หลัวปินชี้ไปที่พื้นและพูดทีละคำว่า "คุกเข่าขอโทษกูซะ กูจะไว้ชีวิตให้"หลังจากเขาพูดจบ หลินเฟิงยกมือขึ้นตบเขาอีกหนึ่งฉาดตบจนฟันด้านหลังสองซี่ของเขาลอยขึ้นฟ้าออกมา"กูไม่สนว่ามึงเป็นใคร""กล้าแตะหลี่ฮุ่ยหราน แม้แต่พ่อมึงมาก็ไม่เว้น"หลัวปินอึ้งไป เขาไม่เคยคิดว่าเด็กคนนี้จะกล้าโจมตีเขาหลังจากที่เขาประกาศชื่อของตัวเองไปดวงตาของเขากลายเป็นสีเลือดและเขาก็คำรามด้วยความโกรธ"แม่มึงนี่ ... วันนี้กูไม่ใช่แค่จะจัดการมึงเท่านั้น""กูยังจะทรมานหลี่ฮุ่ยหรานด้วย""รนหาที่ตายนัก"เมื่อเห็นว่าเขากล้าที่จะดุเดือดจนถึงสุด หลินเฟิงกำหมัดจนแน่นและจนเส้นเลือดปูดขึ้นมาหวางเส้าหลงตะโกนขึ้นมาเสียงดัง "คุณหลิน หยุดเดี๋ยวนี้เถอะ"หลังจากหลินเฟิงได้ยินคำพูดนี้ เขาตะลึงไปครู่หนึ่ง แล้วหันไปมองหวางเส้าหลงและพูดว่า "อะไรนะ นี่คุณอยากขอร้องให้ผมไว้ชีวิตเขางั้นหรอ"หวางเส้าหลงมองไปที่ดวงตาของเขาและพูดอย่างจริงจังว่า "คนๆนี้เป็นลูกชายของหลัวเฟยหู่ ถ้าเกิดอะไรเกิดขึ้นกับเขา พวกเราทุกคนไม่รอดแน่"จางกุ้ยหลานพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างเห็นด้วย "ใช่แล้ว หลัวเฟยหู่เป็นคนที่เราไม่ควรไปยุ่ง"หลินเฟิงจ้องมองจา
หลัวปินยังไม่ตาย แต่กระดูกสันหลังของเขาหัก และร่างกายส่วนล่างของเขาก็พิการอย่างสมบูรณ์ทุกคนจ้องมองไปที่หลัวปินที่อยู่บนผนังพร้อมกับเบิกตากว้าง ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจหลินเฟิงหยิบยาสมุนไพรขึ้นมาแล้วหันหลังกลับ ไม่มีใครอย่างชายผมเหลืองหรือคนอื่นๆ กล้าหยุดเขาไว้"หลินเฟิง"หลี่ฮุ่ยหรานมองไปที่ด้านหลังของเขาและตะโกนเรียกเสียงดังหลินเฟิงไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองชายผมเหลืองมองไปที่พี่ใหญ่ที่แขวนอยู่บนผนัง และไม่รู้จะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไรตอนนี้มีแต่แจ้งให้ท่านหลัวทราบเรื่องนี้เท่านั้น"พวกมึง ... รอดูเถอะ ว่าพ่อพี่ใหญ่จะจัดการกับพวกมึงอย่างไร"ชายผมเหลืองพูดด้วยคำพูดที่โกธรแค้น ก่อนจะพาหลัวปินและลูกน้องคนอื่น ๆ จากไปอย่างรีบร้อนจางกุ้ยหลานเกือบจะเป็นลมเมื่อเธอได้ยินคำนี้เธอก็เคยได้ยินชื่อของหลัวเฟยหู่ได้ยินว่ามีอันธพาลคนหนึ่งลวนลามผู้หญิงของเขา หลัวเฟยหู่ตัดแขนและขาของอันธพาลคนนั้นเป็นชิ้น ๆ แล้วโยนลงแม่น้ำเพื่อเป็นอาหารให้ปลาคนที่ฆ่าไม่เลือกแบบนี้ ถ้าเขากลับมาแก้แค้นตระกูลหลี่ทำยังไงดีล่ะ?"คุณหวาง คุณหวาง คุณต้องช่วยตระกูลหลี่นะ ตอนนี้ตระกูลหลี่หวังพึ่งคุณแล้วนะ"จางก
