MasukShare
บทที่ 350
Bab terkait
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 351
“เกิดอะไรขึ้น?” ในตอนนี้เองถังหว่านกับฉินอิ๋งรีบตามกลับมาพบว่าที่ชั้นสองมีคนล้อมรอบอยู่มากมาย จึงตามเข้ามาร่วมครึกครื้นด้วยเหยนจวิ้นจึงพูดขึ้นทันที: “คุณถัง เพื่อนที่คุณพามายั่วยุสำนักอวี้เจี้ยนของผมแถมยังลงมือทำลายวัตถุโบราณของตระกูลเหยนของเราด้วย”“ผมลงมือห้าม เขาก็ยังกล้าทำร้ายคน เรื่องนี้เกรงว่าวันนี้คุณจะต้องให้คำอธิบายที่เหมาะสมกับผมหน่อยแล้วล่ะ”“อะไรนะ?”ถังหว่านได้ยินแบบนี้ก็ตกตะลึงอย่างมากจึงรีบมองไปทางหลินเฟิงรู้จักกันมานานขนาดนี้ เธอรู้จักนิสัยของหลินเฟิงเป็นอย่างดี จึงไม่เชื่อคำพูดฝ่ายเดียวของเหยนจวิ้นอยู่แล้ว“หลินเฟิงนี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”หลินเฟิงสองแขนกอดอกแล้วพูดขึ้นอย่างไม่รีบร้อน: “ไอ้หมอนี่อยากได้หัวใจมังกรใต้พื้นดินของผม ผมไม่ให้ เขาก็เลยแย่งชิงกันซึ่ง ๆ หน้า”“ผมไม่ลงมือจัดการเขาแล้วจะจัดการใคร?”ทุกคนได้ยินแบบนี้ก็พากันมองหน้ากัน สองคนนี้มีคำพูดของตัวเอง พวกเขาจึงไม่รู้ว่าควรจะเชื่อใครชั่วขณะถังหว่านเชื่อคำพูดของหลินเฟิงอยู่แล้ว จึงขมวดคิ้วมองไปทางเหยนจวิ้น“คุณชายเหยน มีเรื่องแบบนี้ไหมคะ?”เหยนจวิ้นส่งเสียงไม่พอใจในลำคอ: “ไอ้หมอนี่ก
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 352
“ชิงเฉี่ยน คุณฟังผมอธิบาย นี่ไม่ใช่เรื่องจริงครับ”“เพียะ” ไป๋ชิงเฉี่ยนยกมือขึ้นแล้วตบไปที่ใบหน้าของเขาเธอกัดริมฝีปาก จากนั้นก็ถลึงตาใส่เหยนจวิ้นด้วยความโมโห“ฉันไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้ การแต่งงานระหว่างพวกเราสามารถยกเลิกได้แล้ว”“ชิงเฉี่ยน อย่าสิครับ นี่เป็นการใส่ความกัน เป็นไอ้เวรหลินเฟิงคนนั้นที่ใส่ความผม” เหยนจวิ้นรีบจับแขนของไป๋ชิงเฉี่ยนเอาไว้ไป๋ชิงเฉี่ยนสะบัดมือออกอย่างแรง และพูดตวาดด้วยน้ำเสียงโมโห: “คุณไปอธิบายกับคุณปู่ของฉันเองเถอะ”พูดจบเธอก็ออกจากคลับเฮาส์ไปด้วยความโมโหต่งหลิงอวี้เห็นแบบนี้จึงรีบตามออกไป: “คุณหนู คุณรอฉันด้วยสิคะ...”“ชิงเฉี่ยน...”เหยนจวิ้นกำลังอยากจะตามไป หลินเฟิงกลับขวางไว้ตรงหน้าของเขา: “ไอ้หนุ่ม เมื่อครู่นายเหยียดหยามฉันขนาดนั้น ควรจะให้คำอธิบายกับฉันหน่อยไหม?”ในตอนนี้ถังหว่านก็กอดอกแล้วพูดเสียงเย็นชา: “ถูกต้อง เรื่องนี้คุณต้องให้คำอธิบาย”เหยนจวิ้นกัดฟันแล้วถลึงตาใส่หลินเฟิงด้วยความโมโห: “ไอ้หนุ่ม คิดไม่ถึงว่านายจะเจ้าเล่ห์แบบนี้ ยังแอบบันทึกเสียงเอาไว้ด้วย”“เป็นเพราะนายโง่เองก็เท่านั้นแหละ”หลินเฟิงพูดเหยียดหยาม: “นายคุก
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 353
