หลินเฟิงไม่รู้ว่าตอนนั้นเธอหนีออกมาได้อย่างไรและก็ไม่เข้าใจว่าภายในระยะเวลาสั้นๆ แบบนี้ เธอมีความก้าวหน้าที่รวดเร็วแบบนี้ได้อย่างไรคิดว่า น่าจะเกี่ยวข้องกับวิชาชั่วร้ายหนอนคุณไสยที่เธอใช้อีกทั้ง ไม่เพียงเท่านี้ เธอยังนำข่าวที่สำคัญอย่างมากมาให้หลินเฟิงคนที่ทำสัญญากับเธอ ให้เธอลงมือจัดการตระกูลถัง ไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นตระกูลหลงถูกต้อง ก็คือตระกูลหลงเมืองจิงนั่นแหละตระกูลหลงที่จะแต่งงานเกี่ยวดองกับตระกูลถังคราวนี้ ทั้งเรื่องราวก็ไม่ทำให้คนครุ่นคิดไม่ได้ถ้าหากตระกูลถังกับตระกูลหลงแต่งงานเกี่ยวดองกัน บังเอิญ ตระกูลถังถูกศัตรูทำลายล้างตระกูลงั้นสุดท้ายธุรกิจของตระกูลถังที่อยู่เมืองต่างๆ จะตกไปอยู่ในมือของใคร?คำตอบไม่ต้องลังเลเลยคือตระกูลหลงดังนั้นทั้งหมดนี้ต่างเป็นแผนการของตระกูลหลงและตระกูลถังก็ยังโง่เขลา จะให้ถังหว่านแต่งงานกับตระกูลหลงให้ได้ และให้โอกาสที่ดีกับพวกเขารักษาชีวิตของถังเจิ้งเฉินไว้เป็นพิเศษแล้ว หลินเฟิงมองไปทั่วทั้งห้องโถงเลี้ยงตอนนี้ภายในห้องโถงเลี้ยงวุ่นวายไปหมดเสียงโหยหวน เสียงด่าทอ ไม่ขาดหูต่อให้เป็นผู้นำตระกูลถังเจี้ยนหยวน บนใบหน้าก็ถูกร
งานประจำปีของตระกูลถังสิ้นสุดลงอย่างรวดเร็วเดิมทีจุดประสงค์ของงานประจำปีก็เพื่อให้ลูก ๆหลาน ๆของตระกูลถังเข้าร่วมงานเลี่ยง และแลกเปลี่ยนความรู้สึกกัน จากนั้นจึงเปิดประชุม เพื่อรายงานสถานการณ์ทางการเงินขอแต่ละส่วนสุดท้ายทุกคนก็ร่วมกันตัดสินใจ เพื่อพัฒนากลยุทธ์ของตระกูลถังกันในอนาคตแต่เมื่ออีกาแห่งเมืองหนานไห่เข้ามาขัดจังหวะคนตระกูลถังส่วนใหญ่ ไม่เพียงแต่ดื่มน้ำผ้าขี้ริ้วเท่านั้น แต่ยังถูกการระเบิดตัวเองของมู่หย่าจื่อทำให้ผิวหนังเผาไหม้เหลือทิ้งไว้แต่รอยแผลที่น่าเกลียดน่าชังงานประจำปีในปีนี้จัดงานไม่สำเร็จแล้วไม่เพียงแค่งานประจำปีจัดงานไม่สำเร็จ คำเชิญก่อนหน้านี้ที่พวกเขาเคยส่งไปยังตระกูลใหญ่ในเมืองจิงก็ถือว่าเป็นโมฆะเดิมทีหลังจากงานประจำปีของตระกูลถัง ก็เป็นงานเลี้ยงรวมตัวทางสังคมกับตระกูลอื่นเป็นประจำ และในเวลานี้เองที่ถังเจี้ยนหยวนจะประกาศการแต่งงานกับตระกูลหลงแต่การคำนวณของคนก็ไม่ดีเท่าการคำนวณของสวรรค์หากให้บุคคลภายนอกได้มองเห็นภาพลักษณ์ตระกูลถังของพวกเขาในตอนนี้ จะไม่ทำให้คนหัวเราะจนตายเลยเหรอ?ภายนอกของคฤหาสน์ของตระกูลถังรถหรูจำนวนมากจากครอบครัวอื่น ๆที่มา
