Share
บทที่ 179
Related chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 180
หลังจากมหาเสนาบดีหลี่ทราบเรื่องนี้ เขาก็ดุนางกับองค์ชายรองยกใหญ่หลี่จิ้งหย่ารู้จักบิดาของนางดีเกินไปหากเรื่องนี้ไม่ได้รับการแก้ไขที่ดี นางจะกลายเป็นบุตรสาวที่ถูกทอดทิ้งของตระกูลหลี่ และความฝันที่จะกลายเป็นฮองเฮาในอนาคตก็จะพังทลายด้วยเช่นกันนางจึงรีบขอยาแก้พิษหญ้าฝรั่นจากที่ปรึกษา แล้วตามหาเกอมามาที่ถูกวางตัวเป็นสายลับในวังของตระกูลหลี่ตั้งแต่ช่วงแรกๆ จากนั้นก็ลอบเข้ามาในวังเพื่อป้อนยาแก้พิษให้กับฮองเฮา เพื่อกอบกู้สถานการณ์เกอมามาคุ้นเคยกับการเห็นคลื่นลมมานักต่อนักแล้ว จึงกล่าวอย่างใจเย็นว่า “หากป่วยเพียงไม่กี่วันก็ไม่มีใครสืบค้นหรอก แต่การวางยาพิษฮองเฮามิใช่เรื่องเล็กน้อย ฝ่าบาทจะต้องสืบสวนจนถึงที่สุด ตอนนี้พระชายาจะต้องปกป้องตัวเองให้ดี ที่ปรึกษาคนนั้นต้องตาย คนของเรือนเจียวชวนก็ต้องตาย จากนั้นพวกเราก็หาทางโยนความผิดให้พระสนมหมิง”“ดูเหมือนนี่จะเป็นทางเดียว...”หลี่จิ้งหย่าถอนหายใจเดิมทีนางกับเซียวเย่หลันเป็นเพื่อนเล่นมาตั้งแต่เด็ก ใจจริงก็ไม่อยากให้สนมหมิงต้องตายเลยอย่างไรก็ตามคนคำนวณไม่สู้ฟ้าลิขิต ทางออกของปัญหานี้ มีแค่เสียสละหมิงเฟยเพื่อปกป้องตัวเองทันใดนั้นทั้งส
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 181
เซี่ยเชียนฮวันนั่งข้างฮองเฮาและจับชีพจรให้นางขณะเดียวกันก็ไม่ลืมปรายตามองจากหางตา เพื่อไม่พลาดการแสดงดีดีตรงหน้านางซึ่งเป็นพระชายาที่แท้จริงยังอยู่ที่นี่หลี่จิ้งหย่าบอกว่าจะแต่งงานกับเซียวเย่หลันต่อหน้านาง นี่มันน่าสนใจมากอย่างไรก็ตาม หากสามารถใช้งานพระชายาขององค์ชายองค์อื่นได้ ย่อมเป็นประโยชน์ไม่น้อย ขึ้นอยู่กับว่าเซียวเย่หลันจะคิดเช่นไร“พี่เย่หลัน หัวใจของข้า ร่างกายของข้า สามารถเป็นของท่านได้...”หลี่จิ้งหย่ากัดปากตัวเองแล้วกระซิบพูดในฐานะผู้หญิง นางหมดหนทางแล้วจริงๆ ถึงได้กล่าวเช่นนี้ออกมาแต่ไม่คาดคิดว่าสีหน้าของเซียวเย่หลันจะไร้ซึ่งความรู้สึก ใบหน้าของเขาไม่วี่แววสงสารหรือเห็นอกเห็นใจเลยสักนิด เขากล่าวเสียงราบเรียบ “เจ้าอยากเป็นฮองเฮา แต่ข้าไม่อาจเติมเต็มความปรารถของเจ้าได้”หลี่จิ้งหย่าชะงัก “หรือว่าท่านไม่ต้องการแย่งชิงบัลลังก์งั้นหรือ?”“ข้าอยากถามด้วยว่า เหตุใดพวกเจ้าแต่ละคนถึงอยากให้ข้าขึ้นครองบัลลังก์”เซียวเย่หลันยื่นมือออกไปผลักหลี่จิ้งหย่าแต่ทว่าหลี่จิ้งหย่ากอดแน่นเกินไป จึงไม่อาจผลักออกไปได้ง่ายๆเขาเหลือบมองกลับไปโดยไม่รู้ตัวก่อนจะเห็นผู้หญิงคนน
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 182
