ในตอนที่เห็นหลินเฟิง นอกจากจางเต๋อหลินแล้ว บนใบหน้าของคนอื่น ๆ ก็ยิ้มไม่ออกกันทุกคนนี่มันวัยรุ่นคนที่ถูกพวกเขาไล่ไปเมื่อครู่ไม่ใช่เหรอ?จางเต๋อหลินไม่ได้สังเกตเห็นถึงความผิดปกติของสีหน้าของทั้งสองฝ่ายด้วยซ้ำจากนั้นก็รีบเดินไปด้านข้างหลินเฟิง: “คุณหลิน ผมแนะนำให้คุณรู้จักหน่อยครับ ท่านนี้ก็คือไป๋เจิ้นหัวท่านผู้นำตระกูลไป๋ของเมืองหนานโจว”“ครั้งนี้พวกเขาอยากจะมาเชิญให้คุณหลินรักษาลูกสาวของเขา”“เพียงแค่คุณหลินสามารถรักษาคุณหนูตระกูลไป๋ให้หายได้ งั้นหัวใจมังกรใต้ดินต้นนั้นก็เป็นของคุณหลินแล้ว”ในตอนนี้หลินเฟิงกลับหัวเราะเยาะขึ้น: “หมอเทวดาจางไม่จำเป็นต้องแนะนำแล้วครับ พวกเรารู้จักกันอยู่”“ห๊ะ? พวกคุณรู้จักกันเหรอครับ?”จางเต๋อหลินก็ประหลาดใจเช่นกัน: “นั่นดีมากเลยจริง ๆ ครับ”เหยนควานรีบเข้าไปถาม: “หมอเทวดาจาง คุณไม่ได้เข้าใจผิดจริง ๆ ใช่ไหม? ไอ้หมอนี่สามารถรักษาอาการของชิงเฉี่ยนได้?”จางเต๋อหลิตบหน้าอกแล้วพูดรับรอง: “แน่นอน วิชาแพทย์ของคุณหลินอัศจรรย์เป็นอย่างมาก แม้แต่ผมก็ยังเลื่อมใสอย่างถึงที่สุด”ได้ยินคำพูดของจางเต๋อหลิน ทุกคนก็รู้สึกใจหายน้ำเสียงนี้เหมือนกับหวังไห่เป็
หลินเฟิงหันหน้ามองไปทางไป๋ชิงเฉี่ยนแล้วพูดขึ้น: “คุณเข้ามาเถอะ”ไป๋ชิงเฉี่ยนชะงักงันเธอกำลังจะเดินเข้าในคฤหาสน์ของหลินเฟิงแต่กลับถูกเหยนจวิ้นขวางเอาไว้: “รอเดี๋ยว”“คุณให้ชิงเฉี่ยนเข้าไปข้างในคนเดียวเหรอ?”หลินเฟิงพยักหน้าเหยนจวิ้นขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น: “ไม่ได้ ผมไม่ยอม ชิงเฉี่ยนเข้าไปคนเดียวอันตรายเกินไปแล้ว”“ผมตามเข้าไปด้วยกัน ถ้าหากไอ้หมอนี่ทำอะไรนอกลู่นอกทางขึ้นมาผมก็สามารถห้ามปรามได้ และก็สามารถปกป้องน้องชิงเฉี่ยนได้” หลินเฟิงกลับพูดด้วยความเย็นชา: “บ้านของผมไม่ต้อนรับคนปัญญาอ่อน”“แกแม่งกล้าด่าฉันเหรอ?” เหยนจวิ้นโกรธจนระงับอารมณ์ไม่อยู่ และพุ่งเข้าไปจะสั่งสอนหลินเฟิงแต่กลับถูกเหยนควานขวางเอาไว้: “หยุดนะ ห้ามเสียมารยาท”“พ่อ...”“หุบปาก”เหยนควานถลึงตาใส่ และเดินเข้าไปช้า ๆ แล้วพูดขึ้น: “คุณหลินคุณรักษาคุณหนูไป๋เพียงลำพังอาจจะไม่สะดวกเท่าไหร่นัก เอาแบบนี้ ให้คุณหนูท่านนี้ตามเข้าไปด้วย เป็นผู้หญิงด้วยกันก็สามารถดูแลกันได้”พูดจบเขาก็มองไปทางต่งหลิงอวี้“ใช่ค่ะ ตอนแรกคุณก็จะให้ฉันช่วยเหลือไม่ใช่เหรอ?” ต่งหลิงอวี้พยักหน้าติดต่อกันหลินเฟิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้ว
