เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 984
บทที่เกี่ยวข้อง
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 985
“หลินเฟิง นายกล้าฆ่าคนของตระกูลซือหม่าต่อหน้าฉัน นายใจกล้ามากเลยนะ!”บริวารเหลียงส่งเสียงไม่พอใจ คนทั้งคนลุกขึ้นฉับพลันทันทีเท้าเหยียบกำแพงสองข้างของทางเดิน โฉบเข้ามาหาหลินเฟิงเหมือนกับนกอินทรีมือของเขากลายเป็นกรงเล็บ พลังชี่แท้รุ่มร้อนมีแสงวูบวาบสีแดงลมจากกรุงเล็บนี้ ตวัดผ่านอากาศที่อยู่รอบๆ เสียงลมแรงพัดจนแสบแก้วหู ทำให้บอดี้การ์ดทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์อุดหูของตัวเองเอาไว้บริวารเหลียงคนนี้ก็เป็นนักบู๊แดนแปรภาพ ไม่แปลกใจเลยที่มีความมั่นใจแบบนี้แต่เขาอยู่แค่แดนแปรภาพระดับเริ่มแรกอยู่ต่อหน้าหลินเฟิงยังไม่เพียงพอให้ดูด้วยซ้ำ“หึ รนหาที่ตาย..”หลินเฟิงไม่ได้หันกลับไปก็รู้ถึงการโจมตีของบริวารเหลียงคนนี้ เขายืนทรงตัวนิ่ง สูดหายใจเข้าลึกๆจากนั้นหันหลังไป หมัดที่เต็มไปด้วยพลังชี่แท้สีทองปะทะกับกรงเล็บอินทรีของบริวารเหลียงกำปั้นกรงเล็บปะทะกัน คลื่นกระแทกอันทรงพลังทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ยืนได้ไม่มั่นคงด้านบนของทางเดินตรงห้องผ่าตัดมีเลือดสดที่เดือดผุดลอยออกมา กระเด็นไปบนกำแพง กลิ่นคาวเลือดคลุ้งไปทั่วหลังจากที่ทุกคนในที่เกิดเหตุทรงตัวได้ก็นิ่งอึ้งไปเพราะว่าเลือดที่กร
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 986
ในตอนที่บอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ด้านหน้าสุดยังไม่ทันตั้งตัว เขาใช้มือจับข้างละคน บีบคอของทั้งสองคนจนหักดังแกร่กทันที“ลุยสิ! ฆ่าเขาซะ!”เห็นหลินเฟิงลงมือกะทันหัน พวกบอดี้การ์ดก็รู้แล้วว่าวันนี้พวกเขาเจอของแข็งเข้าแล้วหนีก็ไม่มีทางหนีพ้นแน่นอนจึงนำมีดสปาต้าและกระบองที่อยู่ในมือออกมา พุ่งไปทางหลินเฟิงโดยตรง“หึ!”หลินเฟิงโยนศัตรูสองคนที่สูญเสียพลังชีวิตไปในกลุ่มคนอย่างง่ายดายในตอนที่บอดี้การ์ดเหล่านี้กรูกันเข้ามาตามทางเดิน หลินเฟิงกลับเหยียบกำแพง กระโดดไปทางด้านหลังสุดของกลุ่มคนในทันที“นายอยากจะหนีไปงั้นเหรอ? ขอโทษด้วย ไม่มีทางทำแบบนั้นได้แน่นอน”หลินเฟิงกระโดดไปยังด้านหลังสุดของกลุ่มคนเขาเห็นด้านหลังกลุ่มมีบอดี้การ์ดคนหนึ่งเตรียมจะหนีไป จากนั้นพูดประโยคสุดท้ายที่เขาได้ยินในขณะที่มีชีวิตคำพูดเมื่อครู่ที่อยู่ด้านบนกลุ่มคน เป็นเขาที่ตะโกนออกมาผลปรากฏว่าขณะที่เขายืนอยู่ด้านหลังสุดของกลุ่มคน และตะโกนประโยคนี้ออกมา อยากให้พวกบอดี้การ์ดที่อยู่ตรงทางเดินดึงดูดความสนใจของหลินเฟิง เพื่อที่จะหนีออกไปได้เพียงลำพัง“ผลัวะ!”หลินเฟิงปล่อยหมัดไปที่คอของเขาโดยตรง มองดูเขาล้มลงบนพื้นด
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 987