ระหว่างทางกลับจากวังเซี่ยเชียนฮวันกำลังคิดหาข้ออ้างกลับบ้านแม่ และใช้เวลาอยู่ที่จวนอันติ้งโหวสักพัก จนกว่าพระสนมหมิงจะกลับวัง“ยังเจ็บอยู่ไหม”จู่ๆ เซียวเย่หลันก็เปิดปากถามอย่างเย็นชาเซี่ยเชียนฮวันกำลังคิดอะไรบางอย่าง จึงตอบสนองช้าไปครู่หนึ่ง “หือ?”“คอนะ”“ไม่หรอก ข้าชินกับการกระทำของท่านแล้ว”เซี่ยเชียนฮวันนึกขึ้นได้ว่าเซียวเย่หลันเพิ่งจะบีบคอของนางไป และยังผลักนางไปที่ตั่งเตียง เพื่อบีบให้นางรักษาฮองเฮาน้ำเสียงของนางจึงเย็นชาเล็กน้อยเซียวเย่หลันหลับตาและพูดว่า “เจ้าไม่บอกข้าให้ชัดเจน”“ท่านตำหนิข้าเรื่องนี้หรือ? ข้าเป็นมนุษย์ ไม่ใช่ข้าราชบริพารหรือว่าทาสของท่าน ที่ต้องคอยรายงานท่านทุกเรื่อง”เซี่ยเชียนฮวันระงับความโกรธและกล่าวโต้แย้งได้ฟังความดื้อรั้นของนาง คลื่นความเย็นชาก็แผ่ออกมาจากร่างของเซียวเย่หลัน“ในเมื่อเจ้าเป็นพระชายาของข้า ก็เท่ากับเป็นข้าราชบริพารของข้า หากเจ้าไม่พอใจก็กลับจวนอันติ้งโหวของเจ้าไป”“ไม่ต้องกังวล สักวันข้าจะกลับไปในไม่ช้า”เซี่ยเชียนฮวันเม้มปากนางรู้ว่า เซียวเย่หลันต้องการกำจัดนางและเด็กในครรภ์ของนางโดยเร็วแต่นางทนมานานมากแล้ว ถ้าไม่
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 183
“ไม่มีพี่น้องของข้าคนไหนที่เป็นคนโง่”น้ำเสียงแผ่วเบาดุจสายลมพัดผ่านของชายผู้นั้นลอยเข้าหูเซี่ยเชียนฮวัน ทำให้ใจนางพลันกระตุกนั่นเป็นความจริงชายสวมหน้ากากตระหนักถึงความจริงเกี่ยวกับอาการป่วยของฮองเฮา จากข้อบกพร่องเล็กๆ น้อยๆ ที่นางหลุดเผยออกมาโชคดีที่มีเพียงชายสวมหน้ากากเท่านั้นที่สังเกตเห็นถึงข้อบกพร่องนี้นอกจากนี้เขายังช่วยเก็บความลับให้นาง และไม่คิดไปบอกใครในขณะที่เซี่ยเชียนฮวันกำลังครุ่นคิด เซียวเย่หลันก็บอกให้รถม้าหยุด“จวนจ้านอ๋องต้องไปอีกเส้นทางหนึ่ง แต่ตอนนี้ข้าต้องไปรับสนมหมิงที่สำนักคุมประพฤติ เจ้าต้องขี่ม้ากลับจวนเอง”กล่าวจบ เขาก็ยกม่านขึ้นแล้วลงจากรถม้าเซี่ยเชียนฮวันไม่ต้องการพบสนมหมิงตอนกลางดึกอยู่แล้ว นางจึงก้มตัวแล้วลงจากรถม้า ขณะมองหาบางอย่างมาเป็นแท่นเหยียบ ก็เห็นเรียวแขนอันผอมบางที่มีข้อต่ออย่างชัดเจนยื่นมาตรงหน้าหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เซี่ยเชียนฮวันก็วางมือบนใจกลางฝ่ามือของเซียวเย่หลันเบาๆเซียวเย่หลันอุ้มนางขึ้นไปบนหลังม้า“เย่ซิ่น คุ้มครองพระชายากลับจวน” เขาสั่ง“ขอรับ”เย่ซิ่นดึงบังเหียนขึ้นอันที่จริง ตอนอยู่ข้างนอกพระชายาได้รับความคุ้มค
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 184
