LOGINShare
บทที่ 411
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 412
“ข้าติดสินบนใคร ใครจะรู้ว่าคนอย่างท่านที่ไม่อาบน้ำพุร้อนมาแปดร้อยปีจู่ๆ ก็มาปรากฏตัวที่นี่ ถ้ารู้ว่าท่านจะมา ข้ายอมเทน้ำเย็นใส่หัวดีกว่ามาแช่ตัวที่นี่”เมื่อเซี่ยเชียนฮวันเห็นเซียวเย่หลันตอนนี้ ก็มีเพียงสองคำในใจโชคร้าย!แต่เซียวเย่หลันกลับคิดว่านางแค่ปากแข็ง จึงเปรยขึ้นเบาๆ ว่า “ไม่จำเป็นต้องเล่นลูกไม้นี้กับข้า ข้าเบื่อแล้ว”“ใครเล่นลูกไม้กับท่าน ไร้เหตุผลสิ้นดี!”เซี่ยเชียนฮวันพยายามจะหนีจากเขาอย่างไรก็ตาม เซียวเย่หลันกดไหล่นางด้วยมือข้างหนึ่ง และอีกข้างหนึ่งจับเอวของนาง ก่อนตะโกนด้วยเสียงต่ำว่า “อย่าขยับ! ก้นสระนี้ลื่น ถ้าหากท้องเจ้ากระแทกอะไรเข้า ก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือน”เซี่ยเชียนฮวันเม้มปาก ไม่กล้าขยับซี้ซั้วแต่มือของชายผู้นี้ไม่อยู่เฉยเขา เขาฉวยโอกาสแตะต้องนาง ในขณะที่นางเปลือยเปล่า...“เซียวเย่หลัน ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้ ข้าจะขึ้นฝั่ง!” เซี่ยเชียนฮวันกัดฟันพูด“หาได้ยากที่พระชายาจะมาแช่น้ำกับข้าเหมือนเป็ดแมนดาริน หากจบลงเร็วขนาดนี้ คงน่าเสียดายแย่”น้ำเสียงของเซียวเย่หลันดูไม่ใส่ใจ จับร่างของนางไว้แน่นไม่ยอมปล่อยเซี่ยเชียนฮวันโกรธจัด “ไปให้พ้น! หยุดคำพูดที่น่าสะอิดส
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 413
“ข้าไม่เคยไปที่นั่น!!”นางไม่ต้องการที่จะยอมรับ เพียงแค่จ้องมองเขาด้วยความโมโห“เจ้าไม่เคยไปที่นั่นจริงๆ หรือแค่ตอบข้าส่งๆ”เซียวเย่หลันบีบหน้านาง ดวงตาที่เย็นชาของเขาระเบิดความโกรธอย่างรุนแรงออกมา ราวกับว่านางเป็นนักโทษที่ถูกทรมานเซี่ยเชียนฮวันกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “คำตอบสำหรับคำถามนี้ สำคัญกับท่านมากหรือ?”ไม่ว่าคำตอบจะเป็นเช่นไร เขาก็เลือกซูอวี้เออร์อยู่แล้วที่ซูอวี้เออร์กล้าปลอมตัวเป็นนางอย่างไร้ยางอาย เพราะรู้ว่าหัวใจของเซียวเย่หลันมีอคติต่อใคร และเขาจะเชื่อคำพูดของนางอย่างแน่นอน“ใช่” เซียวเย่หลันเหมือนจะรู้ว่าสีหน้าของเขาดุร้ายเกินไป ดังนั้นเขาจึงอ่อนลงเล็กน้อย และกระซิบว่า “มันสำคัญมากสำหรับข้า ดังนั้นเจ้าต้องบอกความจริง”เซี่ยเชียนฮวันเม้มริมฝีปากแน่นและหลับตานางรู้สึกว่าพูดความจริงไปก็ไร้ประโยชน์บอกเซียวเย่หลันว่าผู้หญิงที่ดูแลเขาในกระท่อมมุงจาก และใช้เวลาค่ำคืนกับเขาไม่ใช่ซูอวี้เออร์ แต่เป็นนาง?เมื่อเผชิญหน้ากัน แค่ซูอวี้เออร์แกล้งทำตัวน่าสงสาร กลับดำเป็นขาวอีกครั้ง ในท้ายที่สุดเขาก็ยังคงเข้าข้างซูอวี้เออร์ โดยคิดว่านางกำลังโกหก“ลืมตามองข้า”เซียวเ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 414
