LOGINShare
บทที่ 388
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 389
ใบหน้าของเซียวเย่หลันพลันมืดลง!แสร้งทำเป็นสร้างซุ้มอนุสาวรีย์?นางกล้าดียังไงถึงใช้คำพูดแบบนี้เพื่อทำให้เขาอับอาย!ผู้คนรอบๆ รวมถึงซูอวี้เออร์ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดัง เพราะเกรงว่าคำพูดของเซี่ยเชียนฮวันจะกระตุ้นความโกรธของเซียวเย่หลัน จนทำให้คนรอบข้างพลอยซวยไปด้วย “ข้าแค่เมา พอเห็นเจ้าจากที่ไกลๆ ก็รู้สึกคุ้นหน้าเล็กน้อย จึงเรียกเจ้ามาพบเท่านั้น”เซียวเย่หลันข่มความโกรธพลางอธิบายแต่เซี่ยเชียนฮวันกลับไม่เชื่อ“อยู่ไกลเสียขนาดนั้น ข้าเกรงว่าแม้แต่ท่านแม่ของท่านเอง ท่านคงจำไม่ได้ด้วยซ้ำ? ท่านจะคุ้นหน้าได้อย่างไร”“อย่างไรก็ตามข้าจำเจ้าได้”“อ่า ครู่หนึ่งท่านอ๋องก็ดื่มจนเมา อีกสักพักกลับสามารถจำคนที่อยู่ไกลออกไปได้อย่างชัดเจน ช่างน่าทึ่งจริงๆ”เซี่ยเชียนฮวันเพียงคิดว่าเซียวเย่หลันพยายามชดเชยพฤติกรรมตัณหาของตัวเองนางเยาะเย้ยเสร็จก็หันหลังจะจากไปเซียวเย่หลันตะโกน “หยุด!”“ข้ามีรับคำสั่งของฮ่องเต้ ดังนั้นข้าจะไม่รบกวนความสุขของท่านอ๋อง ท่านอ๋องเชิญตามสบายเถอะ”นางไม่มีความตั้งใจที่จะหยุดเซียวเย่หลันต้องการจะหยุดนาง แต่แอลกอฮอล์ส่งผลต่อความสมดุลของร่างกายของเขา เขาเดินไ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 390
“เป็นเรื่องยากที่ท่านอ๋องจะเสพสุขเช่นนี้ ดังนั้นข้าไม่ควรสร้างปัญหา”นางไม่ต้องการผู้ชายคนนี้อยู่เป็นเพื่อนหลังจากพูดจบ เซี่ยเชียนฮวันก็ออกจากจวนจ้านอ๋องพร้อมเหล่าทหารองค์รักษ์ โดยไม่หันมามองสีหน้าของเซียวเย่หลันรถม้าพานางไปที่จวนของมหาดเล็กเซวี่ยอย่างรวดเร็วอย่างไรก็ตาม หลังจากที่เซี่ยเชียนฮวันเดินเข้ามา ก็ไม่เห็นมหาดเล็กเซวี่ยหรือเซวี่ยจวิ้นเลย มีเพียงที่นั่งอยู่ในห้องโถงเพื่อรอพบนางด้วยท่าทางเฉยชา“จวิ้นเอ๋อร์ถูกส่งไปพักฟื้นที่ชนบท ถ้าพระชายาอยากจะรักษาจวิ้นเอ๋อร์จริงๆ เกรงว่าคงต้องออกจากเมืองหลวงสักเที่ยว” แม่เซวี่ยมีทัศนคติที่เย็นชา กระทั่งชาสักแก้วก็ไม่ให้คนนำมาให้เซี่ยเชียนฮวันเซี่ยเชียนฮวันไม่มีเวลามาใส่ใจกับมารยาทเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ นางรีบถามต่อว่า “ชนบทที่ฮูหยินพูดถึงอยู่ที่ใด?”“เล่อโจว”“ไกลเพียงนั้นเชียว?”เซี่ยเชียนฮวันตะลึงเล็กน้อยนางมีความเข้าใจเกี่ยวกับภูมิศาสตร์ของแคว้นต้าเซี่ยทั่วไปจากบันทึกทิวทัศน์ที่นางเคยอ่านมาก่อนเล่อโจวอยู่ทางตอนใต้ ห่างจากเมืองหลวงไปราวพันลี้ ถึงแม้จะใช้ม้าเร็วก็ยังต้องใช้เวลาหลายวัน ด้วยเวลาแค่สามวันเกรงว่าคงจะไม่ทัน“บิดาขอ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 391