ขณะเดียวกันภายในค่ายทหารที่ชานเมืองเจียงโจวทหารสวมชุดลายพรางคนหนึ่งกำลังนอนกลางวันอยู่ภายในห้องทำงานจู่ ๆ โทรศัพท์ก็มีเสียงเตือนของข้อความดังขึ้นมา“แม่งเอ้ย ใครวะส่งข้อความมากลางวันแสก ๆ?”ชายหนุ่มหยิบหมวกที่อยู่บนใบหน้าของตัวเองลงมาด้วยความหงุดหงิดเขาล้วงโทรศัพท์ออกมาด้วยความโมโห แต่ในตอนที่เขาเห็น เบอร์โทรศัพท์มือถือ คนทั้งคนก็ตาสว่างขึ้นมาทันที“เชี่ย…” เขาลุกขึ้นทันทีและตะโกนต่อลูกน้อง“ทุกคนมารวมตัวกัน”......ไม่เพียงค่ายทหารเขตชานเมืองเจียงโจวที่กำลังรวมตัวกันคนของตระกูลฉิน ก็เป็นเช่นนี้เหมือนกันถังหว่านก็ไม่ได้อยู่ว่าง เธอโทรไปหาโจวเฉินทันทีให้เขาเรียกคนของตระกูลถังทั้งหมดตามมาที่คลับเฮ้าส์ที่เธออยู่ในตอนนี้สำนักอวี้เจี้ยนเมืองเจียงโจวไม่ใช่กองกำลังเล็ก ๆ เพียงแค่คนของตระกูลฉิน เกรงว่าไม่แน่ว่าจะควบคุมสำนักอวี้เจี้ยนได้หลังจากที่โจวฉินได้รับคำสั่งและจะรวบรวมกำลังคน จู่ ๆ โทรศัพท์ก็ถูกหลินเสวี่ยเยี่ยนแย่งไป“ถังหว่าน ลูกทำอะไรอยู่กันแน่? ทำไมจู่ ๆ ถึงเรียกรวมตัวคนของตระกูลถัง?”ถังหว่านพูดด้วยความหงุดหงิด: “โอ๊ย หนูไม่มีเวลามาอธิบายมากมายกับแม่ ตอนนี้หลิ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 354
ประตูกระจกของคลับเฮ้าส์ถูกคนทุบแตกผู้มีฝีมือของสำนักอวี้เจี้ยนในมือถือกระบี่ยาวพุ่งเข้ามาล้อมรอบหลินเฟิงและคนอื่น ๆ เอาไว้แน่นหนาเหยนจวิ้นรู้สึกดีใจอย่างมาก จากนั้นก็ตะโกนต่อหลินเฟิงด้วยความโอหัง: “ไอ้หนุ่ม แกเสร็จแน่”“พ่อฉันมาแล้ว”หลินเฟิงเห็นเขายังกล้าพูดพล่ามกับตัวเองจึงยกมือขึ้นตบไปที่ใบหน้าของเขาเหยนจวิ้นฟันหลุดกระเด็นและมีเลือดไหลออกมาทันที“แม่งเอ๊ย”ลูกศิษย์กลุ่มหนึ่งของสำนักอวี้เจี้ยนกระจายตัวออก เหยนควานเดินออกมาจากในกลุ่มคนเห็นพวกหลินเฟิงสามคน จากนั้นก็มองไปยังลูกชายที่คุกเข่าอยู่บนพื้น ดูท่าแผนใส่ความของเขาล้มเหลวแล้วในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจกับพวกเขาอีกแล้ว“หลินเฟิง ปล่อยลูกของฉันมาซะ”เหยนควานก็ไม่ได้เร่งเร้าจนเกินไป เขารู้ว่าหลินเฟิงสมองกลวงเล็กน้อย เร่งจนโมโหเขาก็กล้าฆ่าคนจริง ๆหลินเฟิงพูดเหยียดหยาม: “ลูกชายของคุณใส่ความผม ทำไมผมต้องปล่อยเขาไปด้วย?”“มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ? ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันขอโทษแทนเขาแล้วกัน แบบนี้นายพอใจแล้วสินะ?”เหยนควานพยายามรักษาความเป็นมิตรของตัวเองเอาไว้ให้มากที่สุด: “นายปล่อยคนไป ความแค้นก่อน
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 355
