Mag-log inShare
บทที่ 163
Kaugnay na kabanata
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 164
หลี่ฮุ่ยหรานขมวดคิ้วแน่น: “พวกคุณเป็นใครกัน?”คนหัวล้านหนึ่งในนั้นพูดขึ้น: “แน่นอนว่าต้องเป็นเจ้าหนี้ของคุณไง คุณก็คือจางกุ้ยหลาน?”“จางกุ้ยหลานคือคุณแม่ของฉัน”ชายหัวล้านพูด: “งั้นพวกเราก็ไม่ได้มาผิดที่ แม่ของคุณยืมเงินจากซิ่นต๋าสินเชื่อของพวกเราไปหนึ่งร้อยล้านบาท บอกว่าจะคืนจนครบภายในสิบวัน”พูดจบ ชายหัวล้านก็หยิบสัญญาออกมา ด้านบนเขียนชื่อจริงของแม่ของเธออย่างชัดเจนหลี่ฮุ่ยหรานงุนงงในทันที จากนั้นหันมองไปทางแม่ของตัวเอง: “แม่ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?”จางกุ้ยหลานพูดจาอ้อมแอ้ม: “ฉัน......คือ ไหนบอกว่าสิบวันไม่ใช่เหรอ? พวกคุณทำไมถึงมาวันนี้ล่ะ?”ชายหัวล้านยิ้มเยาะ: “นับตั้งแต่วันที่คุณยืมเงิน ไม่ใช่เริ่มนับวันที่สอง”“คือว่า พวกคุณผ่อนผันหน่อยได้ไหม พรุ่งนี้ฉันจะเอาเงินคืนให้พวกคุณ” จางกุ้ยหลานรีบพูดขึ้น“คุณล้อเล่นเหรอ? ติดหนี้ใช้หนี้เป็นเรื่องที่ถูกต้องตามหลัก เรื่องแบบนี้ผ่อนผันกันได้ด้วยเหรอ?” ชายหัวร้านสายตาแน่นิ่ง ดูท่าทางแบบนี้อีกฝ่ายไม่อยากคืนเงินสินะ“แม่? แม่ไปยืมเงินหนึ่งร้อยล้านบาทตั้งแต่ตอนไหน? แม่เอาเงินหนึ่งร้อยล้านบาทนี้ไปทำอะไร?”หลี่ฮุ่ยหรานรีบพูดขึ้น“เงิ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 165
หลี่ฮุ่ยหรานมีแรงแค่นั้นดิ้นไม่หลุดด้วยซ้ำจางกุ้ยหลานรีบเข้าไปช่วยดึงและพูดตะโกนขึ้น: “พวกแกทำอะไร? ปล่อยูกสาวฉันนะ”“ไสหัวไป”ชายหัวล้านไม่ไว้หน้าสักนิด เขาถีบจางกุ้ยหลานจนล้มลงบนพื้นจากนั้นชี้หน้าด่าทอเธอ: “อีแก่ รีบไปหาเงินมาไถ่ตัวลูกสาวแกซะ”“อย่านะ ขอร้องพวกคุณปล่อยลูกสาวฉันไปเถอะ” จางกุ้ยหลานมือกุมท้องร้องโอดครวญแต่กลับทำได้แค่มองดูลูกสาวของตัวเองถูกพวกเขาพาตัวไปเธอทรุดตัวนั่งลงบนพื้นและร้องไห้เสียงดัง“เลี่ยวกั๋วต้ง! ผู้ชายที่สมควรถูกแทงเป็นพันครั้ง คุณหลอกฉันจนแย่แล้ว”……ขณะเดียวกัน หลินเฟิงเสร็จสิ้นการเข้ากรรมฐานฝึกบำเพ็ญพิษเย็นในร่างกายถูกเขาหลอมละลายไปจนหมดคนทั้งคนวิทยายุทธพัฒนาไปอีกขั้นหนึ่งเข้ากรรมฐานติดต่อกันหลายวัน เขารู้สึกหิวเล็กน้อย คิดจะไปหาอะไรกินใกล้ ๆเมื่อเดินออกจากคฤหาสน์ ลงจากเขาไปเพิ่งไปถึงตีนเขา รถเฟอร์รารี่คันหนึ่งก็ขับเข้ามาเกือบจะชนกับเขาโชคดีที่หลินเฟิงปราดเปรี่ยวคล่องแคล่ว หลบเลี่ยงได้อย่างไวรถเฟอร์รารี่จอดที่ข้างทาง กระจกรถลดลงช้า ๆ และมีเสียงด่าทอดังขึ้น: “ไอ้หนุ่ม เดินไม่ตาม้าตาเรือเหรอ?”หลินเฟิงขมวดคิ้ว: “พรรคพวก เป็นคุ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 166