“ถ้าอย่างนั้นตระกูลถังของผมก็ยิ่งไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ”`”พวกเราจำเป็นต้องให้ตระกูลหลงช่วยมพวกเราต่อสู้กับอีกาแห่งเมืองหนานไห่ ไม่เช่นนั้นตระกูลถังของพวกเราคงจะต้องเจอกับความเสียหายอย่างหนักแน่นอน”“หวังว่าคุณจะเข้าใจ”“ไม่จำเป็นแล้ว”หลินเฟิงพูดด้วยใบหน้าปกติ“อีกาแห่งเมืองหนานไห่ทำข้อตกลงกับผมแล้ว หลังจากนี้เธอจะไม่สร้างปัญหาให้กับตระกูลถังอีก”“อะไรนะ?!”เมื่อหลินเฟิงพูดความจริงออกมา ทุกคนก็ตกตะลึง“ฮาฮา....”หลังจากที่เงียบไปนาน ผู้ที่มีตำแหน่งสูงของตระกูลถังที่เพิ่งพูดเยาะเย้ยหลินเฟิง ก็มองไปที่ถังเจี้ยนหยวน ก่อนจะเอ่ยอย่างเย็นชาว่า“ท่านผู้นำ ฉันบอกแล้ว ไอ้เจ้าหนุ่มนี่อาจจะเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับอีกาแห่งเมืองหนานไห่ด้วยก็ได้”“คุณดูสิ เขาสารภาพออกมาแล้ว?”“ทำไมพวกเราถึงโดนหนอนคุณไสยกันหมด แต่เขากลับไม่ได้เป็นอะไรเลย?”“อีกาแห่งเมืองหนานไห่ที่วิ่งเข้าหาเจิ้งเฉิน แล้วเขาอยู่ใกล้ที่สุดด้วย แต่ทำไมถึงไม่โดนผลกระทบอะไรเลยล่ะ?”“ไม่ต้องเดาแล้ว ไอ้เจ้าหนุ่มนี่ต้องเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับอีกาแห่งเมืองหนานไห่แน่นอน!”เสียงพูดคุยที่วุ่นวายอยู่รอบ ๆ ทำให้ท่าทางของหลินเฟิงยิ่งเย็
“ผู้ที่ได้รับผลประโยชน์มากที่สุด?”เมื่อได้ยินคำถามของหลินเฟิง ผู้มีตำแหน่งสูงของตระกูลถังก็พากันตกอยู่ในความคิด จากนั้นไม่นาน พวกเขาก็มองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ“ดูเหมือนว่าพวกคุณทุกคนจะมีคำตอบอยู่ในใจแล้วสินะ”หลินเฟิงเยาะเย้ย ก่อนจะพูดว่า“เดิมทีก็ไม่อยากบอกพวกคุณหรอก แต่ในเมื่อพวกคุณโง่กันมาก งั้นผมก็จะทำให้มันชัดเจนขึ้นแล้วกัน”“อีกาแห่งเมืองหนานไห่จัดการกับตระกูลถังของพวกคุณ อีกด้านหนึ่งก็เพราะเหตุผลส่วนตัว”“และในทางกลับกัน มันก็เป็นสัญญาที่จ้างโดยตระกูลใหญ่บางตระกูล ส่วนที่เป็นตระกูลใหญ่เป็นตระกูลไหน ผมเชื่อว่าถ้าพวกคุณไม่โง่แบบรักษาไม่หาย ถ้าอย่างนั้นก็คงจะรู้อยู่ในใจอยู่แล้ว”“เป็นไปไม่ได้!”คนรับผิดชอบเขตพื้นที่ทางใต้ของตระกูลถัง ยืนขึ้นมาโต้แย้งว่า“ตระกูลหลงกับตระกูลถังของพวกเรามีความสัมพันธ์ที่ดีมาหลายชั่วอายุคน พวกเขาจะวางหลุมพรางแบบนี้กับพวกเราได้อย่างไร? หลังจากที่เป็นมิตรภาพมาหลายปีขนาดนี้!”“ใช่แล้ว! ตระกูลถังของพวกเรากับตระกูลหลงพึ่งพาอาศัยกัน พวกเขาจะวางแผนทำร้ายกันได้ยังไง?”“ฉันรู้สึกว่าต้องเป็นไอ้หนุ่มนี้แน่ ๆที่เป็นโกหกหลอกลวงด้วยข่าวลือและจงใจก่อกว
แต่ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ได้สนใจแล้วความอดทนของหลินเฟิงก็มีขีดจำกัดเหมือนกัน“ฟังให้ดีนะ”เมื่อถังเจี้ยนหยวนเสนอถังหว่านเป็น “รางวัล” หลินเฟิงก็หัวเราะเยาะพร้อมกับส่ายหน้า และพูดเบา ๆว่า“ในเมื่อตระกูลถังของพวกคุณคิดว่า ผม หลินเฟิงเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับอีกาแห่งเมืองหนานไห่ งั้นผมก็ไม่ควรที่ช่วยพวกคุณสิ”“ตั้งแต่ที่เข้ามาในตระกูลถัง พวกคุณก็พูดจาหยาบคายกับผมทุกรูปแบบ ไม่ไว้ใจและกดขี่ บอกตามตรง ผมทนมาพอแล้ว”หลินเฟิงชี้ไปที่ถังเจี้ยนหยวน และเอ่ยอย่างเย็นชาว่า“แต่เพื่อถังหว่าน สุดท้ายผมก็ยังอดทนครั้งแล้วครั้งเล่า”“แต่...นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว”หลินเฟิงทำเสียงออกมาอย่างเย็นชา และพูดต่อไปว่า“ผมจะช่วยพวกคุณหาหลักฐานที่ชัดเจนว่าตระกูลหลงได้วางแผนจะทำร้ายตระกูลถัง แต่อย่างนี้ พวกคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ตั้งเงื่อนไขใด ๆกับผมก็ตาม แล้วก็ต้องปล่อยให้ถังหว่านเป็นอิสระด้วย”“ไม่อย่างนั้น ก็อย่ามาโทษที่ผมหันกลับมาจัดการพวกคุณ”“เชื่อผมเถอะ วิธีการของผมโหดเหี้ยมกว่าวิธีการของอีกาแห่งเมืองหนานไห่มากนะ”เมื่อเผชิญหน้ากับหลินเฟิงที่มีออร่าแห่งความชั่วร้าย ถังเจี้ยนหยวนก็ต้องสูดหายใจเข้าลึก
“พี่ใหญ่”ในตอนนี้ เสียงเรียกดังแจ้วดังขึ้น หลงยวนหันหน้ามองไป ทันใดนั้นก็เห็นหลงเซียวที่สวมชุดแต่งงานสีขาวสะอาดเดินมาจากด้านข้าง“เซียวเอ่อร์ เธอก็มาด้วยเหรอ”“ต้องมาอยู่แล้ว นี่เป็นถึงงานแต่งงานของพี่ใหญ่”หลงเซียวใบหน้ายิ้มแย้ม และพูดอธิบายกับหลงยวน: “พี่ใหญ่ น้องชายของฉันเป็นเพราะต้องฝึกศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นมาไม่ได้ ไหว้วานฉันให้แสดงความยินดีต่อพี่”พูดจบ เธอก็หยิบกล่องหยกออกมาจากในรถ ยื่นให้หลงยวนและพูดว่า:“นี่คือรากต้นโพธิ์ที่ฉันซื้อไว้ให้น้องชาย อายุไม่เพียงพอ แต่ภายใต้เทคนิคการเร่งสุกของสำนักร้อยพิษ อายุเพียงพอแล้ว น้องชายตั้งใจให้ฉันนำมามอบให้พี่”“ถือว่าแสดงความยินดีกับวันแต่งงานของพี่”“ฮ่าฮ่าฮ่า...ได้ งั้นฉันก็รับไว้แล้ว”หลังจากหลงยวนหัวเราะเสียงดัง กับรับรากต้นโพธิ์เอาไว้“หือ?”หลงเซียวกวาดสายตาผ่านกลุ่มลูกหลานตระกูลถังโดยไม่ได้ใส่ใจ เธอกลับพบเงาที่คุ้นเคยเป็นอย่างมากคนหนึ่ง“หลินเฟิง? สารเลวนั่นอยู่ที่นี่ได้ยังไง?!”“ทำไม? เซียวเอ่อร์รู้จักเขาด้วยงั้นเหรอ?”หลงยวนค่อนข้างประหลาดใจ“หึ ไม่เพียงแค่รู้จักนะ...”หลงเซียวบอกถึงความแค้นของเธอกับหลินเฟิงให้ห
“เป็นเพราะชายคนนี้ขัดขวางอยู่ระหว่างกลาง รบกวนการแต่งงานเกี่ยวดองของตระกูลหลงกับตระกูลถัง!”“ตระกูลถังของคุณไม่ดูแลลูกหลานของตัวเอง ให้คุณหนูถังข้องเกี่ยวกับคนต่ำต้อยคนหนึ่ง มันเหมาะสมที่ไหนกัน?!”“ถูกต้อง”ได้ยินคำโต้แย้งของผู้นำตระกูลกับพ่อบ้าน หลงยวนก็เดินออกมา และพูดอย่างเย็นชา: “ถังหว่านเป็นคู่หมั้นของผม เรื่องนี้ไม่มีข้อถกเถียง”“แต่พวกคุณตระกูลถังไม่ดูแลให้อยู่ในกรอบ กลับให้คนนอกคนนี้ปรากฏตัวในวันมงคลของตระกูลหลงแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นการยั่วยุตระกูลหลงของผม!”