ฉินเซี่ยวเทียนได้ยินแบบนี้ก็ขมวดคิ้วแน่น คิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟิงจะบาดหมางกับสำนักอวี้เจี้ยนได้รุนแรงขนาดนี้แต่เขาก็ยังฝืนพูดขึ้น: “ท่านผู้นำเหยน ไม่ทราบว่าเห็นแก่หน้าของผม จะสามารถไว้ชีวิตหลินเฟิงได้ไหมครับ?”เหยนควานกวาดตามองฉินเซี่ยวเทียนด้วยความเย็นชา: “ไว้ชีวิต?”“ผู้ว่าฉิน ผมพูดคุยกับคุณอยู่ตรงนี้ ก็ถือว่าให้เกียรติคุณมากแล้ว”“ถ้าคุณอยากจะปกป้องเขานั่นไม่มีทางอย่างแน่นอน”ฉินเซี่ยวเทียนหัวเราะเสียงดัง: “ผมรู้ ผมรู้ แต่หลินเฟิงเบื้องหลังไม่ธรรมดา ถ้าหากท่านผู้นำเหยนอยากจะฆ่าหลินเฟิงเกรงว่าจะต้องจ่ายค่าเสียหายจำนวนมาก”“ตระกูลถังเมืองเจียงโจว สำนักไป๋เกา ตระกูลฉิน สำนักเทียนเตา ท่านผู้ว่าหลิวท่านไหนบ้างที่ไม่เคยได้รับบุญคุณจากสหายน้อยหลิน?”“ถ้าหากวันนี้คุณฆ่าเขาแล้ว เกรงว่าคนเหล่านี้จะไม่พอใจต่อสำนักอวี้เจี้ยนนะครับ”เหยนควานขมวดคิ้วเล็กน้อย: “ผู้ว่าฉินกำลังข่มขู่ผมอยู่เหรอ?”“ไม่ ไม่ ไม่...คุณเข้าใจผิดแล้ว”ฉินเซี่ยวเทียนรีบโบกมือแล้วพูดขึ้น: “ผมเพียงแค่ให้คำแนะนำคที่จริงใจกับท่านผู้นำเหยน”“จากที่ผมดูไม่สู้เอาแบบนี้ พวกเราใช้กฎเกณฑ์แบบดั้งเดิมที่สุดในการแก้ไขปัญหาเถอ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 356
ในระหว่างที่ฟาดฟันเหมือนกับจะฉีกอากาศให้ขาดออกและทำให้เกิดลมเป็นระยะ ๆหลินเฟิงมือไขว้หลังแล้วลุกขึ้น จากนั้นก็แวบหลบอย่างยอดเยี่ยมพลังกระบี่ที่แข็งแกร่งแต่ละครั้งไหลผ่านผิวหนังของเขาเขาเป็นเหมือนกับตุ๊กตาล้มลุก ยืนอยู่ตรงนั้นเงียบ ๆ ไม่ว่ากระบวนท่ากระบี่ของเหยนควานจะประณีตแค่ไหนก็ไม่สามารถทำร้ายเขาได้แม้แต่น้อยเหยนควานยิ่งสู้ยิ่งตกตะลึงความรวดเร็วของไอ้หมอนี่จะเร็วเกินไปหน่อยไหม?”“พ่อ พ่อไม่ต้องออมมือ รีบฆ่าเขาซะ”“หุบปาก” เหยนควานตวาดด้วยความโมโหเขาอยากจะฆ่าหลินเฟิงให้เร็วหน่อยอยู่แล้วหลินเฟิงพูดเย้ยหยันไม่หยุด: “นี่ก็คือวิชากระบี่ของสำนักอวี้เจี้ยนของพวกคุณเหรอ? ก็งั้น ๆ แหละ”“ไอ้สารเลว ยังกล้าดูถูกสำนักอวี้เจี้ยนเหรอ?”เหยนควานสายตาแน่นิ่งกำลังภายในทั้งหมดรวบรวมไปที่ข้อมือ“ฉันดูสิว่านายจะหลบอย่างไร”“หงส์ร่อนนกการำ”เหยนควานแทงกระบี่ออกไปทันที ข้อมือสั่นอย่างรุนแรงตัวกระบี่ก็สั่นเป็นอย่างมาก และส่งเสียงสั่นออกมาเป็นระยะสายตามองไป ก็เห็นว่าคมกระบี่เล่มนั้นเหมือนกับกลายเป็นกระบี่นับสิบเล่มไม่สามารถแยกแยะสภาพความเป็นจริงได้เลย เหมือนกับหงส์ร่อนนกการำบิ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 357
“ซี้ด...หลินเฟิงคนนี้มีความสามารถอะไรกันแน่นะ? ฉินเซี่ยวเทียนตกตะลึงตาค้าง มองไปทางหลินเฟิงด้วยความเหลือเชื่อ“แม่เจ้า!” ฉินอิ๋งกลืนน้ำลาย ในดวงตามีความอิจฉาแวบผ่านแม้แต่ถังหว่านก็รู้สึกตะลึงงันอย่างอดไม่ได้ หลินเฟิงคนนี้ทำลายความรู้ของเธอครั้งแล้วครั้งเล่าจริง ๆหลินเฟิงวางเท้าลง คนทั้งคนล่องลอยมาตรงหน้าของเหยนควานเยหนควานยังอยากจะสู้กลับหลินเฟิงตบไปที่ไหล่ของเขา“แกร่ก” กระดูกหัวไหล่ของเหยนควานแตกละเอียดทันที“อ้าก...”