หวางเส้าหลงพึงพอใจอย่างมาก และล้วงบัตรธนาคารออกมาใบหนึ่ง: “เงินนี้คุณเอาไปก่อน มีเรื่องอะไรผมค่อยติดต่อคุณ”“คืนนี้ผมยังมีเรื่องใหญ่ให้ทำ”“ได้ครับคุณชายหวาง” เลี่ยวกั๋วต้งยิ้มและรับบัตรธนาคารมากหลินเฟิงที่อยู่ห้องด้านข้างส่ายหน้า เขารู้สึกตั้งนานแล้วว่าเลี่ยวกั๋วต้งคนนี้เป็นต้มตุ๋น คิดไม่ถึงว่าจะร่วมมือกับหวางเส้าหลง“จางกุ้ยหลานนะจางกุ้ยหลาน จะต่อว่าเธอว่าอะไรดี”เงินสองร้อยล้านบาทสำหรับเขาไม่นับประสาอะไร แต่สำหรับหลี่ซื่อกรุ๊ปนั้นเป็นจำนวนเงินที่ไม่น้อยเลยหวางเสาหลงกับเลี่ยวกั๋วต้งทานอาหารเสร็จ ทั้งสองคนต่างแยกย้ายตัวใครตัวมันหลินเฟิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงตามเลี่ยวกั๋วต้งไปเลี่ยวกั๋วต้งฮัมเพลงในลำคอ เข้าไปนั่งในรถยนต์ของตัวเองจู่ ๆ เสียงหนึ่งดังขึ้นที่เบาะหลัง: “คุณเลี่ยวอารมณ์ดีจังเลยนะ?”“แน่นอนอยู่แล้ว”เลี่ยวกั๋วต้งตอบรับผ่าน ๆ แต่เมื่อพูดจบเขาก็พบความผิดปกติในทันทีมองผ่านกระจกมองหลัง หลินเฟิงนั่งอยู่บนเบาะหลังรถของตัวเองไอ้เวรนี่ขึ้นมาตั้งแต่ตอนไหนเขาตกตะลึงอย่างมาก กำลังจะลงจากรถหลินเฟิงกลับจับคอของเขาเอาไว้จากด้านหลังเลี่ยวกั๋วต้งขยับไม่ได้ในทันท
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 167
“อะไรนะ?” หลินเฟิงได้ฟังก็โกรธจนระงับอารมณ์ไม่อยู่แรงที่มือรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิมเลี่ยวกั๋วต้งถูกบีบคอจนหน้าแดงก่ำทันที และหายใจอย่างยากลำบากมาก“อ่อกอ่อก……ไว้ชีวิต ไว้ชีวิตด้วย……”หลินเฟิงตะโกนเสียงดังขึ้นมา: “หลี่ฮุ่ยหรานตอนนี้อยู่ที่ไหน?”“อยู่ที่อ่าวเทียนสุ่ย คฤหาสน์หมายเลข 13”เลี่ยวกั๋วต้งพยายามใช้แรงทั้งหมดพูดออกมา“ผมบอกทุกอย่างที่ผมรู้ไปหมดแล้ว รีบปล่อยผมเถอะ”หลินเฟิงขมวดคิ้วแน่น คฤหาสน์อ่าวเทียนสุ่ย?เขาเปิดประตูรถ ดึงเลี่ยวกั๋วต้งลงมาทันทีจากนั้นขับรถกลับไป“หลินเฟิง คุณเอายาแก้มาให้ผมสิ” เลี่ยวกั๋วต้งล้มนั่งบนพื้นแล้วตะโกนพูดขึ้นมาหลินเฟิงไม่ได้หันหน้ากลับมา จากนั้นตวาดใส่ด้วยเสียงเย็นชา: “เมื่อไหร่ที่คุณคืนเงินกลับไป ค่อยมาเอายาแก้จากผม”ขณะเดียวกันอ่าวเทียนสุ่ย คฤหาสน์หมายเลย 13 หลี่ฮุ่ยหรานถูกชายหัวล้านและคนอื่น ๆ ขังอยู่ในห้องรับแขกเธอรีบดึงหน้ากากที่คลุมหัวออกนี่ถึงได้เห็นสถานการณ์ตรงหน้าห้องที่เป็นระเบียบเรียบร้อยดูแล้วไม่เหมือนกับบริษัทสินเชื่ออะไรหลี่ฮุ่ยหรานเคาะประตูไม่หยุดและตะโกนเสียงดัง “ที่นี่ที่ไหนกัน? ปล่อยฉันออกไปนะ”ชายหัวล้านที่
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 168