“ไปให้พ้น...ข้าไม่ต้องการท่าน...”เซี่ยเชียนฮวันซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเซียวเย่หลัน แต่คิ้วของนางขมวด และนางก็ใช้มือทั้งสองข้างผลักเบาๆ ราวกับว่านางต้องการหนีจากเขาเซียวเย่หลันบีบหน้านางแล้วกระซิบเสียงเหี้ยม “นอกจากข้า ยังมีใครสามารถช่วยเจ้าได้?”“ข้าไม่ชอบท่าน เซียวเย่หลัน...”เสียงของนางเบามาก แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้ชายคนหนึ่งได้ยินอย่างชัดเจนคำพูดนี้ ทำให้ใบหน้าของเขามืดมนไม่ชอบเขา?ผู้หญิงคนนี้ ถึงกับพูดออกมาตอนหลับอย่างไร้ยางอายเซียวเย่หลันพลิกตัว เงาดุจปีศาจพลันปกคลุมร่างกายของนาง จอนผมสองสามเส้นก็ร่วงหล่นลงมา ปัดแก้มของนางเบาๆเขาจ้องมองนาง “แล้วเจ้าชอบใครล่ะ? ทหารองค์รักษ์คนนั้น พ่อของเด็กในท้อง หรือว่าคนอื่น”“……”เซี่ยเชียนฮวันไม่ตอบนางแค่ละเมอออกมาเพราะรู้สึกไม่สบาย นางไม่ได้ยินคำถามของเซียวเย่หลัน จึงไม่สามารถตอบได้เป็นธรรมดาอย่างไรก็ตาม ท่าทางงอตัวอย่างน่าสงสารเหมือนกวางน้อยตื่นกลัวของนาง กลับกระตุ้นความโกรธในใจของเขาอีกครั้ง ทำให้เขาไม่สามารถระงับความปรารถนาของเขาได้ความกระวนกระวายใจเช่นนี้ เหมือนกับคืนนั้นมากจู่ๆ เซียวเย่หลันก็คิดว่า ตราบใดที่เขาหลับ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 415
“นั่นไม่จำเป็น”เซียวเย่หลันปฏิเสธข้อเสนอของซูอวี้เออร์ซูอวี้เออร์ตกตะลึง “เพราะเหตุใด?”“ถึงแม้เจ้าจะเป็นพระชายารอง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องรับใช้หรือดูแลใครเลย”“ท่านอ๋อง ท่านช่างดีกับอวี้เออร์เหลือเกิน”ซูอวี้เออร์รู้สึกซาบซึ้งใจ และรู้สึกโล่งใจอย่างลับๆความหมายของประโยคนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นการยกระดับตำแหน่งของนาง เพื่อที่นางจะได้ไม่ต้องด้อยกว่าเซี่ยเชียนฮวันดูเหมือนในใจของท่านอ๋องจะใกล้ชิดกับนางมากแม้ว่าเซี่ยเชียนฮวันจะปีนขึ้นเตียงเป็นครั้งคราว แต่ก็ไม่เสียหายนักนางกอดแขนของเซียวเย่หลัน และเลื่อนสายตาไปมองเซี่ยเชียนฮวันอย่างยั่วยุ“ท่านอ๋อง ท่านจะทรงออกไปเที่ยวกับอวี้เออร์เมื่อใด? มีแค่เราสองคน แม้แต่เย่ซิ่นก็ห้ามไป”ซูอวี้เออร์เอนตัวพิงแขนของเซียวเย่หลันอย่างอ่อนโยน ก่อนจะดึงเขาให้เดินออกมา ทิ้งเซี่ยเชียนฮวันไว้ตามลำพังในห้อง“ในอีกสองวัน...”“ดีเลย...”เสียงบทสนทนาของพวกเขาดังลิบๆ มาจากด้านนอก ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของซูอวี้เออร์ ทำให้ชัดเจนยิ่งขึ้นว่าเซี่ยเชียนฮวันกำลังนั่งอยู่ตามลำพังบนแท่งนอนอย่างโดดเดี่ยวและเดียวดาย เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะเสียงเย็นชา สวมเสื้อผ้าขอ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 416
