MasukShare
บทที่ 10 เคลื่อนไหว
Terakhir Diperbarui:
2025-03-14 10:04:45บทที่ 10 เคลื่อนไหว
หนิงหลงถูกโบยเสร็จบ่าวรับใช้ได้ลากตัวของนางมาที่ห้องก่อนจะโยนนางเข้าไปอย่างไร้ความเมตตา ทุกคนในเรือนต่างพากันไม่ชอบหนิงหลงเข้ามาอยู่ในเรือนเพียงไม่กี่วันกลับไปหาเรื่องฮูหยิน ทำให้ไม่มีผู้ใดหายามาให้นางดื่มหรือแม้แต่ยามาทาหลังให้นาง หนิงหลงนอนคว่ำหน้าแผ่นหลังแดงซ่านไปด้วยรอยแซ่ นางเจ็บปวดจนต้องกัดริมฝีปากเอาไว้เพื่อข่มความเจ็บปวดดวงตาแดงก่ำอย่างเคียดแค้น
"ข้าจะแก้แค้นคืนอย่างสาสม เรื่องวันนี้ไม่ยุติธรรมกับข้าสักนิด คอยดูเถิดเจ้าจะได้รับความเจ็บปวดยิ่งกว่าข้า "หนิงหลงเอ่ยออกมาด้วยใจริษยาก่อนจะข่มตานอนให้หลับเพื่อให้ไม่รู้ถึงความเจ็บปวดนี้
รุ่งเช้าวันต่อมาเยี่ยนเอ๋อได้ให้ถิงถิงเตรียมยาทาพร้อมให้ถิงถิงไปต้มยามาให้หนิงหลงที่ห้อง
"เจ้าตื่นแล้วหรือยัง? ข้านำยาต้มมาให้เจ้า ฮูหยินยังเมตตามอบยามาให้เจ้าทาที่แผลอีกด้วย" ถิงถิงได้เปิดประตูเข้าไปด้านในเห็นหนิงหลงนอนเจ็บระบมอยู่บนที่นอน
"ข้าไม่ต้องการ…!!! นำออกไปฮูหยินของเจ้ามีเมตตาอย่างนั้นหรือ? หึ หึ นางเป็นฮูหยินที่เหี้ยมโหดต่างหาก เรื่องที่ข้าเจ็บตัวครั้งนี้มิใช่ความผิดข้าสักนิด ข้ายังไม่ได้ทำอันใดให้ฮูหยินของเจ้าด้วยซ้ำเหตุใดถึงหมายหัวรังแกข้าเช่นนี้ เจ้าเองก็เห็นกับตาว่าข้าไม่ได้ทำเจ้ามันใจดำทั้งนายทั้งบ่าว" หนิงหลงสถบคำต่อว่าถิงถิงอย่างไม่เกรงกลัว
"ก็เพราะฮูหยินของข้ามองออกอย่างไรล่ะ ว่าเจ้ามันหวังสูงเพียงใด และที่ฮูหยินทำเช่นนี้เพราะเป็นการข่มขู่ให้เจ้าเจียมตนซ่ะอย่าได้คิดทำการใดไม่เช่นนั้นข้าไม่รับรองว่าชีวิตของเจ้าจะได้มีลมหายใจต่อไปหรือไม่?" ถิงถิงเห็นแววตาของหนิงหลงที่ส่งมายังนาง นางรู้ได้ทันทีว่าสตรีนางนี้โหดร้ายยิ่งเสียกว่าฮูหยินเสียอีก ถิงถิงวางยาไว้ตรงหน้าของหนิงหลงพร้อมเดินออกไป หนิงหลงเมื่อได้ยินคำพูดของถิงถิงนางยิ่งโมโหมากกว่าเดิม นางใช้มือปัดยาที่ถิงถิงนำมาให้ทิ้งจนหมด
ฝั่งด้านเยี่ยนเอ๋อนางนั่งจิบน้ำชารอถิงถิงมารายงานอย่างสบายใจ ไม่นานนักก็เห็นถิงถิงเดินมาจากไกล ๆ นางอยากรู้เหลือเกินว่าสภาพของหนิงหลงยามนี้จะเป็นเช่นไร นางจะยอมแพ้หรือว่ามีแผนอันใดอีกหรือไม่?
"ข้ามาแล้วเจ้าค่ะฮูหยิน "
"นางเป็นเช่นไรบ้าง "
"นางยังคงหยิ่งยโสไม่ยอมรับยาของฮูหยินเจ้าค่ะ แถมนางยังต่อว่าที่ฮูหยินทำเช่นนี้กับนาง นางบอกว่าตนเองไม่ได้รับความยุติธรรมเจ้าค่ะ "
'คนเยี่ยงนางร้องหาความยุติธรรมหรือแล้วทีข้าเล่ายามที่ข้าร้องหาความยุติธรรมไม่เห็นมีผู้ใดรับฟังข้าเลย ' เยี่ยนเอ๋อคิดในใจก่อนจะหันไปตอบถิงถิง
"ปล่อยนางเอาไว้สักพักข้าจะไม่หาเรื่องนางแต่เมื่อไหร่ที่นางเริ่มเคลื่อนไหวเมื่อนั้นข้าเองก็จะตั้งรับเช่นกัน " ถิงถิงมองนายหญิงของตนอย่างเข้าใจ ใต้เท้ามีใบหน้าที่หล่อเหลาไหนจะฐานะที่มั่นคงไม่ว่าสตรีนางใดก็ต้องการครอบครอง ไม่แปลกที่ฮูหยินที่รักท่านใต้เท้ามากจะหวงท่านใต้เท้าเช่นนี้
หลายวันถัดมาแผลของหนิงหลงเริ่มหายนางขอไปที่ตลาดพร้อมกับสาวใช้ที่ต้องออกไปซื้อวัตถุดิบมาทำอาหาร เมื่อนางมาที่ตลาดพบเห็นมารดาของนางที่มาตลาดเช่นเดียวกัน นางจึงขอสาวใช้ที่มาด้วยกันไปหาและโกหกว่าเป็นเพื่อนที่อยู่ในเรือนท่านใต้เท้ามู่
"เจ้ารีบคุยรีบกลับล่ะ อย่าได้ชักช้าที่ข้าให้เจ้าไปเพราะสงสารหรอกนะ หากเจ้ากลับไปช้ารู้หรือไม่ว่าจะเกิดอันใดขึ้น"
"ข้ารู้แล้ว ข้าจะไปพูดคุยเพียงไม่นานและจะรีบกลับเรือนเจ้าไม่ต้องห่วงข้าไม่ทำให้เจ้าเดือดร้อนหรอกนะ " หนิงหลงยิ้มกว้างบอกสาวใช้ที่มาด้วยกันก่อนจะแยกกันตรงนี้ก่อนที่หนิงหลงเดินไปหาท่านแม่ทันที
