เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 130
บทที่เกี่ยวข้อง
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 131
ชายสวมหน้ากากลุกขึ้นยืน แววตาคู่นั้นของเขาจ้องมองไปยังหลินเฟิง“คุณหลิน คุณแข็งแรงมาก แต่ที่นี่ผมมีคนเป็นร้อย คุณคิดว่าจะมีชีวิตออกไปจากที่นี่ได้เหรอ?”“ไม่สู้มาเข้าร่วมกลุ่มแล้วรุ่งโรจน์ไปกับเราล่ะ”"แกคิดว่าแกเป็นใคร?"หลินเฟิงตอบอย่างดูถูก“คู่ควรแล้วเหรอที่จะมาพูดโน้มน้าวฉัน?”มุมปากของชายสวมหน้ากากกระตุกเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าเขาจะเย่อหยิ่งได้ขนาดนี้“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ตายซะ”ชายที่สวมหน้ากากโบกมือออกคำสั่งนักฆ่าจำนวนนับไม่ถ้วน กำลังโจมตีที่เขาอย่างบ้าคลั่งหลินเฟิงไม่มีความกลัวเลยสักนิดเดียวเขาตะโกนด้วยความโกรธและวิ่งฝ่าเข้าไปในฝูงชนความโชคดีภายในของเขา ความเร็วนั้นเร็วถึงขั้นสุดต่อยออกไปหนึ่งหมัด ลมก็พัดแรงขึ้นทันทีพริบตาเดียวก็มีคนถูกซัดจนปลิวออกไปนักฆ่ากลุ่มนี้ไม่สามารถต้านทานทุกท่วงท่าของหลินเฟิงได้ชายสวมหน้ากากเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหม่าขึ้นมาทันทีร่างกายของหลินเฟิงดั่งมังกรน้ำ เคลื่อนไหวไปมาท่ามกลางผู้คนชายที่สวมหน้ากากตกใจ "จับผู้หญิงคนนั้นไว้"เขาถึงได้เข้าใจว่าจุดประสงค์ของหลินเฟิงคือการช่วยชีวิตของฉินหยิงคนที่จับฉินหยิง
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 132
หลินเฟิง ไม่ให้โอกาสเขาหายใจ รีบพุ่งไปข้างหน้าเขาอย่างรวดเร็ว"ตายซะ"ชายสวมหน้ากากได้ตะโกนออกไปเขาดึงปกเสื้อด้วยมือซ้าย เสื้อกันลมบนตัวของเขาก็โบกสะบัดทันทีเข็มเงินที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อก็ถูกเหวี่ยงออกไปทันทีมันซัดลงมาเหมือนฝนที่ตกกระหน่ำหลินเฟิงโบกมีดเหล็กในมือต้านไว้มืออีกข้างกั้นใบหน้าของตัวเองไว้เข็มเงินชิ้นใหญ่ถูกซัดออกไปทันทีแต่ยังมีเข็มเงินจำนวนหนึ่งติดอยู่ในร่างกายของเขาเมื่อชายสวมหน้ากากเห็นแบบนี้ ก็ยิ้มมุมปากอย่างได้ใจ "เจ้าหนู โดนเข็มเงินสามเล่มของฉันเข้า วันนี้แกได้ตายแน่นอน"“ไม่มีใครถอนพิษของฉันได้ ถ้าอยากมีชีวิตอยู่ ก็ตัดแขนตัวเองแล้วคุกเข่าขอร้องฉันซะ”หลินเฟิงรู้สึกหนาวสั่นข้างในทันทีพิษนี้ทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมากเป็นเงาเทียนซวงที่ถังหว่านตกลงไปครั้งนี้ต้องเป็นคนที่วางยาพิษถังหว่านแน่ๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่ปล่อยให้เขาหนีไปได้ความโกรธของหลินเฟิงปะทุออกมาจากก้นบึ้งของใจ ฟันทุกอย่างขาดออกเป็นท่อนๆ ด้วยกำลังมีดที่มีชายสวมหน้ากากตกใจมาก คาดไม่ถึงว่าชายหนุ่มคนนี้ยังสามารถใช้พลังงานภายในของเขาได้เขาหลบโดยไม่ลังเลและตะโกนบอกถังหยุนเหล่