เมื่อเขาคิดว่าต้องใช้เวลาครึ่งชีวิตหลังจากนี้โดยอาศัยรถเข็นผู้ป่วย เขาแทบอยากจะฆ่าหลินเฟิงแล้วก็ถลกหนังเลาะเส้นเอ็นเขาออกมา"ใครที่กล้าทำร้ายลูกชายผมจนเป็นแบบนี้?"ชายผมเหลืองพูดอ้ำอึ้งว่า "ชายที่ชื่อว่าหลินเฟิง""เด็กชายคนนี้เป็นใคร""เด็กชายคนนี้ไม่มีอิทธิพลอะไร สิ่งเดียวที่เกี่ยวข้องกับเขาคือประธานของตระกูลหลี่ในเมืองเจียงโจว คนนี้เป็นภรรยาเก่าของเขา""ภรรยาเก่าหรอ?" หลัวเฟยหู่ตกตะลึงเมื่อเขาได้ยินชายผมเหลืองไม่กล้าปิดบัง จึงบอกหลัวเฟยหู่ถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นรวมถึงเรื่องที่หลัวปินจีบหลี่ฮุ่ยหรานและขอให้เธอมานอนกับตัวเองหลัวเฟยหู่ทุบกำแพงด้วยหมัดเมื่อเขาได้ยินมีหลุมลึกปรากฏบนผนังบ็อกซ์"ลูกชายผมชอบเธอ นั่นถือเป็นบุญของเธอแล้ว"หลังจากพูดจบ ดวงตาที่แหลมคมคู่หนึ่งจ้องไปที่ชายผมเหลือง "ทำไมพวกแกถึงปกป้องเจ้านายน้อยไม่ได้""คือ ... ผม" ชายผมเหลืองพูดตะกุกตะกักหลัวเฟยหู่ออกคำสั่ง “โยนเขาลงไปในแม่น้ำเป็นอาหารให้ปลา”ทันทีที่พูดจบ ชายที่แข็งแกร่งสองคนจับชายผมเหลืองไว้แล้วก็ลากเขาออกไปชายผมเหลืองตะโกนเสียงแหบ "ยกโทษ ยกโทษให้ผมได้ไหมท่านหลัว สามีเก่าของหลี่ฮุ่ยหรานเขาเก่ง
ในวิลล่าของตระกูลถัง ถังหว่านกำลังนั่งอยู่และดูเอกสารในห้องหนังสือเมื่อเธอได้ยินคำพูดของหลี่ฮุ่ยหราน เธอก็ตกตะลึงไปพักนึงแล้วถามว่า "คุณหมายความว่ายังไง"หลี่ฮุ่ยหรานไม่กล้าปิดบัง จึงบอกถังหว่านถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เธอพูดด้วยเสียงร้องขอ "คุณถังคะ ตอนนี้มีเพียงคุณที่ช่วยหลินเฟิงได้เท่านั้น"ถังหว่านหรี่ตาที่สวยงามของเธอและลูบคางด้วยนิ้วเรียวยาวตกอยู่ในการไตร่ตรองอีกสักครู่เธอพูดขึ้นว่า "หลินเฟิงต้องเจอกับปัญหาใหญ่เช่นนี้เพราะช่วยคุณ ตอนนี้คุณไม่คิดหาวิธีช่วยเขาแต่กลับมาหาฉันงั้นเหรอ?"มันมากเกินไปหรือป่าว?"หลี่ฮุ่ยหรานถูกเธอด่าจนเงียบกริบ "ฉันรู้ว่าเกิดเรื่องเพราะฉัน แต่ฉันช่วยหลินเฟิงไม่ได้จริงๆ""คุณช่วยไม่ได้มันเกี่ยวอะไรกับฉัน"หลี่ฮุ่ยหรานงงเป็นไก่ตาแตกในทันที "คุณ ... คุณจะสามารถนั่งดูหลินเฟิงเผชิญกับเรื่องนี้เพียงลำพังได้เหรอคะ"“ หลินเฟิงจะอยู่หรือตายมันเกี่ยวอะไรกับฉัน” ถังหว่านพูดอย่างไม่แยแส"คุณ ... ถ้างั้นคุณถังไม่เต็มใจช่วยก็ช่างมันเถอะ" หลี่ฮุ่ยหรานวางสายโทรศัพท์อย่างไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรฉินอิ๋งที่อยู่ด้านข้างถามอย่างระมัดระวังว่า "พี่หว่านเอ๋อ เ