“คุณ……” หลี่ฮุ่ยหรานตกตะลึงจนหน้าซีดจากนั้นลุกขึ้นในทันที อยากจะหนีไปจากที่นี่หวางเส้าหลงจับเธอเอาไว้ได้ และทุ่มลงบนพื้นอย่างแรง“อ๊ะ……” หลี่ฮุ่ยหรานเจ็บปวดจนร้องออกมาหวางเส้าหลงพูดเยาะหยัน: “หลี่ฮุ่ยหราน เธอยอมฉันซะดี ๆ เธอ สถานที่นี้เธอหนี้ออกไปไม่ได้หรอก”ขณะพูดก็ค่อย ๆ ถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกในตอนที่จะยื่นมือออกไปถอดเสื้อผ้าของหลี่ฮุ่ยหรานหลี่ฮุ่ยหรานก็กัดไปที่ข้อมือของเขาอย่างแรงทันใดนั้นหวางเส้าหลงก็เลือดไหลออกมาเป็นทาง“อ๊าก……แม่งหาเรื่องตายเหรอวะ” หวางเส้าหลงรู้สึกเจ็บปวดอย่างมากร้องโอดครวญในทันทีเขามองดูบาดแผลตรงข้อมือ และสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังของหลี่ฮุ่ยหรานเขาอดทนไม่ได้อีกต่อไปฟาดฝ่ามือตบไปที่ใบหน้าของเธอ“ว้าย……”หลี่ฮุ่ยหรานถูกตบจนล้มลงไปบนพื้นหวางเส้าหลงกลับไม่ยอมปล่อยไปเตะไปที่ท้องของหลี่ฮุ่ยหรานอย่างแรง“แม่ง ให้เกียรติไม่ยอมรับเกียรติ”“ฉันเปลืองแรงตามจีบเธอ เธอแม่งเห็นฉันเป็นอากาศ?”หลี่ฮุ่ยหรานหน้าซีดเซียว ขดตัวและกุมท้องเอาไว้ความเจ็บปวดแผ่ซ่านออกมาจากร่างกาย ทำให้เธอลุกขึ้นยืนไม่ได้ด้วยซ้ำหวางเส้าหลงกลับไม่มีความคิดจะหย
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 169
จู่ ๆ ในกระเป๋าของหวางเส้าหลงเสียงริงโทนโทรศัพท์ดังขึ้นหลินเฟิงล้วงโทรศัพท์ออกมาทันทีคนที่โทรมาก็คือพ่อของหวางเส้าหลงทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนโกรธเกรี้ยวดังขึ้นจากอีกด้าน: “แกไปอยู่ที่ไหนอีก? ฉันให้แกไปรับคุณหนูเฉินไม่ใช่เหรอ?”“ลูกชายของคุณตายแล้ว” หลินเฟิงพูดกับโทรศัพท์อย่างเรียบเฉย“แกแม่งเป็นใครกัน?” หวางเจ้นได้ยินเสียงของหลินเฟิงก็ตะโกนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงโมโห“ฉันคือหลินเฟิง ลูกชายคุณหาเรื่องตายเอง ถูกผมฆ่าตายแล้ว”หลินเฟิงน้ำเสียงสงบนิ่ง เหมือนกับกำลังพูดเรื่องเล็กจิ๊บจ๊อยเรื่องหนึ่ง“แกว่าอะไรนะ?” หวางเจิ้นไม่กล้าเชื่อหูของตัวเองแต่น้ำเสียงของอีกฝ่ายกลับไม่สะทกสะท้านเหมือนกับไม่ได้กำลังโกหก“ลูกชายของฉันอยู่ที่ไหน?” หวางเจิ้นน้ำเสียงเย็นชาหลินเฟิงเหลือบมองศพของหวางเส้าหลง: “คฤหาสน์อ่าวเทียนสุ่ย บ้านของลูกชายคุณ”“ไอ้หนุ่ม ไม่ว่านายเป็นใคร ถ้ากล้าหลอกฉัน นายตายแน่”“เชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่”หลินเฟิงพูดจบก็วางสายไปหวางเจ้นกลับตกตะลึงและสับสน เดาไม่ออกว่าอีกฝ่ายพูดจริงหรือล้อเล่นคิดไปคิดมาจึงตัดสินใจไปดูหน่อยพาคนของตระกูลหวางเดินทางไปที่คฤหาสน์อ่าวเทียนสุ่ยทั
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 170
“คุณพยาบาลครับ นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ?”“ผู้ป่วยถูกทำร้ายร่างกาย หมดสติไปแล้ว คุณเป็นอะไรกับเธอคะ?” พยาบาลคนหนึ่งถามขึ้น“ผมคือเพื่อนของเธอ”พยาบาลเห็นแบบนี้จึงรีบถามขึ้น: “งั้นคุณติดต่อครอบครัวของเธอได้ไหม?”“ได้ ได้อยู่แล้วครับ……” ชายชุดสูทรีบพูดขึ้น“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นคุณก็ไปกับพวกเราหน่อยค่ะ”“ได้ครับ” ชายชุดสูทไม่ได้ปฏิเสธ เขาพยักหน้าในทันที และขึ้นรถไปด้วยกันรถพยาบาลเพิ่งขับออกไปได้ไม่นานด้านหลัง คนของตระกูลหวางก็ตามมาถึงที่นี่หวางเจิ้นพาคนบุกเข้าไปในคฤหาสน์ของตระกูลเองทันทีนอกจากศพกองหนึ่งบนพื้น ก็เหลือเพียงหลินเฟิงที่ยังมีชีวิตอยู่ และนั่งสบายใจเฉิบอยู่บนโซฟา“นายก็คือหลินเฟิง?” หวางเจิ้นถามขึ้นอย่างโมโหหลินฟิงพยักหน้าอย่างเรียบเฉย“ลูกชายฉันอยู่ที่ไหน?” หวางเจิ้นถามคำถามที่ตัวเองเป็นกังวลมากที่สุดหลินเฟิงชี้ไปที่ห้องนอนหวางเจิ้นไม่พูดจา พุ่งเข้าไปในห้องทันทีเมื่อเห็นลูกชายของตัวเองตายอย่างน่าอนาถ หวางเจิ้นก็ร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างควบคุมไม่ได้“ไอ้สารเลว แกมีสิทธิอะไรฆ่าลูกชายของฉัน?” หวางเจิ้นสีหน้าดุดันตะโกนขึ้นมาหลินเฟิงกลับลุกขึ้
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 171
“ว่าไงนะ?” หวางเจิ้นตัวแข็งทื่อในฉับพลันดวงตาทั้งสองมองไปที่หลินเฟิงอย่างเหลือเชื่อไอ้หมอนี่มีคุณสมบัติอะไรที่จะมาเป็นลูกเขยของฉินเซี่ยวเทียน? “พูดแบบนี้ แสดงว่าวันนี้ผู้ว่าฉินจะปกป้องนายหลินเฟิงนี่ให้ได้เลยใช่ไหม?” “ถูกต้อง คุณทำอะไรหลินเฟิงไม่ได้หรอก ถ้าคุณอยากจะได้การชดเชยอะไรก็บอกผมมา”ฉินเซี่ยวเทียนเอ่ยด้วยใบหน้าที่ดูจริงจัง “แต่นับจากนี้ตระกูลหวางจะไม่มีความเกี่ยวข้องใด ๆ กับตระกูลฉินของเราอีก”“แล้วอ่าวเทียนสุ่ยก็ไม่ขอต้อนรับพวกคุณอีก”หวางเจิ้นเอ่ยด้วยใบหน้าอึมครึมว่า “ผู้ว่าฉินกะอีแค่หลินเฟิง คุณถึงต้องตัดขาดกับตระกูลหวางของเราเลยเหรอ?”“ดูไม่คุ้มใช่ไหมล่ะ?” “ไม่มีอะไรที่ไม่คุ้ม”ฉินเซี่ยวเทียนโบกมือ “สำหรับผมแล้วหลินเฟิงดีกว่าตระกูลหวางนับสิบตระกูลเสียอีก” “ฮึ”หวางเจิ้นส่งเสียงคำราม “ผู้ว่าฉินยังไม่ทันไรก็มาดูหมิ่นดูแคลนตระกูลหวางของเราแล้ว”“จะบอกความจริงให้คุณฟังนะ ธุรกิจตระกูลหวางในตอนนี้ได้ขยับขยายไปถึงจงโจวแล้ว อิทธิพลในเจียงโจวแบบนี้ไม่มีทางขัดขวางตระกูลหวางของผมได้หรอก”เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินเฟิงและฉินเซี่ยวเทียนถึงกับขมวดคิ้วเบา ๆคิดไม่ถึงว่าตร
Pinakabagong kabanata
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1532
“นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนของรองผู้จัดการหลงซิ่วด้วยหรือเปล่า?”"เอ่อ... ใช่"พูดอย่างตรงไปตรงมา จวงฉุนก็เป็นแค่สุนัขของหลงซิ่วเนื่องจากเขาไม่ใช่นักบู๊และไม่ได้รู้จักผู้คนมากมาย เขาจึงถูกหลงซิ่วส่งมาที่เมืองเจิ้งเต๋อทำหน้าที่เป็นผู้นำเล็กๆ ของคนเหล่านี้แต่คนเหล่านี้จากตระกูลหลงล้วนเป็นนักบู๊ ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วพวกเขาจึงดูถูกจวงฉุนที่เป็นคนโลภโมบและหื่นกามอย่างเขาดังนั้นครั้งนี้พวกเขาถูกเรียกมา เพราะเห็นแก่หน้าของหลงซิ่วเท่านั้น จวงฉุนก็ไม่มีอำนาจที่จะสั่งพวกเขาได้เลยจวงฉุนก็รู้ดีถึงเรื่องนี้เช่นกันดังนั้นเอาหลงซิ่วออกมาเป็นโล่ไม่อย่างนั้น