“ลูกสะใภ้จะทำงานหนักอย่างแน่นอน”เซี่ยเชียนฮวันพูดได้เพียงเท่านี้พระสนมหมิงมองนางอย่างเย็นชา สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “ช่างเป็นดาวไม้กวาดที่โชคร้ายจริงๆ!”หลังจากด่าจบ นางก็จากไปแม้ว่าวันนี้จะถูกพระสนมหมิงรังเกียจ แต่เซี่ยเชียนฮวันกลับไม่นึกโกรธเคืองเลยเป็นเรื่องจริงที่พระสนมหมิงไม่ชอบนาง แต่ในคำพูดกลับไม่มีความสงสัยเลยแม้แต่น้อย คล้ายกับรู้ดีว่านางถูกใส่ร้ายมีเพียงเซียวเย่หลันเท่านั้นที่เชื่อว่านางเป็นสตรีขี้หึงจนก่ออาชญากรรมขึ้นมา...เซี่ยเชียนฮวันถอนหายใจพลางส่ายหัว จากนั้นก็เดินเข้าไปในตำหนักจิ่นชุ่ยตามที่คาดไว้ สนมจ้วงปฏิเสธจะพบกับนางในตอนแรก แต่หลังจากได้ยินว่านางมีรับสั่งของฝ่าบาท จึงเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องให้นางเข้าพบ ในฐานะพี่สาวพ่อแม่เดียวกันของเซวี่ยจวิ้น หน้าตาของสนมจ้วงจึงค่อนข้างคล้ายกับเซวี่ยจวิ้น แต่สง่างามและเฉียบคมกว่า อย่างไรก็ตามสนมจ้วงอยู่ในวังมานาน จึงมีสัญญาณความเครียดตรงหว่างคิ้วจำนวนมาก“วันนี้พระชายาจ้านมาเยือน มีธุระอันใด”สนมจ้วงนั่งเย็นชา โดยไม่ปรายตาเซี่ยเชียนฮวันด้วยซ้ำเซี่ยเชียนฮวันจึงพูดเข้าประเด็นทันที “ขอบังอาจถามถึงความสัมพันธ์ระหว่
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 392
“เจ้าแน่ใจจริงๆ เหรอว่าสามารถรักษาน้องสาวของข้าได้?”สนมจ้วงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งเซี่ยเชียนฮวันกล่าว “ในฐานะหมอ ข้าไม่อาจพูดได้ว่าแน่ใจสิบส่วน แต่นอกจากข้าแล้ว พวกท่านจะไม่พบใครที่สามารถรักษานางได้อย่างแน่นอน”นอกเสียจากว่า...ตระกูลเซวี่ยจะสามารถตามหาหมอผีพบการเชิญหมอผีมารักษานั้นไม่ใช่เรื่องง่ายดังนั้น นางจึงเป็นความหวังเดียวของเซวี่ยจวิ้นเซี่ยเชียนฮวันเห็นว่าสนมจ้วงยังคงมีข้อสงสัยอยู่ลึกๆ นางจึงชี้ไปที่ทหารองค์รักษ์ที่ยืนอยู่ด้านนอกพระตำหนัก “พวกเขาล้วนอยู่ภายใต้คำสั่งของเสด็จพ่อ คอยจับตาดูข้าตอนอยู่ข้างนอกเสมอ และจะรายงานทุกการเคลื่อนไหวที่ข้าทำ มีพวกเขาอยู่ด้วย ท่านไม่ต้องกังวลว่าคุณหนูรองเซวี่ยจะเสียเปรียบ”“เอาล่ะ ข้าจะเชื่อพระชายาสักครั้ง”สนมจ้วงถอนหายใจนางให้นางกำนัลนำพู่กันกับกระดาษมา เขียนจดหมายถึงบ้าน แล้วสั่งให้ข้ารับใช้ในวังนำไปส่งให้แม่เซวี่ยจากนั้น เซี่ยเชียนฮวันก็รออยู่ในตำหนักจิ่นชุ่ยเวลาล่วงเลยถึงกลางดึกแม่เซวี่ยก็ได้รับอนุญาตจากฮ่องเต้ ให้เข้ามาในพระราชวังเพื่อเยี่ยมลูกสาวหลังจากเข้าในตำหนักจิ่นชุ่ย สนมจ้วงก็ต้อนรับพวกเขาเข้ามาในลาน นางจับมือ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 393