"ท่านแม่ …ท่านแม่ข้าอยู่นี่" มารดาของหนิงหลงมองซ้ายมองขวาเมื่อได้ยินเสียงบุตรสาวของนางเมื่อเห็นหนิงหลงนางรีบเข้ามาหาเช่นกัน
"เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง สบายดีหรือไม่ข้าเป็นห่วงเจ้าจริง ๆ"นางจับกายของหนิงหลงอย่างเป็นห่วง
"ท่านแม่เราไปหาที่เงียบ ๆ คุยกันเถิด ตรงนี้คนมากมายเดี๋ยวผู้อื่นจะรู้เอาได้" ท่านแม่ของนางพยักหน้าพร้อมเดินตามหนิงหลงไปที่ตรอกไร้ผู้คนเดินผ่าน แต่เมื่อมาถึงที่ไร้ผู้คนหนิงหลงได้เปิดผ้าคุมหลังให้นางได้เห็น ผู้เป็นมารดาเมื่อเห็นเช่นนั้นก็ตกใจสงสารบุตรสาวใจจับใจ
"เกิดอันใดขึ้นกับเจ้า ทำไมหลังของเจ้าถึงเป็นเช่นนี้ "
"นี่เป็นฝีมือของฮูหยินของท่านใต้เท้าหลี่หย่วนจื่อเจ้าค่ะ "
"หากเป็นเช่นนั้นเจ้าอยู่ที่นั่นลำบากกลับเรือนใต้เท้ามู่กับข้าดีหรือไม่?"
"ไม่เจ้าค่ะ ท่านแม่ที่ข้าเรียกท่านแม่ในครั้งนี้เพราะข้าจะฝากเรื่องหนึ่งไปบอกกับท่านใต้เท้าเจ้าค่ะ คืนนี้ในยามจื่อ (23.00-00.59) ให้คนสนิทของท่านใต้เท้าออกมาพบข้าที่หลังเรือนท่านใต้เท้าหลี่ด้วยเจ้าคะ ข้ามีเรื่องต้องแจ้งต่อท่านใต้เท้า "
"หนิงหลงเจ้าหยุดตอนนี้ยังทัน ข้าไม่อยากให้เจ้าทำเรื่องอันตรายเช่นนี้เลย "
"ไม่!! ท่านแม่ข้าทำมาถึงขั้นนี้มิอาจจะหันหลังได้ข้าจะแก้แค้นทุกคนที่ทำให้ข้าเจ็บปวด แม้แต่ใต้เท้าหลี่ข้าจะทำให้เขาสยบแทบเท้าข้า " ดวงตาฉายแววความมุ่งมั่นทำเอาผู้เป็นมารดาถึงกับถอนหายใจ เมื่อทั้งสองพูดคุยกันสักพักก็พากันแยกย้าย
เรื่องที่หนิงหลงอยากพบคนสนิทของท่านใต้เท้าเพราะนางรู้มาว่าตอนนี้ฮูหยินนั้นกำลังตั้งท้องอยู่ นางต้องการยาที่ทำให้เยี่ยนเอ๋อแท้งนางจะได้เจ็บปวดเจียนตาย และรายงานท่านใต้เท้าเรื่องที่เขาให้นางมาทำในครั้งนี้ด้วย
"ข้าทนรอไม่ไหวแล้วสิ นังฮูหยินผู้หยิ่งยโสหากได้เห็นเลือดไหลออกระหว่างขานางจะเจ็บปวดเพียงใดกันนะ ยิ่งนางเจ็บปวดเท่าไหร่ข้ายิ่งชอบใจฮ่า ฮ่า วันนี้ข้ามีความสุขเสียจริง " นางเดินกลับเรือนใต้เท้าหลี่อย่างอารมณ์ดีแต่หารู้ไม่ว่าทุกการเคลื่อนไหวของนางอยู่ในสายตาของอ้ายเสิน
Bab terkait
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 11 ตามดูนาง
บทที่ 11 ตามดูนางอ้ายเสินกลับมารายงานเยี่ยนเอ๋อทันทีเมื่อเห็นว่าหนิงหลงเคลื่อนไหว"อื้ม… นางไปพบสตรีนางหนึ่งเช่นนั้นหรือ?"“ขอรับฮูหยิน นางเรียกสตรีนางนั้นว่าเป็นท่านแม่ น่าจะเป็นมารดาของนางขอรับ” เมื่อเห็นท่าทางสงสัยของฮูหยินอ้ายเสินได้เอ่ยบอกความสงสัยนั้นให้ได้คลายความอยากรู้"นางต้องวางอันใดแน่นอน แล้วเจ้าได้ความว่าเช่นไร""ข้าได้ยินนางบอกให้หญิงนางนั้นไปบอกกับท่านใต้เท้ามู่ให้คนของท่านใต้เท้ามู่มาพบนางในคืนนี้ขอรับ ""เช่นนั้นคืนนี้เจ้าต้องจับตาดูนางและตามนางออกไป ข้าต้องรู้ให้ได้ว่านางจะทำอันใดกันแน่ หากนางคิดจะทำร้ายตระกูลของข้าข้าไม่เก็บนางเอาไว้แน่ ""ข้าคิดไม่ถึงเลยนะเจ้าคะ ว่านางเข้ามาอยู่ที่นี่เพราะมีแผนอันใด เรื่องนี้ข้าว่าฮูหยินอย่าทำผู้เดียวเลยเจ้าค่ะ เราต้องหารือกับท่านใต้เท้านะเจ้าคะ"ถิงถิงได้ยินเรื่องทั้งหมดนางกลัวว่าฮูหยินจะรับมือเรื่องนี้ไม่ได้และอาจจะนำภัยมาสู่ตนเอง"ถิงถิง ท่านพี่นั้นนับถือท่านใต้เท้ามู่แถมเขายังเป็นผู้มีพระคุณหากข้านำเรื่องนี้ไปหารือท่านพี่มีหวังท่านพี่ต้องโกรธข้าเป็นแน่ รอให้ข้าแน่ใจและมีหลักฐานเพียงพอข้าจะนำเรื่องนี้ไปบอกแก่ท่านพี่เอง ""เจ้า
Terakhir Diperbarui : 2025-03-15หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 12 ตรวจสอบใต้เท้ามู่