วันที่ในจดหมายคือสองวันต่อมาช่างบังเอิญเสียจริง เพราะตอนที่อยู่ในห้องของเซียวเย่หลันในเช้าวันนี้ เซี่ยเชียนฮวันได้ยินเขาบอกว่าจะพาซูอวี้เออร์ไปเที่ยวในอีกสองวันข้างหน้า ซึ่งเป็นทริปฮันนีมูนสำหรับพวกเขาสองคน ที่แม้แต่เย่ซิ่นก็ไม่สามารถไปด้วยได้โชคร้ายจริงๆเมื่อถึงวันนั้น นางจะต้องออกไปเร็วกว่าพวกเขาสองคน เพื่อไม่ให้ไปเจอพวกเขาโอ้อวดเหมือนนกยูงเซี่ยเชียนฮวันโยนจดหมายของหลี่จิ้งหย่าเข้าไปฟืนเช่นเดียวกับเสื้อผ้าของเซียวเย่หลัน เผามันไปด้วยกัน……ฮัวเยว่ถังเซี่ยเชียนฮวันกลับมาเปิดกิจการ และนั่งอยู่ในโรงหมอตลอดทั้งวัน จนกระทั่งพระอาทิตย์ตกดิน จากนั้นก็เตรียมจะปิดร้านน่าเสียดายที่วันนี้บรรพบุรุษหมอผีก็ยังไม่ปรากฏตัวและไม่รู้ว่าเขาไปเที่ยวที่ใดจากที่ชิวหมิ่นพูด ทุกปีเสิ่นหรงจะไม่ปรากฏตัวในวันส่งท้ายปีเก่า บางทีเขาอาจจะกลับไปที่บ้านเกิดของเขา แต่ไม่มีใครรู้ว่าบ้านเกิดของเขาอยู่ที่ไหน“อี๋ เกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนี้”“สวรรค์ นางมีกลิ่นเหม็นมาก…”“อยู่ให้ห่างจากนาง ดูหน้ามันเยิ้มของนางสิ ระวังโดนน้ำมันกระเด็นใส่ด้วย”จู่ๆ ก็มีเสียงอื้ออึงดังมาจากหน้าประตูโรงหมอเซี่ยเชีย
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 417
“เร็วๆ นี้แหละ”เห็นได้ชัดว่าหญิงอ้วนตอบปัดๆ กับลูกสาวความสุขบนใบหน้าของนางค่อยๆ จางหายไป และมืดลงเมื่อเอ่ยถึงหัวข้อนี้เซี่ยเชียนฮวันยื่นใบสั่งยาให้กับหญิงอ้วนแล้วเตือนว่า “จำไว้ว่าอย่ากินอาหารรสเผ็ด ไม่ดื่มสุรา ทานอาหารรสจืด โดยใช้น้ำมันและเกลือให้น้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และรักษาอารมณ์ให้ดี”“อุ๊ย ขอบคุณท่านหมอเทวดามาก”หญิงอ้วนรับใบสั่งยาราวกับพบขุมทรัพย์ส่วนเรื่องที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ กล่าวถึงการมาเมืองหลวงเพื่อตามหาพ่อของนาง เซี่ยเชียนฮวันไม่ได้เข้าไปยุ่งสิ่งมีชีวิตทั้งหลายล้วนมีทุกข์ในโลกมนุษย์ ทุกคนต่างก็มีความทุกข์เป็นของตัวเอง เซี่ยเชียนฮวันไม่ใช่พระโพธิสัตว์ที่สามารถช่วยชีวิตสรรพสัตว์ทั้งหลายได้ นางแค่รักษาอาการเจ็บป่วยเท่านั้น ไม่สามารถใส่ใจกับปัญหาทางโลกได้เมื่อหญิงอ้วนได้รับยารักษาเด็กแล้วก็พาเด็กทั้งสองเดินไปที่หน้าประตูทันทีที่ถึงธรณีประตู นางก็ก้าวถอยหลัง และมองไปที่เซี่ยเชียนฮวันด้วยสีหน้าลำบากใจและลังเล “พระชายา ท่านช่างมีเมตตายิ่งนัก ไม่ทราบว่าพอจะช่วยข้าอีกสักเรื่องได้หรือไม่”“พูดมา”“เรื่องเป็นเช่นนี้ ข้าชื่อเปาอิ๋งหัน บ้านเกิดของข้าอยู่ที่อำเ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 418