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 133
ในใจถังหยุนเหลยไม่มีแม้แต่ความกลัว "แล้วไงล่ะ ถึงยังไงในวันนี้คุณก็ต้องตายอยู่แล้ว"หลินเฟิงส่ายหัวอย่างเบื่อหน่ายแล้วพูดว่า "เจ้าหนู ฉันแนะนำว่าคุณอย่ายิง ไม่งั้นเจ้าบ้านตระกูลถังก็ไม่สามารถรับประกันช่วยชีวิตคุณไว้ได้"“และปืนของคุณทำร้ายฉันไม่ได้หรอก”"ฮ่าๆๆๆ......"ถังหยุนเหลยหัวเราะเสียงดัง "แกนี่มันหนังหนาจริงๆ?"ดวงตาของหลินเฟิงเต็มไปด้วยความมั่นใจ "ไม่งั้น คุณลองดูไหม?"ถังหยุนเหลยจ้องมอง และรู้สึกได้ว่าหลินเฟิงไม่กลัวปืนของเขาจริงๆทั้งสองฝ่ายเงียบไปชั่วขณะ มีเพียงเสียงลมที่พัดซ่าๆในป่าอันเงียบสงบเส้นประสาททั้งสองฝ่ายขาดผึง“ปัง” เสียงปืนดังขึ้นไฟพุ่งออกมาจากลำปืนของถังหยุนเหลยทันใดนั้น หลินเฟิงก็ยื่นมือออกไป คว้ามันและหันหลังกลับอย่างสง่างามหยุดอยู่ที่เดิมมือขวากำหมัดแน่นแล้วค่อยๆยืดออก"คุณ......"ถังหยุนเหลย ตกใจดวงตาของเขาเบิกกว้างดวงตาคู่หนึ่งมองสำรวจยังร่างกายของหลินเฟิง บนร่างกายของเขาไม่มีบาดแผลเลยแม้แต่นิดเดียวชายหนุ่มคนนี้...ใช้มือเปล่าจับกระสุนได้จริงหรือ?นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน?“ฉันบอกแล้วว่าคุณฆ่าฉันไม่ได้หรอก”ดวงตาของหลินเฟิงเต็มไป
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 134
ถ้าเขาวางปืนลงตอนนี้ ก็สามารถให้โอกาสเขาอีกครั้งได้แต่ชายหนุ่มคนนี้กลับกล้าลั่นไก เขาต้องตายแน่ๆทันทีที่พูดจบ เขาก็ใช้แรงบิดมัน“ค่า” เป็นเสียงที่คมชัดคอของถังหยุนเหลยก็ขาดออกนอนตายตาไม่หลับเขานึกไม่ถึงเลยว่าหลินเฟิงไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาแบบนี้หลังจากสังหารถังหยุนเหลยแล้ว หลินเฟิง ก็มองไปรอบๆ ไม่เห็นร่องรอยของชายสวมหน้ากากเขาเจอหินสะอาดก้อนหนึ่ง จึงนั่งพักผ่อนตามลำพังขณะนี้ ฉินหยิงก็ตามมาทัน ทันใดนั้นก็เห็นเลือดบนฝ่ามือของหลินเฟิงจึงก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและถามว่า "คุณหลิน ไม่เป็นไรใช่ไหม?"หลินเฟิงก้มมองไปที่ฝ่ามือของเขา ส่ายหัวแล้วพูดว่า "ไม่เป็นไร"หลังจากพูดจบ เขาก็ดึงกระสุนออกจากฝ่ามืออย่างแรงเลือดสีแดงไหลออกมาฉินหยิงที่อยู่ด้านข้างดูหวาดกลัว กลืนน้ำลายของเธอหลังจากตกตะลึงอยู่นาน ในที่สุดก็รู้สึกตัว จึงรีบถอดเสื้อคลุมออก ฉีกเสื้อออกเป็นเส้นๆคุกเข่าต่อหน้าหลินเฟิง และช่วยพันผ้าพันแผลที่ฝ่ามือของเขาเอวของฉินหยิงนั้นบางราวกับต้นหลิว แต่กลับมีมัดกล้ามเนื้อไม่น้อยแม้จะไม่ใช่สาวสวย แต่ก็ปฏิเสธรูปร่างของคนที่ฝึกศิลปะการต่อสู้แบบนี้ไม่ได้แม้แต่ถังหว่าน
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 135
