บทที่ 155

ถังอวิ๋นเฟิงกลิ้งไปมาและกรีดร้องครวญครางต่อหน้าคังโหยวฟู่

ตอนนั้นเอง เหงื่อของเขาควบแน่นกลายเป็นเกร็ดน้ำแข็ง

ร่างของเขาถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งหลายชั้นอย่างน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง

ถังหว่านมองไปที่ร่างกายที่น่าเกียจน่ากลัวของเขา และรู้สึกตกใจจนขนหัวลุก

อาการของเข้าเหมือนกับตอนที่เธอต้องทนทุกข์ทรมานจากโรคเกล็ดน้ำค้างเงาทมิฬ

หลังจากที่อาจารย์คังวัดชีพจรแล้ว รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา: "นายน้อยถังอย่าเพิ่งตื่นตระหนกไป สิ่งที่ทำให้คุณรู้สึกเจ็บปวดคือพิษเหมันต์ เดี๋ยวฉันจะลงมือฝังเข็ม"

ทันทีที่คำพูดจบ คังโหยวฟู่ก็สะบัดข้อมือและมีเข็มเงินชุดหนึ่งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

เมื่อได้ยินเข้า ถังอวิ๋นเฟิงก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

ดูเหมือนว่าพิษนี้ ไม่ได้มีอะไรน่ากลัวเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา

คังโหยวฟู่หยิบเข็มเงินขึ้นมา แล้วปักลงไปที่จุดตันจงของถังอวิ๋นเฟิงอย่างรวดเร็ว

ความเจ็บปวดในร่างกายของเขาหายไปทันที ทำให้ถังอวิ๋นเฟิงรู้สึกหายห่วง

จากนั้นอาจารย์คังก็ฝังเข็มเข้าไปในจุดเทียนทูตรงหน้าอก

ฝังเข็มไปทั้งหมดสิบสองเล่ม

ถังอวิ๋นเฟิงก็ได้กลับคืนสู่สภาพเดิม โดยไม่แสดงอาการถูกพิษเล่นงาน

ถังห