“ข้าหิว”เซียวเย่หลันอดไม่ได้ที่จะพูด พร้อมกับยกเท้าเดินมานั่งตรงหน้าเซี่ยเชียนฮวันเซี่ยเชียนฮวันพลิกหน้าหนังสือในมือแล้วพูดด้วยเสียงดังว่า “เสี่ยวตง ไปขอให้ห้องครัวเตรียมอาหาร และส่งไปที่ห้องของท่านอ๋อง”“ไม่ต้องยุ่งยากเช่นนั้น เจ้าทำอาหารให้ข้าก็พอ”ดูเหมือนว่าเซียวเย่หลันตัดสินใจจะอยู่ที่นี่บนตัวเขายังคงมีกลิ่นแอลกอฮอล์อยู่อาจเป็นเพราะออกไปดื่มข้างนอก เมื่อกลับมา เขาก็สร้างปัญหาให้นาง ไม่ยอมให้นางได้อยู่อย่างสงบสุข เซี่ยเชียนฮวันยังไม่เงยหน้าขึ้น “เมื่อไม่กี่วันก่อน ข้าพบคนไข้คนหนึ่งที่โรงหมอ นางมาที่เมืองหลวงเพื่อตามหาสามีของนาง”“แล้วอย่างไร”“สามีของนางเป็นผู้เข้าสอบ แต่หลังจากสอบตกก็ไม่มีหน้าจะกลับมาพบกับครอบครัว และหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย”เซี่ยเชียนฮวันกล่าวด้วยน้ำเสียงสงบเรื่องไม่เป็นเรื่องเช่นนี้ ถ้าเป็นคนอื่น เซียวเย่หลันคงหมดความอดทนไปนานแล้วแต่ตอนนี้เขากลับฟังเซี่ยเชียนฮวันพูดอย่างเงียบๆไม่รู้ทำไม การนั่งเคียงข้างผู้หญิงคนนี้ ฟังนางพูดถึงเรื่องเล็กๆ น้อยๆ กลับทำให้เขารู้สึกสบายใจมาก“ท่านรู้ไหมว่าทำไมข้าถึงเล่าเรื่องนี้กับท่าน?”จู่ๆ เซี่ยเชียนฮวันก็
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 419
“ทำไม?”เซี่ยเชียนฮวันจ้องมองเซียวเย่หลันเขาอยากใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับซูอวี้เออร์ แต่กลับไม่ยอมให้นางออกไปข้างนอก บนโลกนี้มีผู้ชายหน้าด้านแบบนี้ได้ยังไงกันใบหน้าของเซียวเย่หลันพลันเย็นชา “เจ้าโง่จริงๆ หรือว่าแกล้งโง่ หลี่จิ้งหย่าจะไม่ทำดีกับเจ้าโดยเปล่าประโยชน์ หากนางชวนเจ้าออกไป แสดงว่าคงมีแผนการอะไรบางอย่าง”“ข้ารู้ว่านางมีแผนการร้าย และข้ารู้ด้วยว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังคดีเซวี่ยจวิ้นก็คือนาง แต่แล้วยังไงล่ะ ข้าไม่เหมือนซูอวี้เออร์ ที่สามารถซ่อนตัวอยู่ข้างหลังท่าน และชมการแสดงได้อย่างสบาย ในเมื่อไม่มีใครปกป้องข้า ข้าก็ทำได้แค่ต้องเผชิญหน้ากับเรื่องสกปรกพวกนี้ด้วยตัวเอง”ฉวยโอกาสที่เซียวเย่หลันตะลึง เซี่ยเชียนฮวันก็หลุดออกจากอ้อมแขนของเขา“มิน่าล่ะหลี่จิ้งหย่าถึงทำอย่างนั้น…ดูเหมือนว่าพ่อลูกคู่นี้จะวางแผนไว้แล้ว” เขาพึมพำกับตัวเอง“หึ คนรักในวัยเด็กของท่านทำอะไรล่ะ วิ่งมายั่วยวนท่านหรือ?”เดิมทีเซี่ยเชียนฮวันเพียงแค่ต้องการจะเยาะเย้ย แต่คาดไม่ถึงว่า หลี่จิ้งหย่าจะทำอย่างที่พูดจริงๆ ส่งผลให้เซียวเย่หลันไม่สามารถโต้แย้งได้“สรุปว่าตอนนี้ เจ้าตกเป็นเป้าหมายของพ่อลูกตระกูลห
Latest chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
“มันมาจากไหน?”เซียวเย่หลันถามเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว “ตงไหล!”“ตงไหล...”พอได้ยินชื่อสถานที่นี้ สีหน้าของเซียวเย่หลันก็ขรึมลงเล็กน้อย เขานึกถึงคนๆ หนึ่งเซี่ยเชียนฮวันเอ่ยชื่อของคนที่อยู่ในความคิดของเขาทันที “รู้สึกว่าบังเอิญมากใช่หรือไม่? ยาที่พวกฆาตกรให้เหยื่อกินเป็นผลผลิตพิเศษจากตงไหล ประจวบเหมาะกับตอนที่พวกเขาจับคนร้ายแถบชานเมืองนั้น ฉินจีที่มีสมญานามว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งตงไหลถูกส่งตัวไปที่วังหลัง” “ช่างบังเอิญมากจริงๆ”เซียวเย่หลันจ้องไปที่หญ้าที่ส่งกลิ่นคาวปลาตายบนโต๊ะ นิ้ววางอยู่เหนือริมฝีปากแล้วบีบจมูกเบาๆเรื่องราวมากมายจริงๆเขาไม่รู้สึกว่าพวกนี้เป็นเรื่องบังเอิญทั้งสองเรื่องนี้ อย่างไรเสียก็ต้องเกี่ยวข้องกันเซี่ยเชียนฮวันพูดว่า “แล้วก็ ข้าให้เพื่อนไปสืบดูแล้ว เป็นเพราะหญ้าโช่วผิงถูกคนเข้าใจว่าเป็นยายืดอายุขัย มีจอมยุทธ์มากมายที่จะใช้มันกลั่นเป็นยาเพื่อใช้บำรุงสำหรับการฝึกยุทธ์”“เพื่อนเจ้าคนไหน? ผู้ชายหรือผู้หญิง?”จุดสนใจของเซียวเย่หลันอยู่ตรงนี้เซี่ยเชียนฮวันกลอกตามองบนอย่างไม่สบอารมณ์ “เถ้าแก่เนี้ยที่หอฮัวเยว่!”“อืม”ผู้หญิง เช่นนั้นเซียวเย่ห
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
ซูอวี้เออร์สีหน้าแข็งค้างสมควรตายคิดไม่ถึงเลยว่าพวกโจรโฉดพวกนี้จะได้รับข่าวสารว่องไวเพียงนี้!นางยังนึกว่า พวกเขาควรจะเป็นพวกโจรกระจอกในยุทธภพ ไม่ค่อยมีความเข้าใจเกี่ยวกับราชวงศ์นัก และนางเพิ่งตั้งครรภ์ไม่นาน จากภายนอกแล้วก็ดูไม่ออกหากเป็นเช่นนี้ นางในตอนนี้ก็กลายเป็นแกะน้อยเข้าถ้ำเสือแล้วสิ??ในขณะที่ซูอวี้เออร์เหงื่อเปียกชุ่มไปทั้งตัวและกำลังคิดว่าจะรับมือต่ออย่างไรนั้น หัวหน้าชุดขาวก็เงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเป็นกังวลไป!”“เป้าหมายของพวกเราคือหญิงตั้งครรภ์ท้องโต เจ้าที่เพิ่งท้องแบบนี้ ทารกในครรภ์ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเลย ไม่มีประโยชน์อะไรกับเราสักนิด” อีกคนหนึ่งพูดเสียงเย็น หัวหน้าชุดขาวตบไปที่บ่าของพรรคพวกตัวเอง “เอาล่ะ อย่าทำให้นางตกใจไปเลย พวกเรากำลังต้องการเลือดเนื้อเชื้อไขของราชวงศ์ต้าเซี่ยพอดี นางยังช่วยพวกเราได้อีกมาก”สีหน้าของพรรคพวกคนนั้นแสดงออกถึงความแปลกใจเล็กน้อยแต่ ที่แห่งนี้ คำพูดของหัวหน้าคนเดียวที่ถือเป็นคำตัดสินสูงสุดเขาได้ตัดสินใจจะร่วมมือกับซูอวี้เออร์แล้วซูอวี้เออร์เผยรอยยิ้มที่พึงพอใจออกมา “ตอนนี้ท่านอ๋องจะออกลาดตระเวนทุกคืน
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
ก่อนหน้านี้ เซียวจ้านได้พูดคุยกับนางหลายครั้งได้แสดงออกให้เห็นถึงความในใจอยู่บ้างแต่นางกลับไม่รู้เลยว่า เซียวจ้านนั้นแท้จริงแล้วไม่ได้เป็นคนเอาแต่เล่นไม่เอาอ่าวอย่างที่เผยให้เห็นในรูปลักษณ์ภายนอก ตอนเด็กเขาก็ผ่านความเจ็บปวดมาไม่น้อยแต่พวกนั้นต่างก็เป็นการพูดคุยเปิดใจทั่วไปเซี่ยเชียนฮวันยืนยันได้ว่าระว่างนางกับเซียวจ้านนั้นไม่มีการข้ามเส้น มากที่สุดก็เรียกได้ว่าเป็นเพื่อน ไม่ได้เป็นเหมือนที่เซียวเย่หลันคิดนางแค่นเสียงเหอะ “เซียวเย่หลัน ข้าว่านะ เพราะเจ้าเคยแอบขโมย พอมองใครก็รู้สึกว่าเป็นโจรเสียหมด”“ข้าไม่เคยขโมยของใคร” เซียวเย่หลันถูกทำให้โกรธจนขำแล้วเซี่ยเชียนฮวันยกมุมปาก “ตัวเจ้ามีหญิงสาวมากมาย ซูอวี้เออร์นั้นข้าไม่นับแล้ว ยังมีหลี่จิ้งหย่าที่ชอบพอกันมาตั้งแต่เด็ก ผู้อื่นแต่งงานกับองค์ชายสองแล้ว เจ้ายังไปติดพันนางยากจะอธิบายได้ชัดเจนอยู่เลย”“เป็นเพราะว่าจิตใจของท่านอ๋องเองไม่บริสุทธิ์ ดังนั้น ถึงได้รู้สึกว่าระหว่างข้ากับองค์ชายห้านั้นพิเศษอย่างไรล่ะ”เซียวเย่หลันน้ำเสียงเย็นเยียบ “ตัวข้าไม่เคยติดพันกับหลี่จิ้งหย่าจนอธิบายไม่ได้”“งั้นหรือ? เช่นนั้นวันนั้นที่ข้าเห็น