“ตอนนี้หยุนเหลยอยู่ที่ไหน?” หลินเสวี่ยเยี่ยนรีบถามอย่างรวดเร็วครู่หนึ่งฉินหยิงไม่รู้จะตอบยังไงได้แค่มองออกไปไกลๆหลินเสวี่ยเยี่ยนมองตามแววตาของเธอ ตอนนั้นก็เห็นร่างของถังหยุนเหลยใบหน้าเปลี่ยนอย่างมาก "ใครฆ่าถังหยุนเหลย?"ฉินหยิงกำลังจะพูดทันใดนั้นเสียงของหลินเฟิงก็ดังขึ้น "ฉันฆ่าเขาเอง""อะไรนะ?"หลินเสวี่ยเยี่ยนตะโกนอย่างเดือดดาล "คุณกล้ามาก คนของตระกูลถังคุณก็ฆ่าอย่างงั้นเหรอ?"หลินเฟิงพูดอย่างดูถูก "ถ้าเขากล้าฆ่าฉัน ก็คงต้องเตรียมพร้อมตายนะสิ"ฉินหยิงกลัวว่าเขาจะโกรธคุณนายหลิน เธอจึงช่วยอธิบายอย่างรวดเร็ว "คุณนายหลิน เรื่องนี้จะโทษหลินเฟิงไม่ได้นะ"“หลินเฟิงต้องการช่วยชีวิตฉัน และเขาก็มีปืนอยู่ในมือ ถ้าคุณหลินไม่ลงมือ เราทั้งคู่จะต้องตายอย่างแน่นอน”ถังหว่านที่อยู่ด้านข้างพยักหน้าและกล่าวว่า "หยิงหยิงพูดถูก ตอนนั้นเป็นเรื่องเร่งด่วน ก็ในเมื่อถังหยุนเหลยทรยศตระกูลถัง"“ก็สมควรตาย”“สิ่งที่คุณพูดนั้นง่าย แล้วถ้ามีคนในเมืองจิงตูติดตามคดีนี้ล่ะ?”หลินเสวี่ยเยี่ยนตะโกนอย่างเย็นชา "หลินเฟิง จากนี้ไปคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากเจียงโจว รอให้ผู้คนในจิงตูจัดการลงโทษก่อนเหรอ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 136
หลินเสวี่ยเยี่ยนส่ายหัวไปมา “คุณอยากเก็บหลินเฟิงขนาดนั้นเลยหรอ?”ถังหว่านหลี่ถอนหายใจแล้วพูดว่า "คุณเพิ่งมาเจียงโจวไม่นาน มีบางเรื่องที่คุณยังไม่เข้าใจ"“หลินเฟิงคนนั้นไม่ได้ง่ายอย่างที่คุณคิด ไม่แน่ว่าตระกูลถังกลับมาเพราะเจ้าเด็กคนนั้นนะ”"เหอะ"หลินเสวี่ยเยี่ยนพูดเหอะเบาๆ “ฉันหวังว่ามองคนถูกนะ”บนรถ ถังหว่านที่นั่งอยู่ข้างคนขับก็มองหลินเฟิงผ่านกระจกมองหลังแล้วถามว่า "หลินเฟิง คุณรู้ไหมว่าครั้งนี้ใครเป็นแกนนำ?"หลินเฟิงส่ายหัวไปมา "ชายคนสวมหน้ากากคนนั้น ฉันเห็นหน้าเขาไม่ชัด"“แต่คนนั้นน่าจะเป็นคนของลัทธิเซียนหนานไห่”“ลัทธิเซียนหนานไห่?” ถังหว่านขมวดคิ้วขึ้นลัทธินี้ตัวเองยังไม่ได้ยินมาก่อนเลยทำไมต้องไปลงมือเองหละ?“พวกเราไม่ได้มีเรื่องเครียดแค้นกับพวกเขานะ!”“คนนั้นอยู่ภายใต้เซี้ยงตงเซิง ถังหยุนเหลยพูดจากปากตัวเอง”หลินเฟิงอธิบายว่า: "เซี้ยงตงเซิงรับปากถังหยุนเหลย หลังจากที่จัดการคุณเขาจะมาดูแลบริษัทเชิงถังธุรกิจที่เจียงโจว"ถังหว่านกัดฟันสีเงินของเธอ กำหมัดแน่นพร้อมแอบด่า “ไอ้เซียงตงเฉิงนี่..."“ยังไงก็ตาม ใครคืออาจารย์เหลียง? ทำไมตระกูลเซี้ยงถึงลอบฆ่า” หลินเฟิงถามด้
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 137
