จริงๆนะ" อยู่ๆเธอก็ถามขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย"เรื่องอะไรครับ""ก็เรื่องถุงยางไงคะ กล่องใหญ่ขนาดนั้น ทำไมคุณถึงไม่เอาไปเก็บไว้ที่บ้านคุณคะ แล้วบ้านหลังที่ฉันเช่า คุณก็เป็นคนบอกเองว่าไม่เคยให้ใครเช่ามาก่อน ตกลงคุณเอาบ้านหลังนั้นไว้ทำอะไรกันแน่ แถมยังห่างออกไปจากบ้านพักหลังอื่นอีก""แก้มครับ คุณเคยได้ยินประโยคที่ว่า...ความจริงเป็นสิ่งน่ากลัวมั้ย เรื่องมันผ่านไปแล้วคุณก็อย่าไปรู้มันเลย""ทำไมคะ ก็แก้มอยากรู้นี่""เดี๋ยวก็ไม่สบายใจเอาเปล่าๆ""บอกมาเถอะค่ะ ตกลงบ้านหลังนั้นเป็นแบบที่แก้มคิดใช่มั้ยคะ" ฉันค่อนข้างมั่นใจแต่ก็ไม่อยากคิดไปเอง"คุณคิดอะไรผมจะไปรู้ได้ยังไง นอนดีกว่า..." ผมพลิกนอนตะแคงหันหลังให้"จะบอกหรือไม่บอกคะ ไหนบอกว่ามีอะไรก็ให้ถามคุณไง" ฉันจับเขานอนหงายแล้วขึ้นไปนอนทับอยู่บนตัวเขามองไปที่ใบหน้าหล่อๆยังไงวันนี้ฉันก็ต้องรู้ให้ได้ เมื่อก่อนไม่กล้าถามแต่ตอนนี้กล้าแล้ว"ผมยอมบอกให้ก็ได้แต่คุณห้ามโกรธนะ" ผมยกแขนขึ้น
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 23 สงสัย
ตอนที่ 23 สงสัย สองหนุ่มพี่น้องกลับมาพร้อมกับของกินเต็มไม้เต็มมือ ช่วยกันหอบหิ้วลงมาจากรถ“ที่หายกันไปนี่คือ...” ขวดที่กระทบกันดังโคร๊งเคร๊งทำให้ฉันรู้ได้ทันทีว่าพวกเขาเตรียมจะตั้งวงดื่มเหล้ากันอีกแล้ว“ครับ” เสียงคุณสิงห์รับคำพร้อมกับหันมายิ้มให้“มาๆคุณหมอนั่งๆ” กับแกล้มถูกพี่บัวลอยขนเข้าไปในห้องครัวแล้วจัดใส่ถ้วยใส่จานให้ ตั้งวางที่พื้นกระเบื้องสะอาดที่หน้าบ้าน มีลำโพงเปิดเพลงเบาๆ ไม่ถึงกับรบกวนบ้านข้างๆ“กินแต่กับแกล้มได้มั้ยคะ”“ได้ครับ ผมซื้อมาฝากเพียบเลย อยากกินอะไรตามสบายเลยครับ” ทั้งสองหนุ่มนั่งลงที่พื้นเตรียมรินแอลกอฮอล์ใส่แก้ว หนูนิดนั่งลงอยู่บนตักของน้ำหวาน ซึ่งตอนนี้บรรยากาศด้านนอกบ้านมืดแล้ว ส่วนหน้าบ้านที่นั่งกันอยู่ก็ได้แสงไฟจากหลอดนีออนคอยช่วยในขณะที่พูดคุยกันอยู่รถยนต์ของเฮียธรณ์ก็ขับเข้ามาจอด“ขาดกันไม่ได้เลยเนอะ” น้ำหวานบ่นเบาๆ เมื่อเห็นรถเพื่อนสุดที่รักของสามีขับเข้ามาจอด“ใครคะ” ฉันหันไปถามน้ำหวาน“เฮียธรณ์ไงคะ คุณหมอเคยเจอแล้วนี่”“อ๋อค่ะ เพื่อนเฮียช้าง” ฉันพยักหน้า แล้วเขาคนนั้นก็เดินลงมาจากรถ“สวัสดีครับน้ำหวาน สวัสดีครับคุณหมอ” เฮียธรณ์เอ่ยทักทายเราสองคนพร้
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 22 ครอบครัวใหญ่
ตอนที่ 22 ครอบครัวใหญ่หลังจากพูดคุยธุระกันเสร็จ คุณตำรวจก็นำตัวหมอเพชรไปโรงพัก ทั้งหมดเตรียมตัวแยกย้าย"ตามเป็นปลิงเลยนะเอ็ง" คุณปิติภัทรหันมาแขวะว่าที่ลูกเขย แต่เจ้าตัวกลับไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านเลยสักนิด"เมียผมไปไหนผมก็ไปด้วยอยู่แล้วครับคุณพ่อตา" บ้านเงียบอย่างกับป่าช้าแบบนั้นใครจะไปกล้าอยู่"คุณพ่อคุณแม่ แก้มไปก่อนนะคะ""เฮ้ย...เพิ่งจะมา จะรีบกลับแล้วเหรอลูก""คุณพ่อขา...คุณสิงห์เขาจะไปหาคุณแม่เขาค่ะ พรุ่งนี้แก้มก็ต้องทำงานแล้วด้วย" เดินเข้าไปกอดแขนคุณพ่อด้วยท่าทางออดอ้อนอย่างที่เธอชอบทำเป็นประจำ"วันหยุดขับรถกลับมาหาพ่อบ้างนะลูก""คุณพ่อมีวันหยุดด้วยเหรอคะ""ก็ถ้าลูกกลับบ้านพ่อหยุดให้ก็ได้""เอาอย่างนี้มั้ยครับ คุณพ่อตาสนใจจะไปเยี่ยมชมบรรยากาศรีสอร์ตกับสวนผลไม้บ้านผมมั้ยครับ ถ้าสนใจก็เชิญได้เลยนะครับ เชิญคุณแม่ด้วยนะครับ" นครนายกไม่ได้ไกลจากกรุงเทพฯมากนัก ขับรถแป๊บเดียวก็ถึง"ขอคิดดูก่อนแล้วกัน จะไปไหนก็ไปเล๊ย..." คุณพ่อทำท่างอนลูกสาว"คุณพ่อ...แก้มจะมาเยี่ยมคุณพ่อกับคุณแม่บ่อยๆนะคะ""ไปเถอะลูกเสียเวลา ปล่อยคุณพ่อเขาเถอะ" คุณแม่รีบพูดช่วยเปิดทางให้เพราะตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว ไหนรถบน
