เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 62
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 63
“อย่าขยับ”ชายสวมหน้ากากจับตัวเซี่ยเชียนฮวัน และค่อยๆ เดินถอยหลังเมื่อเซียวเย่หลันเปิดประตูเข้ามา เทียนในห้องทั้งหมดก็ดับลง ทั่วทั้งห้องพลันมืดสนิท มีเพียงเสียงหายใจเบาเบาของเซี่ยเชียนฮวันเท่านั้น“ออกมา” เซียวเย่หลันกล่าวเสียงเย็นชาชายสวมหน้ากากไม่พูดอะไรเขาพาเซี่ยเชียนฮวันถอยไปทางหน้าต่างเซี่ยเชียนฮวันเดาว่า เขาคงกลัวว่าอีกฝ่ายจะจำเสียงของเขาได้ความสัมพันธ์ของเซียวเย่หลันและชายผู้นี้ แม้ไม่สนิทสนมกัน แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้จักกันเลย“ไม่กล้าออกมางั้นหรือ? ข้าแค่อยากเห็นว่า คนไม่มีตาผู้นั้นเป็นใคร” เซียวเย่หลันแสยะยิ้มเย็นชาฮึ่ม เจ้าคนสารเลวเซี่ยเชียนฮวันรู้ว่า เซียวเย่หลันเข้าใจผิด คิดว่านักฆ่าผู้นี้คือคนรักของนางที่มาหานางอย่างลับๆ ตอนกลางดึกแต่ที่นางคาดไม่ถึงก็คือ คำพูดของเซียวเย่หลันกลับทำให้ชายสวมหน้ากากเปิดปากพูดขึ้นมา“จ้านอ๋อง ผู้ที่ตาไร้แววคือท่านมากกว่า” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “ข้านึกว่าท่านกับพระชายาคนงามจะมีช่วงเวลาดีดีด้วยกันที่นี่ แต่นึกไม่ถึงว่าท่านจะปล่อยให้นางอยู่คนเดียวในห้อง ช่างเสียเวลาข้าเสียจริง”มันกลายเป็นเสียงแหบแห้งของชายวัยกลางคนนี่ค
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 64
“อ๊ะ!”ตอนที่เซี่ยเชียนฮวันชนเขาเข้าอย่างจัง ก็อดไม่ได้ถอนหายใจออกมานางลูบหัวตัวเอง แล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก “ยังไม่ตาย!”ทักษะศิลปะการต่อสู้ของชายสวมหน้ากากนั้นสูงมาก หากนางได้รับฝ่ามือทะลวงใจอะไรสักอย่าง ตอนนี้หัวใจของนางคงแหลกเหลวไปแล้วและจากการเคลื่อนไหวเมื่อครู่ นางคิดว่าตัวเองอาจจะชนเข้ากับมุมขอบโต๊ะที่แหลมคมโชคดีที่เลี่ยงมาได้“หากเจ้ายังไม่ลุก ข้าอาจจะตายได้”เสียงแข็งทื่อของบุรุษดังมาจากใต้ร่างของเซี่ยเชียนฮวันนางพบว่าตัวเองนั้นกำลังนั่งอยู่บนแผ่นอกของเซียวเย่หลัน ใช้เขาเป็นเบาะมนุษย์“โอ๊ะ ขออภัย” เซี่ยเชียนฮวันรีบลุกขึ้นมา ถ้าไม่ใช่เพราะเซียวเย่หลันเอื้อมมือมาจับนาง กะโหลกเล็ก ๆ ของนางอาจถูกเจาะเป็นรูไปแล้วชายผู้นี้ยังมีข้อดีอยู่บ้างนางขยับตัวไปด้านข้างและเตรียมจะช่วยประคองเซียวเย่หลันขึ้นมา แต่คาดไม่ถึงเลยว่า ทันทีที่ยื่นมือออกไปสัมผัส จะได้กลิ่นเลือดฉุนจมูก!“ท่านบาดเจ็บ?”ลมหายใจของเซี่ยเชียนฮวันพลันสะดุด นางรีบยื่นมือไปแตะที่หน้าท้องของเขากล้ามเนื้อแข็งแรงมากจากนั้นก็...เลือดเซียวเย่หลันหลับตา ริมฝีปากบางขยับเล็กน้อย เสียงที่เปล่งออกมายิ่งอ่อนแรงล
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 65
