Share

บทที่ 133

ในใจถังหยุนเหลยไม่มีแม้แต่ความกลัว "แล้วไงล่ะ ถึงยังไงในวันนี้คุณก็ต้องตายอยู่แล้ว"

หลินเฟิงส่ายหัวอย่างเบื่อหน่ายแล้วพูดว่า "เจ้าหนู ฉันแนะนำว่าคุณอย่ายิง ไม่งั้นเจ้าบ้านตระกูลถังก็ไม่สามารถรับประกันช่วยชีวิตคุณไว้ได้"

“และปืนของคุณทำร้ายฉันไม่ได้หรอก”

"ฮ่าๆๆๆ......"

ถังหยุนเหลยหัวเราะเสียงดัง "แกนี่มันหนังหนาจริงๆ?"

ดวงตาของหลินเฟิงเต็มไปด้วยความมั่นใจ "ไม่งั้น คุณลองดูไหม?"

ถังหยุนเหลยจ้องมอง และรู้สึกได้ว่าหลินเฟิงไม่กลัวปืนของเขาจริงๆ

ทั้งสองฝ่ายเงียบไปชั่วขณะ มีเพียงเสียงลมที่พัดซ่าๆในป่าอันเงียบสงบ

เส้นประสาททั้งสองฝ่ายขาดผึง

“ปัง” เสียงปืนดังขึ้น

ไฟพุ่งออกมาจากลำปืนของถังหยุนเหลย

ทันใดนั้น หลินเฟิงก็ยื่นมือออกไป คว้ามันและหันหลังกลับอย่างสง่างาม

หยุดอยู่ที่เดิม

มือขวากำหมัดแน่นแล้วค่อยๆยืดออก

"คุณ......"

ถังหยุนเหลย ตกใจดวงตาของเขาเบิกกว้าง

ดวงตาคู่หนึ่งมองสำรวจยังร่างกายของหลินเฟิง บนร่างกายของเขาไม่มีบาดแผลเลยแม้แต่นิดเดียว

ชายหนุ่มคนนี้...ใช้มือเปล่าจับกระสุนได้จริงหรือ?

นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน?

“ฉันบอกแล้วว่าคุณฆ่าฉันไม่ได้หรอก”

ดวงตาของหลินเฟิงเต็มไป
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status