MasukShare
บทที่ 7 หากข้ามาไม่ทัน
Terakhir Diperbarui:
2025-03-14 10:03:27บทที่ 7 หากข้ามาไม่ทัน
ไม่นานนักอ้ายเสินได้เดินตามหลังถิงถิงมาหาฮูหยินที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม
"ฮูหยินเรียกข้ามาพบมีเรื่องอันใดหรือขอรับ”
"ข้ามีเรื่องให้เจ้าไปทำ เจ้าจงไปสืบหาว่าหนิงหลงสตรีที่ท่านใต้เท้าพามานั้นเป็นผู้ใดกันแน่และการที่นางมาอยู่ที่นี่นั้นมีแผนอันใดหรือไม่?"
"ขอรับ ข้าจะรีบกลับมารายงานขอรับ "
"เอานี่ไปด้วย ข้ารู้มาว่าท่านใต้มู่เท้าชอบไปที่หอคณิกากับโรงเตี๊ยม เจ้านำเงินนี่ไปใช้จ่ายหากอยากรู้ล้วงลึกเจ้าต้องแฝงตัวเข้าไปอยู่ในหอคณิกากับโงเตี๊ยมเพื่อจะได้รู้อะไรมาบ้าง"
"ขอรับฮูหยิน" อ้ายเสินรับถุงเงินจากเยี่ยนเอ๋อและเดินจากไปทำงานที่ได้รับมอบหมาย
ฝั่งด้านหนิงหลงนางได้เดินมาที่โรงครัวเห็นพ่อครัวกับสาวใช้ทำขนมกันอยู่นางจึงคิดจะนำขนมนั้นไปให้ท่านใต้เท้าเพื่อหาทางใกล้ชิด นางได้ยินมาจากบ่าวรับใช้คนสนิทของท่านใต้เท้าที่มากินอาหารที่โรงครัวว่าตอนนี้ท่านใต้เท้าทำงานอยู่ที่ห้องทำงาน จึงเป็นโอกาสที่ดีที่นางจะได้ใกล้ชิดเขา นางรีบหยิบขนมใส่จานและยกชาใส่ถาดยกไปหาใตเท้าที่ห้องทันที
ห้องทำงานของใต้เท้าหลี่หย่วนจื่อ
ก๊อก ๆ """
"ผู้ใดกัน"สายตาจับจ้องอยู่ที่หนังสือราชการปากเอ่ยถามผู้ที่มาเยือนเขาในเวลานี้
"ข้าน้อยหนิงหลงเจ้าค่ะ "
"มีเรื่องอะไรอย่างนั้นหรือ" หย่วนจื่อเงยหน้าขึ้นคิ้วขมวดเข้าหากันอย่างงยงวน นางมาหาเขามีเรื่องอันใดกัน
"ข้าน้อยได้ยินว่าท่านใต้เท้าอยู่ที่ห้องทำงานจึงนำขนมที่ทำเสร็จใหม่ ๆ กับน้ำชามาให้เจ้าค่ะ" หนิงหลงรีบตอบกลับทันที
"เช่นนั้นก็เข้ามา"นางรีบเดินเข้าไปด้านในเมื่อได้ยินเสียงของใต้เท้าหลี่สั่งให้นางเข้าไป
นางเดินเข้ามาในห้องจ้องมองใต้เท้าหลี่ผู้หล่อเหลาเพราะยังหนุ่มแตกต่างจากใต้เท้าที่นางเคยรับใช้ทั้งแก่และเหี่ยวร่างกายยังไม่ตอบสนองอีกด้วย นางจ้องมองไปทั่วร่างกายเห็นอกแกร่งของเขาจินตนาการว่าตนเองได้ร่วมรักกับใต้เท้าหลี่ด้านล่างของเขาจะใหญ่เพียงใดแค่เห็นเส้นเลือดที่อยู่บนแขนนางก็ขนลุกซู่แล้ว หย่วนจื่อเห็นนางเงียบไปแถมยังยืนอยู่ที่เดินจึงเงยหน้าขึ้นมามองเห็นนางจ้องมองเขาสายตาหยดย้อย แต่ทว่าเขาไม่ได้สนใจในตัวของนางแม้แต่น้อย
"ทำอันใดรีบยกมาวางไว้แล้วออกไปเสียที ข้ามีงานที่ต้องทำมากมาย และเวลาที่ข้าทำงานไม่ชอบให้ผู้ใดมายุ่มย่าม " หย่วนจื่อเอ่ยออกมาเสียงแข็ง
"เจ้าค่ะท่านใต้เท้า" หนิงหลงรีบเดินนำขนมมาวางไว้ที่โต๊ะรินน้ำชาลงจอก นางได้เข้ามาอยู่กับเขาสองต่อสองเช่นนี้โอกาสมีไม่มากนักนางจะใช้การยั่วยวนที่นางมีเพื่อหว่านเสน่ห์ให้ท่านใต้เท้าหวั่นไหว นางถือจากน้ำชาเดินเข้ามาใกล้ ๆ หย่วนจื่อ
"ท่านใต้เท้าเจ้าคะดื่มน้ำชาสักหน่อยนะเจ้าคะ อุ้ย!!! ร้อนเหลือเกินเจ้าค่ะ ข้าร้อนไปหมดแล้ว " พลางเอ่ยน้ำเสียงเย้ายวนทำให้หย่วนจื่อตกใจหันมามองทำให้น้ำชาที่นางถือมาชนเขากับแขนของเขาถ้วยน้ำชาคว่ำใส่เสื้อของหนิงหลงเต็มหน้าอกของนางจนนางร้องกรี๊ดออกมาอย่างแสบร้อน แม้ว่าน้ำชาไม่ได้ร้อนเท่าไหร่นักหนิงหลงกลับแสดงท่าทีที่ร้อนมากจนหย่วนจื่อตกใจ
"ข้าไม่ได้ตั้งใจเจ้าเป็นเช่นไรบ้าง " หย่วนจื่อจับตัวของนางให้นั่งลงเพื่อดูอาการของนาง นางกำลังเลื่อนมือไปเปิดให้เผยอกขาวเนียนด้านในให้หย่วนจื่อได้เห็นเพื่อยั่วยวนแต่เรื่องไม่คาดคิดกลับเกิดขึ้นเมื่อมีมือคู่หนึ่งมาคว้ามือของนางเอาไว้และดึงตัวนางออกมาพร้อมง้างมือตบเข้าที่ใบหน้าของนาง
"เจ้ามันไม่ได้เรื่อง ทำเรื่องผิดพลาดได้อย่างไรหากท่านใต้เท้าได้รับบาดเจ็บจะทำอย่างไรเช่นนี้ต้องโดนลงโทษ" เยี่ยนเอ๋อมีเรื่องที่จะมาหารือกับหย่วนจื่อได้เข้ามาเห็นหนิงหลงกำลังเปิดผ้าเพื่อยั่วยวนสามีของนาง มีหรือที่นางจะยอมนางรีบย่างเท้าเข้าไปคว้าตัวของหนิงหลงออกมาพร้อมง้างมือตบเข้าที่ใบหน้าของหนิงหลงเต็มแรง
เพี๊ยะ!!!