เลี่ยวจงคิดได้ไม่ผิดหลินเฟิงจะไปเล่นงานตระกูลซือหม่าจริงๆ นั่นแหละทุกครั้งที่หลินเฟิงนึกถึงอาอวี๋ที่ถูกทารุณกรรม ในใจก็มีความโมโหและความดุร้ายเพิ่มขึ้นมาอาอวี๋รับเขามาอยู่ด้วยก็ถือว่าเป็นบุญคุณมากแล้วยิ่งไม่ต้องพูดว่าบาดแผลของอาอวี๋ได้รับมาเพราะเขา นี่จึงทำให้ขณะเดียวกันที่หลินเฟิงโมโห ก็ยังมีความรู้สึกทุกข์ใจจากความละอายอย่างถึงที่สุดถ้าหากให้อวี๋จื่อเสวียนรู้ คิดว่าอวี๋จื่อเสวียนต้องไม่มีทางแสดงท่าทีที่ดีต่อเขาอย่างมาก“ซือหม่าเหวิน...วันนี้ นายจะต้องตาย!”หลินเฟิงกำหมัดแน่น ในสายตาเกิดความโมโหรุนแรงขึ้นมาเขาจะให้ซือหม่าเหวินชดใช้อย่างสาสม จะให้คนที่เข้าร่วมการทารุณอาอวี๋ทุกคนต่างชดใช้ด้วยเลือดเนื้อ!ด้วยเหตุนี้ ต่อให้เปิดศึกกับทั้งตระกูลซือหม่า หลินเฟิงก็ไม่เห็นแก่ตัวเอง!รถของหลินเฟิงถูกหลี่ฮุ่ยหรานขับไปแล้วหลินเฟิงเดินออกมาจากโรงพยาบาล เรียกรถแท็กซี่ที่ข้างทางโดยตรง และมาถึงที่หน้าประตูคฤหาสน์ของตระกูลซือหม่าพอดีกับที่ เขาได้พบกับบอดี้การ์ดเฝ้าประตูคนนั้นที่อาอวี๋พูดถึง“เฮ้ย ไอ้หนุ่มนายมาทำอะไร?”บอดี้การ์ดคนนั้นหยิ่งผยองเหมือนที่อาอวี๋พูด ทั้งๆ เป็นแค่หมาเฝ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 988
หลินเฟิงไม่มีอะไรจะพูดกับคนแบบนี้เขาออกแรง บีบคอของเขาจนแตกเป็นเศษดัง “แกร่ก”บอดี้การ์ดคนนี้ล้มลงบนกองเลือด ดวงตาสองข้างเบิกตากว้าง นอนตายตาไม่หลับจนตายเขาก็ยังไม่เข้าใจว่าตัวเองทำไมถึงได้ตายไปอย่างง่ายดายแบบนี้หรือว่ามีคนที่ใจกล้าแตะต้องตระกูลซือหม่าจริงๆ?“ฟู่ว...”บีบบอดี้การ์ดคนนี้จนตาย หลินเฟิงเดินไปที่ด้านหน้าประตูใหญ่ของคฤหาสน์ช้าๆ เขาสูดหายใจ จากนั้นคำรามเสียงต่ำ ถีบไปที่ประตูใหญ่ของตระกูลซือหม่าจนเปิดออกหลังจากประตูโลหะสองบานล้มลงบนพื้นเสียงดังสนั่น ยังมีรั้วที่เชื่อมต่อประตูโลหะ ก็ล้มลงกว่าครึ่งในทันที“ใคร? เกิดอะไรขึ้น?”“เกิดเรื่องอะไร? แผ่นดินไหวงั้นเหรอ?”หลังจากที่หลินเฟิงเดินออกมาจากควันฝุ่นของประตูใหญ่ที่ล้มลง บอดี้การ์ดของตระกูลซือหม่าทั้งหมดต่างนิ่งอึ้งไปพวกเขาพากันรวมตัวไปที่ประตูใหญ่ของคฤหาสน์ ทันใดนั้นเห็นผู้ชายวัยรุ่นสีหน้านิ่งเฉยคนหนึ่งมองตามทางที่คนผู้นี้เข้ามา พวกเขาก็เห็นบอดี้การ์ดเฝ้าประตูที่จมอยู่ในกองเลือดในจุดที่ไกลออกไป แต่ละคนก็นิ่งอึ้งอยู่กับที่เป็นเวลานาน“นี่มัน...เกิดอะไรขึ้น?”“หรือว่า...มีคนมาหาเรื่องที่ตระกูลซือหม่า?”“ไม่ใ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 989
ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ เขาจริงจัง!มองดูสีหน้าสงบนิ่งของหลินเฟิง กลุ่มบอดี้การ์ดของตระกูลซือหม่าพากันเผยสีหน้าหวาดกลัวเป็นอย่างมากออกมาเพียงแค่กระบวนท่าเดียว ก็ทำให้หัวหน้าบอดี้การ์ดที่ฝึกวิทยายุทธจนมีกำลังภายในถูกฆ่าตายภายในวินาทีเดียว ความสามารถของไอ้หมอนี่เพียงพอที่จะเทียบเท่ากับพวกบริวารที่อยู่ภายในตระกูลได้เลย!นี่ไม่ใช่ตัวตนที่พวกเขาบอดี้การ์ดกลุ่มนี้จะสามารถต่อต้านได้!“เร็ว...รีบไปเชิญท่านบริวารมา!”บอดี้การ์ดคนหนึ่งหันหลังวิ่งหนีไป ส่วนหลินเฟิงก็มองดูบอดี้การ์ดคนนี้วิ่งหนีไปทั้งแบบนี้ เขาไม่ได้พูดอะไรอีกแม้แต่ประโยคเดียว“ไอ้หนุ่ม นายอย่ากำเริบเสิบสาน กล้ามาสร้างเรื่องที่ตระกูลซือหม่า วันนี้นายตายแน่!”มองดูศพของหัวหน้าที่ล้มอยู่บนพื้น บอดี้การ์ดคนหนึ่งอดใจไม่ไหว เอ่ยปากตะโกนใส่หลินเฟิงด้วยความโมโหทันที“หือ?”หลินเฟิงหันหน้ามากะทันหัน ส่งสายตามองไปทางเขาจากนั้น บอดี้การ์ดคนนั้นดวงตาพร่ามัว สบตากับดวงตาที่นิ่งเฉยไร้ความรู้สึกของหลินเฟิงทันที“นายพูดว่า...ฉันตายแน่งั้นเหรอ?”หลินเฟิงยืนอยู่ตรงหน้าเขาไม่ถึงครึ่งเมตร ถามขึ้นด้วยความนิ่งเฉย“นาย...นาย...”บอดี
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 990
“ผ่านไปห้านาทีแล้ว ในเมื่อพวกนายไม่ได้พาตัวซือหม่าเหวินมา งั้นก็พาฉันไปพบเขา”หลินเฟิงใบหน้านิ่งเฉยมองดูบอดี้การ์ดที่ตัวสั่นเทาตรงหน้าคนนี้ เขาก็แค่เห็นบอดี้การ์ดที่ขี้กลัวมากที่สุดอย่างเห็นได้ชัดคนนี้ท่ามกลางกลุ่มคนโดยทั่วไปแล้วคนที่ขี้กลัว ก็แสดงว่ากลัวตาย ควบคุมได้ง่ายถ้าหากเจอกับคนที่หัวแข็งดื้อรั้น กลับจะทำให้เขาเสียเวลา“อ๊ะ? คุณชายซือหม่าเหวิน?”บอดี้การ์ดคนนี้ถูกหลินเฟิงทำให้ตกใจจนกลัว เขาลังเลอยู่นาน และมองไปทางบอดี้การ์ดคนอื่นๆ อย่างอดไม่ได้และบอดี้การ์ดคนอื่นๆ ก็หวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด พวกเขากลัวว่าหลินเฟิงจะฆ่าบอดี้การ์ดคนนั้น และเล็งเป้ามาที่ตัวของพวกเขาต่างก็ได้เงินเดือนที่แน่นอน จะสู้ชีวิตไปทำไมกัน!หลินเฟิงบรรยายบอดี้การ์ดของตระกูลซือหม่าแค่สองคำอ่อนแอแน่นอนว่า นี่จะโทษบอดี้การ์ดของตระกูลซือหม่าไม่ได้ ในเมื่อพวกเขาไม่ใช่ตระกูลบู๊โดยเฉพาะ จึงไม่สามารถเทียบกับตระกูลหลงได้จุดที่พวกเขายิ่งใหญ่ก็มีเพียงแค่บริวารที่อยู่ภายในตระกูลก็เท่านั้นบอดี้การ์ดเหล่านี้ แทนที่จะพูดว่าเป็นบอดี้การ์ด ไม่สู้พูดว่าเป็นรปภ. จะดีกว่าเหตุผลที่พวกเขาสามารถรับรอบงานนี้ได้ไม่
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 991
ประมาณสิบนาที หลินเฟิงนั่งอยู่บนรถชมวิว ก็เห็นคฤหาสน์หรูหราที่ใหญ่โตหลังหนึ่งตรงหน้าคฤหาสน์มีรถหรูจอดอยู่หกเจ็ดคัน ต่างเป็นรุ่นลิมิเต็ดที่เมื่ออยู่ข้างนอกก็จะสร้างความดึงดูดได้ดูแล้วนี่ก็คือของสะสมของซือหม่าเหวินสินะหลินเฟิงลงจากรถชมวิว เขาก็ไม่ได้สร้างความลำบากใจให้บอดี้การ์ดที่ขี้กลัวคนนี้ ในเมื่อใครก่อหนี้เอาไว้ ก็ให้คนนั้นมารับผิดชอบ ก่อนหน้านี้ที่หลินเฟิงฆ่าคนเป็นเพราะโมโหและแสดงอำนาจตอนนี้เขามาถึงที่พักของซือหม่าเหวินแล้ว