บทที่ 12 ตรวจสอบใต้เท้ามู่เช้าวันรุ่งขึ้นเสียงกระพวนหน้าห้องดังขึ้นเป็นระรอก ๆ ตามกระแสลมที่พัดผ่าน ยามได้ยินรู้สึกสบายหู เช้าวันนี้เยี่ยนเอ๋อตื่นมาแต่เช้าตรู่ส่วนท่านใต้เท้าเองก็เช่นกัน วันนี้เขามีเรื่องที่จะต้องไปทำที่วังหลวงจึงได้ออกเดินทางแต่เช้า"ฮูหยินเช้าวันนี้อากาศดีจริง ๆ นะเจ้าคะ""นั้นนะสิข้าเย็นสบายกายนัก" ทั้งสองกำลังเอ่ยกันอยู่เสียงประตูได้ดังขึ้นก๊อก… ๆ"ถิงถิงเจ้าไปดูสิว่าผู้ใดมา ""เจ้าค่ะฮูหยิน" ถิงถิงเดินออกไปดูตามคำสั่งของนายหญิงพบว่าผู้ที่มาเยือนคืออ้ายเสินจึงได้บอกให้เขาไปรอที่ห้องโถง นางจะเรียนนายหญิงและตามไป"ฮูหยินเจ้าคะอ้ายเสินมาหาเจ้าค่ะ ข้าจึงบอกให้เขาไปรอที่ห้องโถง""เช่นนั้นรีบไปหาเขากันข้าชักอยากรู้แล้วสิ ว่าอ้ายเสินได้เรื่องมาเช่นไร" พูดจบเยี่ยนเอ๋อได้เดินออกไปจากห้องของตน มุ่งหน้าไปที่ห้องโถงของเรือน เมื่อเดินเข้ามาพบว่าอ้ายเสินยืนรออยู่แล้วเยี่ยนเอ๋อนั่งลงที่เก้าอี้เขาเองก็ไม่รอช้าที่จะแจ้งต่อเรื่องที่รับรู้มา"ฮูหยินขอรับเมื่อคืนนี้ข้าได้ทำตามที่ท่านบอก นางออกไปด้านนอกจริง ๆ ตามที่นางนัดไว้ชายที่มาหานางดูดีใช่น้อย แต่ทว่าทั้งสองกลับมีความสัมพันธ์
Terakhir Diperbarui : 2025-03-15หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 13 เยือนเรือนใต้เท้ามู่
บทที่ 13 เยือนเรือนใต้เท้ามู่หลังจากที่หย่วนจื่อหารือกับฝ่าบาทเสร็จสิ้นเขาได้ครุ่นคิดจึงไปหาท่านใต้เท้ามู่ที่เรือนของเขา เพื่อสำรวจดูในเรือนของเขามีสิ่งของอันใดแปลกตาหรือไม่?ไม่นานนักม้าของหย่วนจื่อได้มาหยุดอยู่ที่หน้าเรือนเขากระโดดลงจากหลังม้าเดินตรงมาด้านหน้าเรือน บ่าวรับใช้เห็นจึงรีบเข้ามาต้อนรับ"ท่านใต้เท้าหลี่มาพบใต้เท้ามู่หรือขอรับ? ข้าจะให้สาวใช้ไปตามท่านใต้เท้าให้เชิญท่านนั่งคอยที่ห้องโถงก่อนขอรับ "หย่วนจื่อพยักหน้าไม่เอ่ยอันใดเดินตามหลังบ่าวรับใช้สายตาจ้องมองไปรอบ ๆ เรือน สาวใช้ในเรือนของท่านใต้เท้ามู่นั้นมีมากมายอย่างที่เขาบอกจริง ๆ เมื่อก่อนหย่วนจื่อไม่ทันสังเกต หย่วนจื่อครุ่นคิดไปไม่นานก็มาถึงห้องโถง บ่าวรับใช้ให้เขานั่งรอที่นี่โดยที่เขาจะไปนำน้ำชามาต้อนรับ ก่อนจะบอกให้สาวใช้ไปตามท่านใต้เท้ามู่หย่วนจื่อนั่งลงที่เก้าอี้รอท่านใต้เท้าสายตาของเขาเหลือบไปเห็นภาพวาดที่หายากไม่คิดว่ามันจะมาอยู่ที่เรือนของใต้เท้ามู่เพียงแค่เห็นชื่อจิตรกรเขายิ่งแน่ใจว่าสิ่งของที่ใต้เท้ามู่นำไปนั้นทำเงินให้เขามากมายถึงขั้นซื้อภาพวาดของจิตรกรท่านนี้มาได้"เจ้าชอบภาพนั้นหรือ? ภาพนั้นข้าเองเพียงเห
Terakhir Diperbarui : 2025-03-15หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 14 สนใจเป็นอนุของข้าหรือไม่
บทที่ 14 สนใจเป็นอนุของข้าหรือไม่หย่วนจื่อกลับมาอ่านหนังสือที่ถูกจดบันทึกย้อนหลังสองปี หลายอย่างที่เขาสังเกตเห็นสิ่งของที่หายไปมากมาย เขาได้จดทุกอย่างที่หายไปลงในกระดาษอีกใบเพื่อจะนำไปตรวจสอบ และสืบหาว่าตอนนั้นผู้ใดคือคนที่จดบันทึกหนังสือพวกนี้ หากรู้ตัวจะได้สืบสวนว่าเขาเป็นคนของท่านใต้เท้ามู่หรือไม่เพื่อจับตัวใต้เท้ามู่อย่างถูกต้องและมีหลักฐาน การที่จะจับตัวของเขาด้วยหลักฐานเพียงเท่านี้คงยาก เพราะใต้เท้ามู่เป็นถึงญาติฝั่งขวาของไทเฮา เรื่องนี้หย่วนจื่อต้องตรวจสอบและไตร่ตรองเป็นอย่างดีเมื่ออ่านไปเรื่อย ๆ หย่วนจื่อได้เห็นการลงนามผู้ที่จดบันทึกไม่ว่ากี่เล่มมีเพียงผู้เดียวที่เป็นคนจดบันทึกก่อนจะมีนามของใต้เท้ามู่ที่ลงนามด้านล่างสุด"ใต้เท้าโม่อี้ฟาง ... ใต้เท้าชั้นผู้น้อยผู้นี้เป็นคนของท่านใต้เท้ามู่หรอกหรือ เช่นนั้นข้าจะไปหาเขาด้วยตัวของข้าเอง ดูสิว่าเขาจะอธิบายเรื่องนี้บอกแก่ข้าเช่นไร " หย่วนจื่อพบเจอรายชื่อและจะตรวจสอบเพื่อทำการเก็บหลักฐานมัดตัวท่านใต้เท้ามู่ฝั่งด้านหนิงหลงนางทำงานของตนเสร็จสิ้นได้ไปที่โรงครัวเพื่อกินอาหารของตนเอง ได้ยินบ่าวรับใช้เอ่ยกันว่าคืนนี้เขาต้องไปเฝ้าหน้าห้อ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-15หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 15 ข้าขอมีอนุเพิ่ม