"ฮูหยินเหตุใดเจ้าถึงทำถึงขั้นนี้ เจ้าลงไม้ลงมือกับนางมันไม่มากเกินไปหน่อยหรือ" หย่วนจื่อตกใจไม่คิดว่าฮูหยินจะลงมือกับสาวใช้ถึงเพียงนี้
"สาวใช้ทำผิดพลาด ล้วนก็ต้องเป็นความผิดพลาดของข้า การอบรมสาวใช้ในเรือนล้วนเป็นหน้าที่ของข้าแค่ยังน้อยไปเจ้าค่ะ" เยี่ยนเอ๋อรีบเอ่ยออกมาเมื่อเห็นว่าหย่วนจื่อกำลังจะเข้าข้างนาง
ใบหน้าของหนิงหลงร้อนผ่าวรอยนิ้วมือของเยี่ยนเอ๋อปรากฏขึ้นเป็นริ้ว ๆ บนใบหน้าอย่างเห็นได้ชัด นางกัดฟันก้มหน้าเก็บความเจ็บแค้นเอาไว้ในใจก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"ท่านใต้เท้าข้าน้อยผิดเองที่ไม่ระวังสมควรแล้วที่ฮูหยินจะลงโทษเจ้าค่ะ ข้าน้อยไม่ระวังเอง"
"เจ้ารู้ตัวก็ดีออกไปจากห้องนี้ซ่ะ หากข้าไม่ได้เรียกใช้เจ้าห้ามเข้ามาในนี่อีก " เยี่ยนเอ๋อเองก็พยายามควบคุมตนหากนางมาช้ากว่านี้ไม่เข้าแผนของหนิงหลงหรอกหรือ หากเป็นเช่นนั้นชะตาชีวิตของนางอาจจะเป็นเช่นเดิม ขนาดนางไม่ได้ประมาทแต่ไม่คิดว่าหนิงหลงจะลงมือรวดเร็วถึงเพียงนี้
"เจ้าค่ะ ฮูหยินหนิงหลงผู้นี้จะจำไว้" นางลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปเงียบ ๆ แต่ตอนนี้เยี่ยนเอ๋อกลับมีอารมณ์โมโหอยู่อย่างเห็นได้ชัดจนหย่วนจื่อสังเกตได้
"ฮูหยินเหตุใดเจ้าต้องโมโหถึงเพียงนี้ หรือว่าเจ้าไม่ชอบใจนาง "
"จะมีสตรีใดบ้างเจ้าคะที่ชอบใจให้สาวใช้มาใกล้ชิดท่านพี่แถมยังอยู่ในห้องตามลำพังหากข้าเข้ามาไม่ทัน ท่านพี่คงรับนางเข้ามาเป็นอนุสินะเจ้าคะ" เยี่ยนเอ๋อกอดอกหันหลังให้หย่วนจื่อเพื่อระงับอารมณ์แต่เขากลับโอบกอดนางจากด้านหลัง พร้อมหอมแก้มนางฟอดใหญ่
"ข้าไม่คิดเลยว่าฮูหยินจะเป็นเช่นนี้ ข้าเห็นฮูหยินของข้าอ่อนโยนมีเมตตา แต่ข้าชอบนะที่ฮูหยินแสดงท่าทางเช่นดั่งเมื่อครู่มันทำให้ข้ารู้ว่าฮูหยินรักข้าเพียงใด ข้าบอกแล้วอย่างไรว่าข้ามิได้คิดจะรับผู้ใดเข้ามาเป็นอนุต่อให้นางมาเปลืองเสื้อผ้าอาภรณ์ต่อหน้าข้าข้าก็หาได้สนใจ มีเพียงฮูหยินเท่านั้นที่ข้าต้องการ " เยี่ยนเอ๋อได้ยินพอทำให้อารมณ์ของนางเบาลงปล่อยมือออกจากหันกอดแขนของหย่วนจื่อกลับ
"จิตใจบุรุษนั้นยากจะรู้นัก วันนี้ท่านพี่อาจจะเอ่ยออกมาเช่นนี้แต่วันข้างหน้าหารู้ได้ว่าท่านพี่จะรักข้าเช่นดั่งตอนนี้หรือไม่?"