ตามการวินิจฉัยของเซี่ยเชียนฮวันเซวี่ยจวิ้นสร้างกลไกการป้องกันทางจิตใจ เพราะไม่สามารถเผชิญกับประสบการณ์ของตัวเองได้นางเลือกที่จะลืมทุกสิ่งทุกอย่าง และกลายเป็นคนบ้าที่ไม่รู้อะไรเลยบางครั้งการใช้ชีวิตอย่างโง่ และลืมความเจ็บปวดทั้งหมดก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายแต่เซี่ยเชียนฮวันจำเป็นต้องปลุกเซวี่ยจวิ้นนางแอบคิดในใจว่า “ขอโทษจริงๆ คุณหนูรองเซวี่ย ถ้าท่านไม่ตื่น ความผิดที่ข้าไม่ได้ก่อก็ไม่อาจชำระได้ สุดท้ายก็จะเป็นหนึ่งศพสองชีวิต ซึ่งมันเลวร้ายกว่าท่านมาก”“พระชายา ลูกสาวของข้าจะรักษาหายไหม?”แม่เซวี่ยรีบถามเซี่ยเชียนฮวันนิ่งงันไปชั่วขณะ ก่อนจะพูดขึ้นมาอย่างช้าๆ “สามารถใช้วิธีจำลองเหตุการณ์ขึ้นมาได้”“จำลองเหตุการณ์?”สนมจ้วงกับแม่เซวี่ยพลันชะงักเซี่ยเชียนฮวันอธิบาย “เป็นการพานางกลับไปยังสถานที่ที่เกิดเหตุการณ์นั้น เพื่อให้นางฟื้นความทรงจำผ่านการกระตุ้นจิตใจ”“นี่...”“พระชายา นี่จะไม่โหดร้ายกับจวิ้นเอ๋อร์เกินไปหรือ!”แม่เซวี่ยไม่เห็นด้วยอย่างเด็ดขาดเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว “ข้าสามารถใช้ยารักษาได้ แต่เมื่อดูสภาพในปัจจุบันของคุณหนูรองเซวี่ยแล้ว อาจต้องใช้เวลาอย่างน้อยหลายปี กว่
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 394
“จุดประสงค์ในการแสดงฉากนี้ขึ้นมาใหม่คือการให้นางได้สัมผัสกับสิ่งที่นางประสบในวันนั้นอีกครั้ง ดังนั้นพวกเจ้าต้องรับผิดชอบในการเล่นบทบาทของผู้ร้าย ปล้นรถม้าของนาง และพานางไปที่อี้จวง”คำสั่งของเซี่ยเชียนฮวัน ทำให้ทหารองค์รักษ์ทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะรับบทเป็นอันธพาลลักพาตัวหญิงสาว?แต่พวกเขาคือองครักษ์วังหลวงนะ!พวกเขาไม่เคยทำอะไรที่ละเมิดกฎหมายเช่นนี้เซี่ยเชียนฮวันโยนผ้าสีดำสองสามผืนใส่มือของทหารองค์รักษ์ “เร็วเข้า ปิดหน้าแล้วเริ่มลงมือซะ จำไว้ว่า ยิ่งการแสดงสมจริงมากเท่าไรก็ยิ่งดีมากเท่านั้น!”พวกเขาไม่มีทางเลือก นอกจากทำตามคำสั่งของเซี่ยเชียนฮวัน ปิดหน้าด้วยผ้าสีดำ และพุ่งออกไป“ใครกัน?!”ทันใดนั้นเจ้าเมืองก็เห็นกลุ่มคนสวมหน้ากากปรากฏขึ้นตรงหน้า ก็พลันตกใจขึ้นมาเหล่าเจ้าหน้าที่ศาลเข้าใจผิดคิดว่ามีนักฆ่า จึงชักอาวุธออกมาทีละคน แต่ทำไมฝ่ายตรงข้ามของพวกเขาถึงเป็นองครักษ์วังหลวงล่ะ เพียงชั่วพริบตาเจ้าหน้าที่ศาลก็ถูกจัดการได้อย่างง่ายดายตอนนี้เอง ท่านเจ้าเมืองก็จำเสื้อผ้าของพวกเขาได้ จึงแอบตกใจ และยกมือขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้เจ้าหน้าที่ศาลถอยไปเหล่าทหารองค์รักษ์หยุดรถม้าได้สำเร็
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 395
“นางกลัวมากตอนที่เราลักพาตัวนางในตอนแรก แต่ตอนนี้นางดูเหมือนคนโง่อีกแล้ว”เหล่าทหารองค์รักษ์รวมตัวกันและครุ่นคิดในที่สุดก็มาถึงข้อสรุปว่า “คงเป็นเพราะพวกเราซื่อตรง ไม่เหมือนโจรที่รังแกผู้หญิง นางเลยไม่รู้สึกอะไร”“เฮ้ มีห้องเล็กๆ อยู่ด้านหลัง!”