คนพวกนี้คงหันหลังแล้วจากไปทันที“ก็ได้ งั้นเราควรรีบลงมือปฏิบัติการ หากหลี่ซื่อกรุ๊ปพบเห็นเรา เราคงเดือดร้อนแน่”“อย่ากังวล คนจากหลี่ซื่อกรุ๊ปจะไม่รู้เรื่องนี้”จวงฉุนยิ้มอย่างเย็นชาเขาคิดว่าเขาทำหน้าที่เก็บความลับได้ดีมาก แต่เกรงว่าจวงฉุนคิดจนหัวระเบิดก็ยังไม่เข้าใจอิ่นนั่วเจียจริงๆ แล้วเป็นคนของหลี่ซื่อกรุ๊ปและคนที่อยู่ข้างกายอิ่นนั่วเจีย ไม่ใช่บอดี้การ์ดส่วนตัวของอิ่นนั่วเจีย แต่เป็นคนของกลุ่มหลี่ซื่อกรุ๊ปไม่ควรยุ่งด้วยมา
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1531
“เถ้าแก่เริ่น ผมว่าผมเป็นคนใจดีมากและไม่ชอบใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหา คุณเชื่อผมไหม?”หลินเฟิงไม่ตอบคำถามที่น่ากระอักกระอ่วนอย่างยิ่งของเริ่นโหย่วไฉ แต่กลับถามคำถามด้วยรอยยิ้มแทนคำถามนี้ของหลินเฟิง ทำให้ใบหน้าของเริ่นโหย่วไฉกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้“แม่งเอ๊ย”“ทำร้ายคนของฉันไปหลายคนในพริบตาเดียว ยังพูดว่าเราถูกล้อมรอบโดยแกเพียงผู้เดียว ตอนนี้แกยังบอกฉันอีกว่าแกเป็นคนใจดี ไม่ชอบแก้ปัญหาด้วยความรุนแรงอีกเหรอ?”เริ่นโหย่วไฉเกือบจะกลอกตาไปด้านหลังศีรษะแต่เมื่อลองคิดดูดีๆ เขาเองก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?เขาเหลือบมองหลินเฟิง และเห็นได้ชัดจากท่าทางเยาะเย้ยว่าหลินเฟิงกำลังล้อเลียนเขาเป็นที่ชัดเจนว่าคำถามของหลินเฟิงในเวลานี้เป็นการเสียดสีต่อเริ่นโหย่วไฉเริ่นโหย่วไฉก็มีตอบสนองกลับมาได้ และรู้สึกซับซ้อนขึ้นมาทันใดเขาใช้ชีวิตเร่ร่อนในเมืองเจิ้งเต๋อมาครึ่งชีวิตแล้ว ระมัดระวังและหวาดกลัวอยู่เสมอ พยายามตัดสินใจเลือกทุกอย่างให้ปลอดภัยที่สุดแต่วันนี้การกระโดดซ้ำๆ ของเขาล้มเหลวอย่างสิ้นเชิงเพราะตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจนักบู๊เลยเขาไม่สามารถเข้าใจความสามารถของหลินเฟิงได้เลยยิ่งกว่าพระเอกบู๊
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1530
“ผิดแล้ว เถ้าแก่เริ่น จากที่ผมดู เป็นพวกคุณที่ถูกผมล้อมเอาไว้เพียงคนเดียว"อีกทั้ง......"รอยยิ้มของหลินเฟิงลึกมากขั้น“แถมยังส่งคนที่อยู่เบื้องหลังที่จัดการหลี่ซื่อกรุ๊ปของผมมาตรงหน้าผมอีกด้วย ประหยัดเวลาที่ผมไม่ต้องตามหาพวกเขาทีละคน มันสะดวกจริงๆ”“อ๊ะ? นายกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่? นายคนเดียวล้อมพวกเราไว้..”ก่อนที่ เริ่นโหย่วไฉจะพูดจบ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปจากความมั่นใจในชัยชนะกลายเป็นความตกตะลึงจากนั้นความตื่นตระหนกก็เกิดขึ้นหลินเฟิงกระโดดออกจากห้องทำงานและกลายเป็นเงาที่พร่ามัวทันทีเขาพุ่งเข้าไปในกลุ่มลูกสมุนจำนวนหลายร้อยคน ลำพังคนเดียวอย่างเปิดเผย“อ๊ากกกก!”"เอื้อกกก!"“อ้าก แขนฉัน แขนฉัน!”