“สัญญาแล้วนะ ท่านจะช่วยข้าตีเขาคืน” เซี่ยเชียนฮวันใช้แขนเสื้อเช็ดหางตาตัวเอง“อืม”เสียงของเซียวเย่หลันเบามาก บางที แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่ได้ตระหนักว่า การตอบสนองนี้อ่อนโยนต่อผู้อื่นเพียงใดเงาเทียนสั่นไหวเซี่ยเชียนฮวันอาศัยแสงไฟสลัวๆ เริ่มรักษาบาดแผลของเซียวเย่หลันมีมีดอาบยาพิษทั้งหมดสี่เล่ม สามในสี่เจาะเข้าเนื้อไม่ลึก ส่วนเล่มสุดท้ายเจาะเข้าไปในแนวทแยงมุม เกือบทั้งหมดปักเข้าหน้าท้องของเซียวเย่หลันนางกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “อาวุธลับเหล่านี้มีหนาม สามในสี่สามารถดึงออกมาตรงๆ ได้ แต่จะเจ็บมาก ท่านสามารถทนได้หรือไม่”“ได้”เซียวเย่หลันตอบอย่างไม่ลังเลเซี่ยเชียนฮวันเม้มปาก ใช้มือกดเบาๆ แล้วดึงมีดอาบยาพิษทั้งสามออกมาทีละเล่ม!เลือดกระเซ็นไปบนพื้นอาวุธลับติดตะขอนั้นโหดร้ายที่สุด ถ้าถูกมันปักเข้าร่าง มันจะเกี่ยวเข้ากับเนื้อ บริเวณแผลจะหมุนและขยายออก เมื่อดึงออก เลือดและเนื้อจะหลุดติดมาด้วย ทำให้เกิดบาดแผลใหม่ที่รุนแรงยิ่งขึ้นยุคนี้ไม่มียาชา ทำได้เพียงใช้แรงดึงออกถ้าหากความอดทนของผู้บาดเจ็บไม่เพียงพอ พวกเขาอาจเจ็บปวดจนเกิดอาการช็อคขณะดึงอาวุธ และภาวะแทรกซ้อนที่เกิดจากความเหนื
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 66
“เจ้ามีแผลเก่าที่ตรงนี้ได้อย่างไร?!”เซี่ยเชียนฮวันพบมันหลังจากใช้มีผ่าเสร็จนางนี่มันแย่มากนางไม่กล้าขยับมีดลึกลงไปอีก สุดท้ายก็กัดฟันแน่น เอื้อมมือเข้าไปหยิบมีดอาบยาพิษอันตรายออกมา จากนั้นก็เริ่มให้การรักษาแบบฉุกเฉินด้วยปลายนิ้วที่สั่นเทา!เลือดไหลมากขึ้นเรื่อยๆมีแนวโน้มเลือดเป็นจำนวนมากนี่คือภาวะแทรกซ้อนที่ร้ายแรงที่สุดหลังการผ่าตัด“ทําไมท่านไม่บอกข้าเกี่ยวกับบาดแผลตรงนี้ นี่มันสำคัญมากรู้หรือไม่?! ไม่มียาชา ไม่มีผู้ช่วย นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้พบกับสภาพแวดล้อมในการผ่าตัดที่แย่ขนาดนี้ เดิมทีก็ไม่มั่นใจอยู่แล้ว แต่ท่าน ท่านก็ไม่รู้จักให้ความร่วมมือ!”แม้เซี่ยเชียนฮวันจะสติแตก แต่ไม่ส่งผลต่อการทำงานแต่อย่างใดนางเย็บแผลห้ามเลือดไปพลาง ขณะพูดไปด่าไปพลางเลือดสีแดงอุ่นร้อนไหลเจิ่งนองบนพื้น มันเปื้อนมือนางทั้งสองข้าง และย้อมชายกระโปรงของนาง กลิ่นคาวเลือดฉุนจมูกนั่น ทําให้นางอดไม่ได้ที่จะเกิดกรดไหลย้อนในกระเพาะอาหารขึ้นมา แต่เวลานี้นางทำได้เพียงระงับความรู้สึกอยากจะอาเจียนเท่านั้นนอกจากเหงื่อแล้ว ละอองน้ำในดวงตาก็ทำให้วิสัยทัศน์ของนางค่อยๆ พร่ามัว นางแทบจะพึ่งพาประสบการณ์แ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 67