ทหารองค์รักษ์ที่อายุน้อยที่สุดวิ่งกลับมาแจ้งข่าว หลังตรวจสอบสถานที่โดยรอบเสร็จหมู่บ้านอี้เป็นสถานที่จัดเก็บโลงศพ และผู้ที่รับผิดชอบดูแลโลงศพมักจะพักอยู่ในห้องเล็กๆ ที่อยู่ด้านหลังเสมอพวกเขาเดินเข้าไปในห้องเพื่อตรวจสอบ นอกจากโต๊ะและเก้าอี้เก่าๆ ที่เต็มไปด้วยหยากไย่แมงมุมแล้ว ก็มีเพียงที่นอนเปื้อนเลือดอยู่บนพื้นเท่านั้น ร่องรอยทุกอย่างล้วนน่าตกใจ “ดูเหมือนว่าคนร้ายจะก่อเหตุที่นี่” หนึ่งในนั้นขมวดคิ้ว“ถ้าอย่างนั้น เราควรพานางมาที่นี่ไหม?”“ในเมื่อทำแล้วก็ต้องทำให้ถึงที่สุด ไป”ทุกคนกลับไปพาเซวี่ยจวิ้นมาที่ห้องด้านหลังน่าแปลกที่เซวี่ยจวิ้นซึ่งยังคงยิ้มอย่างโง่เขลาเมื่อกี้ เริ่มหวาดกลัวมากขึ้นเมื่อเข้าใกล้ห้องมากขึ้นเรื่อยๆ นางกรีดร้องและดิ้นรน!“เข้าไป!”ทหารองค์รักษ์หนุ่มใช้โอกาสนี้ดุร้าย และผลักเซวี่ยจวิ้นเข้าไปในห้องเล็กนางล้
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 396
“ไปให้พ้น...ข้าคือคุณหนูจากตระกูลเซวี่ย พวกเจ้ากล้าดียังไงมาทำกับข้าเช่นนี้…ท่านพ่อของข้าจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไปแน่!!”เซวี่ยจวิ้นดิ้นรน และส่งเสียงกรีดร้องอย่างสิ้นหวังเซี่ยเชียนฮวันยกมือขึ้นในทันที ส่งสัญญาณให้เหล่าทหารองค์รักษ์หยุดนางคุกเข่าลงต่อหน้าเซวี่ยจวิ้น และถามอย่างตั้งใจว่า “เมื่อกี้เจ้าบอกว่าเจ้าเป็นใครนะ?”“ข้า ข้าคือ...”จู่ๆ เซวี่ยจวิ้นก็ตกตะลึงราวกับว่าสมองของนางติดขัด สีหน้าของนางก็ค่อยๆ สับสน และไม่สามารถตอบคำถามของเซี่ยเชียนฮวันได้“บอกข้าอีกครั้งว่าเจ้าเป็นใคร?”เซี่ยเชียนฮวันถามอีกครั้งเซวี่ยจวิ้นกลับร้องไห้ ยกมือกุมหัวแล้วพูดว่า “ข้าไม่รู้ ข้าไม่รู้...”ยิ่งจำได้มากเท่าไร นางก็ยิ่งรู้สึกปวดหัวเหมือนจะระเบิดมากขึ้นเท่านั้นดูเหมือนมีบางอย่างลึกๆ ในตัวนางที่ขัดขวางไม่ให้นางคิดถึงมัน“ลืมมันไปซะ ดำเนินการต่อ”เซี่ยเชียนฮวันมองไปที่พวกทหารองค์รักษ์พวกเขาจึงลงมือต่อเป็นผลให้ฉากที่ไม่น่าดูเกิดขึ้นซ้ำอีกครั้ง เซวี่ยจวิ้นยังคงกรีดร้อง แต่ไม่ได้บอกว่าตัวเองเป็นใครเหมือนเมื่อสักครู่นี้“จะบังคับจวิ้นเอ๋อร์ให้กลายเป็นอะไร!”แม่เซวี่ยทนมองต่อไปไม่ไหวท่านเ
Latest chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
“มันมาจากไหน?”เซียวเย่หลันถามเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว “ตงไหล!”“ตงไหล...”พอได้ยินชื่อสถานที่นี้ สีหน้าของเซียวเย่หลันก็ขรึมลงเล็กน้อย เขานึกถึงคนๆ หนึ่งเซี่ยเชียนฮวันเอ่ยชื่อของคนที่อยู่ในความคิดของเขาทันที “รู้สึกว่าบังเอิญมากใช่หรือไม่? ยาที่พวกฆาตกรให้เหยื่อกินเป็นผลผลิตพิเศษจากตงไหล ประจวบเหมาะกับตอนที่พวกเขาจับคนร้ายแถบชานเมืองนั้น ฉินจีที่มีสมญานามว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งตงไหลถูกส่งตัวไปที่วังหลัง” “ช่างบังเอิญมากจริงๆ”เซียวเย่หลันจ้องไปที่หญ้าที่ส่งกลิ่นคาวปลาตายบนโต๊ะ นิ้ววางอยู่เหนือริมฝีปากแล้วบีบจมูกเบาๆเรื่องราวมากมายจริงๆเขาไม่รู้สึกว่าพวกนี้เป็นเรื่องบังเอิญทั้งสองเรื่องนี้ อย่างไรเสียก็ต้องเกี่ยวข้องกันเซี่ยเชียนฮวันพูดว่า “แล้วก็ ข้าให้เพื่อนไปสืบดูแล้ว เป็นเพราะหญ้าโช่วผิงถูกคนเข้าใจว่าเป็นยายืดอายุขัย มีจอมยุทธ์มากมายที่จะใช้มันกลั่นเป็นยาเพื่อใช้บำรุงสำหรับการฝึกยุทธ์”“เพื่อนเจ้าคนไหน? ผู้ชายหรือผู้หญิง?”