Share

บทที่ 169

จู่ ๆ ในกระเป๋าของหวางเส้าหลงเสียงริงโทนโทรศัพท์ดังขึ้น

หลินเฟิงล้วงโทรศัพท์ออกมาทันที

คนที่โทรมาก็คือพ่อของหวางเส้าหลง

ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนโกรธเกรี้ยวดังขึ้นจากอีกด้าน: “แกไปอยู่ที่ไหนอีก? ฉันให้แกไปรับคุณหนูเฉินไม่ใช่เหรอ?”

“ลูกชายของคุณตายแล้ว” หลินเฟิงพูดกับโทรศัพท์อย่างเรียบเฉย

“แกแม่งเป็นใครกัน?” หวางเจ้นได้ยินเสียงของหลินเฟิงก็ตะโกนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงโมโห

“ฉันคือหลินเฟิง ลูกชายคุณหาเรื่องตายเอง ถูกผมฆ่าตายแล้ว”

หลินเฟิงน้ำเสียงสงบนิ่ง เหมือนกับกำลังพูดเรื่องเล็กจิ๊บจ๊อยเรื่องหนึ่ง

“แกว่าอะไรนะ?” หวางเจิ้นไม่กล้าเชื่อหูของตัวเอง

แต่น้ำเสียงของอีกฝ่ายกลับไม่สะทกสะท้าน

เหมือนกับไม่ได้กำลังโกหก

“ลูกชายของฉันอยู่ที่ไหน?” หวางเจิ้นน้ำเสียงเย็นชา

หลินเฟิงเหลือบมองศพของหวางเส้าหลง: “คฤหาสน์อ่าวเทียนสุ่ย บ้านของลูกชายคุณ”

“ไอ้หนุ่ม ไม่ว่านายเป็นใคร ถ้ากล้าหลอกฉัน นายตายแน่”

“เชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่”

หลินเฟิงพูดจบก็วางสายไป

หวางเจ้นกลับตกตะลึงและสับสน เดาไม่ออกว่าอีกฝ่ายพูดจริงหรือล้อเล่น

คิดไปคิดมาจึงตัดสินใจไปดูหน่อย

พาคนของตระกูลหวางเดินทางไปที่คฤหาสน์อ่าวเทียนสุ่ยทั
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status