“ตระกูลถังของคุณ อยากจะเปิดศึกกับตระกูลหลงของผมงั้นเหรอ?!”“เปิดศึก?”ได้ยินหลงยวนพูดแบบนี้ออกมา ทั้งงานก็เงียบเป็นเป่าสากทันทีลูกหลานตระกูลถังที่อยู่ไกลออกไปพากันกลืนน้ำลายเปิดศึกกับตระกูลหลงนี่คือเรื่องที่พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนพึ่งพาแค่ความสามารถแค่นี้ของพวกเขา หากตระกูลหลงโจมตีเป็นการใหญ่ งั้นพวกเขาทำได้แค่ปล่อยให้เขารุกรานอีกทั้งดูวันนี้คนที่ตระกูลหลงพามา มีบอดี้การณ์ดหนึ่งร้อยกว่าคนเต็มๆ และต่างก็มีรอยสักรูปมังกรที่เป็นมาตรฐานของสำนักหลงผานนี่แสดงว่าพวกเขาอย่างน้อยก็เป็นนักบู๊กำลังภายในถ้าหากแตกหั
“ในเมื่อผู้นำตระกูลรับรองแล้ว งั้นผมก็วางใจแล้วครับ”พ่อบ้านหลงประสานมือเขาหันหน้าไปโบกมือพูดว่า:“ไป นำขบวนกลับตระกูล สัปดาห์หน้าพวกเราค่อยมาใหม่!”“ครับ”บารมีของพ่อบ้านหลงดูท่าจะเพียงพออย่างมากหลังจากที่เขาพูดแบบนี้ แม้แต่หลงเซียวกับหลงยวนที่อยากจะพูดอะไรบางอย่างก็อดกลั้นไว้ ทำได้เพียงขึ้นขบวนรถไปด้วยสีหน้าไม่พอใจ ออกจากตระกูลถังไประหว่างทาง หลงยวนที่นั่งอยู่บนเบาะหลังหลับตาพักผ่อนกลับเป็นหลงเซียวที่อยู่ข้างๆ พูดพร่ำไม่หยุด เล่าถึงความขัดแย้งของหลินเฟิงกับเธอให้พ่อบ้านหลงที่อยู่ข้างๆ ฟัง“หึ ไอ้หมอนี่ก็มีความสามารถอยู่บ้างนะ”พ่อบ้านหลงครุ่นคิดคู่หนึ่ง เหลือบมองหลงยวน และมองไปทางหลงเซียว: “พวกคุณไม่มีใครนำแผนการลับของตระกูลหลงแพร่งพรายออกไปใช่ไหม?”“จะเป็นไปได้ยังไง”หลงเซียวส่ายหน้ารับรอง “คนที่รู้เรื่องนี้ก็มีแค่ไม่กี่คน นอกจากพวกเรา คนอื่นใครบ้างที่รู้?”“หรือว่าผู้หญิงบ้าคนนั้นเป็นฝ่ายบอกตระกูลถังเอง?”“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ผมก็วางใจแล้ว”พ่อบ้านหลงพยักหน้า ลูบคางของตัวเองพูดว่า:“วันนี้ท่าทางของถังเจี้ยนหยวนน่าครุ่นคิดอย่างมาก ตามหลักแล้ว ท่าทางของเขาไม่ควรจะแข
เจ้าของรถจำนวนไม่น้อยต่างพากันเบิกตากว้าง มองรอยยางรถที่อยู่บนพื้นด้วยความอิจฉาส่วนหลินเฟิงที่เหยียบคันเร่งจนเครื่องยนค์มายบัคคำรามลั่น หายไปจากสายตาของทุกคนในทันที......วันต่อมา มหาวิทยาลัยเจียงโจวหลินเสวี่ยฮุ่ยที่กำลังนั่งอยู่ในกลุ่มผู้ฟัง และไม่ได้ยินชื่อหลินเฟิงปรากฏในรายชื่อของศาตราจารย์ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกผิดหวังขึ้นมาเล็กน้อยดูเหมือนว่าตัวเธอเองยังไร้เดียงสาเกินไปแล้วก็ใช่ตอนนี้พี่หลินเฟิงคบค้าสมาคบกับบุคคลแบบไหน ส่วนเธอเองเป็นคนแบบไหน เธอจบการศีกษา ก็เป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้นมันเป็นเรื่องเล็กน้อยเกินไปที่จะรบกวนหลินเฟิงหูหนวกตาบอดเกินไปแล้วจริง ๆเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ หลินเสวี่ยฮุ่ยก็จับชายกระโปรงไว้ แต่ภายในดวงตากลับมีความเสียใจที่ไม่อาจควบคุมได้ดูเหมือนว่าจะต้องขอโทษพี่หลินเฟิงในภายหลังซะแล้วหลินเสวี่ยฮุ่ยคิดได้อย่างนี้“เสวี่ยฮุ่ย อย่าเสียใจไปเลย”โจวเสี่ยวหาง เพื่อนสนิทของหลินเสวี่ยฮุ่ยตบที่มือของหลินเสวี่ยฮุ่ย พร้อมกับปลอบใจว่า :“ไม่มาก็ไม่มา หลังจากนี้ยังมีเวลาอีกมาก”“ทำท่าทางดี ๆหน่อย หลังจากนี้เธอยังต้องพูดสุนทรพจน์กับแสดงละครอีกไม่
“หลินเฟิง กลับบริษัท”หลี่ฮุ่ยหราน นั่งกอดเข่าของตัวเธอเองอยู่บนที่นั่งด้านข้างคนขับ โดยมีสีหน้าที่เศร้าเสียใจและสิ้นหวัง“ฮุ่ยหราน จริง ๆแล้ว.....”“ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว หลินเฟิง ฉันรู้ทุกอย่าง”หลี่ฮุ่ยหรานมองออกไปที่นอกหน้าต่าง ไม่อยากให้หลินเฟิงเห็นน้ำตาของเธอ แล้วเธอก็พึมพำว่า :“ฉันไม่เสียใจ ฉันไม่ได้เสียใจเลยแม้แต่น้อย”“......”หลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่ง หลินเฟิงก็สตาร์ทรถในที่สุดฝนก็เริ่มตกปรอย ๆหลินเฟิงกำลังไปส่งหลี่ฮุ่ยหรานกลับไปที่หลี่ซื่อกรุ๊ป ทั้งสองคนต่างก็เงียบกันไปตลอดทาง หลินเฟิงรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก"หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัย ฉันจะให้คุณลาหยุดสองวัน”ที่หน้าทางเข้าบริษัท เสียงของหลี่ฮุ่ยหรานก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอที่พยายามกลั้นน้ำตามาตลอดทางนั้น แต่ก็ยังคงแสร้งยิ้มออกมา“คุณก็เหนื่อยแย่แล้ว ไปพักผ่อนเถอะ”“อืม”เมื่อรู้ว่าหลี่ฮุ่ยหรานต้องการเวลา หลินเฟิงก็พยักหน้าแล้วออกไป“ใช่แล้ว ที่แม่ของฉันพูด คุณก็ไม่ต้องใส่ใจนะ”หลี่ฮุ่ยหรานยิ้มพร้อมกับพูดว่า :“แม้ว่าคุณจะเป็นสุนัข แต่ก็เป็นสุนัขที่ทรงพลังแล้วหล่อที่สุดในโลก”“หึ.....”หลินเฟิงถูกเธอทำใ
“แน่นอนว่าอยากจะให้บทเรียนกับไอ้หมอนั่น่สักหน่อย! ใครใช้ให้เขามักจะหยิ่งยโสต่อหน้าพวกเราล่ะ?”“เขาชอบโอ้อวดความเก่ง ก็ต้องมีจุดจบแบบนี้แหละ”จางซินพูดเต็มปากเต็มคำ“พอแล้ว”หลินเฟิงแย่งโทรศัพท์ไป เขากลัวว่าหลี่ฮุ่ยหรานจะโมโหจนทนไม่ไหวหลินเฟิงพูดอย่างเรียบเฉยว่า: “คุณน้าจาง วันนี้ผมถามพวกคุณเป็นครั้งสุดท้าย เพียงแค่เชื่อผม ที่ดินพวกนี้คุณได้ครอบครอง ก็สามารถทำเงินได้ไม่ใช่แค่สิบเท่า”“อีกทั้งถ้าหากไม่รับไป ถึงเวลาพวกคุณอย่ามาเอะอะโวยวาย ขอร้องให้ผมขายให้พวกคุณอีกนะ”ได้ยินคำพูดนี้ จางกุ้ยหลานพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“หลินเฟิง นายหมายความว่ายังไง? หรือว่าในสายตาของนาย ฉันก็คือผู้หญิงบ้าที่ชอบเอะอะโวยวายงั้นเหรอ?”