Share

บทที่ 366

หลี่ว์เจิ้งหยางถูกตบจนมึนงงเล็กน้อย ถึงแม้ว่าในใจจะไม่พอใจอย่างมาก แต่เมื่อมองดูฟางเหวินที่อยู่ด้านข้าง เขาก็ทำได้แค่อดกลั้นความโมโหเอาไว้

หานเต๋อหย่งได้ยินคำพูดนี้ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ: “อะไรนะ? ไอ้สกุลหลี่ว์ แกแม่งกล้าหลอกฉันเหรอวะ? คุณชายท่านนี้ อันที่จริงผมก็ถูกหลอกเหมือนกันนะครับ”

“หุบปาก” หลิวไฮ่เทาถลึงตาใส่เขา

หานเต๋อหย่งตกใจจนไม่กล้าพูดอีก

หลี่ว์เจิ้งหยางอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ พูดขึ้นมา: “เรื่องนี้โทษผมเองครับ โทษผม ในเมื่อเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน งั้นเรื่องนี้ก็ช่างมันเถอะครับ”

“ช่างมัน?”

หลิวไฮ่เทาพูดเสียงเย็นชา: “นายใส่ความเพื่อนของฉันแล้วคิดจะปล่อยผ่านไปแบบนี้เหรอ? ขอโทษเพื่อนของฉันซะ”

“อะไรนะครับ?”

หลี่ว์เจิ้งหยางชะงักงัน อย่างไรซะเขาก็เป็นถึงคุณชายของตระกูลหลี่ว์

แถมยังเป็นประธานบริษัท จะให้ขอโทษผู้ชายหน้าตัวเมียอย่างมัน นี่มันเหมาะสมที่ไหนกันล่ะ

“ให้ผมขอโทษเขา?”

“หรือนายมีข้อโต้แย้งเหรอ?” หลิวไฮ่เทาตวาดด้วยความโมโห

ในตอนนี้ฟางเหวินก็เดินไปด้านข้างของเขา

หลี่ว์เจิ้งหยางกัดฟัน วันนี้ถ้าไม่ขอโทษก็คงจะเลี่ยงการถูกกระทืบอย่างหนักไม่ได้

“ไม่ ไม่มีข้อโต้แย้งครับ”

เขาทำได้แค่ฝื
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status