"คุณหลิน ต้องการให้ผมแจ้งพี่น้องของผมไหม?" จ้าวเทียนหวาถามหลินเฟิงขมวดคิ้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโหดร้าย"ไม่จำเป็น ผมจะไปที่ไนต์คลับเทียนตู""ถ้าหลี่ฮุ่ยหรานเกิดเรื่อง ผมก็จะฆ่าพวกเขาทั้งหมด"หลินเฟิงวางสายลุกขึ้นทันทีประตูของห้องเพรสซิเดนสูทถูกเปิดออกด้วยมือของเขาพายุไซโคลนที่มองไม่เห็นหมุนอย่างรวดเร็วในร่างกายของเขากำลังภายในร่างกายไม่สามารถระงับได้แล้ว……หลี่ฮุ่ยหรานลงจากรถลูกน้องของไนต์คลับเทียนตูดูเหมือนจะได้รับการแจ้งการมาของเธอมาก่อนแล้วเมื่อเห็นหลี่ฮุ่ยหราน พวกเขาก็พาเธอไปที่สำนักงานชั้นบนสุดทันทีหลังจากเปิดประตู หลี่ฮุ่ยหรานก็มองเห็นหลอเฟยหู่ที่ยืนอยู่หน้าหน้าต่างยาวสูงหกฟุต ร่างใหญ่ มีรอยแผลลึกบนใบหน้าของเขาทอดยาวจากด้านบนของศีรษะไปจนมุมปากทำให้เห็นแล้วเสียวสันหลังหลอปินนั่งอยู่บนรถเข็นจ้องมองไปที่หลี่ฮุ่ยหรานดวงตาที่เย็นชาของหลอเฟยหู่กวาดสายตามองเธอ "คุณก็คือหลี่ฮุ่ยหรานใช่ไหม"หลี่ฮุ่ยหรานโค้งคำนับอย่างลึกซึ้ง "ท่านหลอคะ เรื่องวันนี้ต้องบอกขอโทษจริงๆ""ฉันมาเพื่อต้องการขอโทษกับท่านด้วยตัวเอง""มึงคิดว่าแค่คำขอโทษจะมีประโยชน์อะไรเหรอ"
ควันค่อยๆ กระจายออกไป ร่างของหลินเฟิงก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าผู้คนหลัวเฟยหูหรี่ตาลงเล็กน้อย และจ้องมองไปที่หลินเฟิง"คุณคือใคร?"หลินเฟงไม่ตอบ แต่มองไปที่ หลีฮุ่ยหรานที่อยู่บนพื้นถามด้วยเสียงเย็นชา "คุณทำร้ายเธอหรือเปล่า?"หลัวปินที่นั่งอยู่บนรถเข็นเห็นหลินเฟิง มุมตากระตุก ชี้ไปที่เขาแล้วตะโกนด่า "พ่อ นี่คือไอ้สารเลวที่ทำร้ายผม"“วันนี้ห้ามปล่อยให้เขาหนีไปเด็ดขาด”หลัวเฟยหูหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาแฝงไปด้วยเจตนาฆ่า "เด็กดี ผมไม่ได้ไปหาคุณ แต่จริงๆแล้วคุณมาหาผมที่หน้าประตูบ้าน"ดวงตาของหลินเฟิงแดงกร่ำ สองมือกำหมัดแน่นตอบทีละคำทีละประโยค "ฉันถามคุณอยู่นะ""ฮึ่ย"หลัวเฟยหูตะคอก "ถ้าผมทำร้ายแล้วยังไง?""รนหาที่ตายนะ"หลินเฟิงตะโกนด้วยความโกรธ รีบวิ่งไปหาหลัวเฟิงหูเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ ทำให้เกิดลมกระโชกแรง"แก......"ดวงตาของหลัวเฟิงหูเบิกกว้าง รู้สึกเหลือเชื่อ เด็กคนนี้เร็วเกินไปแล้วแต่เขาใช้ชีวิตบนเส้นทางนี้หลายปี ไม่ได้อ่อนแอไร้ความสามารถพริบตาเดียวก็ดึงดาบบนโต๊ะทำงานออกมาไม่ทันจับร่างของหลินเฟิง ก็ฟันออกไปโดยไม่รู้ตัวหลินเฟิงหลบทัน ใบมีดคมก็กรีดเสื้อผ้าของเขาหมัดฟาดเ
หลินเฟิงไร้ความปราณี ยกมีดขึ้น และสังหารหลัวเฟยหูเพียงฉับเดียวกษัตริย์รุ่นหนึ่งแห่งเขตซีเฉิง ก็ล่มสลายหลัวปินที่นั่งอยู่บนรถเข็นก็สั่นไปทั้งตัวมองดูศพของพ่อตัวเอง เขารู้สึกว่าทั้งหมดเป็นเรื่องไม่ช่ความจริงพ่อของตัวเองเป็นคนที่รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้งมาตายเอาตอนนี้เหรอ?