“ที่แท้ก็เป็นเหอกงกง”เซี่ยเชียนฮวันได้ยินว่ากงกงจากในวังอัญเชิญราชโองการมา จึงรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อมารับราชโองการที่ลานด้านหน้าเหอกงกงโค้งคํานับด้วยรอยยิ้ม “ความจริงแล้วพระชายาสามารถทานอาหารเช้าก่อนได้ บ่าวเฒ่าสามารถอยู่ที่นี่ได้อีกสักพัก”“ทำเช่นนั้นได้อย่างไร กงกงเดินทางจากวังมาไกล คงจะเหนื่อยมาก”เซี่ยเชียนฮวันพูดจาสุภาพ ขณะกวาดสายตามองผู้คนรอบกายเซียวเย่หลันยืนเกียจคร้านอยู่เงียบๆ ข้างนางแสงแดดส่องลงมาตามชายคา สะท้อนโครงหน้าที่เคร่งขรึมของเขา ทำให้กลิ่นอายอันชั่วร้ายที่มีมาแต่กำเนิดราวกับอ่อนแอลง และดูสุขุมเยือกเย็นขึ้นเขาเหมือนจะสังเกตเห็นถึงการจ้องมองของเซี่ยเชียนฮวัน จึงหันหน้ามา แววตาเย็นชาไร้อารมณ์ ดูมีสมาธิเป็นพิเศษทันใดนั้น เซี่ยเชียนฮวันก็พลันตะลึงงันขึ้นมาบางครั้งนางกับเซียวเย่หลันก็เกลียดชังกัน เอือมระอาซึ่งกันและกัน แต่ในบางครั้งต่างฝ่ายต่างก็ยื่นมือมาช่วยเหลือกัน และเดินมาถึงจุดนี้ได้ในฐานะสามีภรรยาในนามโดยไม่รู้ตัว...“อะแฮ่ม”ซูอวี้เออร์กระแอมไอเล็กน้อยเพื่อขัดจังหวะความคิดของเซี่ยเชียนฮวันนางเปิดปาก ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วกล่าวกระตุ้นว่า “พร
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 185
เซียวเย่หลันหน้าเปลี่ยนสี เขายื่นมือออกไปประคองได้ทันเวลา “อวี้เออร์ เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า?”“ข้า...ข้าเวียนหัวมาก...หนาว”ซูอวี้เออร์ซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเซียวเย่หลันด้วยใบหน้าอ่อนแอ ร่างกายสั่นเทาไม่หยุด ราวกับว่าอาการเจ็บป่วยบางอย่างประทุขึ้นมา“ยาเจ้าล่ะ?” เซียวเย่หลันถาม“อยู่ใน...ห้อง...”ซูอวี้เออร์ทำราวกับว่าแม้แต่การออกเสียงก็ยังลำบากเซียวเย่หลันเห็นนางเป็นเช่นนั้น ก็อดรู้สึกเสียใจไม่ได้ในตอนแรกนางเป็นคณิกาที่มีความสามารถอันน่าทึ่ง แต่เพราะช่วยชีวิตเขาจึงกลายมาเป็นเช่นนี้ ร่างกายอ่อนแอเป็นระยะๆ ทำให้ไม่อาจหวนคืนสู่ความรุ่งโรจน์เช่นอดีตได้เส้นเลือดบนหลังมือชายคนนั้นพลันนูนขึ้น ข้อต่อส่งเสียงดัง ‘กึกกึก’ เขาเงยหน้ามองเซี่ยเชียนฮวันด้วยความสิ้นหวัง และใช้น้ำเสียงเชิงออกคำสั่งว่า “เจ้าช่วยดูอวี้เออร์ที”“มีอะไรให้ดูล่ะ”เซี่ยเชียนฮวันพูดไม่ออก ได้แต่ส่งเสียงงึมงำเบาๆตอนนี้นางจับชีพจรของซูอวี้เออร์ ตรวจกี่ครั้งก็ไม่พบปัญหา แต่พูดออกไปแล้วเซียวเย่หลันจะเชื่อหรือไม่?คาดไม่ถึงว่า คำพูดของนางจะทำให้เซียวเย่หลันโมโหยิ่งขึ้น เขาดึงนางเข้ามา“เจ้าประคองอวี้เออร์เข้าไปในห้
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 186