เสื้อผ้าสองตัวสุดท้ายบนตัวของไป๋ชิงเฉี่ยนโดนถอดออกไปคนทั้งคนปิดตาสองข้างลง และนอนลงที่บนเตียงทันทีหลินเฟิงก็นั่งลงที่ข้างเตียง สายตากวาดมองไปบนตัวของไป๋ชิงเฉี่ยนตามอำเภอใจต่งหลิงอวี้ที่อยู่ข้าง ๆ เห็นแบบนี้แล้วจึงถามขึ้น: “คุณจะเริ่มทำการฝังเข็มเมื่อไหร่?”หลินเฟิงกลับไม่ได้สนใจเธอจากนั้นก็วางมือข้างหนึ่งลงบนท้องน้อยของไป๋ชิงเฉี่ยนทันทีการสัมผัสที่เกิดขึ้นกะทันหันทำให้ไป๋ชิงเฉี่ยนตัวสั่น นิ้วมือจับผ้าปูเตียงด้วยสัญชาตญาณแต่เธอกลับไม่กล้าลืมตาด้วยซ้ำกลัวว่าจะปะทะเข้ากับสายตาของหลินเฟิงความเจ็บปวดที่จินตนาการไว้ก็ไม่ได้ส่งออกมาท้องน้อยกลับรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาเป็นระยะ ฝ่ามือของหลินเฟิงเคลื่อนขึ้นมาเรื่อย ๆไม่พูดไม่ได้ว่าผิวพรรณของไป๋ชิงเฉี่ยนบำรุงรักษาได้ดีมาก ผิวละเอียดและเนียนลื่น ขาวผ่องเหมือนหยกฝ่ามือดันขึ้นไปจนถึงตรงหน้าอกจากนั้นหลินเฟิงก็หยุดลงมืออีกข้างหนึ่งก็ดึงเข็มเงินออกมาแล้วฝังไปที่จุดเสินเชวี่ย จุดเทียนทู จุดเฟิงฝู่ และจุดชี่ห่ายสี่ห้าจุดนี้ลงไปพร้อม ๆ กันในตอนนี้ไป๋ชิงเฉี่ยนลืมตาขึ้นทันที และพูดด้วยความลำบาก: “คุณหลิน...ฉันรู้สึกแน่นหน้าอกเล็กน้อย...
เห็นลูกรักของเขา ไป๋เจิ้นหัวก็รีบเดินเข้าไปหาทันที: “ลูก ลูกเป็นอย่างไรบ้าง?”ไป๋ชิงเฉี่ยนยิ้มบางแล้วพูดขึ้น: “คุณพ่อ คุณหลินฝีมือการแพทย์ชั้นยอด ตอนนี้หนูไม่เป็นอะไรแล้ว”“เขายังให้ใบสั่งยากับหนูมาด้วย เพียงแค่ทานยาให้ตรงเวลา ภายในหนึ่งสัปดาห์ก็จะหายดีเป็นปลิดทิ้ง”ไป๋เจิ้นหัวโล่งอก: “งั้นก็ดี งั้นก็ดี”จางเต๋อหลินหัวเราะเสียงดัง: “ฮ่าฮ่าฮ่า...ผมว่าแล้วไงครับ คุณหลินลงมือ คุณไป๋ก็จะต้องปลอดภัยแน่นอน”ไป๋เจิ้นหัวเดินมาด้านข้างหลินเฟิงแล้วประสานมือพูดขึ้น: “คุณหลิน ครั้งนี้ต้องขอบคุณจริง ๆ ลูกสาวของผมถึงได้แคล้วคลาดปลอดภัย”หลินเฟิงก็ไม่พูดเป็นพิธีรีตองกับเขา: “คุณไป๋ไม่ต้องเกรงใจ ผมก็ทำเพื่อหัวใจมังกรใต้ดินต้นนั้น”“ไม่ทราบว่าคุณไป๋ตอนนี้พักอยู่ที่ไหน? พรุ่งนี้ผมจะไปเอายาด้วยตัวเอง”อย่างไรซะเขาจะต้องเอาหัวใจมังกรใต้ดินมาให้ได้ไป๋เจิ้นหัวพูดขึ้นทันที: “ตระกูลไป๋ของผมมีธุรกิจอยู่ที่เมืองเจียงโจวอยู่บ้าง ตอนนี้พักอยู่ที่คฤหาสน์เทียนเจียง”“เพียงแต่ถ้าหากคุณหลินไม่รีบร้อน วันพรุ่งนี้ผมจะนำไปส่งให้คุณหลินด้วยตนเอง”หลินเฟิงพูดขึ้นทันที: “รีบ รีบมาก ผมไปเอาด้วยตัวเองเถอะ”เอามา