ท่ามกลางเสียงโอดครวญของพวกอันธพาลที่นี่ หลินเฟิงก็เหมือนกับสิงโตที่พุ่งเข้าใส่ฝูงแกะ และไม่มีใครหยุดเขาได้ด้วยซ้ำก่อนที่พวกอันธพาลเหล่านี้จะตอบโต้ หลินเฟิงก็ได้เคลื่อนไหวไปแล้ว เขาตัดแขนหรือต้นขาของพวกเขาอย่างไม่ใส่ใจ ราวกับว่าเขากำลังเดินเล่นอยู่ในสวนทำให้พวกเขาสูญเสียความสามารถในการโจมตีหลายๆ คนมองเห็นเงาดำแวบผ่านไปและรู้สึกเจ็บปวดอย่างอธิบายไม่ถูกเมื่อมองลงไป
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1529
“สหาย!”หลังจากที่เริ่นโหย่วไฉตะโกนใส่หลินเฟิง เขาก็มองไปที่กลุ่มสกายของเขาและออกคำสั่งเสียงดัง:"พวกนายแค่ลากผู้ชายคนนั้นออกไป!"“คุณชายจวงฉุนจะกลับมาแล้ว รอให้เขามาถึง เขาพายอดฝีมือของตระกูลหลง ก็สามารถฆ่าไอ้หมอนี่ได้โดยตรง!”"เรารอดูการแสดงก็พอ!""ดี!"ไม่พูดไม่ได้ว่า เริ่นโหย่วไฉหัวหน้าเล็กคนนี้มีเกียรติมากพอสมควรต่อหน้าพวกอันธพาลพวกนี้หลังจากเขาออกคำสั่ง ลูกสมุนพวกนี้ก็ล้อมรอบห้องทำงานที่หลินเฟิงและอิ่นนั่วเจียอยู่เอาไว้ท่าทางแบบนี้ ไม่ได้จะสู้ตายกับหลินเฟิงแค่อยากล้อมหลินเฟิงและอิ่นนั่วเจียไว้ที่นี่เท่านั้น"ต่ำทราม!"อิ่นนั่วเจียก็มองความคิดของเริ่นโหย่วไฉออก ยกคิ้วขึ้นทันที จากนั้นชี้ไปที่เริ่นโหย่วไฉและพูดด่าทอ“ต่ำทราม? หึ อิ่นนั่วเจีย อย่าคิดว่าเธอเป็นซูเปอร์สตาร์แห่งประเทศมังกร แล้วไม่มีใครกล้าแตะต้องเธอ!”“เธอในตอนนี้ไม่มีคนหนุนหลัง กลับยังอยากพึ่งพาตัวเองยิ่งใหญ่ขึ้นมา เธอไร้เดียงสาเกินไปแล้ว!”“น่ารังเกียจจริงๆ”อิ่นนั่วเจียกำหมัดแน่นจริงๆแล้วเริ่นโหย่วไฉก็พูดถูกครั้งนี้อิ่นนั่วเจียอยากสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเองในวงการบันเทิงของประเทศมังกร ด้วยความพ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1528
ครั้งนี้หลินเฟิงไม่ปล่อยไปอีกแล้ว คว้าคอเสื้อของเขาแล้วกดไว้กับผนังอย่างแรง“อ๊า!”เริ่นโหย่วไฉท้ายทอยกระแทกกับกับกำแพงอย่างแรงเจ็บจนเขาร้องโอดครวญออกมา“เถ้าแก่เริ่น ดูเหมือนคุณจะยังไม่สามารถเห็นสถานการณ์ได้ชัดเจนนักนะ!”หลินเฟิงเข้าไปหาเริ่นโหย่วไฉแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม:"ตอนนี้ผมให้โอกาสคุณครั้งสุดท้ายแล้ว"หลินเฟิงเอื้อมมือไปหยิบเช็คจำนวนยี่สิบห้าล้านจากในกระเป๋า ต่อหน้าเริ่นโหย่วไฉ“คุณอยากเป็นสุนัขของตระกูลหลง ถูกผมบีบคอตายตอนนี้ หรือคุณอยากจะบอกทุกสิ่งที่คุณรู้ให้ผมฟัง”เมื่อเห็นหลินเฟิงฉีกเช็คแล้วโยนลงพื้น ใบหน้าของเริ่นโหย่วไฉก็บิดเบี้ยวด้วยความเสียใจ“ฉัน...ฉัน...”เริ่นโหย่วไฉพูดคำเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเขาตกอยู่ในความสับสนอย่างสิ้นเชิง“ตัดสินใจไม่ได้เหรอ? งั้นผมช่วยคุณเอง”หลินเฟิงยิ้มอย่างเย็นชา ประสานนิ้วเข้าด้วยกันเพื่อรวบรวมกระแสพลังชี่แท้ แทงมันไปที่จุดตันเถียนของเขาทันใดนั้นพลังชี่แท้เป็นเกลียวถูกหลินเฟิงปล่อยเข้าสู่ร่างกายของเริ่นโหย่วไฉในขณะที่พลังชี่แท้ยังคงหมุนวนและขยายตัวต่อไปพลังชี่แท้นี้ยังคงกระแทกอยู่ในร่างของเริ่นโหย่วไฉไม่หยุด ทำให้เขาต้องกรี