หลัวปินหมุนล้อรถเข็นของเขาอย่างสิ้นหวัง พยายามหลบหนีจากสำนักงานที่เหมือนกับนรกบนดินนี้หลินเฟิงเตะเขาลงไปกองบนพื้น"ไว้ชีวิต ไว้ชีวิตด้วยหลินเฟิง... ผมรู้ว่าผมคิดผิด ผมไม่ควรทำร้ายหลี่ฮุ่ยหราน ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ..."หลัวปินสูญสิ้นความเย่อหยิ่งทั้งหมด คุกเข่าคำนับลงบนพื้นอย่างสิ้นหวังตอนนี้เขาเสียใจจริงๆ น่าจะรู้ตั้งนานแล้วว่าเบื้องหลังหลี่ฮุ่ยหรายมีคนฝีมือดีขนาดนี้ ต่อให้ยืมผู้กล้าสักสิบคน เขาก็ไม่กล้ายั่วยุหลี่ฮุ่ยหรานหลินเฟิงมองลงไป น้ำเสียงของเขาเย็นชาราวกับยมทูต "เสียใจตอนนี้ ก็สายเกินไปแล้ว"ทันทีที่พูดจบ ศีรษะของหลัวปินก็กระเด็นไปอีกจุดหลินเฟิงเก็บดาบ กอดหลี่ฮุ่ยหรานที่หมดสติและออกจากห้องทำงานตอนนี้ ฉินหยิงได้รับคำสั่งให้ไปไนต์คลับเทียนตูเพื่อรับรองความปลอดภัยของหลินเฟิง เธอพาผู้เชี่ยวช
ตอนนี้หวังเส้าหลงก็มารวมกลุ่มกับหลี่ฮุ่ยหรานและมองเธอด้วยความกังวล "ฮุ่ยหรานไม่เป็นไรใช่ไหม?"หลี่ฮุ่ยหรานลูบหัวแล้วพูดว่า“ไม่ใช่เรื่องใหญ่... ฉันจำได้ว่าอยู่ในห้องทำงานของหลัวเฟยหู คุณมาที่นี่ได้ยังไง?”จางกุ้ยหลานตอบว่า "นี่ยังไม่นับว่ากังวลเหรอ? นี่ถึงขนาดให้หวังเส้าพาฉันมาดูด้วย"“ใช่ คุณหลัวไม่ได้ทำอะไรคุณใช่ไหม?”หลี่ฮุ่ยหรานแตะแก้มเขาเบาๆจากนั้นก็ลูบๆเสื้อผ้าของตัวเองอีกครั้ง ดูเหมือนว่านอกจากถูกหลัวเฟยหูตีสองสามครั้ง ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ“ฉันไม่เป็นไร แต่ทำไมหลัวเฟยหูถึงปล่อยฉันไป?”หลี่ฮุ่ยหรานรู้สึกสับสนเล็กน้อยเมื่อกี้ชายหนุ่มในออฟฟิศอยากจะฉีกตัวเองเป็นชิ้นๆจู่ๆ จางกุ้ยหลานก็นึกได้ว่า "นี่ต้องขอบคุณหวังเส้าที่ช่วยชีวิตลูกไว้""ดูสิ ไนต์คลับเทียนตูโดนคนจากจวนผู้ว่าการปิดล้อมไว้"หลี่ฮุ่ยหรานจ้องมองแม่ของเธอมีคนมากมายยืนอยู่หน้าไนต์คลับเทียนตูดูจากเครื่องแบบที่พวกเขาสวม คงมาจากจวนผู้ว่าจริงๆจางกุ้ยหลานพูดด้วยท่าทีประจบประแจง "คุณชายหวัง นึกไม่ถึงว่าพ่อของคุณจะเก่งขนาดนี้ ที่แท้ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับจวนผู้ว่าด้วย!""เอ่อ......"สีหน้าของหวังเส้าหลง
ถ้าพูดตามเหตุผลแล้ว คนที่ออกหน้าไม่ควรจะเป็นเขา แต่เป็นหลินเฟิงถึงจะถูก แต่ท่าทางของหลินเฟิงทำให้เขาผิดหวังมากจริงๆจะมีผู้ชายทนเห็นคนอื่นพูดจาเหยียดหยามผู้หญิงของตัวเองโดยไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ได้อย่างไร?พูดได้ดีขนาดนั้น บอกว่าสถานการณ์โดยรวมสำคัญกว่าแต่ความจริงก็คือไม่กล้าสินะ! ไม่กล้าที่จะสู้กับหลูข่ายหยวนไม่รู้จริงๆ ว่าคุณถังหว่านชอบผู้ชายคนนี้ตรงไหนทำให้คนผิดหวังอย่างถึงที่สุดจริงๆในตอนนี้เอง น้องชายของหลูข่ายหยวนดูเหมือนจะนึกอะไรได้ และชี้ไปที่หลินเฟิงด้วยความเหลือเชื่อ:“นายเองเหรอ?! คนที่ชนรถฉันเมื่อวานนี้!”