“หึ แม่ไม่ใช่เหรอ?”คำพูดนี้ไม่ใช่หลินเฟิงเป็นคนพูด แต่เป็นหลี่ฮุ่ยหรานที่กอดอกพูดออกมาตอนนี้เธอถือว่าผิดหวังต่อแม่ของเธอเป็นที่สุดได้ยินคำพูดนี้ของลูกสาว จางกุ้ยหลานนิ่งอึ้งเล็กน้อยเห็นได้ชัดว่าถูกทำให้โมโหอย่างมาก“ได้เลยหลี่ฮุ่ยหราน แก...แกปีกกล้าขาแข็งแล้วสินะ ฉันทำเพื่อนแกมาโดยตลอด กลัวว่าแกจะแต่งงานกับคนชั่ว แกยิ่งอยู่ยิ่งไม่เห็นว่าฉันเป็นแม่แท้ๆ แล้ว”“แ
แต่เรื่องมาจนถึงตอนนี้แล้ว เสียบรรยากาศไปจนหมดแล้วหลินเฟิงทำได้เพียงขยับโทรศัพท์มาที่ข้างหูด้วยความจนใจและพูดขึ้นว่า:“น้า....จาง เมื่อครู่ผมได้ทำการตรวจสอบแล้ว ที่ดินแห่งนี้อันที่จริงมีมูลค่าอย่างมาก”“หือ? มีมูลค่ายังไง?”จางกุ้ยหลานที่อยู่อีกฝ่ายของโทรศัพท์มีความเยาะหยันเล็กน้อยถึงขั้นที่หลินเฟิงได้ยินเสียงหัวเราะของจางซินที่มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น อยู่ที่อีกฝ่ายของโทรศัพท์“คุณป้า ป้าว่าไอ้โง่นี่คิดว่าขาดทุนแล้วหรือเปล่า ถึงได้ขายที่ดินแห่งนี้ให้ป้าใหม่อีกครั้ง?”จางซินถึงขั้นที่พูดเยาะหยันออกมา“ผมได้รับข่าวสารที่เชื่อถือได้มา”หลินเฟิงไม่ได้ใส่ใจ แต่พูดปากเปียกปากแฉะว่า: “ที่ดินผืนนี้ต่อไปจะถูกนำไปรวมอยู่ในผังเมือง จะมีการเปิดถนนเลียบไปตามพื้นที่ที่พักอาศัยแห่งนี้”“ถึงเวลา มูลค่าของที่ดินแห่งนี้ก็จะเพิ่มขึ้นไม่เพียงแค่สิบเท่า!”ได้ยินคำพูดของหลินเฟิง จางซินไม่หัวเราะแล้ว จางกุ้ยหลานก็เงียบขรึมลงครู่หนึ่ง จางกุ้ยหลานถึงได้ถามลองเชิงว่า:“ดังนั้นล่ะหลินเฟิง ความหมายของนายคือ ให้ฉันซื้อที่ดินผืนนี้กลับไปมาจากมือของนาย?”“ผมคิดเอาไว้แบบนี้แหละครับ”หลินเฟิงพย
จางกุ้ยหลานถูกหลอกให้ซื้อที่ดินแห่งนี้เอาไว้ นั่นก็คือที่ดินที่ฉู่ฮวาจิ่นบอกหลินเฟิงก่อนหน้านี้ว่า มูลค่าจะเพิ่มขึ้นไม่ใช่แค่สิบเท่าอย่ามองว่าหลินเฟิงตอนนี้ใช้เงินสองพันห้าร้อยล้านบาทซื้อที่ดินเอาไว้ผ่านไปอีกสองเดือน เกรงว่ามูลค่าของที่ดินแห่งนี้จะพุ่งขึ้นสูงด้วยความเร็วจรวด ไม่ใช่แค่เพียงสองหมื่นห้าพันล้านบาท!จางกุ้ยหลานกับจางซินและคนอื่นๆ ยังหัวเราะเยาะหลินเฟิงว่าเป็นคนโง่ที่ถูกหลอกให้ใช้จ่ายเงินเมื่อดูแบบนี้แล้ว อันที่จริงพวกเธอต่างหากที่เป็นคนโง่มากที่สุด ถ้าหากพวกเธอได้รับรู้ข่าวสารนี้ภายหลัง จะต้องโมโหจนโรคหัวใจกำเริบหลินเฟิงบอกเรื่องนี้กับหลี่ฮุ่ยหรานช้าๆหลี่ฮุ่ยหรานอ้าปากกว้างในทันที และมีใบหน้าตกตะลึง“นี่มันเรื่องจริงเหรอ?!”“น่าจะผิดพลาดไม่ได้”หลินเฟิงพยักหน้า เพื่อเป็นการยืนยัน แถมยังโทรศัพท์ไปหาจ้าวเว่ย ต่อหน้าหลี่ฮุ่ยหรานจ้าวเว่ยถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ผู้จัดการที่ควบคุมงานประมูล แต่ในฐานะพนักงานภายในหน่วยงานพัฒนาเมืองเจิ้งเต๋อ ก็ยังสามารถได้ยินข่าวคราวนโยบายอยู่บ้างเขาได้ยินการสอบถามของหลินเฟิง พูดขึ้นด้วยสีหน้าสงสัย:“คุณหลิน เรื่องพื้นที่พักอาศัยผมไม่ท
