บทที่ 403

เซียวเย่หลันมองรถม้าที่เซี่ยเชียนฮวันนั่ง

เขาลังเลเล็กน้อย

ช่างเถอะ...

อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนั้นไม่มีเหตุผล พูดไปก็ไร้ประโยชน์

พวกเขาต่างแยกย้ายกันกลับจวน

หารู้ไม่ว่า เมื่อซูอวี้เออร์ที่อยู่ในจวนทราบข่าวว่าเซี่ยเชียนฮวันพ้นผิด นางก็โกรธจัดจนฉีกพัดออกเป็นชิ้นๆ

“นางสารเลวนั่นช่างโชคดีจริงๆ ถูกขังในสำนักคุมประพฤติมาหลายวัน แต่ก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเด็กในท้องนางก็ไม่ได้ถูกทรมานเลยสักนิด”

ซูอวี้เออร์ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห

โอกาสฟ้าประทานเช่นนี้ แต่ไม่คาดคิดว่า สวรรค์จะไม่ช่วยนางมากกว่านี้

อวิ๋นซีที่อยู่ข้างๆ ก็เอ่ยปลอบว่า “นายหญิงไม่ต้องกังวล ท้องของพระชายาใหญ่ขนาดนั้น ยังมีเวลาเหลืออีกครึ่งปี บ่าวไม่เชื่อว่านางจะคลอดบุตรได้อย่างปลอดภัย”

“ข้าแค่เกรงว่าทารกในครรภ์จะมั่นคง ข้าอยากให้นางเจ็บครรภ์ก่อนกำหนด มิฉะนั้นมันจะยากขึ้นอย่างแน่นอน” ซูอวี้เออร์พูดอย่างเย็นชา

อวิ๋นซีเกิดความคิดขึ้นมาว่า “นายหญิงสามารถทำตรงกันข้าม ให้อาหารเสริมแก่พระชายามากๆ เลี้ยงดูทารกในครรภ์ เมื่อถึงเวลาคลอดบุตร ทารกในครรภ์ก็จะใหญ่เกินกว่าจะคลอดได้โดยธรรมชาติ”

“ด้วยวิธีนี้ นายหญิงจะได้รับชื่อเสียงที่ดี ส่วน