จุดสนใจของเซียวเย่หลันอยู่ตรงนี้เซี่ยเชียนฮวันกลอกตามองบนอย่างไม่สบอารมณ์ “เถ้าแก่เนี้ยที่หอฮัวเยว่!”“อืม”ผู้หญิง เช่นนั้นเซียวเย่ห
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
ซูอวี้เออร์สีหน้าแข็งค้างสมควรตายคิดไม่ถึงเลยว่าพวกโจรโฉดพวกนี้จะได้รับข่าวสารว่องไวเพียงนี้!นางยังนึกว่า พวกเขาควรจะเป็นพวกโจรกระจอกในยุทธภพ ไม่ค่อยมีความเข้าใจเกี่ยวกับราชวงศ์นัก และนางเพิ่งตั้งครรภ์ไม่นาน จากภายนอกแล้วก็ดูไม่ออกหากเป็นเช่นนี้ นางในตอนนี้ก็กลายเป็นแกะน้อยเข้าถ้ำเสือแล้วสิ??ในขณะที่ซูอวี้เออร์เหงื่อเปียกชุ่มไปทั้งตัวและกำลังคิดว่าจะรับมือต่ออย่างไรนั้น หัวหน้าชุดขาวก็เงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเป็นกังวลไป!”“เป้าหมายของพวกเราคือหญิงตั้งครรภ์ท้องโต เจ้าที่เพิ่งท้องแบบนี้ ทารกในครรภ์ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเลย ไม่มีประโยชน์อะไรกับเราสักนิด” อีกคนหนึ่งพูดเสียงเย็น หัวหน้าชุดขาวตบไปที่บ่าของพรรคพวกตัวเอง “เอาล่ะ อย่าทำให้นางตกใจไปเลย พวกเรากำลังต้องการเลือดเนื้อเชื้อไขของราชวงศ์ต้าเซี่ยพอดี นางยังช่วยพวกเราได้อีกมาก”สีหน้าของพรรคพวกคนนั้นแสดงออกถึงความแปลกใจเล็กน้อยแต่ ที่แห่งนี้ คำพูดของหัวหน้าคนเดียวที่ถือเป็นคำตัดสินสูงสุดเขาได้ตัดสินใจจะร่วมมือกับซูอวี้เออร์แล้วซูอวี้เออร์เผยรอยยิ้มที่พึงพอใจออกมา “ตอนนี้ท่านอ๋องจะออกลาดตระเวนทุกคืน
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
ก่อนหน้านี้ เซียวจ้านได้พูดคุยกับนางหลายครั้งได้แสดงออกให้เห็นถึงความในใจอยู่บ้างแต่นางกลับไม่รู้เลยว่า เซียวจ้านนั้นแท้จริงแล้วไม่ได้เป็นคนเอาแต่เล่นไม่เอาอ่าวอย่างที่เผยให้เห็นในรูปลักษณ์ภายนอก ตอนเด็กเขาก็ผ่านความเจ็บปวดมาไม่น้อยแต่พวกนั้นต่างก็เป็นการพูดคุยเปิดใจทั่วไปเซี่ยเชียนฮวันยืนยันได้ว่าระว่างนางกับเซียวจ้านนั้นไม่มีการข้ามเส้น มากที่สุดก็เรียกได้ว่าเป็นเพื่อน ไม่ได้เป็นเหมือนที่เซียวเย่หลันคิดนางแค่นเสียงเหอะ “เซียวเย่หลัน ข้าว่านะ เพราะเจ้าเคยแอบขโมย พอมองใครก็รู้สึกว่าเป็นโจรเสียหมด”“ข้าไม่เคยขโมยของใคร” เซียวเย่หลันถูกทำให้โกรธจนขำแล้วเซี่ยเชียนฮวันยกมุมปาก “ตัวเจ้ามีหญิงสาวมากมาย ซูอวี้เออร์นั้นข้าไม่นับแล้ว ยังมีหลี่จิ้งหย่าที่ชอบพอกันมาตั้งแต่เด็ก ผู้อื่นแต่งงานกับองค์ชายสองแล้ว เจ้ายังไปติดพันนางยากจะอธิบายได้ชัดเจนอยู่เลย”“เป็นเพราะว่าจิตใจของท่านอ๋องเองไม่บริสุทธิ์ ดังนั้น ถึงได้รู้สึกว่าระหว่างข้ากับองค์ชายห้านั้นพิเศษอย่างไรล่ะ”เซียวเย่หลันน้ำเสียงเย็นเยียบ “ตัวข้าไม่เคยติดพันกับหลี่จิ้งหย่าจนอธิบายไม่ได้”“งั้นหรือ? เช่นนั้นวันนั้นที่ข้าเห็น