“ลงไม้ลงมือ?”เหยนจวิ้นกำหมัดสองข้างเอาไว้แน่น และกัดฟันถามขึ้น: “คำพูดนี้หมายความว่าอย่างไร?”ต่งหลิงอวี้กลอกตาแล้วพูดขึ้น: “ไอ้หมอนั่นวางมือลงบนหน้าอกของคุณไป๋และทั้งนวดทั้งกด”“คุณไปอ้วกเป็นเลือดออกมาด้วย”“อะไรนะ?”เส้นเลือดบนลำคอของเหยนจวิ้นนูนออกมา แทบอยากจะไปฆ่าหลินเฟิงในตอนนี้ไป๋ชิงเฉี่ยนหน้าตาสวยงาม คนงามแบบนี้ตัวเองก็ยังไม่เคยแตะต้องมาก่อน แต่กลับถูกไอ้สารเลวหลินเฟิงทั้งนวดทั้งกด?เขาไม่ได้เป็นกังวลเรื่องที่ไป๋ชิงเฉี่ยนอ้วกเป็นเลือดด้วยซ้ำ คิดเพียงแค่ว่าบนศีรษะของตัวเองมีเขางอกออกมาแต่เขากลับไม่สามารถแสดงท่าทางออกมาได้ในเมื่อหลินเฟิงใช้ชื่อในการรักษาให้ไป๋ชิงเฉี่ยน“เอาเถอะค่ะ คุณชายเหยน อย่างน้อยตอนนี้คุณไป๋ก็คลาดแคล้วปลอดภัยแล้ว การแต่งงานของคุณกับเธอก็สามารถดำเนินการตามที่กำหนดได้แล้ว”ในตอนนี้ต่งหลิงอวี้พูดปลอบใจขึ้นเหยนจวิ้นพยักหน้า: “นี่ก็ถูกต้องแล้ว”“รบกวนคุณต่งแล้วครับ ไม่มีเรื่องอะไร ผมกลับก่อนนะครับ”......วันต่อมา หลินเฟิงมาถึงที่ตระกูลไป๋ตั้งแต่เช้าและก็เป็นอย่างที่คิด ไป๋เจิ้นหัวรออยู่ที่หน้าประตูตั้งแต่เช้าแล้ว“คุณหลิน ผมรอคุณอยู่นานมากเ
ที่สำคัญคือ เมื่อวานเหยนควานตั้งใจโทรมาหาเขา และเน้นย้ำอีกครั้งถึงคำขอร้องที่ต้องการหัวใจมังกรใต้ดินด้านหนึ่งคือผู้มีบุญคุณของลูกสาวของเขา อีกด้านก็คือครอบครัวที่เกี่ยวดองกับเขาในอนาคตเมื่อชั่งน้ำหนักดูแล้วเขาจึงตัดสินใจที่จะเสียสละหลินเฟิง ในเมื่อหลินเฟิงเป็นเพียงแค่หมอคนหนึ่งเขาให้เงินค่ารักษากับหลินเฟิงมากหน่อยก็พอแล้วหลินเฟิงได้ยินคำพูดนี้ก็ลุกขึ้นทันที: “คุณไป๋ เมื่อวานพวกเราคุยกันเรียบร้อยแล้ว ผมรักษาอาการให้คุณไป๋ คุณจะเอาหัวใจมังกรใต้ดินให้ผม”“หรือว่าคุณไป๋จะผิดคำพูดเหรอ?” ไป๋เจิ้นหัวเห็นหลินเฟิงหน้าบึ้ง รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็หายไปทันทีจากนั้นก็ขมวดคิ้วพูด: “คุณหลิน ผมบอกกับคุณแล้วไม่ใช่เหรอครับ? นอกจากหัวใจมังกรใต้ดินต้นนั้น ของสิ่งอื่นคุณเอาไปได้ตามใจชอบ”“ถ้าไม่อยากได้ของ ผมก็ให้เงินคุณก็ได้”หลินเฟิงพูดเสียงแข็ง: “คุณไป๋ ผมไม่มีเวลามาสิ้นเปลืองกับคุณ ผมหวังว่าคุณจะเอาหัวใจมังกรใต้ดินออกมาโดยเร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นจะเสียเวลาของพวกเราทั้งสองคน”“ปัง”ไป๋เจิ้นหัวตบฝ่ามือลงบนโต๊ะ และพูดด้วยใบหน้าเคร่งขรึม: “หลินเฟิงนายเนี่ยทำไมถึงหัวรั้นแบบนี้?”“ต้องการสมบัต
ไป๋เจิ้นหัวสั่งคนให้ไปเอาหัวใจมังกรใต้ดินมาด้วยสีหน้าที่ไม่เต็มใจเท่าไรนักหลินเฟิงเคยเห็นหัวใจมังกรใต้ดิน จึงตรวจสอบดูอย่างละเอียด สมุนไพรนี้เติบโตได้เฉพาะในพื้นที่สุดขั้วทางตะวันตกเท่านั้นสภาพแวดล้อมในการดำรงชีวิตเลวร้ายเป็นอย่างมาก สามารถอยู่รอดได้โดยไม่โดนแสงแดดตลอดปีก้านรากเหมือนกับมังกรขดตัว จึงได้มีชื่อเช่นนี้เห็นว่ายาสมุนไพรไม่มีปัญหา หัวใจที่เป็นกังวลของหลินเฟิงก็ปล่อยวางลงในที่สุดไป๋เจิ้นหัวเห็นท่าทางของเขาแบบนี้ก็พูดเสียงแข็ง: “ไอ้หนุ่ม ของที่ไม่ใช่ของนายก็ไม่แน่ว่าจะเก็บรักษาเอาไว้ได้”หลินเฟิงกลับไม่คิดว่าเป็นเช่นนั้น: “เก็บรักษาเอาไว้ได้หรือไม่นั้น คุณไป๋ไม่ต้องเป็นกังวลหรอกครับ”“ลาก่อนครับ”ของมาถึงในมือแล้ว เขาก็ไม่อยากอยู่ที่ตระกูลไป๋อีกต่อไปในตอนนี้ไป๋ชิงเฉี่ยนรีบพูดขึ้น: “คุณหลิน ฉันไปส่งคุณนะคะ”สาวน้องไปส่งหลินเฟิงถึงที่นอกคฤหาสน์ตระกูลไป๋ด้วยตัวเองจากนั้นก็โค้งตัวให้หลินเฟิง: “คุณหลิน เรื่องในวันนี้ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ นะคะ”“เรื่องในวันนี้ไม่เกี่ยวข้องกับคุณครับ คุณไม่ต้องขอโทษผม” หลินเฟิงจ้องมองเธอไป๋ชิงเฉี่ยนสวมชุดเดรสสีขาว ใบหน้าที่ไร้เดียง
เป็นอย่างที่คาดคิดเอาไว้ ไม่ถึงสิบนาทีหลินฝานก็ขี่รถจักรยานไฟฟ้าตามมาที่โรงแรมฮิลตันดวงตาของเขาแดงก่ำ ในตอนนี้ก็อารมณ์เดือดพล่านก่อนหน้านี้หลินเฟิงเคยถากถางเป็นนัยว่าแฟนสาวของเขาไม่อยู่ในกรอบ เพราะเรื่องนี้เขาเกือบจะผิดใจกับหลินเฟิงแล้วแต่ข้อความที่ไม่เปิดเผยเชื่อในวันนี้เกือบทำให้เขาเป็นบ้าแฟนสาวของเขาเข้าไปในโรงแรมกับเจ้านายของเขา แม้แต่หมายเลขห้องของโรงแรมก็เขียนเอาไว้อย่างชัดเจนเขาจะไม่โมโหได้อย่างไรเมื่อเข้าไปในโรงแรม เขามุ่งหน้าไปที่ห้อง 908 ทันทีพนักงานที่เคาน์เตอร์เห็นหมอนี่ท่าทางกระฟัดกระเฟียดจึงขวางเอาไว้แล้วถามเขาขึ้นมา: “คุณผู้ชายท่านนี้ คุณจะเปิดห้องเหรอคะ?”“ไสหัวไป”ในตอนนี้หลินฝานกำลังโมโหขึ้นสมอง จนถึงขั้นที่ใกล้จะเสียสติแล้ววันนี้ต่อให้เป็นเทพสวรรค์ก็ขวางเขาไว้ไม่ได้เขาจะต้องจับชู้คาเตียงให้ได้หลินฝานผลักพนักงานต้อนรับออก เขาพุ่งขึ้นไปที่ชั้นบน โดยไม่รอลิฟต์ด้วยซ้ำสาวแผนกต้อนรับตกตะลึงจนหน้าถอดสี จากนั้นก็รีบหยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมาเรียกคน: “แผนกรักษาความปลอดภัย แผนกรักษาความปลอดภัย มีคนก่อเรื่องที่โรงแรม...”หลินฝานมุ่งหน้าขึ้นไปจนถึงชั้นเก้า จ
เมื่อได้ยินคำพูดของผู้คุ้มกันตระกูลหลง หลงเซียวก็โมโหจนจมูกเกือบบิดเบี้ยว เธอชี้ไปทางสมุนและนักเลงที่ใบหน้าโหดเหี้ยมที่ตามมาอยู่ด้านหลัง จากนั้นก็พูดขึ้นว่า:“นายดูพวกเขาสิ ท่าทางเหมือนคนไม่กล้าแตะต้องฉันงั้นเหรอ?”“ถ้าพวกนายกล้าไม่สนใจฉัน พวกนายรู้ถึงจุดจบแน่!”