บทที่ 134

ถ้าเขาวางปืนลงตอนนี้ ก็สามารถให้โอกาสเขาอีกครั้งได้

แต่ชายหนุ่มคนนี้กลับกล้าลั่นไก เขาต้องตายแน่ๆ

ทันทีที่พูดจบ เขาก็ใช้แรงบิดมัน

“ค่า” เป็นเสียงที่คมชัด

คอของถังหยุนเหลยก็ขาดออก

นอนตายตาไม่หลับ

เขานึกไม่ถึงเลยว่าหลินเฟิงไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาแบบนี้

หลังจากสังหารถังหยุนเหลยแล้ว หลินเฟิง ก็มองไปรอบๆ ไม่เห็นร่องรอยของชายสวมหน้ากาก

เขาเจอหินสะอาดก้อนหนึ่ง จึงนั่งพักผ่อนตามลำพัง

ขณะนี้ ฉินหยิงก็ตามมาทัน ทันใดนั้นก็เห็นเลือดบนฝ่ามือของหลินเฟิง

จึงก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและถามว่า "คุณหลิน ไม่เป็นไรใช่ไหม?"

หลินเฟิงก้มมองไปที่ฝ่ามือของเขา ส่ายหัวแล้วพูดว่า "ไม่เป็นไร"

หลังจากพูดจบ เขาก็ดึงกระสุนออกจากฝ่ามืออย่างแรง

เลือดสีแดงไหลออกมา

ฉินหยิงที่อยู่ด้านข้างดูหวาดกลัว กลืนน้ำลายของเธอ

หลังจากตกตะลึงอยู่นาน ในที่สุดก็รู้สึกตัว จึงรีบถอดเสื้อคลุมออก ฉีกเสื้อออกเป็นเส้นๆ

คุกเข่าต่อหน้าหลินเฟิง และช่วยพันผ้าพันแผลที่ฝ่ามือของเขา

เอวของฉินหยิงนั้นบางราวกับต้นหลิว แต่กลับมีมัดกล้ามเนื้อไม่น้อย

แม้จะไม่ใช่สาวสวย แต่ก็ปฏิเสธรูปร่างของคนที่ฝึกศิลปะการต่อสู้แบบนี้ไม่ได้

แม้แต่ถังหว่าน