เหยนควานเจ็บจนหน้าตาเหยเก สีหน้าดุดันจนน่าหวาดกลัว“คุณแพ้แล้ว”หลินเฟิงมองดูเขาอย่างเรียบเฉย“คุณฆ่าตัวเองหรือว่าจะให้ผมช่วยคุณจัดการ?”เหยนควานหายใจอย่างแรง เขาไม่อยากจะเชื่อ และยิ่งไม่เข้าใจว่าตัวเองจะแพ้ให้กับวัยรุ่นอายุยี่สิบกว่า ๆ คนหนึ่งได้อย่างไรเขาฝึกวิชาต่อสู้มาสามสิบปีอย่างเสียเปล่าให้เขาฆ่าตัวเองนั้นไม่มีทาง“แกนับประสาอะไรกันถึงได้กล้าให้ฉันฆ่าตัวเอง?”“ลุยเลย ฆ่ามันให้ฉันซะ”ลูกศิษย์ของสำนักอวี้เจี้ยนกรูกันเข้ามา เขาไม่เชื่อว่าหลินเฟิงจะสามารถรอดไปได้ทุกคนกำลังจะเข้าไปฆ่าหลินเฟิงก็ได้ยินเสียงดังสะเทือนของเครื่องยนต์ดังมาจากข้างนอ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 358
คำพูดของเขามีความหมายแฝงเป็นอย่างมากแต่ฉินเซี่ยวเทียนก็เข้าใจคนผู้นี้ รับรายงานจากผู้ไม่ประสงค์ลงนาม คนผู้นั้นน่าจะเป็นหลินเฟิงสินะเขาก็ไม่ได้ถามอะไรมาก จากนั้นก็พยักหน้า: “กัปตันเสิ่นลำบากแล้วครับ มีอะไรต้องการให้ผมรับผิดชอบไหมครับ?”เสิ่นหานพูดออกคำสั่ง: “ควบคุมคนของสำนักอวี้เจี้ยนทั้งหมดเอาไว้ก่อน ผมรับผิดชอบตรวจสำนวนและตัดสินคดี”“รับทราบ” ฉินเซี่ยวเทียนรับคำสั่ง และช่วยคนของเสิ่นหาน ควบคุมลูกศิษย์สำนักอวี้เจี้ยนเหล่านี้ไปขึ้นรถทั้งหมด“ช้าก่อน ผมคือผู้นำสำนักอวี้เจี้ยน พวกคุณเป็นใครกัน? มีสิทธิ์อะไรจับผม?” เหยนควานถูกทหารสองคนกดลงที่พื้นสองมือถูกพลิกและมัดเอาไว้เขาโตมาขนาดนี้ไม่เคยได้รับการดูถูกขนาดนี้มาก่อนเสิ่นหานได้ยินแบบนี้ก็ขมวดคิ้ว และเดินไปตรงหน้าของเขาหมัดหนึ่งถูกปล่อยออกไปบนจุดตันเถียนของเขาเหยนควานหน้าแดงก่ำในทันที ดวงตาถลนออกมา น้ำย่อยในกระเพาะพุ่งขึ้นมาเสิ่นหานออกแรงจับเอาไว้ นิ้วมือเหมือนกับเท้าของเหยี่ยวเหยนควานร้องเสียงหลงอย่างน่าอนาถ“ตอนนี้ผมมีสิทธิ์แล้วยัง?” เสิ่นหานสีหน้าเย็นชาและถามด้วยความดุดันเหยนควานตกใจจนตัวสั่น และมีเหงื่อไหลออกมาเห
Bab terbaru
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1404
“ครับ!”ลูกน้องพวกนี้รีบวิ่งไปหาฟ่านหลิงเยว่ด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย ในที่สุดฟ่านหลิงเยว่ก็กลืนขนมในปาก ก่อนจะหัวเราะเยาะและพูดขึ้นว่า : “พวกแกรนหาที่ตายแล้ว!”หลังจากที่พูดจบ เธอก็ยกขาขึ้นสูงแล้วเตะศีรษะของอันธพาลที่กำลังวิ่งพุ่งเข้ามาข้างหน้าจนศีรษะบุบลงไปจากนั้น เธอก็เผชิญหน้ากับมือที่ยื่นเข้ามาจากด้านข้าง แล้วเธอก็ปล่อยหมัดกลับไป ทันใดนั้นก็ทำให้หัวหน้าแก๊งที่แสยะยิ้มคนนี้ เบิกตากว้างทันที แล้วเปลี่ยนสีหน้าเป็นความหวาดกลัว“นัก....”ก่อนที่เขาจะได้เอ่ยคำว่า "บู๊" ออกมา เขาก็โถมตัวไปด้านหลังพร้อมกับรอยหมัดที่กลางหน้าอก แล้วกระแทกกับกระจกร้าน 4S ที่สูงจากพื้นถึงเพดาน“เชี่ยเอ้ย!”