"เจ้าเชื่อใจข้าได้เลยเพราะไม่มีวันใดที่ข้าไม่รักเจ้า ถิงถิงออกไปด้านนอกปิดประตูให้ข้าทีและอย่าให้ผู้ใดเข้ามารบกวน" ใต้เท้าหลี่หันไปสั่งถิงถิงก่อนจะซบลงที่คอกคอระหงของเยี่ยนเอ๋ออย่างคลั่งไคล้ ถิงถิงยิ้มบาง ๆ ก่อนจะก้มหัวเพื่อรับคำสั่งเดินออกมาและปิดประตูให้ทั้งสองได้มีความสุขอยู่ด้วยกัน
Bab terkait
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 8 อย่าเสแสร้งเพราะข้ารู้ดี
บทที่ 8 อย่าเสแสร้งเพราะข้ารู้ดีหนิงหลงรีบเดินออกจากห้องมาพร้อมกับความอับอายกลับมาที่ห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเมื่อนางมาถึงห้องได้กรี๊ดร้องทำร้ายข้าวของกระจัดกระจายเต็มห้อง"กรี๊ด ๆ ทำไมทำไมต้องโผล่มาตอนนี้ด้วยนะ แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่แผนของข้าจะสำเร็จ ฮูหยินนางร้ายนักใช่มั้ยวันนี้ตบใบหน้าของข้าสักวันข้าจะใช้มีดกรีดใบหน้าของเจ้าให้เสียโฉม คอยดูเถอะเมื่อนั้นท่านใต้เท้าจะยังรักเจ้าอยู่หรือไม่? แผนที่จะเข้าไปรับใช้แทนถิงถิงคงใช้ไม่ได้แล้ว ข้าต้องคิดแผนใหม่" หนิงหลงโมโหเคลียดแค้นเยี่ยนเอ๋อที่ตบบนางในครานี้ มือของนางลูบที่ใบหน้าดวงตาแข็งกร้าวจ้องมองไปด้านหน้าราวกับถูกปีศาจเข้าร่างสองวันต่อมาอ้ายเสินได้กลับมาที่เรือนและไปหาฮูหยินเพื่อรายงาน"เป็นเช่นไรบ้างได้ความว่าอย่างไร " เยี่อยเอ๋อเอ่ยถามทันทีเมื่อเห็นอ้ายเสินเข้ามาที่ห้องโถง"ฮูหยินข้าไปอยู่ในหอคณิกามาสองสามวันเพื่อสืบหาเรื่องที่ท่านให้ไปสืบและแฝงตัวอยู่บริเวณหน้าเรือน พอได้รู้ว่าหนิงหลงสตรีที่ท่านให้ข้าไปสืบประวัติ นางมิได้เสียบิดาไปขอรับข้ารู้เรื่องมาจากบ่าวรับใช้ในเรือนที่ออกมาดื่มสุราเพียงข้านำเงินหลอกล่อเขาก็ได้เอ่ยบอกเท่าที่รู้มา
Terakhir Diperbarui : 2025-03-14หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 9 นำตัวนางไปโบย
บทที่ 9 นำตัวนางไปโบยบ่าวรับใช้จับตัวหนิงหลงไปไว้ในห้องขังหลังเรือน ส่วนเยี่ยนเอ๋อถูกหย่วนจื่อช่วยเอาไว้ได้ทันเขาพานางมาที่ห้องให้ถิงถิงเปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์ชุดใหม่ให้เกรงว่านางจะไม่สบายไม่นานนักนางก็ฟื้นขึ้นมา หย่วนจื่อกังวลเดินไปเดินมาเมื่อเห็นว่าหญิงสาวที่ตนรักฟื้นเขารีบเข้ามาประคองนางทันที"ฮูหยินเจ้าฟื้นแล้ว ถิงถิงเรียกหมอเข้ามาตรวจฮูหยินเร็วเข้า""ได้เจ้าค่ะ " เยี่ยนเอ๋อนางมิได้เป็นอันใดเพียงแค่เสแสร้งเท่านั้น นางอยากจะรู้ว่าท่านใต้เท้าจะลงโทษหรือโมโหหนิงหลงเสมือนตอนที่หนิงหลงตกลงน้ำหรือไม่? นางจำสายตาที่เขาจ้องมองนางได้ดี ความเจ็บปวดความไม่เชื่อใจและความรักไม่มีอีกแล้วในสายตานั้นแต่ทว่าครานี่แตกต่างออกไป เมื่อนางลืมตาขึ้นมาได้ก็โอบกอดเขาอย่างแนบแน่น"ท่านพี่ ข้าคิดว่าจะไม่ได้พบท่านพี่เสียแล้ว""เจ้าปลอดภัยแล้วฮูหยินข้าจะไม่มีวันให้ผู้ใดมาทำร้ายเจ้าได้อีก ข้าไม่คิดเลยว่าหนิงหลงจะเป็นคนลงมือทำเช่นนี้กับเจ้าได้หากไม่ได้เห็นกับตาตนเอง เจ้าคงหวาดกลัวมากสินะ ดูสิเจ้าตัวสั่นไปหมดแล้วใจเย็น ๆ นะตอนนี้เจ้าไม่เป็นอะไรแล้ว" หย่วนจื่อลูบหลังเยี่ยนเอ๋อเบา ๆ ท่านหมอได้เข้ามาในห้องเพื่อตรวจร
Terakhir Diperbarui : 2025-03-14หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 10 เคลื่อนไหว
บทที่ 10 เคลื่อนไหวหนิงหลงถูกโบยเสร็จบ่าวรับใช้ได้ลากตัวของนางมาที่ห้องก่อนจะโยนนางเข้าไปอย่างไร้ความเมตตา ทุกคนในเรือนต่างพากันไม่ชอบหนิงหลงเข้ามาอยู่ในเรือนเพียงไม่กี่วันกลับไปหาเรื่องฮูหยิน ทำให้ไม่มีผู้ใดหายามาให้นางดื่มหรือแม้แต่ยามาทาหลังให้นาง หนิงหลงนอนคว่ำหน้าแผ่นหลังแดงซ่านไปด้วยรอยแซ่ นางเจ็บปวดจนต้องกัดริมฝีปากเอาไว้เพื่อข่มความเจ็บปวดดวงตาแดงก่ำอย่างเคียดแค้น"ข้าจะแก้แค้นคืนอย่างสาสม เรื่องวันนี้ไม่ยุติธรรมกับข้าสักนิด คอยดูเถิดเจ้าจะได้รับความเจ็บปวดยิ่งกว่าข้า "หนิงหลงเอ่ยออกมาด้วยใจริษยาก่อนจะข่มตานอนให้หลับเพื่อให้ไม่รู้ถึงความเจ็บปวดนี้รุ่งเช้าวันต่อมาเยี่ยนเอ๋อได้ให้ถิงถิงเตรียมยาทาพร้อมให้ถิงถิงไปต้มยามาให้หนิงหลงที่ห้อง"เจ้าตื่นแล้วหรือยัง? ข้านำยาต้มมาให้เจ้า