ถังหว่านรับสั่งยาอย่างระมัดระวังแล้วถามอย่างสงสัยว่า “คุณหลิน ว่าแต่ยาเม็ดเล็กนี้ชื่อว่าอะไร?”“ยาปรับประสานพลัง ฉันพัฒนามันตอนว่างๆ ตอนแรกจะใช้เพื่อเพิ่มความแรง แต่ได้เพิ่มตัวยาอื่นๆเข้าไป แล้วก็มีสรรพคุณด้านความงามเช่นกัน”ฟังเขาบรรยายสรรพคุณอย่างสงบนิ่งถังหว่านกับฉินอิ๋งยิ่งอึ้งจนปากค้าง บางอย่างดูน่าเหลือเชื่อยาลูกกลอนวิเศษนี้หลินเฟิงทำแบบไม่ได้ตั้งใจงั้นหรอ?เขาสามารถพัฒนายาลูกกลอนได้จริงๆ ถ้านี่ไม่ใช่พรสวรรค์แล้วมันคืออะไรพวกเขาทั้งสองไม่สงสัยเลยว่าใบสั่งยานี้เป็นของจริงหรือไม่ ยังไงซะทักษะการแพทย์ของหลินเฟิงพวกเขาก็เคยเห็นการพัฒนาศิลปะการต่อสู้เป็นเรื่องง่าย การพัฒนายาลูกกลอนก็ไม่ใช่เรื่องยากเช่นกันทำให้ถังหว่านอดไม่ไหวที่จะกอดจูบหลินเฟิงสักสองครั้ง ตัวเองพบสมบัติล้ำค่าเข้าให้แล้วเธอรีบเซ็นเช็คอย่างรวดเร็ว บนนั้นเขียนเลขศูนย์แถวยาวแล้วยัดในมือหลินเฟิง“หลินเฟิง เอาเงินนี้ไป”หลินเฟิงก้มหน้ามองเช็คธนาคารในมือจำนวนยี่สิบล้าน นี่มันไม่ใช่จำนวนน้อยๆเลย“คุณเก็บเงินนี้ไว้เถอะ...”เงินมันไม่มีความหมายกับเขาเลย ถ้าต้องการใช้ก็แค่ไปหาจ้าวเทียนหวา ถังหว่านกลับปฏิเสธไป
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 138
เลี่ยวกั๋วต้งขมวดคิ้วขึ้นเขาอยู่ใกล้ชิดกับจางกุ้ยหลานเพราะอยากได้เงินเธอเท่านั้น ทุกวันอยู่ใกล้กับหญิงแก่วัยสี่สิบจนเขาอยากจะอ้วกแล้ว เมื่อเห็นผู้ชายที่รักของเธอขมวดคิ้วขึ้น จางกุ้ยหลานเลยถามว่า "ทำไมหรอกั๋วต้ง คุณไม่ตกลงงั้นเหรอ?"“เอ่อ...จะเป็นแบบนั้นได้ยังไงหละ?”เลี่ยวกั๋วต้งเปลี่ยนสีหน้าทันที พูดด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ "จริงๆฉันคิดเรื่องนี้มาตั้งนานแล้ว แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เหมาะ""ทำไมล่ะ?"“หนึ่งคือเราไม่มีสถานะกัน ถึงแม้ว่าเราจะแต่งงานครั้งที่สอง แต่ฉันคิดว่าก็ควรทำให้มันเป็นกิจลักษณะทำให้คนทั้งเจียงโจวรู้”เมื่อได้ยินจางกุ้ยหลานได้ยินสิ่งนี้ หน้าเธอก็ยิ้มอย่างเขินอาย "เราก็โตๆกันแล้ว ทำไมถึงคิดเรื่องเด็กๆแบบนี้อยู่?"“จะพูดแบบนี้ไม่ได้นะ การแต่งงานมันเป็นเรื่องใหญ่ ฉันมาเที่ยวมาบ้านคุณตลอดก็จะถูกคนอื่นเอาไปนินทาได้” เลี่ยวกั๋วต้งพูดอย่างชอบธรรมพอจางกุ้ยหลานได้ฟังก็รู้สึกว่าดูมีเหตุสมผลในใจก็รู้สึกซาบซึ้งใจยิ่งขึ้น เธอไม่คิดว่าเลี่ยวกั๋วต้งจะคิดถึงเพื่อเธอมากมายขนาดนี้ตัวเองไม่ได้ดูคนผิดไปจริงๆเลี่ยวกั๋วต้งพูดอย่างเศร้าโศกในเวลานี้ "อีกอย่าง เรื่องที่บริษัทก็มีเ
บทล่าสุด
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1260
“เป็นยังไงบ้าง? แผลคุณหายแล้วยัง?”“หายก็หายแล้วนั่นแหละ แต่ยังมีรอยแผลเป็นนิดหน่อย”ถังหว่านส่งเสียงไม่พอใจเล็กน้อย“ฉันไม่อยากให้หลี่ฮุ่ยหรานเห็นหรอกนะ ยังไงซะ ถ้าคิดถึงฉัน ก็ทำตัวดีๆ รออีกสักหน่อย”“อืม”หลินเฟิงวางสายโทรศัพท์และคิดอยู่ครู่หนึ่งเดิมทีเขาอยากไปกับหลี่ฮุ่ยหราน แต่เมื่อคิดว่าหลี่ฮุ่ยหรานงานยุ่งขนาดนี้ เขาอย่าไปเพิ่มความวุ่นวายให้เธอเลย“จ้าวเทียนหัว เตรียมรถให้ฉันคันหนึ่ง”หลินเฟิงโทรศัพท์ไปหาจ้าวเทียนหัว