Share

บทที่ 166

หวางเส้าหลงพึงพอใจอย่างมาก และล้วงบัตรธนาคารออกมาใบหนึ่ง: “เงินนี้คุณเอาไปก่อน มีเรื่องอะไรผมค่อยติดต่อคุณ”

“คืนนี้ผมยังมีเรื่องใหญ่ให้ทำ”

“ได้ครับคุณชายหวาง” เลี่ยวกั๋วต้งยิ้มและรับบัตรธนาคารมาก

หลินเฟิงที่อยู่ห้องด้านข้างส่ายหน้า เขารู้สึกตั้งนานแล้วว่าเลี่ยวกั๋วต้งคนนี้เป็นต้มตุ๋น คิดไม่ถึงว่าจะร่วมมือกับหวางเส้าหลง

“จางกุ้ยหลานนะจางกุ้ยหลาน จะต่อว่าเธอว่าอะไรดี”

เงินสองร้อยล้านบาทสำหรับเขาไม่นับประสาอะไร แต่สำหรับหลี่ซื่อกรุ๊ปนั้นเป็นจำนวนเงินที่ไม่น้อยเลย

หวางเสาหลงกับเลี่ยวกั๋วต้งทานอาหารเสร็จ ทั้งสองคนต่างแยกย้ายตัวใครตัวมัน

หลินเฟิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงตามเลี่ยวกั๋วต้งไป

เลี่ยวกั๋วต้งฮัมเพลงในลำคอ เข้าไปนั่งในรถยนต์ของตัวเอง

จู่ ๆ เสียงหนึ่งดังขึ้นที่เบาะหลัง: “คุณเลี่ยวอารมณ์ดีจังเลยนะ?”

“แน่นอนอยู่แล้ว”

เลี่ยวกั๋วต้งตอบรับผ่าน ๆ แต่เมื่อพูดจบ

เขาก็พบความผิดปกติในทันที

มองผ่านกระจกมองหลัง หลินเฟิงนั่งอยู่บนเบาะหลังรถของตัวเอง

ไอ้เวรนี่ขึ้นมาตั้งแต่ตอนไหน

เขาตกตะลึงอย่างมาก กำลังจะลงจากรถ

หลินเฟิงกลับจับคอของเขาเอาไว้จากด้านหลัง

เลี่ยวกั๋วต้งขยับไม่ได้ในทันท
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status