เมื่อเผชิญหน้ากับคำขู่ของหลงเซียว ผู้คุ้มกันคนนี้หน้าเสียเหมือนกินแมลงวันเข้าไป ทั้งๆ ที่ตัวเองสามารถหนีไปได้ แต่กลับต้องพาตัวถ่วงอย่างหลงเซียวไปด้วย สุดท้ายก็ถูกล้อมเอาไว้แน่นอนว่า เขาก็ไม่กล้าทอดทิ้งหลงเซียวถ้าหากนักเลงพวกนี้กล้าฆ่าหลงเซียวจริงๆ งั้นที่ตัวเองทิ้งหลงเซียวไว้แล้วหนีไป ก็ถือว่าเป็นโทษประหารชีวิตไม่มีทางที่จะรอดชีวิตไปได้อย่างแน่นอนแต่…เมื่อมองดูสมุนกับนักเลงที่โผเข้ามาอย่างดุดันโดยรอบนั้น เขาคิดว่า ตัวเองไม่มีทางรอดไปได้ภายใต้การโจมตีของคนเหล่านี้แน่นอนดังนั้นก็ทำได้แค่ตัดสินใจตายก็ตายสิ ไม่ว่ายังไงก็ตายอยู่ดี!เขาล้วงอาวุธออกมาจะต่อต้าน แต่ก็ถูกสมุนและพวกนักเลงฟันจนเละเป็นเนื้อสับ“พวกนาย…พวกนายจะทำอะไร?!”ถังจวินและคนอื่นๆ ที่เดินไกลออกไปแล้วเห็นภาพที่วุ่นวายแบบนี้ ก็ขับรถกลับมาทันที“เรื่
“นาย ถังหว่าน ทุกคนที่อยู่ข้างกายของนาย ฉันไม่มีทางปล่อยพวกเขาไป! ฉันสาบาน!”เมื่อเผชิญหน้ากับคำขู่ที่ตรงไปตรงมาของหลงเซียวแบบนี้ หลินเฟิงก็รู้สึกโมโหอย่างมากเขาหันมองไปทางถังจวินและพูดตวาดว่า:“นายได้ยินแล้วยัง?! ถังจวิน หน่วยลับของพวกนายมีหน้าที่ปกป้องตระกูลถังไม่ใช่เหรอ?”“หลงเซียวคนนี้จะจัดการตระกูลถังของพวกนาย! ทำไมนายยังยืนโง่อยู่ตรงนั้นอีก?! ในหัวสมองพวกนายใส่ขี้เลื่อยเอาไว้งั้นเหรอ?!”เมื่อเผชิญหน้ากับคำด่าทอของหลินเฟิง ถังจวินก็มีสีหน้านิ่งเฉย“หลินเฟิง นี่คือความแค้นส่วนตัวของนายกับคุณหลงเซียว ถ้าหากนายอยากยืมมือเราฆ่าคน งั้นฉันก็พูดได้แค่ว่านายเดินหมากผิดแล้ว”“ไอ้เชี่ย!”หลินเฟิงโมโหที่ไร้ความสามารถ เขาแทบอยากจะมัดหน่วยลับของตระกูลถังเอาไว้ด้วยกันแล้วจุดไฟเผาให้หมดไป“คนอื่นเอามีดจ่อคอพวกนายแล้ว นายจะไม่ตอบโต้จริงๆ งั้นเหรอ? ต้องให้คนเขาแทงนายให้ตาย นายถึงจะรู้จักดิ้นรนงั้นเหรอ?!”หลินเฟิงพูดมาถึงขนาดนี้แล้วแต่ถังจวินก้ยังคงนิ่งไม่ขยับเขยื้อน“คำสั่งแรกของหน่วยลับตระกูลถังในการดำเนินตามคำสั่งก็คือคำสั่งของคนระดับสูงของตระกูลถัง ไม่ใช่คนนอกอย่างนาย”ถังจวินมอ
“ตระกูลถัง...เฮ้อ ตระกูลถัง...”ทันใดนั้น ถังหว่านนึกถึงคำพูดที่หลงเซียวพูดกับเธอในตอนที่อยู่ชั้นใต้ดินเมื่อครู่นี้ขึ้นมากะทันหัน“ยังไงพวกหัวโบราณของตระกูลถังของเธอ ไม่มีทางกล้าแตกหักกับตระกูลหลงของเรา”“จุดอ่อนของตระกูลถังฉันตรวจสอบชัดเจนตั้งนานแล้ว”“ต่อให้วันนี้เธอตายอยู่ที่นี่ ก็ไม่มีคนใส่ใจ”“พวกเขาอาจจะยังเฝ้าถิ่นฐานของตัวเองอยู่ เป็นกังวลที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ตระกูลหลงจะแตกหักกับพวกเขาอยู่ละมั้ง?”นึกถึงตรงนี้ ถังหว่านถึงแม้จะยิ้มอยู่ แต่ในใจกลับโศกเศร้าถึงที่สุดคนตระกูลถังของเธอทำไมถึงเห็นแก่ประโยชน์ระยะสั้นแบบนี้?