บทที่ 906

ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกไป ทั้งห้องจัดเลี้ยงก็กระหึ่มขึ้นทันที

“อะไรนะ? มีคนฆ่าอวิ๋นเหลยงั้นเหรอ?”

“ไม่ใช่มั้ง? ถังอวิ๋นเหลยจะตายได้ยังไง? ถูกคนสกุลหลินคนนั้นฆ่างั้นเหรอ?”

“นั่นคือลูกชายของผู้นำตระกูลนะ! ใครให้เขามาร่วมงานประชุมประจำปีตระกูลถังของพวกเรา?”

เมื่อรับรู้ถึงสายตาของทุกคนต่างก็จ้องมองมาที่ตัวเอง หลินเฟิงจึงเหลือบมองไปทางถังว่านหลี่ด้วยสายตาเย็นชา และพูดอย่างเย็นชาว่า:

“ใช่แล้ว ผมเป็นคนฆ่า”

“หลินเฟิง นายจะกล้าดีเกินไปแล้วนะ!¬”

ถังเจี้ยนหยวนคำรามออกมาเสียงดัง เห็นได้ชัดว่าไม่สามารถอดกลั้นความโกรธของตัวเองได้แล้ว

ไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตาที่ในถิ่นของเขาแบบนี้ ในฐานะฆาตกรที่ฆ่าลูกชายสุดที่รักของตัวเอง ยังจะสนุกสนานไร้กังวลอยู่ที่นี่อีก

หากมีการเล่าเรื่องนี้กันออกไป ต่อจากนี้ถังเจี้ยนหยวนจะไปพบเจอกับผู้คนได้อย่างไร?

“ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณถึงไม่ดูว่าเพราะอะไรผมถึงฆ่าเขาล่ะ?”

หลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ก่อนจะส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ถ้าลูกชายของคุณเป็นสัตว์ร้ายแบบนั้น ถ้าอย่างนั้นคุณก็เป็นพ่อที่ล้มเหลวแล้วจริง ๆ”

“หลินเฟิง...”

ทุกคนในห้องโถงใหญ่ต่างก็ได้ยินเสียงกัดฟันของ