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
“ข้าเป็นหมอผู้เชี่ยวชาญ ไม่กลัวหรอก”เซี่ยเชียนฮวันปากแข็ง ดึงฝ่ามือออกจากมือของเซียวเย่หลันแล้วเริ่มชันสูตรศพทีละร่างหญิงสาวพวกนี้ตายเพราะเสียเลือดมากเกินไปพวกนางถูกกรีดร่างทั้งเป็น วิธีการทารุณมากแต่ที่แปลกคือ ภายในร่างของพวกนางกลับมีร่องรอยของยาอยู่ แต่ไม่ได้ถูกพิษอย่างที่เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพพูดพอเจ้าเมืองเห็นเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ เขาจึงบีบจมูกแล้วเดินไปด้านหน้าถามขึ้นว่า “พระชายาอ๋อง ท่านสังเกตพบสิ่งใดหรือไม่?”“จากที่ข้าสังเกต แทนที่จะพูดว่าพวกนางถูกพิษ ควรพูดว่าก่อนตาย พวกนางถูกคนกรอกยาชนิดหนึ่งให้กิน ไม่ถึงกับขั้นส่งผลร้ายต่อร่างกายมากนัก แต่ในเมื่อฆาตกรจะฆ่าพวกนางอยู่แล้ว เหตุใดต้องมากเรื่อง กรอกยาพวกนางด้วยเล่า”จุดที่เซี่ยเชียนฮวันคิดไม่ตกก็คือจุดนี้ในกระเพาะของทุกร่างล้วนมีเศษซากยาชนิดนี้เท่ากับว่า เรื่องนี้สำหรับฆาตกรแล้วเป็นขั้นตอนที่ขาดไม่ได้สำหรับฆาตกร ขั้นตอนนี้มีประโยชน์ต่อพวกเขาสูงสุดเซียวเย่หลันขมวดคิ้วเล็กน้อย “ยาชนิดนี้ทำขึ้นมาจากอะไรหรือ?”“น่าจะมีประโยชน์เพียงช่วยให้ร่างกายแข็งแรง แต่รายละเอียดต่างๆ ต้องรอให้ข้านำตั
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
“ใครน่ะ?!”เซี่ยเชียนฮวันตกใจเดินไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงมาอยู่ด้านหลังของนาง!พอนึกถึงเรื่องที่สตรีมีครรภ์หายตัวไปในช่วงนี้ ใจของเซี่ยเชียนฮวันก็เต้นตึกๆๆ รัวเป็นกลอง นางหันตัวขวับกลับมา นางก็ราดน้ำที่อยู่ในมือออกไปจนหมดจากนั้น...นางได้ทำให้ผมดกดำและเสื้อผ้าของเซียวเย่หลับเปียกไปหมดเซียวเย่หลันถูกน้ำราดทั้งหน้า หมดคำจะพูด ใช้มือเช็ดถูกแล้วพูดเสียงเย็น “การระมัดระวังตัวตลอดเวลานั้นเป็นเรื่องดี แต่ก็ไม่ต้องกลัวเป็นกระต่ายตื่นตูมไป”“ใครให้เจ้ามาไม่ให้เสียงสักนิดล่ะ มาอย่างกับผี ตกใจหมดเลย” เซี่ยเชียนฮวันเองก็อารมณ์ไม่ดี “แต่ก่อนเจ้าไม่มาโรงหมอไม่ใช่หรือ วันนี้วิ่งแจ้นมาที่นี่ทำไม?”“หากไม่ใช่เพราะเจ้าเมืองซุ่นเทียนมาขอแล้วขออีก ข้าเองก็คร้านจะมา”เซียวเย่หลันแสดงท่าทางรังเกียจเต็มที่ หยิบเอาผ้าออกมาเช็ดหน้าเซี่ยเชียนฮวันไม่เข้าใจ “เจ้าเมืองซุ่นเทียนขอร้องเจ้า? เขาเองก็อยากซื้อครีมบำรุงให้ฮูหยินของตนหรือ?”“พบศพเหยื่อสาวแถวชานเมืองหลวง ฝ่ายชันสูตรบอกว่าพวกนางถูกพิษ แต่ไม่สามารถตรวจสอบได้แน่ชัดว่าเป็นพิษจากอะไร เจ้าเมืองซุ่นเทียนก็เลยอยากขอให้เจ้าช่วย”เซียวเย่หลันพูดอธิบายส