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
“ข้าเป็นหมอผู้เชี่ยวชาญ ไม่กลัวหรอก”เซี่ยเชียนฮวันปากแข็ง ดึงฝ่ามือออกจากมือของเซียวเย่หลันแล้วเริ่มชันสูตรศพทีละร่างหญิงสาวพวกนี้ตายเพราะเสียเลือดมากเกินไปพวกนางถูกกรีดร่างทั้งเป็น วิธีการทารุณมากแต่ที่แปลกคือ ภายในร่างของพวกนางกลับมีร่องรอยของยาอยู่ แต่ไม่ได้ถูกพิษอย่างที่เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพพูดพอเจ้าเมืองเห็นเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ เขาจึงบีบจมูกแล้วเดินไปด้านหน้าถามขึ้นว่า “พระชายาอ๋อง ท่านสังเกตพบสิ่งใดหรือไม่?”“จากที่ข้าสังเกต แทนที่จะพูดว่าพวกนางถูกพิษ ควรพูดว่าก่อนตาย พวกนางถูกคนกรอกยาชนิดหนึ่งให้กิน ไม่ถึงกับขั้นส่งผลร้ายต่อร่างกายมากนัก แต่ในเมื่อฆาตกรจะฆ่าพวกนางอยู่แล้ว เหตุใดต้องมากเรื่อง กรอกยาพวกนางด้วยเล่า”จุดที่เซี่ยเชียนฮวันคิดไม่ตกก็คือจุดนี้ในกระเพาะของทุกร่างล้วนมีเศษซากยาชนิดนี้เท่ากับว่า เรื่องนี้สำหรับฆาตกรแล้วเป็นขั้นตอนที่ขาดไม่ได้สำหรับฆาตกร ขั้นตอนนี้มีประโยชน์ต่อพวกเขาสูงสุดเซียวเย่หลันขมวดคิ้วเล็กน้อย “ยาชนิดนี้ทำขึ้นมาจากอะไรหรือ?”“น่าจะมีประโยชน์เพียงช่วยให้ร่างกายแข็งแรง แต่รายละเอียดต่างๆ ต้องรอให้ข้านำตั
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
“ใครน่ะ?!”เซี่ยเชียนฮวันตกใจเดินไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงมาอยู่ด้านหลังของนาง!พอนึกถึงเรื่องที่สตรีมีครรภ์หายตัวไปในช่วงนี้ ใจของเซี่ยเชียนฮวันก็เต้นตึกๆๆ รัวเป็นกลอง นางหันตัวขวับกลับมา นางก็ราดน้ำที่อยู่ในมือออกไปจนหมดจากนั้น...นางได้ทำให้ผมดกดำและเสื้อผ้าของเซียวเย่หลับเปียกไปหมดเซียวเย่หลันถูกน้ำราดทั้งหน้า หมดคำจะพูด ใช้มือเช็ดถูกแล้วพูดเสียงเย็น “การระมัดระวังตัวตลอดเวลานั้นเป็นเรื่องดี แต่ก็ไม่ต้องกลัวเป็นกระต่ายตื่นตูมไป”“ใครให้เจ้ามาไม่ให้เสียงสักนิดล่ะ มาอย่างกับผี ตกใจหมดเลย” เซี่ยเชียนฮวันเองก็อารมณ์ไม่ดี “แต่ก่อนเจ้าไม่มาโรงหมอไม่ใช่หรือ วันนี้วิ่งแจ้นมาที่นี่ทำไม?”“หากไม่ใช่เพราะเจ้าเมืองซุ่นเทียนมาขอแล้วขออีก ข้าเองก็คร้านจะมา”เซียวเย่หลันแสดงท่าทางรังเกียจเต็มที่ หยิบเอาผ้าออกมาเช็ดหน้าเซี่ยเชียนฮวันไม่เข้าใจ “เจ้าเมืองซุ่นเทียนขอร้องเจ้า? เขาเองก็อยากซื้อครีมบำรุงให้ฮูหยินของตนหรือ?”“พบศพเหยื่อสาวแถวชานเมืองหลวง ฝ่ายชันสูตรบอกว่าพวกนางถูกพิษ แต่ไม่สามารถตรวจสอบได้แน่ชัดว่าเป็นพิษจากอะไร เจ้าเมืองซุ่นเทียนก็เลยอยากขอให้เจ้าช่วย”เซียวเย่หลันพูดอธิบายส