“เพื่อช่วยชีวิตข้าอวี้เออร์จึงถูกพิษเย็น ทำให้ตอนนี้ร่างกายอ่อนแอมาก บางครั้งก็มีอาการชัก นางไม่ได้ตั้งใจจะทําร้ายเจ้า อย่าได้ถือโทษโกรธเคืองไปเลย”เซียวเย่หลันกล่าวขณะเดินไปตามริมแม่น้ำเซี่ยเชียนฮวันได้ยินดังนั้น ก็รู้ว่าในใจของเขามองซูอวี้เออร์เป็นคนใกล้ชิด และกลัวว่านางจะทำร้ายซูอวี้เออร์ ดังนั้นจึงบอกให้นาง “อย่าได้ถือโทษโกรธเคือง”นางคร้านจะตอบกลับทั้งสองเดินเคียงข้างกันข้ามสะพานไม้เล็กๆ ไปอย่างเงียบๆเซี่ยเชียนฮวันนึกถึงหลี่จิ้งหย่าที่ถูกจับได้คาหนังคาเขา จึงเอ่ยถามว่า “เรื่องที่ฮองเฮาถูกวางยาพิษจะเป็นเช่นไร?”“ข้าหลวงคนนั้นคงยอมรับความผิดไว้เพียงผู้เดียว และจะถูกประหารชีวิต”“แล้วคนรักในวัยเด็กของท่านล่ะ?”ได้ยินเช่นนั้น เซียวเย่หลันก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเขาตอบว่า “เห็นแก่ที่หลี่จิ้งหย่านำยาแก้พิษมาส่งให้ เสด็จพ่อคงเลี่ยงโทษตายให้นาง ตัดนางออกจากวงศ์ตระกูล ลดสถานะเป็นคนธรรมดา ส่วนองค์ชายสองคงถูกปลดจากตำแหน่งเสนาบดีฝ่ายบริหาร อัครมหาเสนาบดีหลี่จะถูกปรับเงินเดือนไปหลายปี ฐานอบรมบุตรสาวไม่เข้มงวด”“ดูเหมือนเสด็จพ่อจะไม่กล้าลงมือกับตระกูลหลี่เกินไปนัก”เซี่ยเชียนฮวันค
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 187
“เสด็จแม่ได้รับความตกใจมากเกินไป สูญเสียพลังจิตใจไปมาก ลูกสะใภ้จะทำใบสั่งยา และต้มยาให้ดื่มวันละสามครั้ง ไม่ถึงห้าวันอาการจะดีขึ้น”เซี่ยเชียนฮวันเงยหน้า ส่งสัญญาณทางสายตากับเซียวเย่หลันเซียวเย่หลันลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ในท้ายที่สุดเขาก็เดินไปอีกด้านหนึ่ง หยิบปากกาและกระดาษแล้วยื่นให้เซี่ยเชียนฮวันเมื่อก่อนไม่มีใครกล้าเรียกใช้เขาด้วยสายตาสตรีผู้นี้เป็นคนแรก...เวลานี้เซี่ยเชียนฮวันกําลังจดจ่ออยู่กับการเขียนใบสั่งยาเพื่อบรรเทาจิตใจ จึงไม่ได้สังเกตเห็นความโกรธภายในใจของเซียวเย่หลัน“สมุนไพรเหล่านี้มีผลในการทําให้จิตใจมั่นคง หลังจากดื่มเข้าไปแล้วจะรู้สึกสบายขึ้น”หลังจากเซี่ยเชียนฮวันเขียนเสร็จ ก็ถือใบสั่งยาด้วยสองนิ้ว แล้วค่อยๆ ขยับไปที่สนมหมิงแต่คาดไม่ถึงว่าสนมหมิงจะตอบอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ไม่จำเป็นต้องให้ข้าอ่าน ข้าอ่านไม่ออก”“เอ๋?”เซี่ยเชียนฮวันตกตะลึงเล็กน้อยนางก้มมองตัวอักษรที่นางเขียน มันน่าเกลียดนิดหน่อย แต่ไม่ถึงขั้นอ่านไม่ออกเลยเซียวเย่หลันก้มลงไปหยิบกระดาษขึ้นมาแล้วพูดอย่างเฉยเมย “พระสนมหมิงอ่านหนังสือไม่ออก”ประโยคนี้ทำให้เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกส
Latest chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