ฮูหยินยังเมตตามอบยามาให้เจ้าทาที่แผลอีกด้วย" ถิงถิงได้เปิดประตูเข้าไปด้านในเห็นหนิงหลงนอนเจ็บระบมอยู่บนที่นอน"ข้าไม่ต้องการ…!!! นำออกไปฮูหยินของเจ้ามีเมตตาอย่างนั้นหรือ? หึ หึ นางเป็นฮูหยินที่เหี้ยมโหดต่างหาก เรื่องที่ข้าเจ็บตัวครั้งนี้มิใช่ความผิดข้าสักนิด ข้ายังไม่ได้ทำอันใดให้ฮูหยินของเจ้าด้วยซ้ำเหตุ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-14หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 1 ย้อนเวลากลับมา
เยี่ยนเอ๋อ สตรีที่มีความเมตตาสงสารหนิงหลงหญิงสาวที่ไร้ที่ไป รับนางเข้ามาเป็นสาวใช้ข้างกายอย่างเอ็นดู แต่ไม่คาดคิดว่าสาวใช้อย่างหนิงหลงจะเป็นงูที่คอยแว้งกัดนางลับหลัง นางแย่งทุกอย่างที่เป็นของเยี่ยนเอ๋อไปจนหมดสิ้นไม่ว่าจะเป็นสิ่งของหรือแม้แต่ความรักของสามี นางได้รับความรักจากหลี่หย่วนจื่อจนแต่งตั้งให้นางเป็นอนุของเขา แต่ทว่าความมักใหญ่ใฝ่สูงและหลงในอำนาจของหนิงหลง ไม่ทำให้นางเพียงพอนางต้องการขึ้นเป็นใหญ่คือการเป็นฮูหยินจึงคิดหาทางกำจัดเยี่ยนเอ๋อสตรีที่เคยยื่นมือช่วยเหลือนางอย่างไม่นึกถึงบุญคุณเลยแม้แต่น้อย เยี่ยนเอ๋อเจ็บช้ำน้ำใจที่เห็นสามีของตนเองเปลี่ยนไปไม่สนใจนางเช่นเคย แต่ทุกอย่างยิ่งเลวร้ายเมื่อวันสุดท้ายของชีวิตได้มาถึง วันที่หนิงหลงเข้ามาช่วยเหลือนางแต่ผู้ใดจะรู้ว่านั้นคือแผนที่จะกำจัดนางไม่ให้มีลมหายใจต่อไป แต่ทว่าสวรรค์มีเมตตาไม่ยอมให้เยี่ยนเอ๋อได้ตายอย่างไร้ความยุติธรรมจึงย้อนเวลาให้นางกลับมาก่อนที่เรื่องทุกอย่างจะเกิดขึ้น เยี่ยนเอ๋อกลับมาครั้งนี้มีเพียงความแค้น ครั้งนี้นางจะไม่ยอมให้หนิงหลงสตรีเลวทรามต่ำช้ามาแย่งทุกอย่างของนางไปได้อีก และนางจะแก้แค้นให้หนิงหลงได้รับความเจ็บป
Terakhir Diperbarui : 2025-03-12หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 2 ข้าไม่ยอมให้เป็นเช่นเดิม
บทที่ 2 ข้าไม่ยอมให้เป็นเช่นเดิม"ถิงถิงใต้เท้าออกไปด้านนอกแล้วอย่างนั้นหรือ?""เจ้าค่ะ ฮูหยินใต้เท้าฝากข้ามาบอกท่านด้วยนะเจ้าคะว่าวันนี้จะกลับมากินอาหารเย็นกับฮูหยิน ""อย่างนั้นหรือ? เช่นนั้นเจ้าเองรีบมาช่วยข้าแต่งกายจะได้ออกไปตลาดเพื่อซื้อของกัน" เยี่ยนเอ๋อไม่ได้พบหน้าของหลี่หย่วนจื่อสามีของตนมานานตั้งแต่เขารู้ว่าหนิงหลงมีบุตรให้เขา นับวันเขาไม่เคยมาหานางเลยด้วยซ้ำแถมยังไม่สนใจแม้เยี่ยนเอ๋อจะให้สาวใช้ไปบอกว่านางต้องหการพบ ราวกับว่าหลี่หย่วนจื่อหลงอนุของเขายิ่งนัก ใบหน้าแววตาที่อบอุ่นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรักนานมาแล้วที่นางไม่ได้พบเจอ ช่างคิดถึงเหลือเกินแม้ว่านางจะเจ็บปวดหัวใจที่เขาหลงอนุคนใหม่จนลืมนาง แต่หัวใจความรักที่นางมีต่อหลี่หย่วนจื่อไม่เคยจางหาย ราวกับนางกำลังมีความรักครั้งใหม่หัวใจของนางเต้นระรัวเมื่อนึกเห็นใบหน้าของหลี่หย่วนจื่อ และครั้งนี้นางจะไม่ยอมให้ผู้ใดมาแย่งสามีของนางไปได้อีก ทุกอย่างที่เป็นของนางต้องเป็นของนางอย่างที่มันควรเป็น ผู้ใดดีมานางจะดีกลับถ้าผู้ใดร้ายมานางเองก็จะร้ายกลับเช่นกันเพราะครั้งนี้ฮูหยินผู้อ่อนแอ จิตใจอ่อนโยนได้ตายจากไปแล้วแสงแดดยามเช้าอ่อน ๆ พ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-12หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 3 ไม่คาดคิดว่าจะพบนางเร็วเพียงนี้
