บทที่ 186

นานพอสมควรหลี่ฮุ่ยหรานถึงได้รู้สึกตัว “ซินซิน ทำไมเธอถึงกลับประเทศแล้วล่ะ?”

ลูกพี่ลูกน้องของตนไปเรียนต่างประเทศ ปีหน้าถึงจะกลับมาไม่ใช่เหรอ

จางซิผุดยิ้มหวาน ๆ และเอ่ยว่า “พูดตรง ๆ เลยนะ ไม่นานมานี้ฉันเปิดบริษัทร่วมกับหุ้นส่วน ต่อไปก็วางแพลนจะทำธุรกิจในเจียงโจวด้วย”

“พี่ต้องช่วยฉันนะ!”

"สุดท้ายหลี่ซื่อกรุ๊ปก็ต้องใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ อย่าลืมพวกเราเชียวนะ!”

ในเวลานี้จางกุ้ยหลานกล่าวก็เอ่ยขึ้นว่า “ตายแล้ว ซินซิน ทำไมหนูพูดอย่างนั้น?”

“ถ้าหนูอยากจะทำธุรกิจ ให้พี่หนูแบ่งบริษัทสาขาให้ดูแลไม่ดีกว่าเหรอ ทำไมต้องไปร่วมมือกับคนอื่นด้วยล่ะ?”

“แม่......”

หลี่ฮุ่ยหรานรีบพูดขัดจังหวะ “ในเมื่อซินซินจะร่วมมือกับเพื่อน นั่นก็เพราะว่าเธอต้องมีแพลนของเธออยู่แล้ว”

ในทุกวันนี้หลี่ซื่อกรุ๊ปงบการเงินก็ขาดดุลเช่นกัน ถ้าตัดบริษัทสาขาออกไป งั้นก็เป็นการเฉือนเนื้อตัวเองไม่ใช่เหรอไง?

แม่ตนเองอยากจะรักษาหน้าต่อหน้าญาติ ๆ แต่ก็ต้องคิดถึงความรู้สึกของตนด้วยสิ

จางซินส่ายหน้าและเอ่ยปฏิเสธ “ไม่ต้องหรอกค่ะคุณป้า คราวนี้ฉันจะลงทุนด้วยตนเอง”

เมื่อหลี่ฮุ่ยหรานได้ยินเช่นนี้ ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

จางกุ้ยหลานยกนิ้ว