บทที่ 21

หลินเฟิงส่ายหน้าบอก "ไม่ใช่"

หลี่ฮุ่ยหรานโล่งอกไปที

แค่แป๊บเดียว จากกำปั้นที่แน่นของเธอค่อยๆคลายออก เหมือนกับยกภูเขาออกจากอก

"หลินเฟิง ฉันต้องขอโทษแทนน้องฉันด้วยจริงๆ เหวินเชาไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควร อย่าเอามาใส่ใจเลยนะ"

ใบหน้าของหลี่ฮุ่ยหรานเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ใจ

ตอนนี้ทั้งสองหย่ากันแล้ว เรื่องทั้งหมดก็เจ๊ากันไป

เธอไม่อยากให้ครอบครัวของเธอไปหาเรื่องเขา

"ผมขี้เกียจจะยุ่งกับเขา ถ้าเขาลำนึกแล้ว ก็อย่ามายุ่งกับผมอีก"

"ฉันจะเตือนเขาเอง"

หลี่ฮุ่ยหรานก็ยอมรับเรื่องนี้

เมื่อเอายาสมุนไพรเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาก็จะออกไป

หลินเฟิงไม่ได้ทำการยื้อเวลาใด ๆ

ภาพด้านหลังของหลี่ฮุ่ยหรานค่อยๆ ห่างออกไป

จากนั้น ชายหนุ่มที่ย้อมผมสีเหลืองคนหนึ่งมาขวางทางของเธอเอาไว้

เขายิ้มตาหยีและพูดว่า "รอก่อนนะครับคุณหลี่"

หลี่ฮุ่ยหรานมองชายผมเหลืองที่ทำท่าทางทะลึ่งและถามอย่างระมัดระวังว่า "คุณเป็นใคร"

"ผมเป็นใครมันไม่สำคัญหรอก"

ชายผมเหลืองทำท่าทะเล้น "พี่ใหญ่ของเราชื่นชมคุณหลี่มานานแล้ว อยากเชิญคุณไปพบหน่อย"

หลี่ฮุ่ยหรานมองดูเขาแวบหนึ่ง

เขาผู้นี้มีผมสีเหลืองอร่าม ใส่ต่างหูสะดุดตาคู่หนึ่ง สักรอยสักที่มี