ยอมประนีประนอมเต็มที่ ก็เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองจะบุกไปก็ไม่กล้าจะถอยหลังก็กลัว ผลลัพธ์สุดท้าย ก็ต้องตกไปอยู่ในเงื้อมมือของศัตรูด้วยน้ำมือของตัวเองต่อให้ก่อนหน้านี้นิสัยที่โฉดชั่วเสมือนหมาป่าของหลงยวนปรากฏออกมา หลินเฟิงออกหน้าช่วยเหลือ พวกเขาก็ไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งแม้แต่นิดและก็ไม่ได้เกิดความรู้สึกหวาดกลัวในภายหลังคิดเพียงแค่ว่าอยู่รอดไปวันๆ“เศษสวะ”ถังหว่านด่าออกมาเสียงต่ำ“คุณว่าอะไรนะ?”ถังจวินคิดว่าตัวเองได้ยินผิด“ฉันพูดว่าพวกนายเป็นพวกเศษสว
เมื่อเห็นหลินเฟิงปรากฏตัว ถังหว่านถึงได้โล่งอก“หลินเฟิง นายกำลังทำอะไร?”“จริงด้วย ทำไมไม่ปกป้องคุณหนูถังหว่าน นายทำอะไรอยู่ที่ด้านล่างคนเดียว?!”ถังจวินและหน่วยลับคนอื่นๆ เห็นหลินเฟิง ก็เปลี่ยนเป้าหมาย พากันตำหนิหลินเฟิงว่าปกป้องได้ไม่ดีหลินเฟิงคิดไม่ถึงว่าคนเหล่านี้จะเล่นงานเขาก่อนจึงโมโหจนส่งผลกระทบกระเทือน รู้สึกเจ็บปอดรุนแรง และไอออกมาเป็นเลือด“หลินเฟิง คุณไม่เป็นไรนะ?!”ถังหว่านตกใจอย่างมาก รีบเข้าไปประคองเขาเธอเขม่นถังจวินและหน่วยลับจากนั้นพูดว่า:“เมื่อครู่ฉันบอกกับพวกนายไปหลายรอบแล้ว!”“หลินเฟิงกำลังสู้รบอย่างสุดชีวิตอยู่กับยอดฝีมือตระกูลหลง เป็นอันตรายอย่างมาก ทำไมพวกนายไม่ลงไปช่วยเขา?!”“แต่หลังจากเขาเอาชนะมาได้อย่างยากลำบาก ยังจะกล่าวโทษเขาอีก?!”“คุณหนูถังหว่านขออภัยด้วย พวกเราจะเป็นต้องปกป้องความปลอดภัยของคุณก่อน” ถังจวินขมวดคิ้วเล็กน้อยเหมือนว่าเขาไม่รู้สึกยินดีที่เห็นหลินเฟิงยังมีชีวิตอยู่เห็นหลินเฟิงมีชีวิตรอดเดินออกมาจากลิฟต์ ในความคลุมเครือ หลินเฟิงสังเกตได้ว่าในสายตาของชายคนนี้เผยความผิดหวังออกมาเล็กน้อย“หึ เรื่องพวกนี้ไม่สำคัญหรอก”หลินเฟิงด
หลินเฟิงออกแรงเงยหน้าขึ้นรอให้เขามองเห็นสถานการณ์ตรงหน้าอย่างชัดเจน นัยน์ตากลับหดลงทันทีเป็นเพราะหลงต้างที่ข่มเขาเอาไว้โดยสิ้นเชิงเมื่อครู่นี้ ภายใต้กระบวนท่าที่เขาปล่อยออกมาอย่างน่าหวาดกลัวขนาดนี้ ก็ยังถูกราชาหลินแห่งตอนใต้บีบคอเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวห้อยอยู่กลางอากาศอย่างง่ายดายขนาดนี้เหมือนกับราชาหลินแห่งตอนใต้ไม่ได้ใช้พลังชี่แท้ออกมาด้วยซ้ำ“นี่มัน...”“ดูให้ดีนะไอ้หนุ่ม มือข้างเดียวแบบนี้เรียกว่ามือระเบิดมังกร(หลง ภาษาจีนแปลว่ามังกร คำพ้องเสียง) ปู่ของนายสอนฉันมา เอาไว้ใช้ฆ่าคนของตระกูลหลง”น้ำเสียงของราชาหลินแห่งตอนใต้เรียบเฉยอย่างมากแต่หลงต้างกลับกลอกตาไปมา ขาสองข้างดิ้นรนไม่หยุด ทั้งร่างกายชักกระตุกเหมือนถูกไฟช็อต“ฉันรู้ว่านายอยากจะถามอะไร ทำไมถึงเรียกวิชานี้ว่ามือระเบิดมังกรใช่ไหม? นั่นก็เพราะว่า...”“ราชาหลินแห่งตอนใต้ คุณกล้า...”“พรวด!”ร่างกายของหลงต้างขยายออกเหมือนกับลูกโป่งทันที จากนั้นก็ระเบิดออก หมอกเลือดกระจายออก เลือดตกลงเหมือนฝนตก“ดู ระเบิดแล้วใช่ไหม?”ราชาหลินแห่งตอนใต้ยิ้มและหันหน้ามองไปทางหลินเฟิง“นี่...นี่จะเป็นไปได้ยังไง...”หลินเฟิงสีห