ไม่จำเป็นต้องฆ่าแกงจนใหญ่โตอีกแล้วหลินเฟิงไม่ใช่คนที่ชื่นชอบการสังหารอะไรสำหรับคนที่รู้จักเอาตัวรอด เขาเป็นคนที่ใจกว้างมาโดยตลอด“ไปเถอะ”หลินเฟิงโบกมือ ให้บอดี้การ์ดคนนั้นจากไปซะส่วนบอดี้การ์ดคนนี้ที่เดิมทีคิดว่าวันนี้ตัวเองต้องตายแน่นอน แต่คิดไม่ถึงว่าหลินเฟิงกลับไม่ได้ฆ่าเขา นี่จึงทำให้เขาดีใจอย่างบ้าคลั่งไม่มีเรื่องอะไรที่น่าดีใจยิ่งกว่าการที่รักษาชีวิตเอาไว้ได้แล้วเขาถึงขั้นที่ขอบคุณหลินเฟิงคนนอกคนนี้ที่บุกเข้ามาในตระกูลซือหม่า ภาพนี้ทำให้หลินเฟิงส่ายหน้าไม่หยุดบอดี้การ์ดของต้นตระกูลซือหม่าท่าทางน่าเป็นกังวลมากจริงๆแน่นอนว่า นี่จะโทษ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 992
“นายปรากฏตัวขึ้นที่นี่ นั่นก็หมายความว่า...”“เพียะ!”หลินเฟิงไม่ได้พูดอะไรมาก เขาตบหน้าของซือหม่าเหวินจนเสียงดังก้องทันที ฝ่ามือตบจนซือหม่าเหวินงุนงง“ฉันกำลังถามนาย นายตอบฉันมาดีๆ!”หลินเฟิงจับคอเสื้อของซือหม่าเหวินเอาไว้ ในดวงตาเต็มไปด้วยแรงสังหาร“แก...แกกล้าตบฉันงั้นเหรอ?”“แกแม่งกล้าตบฉัน? อยู่ที่ถิ่นฐานของตระกูลซือหม่า?”ซือหม่าเหวินยังไม่ทันได้ตั้งตัวเล็กน้อยเขาลูบใบหน้าของตัวเอง สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดบนหนังหน้า ถึงได้รู้ว่าตัวเองไม่ได้ฝันไปทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็บิดเบี้ยวเข้าด้วยกัน จากนั้นความโมโหและความอัปยศที่เกิดขึ้นก็ทำให้เขาเงยหน้าขึ้น จ้องมองหลินเฟิงตาเป็นมัน“หลินเฟิง แกแม่งบ้าไปแล้วเหรอวะ? แกรู้ไหมว่าตอนนี้แกกำลังทำอะไรอยู่?!”“ฉันพูดแล้วว่า ตอบคำถามของฉัน!”“เพียะ!”หลินเฟิงตวาดเสียงต่ำ โบกมือขึ้น และตบหน้าเสียงดังก้องอีกครั้ง ตบจนซือหม่าเหวินจนตาลาย และมีเลือดออกตรงริมฝีปากซือหม่าเหวินใช้เวลาหลายนาทีถึงตั้งสติกลับมาได้“หลินเฟิง...แก...”“เพียะ!”“ตอบคำถามของฉัน!”เมื่อเผชิญหน้ากับสีหน้าโมโหของหลินเฟิง ในใจของซือหม่าเหวินกลับเกิดความหวาดกลัวขึ้
บทล่าสุด
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1196
เจ้าของรถจำนวนไม่น้อยต่างพากันเบิกตากว้าง มองรอยยางรถที่อยู่บนพื้นด้วยความอิจฉาส่วนหลินเฟิงที่เหยียบคันเร่งจนเครื่องยนค์มายบัคคำรามลั่น หายไปจากสายตาของทุกคนในทันที......วันต่อมา มหาวิทยาลัยเจียงโจวหลินเสวี่ยฮุ่ยที่กำลังนั่งอยู่ในกลุ่มผู้ฟัง และไม่ได้ยินชื่อหลินเฟิงปรากฏในรายชื่อของศาตราจารย์ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกผิดหวังขึ้นมาเล็กน้อยดูเหมือนว่าตัวเธอเองยังไร้เดียงสาเกินไปแล้วก็ใช่ตอนนี้พี่หลินเฟิงคบค้าสมาคบกับบุคคลแบบไหน ส่วนเธอเองเป็นคนแบบไหน เธอจบการศีกษา ก็เป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้นมันเป็นเรื่องเล็กน้อยเกินไปที่จะรบกวนหลินเฟิงหูหนวกตาบอดเกินไปแล้วจริง ๆเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ หลินเสวี่ยฮุ่ยก็จับชายกระโปรงไว้ แต่ภายในดวงตากลับมีความเสียใจที่ไม่อาจควบคุมได้ดูเหมือนว่าจะต้องขอโทษพี่หลินเฟิงในภายหลังซะแล้วหลินเสวี่ยฮุ่ยคิดได้อย่างนี้“เสวี่ยฮุ่ย อย่าเสียใจไปเลย”โจวเสี่ยวหาง เพื่อนสนิทของหลินเสวี่ยฮุ่ยตบที่มือของหลินเสวี่ยฮุ่ย พร้อมกับปลอบใจว่า :“ไม่มาก็ไม่มา หลังจากนี้ยังมีเวลาอีกมาก”“ทำท่าทางดี ๆหน่อย หลังจากนี้เธอยังต้องพูดสุนทรพจน์กับแสดงละครอีกไม่
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1195
“หลินเฟิง กลับบริษัท”หลี่ฮุ่ยหราน นั่งกอดเข่าของตัวเธอเองอยู่บนที่นั่งด้านข้างคนขับ โดยมีสีหน้าที่เศร้าเสียใจและสิ้นหวัง“ฮุ่ยหราน จริง ๆแล้ว.....”“ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว หลินเฟิง ฉันรู้ทุกอย่าง”หลี่ฮุ่ยหรานมองออกไปที่นอกหน้าต่าง ไม่อยากให้หลินเฟิงเห็นน้ำตาของเธอ แล้วเธอก็พึมพำว่า :“ฉันไม่เสียใจ ฉันไม่ได้เสียใจเลยแม้แต่น้อย”“......”หลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่ง หลินเฟิงก็สตาร์ทรถในที่สุดฝนก็เริ่มตกปรอย ๆหลินเฟิงกำลังไปส่งหลี่ฮุ่ยหรานกลับไปที่หลี่ซื่อกรุ๊ป ทั้งสองคนต่างก็เงียบกันไปตลอดทาง หลินเฟิงรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก"หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัย ฉันจะให้คุณลาหยุดสองวัน”ที่หน้าทางเข้าบริษัท เสียงของหลี่ฮุ่ยหรานก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอที่พยายามกลั้นน้ำตามาตลอดทางนั้น แต่ก็ยังคงแสร้งยิ้มออกมา“คุณก็เหนื่อยแย่แล้ว ไปพักผ่อนเถอะ”“อืม”เมื่อรู้ว่าหลี่ฮุ่ยหรานต้องการเวลา หลินเฟิงก็พยักหน้าแล้วออกไป“ใช่แล้ว ที่แม่ของฉันพูด คุณก็ไม่ต้องใส่ใจนะ”หลี่ฮุ่ยหรานยิ้มพร้อมกับพูดว่า :“แม้ว่าคุณจะเป็นสุนัข แต่ก็เป็นสุนัขที่ทรงพลังแล้วหล่อที่สุดในโลก”“หึ.....”หลินเฟิงถูกเธอทำใ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1194
“แน่นอนว่าอยากจะให้บทเรียนกับไอ้หมอนั่น่สักหน่อย! ใครใช้ให้เขามักจะหยิ่งยโสต่อหน้าพวกเราล่ะ?”“เขาชอบโอ้อวดความเก่ง ก็ต้องมีจุดจบแบบนี้แหละ”จางซินพูดเต็มปากเต็มคำ“พอแล้ว”หลินเฟิงแย่งโทรศัพท์ไป เขากลัวว่าหลี่ฮุ่ยหรานจะโมโหจนทนไม่ไหวหลินเฟิงพูดอย่างเรียบเฉยว่า: “คุณน้าจาง วันนี้ผมถามพวกคุณเป็นครั้งสุดท้าย เพียงแค่เชื่อผม ที่ดินพวกนี้คุณได้ครอบครอง ก็สามารถทำเงินได้ไม่ใช่แค่สิบเท่า”“อีกทั้งถ้าหากไม่รับไป ถึงเวลาพวกคุณอย่ามาเอะอะโวยวาย ขอร้องให้ผมขายให้พวกคุณอีกนะ”ได้ยินคำพูดนี้ จางกุ้ยหลานพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“หลินเฟิง นายหมายความว่ายังไง? หรือว่าในสายตาของนาย ฉันก็คือผู้หญิงบ้าที่ชอบเอะอะโวยวายงั้นเหรอ?”