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
“รู้สิ ทำไมหรือ?”เซี่ยเชียนฮวันตะลึงตอนที่อยู่โรงหมอ นางได้ยินพวกชาวบ้านถกเถียงกันราวกับว่ามีหญิงสาวมากมายที่ถูกจับตัวหรือว่า ที่ฮ่องเต้เรียกตัวเซียวเย่หลันไปห้องทรงพระอักษรก็เพราะจะให้เขาตรวจสอบเรื่องนี้เซียวเย่หลันพูดเสียงทุ้มว่า “สตรีที่ถูกพวกเขาจับตัวไปล้วนเป็นสตรีมีครรภ์” “อะไรนะ???”เซี่ยเชียนฮวันอดตกใจไม่ได้!ตามหลักแล้ว สตรีที่ถูกจับตัวไปควรเป็นหญิงสาวอายุน้อย เหตุใดจึงเป็นสตรีมีครรภ์ล่ะ?“ตอนนี้ คนในเมืองหลวงในใจกระวนกระวาย เสด็จพ่อได้ออกประกาศห้ามออกจากเคหะสถานยามค่ำคืนแล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไป ข้าต้องนำทหารออกไปลาดตระเวนทุกคืน จนกว่าจะจับตัวพวกผู้ร้ายพวกนั้นได้”เซียวเย่หลันมองไปทางเซี่ยเชียนฮวันปราดหนึ่ง ยื่นมือไปบีบแก้มนาง “เจ้าดูแลเด็กน้อยในท้องของเจ้าให้ดี ช่วงนี้อย่าออกไปวิ่งพล่านที่ไหน ได้ยินไหม”“อื้อ”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างว่าง่ายไม่แปลกที่เซียวเย่หลันไม่ยอมให้นางช่วยที่แท้ก็เพราะแค่มีครรภ์ก็ตกอยู่ในอันตรายแล้ว เพื่อปกป้องเด็กน้อยในท้อง นางต้องไม่เอาตัวเข้าไปเสี่ยงเซี่ยเชียนฮวันไม่ได้พูดเรื่องไปช่วยอีกนางติดตามเซียวเย่หลันกลับจวนอ๋อง แล้ว
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังจากที่ได้เห็นฉากพยานแมวในเหตุการณ์กับตาตัวเองแล้ว สุดท้ายฉินจีก็ยอมรับด้วยตัวเองแล้ว นางคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ ตัวสั่นเทิ้มสีพระพักตร์ของฮ่องเต้เคร่งขึมดูแล้ว เป็นเหมือนดั่งที่เจ้าห้าพูดจริงๆ ด้วย ฉินจีตั้งใจปล่อยแมวไปทำให้เซี่ยเชียนฮวันตกใจไม่ว่าตอนนี้เขาจะลำเอียงรักและเอ็นดูฉินจีมากเพียงใด เรื่องนี้ข้องเกี่ยวกับลูกหลานของราชวงศ์ ไม่สามารถทำตัวเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ได้เหมือนเรื่องที่พวกนางสนมทั้งหลายแก่งแย่งความรักกัน เซียวเย่หลันเดินออกมา จ้องไปที่ฉินจีอย่างเย็นชา “ขอเสด็จพ่อลงโทษอย่างสาหัสด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“ถ่ายทอดคำสั่ง ลำดับศักดิ์ของฉินจีลดขั้นลงเหลือเพียงไฉหนี่ว์ ถูกกักบริเวณในหอหลิวอินเป็นเวลาสามวัน ห้ามออกจากประตู”ฮ่องเต้กุมขมับ ไม่ได้มองไปทางฉินจีที่มีท่าทีน่าสงสารอีกทั้งลดลำดับศักดิ์ ทั้งถูกกักบริเวณ ถือว่าเป็นการให้เกียรติเซียวเย่หลันกับเซี่ยเชียนฮวันมากแล้ว เซี่ยเชียนฮวันยิ้มตาหยี “ขอบพระทัยเสด็จพ่อที่ทรงให้ความยุติธรรมเพคะ”จากนั้น นางก็หันไปทางเซียวจ้าน ในดวงตาเรียวเล็กมีประกายแสงแสดงถึงความจริงจัง “และต้องขอบคุณน้องห้าด้วยที่พูดผดุงความยุติธรรมแก่ข้า”“น้