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
“รู้สิ ทำไมหรือ?”เซี่ยเชียนฮวันตะลึงตอนที่อยู่โรงหมอ นางได้ยินพวกชาวบ้านถกเถียงกันราวกับว่ามีหญิงสาวมากมายที่ถูกจับตัวหรือว่า ที่ฮ่องเต้เรียกตัวเซียวเย่หลันไปห้องทรงพระอักษรก็เพราะจะให้เขาตรวจสอบเรื่องนี้เซียวเย่หลันพูดเสียงทุ้มว่า “สตรีที่ถูกพวกเขาจับตัวไปล้วนเป็นสตรีมีครรภ์” “อะไรนะ???”เซี่ยเชียนฮวันอดตกใจไม่ได้!ตามหลักแล้ว สตรีที่ถูกจับตัวไปควรเป็นหญิงสาวอายุน้อย เหตุใดจึงเป็นสตรีมีครรภ์ล่ะ?“ตอนนี้ คนในเมืองหลวงในใจกระวนกระวาย เสด็จพ่อได้ออกประกาศห้ามออกจากเคหะสถานยามค่ำคืนแล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไป ข้าต้องนำทหารออกไปลาดตระเวนทุกคืน จนกว่าจะจับตัวพวกผู้ร้ายพวกนั้นได้”เซียวเย่หลันมองไปทางเซี่ยเชียนฮวันปราดหนึ่ง ยื่นมือไปบีบแก้มนาง “เจ้าดูแลเด็กน้อยในท้องของเจ้าให้ดี ช่วงนี้อย่าออกไปวิ่งพล่านที่ไหน ได้ยินไหม”“อื้อ”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างว่าง่ายไม่แปลกที่เซียวเย่หลันไม่ยอมให้นางช่วยที่แท้ก็เพราะแค่มีครรภ์ก็ตกอยู่ในอันตรายแล้ว เพื่อปกป้องเด็กน้อยในท้อง นางต้องไม่เอาตัวเข้าไปเสี่ยงเซี่ยเชียนฮวันไม่ได้พูดเรื่องไปช่วยอีกนางติดตามเซียวเย่หลันกลับจวนอ๋อง แล้ว
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังจากที่ได้เห็นฉากพยานแมวในเหตุการณ์กับตาตัวเองแล้ว สุดท้ายฉินจีก็ยอมรับด้วยตัวเองแล้ว นางคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ ตัวสั่นเทิ้มสีพระพักตร์ของฮ่องเต้เคร่งขึมดูแล้ว เป็นเหมือนดั่งที่เจ้าห้าพูดจริงๆ ด้วย ฉินจีตั้งใจปล่อยแมวไปทำให้เซี่ยเชียนฮวันตกใจไม่ว่าตอนนี้เขาจะลำเอียงรักและเอ็นดูฉินจีมากเพียงใด เรื่องนี้ข้องเกี่ยวกับลูกหลานของราชวงศ์ ไม่สามารถทำตัวเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ได้เหมือนเรื่องที่พวกนางสนมทั้งหลายแก่งแย่งความรักกัน เซียวเย่หลันเดินออกมา จ้องไปที่ฉินจีอย่างเย็นชา “ขอเสด็จพ่อลงโทษอย่างสาหัสด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“ถ่ายทอดคำสั่ง ลำดับศักดิ์ของฉินจีลดขั้นลงเหลือเพียงไฉหนี่ว์ ถูกกักบริเวณในหอหลิวอินเป็นเวลาสามวัน ห้ามออกจากประตู”ฮ่องเต้กุมขมับ ไม่ได้มองไปทางฉินจีที่มีท่าทีน่าสงสารอีกทั้งลดลำดับศักดิ์ ทั้งถูกกักบริเวณ ถือว่าเป็นการให้เกียรติเซียวเย่หลันกับเซี่ยเชียนฮวันมากแล้ว เซี่ยเชียนฮวันยิ้มตาหยี “ขอบพระทัยเสด็จพ่อที่ทรงให้ความยุติธรรมเพคะ”จากนั้น นางก็หันไปทางเซียวจ้าน ในดวงตาเรียวเล็กมีประกายแสงแสดงถึงความจริงจัง “และต้องขอบคุณน้องห้าด้วยที่พูดผดุงความยุติธรรมแก่ข้า”“น้