“หึ แม่ไม่ใช่เหรอ?”คำพูดนี้ไม่ใช่หลินเฟิงเป็นคนพูด แต่เป็นหลี่ฮุ่ยหรานที่กอดอกพูดออกมาตอนนี้เธอถือว่าผิดหวังต่อแม่ของเธอเป็นที่สุดได้ยินคำพูดนี้ของลูกสาว จางกุ้ยหลานนิ่งอึ้งเล็กน้อยเห็นได้ชัดว่าถูกทำให้โมโหอย่างมาก“ได้เลยหลี่ฮุ่ยหราน แก...แกปีกกล้าขาแข็งแล้วสินะ ฉันทำเพื่อนแกมาโดยตลอด กลัวว่าแกจะแต่งงานกับคนชั่ว แกยิ่งอยู่ยิ่งไม่เห็นว่าฉันเป็นแม่แท้ๆ แล้ว”“แ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1193
แต่เรื่องมาจนถึงตอนนี้แล้ว เสียบรรยากาศไปจนหมดแล้วหลินเฟิงทำได้เพียงขยับโทรศัพท์มาที่ข้างหูด้วยความจนใจและพูดขึ้นว่า:“น้า....จาง เมื่อครู่ผมได้ทำการตรวจสอบแล้ว ที่ดินแห่งนี้อันที่จริงมีมูลค่าอย่างมาก”“หือ? มีมูลค่ายังไง?”จางกุ้ยหลานที่อยู่อีกฝ่ายของโทรศัพท์มีความเยาะหยันเล็กน้อยถึงขั้นที่หลินเฟิงได้ยินเสียงหัวเราะของจางซินที่มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น อยู่ที่อีกฝ่ายของโทรศัพท์“คุณป้า ป้าว่าไอ้โง่นี่คิดว่าขาดทุนแล้วหรือเปล่า ถึงได้ขายที่ดินแห่งนี้ให้ป้าใหม่อีกครั้ง?”จางซินถึงขั้นที่พูดเยาะหยันออกมา“ผมได้รับข่าวสารที่เชื่อถือได้มา”หลินเฟิงไม่ได้ใส่ใจ แต่พูดปากเปียกปากแฉะว่า: “ที่ดินผืนนี้ต่อไปจะถูกนำไปรวมอยู่ในผังเมือง จะมีการเปิดถนนเลียบไปตามพื้นที่ที่พักอาศัยแห่งนี้”“ถึงเวลา มูลค่าของที่ดินแห่งนี้ก็จะเพิ่มขึ้นไม่เพียงแค่สิบเท่า!”ได้ยินคำพูดของหลินเฟิง จางซินไม่หัวเราะแล้ว จางกุ้ยหลานก็เงียบขรึมลงครู่หนึ่ง จางกุ้ยหลานถึงได้ถามลองเชิงว่า:“ดังนั้นล่ะหลินเฟิง ความหมายของนายคือ ให้ฉันซื้อที่ดินผืนนี้กลับไปมาจากมือของนาย?”“ผมคิดเอาไว้แบบนี้แหละครับ”หลินเฟิงพย
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1192
จางกุ้ยหลานถูกหลอกให้ซื้อที่ดินแห่งนี้เอาไว้ นั่นก็คือที่ดินที่ฉู่ฮวาจิ่นบอกหลินเฟิงก่อนหน้านี้ว่า มูลค่าจะเพิ่มขึ้นไม่ใช่แค่สิบเท่าอย่ามองว่าหลินเฟิงตอนนี้ใช้เงินสองพันห้าร้อยล้านบาทซื้อที่ดินเอาไว้ผ่านไปอีกสองเดือน เกรงว่ามูลค่าของที่ดินแห่งนี้จะพุ่งขึ้นสูงด้วยความเร็วจรวด ไม่ใช่แค่เพียงสองหมื่นห้าพันล้านบาท!จางกุ้ยหลานกับจางซินและคนอื่นๆ ยังหัวเราะเยาะหลินเฟิงว่าเป็นคนโง่ที่ถูกหลอกให้ใช้จ่ายเงินเมื่อดูแบบนี้แล้ว อันที่จริงพวกเธอต่างหากที่เป็นคนโง่มากที่สุด ถ้าหากพวกเธอได้รับรู้ข่าวสารนี้ภายหลัง จะต้องโมโหจนโรคหัวใจกำเริบหลินเฟิงบอกเรื่องนี้กับหลี่ฮุ่ยหรานช้าๆหลี่ฮุ่ยหรานอ้าปากกว้างในทันที และมีใบหน้าตกตะลึง“นี่มันเรื่องจริงเหรอ?!”“น่าจะผิดพลาดไม่ได้”หลินเฟิงพยักหน้า เพื่อเป็นการยืนยัน แถมยังโทรศัพท์ไปหาจ้าวเว่ย ต่อหน้าหลี่ฮุ่ยหรานจ้าวเว่ยถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ผู้จัดการที่ควบคุมงานประมูล แต่ในฐานะพนักงานภายในหน่วยงานพัฒนาเมืองเจิ้งเต๋อ ก็ยังสามารถได้ยินข่าวคราวนโยบายอยู่บ้างเขาได้ยินการสอบถามของหลินเฟิง พูดขึ้นด้วยสีหน้าสงสัย:“คุณหลิน เรื่องพื้นที่พักอาศัยผมไม่ท