เซียวเย่หลันจ้องนางเขม็งแม้ใบหน้านางจะไร้เดียงสา แต่เขารู้ว่านางไม่ได้พูดความจริงเซี่ยเชียนฮวันรู้สึกร้อนตัวเล็กน้อยนางเบิกตาโตและเปลี่ยนเรื่อง “จริงสิ เหตุใดท่านถึงอยู่ใกล้ข้าเช่นนี้ล่ะ? หรือคิดจะฉวยโอกาสตอนที่ข้ากำลังเหนื่อยเอาเปรียบข้า?”“ลุกขึ้นมาดูว่าใครเอาเปรียบใคร” เซียวเย่หลันเลิกสนใจนางเซี่ยเชียนฮวันก็ตอบสนองทันทีหัวเล็กๆ ของนางซบที่ไหล่ของเซียวเย่หลัน มือขวากอดแขนของเขาแน่น อาจจะใช้เป็นหมอนหลังจากที่นางหลับไปขาทั้งสองข้างกางเป็นเลขแปดพาดไปที่ขาของเขา ท่าทางดูไม่เหมาะสมเป็นอย่างมากดวงตาของเซี่ยเชียนฮวันฉายแววรู้สึกผิดเพิ่มขึ้นเล็กน้อย “ท่านอนจะดูดีหรือไม่ ไม่ใช่สิ่งที่ข้าจะควบคุมได้ ใครบอกให้ท่านเป็นลมข้างๆ ข้าล่ะ ขนาดตบไปหลายทีก็ไม่ตื่น”“เจ้าตบข้า?”“ใช่ หรืออาจจะไม่ ข้าลืมไปแล้ว”“ลุกไป”“ได้ๆ”เซี่ยเชียนฮวันลุกขึ้นอย่างรวดเร็วอันที่จริงแล้วการได้พิงร่างของชายผู้นี้ค่อนข้างสบายมาก บางทีอาจจะเป็นเพราะว่ากล้ามเนื้อของเขาค่อนข้างแข็งแรง จึงทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนถูกปกป้องความรู้สึกปลอดภัยนี้ทําให้นางนอนหลับสนิทตลอดทั้งคืน และยังได้ฝันดีที่ห่างหายไปนานอีก
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 68
ต้องบอกว่าฉากในตอนนี้ เหมือนเหตุการณ์ฆาตกรรมที่ชั่วร้าย มากกว่าเป็นการผ่าตัดช่วยชีวิตคนเซี่ยเชียนฮวันลูบหว่างคิ้วเบาๆ “เสี่ยวตง เจ้าใจเย็นๆ ก่อนนะ”“ถึงแม้ว่าท่านอ๋องจะเลือดเย็นและโหดเหี้ยม มักฟังคำให้ร้ายอยู่บ่อยๆ และไม่มีความรับผิดชอบในฐานะของสามี วันทั้งวันเอาแต่หาเรื่องชวนทะเลาะ แต่ถึงกระนั้น พระชายาก็ไม่ควรทำเรื่องน่ากลัวด้วยความโกรธเช่นนี้”เสี่ยวตงทรุดลงกับพื้นด้วยความหวาดกลัวสมองเต็มไปด้วยจินตนาการมากมายเซียวเย่หลัน “......”ภาพลักษณ์ของเขาในใจของคนหอหลันเซียงเป็นเช่นนี้หรือ?เซี่ยเชียนฮวันกุมขมับ “น่ากลัวขนาดนั้นเชียวหรือ แค่เลือดออกเยอะเกินไปก็เท่านั้น ล้างน้ำออกทีหลังก็สะอาดแล้ว”“พระชายา พระองค์อยากให้บ่าวช่วยทำลายศพหรือไม่??”เสี่ยวตงตกอยู่ในภวังค์สีหน้าเหมือนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกครอบครัวนางติดตามรับใช้เซียวเย่หลันมาหลายปี แต่ในยามปกติพระชายาก็ปฏิบัติกับนางเป็นอย่างดี ทั้งยังช่วยชีวิตพี่ชายของนางเอาไว้ ตอนนี้นางควรช่วยปกปิดเรื่องที่พระชายาฆ่าคนหรือไม่ เซี่ยเชียนฮวันพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง ก่อนเบะปากตอบกลับไปว่า “อ่าใช่ๆ ต้องรีบทำลายศพทันที ลากชายผู้นี้ไปที่
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 69
“ท่านนี่มันน่าเบื่อเสียจริง ทำอะไรเป็นเด็กๆ ไปได้ หากข้าถูกจับติดคุกไปจริงๆ ท่านจะมีความสุขใช่ไหม”เซี่ยเชียนฮวันลูบข้อมือตัวเองเซียวเย่หลันร้องหึออกมา “เมื่อครู่เจ้าไม่ได้พูดหรือว่าจะส่งข้าเข้าเตาเผาแล้วจุดไฟเผาเสีย? ถือว่าเจ๊ากันไป อีกอย่าง อย่าปล่อยให้ข้านอนที่พื้น พื้นมันเย็น”“รีบพาท่านอ๋องของเจ้าออกไปเสีย อย่าอยู่เกะกะสายตาของข้า