เมื่อจ้าวเทียนหัวได้ยิน กลับลำบากใจเป็นครั้งแรก“คุณชายหลิน ผมไม่มีสาขาย่อยที่เมืองเจิ้งเต๋อ ถ้าจะจัดเตรียมรถ เกรงว่าคงหารถที่เหมาะสมกับสถานะของคุณไม่ได้ชั่วคราว…”ได้ยินคำพูดนี้ หลินเฟิงส่ายหน้ายิ้มพูดว่า:“แค่ยานพาหนะเอง ไม่ต้องเอารถที่ดีอะไร นายรีบเตรียมให้หน่อยก็พอแล้ว”“ก็ได้รับ”จ้าวเทียนหัวขานรับ จากนั้นผ่านไปไม่นาน รถยนต์ออดี้ คันหนึ่งจอดอยู่ใต้ตึกของหลี่ซื่อกรุ๊ปหลินเฟิงก็ไม่ได้เลือกอะไรเพียงแต่หลังจากที่เขานำของขวัญที่ถังหว่านเตรียมเอาไว้ออกไปก็คิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงนำหยกจิ้งจอกมีตำหนิที่ได้รับจากต่งเทียนไป๋ติดตัวไปด้วยถึงแม้หยกจิ้งจอกจะม
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1259
หลินเฟิงกลับมาถึงหลี่ซื่อกรุ๊ปเวลาหนึ่งสัปดาห์นี้ หลินเฟิงใช้ชีวิตอย่างสบายๆ มากเขาออกคำสั่งจิ่วเทาอยู่ในสำนักงานของเขา ขณะที่เขากำลังสั่งให้จิ่วเถาอยู่ในสำนักงานของเขาเพื่อรวบรวมสมาชิกที่เหลือของแก๊งหมาป่าสีเลือด และฝึกศิลปะการต่อสู้ไปด้วยให้ร่างกายของเขาปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากการบรรลุหลินเฟิงในตอนนี้ได้กลายเป็นปรมาจารย์ระดับสูงที่แท้จริงของประเทศมังกรที่ไม่เป็นรองใครแล้วถ้าหากพูดว่า ก่อนหน้านี้พ่อบ้านกับบริวารของตระกูลหลง สามารถสร้างความลำบากให้หลินเฟิงได้ ส่วนตอนนี้ พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินเฟิงอีกแล้วเกรงว่า มีเพียงผู้แข็งแกร่งที่สุดในประเทศมังกร ยอดฝีมือแดนเทพที่ยืนอยู่บนยอดปิรามิด ถึงจะสามารถงัดข้อกับหลินเฟิงได้เช่นผู้นำตระกูลหลงหรืออย่างเช่นราชาหลินแห่งตอนใต้…พ่อของเขาหลังจากความแข็งแกร่งที่เปลี่ยนไปของหลินเฟิง คนทั้งคนก็เปลี่ยนแปลงไปไม่เพียงมีออร่าที่ทำให้คนหลงใหลที่ไม่สามารถอธิบายได้ยังมีรัศมีของปรมาจารย์ผู้หลุดพ้นจากทางโลกและไม่สนใจเรื่องทางโลกอายุแค่นี้ก็มีออร่าที่แข็งแกร่งแบบนี้ สามารถพูดได้ว่าแปลกประหลาดอย่างมากสำหรับการเปลี่ยน
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1258
“เอ่อ…ค่ะ”หญิงรับใช้ก็ลำบากใจเล็กน้อย เห็นหลินเฟิงไม่พูดอะไร พวกเธอก็ทำได้คุกเข่าลงที่ด้านข้างหลินเฟิง และเก็บเศษหินเหล่านี้ขึ้นมาสุดท้ายก็คือให้กับหลินเฟิง“ขอบคุณ”หลินเฟิงขอบคุณหญิงรับใช้เสียงเบาส่วนหญิงรับใช้คนนี้เดิมคิดว่าหลินเฟิงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แต่คิดไม่ถึงว่าหลินเฟิงจะขอบคุณเธอที่เป็นบุคคลไม่สำคัญแบบนี้ทำให้เธอทำอะไรไม่ถูกชั่วคราว“เอาล่ะเอาล่ะ ผมเชื่อว่าสหายน้อยหลินก็มีความเป็นของตัวเอง ต่อให้เป็นเศษหินก็ไม่ส่งผลกระทบอะไร”ต่งเทียนไป๋เห็นบรรยากาศน่าอึดอัด จึงรีบพูดเสริมให้หลินเฟิงหินก้อนนี้แตกที่ในมือของหลินเฟิง