บทที่ 15 ข้าขอมีอนุเพิ่มเมื่อหนิงหลงออกจากห้องไป รอยยิ้มเมื่อครู่ได้จางหายทันที ดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัย"หนิงหลงมองออกง่ายหนัก นางเข้ามาในเรือนนี้ต้องการเป็นอนุของข้าสินะ แต่ข้าอยากรู้เหลือเกินว่าเจตนาที่ีแท้จริงคือเรื่องใดกัน ข้าต้องคิดไตร่ตรองวางแผนให้ดี หากนางจะเข้ามาเป็นอนุของข้า เรื่องนี้ข้าต้องแจ้งให้ฮูหยินได้รู้เสียก่อน ว่าที่ข้าทำทั้งหมดเพราะมีเหตุจำเป็น เยี่ยนเอ๋อจะได้ไม่ต้องเสียใจเพราะข้าไม่คิดที่จะเข้านอนกับนางอยู่แล้ว " หย่วนจื่อเอ่ยจบเขาได้เดินไปที่โต๊ะทำงานอีกครั้งเพื่อทำงานต่อส่วนเรื่องของหนิงหลงค่อยหารือกับฮูหยินในยามที่ฟ้าสว่างโรงเตี๊ยมผู้คนเสียงดังเอะอะโวยวาย บางคนก็กอดรัดคณิกาที่พาตัวออกมาจากหอคณิกาเพื่อมาค้างต่อที่โรงเตี๊ยม วันนี้อ้ายเสินไม่ได้ตามเฝ้าหนิงหลงแต่เขาได้ตามชายคนที่หนิงหลงนัดพบวันนั้นมา เขาได้มานั่งดื่มเหล้าที่โรงเตี๊ยมเพียงผู้เดียว อ้ายเสินนั่งสังเกตอยู่พักใหญ่ใบหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยความกังวลและเสียใจ อ้ายเสินจึงแสร้งรินสุราหกใส่ตนเองเพื่อทำให้ดูเหมือนคนเมาก่อนจะอุ้มไหเดินเข้าไปใกล้เขาก่อนจะแกล้งเซล้มโดนตัวของเขาอย่างจัง"โอ๊ะ ๆ ! พี่ชายข้าต้องขอ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 16 ได้ยา
บทที่ 16 ได้ยา"นี่มันเรื่องอันใดกันเจ้าคะ เมื่อครู่ข้าหูฝาดใช่หรือไม่?" เยี่ยนเอ๋อเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้งว่าเมื่อครู่นางไม่ได้หูฝาดไปจริง ๆ"ข้าบอกว่าข้าขอมีอนุได้หรือไม่? แต่ไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิดหรอกนะ" หย่วนจื่อรีบอธิบายให้เยี่ยนเอ๋อได้ฟังเพราะตอนนี้ดวงตาของนางเริ่มแดงก่ำ"ไม่ใช่อย่างที่ข้าคิดหรือเจ้าคะ? แล้วเรื่องทั้งหมดมันคืออันใด ท่านพี่สัญญาว่าจะไม่รับอนุเพิ่มท่านพี่ลืมวาจาที่เคยเอ่ยแล้วหรือเจ้าคะ" เยี่ยนเอ๋อสั่นไหวทำไมนางถึงได้แก้อดีตไม่ได้เลย หรือว่าทำอย่างไรนางก็หนีไม่พ้นความตายนี้อยู่ดี"มิใช่เช่นนั้น ฮูหยินเจ้าตามข้ามีที่ห้องทำงานของข้าก่อน ข้ามีอะไรให้เจ้าได้ดูเมื่อเจ้าเห็นจะรู้เองว่าที่ข้าทำเช่นนี้เพราะอะไร มิใช่ว่าข้าอยากจะทำให้เจ้าเสียใจ " เยี่ยนเอ๋อไม่เอ่ยอันใดนางเองก็อยากรู้เช่นกันว่าหย่วนจื่อจะพานางไปดูอะไรกันแน่ เมื่อเดินมาถึงห้องทำงานหย่วนจื่อได้อธิบายและเปิดหนังสือการบันทึกการคลังให้ฮูหยินของตนได้ดูแม้รู้ว่าเอกสารนี้นางไม่ควรจะได้เห็นก็ตามแต่หากทำเช่นนี้เพื่อเขาอยากให้นางสบายใจและเข้าใจในสิ่งที่เขากำลังจะทำต่อจากนี้เมื่อเยี่ยนเอ๋อได้รับรู้นางจึงเบาใจเพราะไ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 17 เริ่มเคลื่อนไหวตามแผน