รบกวนข้าจ่ายยา”เซี่ยเชียนฮวันสั่งเย่ซิ่นหลังจากดมกลิ่นและชิม นางก็เข้าใจส่วนประกอบส่วนใหญ่ของยาพิษแล้วตอนนี้ได้เวลาจดจ่ออยู่กับการทำยาแก้พิษให้ชายแกล้งตายผู้นี้แล้วเย่ซิ่นตรงเข้าไปประคองเซียวเย่หลัน พลางกระซิบถามว่า “ท่านอ๋อง ในเมื่อมิใช่ฝีมือของพระชายา แต่ที่นี่ไม่มีใครอีก เหตุใดท่านจึงบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้”“นักฆ่า”เซียวเย่หลันตอบเสียงเย็นชาเย่ซิ่นพลันตกใจ “มีนักฆ่าในหอหลันเซียง.....”แต่ก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไรนัก แม้ว่าจวนอ๋องจะแข็งแกร่งดุจถังเหล็ก แต่หอหลันเซียงที่พระชายาอยู่นั้น กลับเป็นสถานที่ที่เวรยามหละหลวมมากที่สุดอาจกล่าวได้ว่าไม่มีการป้องกันอะไรเลย“จะให้ผู้ใต้บังคับบัญชาส่งคนมาปกป้องพระชายาให้มากขึ้นหรือไม่” เย่ซิ่นถามคร่าวๆ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 70
ตกดึกเซี่ยเชียนฮวันปรุงยาแก้พิษให้เซียวเย่หลันดื่มนางตั้งใจเพิ่มสมุนไพรจีนที่มีรสขมเป็นพิเศษเข้าไปบางส่วนคาดไม่ถึงว่า เซียวเย่หลันจะดื่มโดยไม่ขมวดคิ้ว ราวกับดื่มน้ำเปล่าบางครั้งนางก็สงสัยว่าผู้ชายคนนี้เป็นมนุษย์กลายพันธุ์จริงๆ หรือไม่ ตอนเกิดมาเลยสูญเสียอารมณ์ความรู้สึกเฉกเช่นคนปกติทั่วไปนางนั่งลงบนเก้าอี้เล็กข้างเตียง เท้าคางถาม “เซียวเย่หลัน ท่านแม่ของท่านเป็นคนแบบไหน?”“ถามทำไม”“ก็ถามเฉยๆ”สิ่งสำคัญคือนางต้องหลักฐานยืนยันการคาดเดาในใจของนางลองดูว่าชายผู้นี้สืบทอดยีนกลายพันธุ์หรือไม่เซียวเย่หลันวางถ้วยยา ขมวดคิ้วอย่างเย็นชา “นางเป็นสนมในวังหลังคนหนึ่งที่ไม่เป็นที่โปรดปราน นั่นคือทั้งหมด”“อ้อ”เซี่ยเชียนฮวันเห็นว่าเขาไม่อยากพูดมากไปกว่านี้ จึงไม่ได้ถามต่อมีข่าวลือเกี่ยวกับมารดาของเซียวเย่หลันน้อยมากแต่เฉิงกุ้ยเฟยกลับมีชื่อเสียงฉาวโฉ่มาก ว่ากันว่าการแท้งบุตรหลายครั้งในวังหลังล้วนมีความเกี่ยวข้องกับนาง และนางสนมหลายคนที่เกี่ยวข้องด้วยก็ล้วนแต่เป็นบุตรสาวของขุนนางคนสำคัญอาจกล่าวได้ว่า เมื่อพูดถึงการแท้ง เฉิงกุ้ยเฟยก็ไม่กลัวใครนินทาฮ่องเต้ทุ่มเทจิตใจในการอบรมร
บทล่าสุด
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
“มันมาจากไหน?”เซียวเย่หลันถามเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว “ตงไหล!”“ตงไหล...”พอได้ยินชื่อสถานที่นี้ สีหน้าของเซียวเย่หลันก็ขรึมลงเล็กน้อย เขานึกถึงคนๆ หนึ่งเซี่ยเชียนฮวันเอ่ยชื่อของคนที่อยู่ในความคิดของเขาทันที “รู้สึกว่าบังเอิญมากใช่หรือไม่? ยาที่พวกฆาตกรให้เหยื่อกินเป็นผลผลิตพิเศษจากตงไหล ประจวบเหมาะกับตอนที่พวกเขาจับคนร้ายแถบชานเมืองนั้น ฉินจีที่มีสมญานามว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งตงไหลถูกส่งตัวไปที่วังหลัง” “ช่างบังเอิญมากจริงๆ”เซียวเย่หลันจ้องไปที่หญ้าที่ส่งกลิ่นคาวปลาตายบนโต๊ะ นิ้ววางอยู่เหนือริมฝีปากแล้วบีบจมูกเบาๆเรื่องราวมากมายจริงๆเขาไม่รู้สึกว่าพวกนี้เป็นเรื่องบังเอิญทั้งสองเรื่องนี้ อย่างไรเสียก็ต้องเกี่ยวข้องกันเซี่ยเชียนฮวันพูดว่า “แล้วก็ ข้าให้เพื่อนไปสืบดูแล้ว เป็นเพราะหญ้าโช่วผิงถูกคนเข้าใจว่าเป็นยายืดอายุขัย มีจอมยุทธ์มากมายที่จะใช้มันกลั่นเป็นยาเพื่อใช้บำรุงสำหรับการฝึกยุทธ์”“เพื่อนเจ้าคนไหน? ผู้ชายหรือผู้หญิง?”จุดสนใจของเซียวเย่หลันอยู่ตรงนี้เซี่ยเชียนฮวันกลอกตามองบนอย่างไม่สบอารมณ์ “เถ้าแก่เนี้ยที่หอฮัวเยว่!”“อืม”ผู้หญิง เช่นนั้นเซียวเย่ห
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
ซูอวี้เออร์สีหน้าแข็งค้างสมควรตายคิดไม่ถึงเลยว่าพวกโจรโฉดพวกนี้จะได้รับข่าวสารว่องไวเพียงนี้!นางยังนึกว่า พวกเขาควรจะเป็นพวกโจรกระจอกในยุทธภพ ไม่ค่อยมีความเข้าใจเกี่ยวกับราชวงศ์นัก และนางเพิ่งตั้งครรภ์ไม่นาน จากภายนอกแล้วก็ดูไม่ออกหากเป็นเช่นนี้ นางในตอนนี้ก็กลายเป็นแกะน้อยเข้าถ้ำเสือแล้วสิ??ในขณะที่ซูอวี้เออร์เหงื่อเปียกชุ่มไปทั้งตัวและกำลังคิดว่าจะรับมือต่ออย่างไรนั้น หัวหน้าชุดขาวก็เงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเป็นกังวลไป!”“เป้าหมายของพวกเราคือหญิงตั้งครรภ์ท้องโต เจ้าที่เพิ่งท้องแบบนี้ ทารกในครรภ์ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเลย ไม่มีประโยชน์อะไรกับเราสักนิด” อีกคนหนึ่งพูดเสียงเย็น หัวหน้าชุดขาวตบไปที่บ่าของพรรคพวกตัวเอง “เอาล่ะ อย่าทำให้นางตกใจไปเลย พวกเรากำลังต้องการเลือดเนื้อเชื้อไขของราชวงศ์ต้าเซี่ยพอดี นางยังช่วยพวกเราได้อีกมาก”สีหน้าของพรรคพวกคนนั้นแสดงออกถึงความแปลกใจเล็กน้อยแต่ ที่แห่งนี้ คำพูดของหัวหน้าคนเดียวที่ถือเป็นคำตัดสินสูงสุดเขาได้ตัดสินใจจะร่วมมือกับซูอวี้เออร์แล้วซูอวี้เออร์เผยรอยยิ้มที่พึงพอใจออกมา “ตอนนี้ท่านอ๋องจะออกลาดตระเวนทุกคืน
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
ก่อนหน้านี้ เซียวจ้านได้พูดคุยกับนางหลายครั้งได้แสดงออกให้เห็นถึงความในใจอยู่บ้างแต่นางกลับไม่รู้เลยว่า เซียวจ้านนั้นแท้จริงแล้วไม่ได้เป็นคนเอาแต่เล่นไม่เอาอ่าวอย่างที่เผยให้เห็นในรูปลักษณ์ภายนอก ตอนเด็กเขาก็ผ่านความเจ็บปวดมาไม่น้อยแต่พวกนั้นต่างก็เป็นการพูดคุยเปิดใจทั่วไปเซี่ยเชียนฮวันยืนยันได้ว่าระว่างนางกับเซียวจ้านนั้นไม่มีการข้ามเส้น มากที่สุดก็เรียกได้ว่าเป็นเพื่อน ไม่ได้เป็นเหมือนที่เซียวเย่หลันคิดนางแค่นเสียงเหอะ “เซียวเย่หลัน ข้าว่านะ เพราะเจ้าเคยแอบขโมย พอมองใครก็รู้สึกว่าเป็นโจรเสียหมด”“ข้าไม่เคยขโมยของใคร” เซียวเย่หลันถูกทำให้โกรธจนขำแล้วเซี่ยเชียนฮวันยกมุมปาก “ตัวเจ้ามีหญิงสาวมากมาย ซูอวี้เออร์นั้นข้าไม่นับแล้ว ยังมีหลี่จิ้งหย่าที่ชอบพอกันมาตั้งแต่เด็ก ผู้อื่นแต่งงานกับองค์ชายสองแล้ว เจ้ายังไปติดพันนางยากจะอธิบายได้ชัดเจนอยู่เลย”“เป็นเพราะว่าจิตใจของท่านอ๋องเองไม่บริสุทธิ์ ดังนั้น ถึงได้รู้สึกว่าระหว่างข้ากับองค์ชายห้านั้นพิเศษอย่างไรล่ะ”เซียวเย่หลันน้ำเสียงเย็นเยียบ “ตัวข้าไม่เคยติดพันกับหลี่จิ้งหย่าจนอธิบายไม่ได้”“งั้นหรือ? เช่นนั้นวันนั้นที่ข้าเห็น