เมื่อเห็นฉากนี้ พวกอันธพาลที่อยู่โดยรอบก็พากันตกตะลึงใครจะคิดว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งจะมีความแข็งแกร่งได้ขนาดนี้?“เกิดอะไรขึ้น? ไม่ใช่ว่าต้องสนุกกันเหรอ?”ฟ่านหลิงเยว่หัวเราะเยาะแล้วพุ่งเข้าใส่พวกลูกน้องที่กำลังลังเลกลุ่มนี้"ในเมื่อพวกคุณไม่เข้ามา งั้นก็อย่าโทษฉันแล้วกัน!"“ปัง!”ฟ่านหลิงเยว่สอยหมัดขึ้นไป จนทำให้อันธพาลส่งเสียงกรีดร้องจนศีรษะไปกระแทกกับพื้นชั้นสองจากนั้นเธอก็คว้าหัวหน้า
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1403
“ฮือฮือฮือ…”หวังลี่ลี่กอดหัวของตัวเอง ถูกหลิวหย่าเหยียบอยู่ใต้เท้า เธออาศัยงานส่วนรวมแก้แค้นเรื่องส่วนตัว เตะไปที่คอของหวังลี่ลี่อย่างแรงหลายครั้งหวังลี่ลี่สะอื้นไห้ ในใจก็เต็มไปด้วยความเคียดแค้นเธอไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้หลินเฟิงเห็นภาพนี้ สายตาเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ“หยุดนะ”หลินเฟิงตวาดเสียงทุ้มต่ำ แต่หลิวหย่าไม่ได้คิดจะหยุดเลยด้วยซ้ำหลินเฟิงเดินเข้าไป จับข้อมือของเธอ และตวาดเสียงเย็นชาว่า:“ฉันบอกให้เธอหยุดเธอไม่ได้ยินเหรอ?!”“อุ๊ย ไอ้ยาจก! เรื่องที่แกหลอกเรา ฉันยังไม่คิดบัญชีกับแกเลยนะ นายยังกล้ามายุ่งเรื่องของฉันอีก!”หลิวหย่าหัวเราะเยาะหลินเฟิง และใช้มืออีกข้างตบไปที่หน้าของหลินเฟิงหลินเฟิงเห็นแบบนี้ ในใจก็รู้สึกเดือดดาลเขาไม่ได้หลบเลี่ยง แต่มือข้างที่จับหลิวหย่าเอาไว้ออกแรงเล็กน้อยหลังจากเสียงกระดูกร้าวดังขึ้น หลิวหย่าก็กุมข้อมือที่อ่อนปวกเปียกและทรุดนั่งลงบนพื้นจากนั้น เธอส่งเสียงกรีดร้องออกมาเหมือนหมูถูกเชือด“เชี่ย ไอ้หนุ่ม แกกล้าพาลเกเรที่ถิ่นของฉันงั้นเหรอ?”ผู้จัดการเสิ่นเห็นกิ๊กของเขาถูกหลินเฟิงทำร้าย ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันทีบังเอิญกับที่ตอนนี้ ลู
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1402
ในตอนที่หวังลี่ลี่เหม่อลอยอยู่นั้น คุณชายตู้ก็เข้ามาโอบเอวเธอ และหรี่ตาจ้องมองหลินเฟิงและพูดว่า:“ไอ้หนุ่ม ฉันเคยเจอคนโง่เขลาแบบนายที่เข้ามาเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงามมาเยอะแล้ว”“นายคิดว่าแสดงละครกับหวังลี่ลี่แบบนี้ แกล้งทำเป็นว่านายมาซื้อรถ หวังลี่ลี่ก็คุยโวโอ้อวดคุณ ก็คิดว่าจะหลอกฉันได้เหรอ?”“หลอกคนที่อยู่ที่นี่จนหัวหมุน?”“หึ”คุณชายตู้พ่นลมหายใจ“เก็บแรงไว้เถอะ”“เสแสร้งออกมา?”หลังจากผู้จัดการเสิ่นงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง ก็จ้องมองเสื้อผ้ามอมแมมที่อยู่บนตัวของหลินเฟิง ใบหน้าก็เผยความโมโหขึ้นมาทันทีเขาก็เข้าใจเหตุการณ์ได้แล้ว“แม่ง กล้าหลอกฉัน แถมยังด่าฉันด้วย?!”