บทที่ 3 ไม่คาดคิดว่าจะพบนางเร็วเพียงนี้เยี่ยนเอ๋อไม่คาดคิดเลยว่าจะได้พบเจอนางรวดเร็วเช่นนี้ เมื่อครั้งก่อนที่นางปรากฏตัวน่าอีกสักหนึ่งฤดูแต่เหตุใดครานี้นางมาพร้อมกับสามีของตนหรือว่านางจะเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตมิได้กัน เยี่ยนเอ๋อสบตานางความหวาดหวั่นในใจได้ก่อเกิด แต่ทว่านางมิได้หวาดกลัวครั้งนี้นางจะไม่ยอมให้เป็นเช่นเดิมอีกต่อไป"ท่านพี่ข้ามีถิงถิงคอยดูแลมิได้ขาดตกบกพร่องอันใด ข้าว่านางสมควรจะไปช่วยพ่อครัวที่โรงครัวเสียมากกว่างานที่โรงครัวนั้นมีมากมายต่อให้มีสาวใช้มากเพียงใดก็มิอาจจะเพียงพอ" นางจะไม่ยอมให้หนิงหลงมาอยู่ใกล้ตัวนางอีก"เช่นนั้นก็แล้วแต่ฮูหยินเห็นสมควร หนิงหลงเจ้าตามบ่าวผู้นี้ไป ส่วนเจ้าพานางไปหาที่พักและสอนงานให้นางด้วย" ใต้เท้าหย่วนจื่อหันไปบอกสาวใช้ให้พาหนิงหลงไปที่พัก"เจ้าค่ะท่านใต้เท้า เจ้าเดินตามข้ามา" ถิงถิงบอกให้นางเดินตามไปที่ห้องพัก หลี่หย่วนจื่อโอบกอดเยี่ยนเอ๋อเดินไปที่ห้องโถง หนิงหลงเหลือบตาจ้องมองสำรวจฮูหยินก่อนจะเดินตามถิงถิงไปที่ห้อง"ท่านพี่วันนี้ทรงเหนื่อยหรือไม่เจ้าคะ? เมื่อเช้าท่านพี่ก็ไม่รอข้าตื่นแถมยังออกไปก่อนข้าเสียอีก""ข้าเห็นเจ้าเหน็ดเหนื่อยช่วงนี้เ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-12หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 4 งานเลี้ยง
บทที่ 4 งานเลี้ยงยามโหย่ว (18.00)ถิงถิงช่วยเยี่ยนเอ๋อแต่งกายแต่งเติมประทินอย่างงดงามไม่ลืมที่จะแต้มสีชาดที่ริมฝีปากนางจ้องมองไปยังคันฉ่องเห็นแววตาของฮูหยินที่เหม่อลอยจนนางแอบสงสัย ตั้งแต่ฮูหยินตื่นเช้ามาฮูหยินทรงเปลี่ยนไปเหมือนมีอะไรในใจตลอดเวลา"ฮูหยินเจ้าคะ ข้ารับใช้ฮูหยินมานานพอมองออกว่าฮูหยินมีเรื่องทุกข์ใจ หากฮูหยินมีเรื่องอันใดบอกข้าได้นะเจ้าคะ ข้าไม่อยากให้ฮูหยินเป็นกังวลเพียงลำพัง " เยี่ยนเอ๋อที่ครุ่นคิดก็รู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงของถิงถิง"เจ้านี่สมกับเป็นสาวใช้ที่ตามข้ามาตลอดจริง ๆ ข้าแค่มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยนะ""หรือว่าฮูหยินจะคิดมากเรื่องสาวใช้คนใหม่หรือเจ้าคะ? นางทั้งมีใบหน้าที่อ่อนหวาน ฮูหยินกลัวว่านางจะเข้ามาเป็นอนุหรือเจ้าคะ""ไม่รู้สิข้ามีเรื่องให้เจ้าต้องทำ ต่อจากนี้ไปงานของเจ้านอกจากดูแลข้าต้องจับตาดูการเคลื่อนไหวของหนิงหลง หากนางมีพิรุธอันใดรีบแจ้งข้าโดยเร็ว วันนี้อาจจะยังไม่เกิดเรื่องอันใดแต่ไม่รู้เลยว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นหรือไม่ " เยี่่ยนเอ๋อมิอาจจะบอกความจริงแก่ถิงถิงได้เพราะกลัวว่านางจะเข้าใจผิดและคิดว่านางเป็นฮูหยินที่สติเลอะเลือน"ได้เลยเจ้าค่ะ ข้าเอ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-12หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 5 จับตาดู
บทที่ 5 จับตาดูถิงถิงที่คอยมองนายหญิงอยู่แล้วเมื่อเห็นนางเรียกใช้รีบเดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว"ฮูหยินมีอะไรหรือเจ้าคะ""เจ้าอย่าลืมที่ข้าบอกเฝ้ามองหนิงหลงอย่าให้คลาดสายตาเข้าใจหรือไม่""เข้าใจเจ้าค่ะ " ถิงถิงกล่าวพร้อมพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปสายตาจับจ้องไปคอยแอบมองหนิงหลงที่ยืนคอยรินสุราให้แก่ท่านใต้เท้าท่านอื่น ๆ ที่มาร่วมงานในครานี้ เยี่ยนเอ๋อเองก็คอยแอบเหลือบมองนางอยู่บ่อยครั้ง ยามนี้นางแต่งกายแตกต่างจากคราก่อนมากนัก เยี่ยนเอ๋อจำได้ดีว่าครั้งก่อนนางแต่งกายซอมซ่อเสื้อผ้าขาดหลุดลุ่ยแถมจะไม่เหมือนเสื้อผ้า จนนางสงสารนำเสื้อผ้าเก่า ๆ ของตนเองมอบให้นางไว้นุ่งห่มมากมายแต่ทว่าครานี้นางมีชุดที่ดีต่างจากที่จะเป็นสาวใช้ด้วยซ้ำไป เยี่ยนเอ๋อจะไม่ประมาทหนิงหลงเด็ดขาดเมื่องานเลี้ยงจบลงทุกคนได้กลับเรือนของตน เกี้ยวต่าง ๆ ได้พากันเคลื่อนขบวนกลับ หลี่หย่วนจื่อกับเยี่ยนเอ๋อออกมาส่งแขกทุกท่านที่หน้าเรือน ให้เดินทางกลับอย่างปลอดภัย จนทุกคนกลับหมดหย่วนจื่อจึงโอบกอดเยี่ยนเอ๋อจะพานางเดินกลับห้อง"พวกเจ้าพากันเก็บของแล้วกลับไปพักผ่อนเถอะเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน ข้าจะพาฮูหยินไปพักเช่นกัน" ใต้เท้าหันไปบอกบ่าวรั
Terakhir Diperbarui : 2025-03-12
Bab terbaru
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 10 เคลื่อนไหว