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
“ข้าเป็นหมอผู้เชี่ยวชาญ ไม่กลัวหรอก”เซี่ยเชียนฮวันปากแข็ง ดึงฝ่ามือออกจากมือของเซียวเย่หลันแล้วเริ่มชันสูตรศพทีละร่างหญิงสาวพวกนี้ตายเพราะเสียเลือดมากเกินไปพวกนางถูกกรีดร่างทั้งเป็น วิธีการทารุณมากแต่ที่แปลกคือ ภายในร่างของพวกนางกลับมีร่องรอยของยาอยู่ แต่ไม่ได้ถูกพิษอย่างที่เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพพูดพอเจ้าเมืองเห็นเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ เขาจึงบีบจมูกแล้วเดินไปด้านหน้าถามขึ้นว่า “พระชายาอ๋อง ท่านสังเกตพบสิ่งใดหรือไม่?”“จากที่ข้าสังเกต แทนที่จะพูดว่าพวกนางถูกพิษ ควรพูดว่าก่อนตาย พวกนางถูกคนกรอกยาชนิดหนึ่งให้กิน ไม่ถึงกับขั้นส่งผลร้ายต่อร่างกายมากนัก แต่ในเมื่อฆาตกรจะฆ่าพวกนางอยู่แล้ว เหตุใดต้องมากเรื่อง กรอกยาพวกนางด้วยเล่า”จุดที่เซี่ยเชียนฮวันคิดไม่ตกก็คือจุดนี้ในกระเพาะของทุกร่างล้วนมีเศษซากยาชนิดนี้เท่ากับว่า เรื่องนี้สำหรับฆาตกรแล้วเป็นขั้นตอนที่ขาดไม่ได้สำหรับฆาตกร ขั้นตอนนี้มีประโยชน์ต่อพวกเขาสูงสุดเซียวเย่หลันขมวดคิ้วเล็กน้อย “ยาชนิดนี้ทำขึ้นมาจากอะไรหรือ?”“น่าจะมีประโยชน์เพียงช่วยให้ร่างกายแข็งแรง แต่รายละเอียดต่างๆ ต้องรอให้ข้านำตั
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
“ใครน่ะ?!”เซี่ยเชียนฮวันตกใจเดินไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงมาอยู่ด้านหลังของนาง!พอนึกถึงเรื่องที่สตรีมีครรภ์หายตัวไปในช่วงนี้ ใจของเซี่ยเชียนฮวันก็เต้นตึกๆๆ รัวเป็นกลอง นางหันตัวขวับกลับมา นางก็ราดน้ำที่อยู่ในมือออกไปจนหมดจากนั้น...นางได้ทำให้ผมดกดำและเสื้อผ้าของเซียวเย่หลับเปียกไปหมดเซียวเย่หลันถูกน้ำราดทั้งหน้า หมดคำจะพูด ใช้มือเช็ดถูกแล้วพูดเสียงเย็น “การระมัดระวังตัวตลอดเวลานั้นเป็นเรื่องดี แต่ก็ไม่ต้องกลัวเป็นกระต่ายตื่นตูมไป”“ใครให้เจ้ามาไม่ให้เสียงสักนิดล่ะ มาอย่างกับผี ตกใจหมดเลย” เซี่ยเชียนฮวันเองก็อารมณ์ไม่ดี “แต่ก่อนเจ้าไม่มาโรงหมอไม่ใช่หรือ วันนี้วิ่งแจ้นมาที่นี่ทำไม?”“หากไม่ใช่เพราะเจ้าเมืองซุ่นเทียนมาขอแล้วขออีก ข้าเองก็คร้านจะมา”เซียวเย่หลันแสดงท่าทางรังเกียจเต็มที่ หยิบเอาผ้าออกมาเช็ดหน้าเซี่ยเชียนฮวันไม่เข้าใจ “เจ้าเมืองซุ่นเทียนขอร้องเจ้า? เขาเองก็อยากซื้อครีมบำรุงให้ฮูหยินของตนหรือ?”“พบศพเหยื่อสาวแถวชานเมืองหลวง ฝ่ายชันสูตรบอกว่าพวกนางถูกพิษ แต่ไม่สามารถตรวจสอบได้แน่ชัดว่าเป็นพิษจากอะไร เจ้าเมืองซุ่นเทียนก็เลยอยากขอให้เจ้าช่วย”เซียวเย่หลันพูดอธิบายส