ผู้จัดการเสิ่นเกิดความโมโหที่ถูกหลอกเขาฟังคำพูดของคุณชายตู้ถึงได้เข้าใจวุ่นวายอยู่นาน หลินเฟิงไม่ได้เป็นคนที่ซื้อรถมายบัคอะไร แต่เป็นคนตามจีบหวังลี่ลี่เป้าหมายที่เขามุ่งหน้ามาแบบนี้ ไม่ได้จะมาซื้อรถ แต่แค่อยากจะมาช่วยหวังลี่ลี่ไปจากมือของคุณชายตู้สำหรับเรื่องซื้อรถ?รถมายบัคอะไรกัน เขาคู่ควรด้วยเหรอ?ไม่เพียงผู้จัดการเสิ่น แม้แต่หลิวหย่าที่อยู่ข้างๆ ก็ตั้งสติกลับมาได้ สีหน้าเปลี่ยนไปอับอายอย่างมากพวกเขาคิดว่
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1401
สำหรับผู้จัดการผู้ประจบสอพลอคนนี้ หลินเฟิงไม่ได้ไว้หน้าเขาแม้แต่นิด เขาส่งเสียงไม่พอใจในลำคอ ชี้ไปทางหวังลี่ลี่และพูดว่า:“ผมต้องการให้คุณผู้หญิงคนนี้แนะนำให้ผม คนที่ไม่เกี่ยวข้องไสหัวไป”“เอ่อ…”คิดไม่ถึงว่าพูดจาดีๆ เป็นกอง กลับเสียเปล่าทั้งหมดผู้จัดการเสิ่นนิ่งอึ้งครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้โมโหอะไรในเมื่อทำงานสายนี้ บุคคลใหญ่โตที่ต้องปรนนิบัตินั้นมีถมเถไป คนเหล่านี้ในเวลาปกติมักจะมีความชอบและนิสัยที่แปลกประหลาดเพื่อที่จะขายรถ ยังไงพวกเขาก็ไม่สามารถบาดหมางกับคนเหล่านี้ได้ดังนั้นถึงแม้จะถูกหลินเฟิงขับไล่ แต่เขาก็ยิ้มแย้มพูดว่า:“ครับครับครับ ในเมื่อลี่ลี่เป็นเพื่อนเก่ากับคุณผู้ชาย เช่นนั้นให้เธอพาคุณไปดูรถก็จะดีอย่างมาก”ขณะพูด ผู้จัดการเสิ่นรีบส่งสายตาไปให้หวังลี่ลี่ที่อยู่ด้านข้างหวังลี่ลี่ก็เข้าใจ ในเมื่อหลินเฟิงเป็นลูกค้าที่เธอเคยรับรอง เขาน่าเชื่อถือกว่าคุณชายตู้ไม่รู้กี่เท่าตอนที่เธอกำลังจะเดินเข้าไปแนะนำให้หลินเฟิง คุณชายตู้ที่ยืนอยู่ที่เดิมตลอด และเพิ่งมองหลินเฟิง กลับเดินออกมาเขาขวางอยู่ระหว่างหวังลี่ลี่กับหลินเฟิง“ฉันถามหน่อย ไอ้หนุ่ม นายคงไม่ได้เป็นอะไรกับหวั
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1400
“หือ?”หลินเฟิงก็จำหวังลี่ลี่ได้“คุณคือ…”ใบหน้าของหวังลี่ลี่เผยความีใจออกมาทันที“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ไม่ได้อยู่ที่เมืองเจียงโจวเหรอ?”หลินเฟิงก็จำได้ว่า หวังลี่ลี่คนนี้ก็คือพนักงานขายที่ทำเอกสารให้เขา ตนที่เขาซื้อรถมายบัค”คิดไม่ถึงว่าจะเจอกันที่นี่ บังเอิญจริงๆ“หึหึ คุณหลิน ก่อนหน้านี้ฉันอยู่ที่เมืองเจียงโจว แต่เป็นเพราะรถคันนั้นที่ขายให้คุณก่อนหน้านี้ ก็เลยถูกบริษัทโยกย้ายมาที่เมืองเจิ้งเต๋อ”หวังลี่ลี่เช็ดน้ำตาที่อยู่บนใบหน้า และฝืนยิ้มออกมา“อาจารย์หลิน ฉันกินขนมพวกนั้นได้ไหม?”ฟ่านหลิงเยว่กุมท้อง และถามด้วยหน้านิ่วคิ้วขมวด“อ๊ะ? ค่ะ! ได้อยู่แล้ว”หวังลี่ลี่รีบเดินเข้าไป แกะขนมห่อใหญ่สองห่อ ยื่นไปในอ้อมแขนของฟ่านหลิงเยว่ฟ่านหลิงเยว่ก็ยื่นมืออกมาทันที และจับยัดเข้าในปากกำใหญ่กินอย่างมูมมาม โดยไม่เคี้ยวเลยด้วยซ้ำ และไม่ทันได้พูดขอบคุณ“มามามา อย่าให้ติดคอ ตรงนี้มีน้ำค่ะ”เห็นฟ่านหลิงเยว่ทานได้อย่างน่ากลัว หวังลี่ลี่จึงรีบยกน้ำมาแก้วหนึ่งและยื่นให้“ขอบ…ขอบคุณค่ะ!”ฟ่านหลิงเยว่หาจังหวะพูดขอบคุณ และดื่มน้ำทั้งแก้วเข้าไปจนหมดเห็นท่าทางของหวังลี่ลี่ สีหน้าข
