บทที่ 154

ดวงตาของถังหว่านเบิกกว้าง และใบหน้าก็กลายเป็นขาวซีดเหมือนกับหยวกกล้วย

เธอไม่เคยคาดคิดว่าหลินเฟิงจะดื่มทั้งหมดไปในฮึกเดียว

ปริมาณทั้งหมดนี่คือห้าสิบกรัมนะ

ฉินหยิงรู้สึกขนลุกมากขึ้นและไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

หลินเสว่เยี่ยนกอดอก พร้อมส่ายหัวและหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา

โดยคิดว่าหลินเฟิงเป็นคนโง่เง่าอย่างยิ่ง

“คะ...คุณกำลังรนหาที่ตาย”

คังโหย่วฟูคิดไม่ถึงว่าหลินเฟิงจะทำอะไรบุ่มบ่ามขนาดนี้

“ยาแก้พิษของฉันสามารถแก้พิษได้เพียงห้ากรัมเท่านั้น ตอนนี้คุณได้กลืนผงดวงฤทัยแตกสลายไปจนหมดขวด แม้แต่ตัวฉันเองก็ช่วยคุณไม่ได้”

ถังอวิ๋นเฟิงระเบิดเสียงหัวเราะ "ฮ่าๆ หลินเฟิง แกแส่หาเรื่องเองนะ ตอนนี้ไม่มีใครสามารถช่วยแกได้"

ถังหว่านรีบพูดกับคนรับใช้: "โทรหาหมอเทวดาจางเร็วเข้า"

หลินเฟิงยกมือขึ้นเพื่อห้ามเธอเอาไว้ “ไม่จำเป็น พิษนี้ไม่มีผลอะไรต่อระบบประสาทนี้ ฉันสามารถรักษามันได้ด้วยการพลิกฝ่ามือเดียว”

“หลินเฟิง เลิกพูดล้อเล่นสักที” ถังหว่านกังวลจนคิ้วขมวด

“เหมือนฉันล้อเล่นเหรอ?”

ท่าทางของหลินเฟิงจริงจัง: “พวกคุณอย่าเข้ามาใกล้ฉัน”

จากนั้นเขาก็นั่งขัดสมาธิ

เขาเริ่มถ่ายโอนลมปราณภายในร่างเพื่อขับไล่พิษเย