ถ้าหากหลินเฟิงย้อนกลับมาหาเขา งั้นเขาก็สามารถเอาตัวเองออกมาได้แต่สุดท้ายก็ยังต้องไว้หน้าหลินเฟิงเขาข้ามตอนนี้ไปอย่างรวดเร็ว เอาสมบัติล้ำค่าชิ้นต่อไปออกมาส่วนสมาธิของหลินเฟิงในตอนนี้อยู่ที่ในร่างกาย ไม่ได้รู้สึกสนต่อสมบัติล้ำค่าของต่งเทียนไป๋อีกต่อไปผ่านไปครู่หนึ่ง ท้องฟ้าเริ่มมืดสมบัติล้ำค่าของต่งเทียนไป๋ก็ถูกนำออกมาจนหมดแล้วหนึ่งในนั้นมีขวดหยกที่ถูกถังฮั่วประมูลเอาไปได้ด้วยสองพันห้าร้อยล้านบาททุกคนต่างชื่นชม เป็นเพราะมูลค่าของขวดหยกชิ้นนี้
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1257
และเลือดที่เปื้อนอยู่บนหินก้อนนี้เป็นสารจำเป็นและเลือดของผู้นำสำนักเสวียนเทียน ที่เป็นเพราะถูกล้อมโจมตี จนทะลวงขั้นไม่สำเร็จ และนั่นก็คือเลือดของอาจารย์ของหลินเฟิงถึงแม้อาจารย์ของเขาตอนนั้นจะไม่ได้บรรลุขอบเขตเทพ แต่มีเค้าลางของพลังจิตวิญญาณเซียนแล้วและสารจำเป็นและเลือดที่อยู่บนหินนี้ ถูกเจือปนด้วยกลิ่นอายของจิตวิญญาณเซียนไม่ว่าจะจากมุมมองเหตุผล หรือส่วนบุคคล หลินเฟิงไม่อยากเห็นหินก้อนนี้หลุดล่องอยู่ภายนอกเลือดที่อยู่บนหินก้อนนี้ หมายถึงความไม่ยอมแพ้ของอาจารย์แสดงถึงโศกนาฏกรรมของสำนักเสวียนเทียนที่ถูกทำลายล้างแสดงถึงการเดินทางเร่ร่อนสามปีของหลินเฟิงดังนั้นสำหรับหลินเฟิงแล้ว หินก้อนนี้เป็นสมบัติที่ไม่สามารถประเมินค่าได้อย่าว่าแต่สองหมื่นห้าพันล้านบาท ต่อให้เป็นห้าหมื่นล้านบาท หนึ่งแสนล้านบาท หลินเฟิงก็ต้องเอามาให้ได้หลินเฟิงเอาเงินสองหมื่นห้าพันบาทที่มีทั้งตัวออกมา มอบให้ต่งเทียนไป๋ เขาก็ได้รับหินก้อนนั้นมาตามที่ต้องการถือไว้ในมือรู้สึกอบอุ่นมากที่สุดเหมือนกับเลือดร้อนที่อยู่ข้างบนยังไม่เหือดแห้ง หลินเฟิงอดไม่ได้ น้ำตาจะไหลออกมาในทันที แต่สุดท้ายก็ยังอดกลั้นเอาไ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1256
หรือว่าหินก้อนนี้จะเป็นของล้ำค่าจริง ๆ?เขาจงใจประเมินค่าให้ต่ำ เพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่น ๆแย่งชิงกับเขางั้นเหรอ?เมื่อคิดถึงตรงนี้ ทุกคนในนี่นั้นต่างก็เริ่มกังขาแล้วเมื่อต่งเทียนไป๋เห็นการกระทำของหลินเฟิง ก็รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที การที่หลินเฟิงทำแบบนี้ ไม่ใช่เป็นการโฆษณาก้อนหินของตัวเองงั้นเหรอ?เขารีบถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มว่า :“เพื่อนตัวน้อยหลิน โปรดอภัยที่ผมสายตาไม่ดี ถึงแม้จะได้มาในราคาที่สูง แต่ก็คิดมาตลอดว่ามันคือทับทิม”“ไม่รู้ว่าเพื่อนตัวน้อยหลินจะช่วยแก้ปริศณาให้หน่อยได้ไหม? ถ้าหากไม่ใช่ทับทิม งั้นมันคืออะไร?”