บทที่ 17 เริ่มเคลื่อนไหวตามแผนอ้ายเสินที่แอบฟังอยู่ห้องข้าง ๆ ถึงกับต้องตกตะลึง หนิงหลงเลวทรามต่ำช้าเช่นนี้เหตุใดท่านใต้เท้าหลี่ถึงได้ขอให้นางเป็นอนุของเขากัน ทั้ง ๆ ที่ฮูหยินนั้นทั้งแสนดีและไม่มีที่ติแม้แต่น้อย เรื่องนี้ท่านใต้เท้าคงไม่รู้เป็นแน่ว่านางมิใช่สาวบริสุทธิ์แถมยังสกปรกจนเขาที่เป็นชายชาตรียังต้องส่ายหน้าเอือมระอาในตัวของหนิงหลงอ้ายเสินนอนอยู่ที่โรงเตี๊ยมพักใหญ่เพื่อให้แน่ใจว่าทั้งสองได้ออกจากโรงเตี๊ยมไปแล้ว เขาเองก็รีบกลับที่เรือนเพื่อแจ้งเรื่องนี้ให้ฮูหยินได้รับรู้เขาเกรงว่าหนิงหลงจะเร่งลงมืออาจจะเป็นเช้ารุ่งขึ้นก็เป็นได้ เรื่องนี้มิอาจจะชักช้าได้เลยฝั่งด้านของเยี่ยนเอ๋อนางนอนไม่หลับครุ่นคิดเรื่องที่ใต้เท้าหลี่มาขอนางมีอนุ แม้จะรู้ว่าเขาทำเช่นนี้เพราะต้องการใช้งานหนิงหลงแต่หัวใจสตรีมีหรือที่จะไม่เป็นกังวล"นอนไม่หลับอย่างนั้นหรือเจ้าคะ " ถิงถิงนางเดินสำรวจดูความปลอดภัยของนายหญิงก่อนจะไปพักผ่อนเห็นฮูหยินยืนมองดวงจันทร์อยู่ที่หน้าระเบียงจึงรีบเดินเข้ามาหาด้วยความเป็นห่วง"ถิงถิงเจ้ายังไม่ไปพักอย่างนั้นหรือ?""ข้ากำลังจะไปพักเจ้าค่ะ แต่ข้าเป็นห่วงฮูหยินช่วงนี้อ้ายเสินไม่อย
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 18 ตามหาหลักฐานเพิ่มเติม
บทที่ 18 ตามหาหลักฐานเพิ่มเติมรุ่งเช้าวันต่อมาที่โรงครัวทุกคนต่างพากันทำหน้าที่ของตัวเองอย่างขะมักเขม้น หนิงหลงเข้ามาในโรงครัวมองซ้ายมองขวาเดินเข้าไปหาพ่อครัวที่กำลังวุ่นวายกับการจัดสำรับอยู่"มีอันใดให้ข้าช่วยหรือไม่เจ้าคะ ""ดี ๆ เจ้าช่างเป็นคนขยันเสียจริงตอนนี้ข้ากำลังเร่งรีบทำขนมหวานจัดสำรับ เจ้าช่วยข้าจัดสำรับให้ฮูหยินที ข้าจะไปดูขนมในห้องครัวสักประเดี๋ยว" หนิงหลงยิ้มกว้าง ช่างโชคดีเสียจริงที่นางได้เข้ามาจัดสำรับให้ฮูหยินเช่นนี้มิใช่เรื่องยากที่นางจะใส่ยางไปในอาหาร"ได้เจ้าค่ะ ท่านพ่อครัวรีบไปดูขนมเถิดเจ้าค่ะหากชักช้าเดี๋ยวฮูหยินกับท่านใต้เท้าจะรอนาน " พ่อครัววางมือกับสำรับที่ตั้งอยู่ด้านหน้าเดินเข้าครัวโดยไม่รู้เลยว่าหนิงหลงนั้นกำลังคิดร้ายกับฮูหยิน เมื่อนางเห็นพ่อครัวเดินออกไปมองซ้ายมองขวาไม่พบผู้ใดหนิงหลงรีบหยิบยาที่เตรียมมาใส่ลงในน้ำซุปของเยี่ยนเอ๋อก่อนจะรีบเก็บห่อยาแสร้งทำเป็นจัดสำรับต่อ จนกระทั่งพ่อครัวเดินกลับเข้ามาพร้อมขนม"ขนมมาแล้ว คราวนี้ก็เสร็จงานของข้าเสียทีขอบใจเจ้ามาที่เข้ามาช่วยข้าในวันนี้ ""ไม่ได้ลำบากเลยเจ้าค่ะ ให้ข้าช่วยท่านจัดสำรับทุกวันยังได้ ""ดี ๆ เช่นน
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16
Bab terbaru
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 8 บทสรุปทุกอย่าง(ตอนจบ)
บทที่ 8 บทสรุปทุกอย่างหย่วนจื่อได้สติลุกขึ้นยืนพร้อมมองไปยังใบหน้าของใต้เท้าหวัง"ข้ารู้ดีว่าความผิดครั้งนี้ที่ข้าทำลงไปนั้นทำร้ายจิตใจของเยี่ยนเอ๋อ ข้าน้อมรับผิดทุกอย่าง ""มันต้องเป็นเช่นนั้นอยู่แล้วมิใช่หรือ ".ใต้เท้าหวังเอ่ยออกมาอย่างเฉยชาเพราะเขาก็ไม่อยากจะมองใบหน้าของหย่วนจื่ออีกต่อไปหย่วนจื่อคิดอะไรบางอย่างออก เมื่อตอนที่เขาตื่นขึ้นมาเพราะถูกหนิงหลงปลุกแถมนางยังรู้ว่าเยี่ยนเอ๋อหนีไปแล้ว เรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับนางแน่ ๆ เมื่อคิดได้ดังนั้นหย่วนจื่อรีบวิ่งไปที่ห้องของหนิงหลงทำให้ใต้เท้าหวังที่มองอยู่ไม่เข้าใจสักนิดแต่ก็ได้เดินตามหย่วนจื่อไปเพราะอยากรู้ว่าเขารีบไปที่ใดหรือว่ารู้แล้วว่าเยี่ยนเอ๋อนั้นอยู่ที่ใดหนิงหลงเดินวนไปเวียนมาอยู่ในห้องพลางครุ่นคิดอย่างกังวล"ทำไมท่านพ่อของฮูหยินถึงมาที่นี่ในยามนี้ได้นะ จริงสิข้าเห็นถิงถิงทำไมข้าถึงได้ลืมนางไปได้ ข้าลืมกำจัดนางอีกคนนางต้องเป็นผู้ไปตามใต้เท้าหวังมาแน่นอน แล้วอย่างนี้ข้าจะทำอย่างไรต่อไปดี ตู่หลางหลายวันมานี้ก็ไม่เคยเข้ามาหาข้าเลย " นางเริ่มกระวนกระวายใจสักพักประตูได้เปิดเข้ามา นางรีบหันไปมองผู้ที่เข้ามานางยิ้มกว้างให้แก่หย่วน