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
“รู้สิ ทำไมหรือ?”เซี่ยเชียนฮวันตะลึงตอนที่อยู่โรงหมอ นางได้ยินพวกชาวบ้านถกเถียงกันราวกับว่ามีหญิงสาวมากมายที่ถูกจับตัวหรือว่า ที่ฮ่องเต้เรียกตัวเซียวเย่หลันไปห้องทรงพระอักษรก็เพราะจะให้เขาตรวจสอบเรื่องนี้เซียวเย่หลันพูดเสียงทุ้มว่า “สตรีที่ถูกพวกเขาจับตัวไปล้วนเป็นสตรีมีครรภ์” “อะไรนะ???”เซี่ยเชียนฮวันอดตกใจไม่ได้!ตามหลักแล้ว สตรีที่ถูกจับตัวไปควรเป็นหญิงสาวอายุน้อย เหตุใดจึงเป็นสตรีมีครรภ์ล่ะ?“ตอนนี้ คนในเมืองหลวงในใจกระวนกระวาย เสด็จพ่อได้ออกประกาศห้ามออกจากเคหะสถานยามค่ำคืนแล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไป ข้าต้องนำทหารออกไปลาดตระเวนทุกคืน จนกว่าจะจับตัวพวกผู้ร้ายพวกนั้นได้”เซียวเย่หลันมองไปทางเซี่ยเชียนฮวันปราดหนึ่ง ยื่นมือไปบีบแก้มนาง “เจ้าดูแลเด็กน้อยในท้องของเจ้าให้ดี ช่วงนี้อย่าออกไปวิ่งพล่านที่ไหน ได้ยินไหม”“อื้อ”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างว่าง่ายไม่แปลกที่เซียวเย่หลันไม่ยอมให้นางช่วยที่แท้ก็เพราะแค่มีครรภ์ก็ตกอยู่ในอันตรายแล้ว เพื่อปกป้องเด็กน้อยในท้อง นางต้องไม่เอาตัวเข้าไปเสี่ยงเซี่ยเชียนฮวันไม่ได้พูดเรื่องไปช่วยอีกนางติดตามเซียวเย่หลันกลับจวนอ๋อง แล้ว
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังจากที่ได้เห็นฉากพยานแมวในเหตุการณ์กับตาตัวเองแล้ว สุดท้ายฉินจีก็ยอมรับด้วยตัวเองแล้ว นางคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ ตัวสั่นเทิ้มสีพระพักตร์ของฮ่องเต้เคร่งขึมดูแล้ว เป็นเหมือนดั่งที่เจ้าห้าพูดจริงๆ ด้วย ฉินจีตั้งใจปล่อยแมวไปทำให้เซี่ยเชียนฮวันตกใจไม่ว่าตอนนี้เขาจะลำเอียงรักและเอ็นดูฉินจีมากเพียงใด เรื่องนี้ข้องเกี่ยวกับลูกหลานของราชวงศ์ ไม่สามารถทำตัวเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ได้เหมือนเรื่องที่พวกนางสนมทั้งหลายแก่งแย่งความรักกัน เซียวเย่หลันเดินออกมา จ้องไปที่ฉินจีอย่างเย็นชา “ขอเสด็จพ่อลงโทษอย่างสาหัสด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“ถ่ายทอดคำสั่ง ลำดับศักดิ์ของฉินจีลดขั้นลงเหลือเพียงไฉหนี่ว์ ถูกกักบริเวณในหอหลิวอินเป็นเวลาสามวัน ห้ามออกจากประตู”ฮ่องเต้กุมขมับ ไม่ได้มองไปทางฉินจีที่มีท่าทีน่าสงสารอีกทั้งลดลำดับศักดิ์ ทั้งถูกกักบริเวณ ถือว่าเป็นการให้เกียรติเซียวเย่หลันกับเซี่ยเชียนฮวันมากแล้ว เซี่ยเชียนฮวันยิ้มตาหยี “ขอบพระทัยเสด็จพ่อที่ทรงให้ความยุติธรรมเพคะ”จากนั้น นางก็หันไปทางเซียวจ้าน ในดวงตาเรียวเล็กมีประกายแสงแสดงถึงความจริงจัง “และต้องขอบคุณน้องห้าด้วยที่พูดผดุงความยุติธรรมแก่ข้า”“น้