“ชนรถนายเหรอ?”หลินเฟิงนิ่งอึ้งเล็กน้อยหลังจากสังเกตใบหน้าของน้องชายของหลูข่ายหยวนอย่างละเอียด เขาก็รู้ทันทีว่าผู้ชายคนนี้คือหนุ่มเจ้าชู้ที่เมาแล้วขับชนท้ายเขาเมื่อวานนี้ ตอนที่เขาและอวี๋จื่อเสวียนออกจากมาจากกองถ่ายทั้งๆ ที่เขาชนท้าย แต่จากตรงนี้มันกลายเป็นว่าหลินเฟิงชนเขา มันน่าขันเกินไปจริงๆ“หือ? อวี่ต๋า เกิดอะไรขึ้น นายรู้จักคนนั้นเหรอ”หลูข่ายหยวนหันกลับมามองน้องชายของเขาด้วยความสับสน“พี่ เขานี่แหละ เมื่อวานขับรถชนรถฉัน แถมยังไม่ขอโทษฉันด้วย เขาถึงขั้น
“ไท่สื่อทง อย่าคิดว่าผมจะกลัวคุณ”หลูข่ายหยวนกล่าวอย่างเย็นชา:“ถ้าคุณทำให้ผมโมโห พวกคุณทุกคนที่อยู่ที่นี่ก็ไม่มีทางหนีรอดไปได้ ไม่ต้องพูดถึงอาจารย์อะไรของคุณ แม้แต่บรรพบุรุษของคุณมาผมก็ไม่กลัว!”“ยังมีคุณ ผู้นำตระกูลถัง”หลูข่ายหยวนมองไปที่ถังเจี้ยนหยวนและพูดอย่างเย่อหยิ่ง:"ครั้งนี้ผมมาที่นี่ภายใต้คำสั่งของสำนักจิ่วเซียว เพื่อมาช่วยคุณฆ่าอีกาแห่งหนานไห่ แต่ถ้าคนบางคนบีบคั้นให้ผมโมโห ผมจะย้อนกลับมาช่วยอีกาแห่งหนานไห่ฆ่าพวกคุณแทน"“มันไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้”“พวกคุณลองคิดถึงผลที่จะตามมาอย่างรอบคอบ”คำพูดของหลูข่ายหยวนทำให้ถังเจี้ยนหยวนโกรธมากจนตัวสั่นไปทั้งตัวเขาถึงขั้นต้องการเรียกหน่วยลับของตระกูลถังออกมา เพื่อจับคนบ้าคลั่งเย่อหยิ่งและชอบข่มเหงผู้อื่นคนนี้ทันที“ผู้นำตระกูลถังอย่าโมโหขนาดนี้ ผมบอกแล้วว่าตราบใดที่คุณมอบคุณหนูถังให้ผม ให้ผมได้เล่นกับเธอครึ่งวัน”“ผมจะช่วยคุณจัดการกับนางอีกาแห่งหนานไห่แน่นอน พวกคุณไม่ได้ขาดทุนสักหน่อย ไม่แน่อีกสิบเดือน อาจมีลูกเพิ่มก็ได้ ฮ่าๆๆๆ...”หลูข่ายหยวนหัวเราะอย่างไร้ยางอาย“พอแล้ว!”ไท่สื่อทงตะโกนเสียงดัง ชี้ไปที่ถังหว่านแล้วพูดว่า:
“ฮ่าฮ่าฮ่า ผู้นำตระกูลถัง”เห็นไท่สื่อทงพูดไม่ออก หลูข่ายหยวนก็มองไปทางถังเจี้ยนหยวนด้วยความลำพองใจและพูดว่า:“ถ้าหากคุณให้นังหนูถังหว่าน...อ่อไม่สิครับ คุณหนูถังหว่านแต่งงานกับผม งั้นต่อไปพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วไม่ใช่เหรอ!”“เรื่องของตระกูลถังของพวกคุณก็ต้องเป็นเรื่องของผม”“งั้นเรื่องของผม ก็เป็นเรื่องของสำนักจิ่วสำนักจิ่วเซียว! พวกคุณคิดดู บัญชีนี้พวกคุณไม่ได้ขาดทุนนะ”ได้ยินคำพูดล่อลวงต่างๆ นานาของหลูข่ายหยวน ถังเจี้ยนหยวนยังไม่ทันได้พูด ถังหว่านก็ออกหน้าก่อนคำพูดกระชับรัดกุมของเธอ พูดออกมาแค่คำเดียว“ไสหัวไป!”คำว่าไสหัวไป ทำให้บรรยากาศที่รอบๆ แข็งทื่อทันที“เอ่อ..”