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1527
“นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?”เริ่นโหย่วไฉหน้าตาโศกเศร้าเขาเป็นเพียงเจ้าของโรงงานเสื้อผ้าเล็กๆ ที่ต้องการสร้างรายได้ แม้ว่าจะมีอำนาจอยู่บ้าง แต่แค่ชื่อโรงงานเสื้อผ้าของเขาก็สามารถฟังออกโรงงานเสื้อผ้าหลงชิ่งจะเป็นโรงงานใหญ่โตอะไรได้ล่ะ?เงินที่เขาได้รับมาแค่พอเลี้ยงชีพพรรคพวกเมื่อครู่ได้เท่านั้นมีจวงฉุนจากตระกูลหลงมาก่อน บังคับให้ลูกน้องของเขาทำเครื่องแบบมากกว่าสิบชุดภายในเวลาไม่กี่วันใช้เพื่อปกปิดความเคลื่อนไหวของพวกเขาเขาจำนนต่อผลประโยชน์และการบังคับ ตัดเย็บเสื้อผ้าให้กับจวงฉุนและคนอื่นๆ อย่างเชื่อฟัง แต่คิดไม่ถึงว่าวันถัดมา เขาจะกลับมาอวดดีกับเขาอีกเขาและพรรคพวกได้ทำลายอุปกรณ์มูลค่าหนึ่งหมื่นล้านของหลี่ซื่อกรุ๊ป!แม่เจ้า นั่นมันหนึ่งหมื่นล้านเลยนะ!เมื่อได้ยินข่าวนี้เริ่นโหย่วไฉก็ตกใจจนสติแทบกระเจิง หากหลี่ซื่อกรุ๊ปตรวจสอบมาจนถึงเขาจวงฉุนของตระกูลหลงอาจจะสามารถหลบหนีไปได้ส่วนทางด้านเขาก็ซวย!ไม่ต้องพูดถึงการที่อิ่นนั่วเจียมาเยี่ยมเยียนด้วยตนเองแถมยังเอากดกระดุมของเขามาด้วย ซึ่งทำให้เขาตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้นภายใต้การแสดง เงินทอง และออเดอร์ของอิ่นนั่วเจีย ในที่ส
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1526
“เขาขู่กรรโชคผมบ่อยมากในช่วงนี้”"ถ้าไม่ใช่เพราะเขามีภูมิหลังอย่างตระกูลหลง ผมคงสั่งให้ลูกน้องของผมฆ่าเขาไปแล้ว!"เมื่อพูดถึงตรงนี้ รอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้าของเริ่นโหย่วไฉก็กลายเป็นความจนปัญญา"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง"หลินเฟิงพยักหน้า จากนั้นเหมือนจะนึกถึงบางอย่างได้ จึงมองไปที่เริ่นโหย่วไฉแล้วพูดว่า:“อ่อใช่ครับ เรื่องกระดุมที่คุณเพิ่งพูดเมื่อครู่นี้ผลิตที่นี่จริงๆ ใช่มั้ยครับ”“ถูก...ถูกต้องแล้ว”เริ่นโหย่วไฉตกตะลึงไปชั่วขณะ เขารู้สึกงุนงงเล็กน้อยหลังจากที่เขาพูดสถานการณ์ที่ตึงเครียดเช่นนี้ออกมา หลินเฟิงและอิ่นนั่วเจียก็ไม่ได้แสดงท่าทางกระวนกระวายหรือตึงเครียดอะไรออกมาตรงกันข้าม คนหนึ่งกลับสงบและมีสติมากกว่าอีกคน“พวกคุณอย่ากังวลเรื่องกระดุมเลย นี่มันก็สายมากแล้ว ผมคิดว่าจวงฉุนกับลูกน้องของเขาใกล้จะกลับมาแล้ว”"ถ้าคุณไม่ไปตอนนี้ ก็จะไม่มีโอกาสแล้ว"เริ่นโหย่วไฉ่พูดเร่งด้วยความร้อนรนในเมื่อเขาต้องการให้อิ่นนั่วเจียหนีไปและมอบเงินเช็คคงเหลือจำนวนยี่สิบห้าล้านบาทให้เขา!หากอิ่นนั่วเจียถูกจวงฉุนจับได้ เขาจะไปเอาเงินจากใคร?ตอนนี้กลับเป็นเริ่นโหย่วไฉที่งวิตกกังวลมากที่ส