บทที่ 10 เคลื่อนไหวหนิงหลงถูกโบยเสร็จบ่าวรับใช้ได้ลากตัวของนางมาที่ห้องก่อนจะโยนนางเข้าไปอย่างไร้ความเมตตา ทุกคนในเรือนต่างพากันไม่ชอบหนิงหลงเข้ามาอยู่ในเรือนเพียงไม่กี่วันกลับไปหาเรื่องฮูหยิน ทำให้ไม่มีผู้ใดหายามาให้นางดื่มหรือแม้แต่ยามาทาหลังให้นาง หนิงหลงนอนคว่ำหน้าแผ่นหลังแดงซ่านไปด้วยรอยแซ่ นางเจ็บปวดจนต้องกัดริมฝีปากเอาไว้เพื่อข่มความเจ็บปวดดวงตาแดงก่ำอย่างเคียดแค้น"ข้าจะแก้แค้นคืนอย่างสาสม เรื่องวันนี้ไม่ยุติธรรมกับข้าสักนิด คอยดูเถิดเจ้าจะได้รับความเจ็บปวดยิ่งกว่าข้า "หนิงหลงเอ่ยออกมาด้วยใจริษยาก่อนจะข่มตานอนให้หลับเพื่อให้ไม่รู้ถึงความเจ็บปวดนี้รุ่งเช้าวันต่อมาเยี่ยนเอ๋อได้ให้ถิงถิงเตรียมยาทาพร้อมให้ถิงถิงไปต้มยามาให้หนิงหลงที่ห้อง"เจ้าตื่นแล้วหรือยัง? ข้านำยาต้มมาให้เจ้า ฮูหยินยังเมตตามอบยามาให้เจ้าทาที่แผลอีกด้วย" ถิงถิงได้เปิดประตูเข้าไปด้านในเห็นหนิงหลงนอนเจ็บระบมอยู่บนที่นอน"ข้าไม่ต้องการ…!!! นำออกไปฮูหยินของเจ้ามีเมตตาอย่างนั้นหรือ? หึ หึ นางเป็นฮูหยินที่เหี้ยมโหดต่างหาก เรื่องที่ข้าเจ็บตัวครั้งนี้มิใช่ความผิดข้าสักนิด ข้ายังไม่ได้ทำอันใดให้ฮูหยินของเจ้าด้วยซ้ำเหตุ
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 9 นำตัวนางไปโบย
บทที่ 9 นำตัวนางไปโบยบ่าวรับใช้จับตัวหนิงหลงไปไว้ในห้องขังหลังเรือน ส่วนเยี่ยนเอ๋อถูกหย่วนจื่อช่วยเอาไว้ได้ทันเขาพานางมาที่ห้องให้ถิงถิงเปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์ชุดใหม่ให้เกรงว่านางจะไม่สบายไม่นานนักนางก็ฟื้นขึ้นมา หย่วนจื่อกังวลเดินไปเดินมาเมื่อเห็นว่าหญิงสาวที่ตนรักฟื้นเขารีบเข้ามาประคองนางทันที"ฮูหยินเจ้าฟื้นแล้ว ถิงถิงเรียกหมอเข้ามาตรวจฮูหยินเร็วเข้า""ได้เจ้าค่ะ " เยี่ยนเอ๋อนางมิได้เป็นอันใดเพียงแค่เสแสร้งเท่านั้น นางอยากจะรู้ว่าท่านใต้เท้าจะลงโทษหรือโมโหหนิงหลงเสมือนตอนที่หนิงหลงตกลงน้ำหรือไม่? นางจำสายตาที่เขาจ้องมองนางได้ดี ความเจ็บปวดความไม่เชื่อใจและความรักไม่มีอีกแล้วในสายตานั้นแต่ทว่าครานี่แตกต่างออกไป เมื่อนางลืมตาขึ้นมาได้ก็โอบกอดเขาอย่างแนบแน่น"ท่านพี่ ข้าคิดว่าจะไม่ได้พบท่านพี่เสียแล้ว""เจ้าปลอดภัยแล้วฮูหยินข้าจะไม่มีวันให้ผู้ใดมาทำร้ายเจ้าได้อีก ข้าไม่คิดเลยว่าหนิงหลงจะเป็นคนลงมือทำเช่นนี้กับเจ้าได้หากไม่ได้เห็นกับตาตนเอง เจ้าคงหวาดกลัวมากสินะ ดูสิเจ้าตัวสั่นไปหมดแล้วใจเย็น ๆ นะตอนนี้เจ้าไม่เป็นอะไรแล้ว" หย่วนจื่อลูบหลังเยี่ยนเอ๋อเบา ๆ ท่านหมอได้เข้ามาในห้องเพื่อตรวจร
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 8 อย่าเสแสร้งเพราะข้ารู้ดี
บทที่ 8 อย่าเสแสร้งเพราะข้ารู้ดีหนิงหลงรีบเดินออกจากห้องมาพร้อมกับความอับอายกลับมาที่ห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเมื่อนางมาถึงห้องได้กรี๊ดร้องทำร้ายข้าวของกระจัดกระจายเต็มห้อง"กรี๊ด ๆ ทำไมทำไมต้องโผล่มาตอนนี้ด้วยนะ แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่แผนของข้าจะสำเร็จ ฮูหยินนางร้ายนักใช่มั้ยวันนี้ตบใบหน้าของข้าสักวันข้าจะใช้มีดกรีดใบหน้าของเจ้าให้เสียโฉม คอยดูเถอะเมื่อนั้นท่านใต้เท้าจะยังรักเจ้าอยู่หรือไม่? แผนที่จะเข้าไปรับใช้แทนถิงถิงคงใช้ไม่ได้แล้ว ข้าต้องคิดแผนใหม่" หนิงหลงโมโหเคลียดแค้นเยี่ยนเอ๋อที่ตบบนางในครานี้ มือของนางลูบที่ใบหน้าดวงตาแข็งกร้าวจ้องมองไปด้านหน้าราวกับถูกปีศาจเข้าร่างสองวันต่อมาอ้ายเสินได้กลับมาที่เรือนและไปหาฮูหยินเพื่อรายงาน"เป็นเช่นไรบ้างได้ความว่าอย่างไร " เยี่อยเอ๋อเอ่ยถามทันทีเมื่อเห็นอ้ายเสินเข้ามาที่ห้องโถง"ฮูหยินข้าไปอยู่ในหอคณิกามาสองสามวันเพื่อสืบหาเรื่องที่ท่านให้ไปสืบและแฝงตัวอยู่บริเวณหน้าเรือน พอได้รู้ว่าหนิงหลงสตรีที่ท่านให้ข้าไปสืบประวัติ นางมิได้เสียบิดาไปขอรับข้ารู้เรื่องมาจากบ่าวรับใช้ในเรือนที่ออกมาดื่มสุราเพียงข้านำเงินหลอกล่อเขาก็ได้เอ่ยบอกเท่าที่รู้มา
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 7 หากข้ามาไม่ทัน