“หึหึหึ...”ควบคู่กับเสียงหัวเราะแหบแห้งตาแก่ที่สวมชุดเครื่องแบบทหารของประเทศมังกร อกผายไหล่ผึ่งเดินออกมาจากมุมมืดช้าๆ“คุณ...”หลินเฟิงดิ้นรน อดกลั้นความเจ็บปวดรุนแรงจากกระดูกซี่โครงที่แตกหักตรงหน้าอก แวบเดียวก็ดูสถานะของตาแก่คนนี้ออกคนผู้นี้ก็คือพ่อของหลินเฟิง ชายชราที่ทำให้คนจำนวนมากทั่วทั้งประเทศมังกรเทิดทูน เลื่อมใส ทำให้คนเวน่ามองว่าเป็นฝันร้ายราชาหลินแห่งตอนใต้!“ราชาหลินแห่งตอนใต้ คุณมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้ยังไง?!”มองดูตราเหรียญทหารจำนวนมากที่ส่องแสงระยิบระยับบนหน้าอกของราชาหลินแห่งตอนใต้ หลงต้างกลับเผยความหวาดกลัวออกมาชั่วขณะ ถึงขั้นที่มีสีหน้าหวาดกลัวในฐานะนักบู๊แดนแปรภาพขั้นสูงสุด สีหน้าแบบนี้ปรากฏบนใบหน้าของหลงต้าง มันช่างโดดเด่นมากจริงๆเพราะตั้งแต่แรกเริ่ม ก็รักษาสีหน้าท่าทางที่ไม่แยแสสิ่งใดเอาไว้อยู่ตลอดเวลาความสามารถของหลงต้างนั้นไม่ต้องสงสัยเลย“หึ แค่อยากออกมาเดินดูรอบๆ ก่อนตายก็เท่านั้นเอง”น้ำเสียงของราชาหลินแห่งตอนใต้เรียบเฉย ถึงขั้นที่ยังหัวเราะเบาๆเมื่อเผชิญหน้ากับหลงต้าง กลับรักษาน้ำเสียงที่เหมือนกับได้เจอเพื่อนเก่า“ราชาหลินแห่งตอนใต้ คุณค
“หึหึ ชื่อนี้เป็นเพียงแค่รหัสเท่านั้น จะชื่ออะไรก็เหมือนกัน....มันก็คือคุณนั้นแหละ ขั้นเซียนเทียนต้าหยวนหม่านก็ส่งไปถึงหน้าประตูบ้าน ดูเหมือนว่าความสามารถในการมีสมาธิของคุณจะไม่พอนะ!”“จะพอหรือไม่พอก็ไม่ใช่ว่าคุณจะเป็นคนตัดสินได้”หลินเฟิงเยาะเย้ย พร้อมกับตาทั้งสองข้างที่แดงเล็กน้อยเมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูในขอบเขตยิ่งใหญ่ เขาก็ไม่สามารถออมแรงได้อีกต่อไป ไม่อย่างนั้นคนที่ตายก็จะเป็นหลินเฟิงเอง“ดีมาก ดูเหมือนว่าคุณจะพร้อมที่จะสู้กับฉันอย่างสุดความสามารถแล้ว...วันนี้ ฉันจะได้กำจัดหายนะครั้งใหญ่ที่สุดของตระกูลหลงของฉันแล้ว!”“เจ้าหนู จำไว้ ฉันชื่อหลงต้าง หลังจากที่ลงไปแล้ว ก็อย่าลืมบอกเทพปีศาจว่าใครส่งคุณลงไปด้วยล่ะ!”ชายชราไว้หนวดเงยหน้าขึ้นและยิ้ม ทันใดนั้นก็มีลมแรงพัดขึ้นรอบตัวเขา ก่อนที่พลังชี่แท้จะพัดหลินเฟิงลอยออกไป“นี่คือ...ความแข็งแกร่งของแดนแปรภาพขั้นสูงสุดงั้นเหรอ?”ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้หลินเฟิงจะเคยต่อสู้กับจีว่านจ่างของตระกูลจี แต่สถานการณ์ตอนนั้นพิเศษ และจีว่านจ่างก็ไม่สามารถใช้กำลังได้อย่างเต็มที่แต่ตอนนี้เขากำลังเผชิญหน้ากับแดนแปรภาพขั้นสูงสุดคนหนึ่งอยู่สิ่งนี้สร