หลูข่ายหยวนยิ้มอย่างเก้ๆ กังๆ จากนั้นจึงเอามือใหญ่ของเขาแนบข้างหูของตัวเอง แสร้งทำท่าทางเป็นฟังอย่างตั้งใจ“คุณถังหว่าน เมื่อครู่เหมือนว่าผมจะได้ยินสิ่งที่คุณพูดได้ไม่ชัดเจนนัก คุณพูดอีกครั้งสิครับ”“ฉันบอกว่าไสหัวไป!”ถังหว่านพูดซ้ำโดยไม่มีความเกรงใจสักนิด จากนั้นกอดอกด้วยท่าทางหยิ่งทะนงพูดอีกว่า:“นายคิดว่านายเป็นใครกัน สัตว์เดรัจฉานไร้การศึกษา ให้ฉันแต่งงานกับนาย นายก็คู่ควรด้วยเหรอ?!”ทันที
“เรื่องของอีกาแห่งเมืองหนานไห่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น อีกไม่กี่วันอาจารย์กับอาจารย์อาจะเดินทางมาตามนัด”“ถ้าหากสหายหลูยังคงกู่ไม่กลับดังเดิม งั้นก็อย่าโทษที่ผมไม่เกรงใจคุณ!”คำพูดของไท่สื่อทงน้ำเสียงดุดันอย่างมากตอนที่เขาเอ่ยถึงอาจารย์กับอาจารย์อาของเขาขึ้นมา สีหน้าของหลูข่ายหยวนก็แย่ลงเล็กน้อยพูดตามตรงวันนี้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ รวมทั้งไท่สื่อทงเขาไม่ได้กลัวใครเลยสักคนแต่มีเพียงอาจารย์กับอาจารย์อาที่ไท่สื่อทงเอ่ยถึง ทำให้เขาเกิดความหวาดลกัวเล็กน้อยในเมื่อสำนักที่อยู่ในเมืองหนานไห่ ยังไงก็ต้องมียอดฝีมือสองสามคนควบคุมสถานการณ์ถ้าหากเขามีเรื่องกับไท่สื่อทงที่นี่ งั้นไม่แน่รอให้อาจารย์กับอาจารย์ของไท่สื่อทงมา ก็จะเกิดปัญหาที่ไม่จำเป็นขึ้นมาคิดไปคิดมา หลู่ข่ายหยวนก็เข้าใจแล้วว่า จะบาดหมางกับไท่สื่อทงไมได้ดังนั้นเขาจึงโบกมือ เปลี่ยนสีหน้าเหมือนพลิกหนังสือ เผยเขี้ยวใหญ่ออกมาและยิ้มพูดว่า:“หึหึ สหายไท่สื่อทงพูดอะไรกัน?”“ผมหลูข่ายหยวนได้รับคำสั่งจากสำนักจิ่วเซียว ให้เดินทางมาตระกูลถังเพื่อจัดการอีกาแห่งเมืองหนานไห่ ไม่ได้มาเพื่อจัดการสหาย”เมื่อพูดจบ เขาก็มองไปทางถังเจี้ยน
ไอ้นี่มันชอบทำอะไรไร้ยางอายตลอดหากวันนี้เกิดความวุ่นวายที่นี่เพราะถังหว่าน แล้วหลินเฟิงจะนิ่งดูดายได้อย่างไร?เกรงว่าก่อนที่อีกาแห่งเมืองหนานไห่จะปรากฏตัวนั้น ตระกูลถังของเขาคงจะต้อนรับพายุเลือดซะก่อนสุดท้ายถ้อยคำที่แสนดีของถังเจี้ยนหยวนนั้นก็ไม่ได้รับการเคารพสักเท่าไหร่หลูข่ายหยวนทุบโต๊ะ พร้อมกับจ้องมองถังเจี้ยนหยวนอย่างดุดัน แล้วคำรามออกมาว่า :“ผู้นำตระกูลถัง ฉันมาที่นี่ด้วยความหวังดีที่จะช่วยตระกูลถังของพวกคุณจัดการกับเคราะห์ร้าย แล้วพวกคุณปฏิบัติกับแขกแบบนี้งั้นเหรอ?”“พวกคุณดูถูกสำนักจิ่วเซียวของฉัน หรือดูถูกฉันหลูข่ายหยวน?!”ขณะที่พูด เขาก็กระทืบเท้าอย่างแรงเก้าอี้ที่อยู่ห่างจากหลูข่ายหยวนสิบเมตรก็ระเบิดขึ้นทันที จนเศษชิ้นส่วนนั้นพุ่งออกมาจำนวนมาก ส่งผลให้คนอื่น ๆที่อยู่ในที่นั้นรู้สึกไม่ปลอดภัย“เชี่ย หลูข่ายหยวนนี่มันบ้าไปแล้วจริง ๆ กล้ามาอวดดีในอาณาเขตของตระกูลถังได้ขนาดนี้!”“หึหึ คุณก็ไม่รู้ใช่ไหม? ไอ้นั่นคงรู้ว่าตอนนี้ในตระกูลถังไม่มีคนที่แข็งแกร่งแล้ว เลยมาเพื่อที่จะข่มขู่ผู้นำตระกูลถัง”“น่ารังเกียจจริง ๆ”เสียงกระซิบที่ดังขึ้นโดยรอบ ไม่อาจรบกวนความตั้ง