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1399
หลังจากเงียบสงัดอยู่ครู่หนึ่งสิ่งที่ตามมา ก็คือเสียงหัวเราะที่ระเบิดออกมา“คุณผู้ชายท่านนี้ คุณรู้ไหมว่านี่คือรถอะไร? นี่คือรถ“ราคาตัวท็อป 187.9 ล้านบาท คุณมั่นใจว่าจะนำเงินจำนวนเท่านี้ออกมาได้?”“คุณตั้งใจมาก่อความวุ่นวายสินะ?”หลังจากหลิวหย่าหัวเราะเสร็จ สีหน้าก็เปลี่ยนไปเย็นชา“พวกนาย กระทืบขอทานสองคนที่คุยโวอย่างหน้าไม่อายออกไปซะ!”“ครับ!”รปภ. สองคนรู้ว่า ควรจะเล่นสนุกเพียงพอแล้วตอนนี้ข้างในยังรับรองลูกค้าคนสำคัญอยู่ ถ้าหากรบกวนลูกค้า ก็จะไม่ดีเท่าไหร่นักดังนั้นพวกเขาก็กดสวิตช์บนกระบองไฟฟ้า เสียงดังเพียะ พูดข่มขู่หลินเฟิงว่า:“ได้ยินแล้วยัง รีบไสหัวไป ไม่อย่างนั้นพวกเราจะลงมือแล้ว”“อาจารย์หลิน หิวจังเลย”ฟ่านหลิงเยว่จ้องมองขนมห่อเล็กห่อใหญ่บนโต๊ะ และกลืนน้ำลายไม่หยุดเธอไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้วตอนนี้แทบจะหิวตายแล้วเห็นคนเหล่านี้ไม่ฟังอะไรสักอย่าง สีหน้าของหลินเฟิงก็เย็นชาทันทีตอนที่เขาเพิ่งเดินเข้ามา ก็เห็นป้ายร้านแล้วโชว์รูมแห่งนี้เป็นธุรกิจของเฝิงกวงฉี่ตัวแทนจำหน่ายรถยนต์หรูหราภายใต้กลุ่มบริษัท เฝิงกวงกรุ๊ป นั่นคือเหตุผลที่เขาเดินเข้ามาโดยไม่ลังเลเ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1398
รปภ. สองคนที่กำลังเล่นไพ่และหัวเราะคิกๆ คักๆ อยู่ รีบสวมหมวกของตัวเอง และวิ่งเหยาะเข้ามา“แหะแหะ พี่หลิวหย่า ขอโทษด้วยครับ ขอโทษด้วย”รปภ.ทั้งสองคนยิ้มอย่างเคอะเขินให้กับหญิงสาวจากนั้นตอนที่พวกเขาเผชิญหน้ากับหลินเฟิงและฟ่านเยว่หลิง ก็เปลี่ยนสีหน้าทันที พูดด้วยท่าทางหยิ่งยโสและรังเกียจว่า:“พวกบ้านนอกมาจากที่ไหนกัน? รีบออกไปเลย ตรงที่พวกเราเพิ่งถูพื้น พวกนายอย่ามาเหยียบให้สกปรก!”“ไปไปไป!”เผชิญหน้ากับการขับไล่ของรปภ. ฟ่านหลิงเยว่กลับเห็นขนมขบเคี้ยวที่วางอยู่บนโต๊ะ เธอกลืนน้ำลาย มองไปทางหลินเฟิงด้วยท่าทางน่าสงสารและพูดว่า:“อาจารย์หลิน หนูหิว…”ได้ยินคำพูดนี้ บอดี้การ์ดสองคนเกือบหลุดขำขอทานสองคนนี้มาจากที่ไหนกัน คิดไม่ถึงว่าจะมาขอทานจนถึงโชว์รูมรถหรูของพวกเขาไม่ดูรถคันนี้ที่แสดงอยู่ในห้องโถงบ้างเลยว่า เป็นสถานที่ที่พวกเขาคู่ควรจะมาขอทานไหม?“พวกเราเป็นลูกค้า มาซื้อรถ พวกคุณมีสิทธิ์อะไรไล่พวกเราไป?”หลินเฟิงรู้ว่าทั้งสองเดินอยู่บนถนนภูเขามาทั้งวันแบบนี้ ภาพพจน์ไม่ค่อยดี แต่ก็ไม่ถึงขั้นไม่ให้เข้ามาหรอกมั้ง?ดังนั้นเขาจึงถามด้วยหน้าตาเย็นชา“ซื้อรถ?”รปภ. สองคนมองตากัน แล