บทที่ 7 หากข้ามาไม่ทันไม่นานนักอ้ายเสินได้เดินตามหลังถิงถิงมาหาฮูหยินที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม"ฮูหยินเรียกข้ามาพบมีเรื่องอันใดหรือขอรับ”"ข้ามีเรื่องให้เจ้าไปทำ เจ้าจงไปสืบหาว่าหนิงหลงสตรีที่ท่านใต้เท้าพามานั้นเป็นผู้ใดกันแน่และการที่นางมาอยู่ที่นี่นั้นมีแผนอันใดหรือไม่?""ขอรับ ข้าจะรีบกลับมารายงานขอรับ ""เอานี่ไปด้วย ข้ารู้มาว่าท่านใต้มู่เท้าชอบไปที่หอคณิกากับโรงเตี๊ยม เจ้านำเงินนี่ไปใช้จ่ายหากอยากรู้ล้วงลึกเจ้าต้องแฝงตัวเข้าไปอยู่ในหอคณิกากับโงเตี๊ยมเพื่อจะได้รู้อะไรมาบ้าง""ขอรับฮูหยิน" อ้ายเสินรับถุงเงินจากเยี่ยนเอ๋อและเดินจากไปทำงานที่ได้รับมอบหมายฝั่งด้านหนิงหลงนางได้เดินมาที่โรงครัวเห็นพ่อครัวกับสาวใช้ทำขนมกันอยู่นางจึงคิดจะนำขนมนั้นไปให้ท่านใต้เท้าเพื่อหาทางใกล้ชิด นางได้ยินมาจากบ่าวรับใช้คนสนิทของท่านใต้เท้าที่มากินอาหารที่โรงครัวว่าตอนนี้ท่านใต้เท้าทำงานอยู่ที่ห้องทำงาน จึงเป็นโอกาสที่ดีที่นางจะได้ใกล้ชิดเขา นางรีบหยิบขนมใส่จานและยกชาใส่ถาดยกไปหาใตเท้าที่ห้องทันทีห้องทำงานของใต้เท้าหลี่หย่วนจื่อก๊อก ๆ """"ผู้ใดกัน"สายตาจับจ้องอยู่ที่หนังสือราชการปากเอ่ยถามผู้ที่มาเยือนเข
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 6 อ้อมกอดที่ข้าคิดถึง
บทที่ 6 อ้อมกอดที่ข้าคิดถึงฝั่งด้านเยี่ยนเอ๋อที่ถูกหลี่หยวนจื่ออุ้มมาที่ห้อง เขาวางนางลงอย่างอ่อนโยนที่เตียงก่อนจะเดินไปนำสิ่งที่เขาเตรียมไว้ให้เยี่ยนเอ๋อเพื่อเป็นของกำนัล"นี่คือสิ่งที่ข้าเตรียมไว้ให้เจ้า รู้หรือไม่ว่าของสิ่งนี้มีเพียงชิ้นเดียวในใต้หล้า ข้าตั้งใจสั่งทำให้มาเจ้าเท่านั้น " เขานำปิ่นปักผมที่ห่อด้วยผ้ายื่นให้เยี่ยนเอ๋อ นางรับจากมือของเขาพร้อมเปิดดูด้วยรอยยิ้ม"ขอบคุณเจ้าค่ะท่านพี่ที่ทำเพื่อข้าขนาดนี้" ดวงตาเต็มไปด้วยความสุขยิ้มร่าให้แก่เขา ก่อนจะโอบกอดเขาอย่างแนบแน่น อ้อมกอดที่นางคนึงหาคิดว่าจะไม่ได้รับมันอีกแล้ว มันยังคงอบอุ่นเช่นเดิม"เพราะข้ารักเจ้าไม่ว่าสิ่งใดที่ทำให้เจ้ามีความสุขข้าทำได้ทั้งนั้น ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่เจ้าจะทำให้ข้ามีความสุขบ้างแล้วฮูหยิน" หย่วนจื่อจูบลงที่หน้าผากอย่างแผ่วเบาก่อนจะจับปลายคางมนของเยี่ยนเอ๋อให้เงยขึ้นก้มลงประกบปากเข้ากับริมฝีปากแดงระเรื่อของเยี่ยนเอ๋ออย่างนุ่นนวล นางวางปิ่นลงข้างหมอนมือทั้งสองข้างโอบกอดเขาแน่น ความหอมหวานนี้ที่นางอยากสัมผัสเขาได้มอบให้นางอีกครั้งราวกับความฝัน จนเยี่ยนเอ๋อไม่อยากจะหลับตาเกรงว่าหากตื่นขึ้นมาเรื่องทั้งหมดจะก
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 5 จับตาดู
บทที่ 5 จับตาดูถิงถิงที่คอยมองนายหญิงอยู่แล้วเมื่อเห็นนางเรียกใช้รีบเดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว"ฮูหยินมีอะไรหรือเจ้าคะ""เจ้าอย่าลืมที่ข้าบอกเฝ้ามองหนิงหลงอย่าให้คลาดสายตาเข้าใจหรือไม่""เข้าใจเจ้าค่ะ " ถิงถิงกล่าวพร้อมพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปสายตาจับจ้องไปคอยแอบมองหนิงหลงที่ยืนคอยรินสุราให้แก่ท่านใต้เท้าท่านอื่น ๆ ที่มาร่วมงานในครานี้ เยี่ยนเอ๋อเองก็คอยแอบเหลือบมองนางอยู่บ่อยครั้ง ยามนี้นางแต่งกายแตกต่างจากคราก่อนมากนัก เยี่ยนเอ๋อจำได้ดีว่าครั้งก่อนนางแต่งกายซอมซ่อเสื้อผ้าขาดหลุดลุ่ยแถมจะไม่เหมือนเสื้อผ้า จนนางสงสารนำเสื้อผ้าเก่า ๆ ของตนเองมอบให้นางไว้นุ่งห่มมากมายแต่ทว่าครานี้นางมีชุดที่ดีต่างจากที่จะเป็นสาวใช้ด้วยซ้ำไป เยี่ยนเอ๋อจะไม่ประมาทหนิงหลงเด็ดขาดเมื่องานเลี้ยงจบลงทุกคนได้กลับเรือนของตน เกี้ยวต่าง ๆ ได้พากันเคลื่อนขบวนกลับ หลี่หย่วนจื่อกับเยี่ยนเอ๋อออกมาส่งแขกทุกท่านที่หน้าเรือน ให้เดินทางกลับอย่างปลอดภัย จนทุกคนกลับหมดหย่วนจื่อจึงโอบกอดเยี่ยนเอ๋อจะพานางเดินกลับห้อง"พวกเจ้าพากันเก็บของแล้วกลับไปพักผ่อนเถอะเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน ข้าจะพาฮูหยินไปพักเช่นกัน" ใต้เท้าหันไปบอกบ่าวรั
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 4 งานเลี้ยง
