บทที่ 163

หลายวันมานี้หลี่ฮุ่ยหรานงานยุ่งจนบอบช้ำ

หลังจากที่โครงการเริ่มต้น เงินที่อยู่ในมือของเธอก็ร่อยหรออย่างรวดเร็ว

เธอปิดเอกสารในห้องหนังสือแล้วเดินตรงไปที่ห้องของแม่

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก......”

“มีอะไร?” ภายในห้องมีเสียงของจางกุ้ยหลานดังขึ้น

หลี่ฮุ่ยหรานผลักประตูเข้าไป เห็นแม่ของตัวเองเสื้อผ้ายุ่งเหยิง ลุกขึ้นมาจากเตียงอย่างสะลึมสะลือ

“แม่ เลี่ยวกั๋วต้งช่วงนี้ทำไมไม่มาหาแม่แล้ว?” หลี่ฮุ่ยหรานถามขึ้น

ความสัมพันธ์ของแม่ตัวเองกับเลี่ยวกั๋วต้ง หลี่ฮุ่ยหรานเห็นแล้วแต่แค่ไม่ได้พูดออกมา

ในเมื่อแต่ละคนมีสิทธิในการเลือก

ตัวเองก็เข้ามายุ่งมากเกินไม่ได้ แต่ตั้งแต่ที่ครอบครัวตัวเองเอาเงินให้เลี่ยวกั๋งต้งยืม

ความถี่ที่เลี่ยวกั๋วต้งคนนี้มาหาแม่ของตัวเองยิ่งอยู่ยิ่งน้อยลง

จางกุ้ยหลานพูดด้วยสีหน้าอ่อนเพลีย: “เห้อ ช่วงนี้กั๋วต้งยุ่งมาก ไม่มีเวลา เป็นช่วงที่เขาการงานเจริญรุ่งเรือง”

หลี่ฮุ่ยหรานขมวดคิ้ว: “บริษัทของเขาเปิดตลาดแล้วไม่ใช่เหรอ? เอาแบบนี้แม่ให้เขาเอาเงินมาก่อนเถอะ!”

“ช่วงนี้บริษัทมีเรื่องให้ใช้เงินเยอะมาก”

จางกุ้ยหลานพูดอย่างเก้กัง “นี่เพิ่งให้ยืมไปไม่นาน ลูกก็รีบร้อนทวงเงิน ไม่ค่อยดีหรอ