รับสมัครพวกแก๊งเขี้ยวเขียวเหล่านี้ หลังจากที่หลินเฟิงจัดแจงพวกเขาให้พักอาศัยอยู่ในที่แห่งนี้เพิ่งขึ้นรถ บนใบหน้าก็เผยความดิ้นรนที่แปลกประหลาดออกมา“เป็นอะไรไปหลินเฟิง มีตรงไหนผิดปกติงั้นเหรอ?”หลี่ฮุ่ยหรานรีบถามขึ้นมา“ไม่ใช่”หลินเฟิงมองหลี่ฮุ่ยหรานด้วยความประหลาดใจ สุดท้ายก็ทำการตัดสินใจ ทอดถอนใจพูดว่า:“ฉันพูดความจริงกับนายแล้วกัน วันนั้นลูกค้าที่ชื่อคุณฉู่คนนั้นของคุณ อันที่จริงคือมือสังหารหญิงอันดับหนึ่งของลำดับมืด”“อะไรนะ?!”หลี่ฮุ่ยหรานงุนงง ถึงแม้เธอคิดว่าคุณฉู่คนนั้นจะท่าทางไม่ธรรมดา อีกทั้งดูก็รู้ว่าเป็นคนที่มีเบื้องหลัง แต่พูดว่าเป็นมือสังหารหญิงอันดับหนึ่งของลำดับมืดความแตกต่างของสถานะนี้มันมากเกินไปหน่อยแล้วหลี่ฮุ่ยหรานตกตะลึงจนพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่งผ่านไปครู่ใหญ่ เธอถึงได้รู้สึกคอแห้งผาก มองไปทางหลินเฟิง และพูดขึ้นอย่างยากลำบาก: “ความหมายของคุณก็คือ...หลี่ซื่อกรุ๊ปล้มเลิกการร่วมมือกับเธองั้นเหรอ?”“ไม่ ผมไม่ได้หมายความแบบนี้”หลินเฟิงส่ายหน้าแล้วพูดเสียงเคร่งขรึมว่า:“เธอไม่ได้ตั้งใจปิดบังสถานะของเธอต่อหน้าผม แต่กลับบอกผมโดยตรงผ่านวิธีบางอย่าง“งั้นเธอ
หลินเฟิงโบกมือพูดว่า: “ฉันไม่มีความคิดที่จะเป็นหัวหน้าแก๊งอะไรหรอกนะ เพียงแคร ต่อไปพวกนายห้ามทำความชั่วอีก”หลินเฟิงจับทรงผมโมฮอร์กของจิ่วเทา และสะบัดไปมาจากนั้นพูดว่า:“ตัดผมให้เรียบร้อย ฉันจะส่งคนมารับช่วงต่อ ส่งชุดฟอร์มที่เหมือนกันมาให้พวกนาย นับตั้งแต่วันนี้ พวกนายก็คือสมาชิกหน่วยใต้ดินของหน่วยรักษาความปลอดภัยของหลี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว!”“ฮะ?”จิ่งเทาตั้งตัวไม่ทัน“ฮะอะไรกันล่ะ? หรือว่าพวกนายไม่เต็มใจ?”หลินเฟิงกวาดตามองพวกอันธพาลเหล่านี้ พวกอันธพาลส่วนหนึ่งในนั้นคุกเข่าให้หลินเฟิงด้วยความซาบซึ้งทันทีในเมื่อการเป็นอันธพาล บางครั้งไม่ใช่ว่าพวกเขาอยากเป็นจริงๆแต่เป็นเพราะเกิดมาฐานะไม่ดี ไม่มีความรู้อะไร และก็ไม่มีความสามารถ ดังนั้นทำได้เพียงใช้ชีวิตไปวันๆแบบนี้สู้รบฆ่าฟันแต่ได้ยินข่าวที่พวกเขาถูกบริษัทใหญ่รับจ้าง คนจำนวนไม่น้อยมีสีหน้าต่อต้าน แต่ก็มีคนเผยความหวังออกมาเช่นกัน“คือว่า…หัวหน้าหลิน มี…มีเงินเดินไหม?”อันธพาลคนหนึ่งถามขึ้นกล้าๆ กลัวๆ“พูดไร้สาระ ประกันสังคม 5 รายการ และกองทุนที่อยู่อาศัย 1 รายการ แล้วยังมีเงินเบี้ยเลี้ยง เงินค่าอาหาร หรือถ้าพวกนายอยากคลอดลูกข ก
หลินเฟิงคิดไปชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยว่า : ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันมีเงื่อนไขในการ่วมมืออย่างหนึ่ง ไม่รู้ว่านายจะยอมฟังหรือเปล่า?” “ เงื่อนไขอะไร?”ท่านจิ่วตกตะลึงไปชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะมองไปทางหลินเฟิงด้วยแสงแห่งความหวังที่ผุดขึ้นในใจหากไม่ต้องออกจากเมืองเจิ้งเต๋อ พวกเขาก็คงไม่อยากออกไปอย่างแน่นอน“ฉันจะจัดการแก๊งอีกสองแก๊งให้พวกนาย ทำให้พวกนายยังอยู่ในเมืองเจิ้งเต๋อต่อไปได้”“แน่นอน เงื่อนไขก็คือพวกนายจะต้องยอมเชื่อฟังหลี่ซื่อกรุ๊ป ซึ่งก็คือ....”หลินเฟิงชี้ไปที่หลี่ฮุ่ยหราน ก่อนจะพูดอย่างยิ้ม ๆว่า :“คนนี้ ประธานของหลี่ซื่อกรุ๊ป ประธานหลี่”“อ่ะ?!”หลี่ฮุ่ยหรานรู้สึกสับสนอันธพาลที่อยู่โยรอบ รวมถึงท่านจิ่วต่างก็รู้สึกสับสน“ทำไม? พวกนายไม่ยอมรับงั้นเหรอ?”หลินเฟิงขมวดคิ้วอย่างจงใจ“ยอมสิ ยอมแน่นอน เพื่อนและครอบครัวของพวกพี่น้องหลายๆ คนของพวกเราต่างก็อยู่ในเมืองเจิ้งเต๋อ เว้นแต่ไม่มีทางเลือก พวกเราก็ไม่ยอมออกไปจากเมืองเจิ้งเต๋อหรอก เพียงแต่...”ท่านจิ่วรู้สึกลำบากใจ“เพียงแต่อะไร?”“เพียงแต่....”ท่านจิ่วจ้องมองไปที่หลินเฟิง แต่ก็ไม่สามารถพูดออกไปได้จริง ๆเขาก็อยากจะพูดว
ดูเหมือนว่าอันธพาลแก๊งหมาป่าสีเลือดพวกนี้ต้องการที่จะหนีหลินเฟิงก้าวไปข้างหน้าขัดขวางทางหลบหนีของท่านจิ่วก็เลยได้แต่บอกว่าหลินเฟิงชื่นชมท่านจิ่วอย่างมากเขายอมรับว่า หมัดที่ตัวเขาเองเพิ่งจะปล่อยออกไปนั้นเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น แต่เพราะหมดนี้ท่านจิ่วกลับสามารถรับรู้ถึงความแข็งแกร่งของตัวเขาเองได้ในทันที และตัดสินว่าพวกเขานั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินเฟิงการยอมรับความพ่ายแพ้อย่างไม่มีขอบเขตหากพูดจากมุมมองนี้ ท่านจิ่วก็เป็นคนที่ตรงไปตรงมาคนหนึ่ง“คิดจะหนี? จบแล้ว”หลินเฟิงพูดซ้ำกับสิ่งที่ท่านจิ่วเคยพูดไว้เหมือนเดิมทุกประการกลับคืนไป จากนั้นเขาก็ยิ้มพร้อมกับพูดขึ้นว่า :“ท่านจิ่ว...ที่นี่น่าจะไม่ใช่สมาชิกของแก๊งหมาป่าสีเลือดทั้งหมดหรอกใช่ไหม?”“อ่ะ?!”เมื่อได้ยินคำถามของหลินเฟิง ท่านจิ่วก็ถูกทำให้ตกใจจนเหงื่อแตกพลั่กหรือว่ายอดฝีมือคนนี้ต้องการจะจัดการกับแก๊งหมาป่าสีเลือด?เขากลืนน้ำลายอย่างยากลำบากพร้อมกับกัดฟันและพูดขึ้นว่า:“ท่านยอดฝีมือพูดถูก ที่นี่....ที่นี่เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆของแก๊งหมาป่าสีเลือดของพวกเราเท่านั้น”“จริง ๆแล้ว....เมื่อเร็ว ๆนี้แก๊งหมาป่าของพวกเ