“เป็นเพียงแค่หินธรรมดาทั่วไป”หลินเฟิงยังคงอธิบายอย่างใจเย็น แต่แววตาของเขากลับดูซับซ้อนและพูดอย่างใจเย็นว่า :“ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ก้อนหินธรรมดาทั่วไป แต่กลับมีความหมายกับผมเป็นพิเศษ ดังนั้นผมจึงอยากได้มันมา”“พรวด....”หลังจากที่ได้ยินคำพูดนี้ ถังฮั่วที่อยู่ด้านข้างก็หัวเราะขึ้นมาหลินเฟิงคิดว่าพวกเขาเป็นคนโง่กันหมดแล้วใช่ไหม?พูดในตอนแรกว่ามันไม่ใช่ทับทิม และยังพยายามประเมินค่าให้ต่ำอีก หลังจากนั้นตัวเองก็เดินออกไปซื้อมัน เห็น ๆอยู่ว่ามันมีบางอ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1255
เป็นไปตามที่คิด งานแกะสลักไม้ชิ้นนี้ไม่ได้มีมูลค่าสูงมากนักุท้ายก็ถูกคนซื้อไปในราคาเพียงสองล้านบาทเท่านั้นจากนั้น ต่งเทียนไป๋ก็เอาชามกระเบื้องอีกหนึ่งชุดออกมาชามลายนี้ก็ไม่ได้มีอะไรปัญหาอะไรเช่นกันเมื่อเห็นแบบนี้ หลินเฟิงก็พยักหน้าถึงแม้ว่าของพวกนี้จะไม่ได้เข้าตาหลินเฟิง แต่ก็ไม่ใช่ของปลอม ที่จะขายได้ในราคาเจ็ดร้อยห้าสิบล้านบาทเมื่อเห็นว่าหลินเฟิงไม่ได้พูดอะไรออกมานานแล้ว ในที่สุดต่งเทียนไป๋ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกดูเหมือนว่างานเขียนอักษรชิ้นก่อนหน้านี้ จะเป็นข้อยกเว้นจริง ๆสุดท้ายเขาก็วางใจและเอาของล้ำค่าอีกชิ้นหนึ่งออกมาจากของสะสมของตัวเองเป็นปะการังคริสตัลสีแดง“ทุกท่าน ปะการังคริสตัลสีแดงชิ้นนี้ผมได้รอบรวมสะสมมาจากเมืองหนานไห่ มีราคามากและหาได้ยากอย่างมาก หากไม่ใช่สถานการณ์พิเศษในครั้งนี้ละก็ ผมก็คงไม่มีวันที่ตะขายมัน”ต่งเทียนไป๋แนะนำอย่างภาคภูมิใจว่า :“ได้ยินมาว่าของล้ำค่าชิ้นนี้มีอออร่าและแกะสลักโดยท่านอาจารย์ แถมยังมีพลังงานวิญญาณอีกด้วย เพียงแค่วางไว้ที่บ้านก็จะทำให้บ้านเป็นสิริมงคลและอายุยืนยาวได้”ตอนนี้ผมพร้อมที่จะขายมันในราคาห้าพันล้านบาท!”“ห้าพันล้
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1254
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฟิง สีหน้าของต่งเทียนไป๋ เขาตะคอกเสียงดังว่า:“ไป ไปซื้อไม้ขีดไฟมาให้ฉัน!”“จริง!”หญิงรับใช้ก็ตกใจ และรีบออกไป“หลินเฟิง หรือว่าคุณไม่รู้เหรอว่า อะไรที่เรียกว่าอภัยได้ก็ให้อภัย?”ถังฮั่วมองหลินเฟิงด้วยความโมโห“หึหึ เมื่อครู่ตอนที่ถังฮั่วบีบบังคับให้ผมกลับมาตรวจสอบ คุณได้ฟังคำเกลี้ยกล่อมของผมบ้างไหม?“ยังคิดว่าผมพูดแบบนี้ก็เพื่อที่จะหนีไป”“ตอนนั้นคุณยังต้องการให้ผมคุกเข่ากราบทุกคน ทำไมถึงไม่พูดว่าให้อภัยได้ก็ให้อภัยล่ะ?”ได้ยินคำพูดนี้ของหลินเฟิง ถังฮั่วก็รู้สึกจุกในลำคอพูดไม่ออกอยู่ครู่ใหญ่ ทำได้เพียงกัดส่งเสียงไม่พอใจออกมาผ่านไปครู่หนึ่ง หญิงรับซื้อไม่ขีดไฟกลับมาต่งเทียนไป๋กลับมือสั่นเทา สุดท้ายก็เผาภาพเขียนใบนั้นต่อหน้าทุกคน มองดูมันกลายเป็นขี้เถ้าส่วนเขาก็รู้สึกเสียดายจนใบหน้าเหี่ยวย่นกระตุกแต่ทำอะไรไม่ได้ ในเมื่อพูดรับปากออกมาแล้ว งั้นก็จำเป็นต้องทำอยู่ในวงการตรวจสอบสมบัติล้ำค่า นี่เป็นกฏที่เด็ดขาด“เอาล่ะ แค่งานเขียนเท่านั้นเอง ผมขอตัวก่อนล่ะ”หลินเฟิงเห็นว่าสีหน้าของทุกคนที่อยู่ในงานไม่ค่อยดีนักและเขาก็รู้สึกว่าอยู่ต่อไปก็ไม่มีอ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1253
หลินเฟิงกลับไปที่ข้างหน้างานเขียน เขาเพียงแค่มองดูเล็กน้อย ก็พบช่องโหว่หลายจุด“หึ หลินเฟิง เป็นยังไง? คิดคำโกหกเสร็จแล้วยัง?”ถังฮั่วไม่รู้ว่าเอาความเป็นศัตรูมาจากไหน ท่าทางที่มีต่อหลินเฟิงแฝงไปด้วยการดูถูกอยู่ตลอดหลินเฟิงไม่ได้สนใจเขา แต่กลับพยักหน้าอย่างมั่นใจ“ทุกท่านเชิญดูที่ตราปั๊มตรงนี้”หลินเฟิงชี้ไปที่ตราปั๊มตรงมุม และพูดอย่างเรียบเฉยว่า:“ตราประทับนี้ถึงแม้ตั้งใจทำให้เก่า แต่มีความแตกต่างเล็กน้อยกับยุคสมัยของกระดาษ“สถานการณ์แบบไหนกันที่ งานเขียนแผ่นหนึ่งหลังจากเสร็จสมบูรณ์เป็นร้อยปี รอให้ผู้เขียนสิ้นชีวิตแล้ว ถึงได้ประทับตราชื่อผู้เขียนลงไป?”“อะไรนะ?!”ได้ยินถึงตรงนี้ ทุกคนต่างไม่นิ่งเฉยโดยเฉพาะต่งเทียนไป๋ เขาหยิบแว่นขยายมาจากด้านข้างของเขา คุกเข่าลงและสังเกตอย่างละเอียด ถือโอกาสในตอนที่เขากำลังสังเกตอย่างละเอียด หลินเฟิงชี้ไปที่ตัวหนังสือบนงานเขียน และพูดอย่างเรียบเฉยว่า: “อักษรราชวงศ์ซ่งโบราณผมเคยเห็นมาเยอะแล้ว ตัวอักษรนี้ เห็นได้ชัดว่าที่ราชวงศ์ซ่งโบราณมีวิธีเขียนสองแบบ อย่าว่าแต่อาจารย์จางเลย ราชวงศ์ซ่งโบราณคนส่วนใหญ่ก็ไม่ใช้วิธีเขียนแบบนี้”“นี่เป็นรูป
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1252
ต่งเทียนไป๋ส่งเสียงไม่พอใจออกมา หลินเฟิงพูดออกมาแบบนี้แล้ว ถ้าหากวันนี้ปล่อยให้เขาจากไปนั่นหมายความว่าคำพูดของเขาเป็นจริงไม่ใช่หรือไง?เขาไม่ได้ขายสมบัติ แต่ขายชื่อเสียงเขาต่งเทียนไป๋ตรวจสอบและรับซื้อสมบัติล้ำค่ามาทั้งชีวิต ไม่ต้องพูดถึงสิ่งอื่น เขาไม่สามารถทนต่อการถูกเหยียดหยามแบบนี้ได้“คุณผู้ชายท่านนี้ คุณพูดแบบนี้ถือว่าเป็นการทำลายงานของผม คุณจะกลับไปอย่างสงบงั้นเหรอ?”คำพูดของต่งเทียนไป๋ไม่เป็นมิตรอย่างมาก“หือ? งานแบบนี้ของคุณทำลายไม่ได้งั้นเหรอ?”หลินเฟิงพูดอย่างดูถูกเหยียดหยามว่า:“เอาของปลอมเป็นทรัพย์สมบัติ สิ่งที่ถูกประมูลกลับเป็นชื่อเสียงของคุณ หากมีคนคัดค้าน ก็จะลงไม้ลงมือ”“แต่ที่น่าเสียดายก็คือ ชื่อเสียงและศักดิ์ศรีของคุณไม่มีมูลค่าอะไรในสายตาของผม อีกทั้งผมก็ไม่กลัวที่จะลงไม้ลงมือ”ได้ยินคำพูดของหลินเฟิง ต่งเทียนไป๋ตกตะลึงไปชั่วขณะหนึ่งวุ่นวายอยู่นาน หลินเฟิงรังเกียจที่เขาขายของปลอมงั้นเหรอ?คิดถึงตรงนี้ อารมณ์ของต่งเทียนไป๋สงบลงบ้างแล้วเขาเดินเข้ามาช้าๆ ยืนอยู่ข้างหลินเฟิงพูดด้วยความมั่นใจว่า:“พ่อหนุ่ม ที่นี่ขายสมบัติล้ำค่า ไม่ได้ขายชื่อเสียงหน้าตาของ