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
“ฝ่าบาท พระชายาจ้านอ๋องคงไม่ได้มีปัญหาที่ตรงนี้หรอกนะเพคะ”ฉินจีชี้ไปที่หัวของตัวเองฮ่องเต้โบกพระหัตถ์ “เอาล่ะ อย่าได้พูดเช่นนี้เลย”ฮ่องเต้ไม่ได้เอาความกับคำพูดส่งเดชของฉินจีอย่างไรเสีย การพูดตรงๆ เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของฉินจี ก็เหมือนหมิงเฟยอย่างนั้นหากไม่ใช่เพราะชอบนิสัยเช่นนี้ของนาง ฮ่องเต้ก็คงไม่ลำเอียงชอบนางมากกว่าทว่า ฮ่องเต้เองก็รู้สึกว่าเซี่ยเชียนฮวันราวกับว่าสมองถูกกระทบกระเทือน กลับมาตั้งคำถามกับแมวอย่างเอาจริงเอาจัง ไม่รู้ว่านางจะมาไม้ไหนอีก“หากแมวตัวนั้นตอบคำถามของพระชายาจ้านอ๋องจริงๆ หม่อมฉันยอมรับโทษเพคะ” ฉินจีหัวเราะเยาะเย้ยเบาๆ“เจ้าเป็นคนพูดเองนะ” เซี่ยเชียนฮวันนั่งปัดมืออยู่ที่พื้น “เอาล่ะ เป็นแมวที่สัตย์ซื่อหน่อยซิ”“เหมียว เหมียว เหมียว?” เจ้าแมวขาวเอียงหัวเล็กน้อยเซียวเย่หลันเองก็ทนดูไม่ค่อยไหวแล้ว อยากจะลากตัวนางออกไปทันใดนั้น ขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่าเซี่ยเชียนฮวันกำลังก่อเรื่องนั้น เจ้าแมวขาวกลับยื่นอุ้งมือออกมา!มันทำเหมือนที่เซี่ยเชียนฮวันพูดจริงๆ ด้วย ข่วนไปที่หยกห้อยเอวที่อยู่ด้านขวาผู้คนต่างสีหน้าเปลี่ยนสี“เป็นไปไม่ได้!” ฉินจีโพล่งออก
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
“ฝ่าบาททรงรอบรู้ หม่อมฉันเพียงแต่พูดความจริงเท่านั้น”ฉินจีหลุบตาลงฮ่องเต้มองไปที่เซียวจ้านแล้วพูดว่า “เจ้าห้า เจ้าเป็นคนมีมารยาทดีมาโดยตลอด ทำไมวันนี้ต้องมีปัญหากับฉินเออร์ด้วย”“ทูลเสด็จพ่อ ลูกไม่ได้ตั้งใจจะมุ่งเป้าไปที่ผู้ใด เพียงแต่เห็นฉินเจี๋ยอวี๋กับพระชายาจ้านอ๋องโต้เถียงกัน จากนั้นพระชายาจ้านอ๋องเกือบจะล้ม ซึ่งเลี่ยงไม่ได้ที่คนจะรู้สึกสงสัย”เซียวจ้านประกบมือคำนับแล้วกล่าวขึ้นในเวลานี้ ในที่สุดเซียวเย่หลันก็เอ่ยปากถามเซี่ยเชียนฮวันที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ล้มหรือเปล่า”“ไม่เป็นไร ไม่ตายหรอก”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างไม่สบอารมณ์เซียวเย่หลันพูดไม่ออกสตรีที่ดูอ่อนแอกันคนภายนอกแต่กับคนในบ้านกลับหยาบคายใส่คนนี้นี่เขากำลังแสดงความเป็นห่วงนางชัดๆ แต่กลับพูดจายอกย้อนกับเขา“ฉินเอ๋อเพิ่งเข้าวังไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ หากมีตรงไหนล่วงเกินสะใภ้เจ็ด พวกเจ้าก็แค่ให้อภัยก็จบแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำให้ตึงเครียดขนาดนี้”ฮ่องเต้พูดเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าต้องการให้เรื่องนี้สงบลง ไม่ถือสาหาความผิดของฉินจีอย่างไรก็ตาม พอได้ยินเช่นนี้ฉินจีกลับตกใจเล็กน้อยเดิมทีนางคิดว่าฮ่องเต้จะไม่เพียงแต่ปกป้องนา