วันต่อมาถังเจี้ยนหยวนที่อารมณ์โศกเศร้าลดน้อยลง กำลังต้อนรับจอมยุทธคนอื่นๆ อยู่ภายในห้องประชุมหลินเฟิง ถังหว่าน ไท่สื่อทงและคนอื่น ๆต่างก็อยู่กันที่นั่นพ่อบ้านของตระกูลถัง ก็เข้ามารายงานอย่างรีบร้อน“ผู้นำตระกูลถัง ที่ด้านนอกประตูมีคนต้องการพบคุณ พวกเขาอ้างว่าเป็นลูกศิษย์ของสำนักจิ่วเซียว”“สำนักจิ่วเซียว? คิดไม่ถึงว่าจะมาเร็วขนาดนี้?!”ถังเจี้ยนหยวนพูดขึ้นอย่างประหลาดใจว่า : “สมกับที่เป็นสายสัมพันธ์ของตระกูลสาขา มีประโยชน์จริงๆ เชิญพวกเขาเข้ามาเร็ว ๆ!”“ครับ”พ่อบ้านคนนี้ตอบรับแล้วหันตัวจากไปไม่นานเสียงหัวเราะดังลั่นก็ดังมาจากข้างนอกประตู แล้วมีชายร่างใหญ่ที่มีเครายาวกว่าสองเมตรเดินเข้ามาเขาสวมแว่นตากันแดดพร้อมกับถือมีดสปาต้าขนาดใหญ่เป็นมันวาว และที่ด้านหลังก็ยังมีคนติดตามมาด้วยอยู่หลายคนชายกำยำคนนี้น่าจะหนักประมาณหนึ่งร้อยกว่ากิโล เวลาเดินพื้นดินก็สั่นสะเทือนไปหมดคนจำนวนมากเห็นชายร่างกำยำคนนี้ ต่างก็สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก“นี่ไม่ใช่มีดคลั่งหลูข่ายหยวน ทำไมเขาถึงมาด้วยล่ะ?!”“เชี่ย ไอ้นี่มันเป็นโหดเหี้ยม แยกแยะไม่ออกว่าใครเป็นมิตรหรือศัตรู!”“ ทำไมตระกูลถังถึง
“แล้วทำไมเธอถึงผิดสัญญาแล้วกลับมาอีกล่ะ?”ถังเจี้ยนหยวนไม่สามารถที่จะเอาเรื่องนี้มาพูดได้อย่างเปิดเผยจึงได้เอ่ยถามกับหลินเฟิงเป็นการส่วนตัวด้วยความร้อนใจ“ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจ”หลินเฟิงพูดความจริง ในเมื่อตอนนั้นศิษย์น้องหญิงของตัวเองได้สัญญากับตัวเองแล้ว หากพูดตามหลัก เธอก็ไม่น่าจะเปลี่ยนใจ“คุณแน่ใจงั้นเหรอ?”เมื่อเห็นแววตาที่สงสัยของถังเจี้ยนหยวน หลินเฟิงก็พยักหน้าอย่างจนปัญญาเขารู้ว่าถังเจี้ยนหยวนสงสัยอะไรอยู่นักธุรกิจมักขี้สงสัยตระกูลถังเป็นตระกูลที่ทำธุรกิจในประเทศมังกรมานานที่สุด และเป็นตระกูลพ่อค้าที่ประสบความสำเร็จสูงสุดด้วยเช่นกันแต่ในฐานะผู้นำตระกูลหลักของตระกูลนี้ แน่นอนว่าเป็นไม่ได้ที่หลินเฟิงจะโกหกเขาด้วยคำพูดเพียงสองสามคำแต่ตอนนี้หลินเฟิงก็ไม่มีวิธีดี ๆอะไรแล้วเช่นกันถังเจี้ยนหยวนไม่เชื่อตัวเองก็เป็นปกติ แม้แต่เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมศิษย์น้องหญิงของตัวเองถึงต้องการที่จะจัดการกับตระกูลถังอีกครั้งหรือว่าจะถูกตระกูลหลงบังคับ?“เฮ้อ....”ถังเจี้ยนหยวนเห็นว่าหลินเฟิงก็ไม่มีเบาะแสตรงนี้เช่นกัน เขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วงและพูดขึ้นว่า :“ถ้าหากอีกาแห่งเมือ