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1191
รับสมัครพวกแก๊งเขี้ยวเขียวเหล่านี้ หลังจากที่หลินเฟิงจัดแจงพวกเขาให้พักอาศัยอยู่ในที่แห่งนี้เพิ่งขึ้นรถ บนใบหน้าก็เผยความดิ้นรนที่แปลกประหลาดออกมา“เป็นอะไรไปหลินเฟิง มีตรงไหนผิดปกติงั้นเหรอ?”หลี่ฮุ่ยหรานรีบถามขึ้นมา“ไม่ใช่”หลินเฟิงมองหลี่ฮุ่ยหรานด้วยความประหลาดใจ สุดท้ายก็ทำการตัดสินใจ ทอดถอนใจพูดว่า:“ฉันพูดความจริงกับนายแล้วกัน วันนั้นลูกค้าที่ชื่อคุณฉู่คนนั้นของคุณ อันที่จริงคือมือสังหารหญิงอันดับหนึ่งของลำดับมืด”“อะไรนะ?!”หลี่ฮุ่ยหรานงุนงง ถึงแม้เธอคิดว่าคุณฉู่คนนั้นจะท่าทางไม่ธรรมดา อีกทั้งดูก็รู้ว่าเป็นคนที่มีเบื้องหลัง แต่พูดว่าเป็นมือสังหารหญิงอันดับหนึ่งของลำดับมืดความแตกต่างของสถานะนี้มันมากเกินไปหน่อยแล้วหลี่ฮุ่ยหรานตกตะลึงจนพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่งผ่านไปครู่ใหญ่ เธอถึงได้รู้สึกคอแห้งผาก มองไปทางหลินเฟิง และพูดขึ้นอย่างยากลำบาก: “ความหมายของคุณก็คือ...หลี่ซื่อกรุ๊ปล้มเลิกการร่วมมือกับเธองั้นเหรอ?”“ไม่ ผมไม่ได้หมายความแบบนี้”หลินเฟิงส่ายหน้าแล้วพูดเสียงเคร่งขรึมว่า:“เธอไม่ได้ตั้งใจปิดบังสถานะของเธอต่อหน้าผม แต่กลับบอกผมโดยตรงผ่านวิธีบางอย่าง“งั้นเธอ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1190
หลินเฟิงโบกมือพูดว่า: “ฉันไม่มีความคิดที่จะเป็นหัวหน้าแก๊งอะไรหรอกนะ เพียงแคร ต่อไปพวกนายห้ามทำความชั่วอีก”หลินเฟิงจับทรงผมโมฮอร์กของจิ่วเทา และสะบัดไปมาจากนั้นพูดว่า:“ตัดผมให้เรียบร้อย ฉันจะส่งคนมารับช่วงต่อ ส่งชุดฟอร์มที่เหมือนกันมาให้พวกนาย นับตั้งแต่วันนี้ พวกนายก็คือสมาชิกหน่วยใต้ดินของหน่วยรักษาความปลอดภัยของหลี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว!”“ฮะ?”จิ่งเทาตั้งตัวไม่ทัน“ฮะอะไรกันล่ะ? หรือว่าพวกนายไม่เต็มใจ?”หลินเฟิงกวาดตามองพวกอันธพาลเหล่านี้ พวกอันธพาลส่วนหนึ่งในนั้นคุกเข่าให้หลินเฟิงด้วยความซาบซึ้งทันทีในเมื่อการเป็นอันธพาล บางครั้งไม่ใช่ว่าพวกเขาอยากเป็นจริงๆแต่เป็นเพราะเกิดมาฐานะไม่ดี ไม่มีความรู้อะไร และก็ไม่มีความสามารถ ดังนั้นทำได้เพียงใช้ชีวิตไปวันๆแบบนี้สู้รบฆ่าฟันแต่ได้ยินข่าวที่พวกเขาถูกบริษัทใหญ่รับจ้าง คนจำนวนไม่น้อยมีสีหน้าต่อต้าน แต่ก็มีคนเผยความหวังออกมาเช่นกัน“คือว่า…หัวหน้าหลิน มี…มีเงินเดินไหม?”อันธพาลคนหนึ่งถามขึ้นกล้าๆ กลัวๆ“พูดไร้สาระ ประกันสังคม 5 รายการ และกองทุนที่อยู่อาศัย 1 รายการ แล้วยังมีเงินเบี้ยเลี้ยง เงินค่าอาหาร หรือถ้าพวกนายอยากคลอดลูกข ก