“ได้”เมื่อหลินเฟิงเห็นถังหว่านอยู่ในมือของฝ่ายตรงข้าม จึงตกลงตามคำขอของฝ่ายตรงข้ามโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อยหลินเฟิงตรงไปตรงมาขนาดนี้ กลับทำให้ชายชราไว้หนวดถึงกับตกตะลึงไปครู่หนึ่ง“เจ้าหนู เมื่อครู่ที่ฉันได้พูดถึงเงื่อนไข นายได้ฟังอย่างชัดเจนไปแล้วใช่ไหม? นายแน่ใจแล้วงั้นเหรอ?”แม้ว่าชายชราจะยังคงไม่สนใจเรื่องเวลา แต่สายตาก็มองตรงไปทางหลินเฟิงแล้วราวกับว่ากำลังคาดเดาความคิดที่แท้จริงของหลินเฟิงผ่านการแลกเปลี่ยนทางสายตา“ผมแน่ใจ เพียงแต่ผมมีเงื่อนไขหนึ่งอย่าง”หลินเฟิงชี้ไปทางถังหว่านแล้วพูดว่า :“ผมไม่ได้สนใจว่าตระกูลถังจะเป็นอย่างไร แต่ตระกูลหลงของพวกคุณต่อจากนี้จะไม่ได้รับอนุญาตให้สร้างปัญหาในการแยกตระกูลถังในเมืองเจียงโจวอีก”“ได้”ชายชราก็รับปากเช่นกัน“เหอะ...”ทั้งสองต่างก็หรี่ตาลง ทันใดนั้นก็เข้าใจถึงความคิดของฝ่ายตรงข้ามเห็นได้ชัดว่าชายชราใช้ถังหว่านเพื่อดึงดูดความสนใจของหลินเฟิง และใช้สิ่งนี้เพื่อค้นหาข้อบกพร่องของหลินเฟิงแต่หลินเฟิงก้ใช้คำพูดมาเอาชนะชายราคนนี้จนได้ พร้อมกับคิดหาทางช่วยถังหว่านให้กลับมา“เบื้องหลังของชายชราคนนี้ไม่ธรรมดา คิดไม่ถึงว่าจะสามารถตอบ
“หึ...”เผชิญหน้ากับคำขู่ของหลงยวน หลินเฟิงไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย เขากลับยื่นมือออกไป จับขาอ่อนของหลงเซียวเอาไว้“นาย...นายจะทำอะไร...อ๊ะ!”หลงเซียวยังไม่เข้าใจความคิดของหลินเฟิง เธอยังคิดว่าหลินเฟิงจะย่ำยีเธอ แต่คิดไม่ถึงว่าวินาทีตต่อมา สิ่งที่รอเธออยู่คือความเจ็บปวดที่ทิ่มแทงหัวใจกระดูกขาทั้งสองข้างของเธอ ถูกหลินเฟิงสะเทือนจนแตกละเอียดอย่างง่ายดาย“นี่ก็เพื่อป้องกันไม่ให้เธอหนี”หลินเฟิงเผยฟันขาวออกมา ยิ้มเยือกเย็นให้กับหลงเซียวเมื่อยิ้มแบบนี้ ทำให้หลงเซียวหวาดกลัวในที่สุด เธอหมอบลงกับพื้น มองหลินเฟิงเดินไปทางถังหว่าน อยากจะเอ่ยปากสาปแช่ง แต่กลับเจ็บจนเธอพูดไม่ออกแม้แต่ประโยคเดียว“ไม่...ไม่ได้ หลินเฟิง...แข็งแกร่งยิ่งกว่าที่คิดไว้ ถึงขั้น...ถึงขั้นที่ตระกูลหลงของฉันมีแค่ไม่กี่คนที่สามารถฆ่าเขาได้...ไม่ ฉันจะตายไม่ได้...”ในหัวของหลงเซียวเหลือเพียงเสียงแบบนี้เธอกัดฟัน ออกแรงทั้งหมดที่มี คลานไปทางบันไดของชั้นใต้ดิน“เพียงแค่...เพียงแค่สามารถหนีออกไปได้...เพียงแค่ฉันสามารถหนีออกไปได้...”ในใจของหลงเซียวในตอนนี้เหลือเพียงความศรัทธาที่ประคับประคองเอาไว้และในตอนนี้ หลิน