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 7 รู้ความจริงก็สายไป
บทที่ 7 รู้ความจริงก็สายไปเยี่ยนเอ๋อยังคงครุ่นคิดเรื่องที่เกิดขึ้น ทำไมอ้ายเสินถึงได้มานอนกับนางได้และท่านพี่ที่ไม่เคยมาหานางเลยวันนั้นเหตุใดถึงมาหานางแต่เช้าตรู่ ยิ่งคิดเรื่องน่าสงสัยก็มากขึ้น แถมหนิงหลงที่เสแสร้งตกน้ำในวันนั้นกลับมาทำดีกับนางในครานี้หรือว่านี่จะเป็นแผนของหนิงเอ๋อ ดวงตาของเยี่ยนเอ๋อโพลงโตเมื่อนึกได้ แต่แล้วจู่ ๆ รถม้าก็ได้หยุดนิ่ง นางเริ่มหวาดกลัวเอ่ยถามเสียงสั่น"ถึงเรือนท่านพ่อข้าแล้วหรือ?""ถึงแล้วขอรับฮูหยินลงมาเถิดขอรับ " บ่าวรับใช้ได้เอ่ยบอกกับเยี่ยนเอ๋อ นางจึงทำตามเพราะไม่รู้เลยว่าสิ่งที่นางคิดนั้นจะเป็นจริงหรือไม่? เมื่อลงจากรถม้านางได้กระจ่างว่าสิ่งที่นางคิดไว้เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ เพราะยามนี้ที่รถม้าหยุดเป็นป่าที่มืดสนิทมองไปทางใดไร้แสงสว่างมีเพียงแสงดวงจันทร์ที่สาดส่องลงมา หัวใจของนางเริ่มเต้นระรัว ก้าวเท้าลงอย่างช้า ๆ"นี่มิใช่เรือนของท่านพ่อข้านี่น่า พวกเจ้าพาข้ามาที่ใดกัน""ที่นี่คือที่ตายของท่านอย่างไรเล่า" เอ่ยจบบ่าวรับใช้ได้ชักดาบออกมาแทงเข้าที่ท้องของเยี่ยนเอ๋อ นางโดนแทงเข้าแต่ไม่ลึกมากเพราะไหวตัวทัน"อ๊ายยย!! กรี๊ด" เสียงร้องของเยี่ยนเอ๋อดังออกมาอ
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 6 ไม่เหลือแล้วความรัก
บทที่ 6 ไม่เหลือแล้วความรักภายในห้องของเยี่ยนเอ๋อมืดสนิทนางตกอยู่ในภวังค์ของความทุกข์ใจเสียใจร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือด"เหตุใดเรื่องถึงเป็นเช่นนี้ได้ หัวใจของท่านพี่ไม่มีข้าแล้วเช่นนั้นหรือ" นางคร่ำครวญเฝ้าถามย้ำไปมา"ฮูหยินเจ้าคะ ฮูหยินได้ยินข้ามั้ยเจ้าคะ" เสียงกระซิบของถิงถิงดังขึ้นอยู่ข้างหน้าต่าง เยี่ยนเอ๋อรีบเดินไปที่หน้าต่างและแง้มมันออกไป"ถิงถิงเจ้าเป็นเช่นไรบ้าง?""ข้าต้องถามฮูหยินมากกว่าเจ้าค่ะ ว่าเป็นเช่นไรบ้างหิวมั้ยเจ้าคะข้านำหมั่นโถวมาให้ กินสักหน่อยนะเจ้าคะ ""ข้าขอบใจเจ้ามากนะ ""ฮูหยินข้าไม่เชื่อหรอกนะเจ้าคะว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเป็นความจริง ข้าจะทวงความยุติธรรมให้ฮูหยินกับอ้ายเสินเอง อ้ายเสินต้องไม่ตายอย่างไร้ความยุติธรรม ""เจ้าจะทำอันใดได้ยามนี้ท่านพี่ไม่ฟังคำพูดของผู้ใดเลย ขนาดข้าเอ่ยอันใดท่านพี่ยังไม่เชื่อแถมยังไม่มองข้าด้วยซ้ำ ""นายท่านอย่างไรเจ้าคะ ท่านพ่อของฮูหยินข้าจะนำเรื่องที่เกิดขึ้นไปแจ้งนายท่านเจ้าค่ะ นายท่านอย่างไรก็เป็นท่านใต้เท้าผู้หนึ่งข้าว่าหากนายท่านรู้ต้องรีบมาช่วยฮูหยินเจ้าค่ะ ฮูหยินรอข้าก่อนนะเจ้าคะข้าจะรีบไปตามนายท่านมาช่วย ""ถิงถิงเจ้าจะออ
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 5 ข้าทำไม่ได้
บทที่ 5 ข้าทำไม่ได้หนิงหลงหันไปมองเห็นใบหน้าของเยี่ยนเอ๋อนางได้แสยะยิ้มก่อนจะซบลงที่อกของท่านใต้เท้า"ข้าคิดว่าจะไม่ได้พบหน้าท่านใต้เท้าแล้ว ข้าหนาวเหลือเกินเจ้าค่ะยามที่ข้าตกลงไปด้านล่างช่างเงียบและเยือกเย็นข้ากลัวเหลือเกินเจ้าค่ะ""เจ้าไม่ต้องกลัวนะข้าจะไม่ให้ผู้ใดมาทำอันใดเจ้าอีกต่อไป และข้าจะไม่ยอมให้เจ้าห่างกายข้าไปที่ใดอีก เรื่องนี้ข้าต้องจัดการกับฮูหยินให้ได้รับรู้โทษในครั้งนี้ นางจะได้ไม่กล้าทำร้ายเจ้าอีก""ขอบคุณใต้เท้าที่ให้ความยุติธรรมกับหนิงหลงผู้ต้อยต่ำผู้นี้เจ้าค่ะ ""เจ้ามิใช่คนต้อยต่ำอีกต่อไปเจ้าจะมีฐานะเท่าเทียมกับฮูหยินข้าจะจัดการให้เจ้าเอง" หย่วนจื่อหลงนางจนคิดหาทางไม่ให้ผู้ใดมากล้าทำร้ายนางได้อีก ใต้เท้าหลี่หย่วนจื่อลงโทษเยียนเอ๋อโดยการให้จับตัวนางมาโบยห้าไม้เพื่อลงโทษเพราะเมื่อท่านหมอมาตรวจร่างกายของหนิงหลงพบว่าบัดนี้นางกำลังตั้งครรภ์ให้กับเขา ความเกรี้ยวโกรธของเขาเริ่มมากขึ้นจึงสั่งโบยทั้งที่ไม่เคยเห็นเรือนใดทำเช่นนี้มาก่อนเยี่ยนเอ๋อเจ็บทั้งตัวและหัวใจคนที่เคยรักกันมากกลับสั่งลงโทษกันได้ลงคอ หลายวันต่อมาเยี่ยนเอ๋อได้รับรู้มาจากถิงถิงว่าตอนนี้หนิงหลงกำลังตั้งครร
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 4 ร้ายนัก
บทที่ 4 ร้ายนักเช้าวันต่อมาหนิงหลงได้ไปหาเยี่ยนเอ๋อเพื่อขอโทษในสิ่งที่ท่านใต้เท้าต่อว่าเมื่อวานแต่ทว่าเมื่อที่ห้องไม่พบจึงเดินตามหาทั่วเรือนเห็นเยี่ยนเอ๋อกำลังเดินเล่นอยู่ที่ริมบึงน้ำนางจึงรีบเร่งฝีเท้าเข้าไปหาทันทีวันนี้อากาศแจ่มใสเยี่ยนเอ๋อตื่นแต่เช้าออกมาเดินเล่นอยู่รอบเรือนเพื่อให้จิตใจสงบไม่โกรธเคืองเรื่องเมื่อวาน นางเดินอยู่กับถิงถิงเห็นหนิงหลงเดินมาพร้อมกับสาวใช้ของนางแต่ไกล ๆ ถิงถิงรีบเข้ามาบังกายให้ฮูหยินยืนอยู่ด้านหลังตัวเอง"นางมาหาฮูหยินข้าว่าต้องมีเรื่องอะไรแน่ ๆ หรือว่านางตั้งใจมาหาเรื่องฮูหยินอีกนะ ฮูหยินไม่ต้องกลัวนะเจ้าคะข้าจะไม่ยอมให้นางทำอันใดท่านแน่ ""ถิงถิงนางอาจจะไม่ได้มาหาเรื่องข้าก็ได้นะ เจ้าอย่ากังวลเกินไปเลย""ฮูหยินไม่เห็นหรือเจ้าคะว่านางเปลี่ยนไปตั้งแต่นางขึ้นมาเป็นอนุของท่านใต้เท้าข้าไม่มีทางไว้ใจนางเจ้าค่ะ " ถิงถิงยืนกรานว่ายืนบังหน้าให้ฮูหยินเพราะกลัวนางหนิงหลงจะทำอันใดเกินความคาดหมาย แต่เมื่อนางเดินมาถึงนางกลับคารวะก้มโค้งลงอย่างนอบน้อม"ฮูหยินข้าต้องขอโทษเรื่องเมื่อวานด้วยนะเจ้าคะ ช่วงนี้ท่านใต้เท้าอารมณ์แปรปรวนคงมิได้คิดจะลงโทษฮูหยินตามที่กล่าวหรอก
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 3 ท่านพี่เปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ
บทที่ 3 ท่านพี่เปลี่ยนไปแล้วจริง ๆฝั่งด้านของหนิงหลงนางนั่งมองบ่าวรับใช้ที่นางรับเข้ามาใหม่โดยที่เยี่ยนเอ๋อไม่รับรู้เพราะนางได้เอ่ยกับใต้เท้าหลี่เพียงผู้เดียวและคนที่นางพาเข้ามาทุกคนล้วนเป็นคนของใต้เท้ามู่ กำลังเฆี่ยนตีสาวใช้ที่ขัดคำสั่งโดยมีใต้เท้าหลี่ที่มึนเมาสุรานั่งอยู่ข้างกายนาง"ลงโทษมันให้สาสมที่มาทำให้สตรียอดรักของข้าอารมณ์เสีย " หน่วยจื่อสั่งการบ่าวให้เฆี่ยนแรงมากกว่าเดิมหนิงหลงยิ้มอย่างพึงพอใจ"หากนางยอมทำตามที่ข้าสั่งตั้งแต่แรกคงไม่ต้องถูกโบยจำใส่ใจพวกเจ้าไว้และดูนางพวกนี้ไว้เป็นตัวอย่างต่อจากนี้หากผู้ใดกล้าขัดใจข้าต้องโดนเช่นนี้ทุกคน " หนิงหลงหลงใหลในอำนาจที่นางครอบครองอยู่ในครานี้จนไม่หวั่นกลัวผู้ใด"หยุดเดี๋ยวนี้นะ! " เสียงดังก้องกังวานของเยี่ยนเอ๋อได้ดังขึ้นเมื่อนางเดินมาถึงหน้าห้องของหนิงหลงที่กำลังนั่งมองสาวใช้ถูกโบยโดยไม่ได้รู้สึกเมตตาแม้แต่น้อย ทำให้เยี่ยนเอ๋อโมโหเป็นที่สุดที่ท่านใต้เท้าผู้ที่มีความเมตตาและความยุติธรรมกับเห็นดีเห็นชอบในสิ่งที่หนิงหลงกำลังทำอยู่ แถมยังมัวเมาไม่ยอมเข้าวังหลวงเพื่อทำหน้าที่ตนเองแม้จะมีคำสั่งมาจากฝ่าบาทเขาก็ไม่ยอมออกไปตามพระราชโองการเล
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 2 แต่งตั้งอนุ