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1189
หลินเฟิงคิดไปชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยว่า : ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันมีเงื่อนไขในการ่วมมืออย่างหนึ่ง ไม่รู้ว่านายจะยอมฟังหรือเปล่า?” “ เงื่อนไขอะไร?”ท่านจิ่วตกตะลึงไปชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะมองไปทางหลินเฟิงด้วยแสงแห่งความหวังที่ผุดขึ้นในใจหากไม่ต้องออกจากเมืองเจิ้งเต๋อ พวกเขาก็คงไม่อยากออกไปอย่างแน่นอน“ฉันจะจัดการแก๊งอีกสองแก๊งให้พวกนาย ทำให้พวกนายยังอยู่ในเมืองเจิ้งเต๋อต่อไปได้”“แน่นอน เงื่อนไขก็คือพวกนายจะต้องยอมเชื่อฟังหลี่ซื่อกรุ๊ป ซึ่งก็คือ....”หลินเฟิงชี้ไปที่หลี่ฮุ่ยหราน ก่อนจะพูดอย่างยิ้ม ๆว่า :“คนนี้ ประธานของหลี่ซื่อกรุ๊ป ประธานหลี่”“อ่ะ?!”หลี่ฮุ่ยหรานรู้สึกสับสนอันธพาลที่อยู่โยรอบ รวมถึงท่านจิ่วต่างก็รู้สึกสับสน“ทำไม? พวกนายไม่ยอมรับงั้นเหรอ?”หลินเฟิงขมวดคิ้วอย่างจงใจ“ยอมสิ ยอมแน่นอน เพื่อนและครอบครัวของพวกพี่น้องหลายๆ คนของพวกเราต่างก็อยู่ในเมืองเจิ้งเต๋อ เว้นแต่ไม่มีทางเลือก พวกเราก็ไม่ยอมออกไปจากเมืองเจิ้งเต๋อหรอก เพียงแต่...”ท่านจิ่วรู้สึกลำบากใจ“เพียงแต่อะไร?”“เพียงแต่....”ท่านจิ่วจ้องมองไปที่หลินเฟิง แต่ก็ไม่สามารถพูดออกไปได้จริง ๆเขาก็อยากจะพูดว
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1188
ดูเหมือนว่าอันธพาลแก๊งหมาป่าสีเลือดพวกนี้ต้องการที่จะหนีหลินเฟิงก้าวไปข้างหน้าขัดขวางทางหลบหนีของท่านจิ่วก็เลยได้แต่บอกว่าหลินเฟิงชื่นชมท่านจิ่วอย่างมากเขายอมรับว่า หมัดที่ตัวเขาเองเพิ่งจะปล่อยออกไปนั้นเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น แต่เพราะหมดนี้ท่านจิ่วกลับสามารถรับรู้ถึงความแข็งแกร่งของตัวเขาเองได้ในทันที และตัดสินว่าพวกเขานั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินเฟิงการยอมรับความพ่ายแพ้อย่างไม่มีขอบเขตหากพูดจากมุมมองนี้ ท่านจิ่วก็เป็นคนที่ตรงไปตรงมาคนหนึ่ง“คิดจะหนี? จบแล้ว”หลินเฟิงพูดซ้ำกับสิ่งที่ท่านจิ่วเคยพูดไว้เหมือนเดิมทุกประการกลับคืนไป จากนั้นเขาก็ยิ้มพร้อมกับพูดขึ้นว่า :“ท่านจิ่ว...ที่นี่น่าจะไม่ใช่สมาชิกของแก๊งหมาป่าสีเลือดทั้งหมดหรอกใช่ไหม?”“อ่ะ?!”เมื่อได้ยินคำถามของหลินเฟิง ท่านจิ่วก็ถูกทำให้ตกใจจนเหงื่อแตกพลั่กหรือว่ายอดฝีมือคนนี้ต้องการจะจัดการกับแก๊งหมาป่าสีเลือด?เขากลืนน้ำลายอย่างยากลำบากพร้อมกับกัดฟันและพูดขึ้นว่า:“ท่านยอดฝีมือพูดถูก ที่นี่....ที่นี่เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆของแก๊งหมาป่าสีเลือดของพวกเราเท่านั้น”“จริง ๆแล้ว....เมื่อเร็ว ๆนี้แก๊งหมาป่าของพวกเ