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1397
“ที่เมืองเจิ้งเต๋อใครบ้างไม่รู้ว่าคุณชายตู้เป็นใหญ่ในเขตซีเฉิง ยังมีคนกล้าไม่ไว้หน้าคุณอย่างนั้นเหรอครับ?”ผู้จัดการพูดไปด้วย และส่งสายตาให้กับหวังลี่ลี่อย่างบ้าคลั่ง“แกหลบไปเลย!”คุณชายตู้ถีบผู้จัดการออกอย่างไม่เกรงใจ จากนั้นยื่นมือออกไปตบหน้าหวังลี่ลี่อย่างแรงหวังลี่ลี่ร้องอุทานออกมา มือกุมหน้าและล้มทรุดลงบนพื้น“แม่งเอ๊ย”คุณชายตู้ถุยน้ำลายลงบนพื้น ใบหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเดือดดาล เขาพูดอย่างเย็นชาว่า:“ฉันมาที่นี่ก็เพื่อที่จะใช้จ่ายเงิน!”“รถยนต์ราคาห้าสิบกว่าล้านก็ซื้อแล้ว ค่าคอมมิชชั่นที่มาถึงมือเธอไม่พูดว่าห้าล้านบาท แต่ห้าแสนบาทก็คงถึงอยู่ใช่ไหม?”คุณชายตู้เข้าไปดึงผมของหวังลี่ลี่เอาไว้ ทำให้เธอรู้สึกเจ็บอย่างมาก และร้องไห้ขอความเมตตา“เงินห้าแสนบาท ยังไม่สามารถซื้อพรหมจรรย์ของเธอได้งั้นเหรอ?“เดิมคิดว่าหญิงร่านแบบแกทำเป็นเล่นตัวกับฉัน คิดไม่ถึงว่าแกกลับเสแสร้งขึ้นมา แกเสแสร้งอะไรกัน?”“ตอนนี้ฉันสามารถให้ลูกน้องตรวจสอบครอบครัวของแก ลากพ่อที่อยู่ห้องไอซียูของโรงพยาบาลเจิ้งเต๋อออกมาได้ แกเชื่อไหม?”ได้ยินคำพูดนี้ หวังลี่ลี่ตกใจจนหน้าซีด“ไม่...ไม่นะ อย่างนะคะคุณชา
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1396
เห็นภาพนี้ หลินเฟิงแอบถอนหายใจอย่างอดไม่ได้เด็กโง่คนนี้ เป็นคนที่มีคุณสมบัติเรียนวิชาเวทมนต์จริงๆ เหรอ?“น่าโมโหชะมัด ตาแก่หนังเหนียวสองคนนี้ทำไมถึงได้ไร้ยางอายแบบนี้ ในอนาคตฉันจะต้องขุดหลุมศพของพวกเขา ลากพวกเขาออกมาจากโลงศพและทิ้งไปในบ่อขี้...”ไม่นานนัก ฟ่านหลิงเยว่ที่ท้องว่างสมองกลวงออกจากวัดบนเขาที่ทรุดโทรมกับหลินเฟิงส่วนรถที่หลินเฟิงขับมาถูกชายชราสองคนนั้นขับไปตั้งนานแล้วเมื่อเห็นภาพนี้ ฟ่านหลิงเยว่โมโหจนกระทืบเท้าและด่าทอเสียงดัง คำพูดในภาพทำได้แค่กลั่นกรองถึงจะฟังเข้าหูได้หลินเฟิงก็จนปัญญาอย่างมากทำได้แค่เดินเท้ากลับเข้าไปในตัวเมืองเจิ้งเต๋อด้วยกันกับฟ่านหลิงเยว่เมื่อเดินแบบนี้ก็เดินอยู่ครึ่งวันรอให้พวกเขาไปเห็นโชว์รูมขายรถแห่งหนึ่ง เป็นเพราะการเร่งเดินทางที่มีฝุ่นตลอดทาง ภาพลักษณ์ของทั้งสองคนก็ดูแย่เล็กน้อยตอนนี้ภายในโชว์รูมรถ“ยอดขายในเดือนนี้ หวังลี่ลี่ เธอเป็นที่โหล่อีกแล้ว”ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ภายในห้องกระจกฝ้ามีสีหน้าโกรธเคืองเขายื่นนิ้วออกมา ชี้หน้าพนักงานขายหญิงสาววัยรุ่นคนนั้น และพูดตวาดว่า:“ถ้าเธอแสร้งทำเป็นเย็นชา สงบเสงี่ยม งั้นวันนี้เธอก็