บทที่ 2 แต่งตั้งอนุสองวันถัดมางานแต่งตั้งอนุได้จัดขึ้นอย่างเรียบง่าย ค่ำคืนที่แสนเดียวดายของเยี่ยนเอ๋อได้เริ่มต้นขึ้น"ฮูหยินเจ้าคะเข้าไปพักเถอะเจ้าค่ะวันนี้ฮูหยินเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะเจ้าคะ " ถิงถิงสงสารนายหญิงตนเองยิ่งนักตั้งแต่วันที่รู้ว่าใต้เท้าหลี่กับหนิงหลงได้นอนด้วยกันรอยยิ้มของนายหญิงได้หายไป เก็บเงียบอยู่เพียงลำพังดวงตาที่เคยสดใสกลับหมองหม่นแม้บางครั้งที่เห็นฮูหยินฝืนยิ้มแต่ทว่าดวงตากลับเจ็บปวดยิ่งนัก"ถิงถิงเจ้าว่าข้าทำถูกหรือไม่? ข้าทำหน้าที่ฮูหยินได้ดีหรือไม่""ฮูหยินของข้าทำหน้าที่ฮูหยินได้ดีมากเจ้าค่ะไม่มีขาดตกบกพร่องแม้แต่น้อย หากจะผิดน่าจะเป็นหนิงหลงที่หักหลังฮูหยินที่เอ็นดูนางและมอบชีวิตใหม่ให้นางแต่นางกลับไปนอนร่วมเตียงกับท่านใต้เท้า นางทำเช่นนั้นราวกับว่าไม่เห็นฮูหยินในสายตาเลยนะเจ้าคะ นางช่างเป็นสตรีที่จิตใจชั่วช้ายิ่งนักไม่รู้จักสำนึกบุญคุณเลย " ถิงถิงยิ่งพูดยิ่งเกลียดหนิงหลงที่มาทำให้ฮูหยินของนางเสียใจ"สวรรค์คงลิขิตมาแล้ว ข้าอยากพักแล้วเจ้าเองก็กลับไปพักเถิดนะข้าอยู่ลำพังได้ไม่ต้องห่วงไม่ว่าใต้เท้าเรือนใดต่างก็มีอนุกันทั้งนั้น ข้ายังโชค
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน (ตอนพิเศษ)
(ตอนพิเศษ)ตอนนี้เป็นตอนพิเศษก่อนที่เยี่ยนเอ๋อจะถูกทำร้ายจนถึงแก่ความตายและหลังการตายของเยี่ยนเอ๋อชีวิตของหย่วนจื่อกับหนิงหลงจะเป็นอย่างไรต่อไป บทที่ 1 เรื่องที่ไม่คาดคิดวันนี้อากาศแจ่มใสสายลมพัดใบไม้ปลิดปลิว ในเรือนที่แสนสงบสุขเต็มไปด้วยความสุขและรอยยิ้มของคนในเรือน แต่ทว่าวันนี้กลับเป็นวันที่ฮูหยินของเรือนเสียใจเป็นที่สุด“ถิงถิงขนมผิงที่ข้าทำอร่อยหรือไม่?” เยี่ยนเอ๋อนำขนมผิงที่นางช่วยกันทำออกมาให้ถิงถิงได้ชิมพร้อมตั้งตาคอยคำตอบ“ว๊าว!! อร่อยมากเลยเจ้าค่ะ ฮูหยินของข้าช่างมีฝีมือด้านนี้ยิ่งนัก” เมื่อได้ยินว่าขนมที่นางตั้งใจทำอร่อยสมใจ รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า“เช่นนั้นเจ้าจงไปจัดขนมพร้อมน้ำชามาให้ข้าที ข้าจะนำไปให้ท่านพี่ช่วงนี้ท่านพี่ทำงานหนักถ้าได้กินขนมนี่น่าจะรู้สึกดีไม่น้อยว่าแต่หนิงหลงนางไปทางใดกันตั้งแต่ตื่นเช้ามาข้ายังไม่เห็นนางเลย” เยี่ยนเอ๋อมองหาสาวใช้คนใหม่ที่นางรับเข้ามาเป็นสาวใช้ข้างกายอีกหนึ่งคน และนางเอ็นดูหนิงหลงยิ่งนัก“นั่นสิเจ้าคะ ข้าเองก็ไม่เห็นเช่นกันนางน่าจะไม่สบายตรงไหนหรือไม่เจ้าคะ แต่ก็คงไม่เป็นเช่นนั้นหรอกค่ะเพราะเมื่อวานนางยังปกต
หวนคืนอีกคราข้าขอทวงคืน บทที่ 26 ความสงบสุข
บทที่ 26 ความสงบสุขเยี่ยนเอ๋อยืนขึ้นดึงถุงเลือดไก่ออกมาจากใต้ชุดของนางให้หย่วนจื่อและทุกคนได้เห็น ก่อนที่นางจะมาเข้าร่วมพิธีนางได้ให้ถิงถิงตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อให้นางไปที่ตลาดกวาดซื้อเลือดไก่มาเพื่อการนี้“นี่คือเลือดไก่เจ้าค่ะ ข้ารู้แผนการของนางตั้งแต่ตอนที่นางให้ตู่หลางสามีของนางไปหายามาแล้ว แต่ข้าก็แสร้งทำเป็นไม่รู้เพื่อให้นางตายใจแต่ข้าไม่ได้ดื่มจริง ๆ เจ้าค่ะ ข้าเพียงตลบหลังนางเท่านั้นและรอคอยวันที่ข้าจะเปิดเผยความชั่วของสตรีนางนี้เจ้าค่ะท่านพี่” เยี่ยนเอ๋อได้อธิบายให้แก่หย่วนจื่อได้ฟัง เมื่อเขาได้ยินได้เห็นดั่งนั้นเขาโล่งอกลุกขึ้นสวมกอดเยี่ยนเอ๋อแน่น“ข้าคิดว่าข้าจะเสียลูกกับเจ้าไปเสียแล้ว โล่งอกไปทีที่นี่มิใช่เลือดที่ออกมาจากร่างกายของเจ้าจริง ๆ เจ้าช่างเป็นฮูหยินที่เก่งและฉลาดหลักแหลมนัก” เยี่ยนเอ๋อโอบกอดเขาแน่นเช่นเดียวกัน“เพราะข้ารักท่านพี่กับลูกมากอย่างไรเจ้าคะ จึงไม่อยากให้เกิดเรื่องเลวร้ายเช่นดั่งวันนี้ขึ้นหากข้าไม่ทันแผนของนางเหตุการณ์นี้อาจจะเกิดขึ้นจริง ๆ เจ้าค่ะ” เยี่ยนเอ๋อเองก็เบาใจที่ทุกอย่างลงเอยด้วยดีและต่อจากนี้นางไม่ต้องกังวลอันใดอีกแล้ว นางกลับมาแก้ไขอดีตได้ต้