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
“ฝ่าบาท พระชายาจ้านอ๋องคงไม่ได้มีปัญหาที่ตรงนี้หรอกนะเพคะ”ฉินจีชี้ไปที่หัวของตัวเองฮ่องเต้โบกพระหัตถ์ “เอาล่ะ อย่าได้พูดเช่นนี้เลย”ฮ่องเต้ไม่ได้เอาความกับคำพูดส่งเดชของฉินจีอย่างไรเสีย การพูดตรงๆ เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของฉินจี ก็เหมือนหมิงเฟยอย่างนั้นหากไม่ใช่เพราะชอบนิสัยเช่นนี้ของนาง ฮ่องเต้ก็คงไม่ลำเอียงชอบนางมากกว่าทว่า ฮ่องเต้เองก็รู้สึกว่าเซี่ยเชียนฮวันราวกับว่าสมองถูกกระทบกระเทือน กลับมาตั้งคำถามกับแมวอย่างเอาจริงเอาจัง ไม่รู้ว่านางจะมาไม้ไหนอีก“หากแมวตัวนั้นตอบคำถามของพระชายาจ้านอ๋องจริงๆ หม่อมฉันยอมรับโทษเพคะ” ฉินจีหัวเราะเยาะเย้ยเบาๆ“เจ้าเป็นคนพูดเองนะ” เซี่ยเชียนฮวันนั่งปัดมืออยู่ที่พื้น “เอาล่ะ เป็นแมวที่สัตย์ซื่อหน่อยซิ”“เหมียว เหมียว เหมียว?” เจ้าแมวขาวเอียงหัวเล็กน้อยเซียวเย่หลันเองก็ทนดูไม่ค่อยไหวแล้ว อยากจะลากตัวนางออกไปทันใดนั้น ขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่าเซี่ยเชียนฮวันกำลังก่อเรื่องนั้น เจ้าแมวขาวกลับยื่นอุ้งมือออกมา!มันทำเหมือนที่เซี่ยเชียนฮวันพูดจริงๆ ด้วย ข่วนไปที่หยกห้อยเอวที่อยู่ด้านขวาผู้คนต่างสีหน้าเปลี่ยนสี“เป็นไปไม่ได้!” ฉินจีโพล่งออก
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
“ฝ่าบาททรงรอบรู้ หม่อมฉันเพียงแต่พูดความจริงเท่านั้น”ฉินจีหลุบตาลงฮ่องเต้มองไปที่เซียวจ้านแล้วพูดว่า “เจ้าห้า เจ้าเป็นคนมีมารยาทดีมาโดยตลอด ทำไมวันนี้ต้องมีปัญหากับฉินเออร์ด้วย”“ทูลเสด็จพ่อ ลูกไม่ได้ตั้งใจจะมุ่งเป้าไปที่ผู้ใด เพียงแต่เห็นฉินเจี๋ยอวี๋กับพระชายาจ้านอ๋องโต้เถียงกัน จากนั้นพระชายาจ้านอ๋องเกือบจะล้ม ซึ่งเลี่ยงไม่ได้ที่คนจะรู้สึกสงสัย”เซียวจ้านประกบมือคำนับแล้วกล่าวขึ้นในเวลานี้ ในที่สุดเซียวเย่หลันก็เอ่ยปากถามเซี่ยเชียนฮวันที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ล้มหรือเปล่า”“ไม่เป็นไร ไม่ตายหรอก”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างไม่สบอารมณ์เซียวเย่หลันพูดไม่ออกสตรีที่ดูอ่อนแอกันคนภายนอกแต่กับคนในบ้านกลับหยาบคายใส่คนนี้นี่เขากำลังแสดงความเป็นห่วงนางชัดๆ แต่กลับพูดจายอกย้อนกับเขา“ฉินเอ๋อเพิ่งเข้าวังไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ หากมีตรงไหนล่วงเกินสะใภ้เจ็ด พวกเจ้าก็แค่ให้อภัยก็จบแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำให้ตึงเครียดขนาดนี้”ฮ่องเต้พูดเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าต้องการให้เรื่องนี้สงบลง ไม่ถือสาหาความผิดของฉินจีอย่างไรก็ตาม พอได้ยินเช่นนี้ฉินจีกลับตกใจเล็กน้อยเดิมทีนางคิดว่าฮ่องเต้จะไม่เพียงแต่ปกป้องนา