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1525
หลังจากตัดสินใจที่จะเปิดเผยแผนการของจวงฉุน ความภาคภูมิใจก็ปรากฏบนใบหน้าของเริ่นโหย่วไฉ“คุณอิ่นนั่วเจีย คุณยังจำผู้ชายที่ชื่อจวงฉุนเมื่อครู่นี้ได้ไหมครับ?”“จวงฉุน?”อิ่นนั่วเจียพยักหน้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนดีอะไรแน่นอนแค่เธอจ้องมองเขาก็รู้ว่าเขามีเจตนาไม่ดีต่อเธอถึงขั้นที่ภายหลังยังสารภาพโดยตรง ไม่ได้เสแสร้งแล้วเขากล่าวว่าอยากตรวจร่างกาย เพื่อตรวจสอบว่าเป็นของธรรมชาติหรือของเทียมแค่คิดก็ทำให้คนรู้สึกอยากอ้วกทำไมถึงได้มีคนไร้ยางอายแบบนี้นะ“มีอะไรเหรอคะเถ้าแก่เริ่น เขาจะทำร้ายฉันเหรอ?”อิ่นนั่วเจียข่มความคลื่นไส้ในใจและยื่นหน้าเข้าไปถาม"ถูกต้องครับ"เริ่นโหย่วไฉถอนหายใจเล็กน้อยและกล่าวว่า:"ผมจะบอกความจริงกับคุณแล้วกัน!"“จวงฉุนคนนี้เป็นสมาชิกของตระกูลหลง แต่เขาเป็นแค่ลูกสมุนเท่านั้น เป็นแค่ตัวประกอง”“ครั้งนี้เขาพายอดฝีมือของตระกูลหลงมาด้วยหลายคน ซ่อนตัวอยู่ในเมืองเจิ้งเต๋ออย่างลับๆ ไม่รู้ว่าเขากำลังวางแผนอะไรอยู่”หลังจากหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าหลินเฟิงและอิ่นนั่วเจียต่างจ้องมองเขา เริ่นโหย่วไฉพิจารณาคำพูดของเขาเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า:“กระดุมที่คุณเอาออก
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1524
เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ อิ่นนั่วเจียก็ตกตะลึงเล็กน้อยเธอในฐานะซูเปอร์สตาร์แห่งประเทศมังกร แม้จะพิถีพิถันมากในการเลือกและออกแบบชุดของเธอ แต่โรงงานเล็กๆ แบบนี้กลับกล้าที่จะเรียกร้องเงินจำนวนมหาศาล ถึงยี่สิบห้าล้านบาทเรื่องนี้มันเกินเหตุไปหน่อยแล้วเงินยี่สิบห้าล้านบาทสำหรับอิ่นนั่วเจียไม่ใช่จำนวนเงินที่มากนัก แต่เอาเงินให้คนแบบนี้ ในใจของอิ่นนั่วเจียรู้สึกไม่พอใจเท่าไหร่นักเมื่อเห็นว่าอิ่นนั่วเจียตกตะลึง เริ่นโหย่วไฉก็ไม่ได้อุบอิบแต่พูดอย่างจริงจังว่า:“เชื่อผมเถอะครับ คุณอิ่นนั่วเจีย เวลาของคุณเหลือไม่มากแล้ว มีแต่คุณยอมทำข้อตกลงกับผมเท่านั้น คุณจึงจะหนีจากอันตรายได้”"ฉัน......"ขณะที่อิ่นนั่วเจียกำลังแสดงท่าทีลังเลว่าจะจ่ายเงินยี่สิบห้าล้าน หลินเฟิงก็ก้าวไปข้างหน้า“ผมตกลงแทนของคุณอิ่นนั่วเจีย”หลินเฟิงหยิบเช็คออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขา เขียนตัวเลขยี่สิบห้าล้านด้วยปากกาในห้องทำงานของเขาต่อหน้าเริ่นโหย่วไฉ จากนั้นส่งให้เริ่นโหย่วไฉอย่างเบามือ“ดี...ดีๆๆ”เริ่นโหย่วไฉหยิบเช็คขึ้นมาแล้วตรวจดู เขาพบว่ามันไม่ได้เป็นของปลอม ใบหน้าของเขามีความสุขทันใด และสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยคว
