แชร์
บทที่ 413
บทที่เกี่ยวข้อง
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 414
“ไปให้พ้น...ข้าไม่ต้องการท่าน...”เซี่ยเชียนฮวันซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเซียวเย่หลัน แต่คิ้วของนางขมวด และนางก็ใช้มือทั้งสองข้างผลักเบาๆ ราวกับว่านางต้องการหนีจากเขาเซียวเย่หลันบีบหน้านางแล้วกระซิบเสียงเหี้ยม “นอกจากข้า ยังมีใครสามารถช่วยเจ้าได้?”“ข้าไม่ชอบท่าน เซียวเย่หลัน...”เสียงของนางเบามาก แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้ชายคนหนึ่งได้ยินอย่างชัดเจนคำพูดนี้ ทำให้ใบหน้าของเขามืดมนไม่ชอบเขา?ผู้หญิงคนนี้ ถึงกับพูดออกมาตอนหลับอย่างไร้ยางอายเซียวเย่หลันพลิกตัว เงาดุจปีศาจพลันปกคลุมร่างกายของนาง จอนผมสองสามเส้นก็ร่วงหล่นลงมา ปัดแก้มของนางเบาๆเขาจ้องมองนาง “แล้วเจ้าชอบใครล่ะ? ทหารองค์รักษ์คนนั้น พ่อของเด็กในท้อง หรือว่าคนอื่น”“……”เซี่ยเชียนฮวันไม่ตอบนางแค่ละเมอออกมาเพราะรู้สึกไม่สบาย นางไม่ได้ยินคำถามของเซียวเย่หลัน จึงไม่สามารถตอบได้เป็นธรรมดาอย่างไรก็ตาม ท่าทางงอตัวอย่างน่าสงสารเหมือนกวางน้อยตื่นกลัวของนาง กลับกระตุ้นความโกรธในใจของเขาอีกครั้ง ทำให้เขาไม่สามารถระงับความปรารถนาของเขาได้ความกระวนกระวายใจเช่นนี้ เหมือนกับคืนนั้นมากจู่ๆ เซียวเย่หลันก็คิดว่า ตราบใดที่เขาหลับ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 415
“นั่นไม่จำเป็น”เซียวเย่หลันปฏิเสธข้อเสนอของซูอวี้เออร์ซูอวี้เออร์ตกตะลึง “เพราะเหตุใด?”“ถึงแม้เจ้าจะเป็นพระชายารอง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องรับใช้หรือดูแลใครเลย”“ท่านอ๋อง ท่านช่างดีกับอวี้เออร์เหลือเกิน”ซูอวี้เออร์รู้สึกซาบซึ้งใจ และรู้สึกโล่งใจอย่างลับๆความหมายของประโยคนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นการยกระดับตำแหน่งของนาง เพื่อที่นางจะได้ไม่ต้องด้อยกว่าเซี่ยเชียนฮวันดูเหมือนในใจของท่านอ๋องจะใกล้ชิดกับนางมากแม้ว่าเซี่ยเชียนฮวันจะปีนขึ้นเตียงเป็นครั้งคราว แต่ก็ไม่เสียหายนักนางกอดแขนของเซียวเย่หลัน และเลื่อนสายตาไปมองเซี่ยเชียนฮวันอย่างยั่วยุ“ท่านอ๋อง ท่านจะทรงออกไปเที่ยวกับอวี้เออร์เมื่อใด? มีแค่เราสองคน แม้แต่เย่ซิ่นก็ห้ามไป”ซูอวี้เออร์เอนตัวพิงแขนของเซียวเย่หลันอย่างอ่อนโยน ก่อนจะดึงเขาให้เดินออกมา ทิ้งเซี่ยเชียนฮวันไว้ตามลำพังในห้อง“ในอีกสองวัน...”“ดีเลย...”เสียงบทสนทนาของพวกเขาดังลิบๆ มาจากด้านนอก ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของซูอวี้เออร์ ทำให้ชัดเจนยิ่งขึ้นว่าเซี่ยเชียนฮวันกำลังนั่งอยู่ตามลำพังบนแท่งนอนอย่างโดดเดี่ยวและเดียวดาย เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะเสียงเย็นชา สวมเสื้อผ้าขอ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 416
วันที่ในจดหมายคือสองวันต่อมาช่างบังเอิญเสียจริง เพราะตอนที่อยู่ในห้องของเซียวเย่หลันในเช้าวันนี้ เซี่ยเชียนฮวันได้ยินเขาบอกว่าจะพาซูอวี้เออร์ไปเที่ยวในอีกสองวันข้างหน้า ซึ่งเป็นทริปฮันนีมูนสำหรับพวกเขาสองคน ที่แม้แต่เย่ซิ่นก็ไม่สามารถไปด้วยได้โชคร้ายจริงๆเมื่อถึงวันนั้น นางจะต้องออกไปเร็วกว่าพวกเขาสองคน เพื่อไม่ให้ไปเจอพวกเขาโอ้อวดเหมือนนกยูงเซี่ยเชียนฮวันโยนจดหมายของหลี่จิ้งหย่าเข้าไปฟืนเช่นเดียวกับเสื้อผ้าของเซียวเย่หลัน เผามันไปด้วยกัน……ฮัวเยว่ถังเซี่ยเชียนฮวันกลับมาเปิดกิจการ และนั่งอยู่ในโรงหมอตลอดทั้งวัน จนกระทั่งพระอาทิตย์ตกดิน จากนั้นก็เตรียมจะปิดร้านน่าเสียดายที่วันนี้บรรพบุรุษหมอผีก็ยังไม่ปรากฏตัวและไม่รู้ว่าเขาไปเที่ยวที่ใดจากที่ชิวหมิ่นพูด ทุกปีเสิ่นหรงจะไม่ปรากฏตัวในวันส่งท้ายปีเก่า บางทีเขาอาจจะกลับไปที่บ้านเกิดของเขา แต่ไม่มีใครรู้ว่าบ้านเกิดของเขาอยู่ที่ไหน“อี๋ เกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนี้”“สวรรค์ นางมีกลิ่นเหม็นมาก…”“อยู่ให้ห่างจากนาง ดูหน้ามันเยิ้มของนางสิ ระวังโดนน้ำมันกระเด็นใส่ด้วย”จู่ๆ ก็มีเสียงอื้ออึงดังมาจากหน้าประตูโรงหมอเซี่ยเชีย
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 417
“เร็วๆ นี้แหละ”เห็นได้ชัดว่าหญิงอ้วนตอบปัดๆ กับลูกสาวความสุขบนใบหน้าของนางค่อยๆ จางหายไป และมืดลงเมื่อเอ่ยถึงหัวข้อนี้เซี่ยเชียนฮวันยื่นใบสั่งยาให้กับหญิงอ้วนแล้วเตือนว่า “จำไว้ว่าอย่ากินอาหารรสเผ็ด ไม่ดื่มสุรา ทานอาหารรสจืด โดยใช้น้ำมันและเกลือให้น้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และรักษาอารมณ์ให้ดี”“อุ๊ย ขอบคุณท่านหมอเทวดามาก”หญิงอ้วนรับใบสั่งยาราวกับพบขุมทรัพย์ส่วนเรื่องที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ กล่าวถึงการมาเมืองหลวงเพื่อตามหาพ่อของนาง เซี่ยเชียนฮวันไม่ได้เข้าไปยุ่งสิ่งมีชีวิตทั้งหลายล้วนมีทุกข์ในโลกมนุษย์ ทุกคนต่างก็มีความทุกข์เป็นของตัวเอง เซี่ยเชียนฮวันไม่ใช่พระโพธิสัตว์ที่สามารถช่วยชีวิตสรรพสัตว์ทั้งหลายได้ นางแค่รักษาอาการเจ็บป่วยเท่านั้น ไม่สามารถใส่ใจกับปัญหาทางโลกได้เมื่อหญิงอ้วนได้รับยารักษาเด็กแล้วก็พาเด็กทั้งสองเดินไปที่หน้าประตูทันทีที่ถึงธรณีประตู นางก็ก้าวถอยหลัง และมองไปที่เซี่ยเชียนฮวันด้วยสีหน้าลำบากใจและลังเล “พระชายา ท่านช่างมีเมตตายิ่งนัก ไม่ทราบว่าพอจะช่วยข้าอีกสักเรื่องได้หรือไม่”“พูดมา”“เรื่องเป็นเช่นนี้ ข้าชื่อเปาอิ๋งหัน บ้านเกิดของข้าอยู่ที่อำเ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 418
“ข้าหิว”เซียวเย่หลันอดไม่ได้ที่จะพูด พร้อมกับยกเท้าเดินมานั่งตรงหน้าเซี่ยเชียนฮวันเซี่ยเชียนฮวันพลิกหน้าหนังสือในมือแล้วพูดด้วยเสียงดังว่า “เสี่ยวตง ไปขอให้ห้องครัวเตรียมอาหาร และส่งไปที่ห้องของท่านอ๋อง”“ไม่ต้องยุ่งยากเช่นนั้น เจ้าทำอาหารให้ข้าก็พอ”ดูเหมือนว่าเซียวเย่หลันตัดสินใจจะอยู่ที่นี่บนตัวเขายังคงมีกลิ่นแอลกอฮอล์อยู่อาจเป็นเพราะออกไปดื่มข้างนอก เมื่อกลับมา เขาก็สร้างปัญหาให้นาง ไม่ยอมให้นางได้อยู่อย่างสงบสุข เซี่ยเชียนฮวันยังไม่เงยหน้าขึ้น “เมื่อไม่กี่วันก่อน ข้าพบคนไข้คนหนึ่งที่โรงหมอ นางมาที่เมืองหลวงเพื่อตามหาสามีของนาง”“แล้วอย่างไร”“สามีของนางเป็นผู้เข้าสอบ แต่หลังจากสอบตกก็ไม่มีหน้าจะกลับมาพบกับครอบครัว และหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย”เซี่ยเชียนฮวันกล่าวด้วยน้ำเสียงสงบเรื่องไม่เป็นเรื่องเช่นนี้ ถ้าเป็นคนอื่น เซียวเย่หลันคงหมดความอดทนไปนานแล้วแต่ตอนนี้เขากลับฟังเซี่ยเชียนฮวันพูดอย่างเงียบๆไม่รู้ทำไม การนั่งเคียงข้างผู้หญิงคนนี้ ฟังนางพูดถึงเรื่องเล็กๆ น้อยๆ กลับทำให้เขารู้สึกสบายใจมาก“ท่านรู้ไหมว่าทำไมข้าถึงเล่าเรื่องนี้กับท่าน?”จู่ๆ เซี่ยเชียนฮวันก็
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 419
“ทำไม?”เซี่ยเชียนฮวันจ้องมองเซียวเย่หลันเขาอยากใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับซูอวี้เออร์ แต่กลับไม่ยอมให้นางออกไปข้างนอก บนโลกนี้มีผู้ชายหน้าด้านแบบนี้ได้ยังไงกันใบหน้าของเซียวเย่หลันพลันเย็นชา “เจ้าโง่จริงๆ หรือว่าแกล้งโง่ หลี่จิ้งหย่าจะไม่ทำดีกับเจ้าโดยเปล่าประโยชน์ หากนางชวนเจ้าออกไป แสดงว่าคงมีแผนการอะไรบางอย่าง”“ข้ารู้ว่านางมีแผนการร้าย และข้ารู้ด้วยว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังคดีเซวี่ยจวิ้นก็คือนาง แต่แล้วยังไงล่ะ ข้าไม่เหมือนซูอวี้เออร์ ที่สามารถซ่อนตัวอยู่ข้างหลังท่าน และชมการแสดงได้อย่างสบาย ในเมื่อไม่มีใครปกป้องข้า ข้าก็ทำได้แค่ต้องเผชิญหน้ากับเรื่องสกปรกพวกนี้ด้วยตัวเอง”ฉวยโอกาสที่เซียวเย่หลันตะลึง เซี่ยเชียนฮวันก็หลุดออกจากอ้อมแขนของเขา“มิน่าล่ะหลี่จิ้งหย่าถึงทำอย่างนั้น…ดูเหมือนว่าพ่อลูกคู่นี้จะวางแผนไว้แล้ว” เขาพึมพำกับตัวเอง“หึ คนรักในวัยเด็กของท่านทำอะไรล่ะ วิ่งมายั่วยวนท่านหรือ?”เดิมทีเซี่ยเชียนฮวันเพียงแค่ต้องการจะเยาะเย้ย แต่คาดไม่ถึงว่า หลี่จิ้งหย่าจะทำอย่างที่พูดจริงๆ ส่งผลให้เซียวเย่หลันไม่สามารถโต้แย้งได้“สรุปว่าตอนนี้ เจ้าตกเป็นเป้าหมายของพ่อลูกตระกูลห
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 420
ที่แท้นางก็คือองค์หญิงสี่ เซียวหมิงหลัน!เซี่ยเชียนฮวันตะลึงงันไปพักใหญ่ ก่อนพยักหน้าแล้วพูดว่า “พี่หญิงสี่”นางจำได้ว่าองค์หญิงสี่ได้แต่งงานกับชายหนุ่มรูปงามผู้หนึ่ง แต่งงานกับสามีและเลี้ยงดูลูกๆ ของนางในจวนองค์หญิง ปกติแล้วไม่สนใจเกี่ยวกับโลกภายนอก“หมิงหลัน ผู้คนล้วนบอกว่าพระชายาจ้านเป็นสตรีที่งดงามที่สุดในเมืองหลวง และไม่มีใครเทียบนางได้ ในที่สุดท่านก็ได้พบกับนางในวันนี้ นางสมควรได้รับชื่อเสียงของนางจริงๆ” หลี่จิ้งหย่ากล่าวยิ้มๆนางกอดแขนเซียวหมิงหลัน และเรียกขานอย่างสนิทสนม เห็นได้ชัดว่ามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันมากเซียวหมิงหลันยิ้มบางๆ และพูดว่า “ก็แค่นั้นแหละ”การประเมินที่ตรงไปตรงมาและหยาบคายนี้ ทำให้เซี่ยเชียนฮวันอดสะดุ้งไม่ได้ก็แค่นั้น?หมายความว่านางดูธรรมดา และไม่สมกับชื่อเสียงของนางเหรอ?นี่เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ที่นางแต่งงานกับเซียวเย่หลันที่มีบางคนไม่ชอบหน้าตาของนาง!หลี่จิ้งหย่ากลับหัวเราะแล้วกล่าวว่า “เจ้าชอบตัวตนที่สูงส่งและสง่างามเช่นดอกบ๊วยมาโดยตลอด ส่วนพระชายาจ้านนั้นงดงาม แต่ก็ฉูดฉาดเหมือนดอกโบตั๋น ข้าไม่คิดว่านางจะดึงดูดสายตาของเจ้าได้”“มันดูฉูดฉาด
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 421
เซียวหมิงหลันรู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำพูดของเซี่ยเชียนฮวันนางหันศีรษะมามองดูผู้หญิงที่สวยโดดเด่นเกินไปอีกครั้ง“ดูเหมือนเจ้าจะไม่ได้โง่เขลาอย่างที่ข่าวลือพูดกัน เจ้ายังมีความคิดของตัวเองอยู่บ้าง”เซียวหมิงหลันมองไปที่เซี่ยเชียนฮวันขณะพูดเซี่ยเชียนฮวันยิ้มและพูดว่า “พี่หญิงสี่ชมเกินไปแล้ว ข้าเพียงแต่แสดงความคิดเห็นของตัวเองเล็กน้อย ไม่ได้มีเจตนามุ่งเป้าไปที่พี่หญิงสี่”“พระชายาจ้าน ความคิดของท่านกับความคิดของหมิงหลานนั้น เป็นความแตกต่างระหว่างหิมะขาวฤดูใบไม้ผลิกับชาวบาตอนใต้” หลี่จิ้งหย่ากล่าวเสียงเบา“ชาวบาตอนใต้เป็นปุถุชนธรรมดา ส่วนหิมะขาวฤดูใบไม้ผลินั้นฟังดูสง่างาม แต่ในความคิดเห็นของข้า ไม่มีความแตกต่างระหว่างทั้งสองอย่าง เช่นเดียวกับที่เราสวมใส่เสื้อผ้าราคาแพง แต่เราอาจไม่ได้สูงส่งไปกว่าขอทาน”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างใจเย็นในทางกลับกันหลี่จิ้งหย่ากลับพูดอย่างกังวล ดวงตาเมล็ดซิ่งเบิกกว้างขึ้น “ท่านเอาพวกเรา...เอาองค์หญิงหมิงหลานไปเทียบกับขอทานงั้นหรือ?!”“สุนัขถูกฆ่าในแต่ละวัน แต่คนคิดลบที่สุดคือนักวิชาการ ฮูหยินหลี่ เจ้าไม่จำเป็นต้องดูถูกคนธรรมดานักหรอก ยิ่งไ
บทล่าสุด
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