บทที่ 4 งานเลี้ยงยามโหย่ว (18.00)ถิงถิงช่วยเยี่ยนเอ๋อแต่งกายแต่งเติมประทินอย่างงดงามไม่ลืมที่จะแต้มสีชาดที่ริมฝีปากนางจ้องมองไปยังคันฉ่องเห็นแววตาของฮูหยินที่เหม่อลอยจนนางแอบสงสัย ตั้งแต่ฮูหยินตื่นเช้ามาฮูหยินทรงเปลี่ยนไปเหมือนมีอะไรในใจตลอดเวลา"ฮูหยินเจ้าคะ ข้ารับใช้ฮูหยินมานานพอมองออกว่าฮูหยินมีเรื่องทุกข์ใจ หากฮูหยินมีเรื่องอันใดบอกข้าได้นะเจ้าคะ ข้าไม่อยากให้ฮูหยินเป็นกังวลเพียงลำพัง " เยี่ยนเอ๋อที่ครุ่นคิดก็รู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงของถิงถิง"เจ้านี่สมกับเป็นสาวใช้ที่ตามข้ามาตลอดจริง ๆ ข้าแค่มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยนะ""หรือว่าฮูหยินจะคิดมากเรื่องสาวใช้คนใหม่หรือเจ้าคะ? นางทั้งมีใบหน้าที่อ่อนหวาน ฮูหยินกลัวว่านางจะเข้ามาเป็นอนุหรือเจ้าคะ""ไม่รู้สิข้ามีเรื่องให้เจ้าต้องทำ ต่อจากนี้ไปงานของเจ้านอกจากดูแลข้าต้องจับตาดูการเคลื่อนไหวของหนิงหลง หากนางมีพิรุธอันใดรีบแจ้งข้าโดยเร็ว วันนี้อาจจะยังไม่เกิดเรื่องอันใดแต่ไม่รู้เลยว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นหรือไม่ " เยี่่ยนเอ๋อมิอาจจะบอกความจริงแก่ถิงถิงได้เพราะกลัวว่านางจะเข้าใจผิดและคิดว่านางเป็นฮูหยินที่สติเลอะเลือน"ได้เลยเจ้าค่ะ ข้าเอ
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 3 ไม่คาดคิดว่าจะพบนางเร็วเพียงนี้
บทที่ 3 ไม่คาดคิดว่าจะพบนางเร็วเพียงนี้เยี่ยนเอ๋อไม่คาดคิดเลยว่าจะได้พบเจอนางรวดเร็วเช่นนี้ เมื่อครั้งก่อนที่นางปรากฏตัวน่าอีกสักหนึ่งฤดูแต่เหตุใดครานี้นางมาพร้อมกับสามีของตนหรือว่านางจะเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตมิได้กัน เยี่ยนเอ๋อสบตานางความหวาดหวั่นในใจได้ก่อเกิด แต่ทว่านางมิได้หวาดกลัวครั้งนี้นางจะไม่ยอมให้เป็นเช่นเดิมอีกต่อไป"ท่านพี่ข้ามีถิงถิงคอยดูแลมิได้ขาดตกบกพร่องอันใด ข้าว่านางสมควรจะไปช่วยพ่อครัวที่โรงครัวเสียมากกว่างานที่โรงครัวนั้นมีมากมายต่อให้มีสาวใช้มากเพียงใดก็มิอาจจะเพียงพอ" นางจะไม่ยอมให้หนิงหลงมาอยู่ใกล้ตัวนางอีก"เช่นนั้นก็แล้วแต่ฮูหยินเห็นสมควร หนิงหลงเจ้าตามบ่าวผู้นี้ไป ส่วนเจ้าพานางไปหาที่พักและสอนงานให้นางด้วย" ใต้เท้าหย่วนจื่อหันไปบอกสาวใช้ให้พาหนิงหลงไปที่พัก"เจ้าค่ะท่านใต้เท้า เจ้าเดินตามข้ามา" ถิงถิงบอกให้นางเดินตามไปที่ห้องพัก หลี่หย่วนจื่อโอบกอดเยี่ยนเอ๋อเดินไปที่ห้องโถง หนิงหลงเหลือบตาจ้องมองสำรวจฮูหยินก่อนจะเดินตามถิงถิงไปที่ห้อง"ท่านพี่วันนี้ทรงเหนื่อยหรือไม่เจ้าคะ? เมื่อเช้าท่านพี่ก็ไม่รอข้าตื่นแถมยังออกไปก่อนข้าเสียอีก""ข้าเห็นเจ้าเหน็ดเหนื่อยช่วงนี้เ
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 2 ข้าไม่ยอมให้เป็นเช่นเดิม
บทที่ 2 ข้าไม่ยอมให้เป็นเช่นเดิม"ถิงถิงใต้เท้าออกไปด้านนอกแล้วอย่างนั้นหรือ?""เจ้าค่ะ ฮูหยินใต้เท้าฝากข้ามาบอกท่านด้วยนะเจ้าคะว่าวันนี้จะกลับมากินอาหารเย็นกับฮูหยิน ""อย่างนั้นหรือ? เช่นนั้นเจ้าเองรีบมาช่วยข้าแต่งกายจะได้ออกไปตลาดเพื่อซื้อของกัน" เยี่ยนเอ๋อไม่ได้พบหน้าของหลี่หย่วนจื่อสามีของตนมานานตั้งแต่เขารู้ว่าหนิงหลงมีบุตรให้เขา นับวันเขาไม่เคยมาหานางเลยด้วยซ้ำแถมยังไม่สนใจแม้เยี่ยนเอ๋อจะให้สาวใช้ไปบอกว่านางต้องหการพบ ราวกับว่าหลี่หย่วนจื่อหลงอนุของเขายิ่งนัก ใบหน้าแววตาที่อบอุ่นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรักนานมาแล้วที่นางไม่ได้พบเจอ ช่างคิดถึงเหลือเกินแม้ว่านางจะเจ็บปวดหัวใจที่เขาหลงอนุคนใหม่จนลืมนาง แต่หัวใจความรักที่นางมีต่อหลี่หย่วนจื่อไม่เคยจางหาย ราวกับนางกำลังมีความรักครั้งใหม่หัวใจของนางเต้นระรัวเมื่อนึกเห็นใบหน้าของหลี่หย่วนจื่อ และครั้งนี้นางจะไม่ยอมให้ผู้ใดมาแย่งสามีของนางไปได้อีก ทุกอย่างที่เป็นของนางต้องเป็นของนางอย่างที่มันควรเป็น ผู้ใดดีมานางจะดีกลับถ้าผู้ใดร้ายมานางเองก็จะร้ายกลับเช่นกันเพราะครั้งนี้ฮูหยินผู้อ่อนแอ จิตใจอ่อนโยนได้ตายจากไปแล้วแสงแดดยามเช้าอ่อน ๆ พ