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
“ฝ่าบาท พระชายาจ้านอ๋องคงไม่ได้มีปัญหาที่ตรงนี้หรอกนะเพคะ”ฉินจีชี้ไปที่หัวของตัวเองฮ่องเต้โบกพระหัตถ์ “เอาล่ะ อย่าได้พูดเช่นนี้เลย”ฮ่องเต้ไม่ได้เอาความกับคำพูดส่งเดชของฉินจีอย่างไรเสีย การพูดตรงๆ เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของฉินจี ก็เหมือนหมิงเฟยอย่างนั้นหากไม่ใช่เพราะชอบนิสัยเช่นนี้ของนาง ฮ่องเต้ก็คงไม่ลำเอียงชอบนางมากกว่าทว่า ฮ่องเต้เองก็รู้สึกว่าเซี่ยเชียนฮวันราวกับว่าสมองถูกกระทบกระเทือน กลับมาตั้งคำถามกับแมวอย่างเอาจริงเอาจัง ไม่รู้ว่านางจะมาไม้ไหนอีก“หากแมวตัวนั้นตอบคำถามของพระชายาจ้านอ๋องจริงๆ หม่อมฉันยอมรับโทษเพคะ” ฉินจีหัวเราะเยาะเย้ยเบาๆ“เจ้าเป็นคนพูดเองนะ” เซี่ยเชียนฮวันนั่งปัดมืออยู่ที่พื้น “เอาล่ะ เป็นแมวที่สัตย์ซื่อหน่อยซิ”“เหมียว เหมียว เหมียว?” เจ้าแมวขาวเอียงหัวเล็กน้อยเซียวเย่หลันเองก็ทนดูไม่ค่อยไหวแล้ว อยากจะลากตัวนางออกไปทันใดนั้น ขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่าเซี่ยเชียนฮวันกำลังก่อเรื่องนั้น เจ้าแมวขาวกลับยื่นอุ้งมือออกมา!มันทำเหมือนที่เซี่ยเชียนฮวันพูดจริงๆ ด้วย ข่วนไปที่หยกห้อยเอวที่อยู่ด้านขวาผู้คนต่างสีหน้าเปลี่ยนสี“เป็นไปไม่ได้!” ฉินจีโพล่งออก
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
“ฝ่าบาททรงรอบรู้ หม่อมฉันเพียงแต่พูดความจริงเท่านั้น”ฉินจีหลุบตาลงฮ่องเต้มองไปที่เซียวจ้านแล้วพูดว่า “เจ้าห้า เจ้าเป็นคนมีมารยาทดีมาโดยตลอด ทำไมวันนี้ต้องมีปัญหากับฉินเออร์ด้วย”“ทูลเสด็จพ่อ ลูกไม่ได้ตั้งใจจะมุ่งเป้าไปที่ผู้ใด เพียงแต่เห็นฉินเจี๋ยอวี๋กับพระชายาจ้านอ๋องโต้เถียงกัน จากนั้นพระชายาจ้านอ๋องเกือบจะล้ม ซึ่งเลี่ยงไม่ได้ที่คนจะรู้สึกสงสัย”เซียวจ้านประกบมือคำนับแล้วกล่าวขึ้นในเวลานี้ ในที่สุดเซียวเย่หลันก็เอ่ยปากถามเซี่ยเชียนฮวันที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ล้มหรือเปล่า”“ไม่เป็นไร ไม่ตายหรอก”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างไม่สบอารมณ์เซียวเย่หลันพูดไม่ออกสตรีที่ดูอ่อนแอกันคนภายนอกแต่กับคนในบ้านกลับหยาบคายใส่คนนี้นี่เขากำลังแสดงความเป็นห่วงนางชัดๆ แต่กลับพูดจายอกย้อนกับเขา“ฉินเอ๋อเพิ่งเข้าวังไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ หากมีตรงไหนล่วงเกินสะใภ้เจ็ด พวกเจ้าก็แค่ให้อภัยก็จบแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำให้ตึงเครียดขนาดนี้”ฮ่องเต้พูดเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าต้องการให้เรื่องนี้สงบลง ไม่ถือสาหาความผิดของฉินจีอย่างไรก็ตาม พอได้ยินเช่นนี้ฉินจีกลับตกใจเล็กน้อยเดิมทีนางคิดว่าฮ่องเต้จะไม่เพียงแต่ปกป้องนา