“ใช่แล้ว แน่นอนว่าฉันรู้ถึงความแข็งแกร่งของศิษย์พี่ของฉันดี ไม่ต้องพูดถึงอีกาแห่งเมืองหนานไห่หรืออีกาแห่งเมืองตงไห่เลย ทั้งหมดจะต้องพ่ายแพ้ให้กับดาบของศิษย์พี่ของฉัน”และชายอีกสองคนก็ยังคุยโวโอ้อวดด้วยใบหน้าที่ชื่นชมอีกด้วยถึงแม้หลินเฟิงจะไม่ชอบคำพูดที่ไร้สาระอะไรแบบนี้แต่เพื่อรักษาหน้าของถังเจี้ยนหยวนและถังหว่าน เขาก็ยังคงยิ้มและจับมือกับไท่สื่อทงคนนั้น“ผมคือหลินเฟิง ยังไม่มีสำนักหรือกลุ่มอะไร....ชั่วคราว”“เหอะ รอยยิ้มจอมปลอม มองดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไร”เชียนเชียนพูดพึมพำอยู่ข้าง ๆ“คุณจะไม่จบใช่ไหม?”อวี๋จื่อเสวียนทนไม่ไหวกับผู้หญิงคนนี้ที่ใส่ร้ายหลินเฟิงตลอดเวลา จึงเบิกตากว้างใส่พร้อมกับพูดขึ้นด้วยความโมโห“ทำไม? เธอรับไม่ได้งั้นเหรอ? จะสู้กันไหมล่ะ?”ผู้หญิงที่ชื่อเชียนเชียน เห็นได้อย่างชัดเจนว่าไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่าย ๆเธอชักกระบี่ยาวที่เอวของตัวเองออกมา แล้วโบกไปมาต่อหน้าอวี๋จื่อเสวียน“เอาล่ะ”ไท่สื่อทงขมวดคิ้วและไปขวางหน้าเชียนเชียน พร้อมกับขมวดคิ้วพูดว่า :“เชียนเชียน หยุดเสียมารยาทได้แล้ว!”หลินเฟิงก็ลูบหัวของอวี๋จื่อเสวียน และยิ้มขึ้นเล็กน้อย“หึหึ ท
“เพื่อที่จะเอาเปรียบเราตอนที่เราไม่ทันได้ระวัง ร่วมมือกับอีกาแห่งเมืองหนานไห่ มากวาดล้างตระกูลถังของพวกเราให้สิ้นซาก”“น่าขำ!”เมื่อได้คำพูดนี้ หลินเฟิงก็ไม่พอใจเล็กน้อยช่างเป็นหมาป่าที่เลี้ยงไม่เชื่องจริง ๆ ถ้าหากหลินเฟิงตั้งใจจะให้ตระกูลถังตายจริง ๆ ถ้าอย่างนั้นตระกูลถังก็คงจะจบเห่ไปนานแล้วจะรอมาถึงตอนนี้ทำไม?ดูเหมือนว่าตระกูลถังจะยังมีปัญหาภายในอยู่นับตั้งแต่ที่ถังเจี้ยนหยวนประกาศปิดธุรกิจสาขาย่อยในที่ต่าง ๆตระกูลหลักของตระกูลถังก็ยังรับเอาสมาชิกจำนวนไม่น้อยมาจากภายนอก จึงส่งผลให้อิทธิพลของตระกูลถังเจือจางลงไปมากเมื่อมีคนพูดถึงกันมากขึ้น โดยธรรมชาติแล้วก็จะมีคนที่คัดค้านมากขึ้นเช่นกัน ถึงแม้ความแข็งแกร่งของตระกูลถังจะพุ่งขึ้นสูง แต่สิ่งที่ต้องชดใช้กลับเห็นได้อย่างชัดเจน“สามี ในเมื่อคุณอยู่ที่เมืองจิง ทำไมคุณถึงไม่พักที่ตระกูลถังสักพักล่ะ? ลุงของฉันรับสมัครคนแปลก ๆทุกประเภทมาตลอดในช่วงนี้ เพื่อเอาไว้ป้องกันการโจมตีอย่างกะทันหันของอีกาแห่งเมืองหนานไห่”ถังหว่านถามลองเชิงเธอไม่แน่ใจว่าหลินเฟิงยังจะเต็มใจเข้าไปข้องเกี่ยวกับความวุ่นวายของตระกูลถังหรือเปล่า ในเมื่อตอน